Szybszy dostęp niż przeglądarce!
123 kontakty: A, Akcent ostry, Akcent przeciągły, Apostrof, Ú, Średnik, Asterysk, ß, Î, Á, Í, Đ, Š, Ģ, Ŧ, Ũ, Ĩ, Ī, Ū, Į, Ų, Ķ, ĸ, Ļ, Ž, Č, Ü, Ō, Ã, Ę, Ø, Ö, Ė, Ŗ, Ē, Â, Ô, Ą, Ä, Æ, Õ, Ņ, Å (litera), É, Ë, Û, Ā, B, Bit, C, ..., Cudzysłów, D, Dolar (znak), Dwukropek, Dywiz, E, Et, F, G, H, I, Iloczyn kartezjański, ISO 8859, ISO 8859-10, J, Język łotewski, Język estoński, Język grenlandzki, Język litewski, Języki lapońskie, K, Kratka (symbol), Kreska pionowa, Kropka, Kropka (znak diakrytyczny), L, M, Małpa (znak pisarski), N, Nawias, O, Ogonek, P, Paragraf, Plus i minus, Procent (symbol), Przecinek, Przeglądarka internetowa, Q, R, S, Spacja, Spacja niełamiąca, Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna dźwięczna, Stopień (symbol), T, Tempo (muzyka), Tylda, U, Ukośnik, Unicode, V, W, Waluta, Wykrzyknik, X, Y, Z, Zestaw znaków, Znak dzielenia, Znak podkreślenia, Znak równości, Znak zapytania, 0, 1 (liczba), 2 (liczba), 3 (liczba), 4 (liczba), 5 (liczba), 6 (liczba), 7 (liczba), 8 (liczba), 9 (liczba). Rozwiń indeks (73 jeszcze) »
A
A (minuskuła: a) – pierwsza litera alfabetu łacińskiego i alfabetów na nim opartych, w tym alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i A · Zobacz więcej »
Akcent ostry
Akcent ostry (akut, akcent silny) – znak diakrytyczny w postaci ukośnej kreski, o kształcie prostym lub nieznacznego klina, wznoszącej się od lewej do prawej (np.). Stosowany w alfabecie łacińskim, cyrylicy tylko do oznaczania akcentu i w alfabecie greckim tylko w samogłoskach.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Akcent ostry · Zobacz więcej »
Akcent przeciągły
Akcent przeciągły (cyrkumfleks, łac. circumflexus, gr. περισπωμένος / perispomenos), często nazywany daszkiem, to znak diakrytyczny używany w językach: esperanto, francuskim, greckim, rumuńskim, słowackim, portugalskim, kaszubskim i innych.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Akcent przeciągły · Zobacz więcej »
Apostrof
Apostrof (gr. apóstrophos) – znak pisarski w kształcie przecinka, umieszczany we frakcji górnej: ’.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Apostrof · Zobacz więcej »
Ú
Ú, Úú – litera alfabetu łacińskiego stosowana m.in.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ú · Zobacz więcej »
Średnik
Średnik – rozdzielający znak interpunkcyjny.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Średnik · Zobacz więcej »
Asterysk
Asterysk („gwiazdka”, od asterískos „gwiazdka”) – znak pisarski w kształcie gwiazdki, najczęściej pięcio- lub sześciopromiennej, umieszczony w przybliżeniu pomiędzy średniąi górnąliniąpisma.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Asterysk · Zobacz więcej »
ß
Znak „ß” w różnych krojach pisma Przeczycy z 1732 ẞ ß (escet, lub „ostre S”) – litera występująca wyłącznie w alfabecie niemieckim, z wyjątkiem alfabetu w standardzie szwajcarskim używanym w Szwajcarii i Liechtensteinie.
Nowy!!: ISO 8859-4 i ß · Zobacz więcej »
Î
Î, Îî (I cyrkumfleks) Litera alfabetu łacińskiego używana w języku walijskim, afrikaans, języku francuskim, w języku romskim i w języku rumuńskim.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Î · Zobacz więcej »
Á
Á, á – litera diakrytyzowana alfabetu łacińskiego powstała od litery A poprzez dodanie znaku akcentu ostrego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Á · Zobacz więcej »
Í
Í, í – litera alfabetu łacińskiego, modyfikacja litery i, polegająca na dodaniu do niej akcentu ostrego (akutu).
