Szybszy dostęp niż przeglądarce!
80 kontakty: Aleksy I Komnen, Aleksy Komnen (zm. 1142), Andronik Kamater, Anna Komnena, Apostolski Kościół Ormiański, Arystofanes, Arystoteles, Łukasz Chryzoberges, Bogomili, Chartofylaks, Christos Paschon, Dialog (literatura), Diogenes z Synopy, Dionizjos Periegeta, Egzegeza, Enkomion, Epigramat, Eurypides, Eustacjusz z Tesaloniki, Eustracjusz z Nicei, Eutymiusz Zygaben, Ewangelia Jana, Ewangelia Mateusza, Filip Montrop, Galilea, Herodot, Hezjod, Homilia, Jan II Komnen, Jan Italos, Jan Kinnam, Jan Tzetzes, Jan X Kamater, Jan z Damaszku, Jan Zonaras, Język nowogrecki, Komentarz (gatunek literacki), Konstantyn Manasses, Konstantyn Stilbes, Korfu, Księga Psalmów, Listy Pawła, Literatura bizantyńska, Lukian z Samosat, Manuel I Komnen, Michał Glykas, Michał Hapluchir, Michał Psellos, Michał z Efezu, Mikołaj Kallikles, ..., Mikołaj z Korkyry, Mikołaj z Metony, Monofizytyzm, Monoteletyzm, Neoplatonizm, Nerses IV Wdzięczny, Nicefor Bryennios, Nicetas z Tesaloniki, Normanowie, Ochryda, Opactwo terytorialne Santa Maria di Grottaferrata, Parodia, Pindar, Pitagoras, Platon, Poemat dydaktyczny, Porfiriusz (filozof), Proklos, Prorocy mniejsi, Roman IV Diogenes, Rzym, Saloniki, Satyra, Scholia, Syryjski Kościół Ortodoksyjny, Teodor Prodrom, Teodor ze Smyrny, Teofilakt z Ochrydy, Teorian, Timarion. Rozwiń indeks (30 jeszcze) »
Aleksy I Komnen
Aleksy I Komnen (ur. 1048, zm. 15 sierpnia 1118) – cesarz bizantyjski od 4 kwietnia 1081, syn Jana Komnena i Anny Dalasseny.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Aleksy I Komnen · Zobacz więcej »
Aleksy Komnen (zm. 1142)
Mozaika w kościele Hagia Sofia Aleksy Komnen (ur. przed 26 października 1107, zm. zap. 28 listopada 1142) - współcesarz bizantyjski, najstarszy syn cesarza Jana II Komnena oraz jego żony cesarzowej Ireny, Porfirogeneta.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Aleksy Komnen (zm. 1142) · Zobacz więcej »
Andronik Kamater
Andronik Kamater (gr.: Ἀνδρόνικος Καματηρός) – teolog bizantyński, autor traktatu polemizującego z Łacinnikami i Armeńczykami, zatytułowanego Święty arsenał.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Andronik Kamater · Zobacz więcej »
Anna Komnena
Anna Komnena (ur. 1 grudnia 1083, zm. między 1153–1155) – autorka Aleksjady, dzieła opisującego panowanie jej ojca, cesarza Bizancjum Aleksego I Komnena.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Anna Komnena · Zobacz więcej »
Apostolski Kościół Ormiański
Apostolski Kościół Ormiański (Święty Apostolski Kościół Ormiański, orm. Հայ Արաքելական Եկեղեցի) – przedchalcedoński Kościół wschodni działający wśród Ormian – pierwotnie w Armenii i na Bliskim Wschodzie, obecnie również wśród diaspory ormiańskiej na całym świecie.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Apostolski Kościół Ormiański · Zobacz więcej »
Arystofanes
Arystofanes z Aten (gr., Aristophanes) (ok. 446–385 p.n.e.) – grecki komediopisarz, jeden z twórców komedii staroattyckiej, syn średnio zamożnego chłopa o imieniu Filippos.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Arystofanes · Zobacz więcej »
Arystoteles
Arystoteles (starogr., Aristotelēs, ur. 384 p.n.e. w Stagirze, zm. 322 p.n.e. w Chalkis) – filozof, jeden z trzech – obok Sokratesa i Platona – najsławniejszych filozofów starożytnej Grecji.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Arystoteles · Zobacz więcej »
Łukasz Chryzoberges
Łukasz Chryzoberges, gr. Λουκάς Χρυσοβέργης, Loukas Chrysobergēs – patriarcha Konstantynopola w latach 1156–1169.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Łukasz Chryzoberges · Zobacz więcej »
Bogomili
