Szybszy dostęp niż przeglądarce!
108 kontakty: Afereza (językoznawstwo), Akcent wyrazowy, Albania, Alfabet grecki, Aoryst, Apokopa (proces fonetyczny), Aspekt (językoznawstwo), Bałkańska liga językowa, Belfast, Beocja, Beta, Bezokolicznik, Biernik, Celownik (przypadek), Cyklady, Cypr, Cypr (wyspa), Czas (językoznawstwo), Czas zaprzeszły, Czasownik modalny, Czasownik posiłkowy, Dźwięczność, Deklinacja (językoznawstwo), Delta (litera), Demokracja, Demos, Dialekt attycki, Dialekt cypryjski (nowożytny), Dodekanez, Dopełniacz (przypadek), Dortmund, Dwuznak, Dyftong, Egina (wyspa), Epir, Epsilon, Eta, Fleksja, Fonetyka, Gamma, Głoska, Gramatyka, Grecja, Iloczas, Imperfekt, Imperium Osmańskie, Ipsylon, Język albański, Język angielski, Język średniogrecki, ..., Język bułgarski, Język grecki, Język grecki klasyczny, Język griko, Język osmański, Język polski, Język pontyjski, Język rumuński, Język starogrecki, Język turecki, Język urzędowy, Języki helleńskie, Języki indoeuropejskie, Języki słowiańskie, Językoznawstwo diachroniczne, Jota (litera), Katharewusa, Kreta, Liczba podwójna, Macedonia (Grecja), Macedonia Północna, Mani (półwysep), Megara (miasto), Mianownik (przypadek), Monoftongizacja, Neologizm, Optativus, Partykuła, Paul Gauguin, Peloponez, Perfectum, Przydech, Przyimek, Przymiotnik, Przypadek, Rdzeń (językoznawstwo), Rumelia, Rzeczownik, Samogłoska, Samogłoska półotwarta przednia niezaokrąglona, Słownik, Słowotwórstwo, Strona (językoznawstwo), Strona medialna, Tesalia, Tracja, Tryb (językoznawstwo), Tryb łączący, Tryb oznajmujący, Tryb rozkazujący, Unia Europejska, Włochy, Wołacz, Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, Wymowa, Wyspy Jońskie, Znaczenie, Związek frazeologiczny. Rozwiń indeks (58 jeszcze) »
Afereza (językoznawstwo)
Afereza (z późn. łac. aphaeresis, gr. aphaíresis „zabranie”) – proces fonetyczny polegający na zaniku głoski lub głosek w nagłosie (na początku wyrazu), np.
Nowy!!: Język nowogrecki i Afereza (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Akcent wyrazowy
Akcent wyrazowy (od „zaśpiew”) – wyróżnienie za pomocąśrodków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu lub syntagmy.
Nowy!!: Język nowogrecki i Akcent wyrazowy · Zobacz więcej »
Albania
Albania na mapie Europy Albania, Republika Albanii – państwo w południowo-wschodniej Europie na Bałkanach.
Nowy!!: Język nowogrecki i Albania · Zobacz więcej »
Alfabet grecki
Alfabet grecki – pismo powstałe około IX w. p.n.e., służące do zapisu języka greckiego, oraz niektórych innych języków ludów znajdujących się pod wpływem kultury greckiej.
Nowy!!: Język nowogrecki i Alfabet grecki · Zobacz więcej »
Aoryst
Aoryst (gr. aoristos – „nieokreślony” lub „nieograniczony”), czasem nazywany z łaciny aoristus – czas lub aspekt gramatyczny, występujący w niektórych językach.
Nowy!!: Język nowogrecki i Aoryst · Zobacz więcej »
Apokopa (proces fonetyczny)
Apokopa (gr. apokopḗ „odcięcie”, od apokóptō „odcinać”) – proces fonetyczny polegający na zaniku głoski lub głosek w wygłosie (na końcu wyrazu).
Nowy!!: Język nowogrecki i Apokopa (proces fonetyczny) · Zobacz więcej »
Aspekt (językoznawstwo)
Aspekt (postać, forma) – kategoria gramatyczna wyrażająca sposób przedstawienia czynności lub stanu.
Nowy!!: Język nowogrecki i Aspekt (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Bałkańska liga językowa
Bałkańska liga językowa (także: liga bałkańska) – grupa języków bałkańskich, bliżej ze sobąniespokrewnionych, które wykształciły w procesie konwergencji pewne cechy wspólne.