Nowy!!: ISO 8859-4 i Í · Zobacz więcej »
Đ
Đ, đ – litera używana we wszystkich czterech odmianach języka serbsko-chorwackiego (przy zapisie alfabetu łacińskiego) na oddanie dźwięku zapisywanego w polskiej ortografii jako dź (odpowiednik cyrylicznego ђ).
Nowy!!: ISO 8859-4 i Đ · Zobacz więcej »
Š
Š – litera alfabetu łacińskiego z diakrytycznym znakiem haczek.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Š · Zobacz więcej »
Ģ
Ģ, Ģģ – litera alfabetu łacińskiego używana w języku łotewskim.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ģ · Zobacz więcej »
Ŧ
Ŧ (minuskuła: ŧ) – 25 litera alfabetu w języku północnolapońskim używanym przez Lapończyków, litera używana także w języku balante w Senegalu.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ŧ · Zobacz więcej »
Ũ
Ũ – diakrytyzowana litera alfabetu łacińskiego, powstała poprzez dodanie tzw.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ũ · Zobacz więcej »
Ĩ
Ĩ (lub mała litera ĩ) jest literąrozszerzonego alfabetu łacińskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ĩ · Zobacz więcej »
Ī
Īī – litera alfabetu łacińskiego używana w zapisie języka łotewskiego, rōmaji, w językach polinezyjskich oraz w łacińskim zapisie języka arabskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ī · Zobacz więcej »
Ū
Ūū – litera alfabetu łacińskiego używana w zapisie języka litewskiego, łotewskiego, w językach polinezyjskich oraz w łacińskim zapisie języka arabskiego i japońskiego (rōmaji).
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ū · Zobacz więcej »
Į
Į, Įį - litera alfabetu łacińskiego używana w języku litewskim.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Į · Zobacz więcej »
Ų
Ų, Ųų (U ogonek) — występuje w języku litewskim.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ų · Zobacz więcej »
Ķ
Ķ (minuskuła ķ) – litera występująca w alfabecie łotewskim, oznaczająca palatalizowane k. Kategoria:Litery alfabetu łacińskiego Kategoria:Kultura na Łotwie.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ķ · Zobacz więcej »
ĸ
ĸ (kra) litera alfabetu łacińskiego używana w języku grenlandzkim.
Nowy!!: ISO 8859-4 i ĸ · Zobacz więcej »
Ļ
Ļ – litera alfabetu łacińskiego używana w języku łotewskim, oznaczająca głoskę /ʎ/.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ļ · Zobacz więcej »
Ž
Ž, ž – litera występująca w alfabetach kilku języków słowiańskich: czeskim, słowackim, górnołużyckim, dolnołużyckim, serbsko-chorwackim (chorwackim, serbskim, bośniackim), słoweńskim, śląskim oraz bałtyckich: litewskim i łotewskim.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ž · Zobacz więcej »
Č
Č – litera alfabetu łacińskiego z diakrytycznym znakiem háček.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Č · Zobacz więcej »
Ü
znak Ü na niemieckim układzie klawiatury Üü (niem. Uu Umlaut) – litera alfabetu łacińskiego używana między innymi w językach niemieckim, wilamowskim, francuskim, węgierskim, estońskim, tureckim, hiszpańskim, katalońskim, azerskim, a także w pinyinie i systemie Wade'a–Gilesa – łacińskich transkrypcjach języka chińskiego oraz wielu alfabetach fonetycznych.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ü · Zobacz więcej »
Ō
Ōō – litera alfabetu łacińskiego używana w zapisie języka maoryskiego, rōmaji, w językach polinezyjskich, w łacińskim zapisie języka arabskiego, oraz w jednym ze sposobów zapisu etnolektu śląskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ō · Zobacz więcej »
Ã
à (wielka litera: Ã, mała litera: ã, kasz. a z blewiązką) – litera diakrytyzowana alfabetu łacińskiego powstała na podstawie litery a posiadająca tyldę górną.