Bogomili, bogomiłowie lub bogomilcy – wyznawcy synkretycznej sekty chrześcijańskiej, łączącej zaratustriański dualizm z chrześcijaństwem.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Bogomili · Zobacz więcej »
Chartofylaks
Chartofylaks (gr.: χαρτοφύλαξ,chartofylaks, od χάρτα, "dokument" + φύλαξ, "strażnik, opiekun") – bizantyński urzędnik kościelny zajmujący się dokumentami i archiwami.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Chartofylaks · Zobacz więcej »
Christos Paschon
Christos Paschon, (Chrystus Cierpiący, el Χριστὸς Πάσχων) – bizantyjski dramat przedstawiający historię męki i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Christos Paschon · Zobacz więcej »
Dialog (literatura)
Dialog – wypowiedź wielopodmiotowa, rozmowa dwóch lub większej liczby osób.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Dialog (literatura) · Zobacz więcej »
Diogenes z Synopy
J.-L. Gérôme, 1860). Filozof w swym symbolicznym mieszkaniu, z anegdotycznąlatarnią, w otoczeniu psów alegorycznie nawiązujących do jego przezwiska i nazwy szkoły cyników (''kynikoi'') Diogenes z Synopy, gr. Diogenes tes Sinopes (ur. ok. 413 r. p.n.e. w Synopie, zm. ok. 323 r. p.n.e. w Koryncie) – grecki filozof, przedstawiciel szkoły cyników (nazwanej od jego przydomka Kyon – Pies) i uczeń Antystenesa.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Diogenes z Synopy · Zobacz więcej »
Dionizjos Periegeta
Dionizjos Periegeta, Dionizjos z Aleksandrii (gr. Διονύσιος ὁ Περιηγητής) – autor opisu zamieszkanego świata (periegesis tes oikoumenes), sporządzonego greckim heksametrem.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Dionizjos Periegeta · Zobacz więcej »
Egzegeza
Egzegeza (exḗgēsis – „wyjaśnienie, wyprowadzenie”) – badanie i krytyczna interpretacja tekstów, zwłaszcza świętych i utworów hagiograficznych (opowiadających o żywotach świętych).
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Egzegeza · Zobacz więcej »
Enkomion
Enkomion (gr. enkómios - pochwalny) – w starożytnej Grecji pieśń pochwalna na cześć bohatera, np.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Enkomion · Zobacz więcej »
Epigramat
Epigramat, epigram (epigramma „inskrypcja”) – krótki utwór poetycki w formie aforyzmu, wywodzący się z napisów informacyjnych w starożytnej Grecji zamieszczanych na grobach, pomnikach lub ofiarach wotywnych.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Epigramat · Zobacz więcej »
Eurypides
Eurypides (gr. Euripídēs, ur. około 480 p.n.e., zm. 406 p.n.e.) – jeden z najwybitniejszych dramaturgów starożytnej Grecji.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Eurypides · Zobacz więcej »
Eustacjusz z Tesaloniki
Eustacjusz z Tesaloniki (zw. także Eustathios Kataphloros, w polskojęzycznych opracowaniach również jako Eustathios i Eustatios, ur. ok. 1125, zm. 1193/8) – bizantyjski teolog, filolog, historyk, retor i epistolograf, od 1175 arcybiskup Tesaloniki.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Eustacjusz z Tesaloniki · Zobacz więcej »
Eustracjusz z Nicei
Eustracjusz z Nicei (ur. ok. 1050, zm. ok. 1120 lub 1130) – arcybiskup Nicei w latach 1092–1117, filozof bizantyński, uczeń Jana Italosa.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Eustracjusz z Nicei · Zobacz więcej »
Eutymiusz Zygaben
Eutymiusz Zygaben, także Eutymiusz Zigabenos albo Eutymiusz Zigadenos (zm. po 1118) – teolog i egzegeta bizantyński.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Eutymiusz Zygaben · Zobacz więcej »
Ewangelia Jana
Ewangelia Jana – lub Ewangelia według świętego Jana – jedna z czterech Ewangelii Nowego Testamentu, której autorstwo przypisuje się Janowi Apostołowi, Janowi prezbiterowi lub bliżej nieidentyfikowalnemu „umiłowanemu uczniowi”.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Ewangelia Jana · Zobacz więcej »
