Logo
Unionpedia
Komunikacja
pobierz z Google Play
Nowy! Pobierz Unionpedia na urządzeniu z systemem Android™!
Zainstaluj
Szybszy dostęp niż przeglądarce!
 

Język polski

Indeks Język polski

Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.

349 kontakty: A, Abstand- i Ausbausprachen, Akcent w języku polskim, Aleksander Brückner, Alfabet arabski, Alfabet łaciński, Alfabet białoruski (arabski), Alfabet polski, Alternacja (językoznawstwo), Ameryka, Andrzej Walicki, Anglicyzm, Anna Duszak, Argentyna, Ś, Śląsk, Śmigus-dyngus, Środki masowego przekazu, Australia, Ł, Łużyce, Áurea, Ź, Ż, Ń, Ę, Ó, Ą, Ć, B, Białoruś, Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka, Biblia, Biecz, Biernik, Brazylia, Bruno Jasieński, C, Cecha fonologiczna relewantna, Chrześcijańskie wyznania wiary, Czasopismo, Czechizm, Czechy, D, Dialekt, Dialekt chełmińsko-kociewsko-warmiński, Dialekt małopolski, Dialekt mazowiecki, Dialekt niestandardowy, Dialekt północnokresowy, ..., Dialekt południowokresowy, Dialekt wielkopolski, Dialekty języka polskiego, Dialektyzm, Dopełniacz (przypadek), Drugi Powszechny Spis Ludności, Drukarnia Świętokrzyska, E, Ełk, Etnolekt, Etnolekt śląski, Europa Środkowo-Wschodnia, F, Fleksja, Fonologia, Francja, G, Germanizm, Globalizacja, Godło Białoruskiej SRR, Gramatyka, Gwara, Gwara łowicka, Gwara białostocka, Gwara góralska, Gwara krakowska, Gwara lwowska, Gwara miejska, Gwara podhalańska, Gwara poznańska, Gwara sądecka, Gwara warszawska, Gwary Żywiecczyzny, H, Halina Karaś, Halina Mieczkowska, Hanna Dalewska-Greń, Henryk Wróbel (językoznawca), Historia ortografii polskiej, Historia Polski (1697–1763), Hospodarstwo Mołdawskie, Hungaryzm, I, Interia, Irlandia, Izrael, J, Jakub Parkoszowic, Jan Długosz, Jan Hus, Jana Pleskalová, Jarosław Liberek, Język (mowa), Język angielski, Język białoruski, Język czeski, Język francuski, Język grecki klasyczny, Język hebrajski, Język kaszubski, Język literacki, Język litewski, Język mówiony, Język niemiecki, Język ogólnopolski, Język ogólny, Język ojczysty, Język pisany, Język Polski, Język praindoeuropejski, Język prasłowiański, Język rosyjski, Język rumuński, Język ruski, Język słowacki, Język standardowy, Język staropolski, Język turecki, Język ukraiński, Język urzędowy, Język włoski, Język węgierski, Języki łużyckie, Języki bałtosłowiańskie, Języki fleksyjne, Języki germańskie, Języki indoeuropejskie, Języki italskie, Języki kentum, Języki lechickie, Języki satem, Języki słowiańskie, Języki w Unii Europejskiej, Języki zachodniosłowiańskie, Językoznawstwo ogólne, Jidysz, Jidyszyzm, Jolanta Tambor, Julian Kornhauser, Juliusz Bardach, K, Kanada, Kasper Elyan, Katarzyna Kłosińska, Kazachstan, Keith Brown, Kościół archiprezbiterialny Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Krakowie, Kontakt językowy, Kontinuum dialektalne, Korona Królestwa Polskiego, Królewiec, Księga henrykowska, Kultura języka, Kurier Polski (1729–1760), L, Leszek Bednarczuk, Lingua franca, Litera, Litwa, M, Małopolska, Mallet, Marek Świdziński, Marek Nekula, Marian Bugajski, Marian Kucała, Meksyk, Merkuriusz Polski Ordynaryjny, Mianownik (przypadek), Miasto, Miśnia, Migracja ludności, Miklós Kontra, Miron Costin, Mirosław Bańko, Mniejszość narodowa, Monitor (czasopismo), Morfologia (językoznawstwo), N, Narmeln, Nicolaus Volckmar, Niemcy, Niwelacja dialektów, Norwegia, Nowe dialekty mieszane, O, Oświecenie w Polsce, Odmiana językowa, Ojcze nasz, Onufry Kopczyński, P, Parana (stan), Patronat roku ustanowiony przez Senat Rzeczypospolitej Polskiej, Peter Trudgill, Petr Karlík, Piotr Stoiński, Poczta elektroniczna, Poczta Królewiecka, Polesie, Polonia, Polska, Polski język migowy, Polski Rejon Narodowy im. Feliksa Dzierżyńskiego, Polski Rejon Narodowy im. Juliana Marchlewskiego, Polskie średniowieczne roty sądowe, Polskie elementarze, Poprawność językowa, Poradnik Językowy, Preskryptywizm (językoznawstwo), Proletariusze wszystkich krajów, łączcie się!, Protestantyzm, Prusy Książęce, Przemysław Wiatrowski, Q, R, Rada Języka Polskiego, Reformacja, Regulacja językowa, Renata Grzegorczykowa, Rio Grande do Sul, Roczniki czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego, Rodzaj gramatyczny, Roman Laskowski, Rosja, Rusycyzm, Rwanda, Ryszard Łużny, Rzeczpospolita Obojga Narodów, S, Samogłoska, São Mateus do Sul, Słowacja, Słownictwo, Słownik języka polskiego, Słownik języka polskiego (Samuel Bogumił Linde), Sąd, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, Senat Rzeczypospolitej Polskiej, Skryba, Skryptorium, Slang młodzieżowy, SMS, Socjolekt, Spółgłoska, Stanisław Szober, Stanisław Urbańczyk, Stanisław Zaborowski, Stany Zjednoczone, Statuta synodalia episcoporum Wratislaviensium, Styl (językoznawstwo), Styl potoczny, Styl publicystyczny, Styl retoryczny, Styl urzędowo-kancelaryjny, SVO (Subject Verb Object), Sylaba, Szwecja, T, Tatarzy, Tomasz Dąbal, Tradycja literacka, Turcyzm, Turyngia, Typologia języków, U, Ukraina, Unia Europejska, Uniwersytet w Białymstoku, V, Vít Dovalil, W, Wariacja (językoznawstwo), Wielka Brytania, Wielka reforma ortografii w 1936 r., Wielkie Księstwo Litewskie, Wielkopolska, Wierszyna, Wiesław Witkowski, Wiesław Wydra, Wikipedia polskojęzyczna, Wołoszczyzna, Województwo inflanckie, Wrocław, Wulgaryzmy i przekleństwa w języku polskim, Wydawnictwo Naukowe PWN, Wymowa krakowsko-poznańska, Wymowa warszawska, X, Y, Z, Zabawy Przyjemne i Pożyteczne, Zanik iloczasu, Zapożyczenie językowe, Zbigniew Gołąb, Zdanie, Zdrowaś Maryjo, Zjazd w Łęczycy, Zmiana językowa, Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, Zygmunt Saloni, К, П, О, Ё, А, А̨, Н, Р, С, Т, У, Ф, Х, Ц, Ч, Ш, Щ, Ъ, Ы, Ь, Э, Э̨, Ю, Я, М, И, Ж, З, Б, В, Г, Д, Е, Е̨, Л, Й, 2006, 2022, 960. Rozwiń indeks (299 jeszcze) »

A

A (minuskuła: a) – pierwsza litera alfabetu łacińskiego i alfabetów na nim opartych, w tym alfabetu polskiego.