Nowy!!: ISO 8859-4 i à · Zobacz więcej »
Ę
Ę – ósma litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ę · Zobacz więcej »
Ø
Øø – litera alfabetu łacińskiego używana między innymi w ortografii duńskiej, islandzkiej, norweskiej i farerskiej.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ø · Zobacz więcej »
Ö
Znak ö na klawiaturze komputera Ö, Öö (O diereza lub O umlaut) – litera alfabetu łacińskiego używana między innymi w językach niemieckim, wilamowskim, szwedzkim, islandzkim, fińskim, węgierskim, estońskim, tureckim, azerskim i wielu alfabetach fonetycznych.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ö · Zobacz więcej »
Ė
Litera E z kropkąĖ (e z kropką) – litera alfabetu łacińskiego używana w języku litewskim i w języku żmudzkim.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ė · Zobacz więcej »
Ŗ
Ŗ, ŗ (R z cedyllą) – litera alfabetu łacińskiego używana w języku łotewskim na oznaczenie miękkiego R, oficjalnie usunięta z pisowni po 1946.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ŗ · Zobacz więcej »
Ē
Ēē – litera alfabetu łacińskiego używana w zapisie języka łotewskiego, rōmaji, w językach polinezyjskich, w łacińskim zapisie języka arabskiego, a także w transkrypcji pinyin.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ē · Zobacz więcej »
Â
Â, â (fr. A accent circonflexe, tur. şapkalı a) – diakrytyzowana litera alfabetu łacińskiego powstała od litery a przez dodanie cyrkumfleksu modyfikującego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i  · Zobacz więcej »
Ô
Ô, Ôô – litera alfabetu łacińskiego używana w: języku francuskim, kaszubskim, portugalskim, wietnamskim, słowackim, neapolitańskim, a także w tzw.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ô · Zobacz więcej »
Ą
A z ogonkiem (majuskuła: Ą; minuskuła: ą; lit.: a nosinė; łac.: a caudata; elfdalski: svansförsett a) – litera diakrytyzowana alfabetu łacińskiego powstała od a, posiadająca ogonek; druga litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ą · Zobacz więcej »
Ä
Ä, ä (a-umlaut, a z przegłosem) – litera powstała poprzez dodanie dwóch kropek nad łacińskąliterąA lub a. Występuje w alfabetach języków germańskich (szwedzkiego, niemieckiego), a także m.in.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ä · Zobacz więcej »
Æ
Znak æ na klawiaturze komputera Æ, æ – litera alfabetu łacińskiego powstała jako ligatura liter a i e. Używana często w łacińskich tekstach na oddanie częstej w łacinie grupy ae.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Æ · Zobacz więcej »
Õ
Õ, õ – litera alfabetu łacińskiego o nazwie o tylda używana w języku estońskim, portugalskim, võro, wietnamskim oraz w etnolekcie śląskim;.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Õ · Zobacz więcej »
Ņ
Ņ– litera występująca w alfabecie łotewskim, oznaczająca głoskę /ɲ/.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ņ · Zobacz więcej »
Å (litera)
znak å na klawiaturze komputera Å, å (a z kółkiem) – litera alfabetów – duńsko-norweskiego i szwedzkiego; z języków nieskandynawskich używająjej także język waloński, północnofryzyjski, istrorumuński, języki lapońskie i czamorro.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Å (litera) · Zobacz więcej »
É
É, é (e kreskowane) – litera używana w językach: czeskim, farerskim, francuskim, hiszpańskim, islandzkim, kaszubskim, luksemburskim, nawaho, portugalskim, słowackim, węgierskim, wietnamskim, włoskim, gwarach kociewskich i gwarze mazurskiej języka polskiego i w niektórych językach afrykańskich.