Ewangelia Mateusza
Ewangelia według świętego Mateusza, pot.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Ewangelia Mateusza · Zobacz więcej »
Filip Montrop
Filip Montrop (gr.: Φίλιππος Μοντροπος, Filippos Montropos) – mnich i poeta bizantyński z drugiej połowy XI wieku.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Filip Montrop · Zobacz więcej »
Galilea
Widok na Jezioro Tyberiadzkie ze Wzgórzami Golan w tle Wodospady Banias na północy Galilei Galilea, ok. 50 n.e. Dolina Jezreel Góra Tabor Galilea (ha-Galil; al-Dżalil) – kraina historyczna w północnym Izraelu i w Palestynie, między Morzem Śródziemnym a rzekąJordan.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Galilea · Zobacz więcej »
Herodot
Herodot z Halikarnasu (starogr., Herodotos ho Halikarnasseus) (ur. ok. 484 p.n.e. w Halikarnasie, obecnie Bodrum w Turcji, zm. ok. 426 p.n.e. w Turioj lub Atenach) – historyk grecki, zwany Ojcem historii, czasem także Ojcem geografii.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Herodot · Zobacz więcej »
Hezjod
Hezjod i muza Melpomena w lesie, Gustave Moreau Hezjod (gr., Esiodos) z Beocji – epik grecki.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Hezjod · Zobacz więcej »
Homilia
Homilia (gr. ὁμιλία (homilía) ‘towarzystwo, rozmowa’) – rodzaj kazania, którego treść oparta jest na wybranych czytaniach liturgicznych.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Homilia · Zobacz więcej »
Jan II Komnen
Jan II Komnen (ur. 13 września 1087, zm. 8 kwietnia 1143), cesarz bizantyjski od 15 sierpnia 1118.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Jan II Komnen · Zobacz więcej »
Jan Italos
Jan Italos (ur. ok. 1025, zm. po 1085) – filozof bizantyński, uczeń Michała Psellosa.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Jan Italos · Zobacz więcej »
Jan Kinnam
Jan Kinnam, właściwie Kinnamos (gr. Ἰωάννης Κίνναμος, bądź Κίναμος; ur. po 1143 - zm. po 1195) – historyk bizantyński, tajny sekretarz cesarza Manuela I Komnena Jan Kinnam był tajnym sekretarzem cesarza Manuela I Komnena (1143-1180) i jednym z jego najbliższych współpracowników.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Jan Kinnam · Zobacz więcej »
Jan Tzetzes
Jan Tzetzes (Joannes Tzetzes, gr. Ιωάννης Τζέτζης, Iōánnes Tzétzēs, ur. po 1110, zm. po 1180 lub 1185) – bizantyński poeta i polihistor: filolog, gramatyk, mitograf i filozof.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Jan Tzetzes · Zobacz więcej »
Jan X Kamater
Jan X Kamater, gr. Ἰωάννης Καματηρός, Iōannēs X Kamatēros (zm. 1206 w Didymoteichos) – patriarcha Konstantynopola w latach 1198–1206.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Jan X Kamater · Zobacz więcej »
Jan z Damaszku
Jan z Damaszku, Jan Damasceński (Yuḥannā Al Demashqi,, Iôannês ho Damaskênos,; ur. ok. 675 w Damaszku, zm. ok. 749 w Mar Saba) – teolog, filozof, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego (święty mnich), jeden z najwybitniejszych pisarzy chrześcijańskich, Ojciec Kościoła.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Jan z Damaszku · Zobacz więcej »
Jan Zonaras
Jan Zonaras (gr. Ἰωάννης Ζωναρᾶς Jōannēs Zōnarás) – kronikarz bizantyński z XII wieku.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Jan Zonaras · Zobacz więcej »
Język nowogrecki
Język nowogrecki, język grecki nowożytny, greka nowożytna, demotyk(a) (η Ελληνική γλώσσα, i Ellinikí glóssa; τα Ελληνικά, ta Elliniká) – język indoeuropejski używany współcześnie w Grecji (ok. 11 mln mówiących) i na Cyprze (ok. 750 tys.). Jest on jednocześnie językiem urzędowym tych państw (na Cyprze obok tureckiego).