Nowy!!: Język polski i A · Zobacz więcej »

Abstand- i Ausbausprachen

Abstand- i Ausbausprachen – koncepcje lingwistyczne wprowadzone przez Heinza Klossa, określające dwa typy kryteriów definiujących pojęcie języka: jedno zależne od wzajemnego dystansu lingwistycznego lektów, uwarunkowanego ich wewnętrznąstrukturą, drugie zależne od stopnia ich elaboracji (niem.), wykształconej zwykle przez praktykę społecznąlub w wyniku manipulacji politycznych.

Nowy!!: Język polski i Abstand- i Ausbausprachen · Zobacz więcej »

Akcent w języku polskim

Akcent paroksytoniczny w wyrazie ''kobieta'' Akcent proparoksytoniczny w wyrazie ''matematyka'' Akcent na ostatniąsylabę skrótowca ''PKP'' Akcent poboczny na pierwsząsylabę w słowie ''językoznawstwo'' Akcent podwójny w słowie ''dwudziestozłotówka'' Akcent w zapożyczeniu ''abarot'' zgodny z rosyjskim pierwowzorem Akcent w języku polskim polega na silniejszym wymówieniu (zwiększeniu siły wydechu) odcinka tekstu, dlatego nazywany jest akcentem wydechowym (ekspiratorycznym).

Nowy!!: Język polski i Akcent w języku polskim · Zobacz więcej »

Aleksander Brückner

cmentarzu rakowickim w Krakowie (aleja zasłużonych) Poprzedni grób A.Brücknera na cmentarzu Tempelhofer Parkfriedhof Krypta Zasłużonych na Skałce Aleksander Brückner (ur. 29 stycznia 1856 w Tarnopolu, zm. 24 maja 1939 w Berlinie) – polski slawista, historyk literatury i kultury polskiej.

Nowy!!: Język polski i Aleksander Brückner · Zobacz więcej »

Alfabet arabski

Alfabet arabski Alfabet arabski – pismo będące abdżadem, używane do zapisu języka arabskiego, a także innych języków.

Nowy!!: Język polski i Alfabet arabski · Zobacz więcej »

Alfabet łaciński

kraje, gdzie alfabet łaciński jest używany dodatkowo, obok innego oficjalnego Przykłady liter alfabetu łacińskiego Albrechta Dürera Alfabet łaciński, pismo łacińskie, łacinka, alfabet rzymski – alfabet, system znaków służących do zapisu większości języków europejskich oraz wielu innych.

Nowy!!: Język polski i Alfabet łaciński · Zobacz więcej »

Alfabet białoruski (arabski)

Arabski alfabet białoruski – alfabet wykształcony w XVI wieku na potrzeby Tatarów litewskich, którzy przejęli język ruski.

Nowy!!: Język polski i Alfabet białoruski (arabski) · Zobacz więcej »

Alfabet polski

Alfabet polski (litery szare nie sąużywane w słowach pochodzenia polskiego). ''Encyklopedii staropolskiej'' Brücknera. data.

Nowy!!: Język polski i Alfabet polski · Zobacz więcej »

Alternacja (językoznawstwo)

Alternacja – w dziedzinie fonetyki oznacza oboczność tematu lub rdzenia wyrazu, czyli wymianę głosek fonetycznie różnych, lecz pokrewnych pod względem etymologicznym (np. stół – stole, dwór – dworze, grób – grobie).

Nowy!!: Język polski i Alternacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Ameryka

Ameryka Ameryka – część świata położona na zachodniej półkuli Ziemi, w skład której wchodządwa kontynenty: Ameryka Północna i Ameryka Południowa.

Nowy!!: Język polski i Ameryka · Zobacz więcej »

Andrzej Walicki

Andrzej Walicki (ur. 15 maja 1930 w Warszawie, zm. 20 sierpnia 2020 tamże) – polski historyk idei i filozofii, profesor nauk humanistycznych, członek Polskiej Akademii Nauk, profesor Instytutu Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk, Australijskiego Uniwersytetu Narodowego w Canberze oraz Uniwersytetu Notre Dame.

Nowy!!: Język polski i Andrzej Walicki · Zobacz więcej »

Anglicyzm

Anglicyzm – element językowy występujący w danym języku, zaczerpnięty z języka angielskiego.

Nowy!!: Język polski i Anglicyzm · Zobacz więcej »

Anna Duszak

Anna Antonina Duszak (ur. 4 kwietnia 1950, zm. 25 grudnia 2015) – polska językoznawczyni, profesor dr.

Nowy!!: Język polski i Anna Duszak · Zobacz więcej »

Argentyna

Argentyna (hiszp. Argentina), oficjalnie Republika Argentyńska (hiszp. República Argentina, wym.) – państwo w Ameryce Południowej, w południowo-wschodniej części kontynentu, nad Oceanem Atlantyckim.

Nowy!!: Język polski i Argentyna · Zobacz więcej »

Ś

Ś – dwudziesta piąta litera alfabetu polskiego służąca do zapisu spółgłoski szczelinowej.

Nowy!!: Język polski i Ś · Zobacz więcej »

Śląsk

Górny (kolor żółty) Śląsk (ang. Silesia) – kraina historyczna położona w Europie Środkowej, na terenie Polski, Czech i NiemiecJeśli uwzględniać łużyckie powiaty włączone w czasie reformy administracyjnej w 1815 roku do pruskiej prowincji śląskiej.

Nowy!!: Język polski i Śląsk · Zobacz więcej »

Śmigus-dyngus

Polska pocztówka Zygmunta Glogera przedstawiająca śmigus. Michał Elwiro Andriolli, ''Dyngus'', 1882. Śmigus-dyngus (znany także jako: lany poniedziałek) – zwyczaj pierwotnie zachodniosłowiański, a wtórnie związany z Poniedziałkiem Wielkanocnym w kościele katolickim.

Nowy!!: Język polski i Śmigus-dyngus · Zobacz więcej »

Środki masowego przekazu

Środki masowego przekazu, mass media, media, publikatory – środki społecznego komunikowania o szerokim zasięgu, czyli prasa, radio, telewizja, Internet, a w szerszym znaczeniu także film, plakat, kino, książka.

Nowy!!: Język polski i Środki masowego przekazu · Zobacz więcej »

Australia

Australia, formalnie Związek Australijski – państwo demokratyczne, położone na półkuli południowej, obejmujące kontynent Australia, wyspę Tasmanię i inne znacznie mniejsze wyspy na Oceanach Indyjskim i Spokojnym.

Nowy!!: Język polski i Australia · Zobacz więcej »

Ł

Łużyc Ł (eł, przekreślone L, L z kreskąukośną) – szesnasta litera polskiego alfabetu.

Nowy!!: Język polski i Ł · Zobacz więcej »

Łużyce

Mapa Łużyc Domowina – Symbol organizacji Mapa Łużyc Łużyce – kraina historyczno-geograficzna o powierzchni około 13 000 km², usytuowana pomiędzy Kwisąi Łabą, administracyjnie należąca do Niemiec (część zachodnia) i Polski (część wschodnia), zamieszkana przez 1,3 mln osób (Serbołużyczan, Niemców i Polaków).

Nowy!!: Język polski i Łużyce · Zobacz więcej »

Áurea

Áurea (wym.) – miasto i gmina w Brazylii, w stanie Rio Grande do Sul.