Nowy!!: Język nowogrecki i Bałkańska liga językowa · Zobacz więcej »
Belfast
Muzeum Titanic Belfast Queen’s University w Belfaście Belfast (angielska wymowa:; irl. Béal Feirste) – stolica i największe miasto Irlandii Północnej, zlokalizowane w dystrykcie Belfast (hrabstwo Antrim).
Nowy!!: Język nowogrecki i Belfast · Zobacz więcej »
Beocja
Współczesna Beocja na mapie Grecji Hegemonia Teb 371-362 p.n.e. Mapa Beocji starożytnej Beocja (gr. Βοιωτία, Boiotia, łac. Beotia) – kraina historyczna w środkowej starożytnej Grecji między ZatokąKorynckąa ZatokąEubejskąPółnocnąi Południowąoraz CieśninąEwripos.
Nowy!!: Język nowogrecki i Beocja · Zobacz więcej »
Beta
Beta (wita, st.gr. βῆτα, nw.gr. βήτα, pisana Ββ lub ϐ) – druga litera alfabetu greckiego.
Nowy!!: Język nowogrecki i Beta · Zobacz więcej »
Bezokolicznik
Bezokolicznik – forma czasownika, która wyraża czynność lub stan w sposób abstrakcyjny, zazwyczaj bez określania czasu, rodzaju, liczby, osoby, trybu, strony i aspektu.
Nowy!!: Język nowogrecki i Bezokolicznik · Zobacz więcej »
Biernik
Biernik – czwarty przypadek deklinacji.
Nowy!!: Język nowogrecki i Biernik · Zobacz więcej »
Celownik (przypadek)
Celownik – jeden z przypadków deklinacji, forma używana jako dopełnienie dalsze (Kasia dała Ali prezent) oraz do oznaczania celu pożytku lub szkody (np. dzieci zepsuły mu telewizor – mu nie dotyczy tu bezpośrednio akcji, a jedynie jej skutków).
Nowy!!: Język nowogrecki i Celownik (przypadek) · Zobacz więcej »
Cyklady
Departament Cyklady Cyklady (gr. Κυκλάδες, Kikládes) – archipelag znajdujący się w południowo-zachodniej części Morza Egejskiego, u południowo-wschodnich wybrzeży Grecji.
Nowy!!: Język nowogrecki i Cyklady · Zobacz więcej »
Cypr
Cypr, Republika Cypryjska (Kýpros) – państwo położone na wyspie Cypr leżącej we wschodniej części Morza Śródziemnego.
Nowy!!: Język nowogrecki i Cypr · Zobacz więcej »
Cypr (wyspa)
Cypr (ang. Cyprus, gr. Κύπρος, tur. Kıbrıs) – azjatycka wyspa we wschodniej części Morza Śródziemnego, często traktowana jako część Bliskiego Wschodu.
Nowy!!: Język nowogrecki i Cypr (wyspa) · Zobacz więcej »
Czas (językoznawstwo)
Czas – kategoria językowa określająca w czasie czynność, zjawisko lub stan, o których mowa w zdaniu.
Nowy!!: Język nowogrecki i Czas (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Czas zaprzeszły
Czas zaprzeszły, Plusquamperfectum – czas stosowany dla podkreślenia uprzedniości czasowej danego zdarzenia, a w szczególności dla wskazania, że jakaś czynność wydarzyła się i zakończyła przed innączynnością, która również miała miejsce w przeszłości.
Nowy!!: Język nowogrecki i Czas zaprzeszły · Zobacz więcej »
Czasownik modalny
Czasownik modalny – czasownik wyrażający stosunek mówiącego do treści wypowiedzi lub do danej czynności, wykonywanej lub zaplanowanej.
Nowy!!: Język nowogrecki i Czasownik modalny · Zobacz więcej »
Czasownik posiłkowy
Czasownik posiłkowy – część mowy, która ma właściwości składniowe i morfologiczne czasowników danego języka, jednak w przeciwieństwie do nich nie ma żadnego znaczenia własnego, a spełnia jedynie funkcje gramatyczne (w szczególności służy do tworzenia form złożonych).
Nowy!!: Język nowogrecki i Czasownik posiłkowy · Zobacz więcej »
Dźwięczność
Dźwięczność (fonacja) – jedna z cech artykulacji głosek związana z pracąwięzadeł głosowych.
Nowy!!: Język nowogrecki i Dźwięczność · Zobacz więcej »
Deklinacja (językoznawstwo)
Deklinacja (od „odmieniać”) – odmiana wyrazu (imienia) przez przypadki i liczby.