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Język nowogrecki · Zobacz więcej »
Komentarz (gatunek literacki)
Metamorfoz'' Owidiusza wraz z komentarzem na marginesie (1390−1400 r. n.e.) Komentarz – gatunek literatury użytkowej, w którym autor omawia, interpretuje i opatruje szczegółowymi uwagami oraz wyjaśnieniami dzieło innego autora.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Komentarz (gatunek literacki) · Zobacz więcej »
Konstantyn Manasses
Konstantyn Manasses (gr.: Κωνσταντῖνος Μανασσῆς, ur. ok. 1130, zm. ok. 1187) – metropolita Naupaktos, pisarz, poeta i orator bizantyński, autor wierszowanej historii dziejów powszechnych i utworów retorycznych.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Konstantyn Manasses · Zobacz więcej »
Konstantyn Stilbes
Konstantyn Stilbes – poeta bizantyński żyjący u schyłku XII wieku.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Konstantyn Stilbes · Zobacz więcej »
Korfu
Korfu, starożytna Kerkyra (gr. Κέρκυρα Kérkira, łac. Cercyra; wł. Corfu) – górzysta wyspa w Grecji, w północnej części Morza Jońskiego u wybrzeży Albanii.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Korfu · Zobacz więcej »
Księga Psalmów
Księga Psalmów (hebr. תְהִלִּים tehillim; gr. Ψαλμοί Psalmoi) – wchodząca w skład Biblii (Stary Testament) księga zawierająca zbiór 150 utworów poetyckich w języku hebrajskimSeptuaginta zawiera dodatkowo Psalm 151.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Księga Psalmów · Zobacz więcej »
Listy Pawła
Apostoł Paweł na nieoddającym realiów historycznych obrazie RembrandtaListy Pawła – jedna z sekcji Nowego Testamentu, ich autorstwo tradycyjnie jest przypisywane apostołowi Pawłowi.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Listy Pawła · Zobacz więcej »
Literatura bizantyńska
Literatura bizantyńska – literatura Wschodniego Cesarstwa Rzymskiego (Bizantyńskiego).
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Literatura bizantyńska · Zobacz więcej »
Lukian z Samosat
Lukian Lukian z Samosat(-y) (właściwie: gr. Lukianós, łac. Lucianus, pol. Lukian, ok. 120 do ok. 190) – rzymski retor i satyryk, piszący po grecku, sofista.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Lukian z Samosat · Zobacz więcej »
Manuel I Komnen
Manuel I Komnen (gr. Μανουήλ Α' Κομνηνός, Manouēl I Komnēnos; ur. 28 listopada 1118, zm. 24 września 1180) – syn cesarza Jana II Komnena i Piroski Węgierskiej.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Manuel I Komnen · Zobacz więcej »
Michał Glykas
Michał Glykas (gr.: Μιχαὴλ Γλυκᾶς, Michaēl Glykas) – poeta, kronikarz, epistolograf i teolog bizantyński z drugiej połowy XII wieku.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Michał Glykas · Zobacz więcej »
Michał Hapluchir
Michał Hapluchir lub Hapluchejr – poeta bizantyński, żyjący u schyłku XII wieku, autor poematu Dramat.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Michał Hapluchir · Zobacz więcej »
Michał Psellos
Michał Psellos (ur. 1018, zm. 1078–1097) – bizantyński polityk, pisarz, historyk i filozof.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Michał Psellos · Zobacz więcej »
Michał z Efezu
Michał z Efezu – filozof bizantyński, uczeń Michała Psellosa, autor komentarzy do Arystotelesa.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Michał z Efezu · Zobacz więcej »
Mikołaj Kallikles
Mikołaj Kallikles – nadworny lekarz cesarza Aleksego I Komnena, profesor medycyny i poeta, żyjący w II połowie XI wieku.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Mikołaj Kallikles · Zobacz więcej »
Mikołaj z Korkyry