Nowy!!: Język polski i Áurea · Zobacz więcej »

Ź

Ź (ziet) – trzydziesta pierwsza litera alfabetu polskiego służąca do zapisu spółgłoski szczelinowej.

Nowy!!: Język polski i Ź · Zobacz więcej »

Ż

Ż (żet, często dla odróżnienia od rz nazywana zet z kropką) jest trzydziestądrugą(po Ź), a zarazem ostatniąliterąalfabetu polskiego i oznacza dźwięk.

Nowy!!: Język polski i Ż · Zobacz więcej »

Ń

Ń – dziewiętnasta litera alfabetu polskiego, służąca do zapisu spółgłoski nosowej dziąsłowo-podniebiennej.

Nowy!!: Język polski i Ń · Zobacz więcej »

Ę

Ę – ósma litera alfabetu polskiego.

Nowy!!: Język polski i Ę · Zobacz więcej »

Ó

O kreskowane, „u” lub „o” z kreską, „u” kreskowane, „u” zamknięte (majuskuła: Ó, minuskuła: ó) – dwudziesta pierwsza litera alfabetu polskiego.

Nowy!!: Język polski i Ó · Zobacz więcej »

Ą

A z ogonkiem (majuskuła: Ą; minuskuła: ą; lit.: a nosinė; łac.: a caudata; elfdalski: svansförsett a) – litera diakrytyzowana alfabetu łacińskiego powstała od a, posiadająca ogonek; druga litera alfabetu polskiego.

Nowy!!: Język polski i Ą · Zobacz więcej »

Ć

C z kreską(majuskuła: Ć; minuskuła: ć) – litera diakrytyzowana alfabetu łacińskiego powstała od litery c posiadająca akcent ostry; piąta litera alfabetu polskiego.

Nowy!!: Język polski i Ć · Zobacz więcej »

B

B (minuskuła: b) – druga litera alfabetu łacińskiego, trzecia litera alfabetu polskiego.

Nowy!!: Język polski i B · Zobacz więcej »

Białoruś

Białoruś, Republika Białorusi (biał.,, Bielarus’, Respublika Bielarus; lub Formąoficjalnie stosowanąjest według białoruskiego prawodawstwa Беларусь, natomiast Белоруссия to nazwa tradycyjnie stosowana w Rosji i uznawana za poprawnąprzez tamtejszych językoznawców.) – państwo w Europie Wschodniej.

Nowy!!: Język polski i Białoruś · Zobacz więcej »

Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka

Białoruska SRR 1.12.1938 Podział administracyjny Białoruskiej SRR 1954-1960 Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka, Białoruś – jedna z czterech republik, które w grudniu 1922 roku utworzyły Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich.

Nowy!!: Język polski i Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka · Zobacz więcej »

Biblia

Tory w języku hebrajskim LXXVTS 10a (zwój ''Proroków mniejszych'') ok. I wieku p.n.e. Wulgaty z 1407 r. do czytania na głos w klasztorze Biblia Gutenberga pierwsza książka drukowana przy użyciu ruchomej czcionki Dziesięć Przykazań) Johna Wyclifa (XIV wiek) Kodeksie Aleksandryjskim z V wieku Biblii Królowej Zofii (1455) Biblii Wujka Biblii gdańskiej Biblia (biblion – zwój papirusu, księga; l.m. βιβλία, biblia – księgi), Pismo Święte – wspólna nazwa (hiperonim) różnych dzieł literackich, zwanych kanonami.

Nowy!!: Język polski i Biblia · Zobacz więcej »

Biecz

Widok miasta z obwodnicy Biecz – miasto w południowo-wschodniej Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Biecz.

Nowy!!: Język polski i Biecz · Zobacz więcej »

Biernik

Biernik – czwarty przypadek deklinacji.

Nowy!!: Język polski i Biernik · Zobacz więcej »

Brazylia

Mapa administracyjna Brazylii Brazylia, oficjalnie Federacyjna Republika Brazylii (port. República Federativa do Brasil) – państwo w Ameryce Południowej, położone we wschodniej części kontynentu, nad Oceanem Atlantyckim.

Nowy!!: Język polski i Brazylia · Zobacz więcej »

Bruno Jasieński

Cmentarz Rakowicki.Grób matki oraz symboliczny Jasieńskiego. Bruno Jasieński, urodzony jako Wiktor Zysman, właściwie Wiktor Jasieński (ur. 17 lipca 1901 w Klimontowie, zm. 17 września 1938 w miejscu straceń Kommunarka pod Moskwą) – polski poeta, prozaik i dramaturg, zaliczany do grona poetów wyklętych, współtwórca polskiego futuryzmu, autor manifestów futurystycznych, przedstawiciel polskiej awangardy międzywojennej, działacz komunistyczny.

Nowy!!: Język polski i Bruno Jasieński · Zobacz więcej »

C

C (minuskuła: c) – trzecia litera alfabetu łacińskiego, czwarta litera alfabetu polskiego.

Nowy!!: Język polski i C · Zobacz więcej »

Cecha fonologiczna relewantna

Cecha fonologiczna relewantna (inaczej cecha odróżniająca, dystynktywna, kontrastywna lub istotna) – właściwość fonemu, której zmiana powoduje zmianę znaczenia wyrazów, w których ów fonem został użyty.

Nowy!!: Język polski i Cecha fonologiczna relewantna · Zobacz więcej »

Chrześcijańskie wyznania wiary

Sant’Apollinare Nuovo, Rawenna 526). Męczeństwo jest uznawane za najdoskonalsza formązłożenia ''wyznania wiary'' Zygmunta Glogera Chrześcijańskie wyznania wiary lub symbole wiary, to zazwyczaj krótkie i zwięzłe, układane przez wspólnotę uczniów Chrystusa zbiory podstawowych wierzeń.

Nowy!!: Język polski i Chrześcijańskie wyznania wiary · Zobacz więcej »

Czasopismo

alt.

Nowy!!: Język polski i Czasopismo · Zobacz więcej »

Czechizm

Czechizm, bohemizm (od Bohemia – łacińskiej nazwy Czech) – element językowy zapożyczony z języka czeskiego i funkcjonujący stale w obrębie innego językaEncyklopedia języka polskiego pod red.

Nowy!!: Język polski i Czechizm · Zobacz więcej »

Czechy

Czechy, Republika Czeska – unitarne państwo śródlądowe w Europie Środkowej.

Nowy!!: Język polski i Czechy · Zobacz więcej »

D

D (minuskuła: d) – czwarta litera alfabetu łacińskiego, szósta litera alfabetu polskiego, w którym służy do oznaczania spółgłoski zwartej zębowej dźwięcznej.

Nowy!!: Język polski i D · Zobacz więcej »

Dialekt

Dialekt, narzecze – wieloznaczny termin lingwistyczny.

Nowy!!: Język polski i Dialekt · Zobacz więcej »

Dialekt chełmińsko-kociewsko-warmiński

Urbańczyka w modyfikacji A. Krawczyk-Wieczorek Dialekt chełmińsko-kociewsko-warmiński – zespół młodszych gwar uznawanych przez część dialektologów za odgałęzienie dialektu wielkopolskiego, natomiast przez innączęść uczonych traktowany jako odrębna jednostka dialektologiczna.

Nowy!!: Język polski i Dialekt chełmińsko-kociewsko-warmiński · Zobacz więcej »

Dialekt małopolski

Stanisława Urbańczyka Neon "weźże wyluzuj" Dialekt małopolski – dialekt języka polskiego, którym posługująsię mieszkańcy Małopolski.