Nowy!!: Język nowogrecki i Deklinacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Delta (litera)
Delta (dheltaMałgorzata Borowska Μπαρμπαγιώργος. Książka do nauki języka nowogreckiego, s. 20, wyd. Wiedza Powszechna, Warszawa 2006,, δελτα, pisana Δδ) – czwarta litera alfabetu greckiego, oznaczającąspółgłoskę zwarto-wybuchową„d”.
Nowy!!: Język nowogrecki i Delta (litera) · Zobacz więcej »
Demokracja
urny wyborczej. Wybory sąjednym z podstawowych mechanizmów demokracji, umożliwiając obywatelom wyłonienie swoich przedstawicieli do organów władzy Demokracja (gr. dḗmos „lud”, krátos „władza” – dosł. „rządy ludu, ludowładztwo”) – jeden z typów ustroju państwa, zakładający udział obywateli w sprawowaniu władzy.
Nowy!!: Język nowogrecki i Demokracja · Zobacz więcej »
Demos
Dimos, demos (gr. δήμος – dimos) – jednostka podziału administracyjnego Grecji, odpowiadająca polskiemu pojęciu gminy lub dzielnicy miasta.
Nowy!!: Język nowogrecki i Demos · Zobacz więcej »
Dialekt attycki
Zasięg dialektów języka greckiego ok. 400 r. p.n.e. Dialekt attycki – jeden z głównych dialektów klasycznego języka greckiego, w okresie klasycznym rozpowszechniony w Attyce i na północnych wybrzeżach Morza Egejskiego.
Nowy!!: Język nowogrecki i Dialekt attycki · Zobacz więcej »
Dialekt cypryjski (nowożytny)
Dialekt cypryski - dialekt języka nowogreckiego.
Nowy!!: Język nowogrecki i Dialekt cypryjski (nowożytny) · Zobacz więcej »
Dodekanez
Dodekanez (trb. Dodekánisa; w tłum. na pol. „dwanaście wysp”) – archipelag na Morzu Egejskim i do końca 2010 roku prefektura (nomos) w regionie administracyjnym Wyspy Egejskie Południowe w Grecji ze stolicąw mieście Rodos.
Nowy!!: Język nowogrecki i Dodekanez · Zobacz więcej »
Dopełniacz (przypadek)
Dopełniacz – drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?.
Nowy!!: Język nowogrecki i Dopełniacz (przypadek) · Zobacz więcej »
Dortmund
Dortmund (dolnoniem. Düörpm) – miasto na prawach powiatu położone w zachodniej części Niemiec, w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, w rejencji Arnsberg.
Nowy!!: Język nowogrecki i Dortmund · Zobacz więcej »
Dwuznak
Dwuznak, digraf – dwie litery oznaczające jednągłoskę.
Nowy!!: Język nowogrecki i Dwuznak · Zobacz więcej »
Dyftong
Dyftong, dwugłoska (diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski.
Nowy!!: Język nowogrecki i Dyftong · Zobacz więcej »
Egina (wyspa)
Egina (stgr. Αἴγινα Aigina; ngr. Αίγινα) – wyspa grecka w Zatoce Sarońskiej, należąca do archipelagu Wysp Sarońskich.
Nowy!!: Język nowogrecki i Egina (wyspa) · Zobacz więcej »
Epir
Region administracyjny Epir Zamieszkiwanie epirockiej ludności grecko-prawosławnej, według źródeł greckich z 1918 r. Granicę grecko-albańskąoznaczono czerwonąliniąEpir ok. 200 r. p.n.e. Epirus vetus i Epirus nova wśród prowincji macedońskich ok. 400 n.e. Epir (grecki – Ipiros, co oznacza kontynent lub wnętrze dużego lądu) – górzysta kraina położona w północno-zachodniej części Grecji, nad Morzem Jońskim, na północy graniczy z Albanią, na wschodzie z Tesalią, a na południu z Etoliąi Akarnanią.
Nowy!!: Język nowogrecki i Epir · Zobacz więcej »
Epsilon
Epsilon (ἒ ψιλόν, pisana Εε lub ϵ϶) – piąta litera alfabetu greckiego.
Nowy!!: Język nowogrecki i Epsilon · Zobacz więcej »
Eta
Eta (ἦτα, pisana Ηη) – siódma litera alfabetu greckiego oznaczająca w języku starogreckim samogłoskę "e długie otwarte".
Nowy!!: Język nowogrecki i Eta · Zobacz więcej »
Fleksja
Fleksja – system opozycji słów należących do jednego leksemu.