Nowy!!: ISO 8859-4 i É · Zobacz więcej »
Ë
Ë, Ëë (E trema) – litera używana w językach: kaszubskim, francuskim, albańskim, niderlandzkim oraz luksemburskim.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ë · Zobacz więcej »
Û
Û, Ûû - litera alfabetu łacińskiego, używana w języku walijskim, języku francuskim oraz w Jèrriais.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Û · Zobacz więcej »
Ā
Ā, ā – litera alfabetu łacińskiego używana w zapisie języka łotewskiego, łatgalskiego, rōmaji, w językach polinezyjskich oraz w łacińskim zapisie języka arabskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ā · Zobacz więcej »
B
B (minuskuła: b) – druga litera alfabetu łacińskiego, trzecia litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i B · Zobacz więcej »
Bit
Bit (z ang., kawałek, także skrót od, czyli cyfra dwójkowa) – najmniejsza ilość informacji potrzebna do określenia, który z dwóch równie prawdopodobnych stanów przyjął układ.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Bit · Zobacz więcej »
C
C (minuskuła: c) – trzecia litera alfabetu łacińskiego, czwarta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i C · Zobacz więcej »
Cudzysłów
Cudzysłów – para znaków interpunkcyjnych, służących w języku polskim m.in.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Cudzysłów · Zobacz więcej »
D
D (minuskuła: d) – czwarta litera alfabetu łacińskiego, szósta litera alfabetu polskiego, w którym służy do oznaczania spółgłoski zwartej zębowej dźwięcznej.
Nowy!!: ISO 8859-4 i D · Zobacz więcej »
Dolar (znak)
Dolar, $ – znak pisarski stosowany do oznaczania różnych walut, m.in.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Dolar (znak) · Zobacz więcej »
Dwukropek
Dwukropek – znak interpunkcyjny w postaci dwóch umiejscowionych jedna nad drugąkropek, stosowany w środku zdania.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Dwukropek · Zobacz więcej »
Dywiz
Wszystkie dywizy: dywiza-minus - miękka dywiza U+002d lub U+00ad dywiza - U+2010 nierozdzielająca dywiza - U+2011 dywiza punktorowa ⁃ U+2043 minus - lub - U+2212 Zastosowana czcionka: Code2000. Wersja SVG Dywiz, czyli łącznik – znak pisarski oznaczony znakiem - w postaci krótkiej poziomej kreski (krótszej od pauzy i półpauzy) uniesionej ponad podstawowąliniąpisma.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Dywiz · Zobacz więcej »
E
E (minuskuła: e) – piąta litera alfabetu łacińskiego, siódma litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i E · Zobacz więcej »
Et
Et (ang. ampersand, niem. Kaufmanns-Und), & – znak pisarski będący daleko przetworzonym symbolem łacińskiego spójnika „et”, polskiego „i” – stąd potoczna polska nazwa tego znaku – „etka”.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Et · Zobacz więcej »
F
F (minuskuła: f) – szósta litera alfabetu łacińskiego, dziewiąta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i F · Zobacz więcej »
G
G (minuskuła: g) (gie) – siódma litera alfabetu łacińskiego, dziesiąta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i G · Zobacz więcej »
H
H (minuskuła: h) (ha, często nazywana też samo ha dla odróżnienia od dwuznaku ch) jest ósmąliterąalfabetu łacińskiego, jedenastąliterąalfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i H · Zobacz więcej »
I
I (minuskuła: i) – dziewiąta litera alfabetu łacińskiego, dwunasta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i I · Zobacz więcej »
Iloczyn kartezjański
Iloczyn kartezjański, produkt zbiorów – dla danych zbiorów A i B zbiór wszystkich takich par uporządkowanych (a, b), że a należy do zbioru A i b należy do zbioru B. Iloczyn kartezjański zbiorów A i B oznacza się symbolem A\times B. Nazwa iloczyn kartezjański odwołuje się do pojęcia kartezjańskiego układu współrzędnych na płaszczyźnie ze względu na następującąanalogię: punkty w kartezjańskim układzie współrzędnych na płaszczyźnie opisane sąza pomocąuporządkowanych par liczb (pierwsza liczba nazywana jest odciętą, druga rzędną) – elementy iloczynu kartezjańskiego \mathbb\times \mathbb można zatem utożsamiać z punktami na płaszczyźnie.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Iloczyn kartezjański · Zobacz więcej »
ISO 8859
ISO/IEC 8859 – zestaw standardów służących do kodowania znaków za pomocą8 bitów.
Nowy!!: ISO 8859-4 i ISO 8859 · Zobacz więcej »
ISO 8859-10
ISO 8859-10, znany także jako Latin-6, bądź też jako "nordyckie" lub jako "skandynawskie", jest 8-bitowym kodowaniem znaków, będącym częściąstandardu ISO 8859.