Nowy!!: Język polski i Dialekt małopolski · Zobacz więcej »

Dialekt mazowiecki

Stanisława Urbańczyka Dialekt mazowiecki (dialekt mazowieski, gwara mazowiecka) – jeden z dialektów języka polskiego.

Nowy!!: Język polski i Dialekt mazowiecki · Zobacz więcej »

Dialekt niestandardowy

Dialekt niestandardowy, dialekt nieliteracki – odmiana języka niepełniąca funkcji normy instytucjonalnej, nieuprzywilejowana w procesie standaryzacji językowej i zwykle pozbawiona prestiżu przypisywanego dialektowi standardowemu.

Nowy!!: Język polski i Dialekt niestandardowy · Zobacz więcej »

Dialekt północnokresowy

Zofii Kurzowej Dialekt północnokresowy – zespół dość zróżnicowanych gwar powstawały stopniowo po zawarciu unii lubelskiej w roku 1569 na obszarach Wielkiego Księstwa Litewskiego i istniejący współcześnie.

Nowy!!: Język polski i Dialekt północnokresowy · Zobacz więcej »

Dialekt południowokresowy

Zofii Kurzowej Dialekt południowokresowy – dialekt języka polskiego używany dawniej w południowej części Kresów Wschodnich ze Lwowem.

Nowy!!: Język polski i Dialekt południowokresowy · Zobacz więcej »

Dialekt wielkopolski

Stanisława Urbańczyka Dialekt wielkopolski – dialekt języka polskiego, używany w Wielkopolsce.

Nowy!!: Język polski i Dialekt wielkopolski · Zobacz więcej »

Dialekty języka polskiego

Karola Dejny) Zofii Kurzowej Dialekty języka polskiego – regionalne odmiany języka polskiego, używane na terenie Polski i Kresów Wschodnich.

Nowy!!: Język polski i Dialekty języka polskiego · Zobacz więcej »

Dialektyzm

Dialektyzm („rozmowa” i „dialektyka” z „sposób mówienia”), gwaryzm – element językowy właściwy dla dialektu lub grupy dialektów, używany głównie w komunikacji ustnej.

Nowy!!: Język polski i Dialektyzm · Zobacz więcej »

Dopełniacz (przypadek)

Dopełniacz – drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?.

Nowy!!: Język polski i Dopełniacz (przypadek) · Zobacz więcej »

Drugi Powszechny Spis Ludności

Drugi Powszechny Spis Ludności – drugi spis powszechny przeprowadzony przez państwo polskie 9 grudnia 1931 roku.

Nowy!!: Język polski i Drugi Powszechny Spis Ludności · Zobacz więcej »

Drukarnia Świętokrzyska

Drukarnia Świętokrzyska – pierwsza wrocławska oficyna.

Nowy!!: Język polski i Drukarnia Świętokrzyska · Zobacz więcej »

E

E (minuskuła: e) – piąta litera alfabetu łacińskiego, siódma litera alfabetu polskiego.

Nowy!!: Język polski i E · Zobacz więcej »

Ełk

Ełk (dawniej Łek,, prus.) – miasto w północno-wschodniej Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim.

Nowy!!: Język polski i Ełk · Zobacz więcej »

Etnolekt

Etnolekt – odmiana językowa (lekt) właściwa dla wyodrębnionej grupy etnicznej, postrzegana jako wyznacznik jej tożsamości.

Nowy!!: Język polski i Etnolekt · Zobacz więcej »

Etnolekt śląski

Stanisława Urbańczyka Przykład książek wydanych współcześnie po śląsku Katowicach Katowicach (2022) Chorzowie Opola Czeskiego Cieszyna Jabłonkowie (2019) Etnolekt śląski (śl., Zapis w tzw. ślabikŏrzowym szrajbōnku., Zapis w alfabecie śląskim Steuera.), także jako język śląski.

Nowy!!: Język polski i Etnolekt śląski · Zobacz więcej »

Europa Środkowo-Wschodnia

Europa Środkowo-Wschodnia – nazwa stosowana dla określenia europejskich państw mających wspólne korzenie kulturowe i historyczneJ.

Nowy!!: Język polski i Europa Środkowo-Wschodnia · Zobacz więcej »

F

F (minuskuła: f) – szósta litera alfabetu łacińskiego, dziewiąta litera alfabetu polskiego.

Nowy!!: Język polski i F · Zobacz więcej »

Fleksja

Fleksja – system opozycji słów należących do jednego leksemu.

Nowy!!: Język polski i Fleksja · Zobacz więcej »

Fonologia

Fonologia (dawniej głosownia) – nauka o systemach dźwiękowych języków.

Nowy!!: Język polski i Fonologia · Zobacz więcej »

Francja

Francja (IPA), Republika Francuska – państwo, którego część metropolitalna znajduje się w Europie Zachodniej oraz częściowo w Europie Południowej (Oksytania, Korsyka), posiadające także zamorskie terytoria na innych kontynentach.

Nowy!!: Język polski i Francja · Zobacz więcej »

G

G (minuskuła: g) (gie) – siódma litera alfabetu łacińskiego, dziesiąta litera alfabetu polskiego.

Nowy!!: Język polski i G · Zobacz więcej »

Germanizm

Germanizm (od – łacińska nazwa Niemiec, także teutonizm) – wyraz, zwrot lub konstrukcja składniowa zapożyczona z języka niemieckiego.

Nowy!!: Język polski i Germanizm · Zobacz więcej »

Globalizacja

Globalizacja – ogół procesów prowadzących do coraz większej współzależności i integracji państw, społeczeństw, gospodarek i kultur, czego efektem jest tworzenie się „jednego świata”, światowego społeczeństwa; zanikanie kategorii państwa narodowego; kurczenie się przestrzeni społecznej i wzrost tempa interakcji poprzez wykorzystanie technologii informacyjnych oraz wzrost znaczenia organizacji ponad- i międzynarodowych, w szczególności ponadnarodowych korporacji.

Nowy!!: Język polski i Globalizacja · Zobacz więcej »

Godło Białoruskiej SRR

Godło Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w latach 1981–1991 Godło Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej zawierało typowe elementy zawarte w godłach republik radzieckich: w centralnym miejscu umieszczony był sierp i młot – symbol sojuszu robotniczo chłopskiego oraz najważniejszy element godła Związku Radzieckiego, a także wschodzące słońce – mające wyrażać świt, początek nowej ery w życiu kraju.

Nowy!!: Język polski i Godło Białoruskiej SRR · Zobacz więcej »

Gramatyka

Gramatyka – uporządkowany zbiór reguł językowych rządzących organizacjązdań, dyskursów, tekstów; innymi słowy zespół prawideł umożliwiających tworzenie złożonych jednostek językowych, ich składanie z jednostek elementarnych.

Nowy!!: Język polski i Gramatyka · Zobacz więcej »

Gwara

Gwara – termin określający odmiany języka odrębne od odmiany ogólnej.

Nowy!!: Język polski i Gwara · Zobacz więcej »

Gwara łowicka

276x276px Gwara łowicka, gwara księżacka – gwara języka polskiego używana przez Księżaków zamieszkujących tereny historycznego księstwa łowickiego w okolicach Łowicza i Skierniewic na południowo-zachodnim Mazowszu.

Nowy!!: Język polski i Gwara łowicka · Zobacz więcej »

Gwara białostocka

Gwara białostocka – gwara języka polskiego charakterystyczna dla mieszkańców Białegostoku i części Podlasia.