Mikołaj z Korkyry – biskup Korkyry i poeta, żyjący w I połowie XII wieku.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Mikołaj z Korkyry · Zobacz więcej »
Mikołaj z Metony
Mikołaj z Metony (zm. pom. 1160 a 1166) – teolog i hagiograf bizantyński.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Mikołaj z Metony · Zobacz więcej »
Monofizytyzm
Monofizytyzm, eutychianizm – doktryna teologiczna, według której Chrystus ma jednązłączonąnaturę bosko-ludzkąi nie istnieje w dwóch naturach, tj.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Monofizytyzm · Zobacz więcej »
Monoteletyzm
Monoteletyzm (od monos "jedyny" i thelo "chcę, mam wolę") – pogląd w teologii chrześcijańskiej z VII w., według którego Chrystus, zarówno w swojej naturze boskiej, jak i ludzkiej, kierował się jednąwolą.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Monoteletyzm · Zobacz więcej »
Neoplatonizm
Neoplatonizm – filozofia powstała w II wieku n.e. w Aleksandrii pod wpływem myśli Platona oraz politeizmu grecko-rzymskiego.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Neoplatonizm · Zobacz więcej »
Nerses IV Wdzięczny
Nerses IV Šnorhali zwany Wdzięcznym, arm. Ներսէս Շնորհալի (1098 lub 1102 w Gaziantep – 1172 lub 13 sierpnia 1173 w Hromkla) – chrześcijański poeta ormiański.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Nerses IV Wdzięczny · Zobacz więcej »
Nicefor Bryennios
Nicefor Bryennios (gr. Νικηφόρος Βρυέννιος, ur. 1062 w Orestias (Adrianopol), zm. 1137 w Konstantynopolu) – generał i historyk bizantyjski.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Nicefor Bryennios · Zobacz więcej »
Nicetas z Tesaloniki
Nicetas z Tesaloniki (zm. ok. 1145) – arcybiskup Tesaloniki, teolog bizantyński.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Nicetas z Tesaloniki · Zobacz więcej »
Normanowie
Terytoria kontrolowane przez Normanów w XII wieku Normanowie (/Normanz, liczba mnoga od Normant, fr. współcz. Normand, starofrankoński Northman, staronordycki Norðmaðr, zlatynizowane w IX wieku jako Nortmannus, Normannus, lub Nordmannus "człowiek północy, wiking") – potomkowie zromanizowanych najemników z północy, osiadłych w północnej części Królestwa Zachodnich Franków, od nich nazwanej Normandią.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Normanowie · Zobacz więcej »
Ochryda
Ochryda (– Ohrid, staroż. ilir. Diassarites, gr. Λύχνιδος – Lychnidos, alb. Ohër, Ohri) – miasto w południowo-zachodniej Macedonii Północnej, nad Jeziorem Ochrydzkim, u stóp gór Galiczica.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Ochryda · Zobacz więcej »
Opactwo terytorialne Santa Maria di Grottaferrata
Opactwo terytorialne Santa Maria di Grottaferrata – opactwo terytorialne Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-włoskiego, działające wokół klasztoru bazylianów włoskich w miejscowości Grottaferrata w Lacjum.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Opactwo terytorialne Santa Maria di Grottaferrata · Zobacz więcej »
Parodia
Puck” 9 października 1915. Podpis „Nie wychowałem mojej dziewczyny na wyborcę” parodiuje antywojennąpiosenkę „I Didn’t Raise My Boy to Be a Soldier” Parodia (gr. parōidía od pará „poza (czym); obok; mimo” i ōidḗ – „pieśń”) – odmiana parafrazy, która spełnia funkcję humorystyczną(rodzaj zabawy literackiej) bądź satyryczną(używana jako element polemiki).
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Parodia · Zobacz więcej »
Pindar
Pindar (Píndaros, ur. między 522 a 518 p.n.e. w Kynoskefalaj pod Tebami, zm. m. 443 a 438 p.n.e. w Argos) – grecki twórca liryki chóralnej (oda) – wykonywanej przez chór przy akompaniamencie instrumentów dętych (aulos) lub strunowych (kitara).