Nowy!!: ISO 8859-4 i ISO 8859-10 · Zobacz więcej »
J
J (minuskuła: j) (jot, jota) – dziesiąta litera alfabetu łacińskiego, trzynasta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i J · Zobacz więcej »
Język łotewski
Język łotewski (łot. latviešu valoda) – język z grupy języków bałtyckich, którym posługuje się w sumie ok.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Język łotewski · Zobacz więcej »
Język estoński
Język estoński (est., wym.) – język należący do podgrupy języków bałtycko-fińskich, w grupie fińskiej zaliczanej do podrodziny ugrofińskiej w rodzinie uralskiej.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Język estoński · Zobacz więcej »
Język grenlandzki
Język grenlandzki (gren.) – język z rodziny eskimo-aleuckiej, używany na Grenlandii.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Język grenlandzki · Zobacz więcej »
Język litewski
Język litewski (lit.) – język z grupy języków bałtyckich, którym posługuje się ok.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Język litewski · Zobacz więcej »
Języki lapońskie
Rozmieszczenie języków lapońskich: 1. południowolapoński, 2. ume, 3. pite, 4. lule, 5. północnolapoński, 6. skolt, 7. inari, 8. kildin, 9. ter. Obszar ciemniejszy oznacza gminy, w których języki lapońskie sąjęzykami urzędowymi. Języki lapońskie, języki saamskie, języki saami – grupa języków ugrofińskich (rodzina uralska), różniących się jednak dość znacznie od pozostałych języków ugrofińskich i nie zaliczanych do żadnego z trzech głównych zespołów językowych, to znaczy bałtycko-fińskiego, permskiego ani wołżańskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Języki lapońskie · Zobacz więcej »
K
K (minuskuła: k) (ka) – jedenasta litera alfabetu łacińskiego i czternasta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i K · Zobacz więcej »
Kratka (symbol)
# (pot. kratka, krzyżyk, płotek) – symbol używany najczęściej do oznaczania komentarzy w plikach konfiguracyjnych i językach programowania.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Kratka (symbol) · Zobacz więcej »
Kreska pionowa
Kreska pionowa – znak pisarski nazywany „pipe” (z rura, rurka) stosowany jest głównie przez społeczność systemu Unix (i pokrewnych) oraz wcześniej przez systemy DOS.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Kreska pionowa · Zobacz więcej »
Kropka
Kropka – oddzielający znak przestankowy, stawiany na końcu wypowiedzenia, będący wskazówkądla czytającego na głos, że należy zniżyć głos oraz zrobić przerwę.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Kropka · Zobacz więcej »
Kropka (znak diakrytyczny)
Kropka − znak diakrytyczny, stanowiący modyfikację liter, używany w systemach ortograficznych niektórych języków oraz w Międzynarodowym Alfabecie Fonetycznym do oznaczenia różnych dźwięków lub tonów.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Kropka (znak diakrytyczny) · Zobacz więcej »
L
L (minuskuła: l) jest dwunastąliterąalfabetu łacińskiego, piętnastąliterąalfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i L · Zobacz więcej »
M
M (minuskuła: m) – trzynasta litera alfabetu łacińskiego i siedemnasta alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i M · Zobacz więcej »
Małpa (znak pisarski)
@ (małpa) – znak pisarski, wykorzystywany głównie w adresach poczty elektronicznej oraz jako identyfikator (handle) użytkownika na mikroblogach takich jak Twitter czy Instagram.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Małpa (znak pisarski) · Zobacz więcej »
N
N (minuskuła: n) – czternasta litera alfabetu łacińskiego i osiemnasta polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i N · Zobacz więcej »
Nawias
Nawiasy – znaki pisarskie, używane z reguły parzyście, przeznaczone do ujmowania między nie tekstu lub symboli.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Nawias · Zobacz więcej »
O
O (minuskuła: o) – piętnasta litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i O · Zobacz więcej »
Ogonek
Ogonek (˛) – znak diakrytyczny używany dla oznaczenia.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ogonek · Zobacz więcej »
P
P (minuskuła: p) jest szesnastąliterąalfabetu łacińskiego, dwudziestądrugąliterąalfabetu polskiego i oznacza głoskę.