Nowy!!: Język polski i Gwara białostocka · Zobacz więcej »

Gwara góralska

Gwara góralska – nieprecyzyjny, potoczny termin określający gwary używane przez Górali.

Nowy!!: Język polski i Gwara góralska · Zobacz więcej »

Gwara krakowska

Gwara krakowska – odmiana polszczyzny charakterystyczna dla mieszkańców Krakowa i okolic.

Nowy!!: Język polski i Gwara krakowska · Zobacz więcej »

Gwara lwowska

Lwów, 1915 Gwara lwowska, gwara miejska Lwowa – gwara języka polskiego stanowiąca miejskąi plebejskąodmianę dialektu południowokresowego, używana we Lwowie przez mieszkańców nieznających norm polskiego języka ogólnego, zwłaszcza przed II wojnąświatową.

Nowy!!: Język polski i Gwara lwowska · Zobacz więcej »

Gwara miejska

Gwara miejska, dialekt miejski, urbanolekt – dialekt właściwy dla obszaru miejskiego.

Nowy!!: Język polski i Gwara miejska · Zobacz więcej »

Gwara podhalańska

Gwara podhalańska – jedna z gwar dialektu małopolskiego, występująca na terenie Podhala.

Nowy!!: Język polski i Gwara podhalańska · Zobacz więcej »

Gwara poznańska

Pomnik Starego Marycha przy placu Wiosny Ludów w Poznaniu. W tle ulica Półwiejska Przykłady kultywowania gwary poznańskiej na wlepkach ACTA wyrażony gwarąWildzie Śrem, plansze popularyzujące gwarę (kejter – pies) Sieć sklepów o nazwie pochodzącej z gwary: ''Cho no tu'' Gwara poznańska – gwara języka polskiego charakterystyczna dla mieszkańców Poznania i części Poznańskiego.

Nowy!!: Język polski i Gwara poznańska · Zobacz więcej »

Gwara sądecka

Gwara sądecka – część dialektu małopolskiego, gwara mieszkańców Beskidu Sądeckiego i Wyspowego, w uogólnieniu – mieszkańców powiatów: nowosądeckiego, gorlickiego i północna część limanowskiego, południowych krańców bocheńskiego (min. Rozdziele i Rajbrot) oraz południowej części woj.

Nowy!!: Język polski i Gwara sądecka · Zobacz więcej »

Gwara warszawska

isbn.

Nowy!!: Język polski i Gwara warszawska · Zobacz więcej »

Gwary Żywiecczyzny

Gwary Żywiecczyzny (znane również jako gwara żywiecka) – grupa gwar języka polskiego charakterystyczna dla mieszkańców Żywca oraz jego okolic (Żywiecczyzny).

Nowy!!: Język polski i Gwary Żywiecczyzny · Zobacz więcej »

H

H (minuskuła: h) (ha, często nazywana też samo ha dla odróżnienia od dwuznaku ch) jest ósmąliterąalfabetu łacińskiego, jedenastąliterąalfabetu polskiego.

Nowy!!: Język polski i H · Zobacz więcej »

Halina Karaś

Halina Apolonia Karaś – polska językoznawczyni, dr hab.

Nowy!!: Język polski i Halina Karaś · Zobacz więcej »

Halina Mieczkowska

Halina Mieczkowska (ur. 25 stycznia 1950 w Kobylinie) – polska słowacystka, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego, rektor Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Jana Grodka w Sanoku w latach 2003–2012.

Nowy!!: Język polski i Halina Mieczkowska · Zobacz więcej »

Hanna Dalewska-Greń

Hanna Dalewska-Greń – polska slawistka, dyplomatka.

Nowy!!: Język polski i Hanna Dalewska-Greń · Zobacz więcej »

Henryk Wróbel (językoznawca)

Henryk Wróbel (ur. 20 maja 1934 w Walichnowach) – językoznawca, slawista.

Nowy!!: Język polski i Henryk Wróbel (językoznawca) · Zobacz więcej »

Historia ortografii polskiej

Stanisława Zaborowskiego, wydanie z 1518 Polacy w XII wieku przejęli alfabet łaciński.

Nowy!!: Język polski i Historia ortografii polskiej · Zobacz więcej »

Historia Polski (1697–1763)

Rzeczpospolita przedrozbiorowa Podział terytorialny Rzeczypospolitej Obojga Narodów w czasach saskich August II na obrazie Louis de Silvestre Herb Augusta II Mocnego jako króla Polski, wielkiego księcia Litwy i elektora saskiego, na dole cyfra królewska Pierwsza faza III wojny północnej Stanisław Leszczyński w czasie swojego pierwszego panowania Pałac w Wilanowie, rezydencja Augusta II Mocnego w latach 1730-1733, skrzydła boczne dobudowane w czasach saskich Historia Polski (1697–1763), Polska w czasach saskich, czasy saskie – w I połowie XVIII w. Rzeczpospolita przeżywała okres poważnego kryzysu politycznego.

Nowy!!: Język polski i Historia Polski (1697–1763) · Zobacz więcej »

Hospodarstwo Mołdawskie

Mołdawia na tle dzisiejszych granic Hospodarstwo Mołdawskie (st.-słow. Землѧ Молдавскаѧ) – państwo historyczne rozciągające się na terenie Wyżyny Mołdawskiej pomiędzy Karpatami Wschodnimi a Dniestrem, istniejące od XIV do XIX w. W latach 1387–1497 lenno Korony Królestwa Polskiego, a następnie lenno Imperium Osmańskiego.

Nowy!!: Język polski i Hospodarstwo Mołdawskie · Zobacz więcej »

Hungaryzm

Hungaryzm (od „Węgry”), także: madziaryzm (od „Węgier”) – element językowy (wyraz, zwrot, konstrukcja składniowa) zaczerpnięty z języka węgierskiego.

Nowy!!: Język polski i Hungaryzm · Zobacz więcej »

I

I (minuskuła: i) – dziewiąta litera alfabetu łacińskiego, dwunasta litera alfabetu polskiego.

Nowy!!: Język polski i I · Zobacz więcej »

Interia

os. Teatralne 9aSiedziba Grupy Interia Interia, poprzednio Interia.pl – portal internetowy, założony w 1999, przy czym oficjalna premiera podstawowej usługi – portalu internetowego – odbyła się 11 lutego 2000 roku.

Nowy!!: Język polski i Interia · Zobacz więcej »

Irlandia

Irlandia, oficjalnie Republika Irlandii (irl., ang.) – państwo wyspiarskie w zachodniej części Europy, zajmujące większość terytorium wyspy Irlandia, członek Unii Europejskiej.

Nowy!!: Język polski i Irlandia · Zobacz więcej »

Izrael

Izrael (Jisra’el, Isrā’īl), oficjalnie Państwo Izrael (Medinat Jisra’el, Dawlat Isrā’īl) – państwo na Bliskim Wschodzie, położone w Azji Zachodniej na wschodnim brzegu Morza Śródziemnego.

Nowy!!: Język polski i Izrael · Zobacz więcej »

J

J (minuskuła: j) (jot, jota) – dziesiąta litera alfabetu łacińskiego, trzynasta litera alfabetu polskiego.

Nowy!!: Język polski i J · Zobacz więcej »

Jakub Parkoszowic

Jakub Parkoszowic, inne formy nazwiska: Jakub Parkosz, Jakub Parkosz z Żórawicy, Jacobus Parcossius, Parkosch de Żorawicze, Parkossius (ur. w Żurawicy, zm. między 4 września a 9 września 1452) – szlachcic herbu Godziemba, polski językoznawca i gramatyk, profesor i rektor Akademii Krakowskiej, kanonik krakowski.