Nowy!!: Język nowogrecki i Fleksja · Zobacz więcej »
Fonetyka
rezonansu magnetycznego. Daniela Jonesa. Fonetyka (dawniej głosownia) – jeden z działów lingwistyki, zajmujący się badaniem dźwięków mowy ludzkiej (zwanych głoskami) od strony ich artykulacji (tj. sposobu wytwarzania za pomocąnarządów mowy - fonetyka artykulacyjna), ich cech fizycznych (dokładniej: akustycznych – fonetyka akustyczna), ich odbierania (fonetyka audytywna).
Nowy!!: Język nowogrecki i Fonetyka · Zobacz więcej »
Gamma
Gamma (ghama, γάμμα, pisana Γγ) – trzecia litera alfabetu greckiego.
Nowy!!: Język nowogrecki i Gamma · Zobacz więcej »
Głoska
Głoska – najmniejszy element dźwiękowej formy wypowiedzi charakteryzujący się stałym zespołem fonetycznych cech artykulacyjnych i akustycznych.
Nowy!!: Język nowogrecki i Głoska · Zobacz więcej »
Gramatyka
Gramatyka – uporządkowany zbiór reguł językowych rządzących organizacjązdań, dyskursów, tekstów; innymi słowy zespół prawideł umożliwiających tworzenie złożonych jednostek językowych, ich składanie z jednostek elementarnych.
Nowy!!: Język nowogrecki i Gramatyka · Zobacz więcej »
Grecja
Grecja we wschodnim basenie śródziemnomorskim (zdjęcie satelitarne) Grecja (gr. Elláda, IPA: lub Ellás, IPA), Republika Grecka (Ellinikí Dimokratía, IPA) – państwo położone w południowo-wschodniej części Europy, na południowym krańcu Półwyspu Bałkańskiego.
Nowy!!: Język nowogrecki i Grecja · Zobacz więcej »
Iloczas
Iloczas – zjawisko prozodyjne, charakteryzujące się różnicowaniem długości trwania sylab lub głosek.
Nowy!!: Język nowogrecki i Iloczas · Zobacz więcej »
Imperfekt
Imperfekt – czas przeszły prosty (niedokonany).
Nowy!!: Język nowogrecki i Imperfekt · Zobacz więcej »
Imperium Osmańskie
Imperium Osmańskie (trans. Devlet-i ʿAlīye-i ʿOsmānīye, tur. Osmanlı İmparatorluğu lub Osmanlı Devleti) – państwo rządzone przez dynastię Osmanów, istniejące od końca XIII wieku do roku 1922, od 1453 roku ze stolicąw Stambule, u szczytu potęgi w XVI–XVIII wieku obejmujące większość Bliskiego Wschodu, Afryki Północnej i południowo-wschodniej Europy.
Nowy!!: Język nowogrecki i Imperium Osmańskie · Zobacz więcej »
Ipsylon
Ipsylon (ypsilon, st.gr. ὖψιλόν, nw.gr. ύψιλον, pisana Υυlub ϒ) – dwudziesta litera alfabetu greckiego.
Nowy!!: Język nowogrecki i Ipsylon · Zobacz więcej »
Język albański
Mapa dialektów albańskich Język albański (alb.) – język indoeuropejski z grupy satem, którym posługuje się ok.
Nowy!!: Język nowogrecki i Język albański · Zobacz więcej »
Język angielski
Wielkiej Brytanii symbolizujące język angielski ikona symbolizująca język angielski według standardu ISO 639-1 Język angielski, angielszczyzna (ang.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich, powszechnie używany w Wielkiej Brytanii, jej terytoriach zależnych oraz w wielu byłych koloniach i dominiach, m.in.
Nowy!!: Język nowogrecki i Język angielski · Zobacz więcej »
Język średniogrecki
Język średniogrecki (greka bizantyjska) – termin określający czwartąfazę w ewolucji języka greckiego, w okresie między założeniem Konstantynopola w roku 330 a jego upadkiem w roku 1453.
Nowy!!: Język nowogrecki i Język średniogrecki · Zobacz więcej »
Język bułgarski
Język bułgarski (bułg.) – język z grupy języków południowosłowiańskich oraz bałkańskiej ligi językowej.
Nowy!!: Język nowogrecki i Język bułgarski · Zobacz więcej »
Język grecki
Wyraz „Grecja” napisany po nowogrecku Wyraz „Cypr” napisany po nowogrecku Język grecki, greka (Hellenikè glõtta; nowogr. ελληνική γλώσσα, ellinikí glóssa lub ελληνικά, elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego.