Nowy!!: ISO 8859-4 i P · Zobacz więcej »
Paragraf
Paragraf – podstawowa jednostka redakcyjna tekstu prawnego, oznaczana w tekście symbolem § (U+00A7).
Nowy!!: ISO 8859-4 i Paragraf · Zobacz więcej »
Plus i minus
Plus (+) i minus (-) – oznaczenia matematyczne stosowane do wyróżniania operacji dodawania i odejmowania.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Plus i minus · Zobacz więcej »
Procent (symbol)
% – znak typograficzny oznaczający procent (1/100 część – Unicode U+0025 – tzn. liczba poprzedzająca znak jest dzielona przez 100).
Nowy!!: ISO 8859-4 i Procent (symbol) · Zobacz więcej »
Przecinek
Przecinek – jeden z najczęściej używanych znaków interpunkcyjnych.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Przecinek · Zobacz więcej »
Przeglądarka internetowa
Artykuł Wikipedii wyświetlony w przeglądarce internetowej Firefox Przeglądarka internetowa – program komputerowy służący do pobierania i wyświetlania stron internetowych udostępnianych przez serwery WWW, a także odtwarzania plików multimedialnych.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Przeglądarka internetowa · Zobacz więcej »
Q
Q (minuskuła: q) (ku) jest siedemnastąliterąalfabetu łacińskiego (pochodzi od greckiej litery koppa).
Nowy!!: ISO 8859-4 i Q · Zobacz więcej »
R
R (minuskuła: r) – osiemnasta litera alfabetu łacińskiego i dwudziesta trzecia alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i R · Zobacz więcej »
S
S (minuskuła: s) – dwudziesta czwarta litera polskiego i dziewiętnasta alfabetu łacińskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i S · Zobacz więcej »
Spacja
Spacja – odstęp pomiędzy dwoma wyrazami pisanymi na komputerze lub na maszynie do pisania.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Spacja · Zobacz więcej »
Spacja niełamiąca
Spacja niełamiąca, spacja niełamliwa, spacja nierozdzielająca, spacja nierozdzielna, spacja niepodzielna – znak spacji wyglądający na ekranie tak samo jak spacja zwykła, ale niepozwalający w danym miejscu przełamywać się tekstowi.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Spacja niełamiąca · Zobacz więcej »
Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna dźwięczna
Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna dźwięczna · Zobacz więcej »
Stopień (symbol)
Symbol stopnia (°) – znak pisarski w kształcie okręgu umieszczany w indeksie górnym.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Stopień (symbol) · Zobacz więcej »
T
T (minuskuła: t) jest dwudziestąliterąalfabetu łacińskiego, dwudziestąszóstąliterąalfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i T · Zobacz więcej »
Tempo (muzyka)
ósemek na minutę. Tempo (agogika) – jeden z elementów dzieła muzycznego, oznaczający, jak szybko utwór ma być wykonany.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Tempo (muzyka) · Zobacz więcej »
Tylda
Tylda (łac. titulus, hiszp. tilde) – znak pisarski w formie wężyka (~), zwany również faląlub wężykiem.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Tylda · Zobacz więcej »
U
U (minuskuła: u) (dla odróżnienia od ó nazywana często u zwykłym lub u otwartym) – dwudziesta pierwsza litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta siódma litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i U · Zobacz więcej »
Ukośnik
Ukośnik – znak pisarski mający postać ukośnej kreski.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Ukośnik · Zobacz więcej »
Unicode
Logo Unikodu Unicode (formalnie, pol. Unikod) – komputerowy standard kodowania zestawu znaków obejmującego litery większości używanych na świecie pism, a także symboli, emoji i kodów formatowania.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Unicode · Zobacz więcej »
V
V (minuskuła: v) (fał) – dwudziesta druga litera alfabetu łacińskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i V · Zobacz więcej »
W
W (wu, minuskuła: w) – dwudziesta trzecia litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta ósma litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i W · Zobacz więcej »
Waluta
Waluta (wł. valuta „wartość” z łac. valere „być silnym, mieć moc”), jednostka monetarna – nazwa pieniądza obowiązującego w danym państwie.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Waluta · Zobacz więcej »
Wykrzyknik
Wykrzyknik, znak wykrzyknienia – jeden ze znaków pisarskich, składający się z pionowej kreski zakończonej kropką, zwykle u dołu (!), rzadziej u góry (¡).