Nowy!!: Język polski i Jakub Parkoszowic · Zobacz więcej »

Jan Długosz

Walerego Eljasz-Radzikowskiego (1889) Portret Jana Długosza z XVIII wieku Antoniego Gramatyki Łaciński rękopis „Insignia seu clenodia Regis et Regni Poloniae” z lat 1464–1480 Długosz nauczający synów Kazimierza Jagiellończyka – reprodukcja obrazu Floriana Cynka na pocztówce, (1927-1934) Kościele na Skałce Jan Długosz herbu Wieniawa (ur. w 1415 w Brzeźnicy, zm. 19 maja 1480 w Krakowie) – polski historyk, kronikarz, twórca dzieła Roczniki czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego, duchowny, geograf, pierwszy heraldyk polski, dyplomata; wychowawca synów Kazimierza Jagiellończyka, posiadał przywilej kreacji notarialnej.

Nowy!!: Język polski i Jan Długosz · Zobacz więcej »

Jan Hus

Jan Hus (ur. w 1370 w Husincu, zm. 6 lipca 1415 w Konstancji) – czeski duchowny i bohater narodowy, filozof, reformator Kościoła, prekursor protestantyzmu, rektor Uniwersytetu Praskiego.

Nowy!!: Język polski i Jan Hus · Zobacz więcej »

Jana Pleskalová

Jana Pleskalová (ur. 1 lutego 1949 w Brnie) – czeska językoznawczyni, kierowniczka Instytutu Języka Czeskiego Uniwersytetu Masaryka.

Nowy!!: Język polski i Jana Pleskalová · Zobacz więcej »

Jarosław Liberek

Jarosław Liberek (ur. 27 stycznia 1963 w Łobzie) – polski językoznawca dr hab.

Nowy!!: Język polski i Jarosław Liberek · Zobacz więcej »

Język (mowa)

Język – system budowania wypowiedzi, używany w procesie komunikacji.

Nowy!!: Język polski i Język (mowa) · Zobacz więcej »

Język angielski

Wielkiej Brytanii symbolizujące język angielski ikona symbolizująca język angielski według standardu ISO 639-1 Język angielski, angielszczyzna (ang.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich, powszechnie używany w Wielkiej Brytanii, jej terytoriach zależnych oraz w wielu byłych koloniach i dominiach, m.in.

Nowy!!: Język polski i Język angielski · Zobacz więcej »

Język białoruski

Karski) Zasięg języka białoruskiego jako dialektu języka rosyjskiego, 1914 spisu powszechnego 1931 roku Granica pomiędzy gwarami białoruskimi i ukraińskimi (1980, Biaŭzienka) język pomocniczy (08.02.2010). Język białoruski (biał.) – język wschodniosłowiański używany głównie na Białorusi.

Nowy!!: Język polski i Język białoruski · Zobacz więcej »

Język czeski

Europy Środkowo-Wschodniej samogłosek według ''The Handbook of the International Phonetic Association''. Język czeski (cz.) – język z grupy zachodniosłowiańskiej, stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.

Nowy!!: Język polski i Język czeski · Zobacz więcej »

Język francuski

Języki i dialekty Francji Znajomość języka francuskiego w krajach Unii Europejskiej. Język francuski (fr. lub) – język pochodzenia indoeuropejskiego z grupy języków romańskich.

Nowy!!: Język polski i Język francuski · Zobacz więcej »

Język grecki klasyczny

Język grecki klasyczny, greka klasyczna – stadium rozwojowe języka greckiego używanego w okresie klasycznym (500 r. p.n.e. – 350 r. p.n.e.) starożytnej Grecji.

Nowy!!: Język polski i Język grecki klasyczny · Zobacz więcej »

Język hebrajski

Język hebrajski (hebr., trb.) – język z grupy kananejskiej języków semickich północno-zachodnich, należących do afroazjatyckiej rodziny językowej, zapisywany przeważnie alfabetem hebrajskim.

Nowy!!: Język polski i Język hebrajski · Zobacz więcej »

Język kaszubski

Język kaszubski, dialekt kaszubski (kaszub.) – mowa zachodniosłowiańska i lechicka o spornym statusie – w zależności od przyjętych kryteriów uznawana za odrębny język lub dialekt języka polskiego.

Nowy!!: Język polski i Język kaszubski · Zobacz więcej »

Język literacki

Język literacki – wieloznaczny termin lingwistyczny.

Nowy!!: Język polski i Język literacki · Zobacz więcej »

Język litewski

Język litewski (lit.) – język z grupy języków bałtyckich, którym posługuje się ok.

Nowy!!: Język polski i Język litewski · Zobacz więcej »

Język mówiony

Język mówiony – reprezentacja języka naturalnego lub języka sztucznego wyrażona za pomocąmowy; jest środkiem komunikacji werbalnej.

Nowy!!: Język polski i Język mówiony · Zobacz więcej »

Język niemiecki

Język niemiecki (niem.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich.

Nowy!!: Język polski i Język niemiecki · Zobacz więcej »

Język ogólnopolski

Język ogólnopolski – standardowa, kanoniczna odmiana języka polskiego, nauczana i promowana w szkołach oraz pełniąca funkcję języka administracji, mediów i literatury, zwłaszcza w kontaktach publicznych.

Nowy!!: Język polski i Język ogólnopolski · Zobacz więcej »

Język ogólny

Język ogólny (lub język powszechny) – zespół środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, stylistycznych) akceptowanych i rozumianych przez ogół użytkowników języka.

Nowy!!: Język polski i Język ogólny · Zobacz więcej »

Język ojczysty

Język ojczysty, także: język pierwszy, język rodzimy, język wyjściowy – pierwszy poznawany i doświadczany przez człowieka język, a precyzyjniej – rodzima odmiana językowa, w której porozumiewa się z otoczeniem.

Nowy!!: Język polski i Język ojczysty · Zobacz więcej »

Język pisany

Język pisany – reprezentacja języka naturalnego lub języka sztucznego wyrażona za pomocąpisma.

Nowy!!: Język polski i Język pisany · Zobacz więcej »

Język Polski

Język Polski – czasopismo naukowe, dwumiesięcznik wydawany od 1913 w Krakowie; propaguje wiedzę o języku polskim i językoznawstwie ogólnym.

Nowy!!: Język polski i Język Polski · Zobacz więcej »

Język praindoeuropejski

Język praindoeuropejski (skrót: pie) – prajęzyk, hipotetyczny ostatni wspólny przodek wszystkich języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Język polski i Język praindoeuropejski · Zobacz więcej »

Język prasłowiański

Język prasłowiański – hipotetyczny, rekonstruowany wspólny prajęzyk dawnych Słowian, z którego później wykształciły się wszystkie języki słowiańskie.

Nowy!!: Język polski i Język prasłowiański · Zobacz więcej »

Język rosyjski

Język rosyjski (ros., russkij jazyk; dawniej też: język wielkoruski) – język z grupy wschodniosłowiańskiej, będący urzędowym w Rosji, Kirgistanie, Kazachstanie i na Białorusi, a także jednym z pięciu języków oficjalnych i jednocześnie jednym z sześciu języków konferencyjnych Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Nowy!!: Język polski i Język rosyjski · Zobacz więcej »

Język rumuński

Język rumuński, sporadycznie dakorumuński (rum.) – język z bałkańskiej gałęzi języków romańskich, którym posługuje się około 22,5 mln osób, zamieszkujących przede wszystkim Rumunię i Mołdawię, przyległe regiony Bułgarii, Serbii i Ukrainę, a także, w wyniku migracji w XXI wieku, Hiszpanię i Włochy.