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Pindar · Zobacz więcej »
Pitagoras
Pitagoras (gr., Pythagóras; ur. ok. 572 p.n.e. na Samos lub w Sydonie, zm. ok. 497 p.n.e. w Metaponcie) – grecki matematyk, filozof, mistyk kojarzony ze słynnym twierdzeniem matematycznym nazwanym jego imieniem.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Pitagoras · Zobacz więcej »
Platon
Platon (Plátōn; ur. 424/423 p.n.e., zm. 348/347 p.n.e.) – filozof grecki, Ateńczyk, twórca tradycji intelektualnej znanej jako platonizm.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Platon · Zobacz więcej »
Poemat dydaktyczny
Poemat dydaktyczny – dłuższy utwór wierszowany o charakterze rozprawy pouczającej.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Poemat dydaktyczny · Zobacz więcej »
Porfiriusz (filozof)
Wyimaginowana debata pomiędzy Porfiriuszem a Awerroesem. Obraz Monfredo de Monte Imperiali, XIV wiek. Porfiriusz (Porphyrios; ur. około roku 234, zm. 304 lub 305) – antyczny filozof neoplatoński, matematyk i astrolog.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Porfiriusz (filozof) · Zobacz więcej »
Proklos
Proklos zwany Diadochem (następcą), gr.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Proklos · Zobacz więcej »
Prorocy mniejsi
Prorocy mniejsi – dwanaście ksiąg biblijnych wchodzących w skład Starego Testamentu.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Prorocy mniejsi · Zobacz więcej »
Roman IV Diogenes
Roman IV i Eudoksja Makrembolitissa Roman IV Diogenes (ur. ok. 1020, zm. 4 sierpnia 1072) – cesarz bizantyjski od 1067 do 1071.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Roman IV Diogenes · Zobacz więcej »
Rzym
() – stolica i największe miasto Włoch, położone w środkowej części kraju nad rzekąTyber i Morzem Śródziemnym, zarazem stolica regionu administracyjno-historycznego Lacjum (Lazio).
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Rzym · Zobacz więcej »
Saloniki
Panorama wschodniej i centralnej części miasta Δημήτριος) – patron miasta Saloniki (Tesaloniki), hist.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Saloniki · Zobacz więcej »
Satyra
''E satyra Le l’epistole di Q. Orazio Flacco'', wydrukowane w 1814 roku USA. Satyra (z łac. satura) – gatunek literacki lub publicystyczny, który ośmiesza i piętnuje ukazywane w niej zjawiska, obyczaje, politykę, grupy lub stosunki społeczne.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Satyra · Zobacz więcej »
Scholia
Scholia (l.poj. scholion, gr. σχόλιον „komentarz”) – komentarze i uwagi typu filologicznego i historycznego zachowane na marginesach greckich i łacińskich rękopisów.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Scholia · Zobacz więcej »
Syryjski Kościół Ortodoksyjny
Syryjski Kościół Ortodoksyjny – jeden z Kościołów Wschodu, wyznających w przeszłości monofizytyzm.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Syryjski Kościół Ortodoksyjny · Zobacz więcej »
Teodor Prodrom
Teodor Prodrom lub Prodromos (ur. ok. 1100, zm. pom. 1156 a 1170) – bizantyński poeta i filozof.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Teodor Prodrom · Zobacz więcej »
Teodor ze Smyrny
Teodor ze Smyrny – filozof bizantyński z XII wieku, autor dzieła O fizyce Arystotelesa.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Teodor ze Smyrny · Zobacz więcej »
Teofilakt z Ochrydy
Teofilakt (ur. między 1050 a 1060 na wyspie Eubea, zm. ok. 1107) – bizantyński biskup prawosławny, arcybiskup ochrydzki od ok.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Teofilakt z Ochrydy · Zobacz więcej »
Teorian
Teorian (zm. po 1171) – teolog bizantyński z XII wieku.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Teorian · Zobacz więcej »
Timarion
Timarion (grec. Τιμαρίων) – anonimowy bizantyński utwór satyryczny z lat 50.
Nowy!!: Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów i Timarion · Zobacz więcej »
Przekierowuje tutaj:
Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów (1081-1204), Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów (1081–1204), Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów 1081-1204, Literatura bizantyńska epoki Komnenów i Angelosów 1081–1204.