Nowy!!: Język nowogrecki i Język grecki · Zobacz więcej »
Język grecki klasyczny
Język grecki klasyczny, greka klasyczna – stadium rozwojowe języka greckiego używanego w okresie klasycznym (500 r. p.n.e. – 350 r. p.n.e.) starożytnej Grecji.
Nowy!!: Język nowogrecki i Język grecki klasyczny · Zobacz więcej »
Język griko
Kalabrii. Kolorem niebieskim oznaczono rozpowszechnienie do XV wieku, fioletowym do XVI, żółtym do XIX, pomarańczowym do XX, czerwonym – zasięg współczesny Grecia Salentina'' Język griko – język ojczysty Greków zamieszkujących Kalabrię i Apulię we Włoszech (Italogreków).
Nowy!!: Język nowogrecki i Język griko · Zobacz więcej »
Język osmański
Język osmański, język osmańskoturecki, język ottomański (lub, osm. lisân-ı Osmânî) – oficjalny język Imperium Osmańskiego, wywodzący się z grupy języków turkijskich.
Nowy!!: Język nowogrecki i Język osmański · Zobacz więcej »
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Język nowogrecki i Język polski · Zobacz więcej »
Język pontyjski
Język pontyjski (ποντιακά, ρωμαικά „rzymski”) – odmiana języka greckiego używana tradycyjnie na południowych i wschodnich wybrzeżach Morza Czarnego.
Nowy!!: Język nowogrecki i Język pontyjski · Zobacz więcej »
Język rumuński
Język rumuński, sporadycznie dakorumuński (rum.) – język z bałkańskiej gałęzi języków romańskich, którym posługuje się około 22,5 mln osób, zamieszkujących przede wszystkim Rumunię i Mołdawię, przyległe regiony Bułgarii, Serbii i Ukrainę, a także, w wyniku migracji w XXI wieku, Hiszpanię i Włochy.
Nowy!!: Język nowogrecki i Język rumuński · Zobacz więcej »
Język starogrecki
Język starogrecki, greka starożytna (stgr. dialekt attycki:, he Hellenikè glõtta) – ogólna nazwa okresu w rozwoju języka greckiego, trwającego od okresu archaicznego przez okres klasyczny aż po okres hellenistyczny w dziejach starożytnej Grecji.
Nowy!!: Język nowogrecki i Język starogrecki · Zobacz więcej »
Język turecki
Język turecki (tur., IPA:, Türk dili) – język należący do grupy oguzyjskiej języków tureckich, ojczysty dla ponad 83 mln ludzi na całym świecie, co czyni go najpowszechniejszym ze swojej rodziny językowej.
Nowy!!: Język nowogrecki i Język turecki · Zobacz więcej »
Język urzędowy
Język urzędowy – język objęty wyjątkowym statusem prawnym na terenie danego państwa lub regionu administracyjnego.
Nowy!!: Język nowogrecki i Język urzędowy · Zobacz więcej »
Języki helleńskie
Języki helleńskie – rodzina językowa w obrębie języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Język nowogrecki i Języki helleńskie · Zobacz więcej »
Języki indoeuropejskie
Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.
Nowy!!: Język nowogrecki i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »
Języki słowiańskie
Rozprzestrzenienie języków słowiańskich w Europie Słowianie Języki słowiańskie – grupa języków w obrębie podrodziny bałtosłowiańskiej rodziny języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Język nowogrecki i Języki słowiańskie · Zobacz więcej »
Językoznawstwo diachroniczne
Językoznawstwo diachroniczne (gr. día „przez”, chrónos „czas”), językoznawstwo historyczne – dział językoznawstwa ogólnego zajmujący się badaniem relacji, jakie występująmiędzy elementami języka w różnych epokach jego rozwoju.
Nowy!!: Język nowogrecki i Językoznawstwo diachroniczne · Zobacz więcej »
Jota (litera)
Jota (ἰῶτα, pisana Ιι lub ℩) – dziewiąta litera alfabetu greckiego oznaczająca samogłoskę "i".
Nowy!!: Język nowogrecki i Jota (litera) · Zobacz więcej »
Katharewusa
Katharewusa (gr. Καθαρεύουσα – " oczyszczona") – odmiana języka greckiego stworzona na początku XIX wieku przez językoznawcę Adamandiosa Koraisa.
Nowy!!: Język nowogrecki i Katharewusa · Zobacz więcej »
Kreta
Kreta (od słowa krateia – silna,,, wen. Candia) – grecka wyspa na Morzu Śródziemnym.