Nowy!!: Język polski i Język rumuński · Zobacz więcej »

Język ruski

Statutu Wielkiego Księstwa Litewskiego z 1588 Język ruski (nazywany od XIX wieku także starobiałoruskim albo staroukraińskim, a jego wczesna forma staroruskim; jego nazwąwłasnąjest руский ѧзыкъ lub русский языкъ, podobnie jak języka staroruskiego i współczesnego rosyjskiego) – wymarły język wschodniosłowiański, którym posługiwano się na ziemiach dawnej Rusi Kijowskiej zajętych przez Wielkie Księstwo Litewskie, a także Hospodarstwie Mołdawskim.

Nowy!!: Język polski i Język ruski · Zobacz więcej »

Język słowacki

Europy Środkowo-Wschodniej Język słowacki (słow., też) – język należący do zachodniosłowiańskiej grupy językowej.

Nowy!!: Język polski i Język słowacki · Zobacz więcej »

Język standardowy

Język standardowy, standard językowy, dialekt standardowy – odmiana języka przyjęta przez dane społeczeństwo do celów komunikacji publicznej i oficjalnej, stawiana w opozycji do pozostałych odmian (w tym zarówno terytorialnych, jak i środowiskowych).

Nowy!!: Język polski i Język standardowy · Zobacz więcej »

Język staropolski

Język staropolski – etap rozwoju języka polskiego w tzw.

Nowy!!: Język polski i Język staropolski · Zobacz więcej »

Język turecki

Język turecki (tur., IPA:, Türk dili) – język należący do grupy oguzyjskiej języków tureckich, ojczysty dla ponad 83 mln ludzi na całym świecie, co czyni go najpowszechniejszym ze swojej rodziny językowej.

Nowy!!: Język polski i Język turecki · Zobacz więcej »

Język ukraiński

Język ukraiński (ukr.) – język z grupy wschodniosłowiańskiej.

Nowy!!: Język polski i Język ukraiński · Zobacz więcej »

Język urzędowy

Język urzędowy – język objęty wyjątkowym statusem prawnym na terenie danego państwa lub regionu administracyjnego.

Nowy!!: Język polski i Język urzędowy · Zobacz więcej »

Język włoski

Mapa zasięgu występowania języka włoskiego Język włoski (wł.) – język romański objęty statusem urzędowego we Włoszech, San Marino, Watykanie (obok łaciny), Szwajcarii (obok francuskiego, niemieckiego i romansz), Monako (obok francuskiego i monegaskiego) oraz na Istrii, należącej do Chorwacji i Słowenii.

Nowy!!: Język polski i Język włoski · Zobacz więcej »

Język węgierski

Europy Środkowo-Wschodniej Język węgierski (węg.) – język należący do grupy języków ugryjskich, zaliczanej do podrodziny ugrofińskiej (w ramach rodziny uralskiej).

Nowy!!: Język polski i Język węgierski · Zobacz więcej »

Języki łużyckie

'''Serbołużyckie''' Języki łużyckie – grupa obejmująca dwa blisko spokrewnione języki zachodniosłowiańskie: górnołużycki i dolnołużycki.

Nowy!!: Język polski i Języki łużyckie · Zobacz więcej »

Języki bałtosłowiańskie

Różne schematy możliwego pokrewieństwa języków bałtyckich i słowiańskich; Van Wijk, 1923 Języki bałtosłowiańskie, języki bałtycko-słowiańskie – hipotetyczna podrodzina językowa w obrębie języków indoeuropejskich, obejmująca języki bałtyckie i języki słowiańskie.

Nowy!!: Język polski i Języki bałtosłowiańskie · Zobacz więcej »

Języki fleksyjne

Języki fleksyjne – języki syntetyczne cechujące się rozbudowanąstrukturąmorfologiczną, w której jednostki językowe służąjako środki wyrażające relacje syntaktyczne.

Nowy!!: Język polski i Języki fleksyjne · Zobacz więcej »

Języki germańskie

Języki germańskie – grupa języków w obrębie języków indoeuropejskich, którymi posługuje się kilkaset milionów mówiących na całym świecie.

Nowy!!: Język polski i Języki germańskie · Zobacz więcej »

Języki indoeuropejskie

Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.

Nowy!!: Język polski i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »

Języki italskie

Języki italskie – podrodzina języków indoeuropejskich, z których jeden (łacina) dał początek współczesnym językom romańskim.

Nowy!!: Język polski i Języki italskie · Zobacz więcej »

Języki kentum

palatalizacji indoeuropejskiej. Języki kentum (od łacińskiego słowa – według wymowy klasycznej: – „100”) – grupa języków indoeuropejskich, w których spółgłoska palatalna k nie uległa – jak w językach satemowych – spirantyzacji, czyli nie przeszła w spółgłoskę szczelinową''ś/s''.

Nowy!!: Język polski i Języki kentum · Zobacz więcej »

Języki lechickie

Dialekty wschodniolechickie Języki lechickie – umowna nazwa przyjęta przez niektórych językoznawców na określenie północnej grupy języków zachodniosłowiańskich, posiadających pewne wspólne cechy w zakresie fonetyki, którymi posługiwały się plemiona lechickie.

Nowy!!: Język polski i Języki lechickie · Zobacz więcej »

Języki satem

palatalizacji indoeuropejskiej. Języki satem, języki satemowe (od słowa satem „sto” w awestyjskim) – grupa języków indoeuropejskich, w których palatalizacja indoeuropejska zmieniła miękkie w, niekiedy też w (sanskryt) lub (bałtyckie).

Nowy!!: Język polski i Języki satem · Zobacz więcej »

Języki słowiańskie

Rozprzestrzenienie języków słowiańskich w Europie Słowianie Języki słowiańskie – grupa języków w obrębie podrodziny bałtosłowiańskiej rodziny języków indoeuropejskich.

Nowy!!: Język polski i Języki słowiańskie · Zobacz więcej »

Języki w Unii Europejskiej

Na terenie Unii Europejskiej 24 języki mająstatus języka oficjalnego.

Nowy!!: Język polski i Języki w Unii Europejskiej · Zobacz więcej »

Języki zachodniosłowiańskie

Europy Środkowo-Wschodniej Języki zachodniosłowiańskie – jeden z trzech zespołów języków słowiańskich (obok języków wschodnio- i południowosłowiańskich), którymi posługuje się około 56 mln mówiących w Europie Środkowej.

Nowy!!: Język polski i Języki zachodniosłowiańskie · Zobacz więcej »

Językoznawstwo ogólne

Językoznawstwo ogólne – nauka o uniwersalnych regułach budowy i struktury języków świata, badająca też funkcje języka.

Nowy!!: Język polski i Językoznawstwo ogólne · Zobacz więcej »

Jidysz

''Elementarz'', Warszawa 1958 Jidysz (jid. jidisz, dosł. „żydowski” – od pierwotnego określenia w tym języku jidisz-tajcz „żydowsko-niemiecki”, „judeo-niemiecki”) – język Żydów aszkenazyjskich, powstały ok.

Nowy!!: Język polski i Jidysz · Zobacz więcej »

Jidyszyzm

Jidyszyzm – wyraz, zwrot lub konstrukcja składniowa, jak również dowolny inny składnik językowy, zapożyczone z języka jidysz.