Nowy!!: ISO 8859-4 i Wykrzyknik · Zobacz więcej »
X
X (minuskuła: x) (iks) – dwudziesta czwarta litera alfabetu łacińskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i X · Zobacz więcej »
Y
Y (minuskuła: y) (igrek) – dwudziesta piąta litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta dziewiąta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Y · Zobacz więcej »
Z
Z (zet, minuskuła: z) – dwudziesta szósta litera alfabetu łacińskiego, trzydziesta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Z · Zobacz więcej »
Zestaw znaków
Zestaw znaków – zestawienie znaków pisma z odpowiadającymi im kodami binarnymi lub liczbowymi.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Zestaw znaków · Zobacz więcej »
Znak dzielenia
Znak dzielenia – znak matematyczny równoznaczny z kreskąułamkową.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Znak dzielenia · Zobacz więcej »
Znak podkreślenia
Znak podkreślenia (_), potocznie podkreślnik – znak mający kod ASCII dziesiętnie 95 lub 0x5F szesnastkowo.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Znak podkreślenia · Zobacz więcej »
Znak równości
Znak równości (ang. Equals sign) – symbol matematyczny używany dla oznaczenia równości.
Nowy!!: ISO 8859-4 i Znak równości · Zobacz więcej »
Znak zapytania
Znak zapytania (pytajnik) – znak interpunkcyjny, służący do określenia intencji osoby mówiącej, która chce otrzymać dane informacje od osoby pytanej (wyjątkiem jest pytanie retoryczne).
Nowy!!: ISO 8859-4 i Znak zapytania · Zobacz więcej »
0
Zero (zapisywane jako 0) – element neutralny dodawania; najmniejsza nieujemna liczba.
Nowy!!: ISO 8859-4 i 0 · Zobacz więcej »
1 (liczba)
Każda liczba całkowita jest podzielna przez 1.
Nowy!!: ISO 8859-4 i 1 (liczba) · Zobacz więcej »
2 (liczba)
Warunek podzielności zapisanej w systemie dziesiętnym liczby przez 2 to, aby miała ona ostatniącyfrę 0, 2, 4, 6 lub 8.
Nowy!!: ISO 8859-4 i 2 (liczba) · Zobacz więcej »
3 (liczba)
3 jest jedynąliczbą, która jest sumąliczb naturalnych mniejszych od niej tzn.
Nowy!!: ISO 8859-4 i 3 (liczba) · Zobacz więcej »
4 (liczba)
4.
Nowy!!: ISO 8859-4 i 4 (liczba) · Zobacz więcej »
5 (liczba)
Zapis liczby 5 zmieniający się w czasie Warunek podzielności zapisanej w systemie dziesiętnym liczby przez 5 to, aby ostatnia cyfra była zerem lub piątką.
Nowy!!: ISO 8859-4 i 5 (liczba) · Zobacz więcej »
6 (liczba)
Warunek podzielności zapisanej w systemie dziesiętnym liczby przez 6 to, aby suma jej cyfr była podzielna przez 3 i ostatnia cyfra była podzielna przez 2.
Nowy!!: ISO 8859-4 i 6 (liczba) · Zobacz więcej »
7 (liczba)
7 jest też drugąliczbąMersenne’a oraz czwartąliczbąpierwszą.
Nowy!!: ISO 8859-4 i 7 (liczba) · Zobacz więcej »
8 (liczba)
Sama jest podstawąósemkowego systemu liczbowego.
Nowy!!: ISO 8859-4 i 8 (liczba) · Zobacz więcej »
9 (liczba)
Zapis liczby 9 zmieniający się w czasie Warunkiem podzielności liczby zapisanej w systemie dziesiętnym przez 9 jest podzielność sumy cyfr w danej liczbie przez 9, np.
Nowy!!: ISO 8859-4 i 9 (liczba) · Zobacz więcej »