Nowy!!: Język nowogrecki i Kreta · Zobacz więcej »
Liczba podwójna
Liczba podwójna (liczba mnoga podwójna, dualis) – występująca w niektórych językach (w tym w dawnej polszczyźnie i czeszczyźnie) kategoria gramatyczna, służąca wyrażaniu podwójności, parzystości.
Nowy!!: Język nowogrecki i Liczba podwójna · Zobacz więcej »
Macedonia (Grecja)
Macedonia (Macedonia Grecka, Macedonia Egejska, gr. Μακεδονία Makedonia) – kraina historyczna w Grecji.
Nowy!!: Język nowogrecki i Macedonia (Grecja) · Zobacz więcej »
Macedonia Północna
Macedonia Północna (Republika Macedonii Północnej,,, dawniej Macedonia) – państwo w Europie Południowej na Półwyspie Bałkańskim, powstałe w wyniku rozpadu Jugosławii, obejmujące swoim terytorium około 38% regionu historyczno-geograficznego Macedonia.
Nowy!!: Język nowogrecki i Macedonia Północna · Zobacz więcej »
Mani (półwysep)
„Zwycięstwo lub śmierć”, „Z tarcząlub na tarczy” – proporzec z barwami Mani i dwiema dewizami, odziedziczonymi po starożytnej Sparcie Półwysep Mani Miejscowość współczesna – budownictwo mieszane Miejscowość o budownictwie wyłącznie tradycyjnym Surowa przyroda Mani wewnętrznego. Patrz też: polski opis fotografii Mani – środkowy półwysep Peloponezu, administracyjna i historyczna część Lakonii, o powierzchni 1800 km², długości 75 km, szerokości w najszerszym miejscu 28 km, oparty o góry Tajget, sięgający najbardziej wysuniętego na południe greckiego przylądka Matapan (Tenaro) i z najwyższym szczytem Profitis Ilias (2407 m n.p.m.). W roku 1961 zamieszkiwany jeszcze przez 20 300 mieszkańców, w około 150 osiedlach – obecnie jedynie przez niewielkączęść z tej liczby, gdy pozostali pozostajątu jedynie zarejestrowaniW Grecji, jako miejsce stałego zamieszkania, deklarować można miejsce rzeczywistego pobytu lub alternatywnie – miejsce przechowywania rejestru urodzeń.
Nowy!!: Język nowogrecki i Mani (półwysep) · Zobacz więcej »
Megara (miasto)
Megara (gr., „duże, eleganckie domy, dwory” por. megaron) – miasto w Grecji, w administracji zdecentralizowanej Attyka, w regionie Attyka, w jednostce regionalnej Attyka Zachodnia.
Nowy!!: Język nowogrecki i Megara (miasto) · Zobacz więcej »
Mianownik (przypadek)
Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu.
Nowy!!: Język nowogrecki i Mianownik (przypadek) · Zobacz więcej »
Monoftongizacja
Monoftongizacja (od monophthongos „jednobrzmiący”) – proces fonetyczny polegający na przekształcaniu się dyftongów w pojedyncze samogłoski (monoftongi).
Nowy!!: Język nowogrecki i Monoftongizacja · Zobacz więcej »
Neologizm
Neologizm (z gr. νεος + λογός „nowe słowo”), innowacja językowa – nowy element wykształcony na gruncie danego języka, pewnej jego formy lub – dla celów artystycznych – w ramach tekstu literackiego.
Nowy!!: Język nowogrecki i Neologizm · Zobacz więcej »
Optativus
Optativus (tryb życzący) – tryb czasownika występujący w niektórych językach.
Nowy!!: Język nowogrecki i Optativus · Zobacz więcej »
Partykuła
Partykuła – niesamodzielny (pozbawiony samodzielnego znaczenia) wyraz lub morfem (tzw. wyrazek), nadający wypowiedzeniom zabarwienie znaczeniowe lub uczuciowe.
Nowy!!: Język nowogrecki i Partykuła · Zobacz więcej »
Paul Gauguin
Eugène Henri Paul Gauguin (wym.; ur. 7 czerwca 1848 w Paryżu, zm. 8 maja 1903 w Atuona na wyspie Hiva Oa na Markizach, Polinezja Francuska) – francuski malarz.
Nowy!!: Język nowogrecki i Paul Gauguin · Zobacz więcej »
Peloponez
Półwysep Peloponeski w Grecji Mapa fizyczna Peloponez widziany z kosmosu Peloponez (Półwysep Peloponeski, nwgr. Πελοπόννησος, Peloponnisos, w średniowieczu znany jako Morea, gr. Μωρέας lub Μωριάς) – półwysep i kraina historyczna w południowej Grecji o powierzchni 21 549 km², pomiędzy Morzem Jońskim a Egejskim.
Nowy!!: Język nowogrecki i Peloponez · Zobacz więcej »
Perfectum
Perfectum (od łac. perficio - dokonać, ukończyć) – czas lub aspekt gramatyczny wyrażający czynność przeszłąi dokonaną, ale pozostającąw związku z teraźniejszością.
Nowy!!: Język nowogrecki i Perfectum · Zobacz więcej »
Przydech
Przydech (aspiracja) – zjawisko fonetyczne polegające na energicznym rozwarciu wcześniej zwartych narządów mowy, co daje słaby dźwięk h towarzyszący artykulacji danej spółgłoski zwartej.
Nowy!!: Język nowogrecki i Przydech · Zobacz więcej »
Przyimek
Przyimek – nieodmienna i niesamodzielna część mowy, która łączy się z innymi wyrazami i nadaje im inny sens.
Nowy!!: Język nowogrecki i Przyimek · Zobacz więcej »
Przymiotnik
Przymiotnik – część mowy określająca cechy istot żywych, rzeczy, zjawisk, pojęć i stanów.
Nowy!!: Język nowogrecki i Przymiotnik · Zobacz więcej »
Przypadek
Przypadek – kategoria gramatyczna, przez którąodmieniająsię rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki, zaimki, imiesłowy (określane przez to zbiorczym mianem imion), a niekiedy też czasowniki (co w języku polskim nie występuje), będąca odzwierciedleniem ich różnorodnych funkcji.
Nowy!!: Język nowogrecki i Przypadek · Zobacz więcej »
Rdzeń (językoznawstwo)
Rdzeń (niekiedy także pierwiastek; por.) – główny morfem wyrazu, który pozostaje po oddzieleniu od niego wszystkich afiksów.
Nowy!!: Język nowogrecki i Rdzeń (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Rumelia
Rumelia w 1801 r. Rumelia (tur. Rumeli) – kraina historyczna na Bałkanach, której nazwa oznacza „ziemię Rzymian” (w znaczeniu: Bizantyńczyków).
Nowy!!: Język nowogrecki i Rumelia · Zobacz więcej »
Rzeczownik
Rzeczownik – samodzielna składniowo i semantycznie odmienna część mowy nazywająca rzeczy, obiekty, miejsca, osoby, czynności, organizmy, zjawiska i pojęcia abstrakcyjne.
Nowy!!: Język nowogrecki i Rzeczownik · Zobacz więcej »
Samogłoska
Samogłoska – głoska, przy powstawaniu której uczestnicząjedynie więzadła głosowe, a strumień powietrza swobodnie przepływa przez kanał głosowy.
Nowy!!: Język nowogrecki i Samogłoska · Zobacz więcej »
Samogłoska półotwarta przednia niezaokrąglona
Samogłoska półotwarta przednia niezaokrąglona – typ samogłoski spotykany w językach naturalnych.
Nowy!!: Język nowogrecki i Samogłoska półotwarta przednia niezaokrąglona · Zobacz więcej »
Słownik
Strona tytułowa I tomu ''Słownika języka polskiego'' Jana Karłowicza, Adama Kryńskiego i Władysława Niedźwiedzkiego”, wyd. w Warszawie w 1900 r. Słownik łaciński ''Totius latinitatis lexicon'' 1858-87 Egidio Forcelliniego Słownik polsko-hiszpański i hiszpańsko-polski „Harald” Wielki słownik ortograficzny PWN, wyd. 2016 Słownik – wydawnictwo opisujące zasób słowny (lub jego część) języka lub porównujące różne języki pod względem leksykalnym.
Nowy!!: Język nowogrecki i Słownik · Zobacz więcej »
Słowotwórstwo
Słowotwórstwo – dział językoznawstwa zajmujący się sposobami powstawania nowych wyrazów w języku.
Nowy!!: Język nowogrecki i Słowotwórstwo · Zobacz więcej »
Strona (językoznawstwo)
Strona (diateza) – kategoria gramatyczna, która sygnalizuje różnice w hierarchizacji argumentów predykatu wyrażane za pomocąśrodków formalnych, tj.
Nowy!!: Język nowogrecki i Strona (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Strona medialna
Strona medialna – istniejąca w języku praindoeuropejskim strona gramatyczna.
Nowy!!: Język nowogrecki i Strona medialna · Zobacz więcej »
Tesalia
Tesalia (gr. Θεσσαλία – trl. Thessalía) – kraina historyczna i region administracyjny współczesnej Grecji położona nad Morzem Egejskim na południe od Macedonii.
Nowy!!: Język nowogrecki i Tesalia · Zobacz więcej »
Tracja
Tracja współczesna Tracja (gr. Θρᾴκη, Thraki, łac. Thracia, bułg. Тракия, Trakija, tur. Trakya) – region historyczny i geograficzny położony w Europie Południowej.
Nowy!!: Język nowogrecki i Tracja · Zobacz więcej »
Tryb (językoznawstwo)
Tryb – kategoria gramatyczna czasownika wyrażająca stosunek mówiącego do treści wypowiedzenia.
Nowy!!: Język nowogrecki i Tryb (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Tryb łączący
Tryb łączący (łac. coniunctivus, subiunctivus) – tryb gramatyczny, występujący w wielu językach indoeuropejskich, służący do wyrażania życzeń, poleceń, emocji, możliwości, osądów, potrzeb oraz stwierdzeń przeciwnych aktualnym faktom.
Nowy!!: Język nowogrecki i Tryb łączący · Zobacz więcej »
Tryb oznajmujący
Tryb oznajmujący, tryb orzekający (łac. indicativus) – podstawowy tryb gramatyczny w większości języków świata.
Nowy!!: Język nowogrecki i Tryb oznajmujący · Zobacz więcej »
Tryb rozkazujący
Tryb rozkazujący (łac. imperativus) – jeden z podstawowych trybów w mowie.
Nowy!!: Język nowogrecki i Tryb rozkazujący · Zobacz więcej »
Unia Europejska
Komisji Europejskiej Parlamentu Europejskiego w Strasburgu Unia Europejska, UE (ang. European Union, EU) – gospodarczo-polityczny związek 27 demokratycznych państw europejskich.
Nowy!!: Język nowogrecki i Unia Europejska · Zobacz więcej »
Włochy
Zdjęcie satelitarne Włoch Włochy, Republika Włoska – państwo położone w Europie Południowej, głównie na Półwyspie Apenińskim, będące członkiem Unii Europejskiej oraz wielu organizacji, m.in.: ONZ, NATO, należące do grupy siedmiu najbardziej uprzemysłowionych i bogatych państw świata – G7.
Nowy!!: Język nowogrecki i Włochy · Zobacz więcej »
Wołacz
Wołacz (łac. vocativus) – przypadek gramatyczny, przypadek polskiej deklinacji, występuje także w wielu innych językach.
Nowy!!: Język nowogrecki i Wołacz · Zobacz więcej »
Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”
Wydawnictwo „Wiedza Powszechna” w Warszawie – wydawca słowników dwujęzycznych i podręczników do nauki języków obcych, słowników i poradników języka polskiego, podręczników do nauki języka polskiego dla cudzoziemców oraz popularnych rozmówek, a także leksykonów i książek popularnonaukowych z różnych dziedzin.
Nowy!!: Język nowogrecki i Wydawnictwo „Wiedza Powszechna” · Zobacz więcej »
Wymowa
Wymowa (wym.) – sposób artykulacji dźwięków w konkretnym języku.
Nowy!!: Język nowogrecki i Wymowa · Zobacz więcej »
Wyspy Jońskie
Wyspy Jońskie (nwgr. Ιόνια Νησιά, trb. Ionia nisia; stgr. Ιόνιοι Νήσοι, trb. Ionioi Nēsoi), także: Heptanesos (gr. Επτάνησα, trb. Heptanēsa; w tłum. na pol. „Siedem wysp”) – archipelag na Morzu Jońskim, rozciągający się wzdłuż zachodnich wybrzeży Grecji i częściowo Albanii.
Nowy!!: Język nowogrecki i Wyspy Jońskie · Zobacz więcej »
Znaczenie
Znaczenie – pojęcie, które łączy to, co rejestrujemy naszymi zmysłami z jakimś symbolem.
Nowy!!: Język nowogrecki i Znaczenie · Zobacz więcej »
Związek frazeologiczny
Związek frazeologiczny, frazeologizm, frazem – utrwalone w danym języku połączenie dwóch lub więcej wyrazów, którego znaczenie jest odmienne od sensu dyktowanego przez poszczególne wyrazy składające się na związek.
Nowy!!: Język nowogrecki i Związek frazeologiczny · Zobacz więcej »
Przekierowuje tutaj:
Demotyk, Dimotiki, Filologia nowogrecka, Greka nowożytna, Greka współczesna, Język grecki nowożytny, Język grecki współczesny, Nowogr., Nowożytna greka, Nwgr..