Nowy!!: Język polski i Jidyszyzm · Zobacz więcej »

Jolanta Tambor

Jolanta Barbara Tambor (ur. 1958) – polska językoznawczyni, profesor nauk humanistycznych, wykładowca akademicki.

Nowy!!: Język polski i Jolanta Tambor · Zobacz więcej »

Julian Kornhauser

Julian Kornhauser (ur. 20 września 1946 w Gliwicach) – polski poeta, prozaik, krytyk literacki, eseista, autor książek dla dzieci, znawca i tłumacz literatury serbskiej i chorwackiej, współtwórca grupy literackiej „Teraz”, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Nowy!!: Język polski i Julian Kornhauser · Zobacz więcej »

Juliusz Bardach

Juliusz Bardach (ur. 3 listopada 1914 w Odessie, zm. 26 stycznia 2010 w Warszawie) – polski historyk ustroju i prawa, profesor nauk prawnych, nauczyciel akademicki Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, członek PAN (1983 członek korespondent, 1989 członek rzeczywisty).

Nowy!!: Język polski i Juliusz Bardach · Zobacz więcej »

K

K (minuskuła: k) (ka) – jedenasta litera alfabetu łacińskiego i czternasta litera alfabetu polskiego.

Nowy!!: Język polski i K · Zobacz więcej »

Kanada

Kanada (ang. i fr. Canada) – państwo położone w Ameryce Północnej, rozciągające się od Oceanu Atlantyckiego na wschodzie do Oceanu Spokojnego na zachodzie i Oceanu Arktycznego na północy.

Nowy!!: Język polski i Kanada · Zobacz więcej »

Kasper Elyan

Kasper Elyan, znany też jako Elian lub Helian (ur. ok. 1435 r. w Głogowie, zm. 1486 r.) – kanonik kapituły katedralnej we Wrocławiu, pierwszy drukarz polski, który 35 lat po wynalezieniu druku przez Jana Gutenberga jako pierwszy wydrukował tekst w języku polskim.

Nowy!!: Język polski i Kasper Elyan · Zobacz więcej »

Katarzyna Kłosińska

Katarzyna Dorota Kłosińska z domu Mosiołek (ur. 15 września 1965 w Zielonej Górze) – polska filolog polska, językoznawczyni, doktor habilitowana nauk humanistycznych, wykładowczyni Uniwersytetu Warszawskiego.

Nowy!!: Język polski i Katarzyna Kłosińska · Zobacz więcej »

Kazachstan

Kazachstan, Republika Kazachstanu (kaz. Қазақстан, Қазақстан Республикасы / Qazaqstan, Qazaqstan Respublıkasy; ros. Казахстан, Республика Казахстан, trl. Kazachstan, Riespublika Kazachstan) – państwo leżące częściowo w Azji (88% powierzchni) i częściowo w Europie (12% powierzchni – tereny na zachód od rzeki Emba), powstałe w 1991 w wyniku rozpadu Związku Radzieckiego, graniczące z Chinami (1460 km granicy), Kirgistanem (980 km), Turkmenistanem (380 km), Uzbekistanem (2300 km) oraz FederacjąRosyjską(6467 km).

Nowy!!: Język polski i Kazachstan · Zobacz więcej »

Keith Brown

Edward Keith Brown (ur. 1935) – brytyjski językoznawca.

Nowy!!: Język polski i Keith Brown · Zobacz więcej »

Kościół archiprezbiterialny Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Krakowie

Kościół archiprezbiterialny Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, zwany także bazylikąWniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, bazylikąMariackąlub kościołem Mariackim – zabytkowy, rzymskokatolicki kościół parafialny, znajdujący się w Krakowie, w dzielnicy I, na Starym Mieście, na placu Mariackim, przy północno-wschodnim narożniku Rynku Głównego.

Nowy!!: Język polski i Kościół archiprezbiterialny Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Krakowie · Zobacz więcej »

Kontakt językowy

Kontakt językowy – pojęcie z zakresu lingwistyki stosowanej, odnoszące się do kontaktów zachodzących między językami.

Nowy!!: Język polski i Kontakt językowy · Zobacz więcej »

Kontinuum dialektalne

Europejskie kontinua językowe Kontinuum dialektalne, kontinuum językowe – grupa blisko spokrewnionych bytów językowych, których formy przenikająsię nawzajem, uniemożliwiając nakreślenie ostrych granic językowych.

Nowy!!: Język polski i Kontinuum dialektalne · Zobacz więcej »

Korona Królestwa Polskiego

Korona Królestwa Polskiego, w skrócie Korona Polska lub Królestwo Polskie, potocznie i skrótowo: Korona – 1.

Nowy!!: Język polski i Korona Królestwa Polskiego · Zobacz więcej »

Królewiec

Królewiec4 lipca 1946 roku nazwa Królewca została zmieniona na Kaliningrad przez władze ZSRR.

Nowy!!: Język polski i Królewiec · Zobacz więcej »

Księga henrykowska

Księga henrykowska, właśc.

Nowy!!: Język polski i Księga henrykowska · Zobacz więcej »

Kultura języka

Kultura języka (in. kultura językowa, kultura mowy) – termin językoznawczy, w Polsce różnie definiowany na przestrzeni lat.

Nowy!!: Język polski i Kultura języka · Zobacz więcej »

Kurier Polski (1729–1760)

Kurier Polski (staropol. Kuryer Polski, początkowo w 1729 r. Nowiny Polskie, w latach 1734–1736 Gazety Polskie) – polski tygodnik wydawany w XVIII wieku w Warszawie.

Nowy!!: Język polski i Kurier Polski (1729–1760) · Zobacz więcej »

L

L (minuskuła: l) jest dwunastąliterąalfabetu łacińskiego, piętnastąliterąalfabetu polskiego.

Nowy!!: Język polski i L · Zobacz więcej »

Leszek Bednarczuk

Leszek Bednarczuk (ur. 30 maja 1936 w Wilnie) – polski językoznawca, indoeuropeista i celtolog.

Nowy!!: Język polski i Leszek Bednarczuk · Zobacz więcej »

Lingua franca

Lingua franca (wł. „język Franków”) – w wąskim ujęciu: język mieszany typu pidżynowego (zwany też sabir, od hiszpańskiego saber – „wiedzieć”), używany w basenie Morza Śródziemnego, o zredukowanej fleksji i gramatyce, powstały na bazie słownej głównie z języków: francuskiego, włoskiego, greckiego, hiszpańskiego i arabskiego.

Nowy!!: Język polski i Lingua franca · Zobacz więcej »

Litera

150x150px Litera – znak graficzny charakterystyczny dla pism głoskowych, odpowiadający zwykle pojedynczemu fonemowi.

Nowy!!: Język polski i Litera · Zobacz więcej »

Litwa

Prezydent Litwy Gitanas Nausėda Litwa, Republika Litewska (lit. Lietuva, Lietuvos Respublika) – państwo unitarne w Europie, jeden z krajów bałtyckich, członek Unii Europejskiej i NATO; graniczy od zachodu z Rosją(obwodem królewieckim), od południowego zachodu z Polską, od wschodu z Białorusią, od północy z Łotwą.

Nowy!!: Język polski i Litwa · Zobacz więcej »

M

M (minuskuła: m) – trzynasta litera alfabetu łacińskiego i siedemnasta alfabetu polskiego.

Nowy!!: Język polski i M · Zobacz więcej »

Małopolska

Małopolska (łac. Polonia Minor) – kraina historyczna Polski, obejmująca obecnie południowo-wschodniączęść kraju, w górnym i częściowo środkowym dorzeczu Wisły oraz w dorzeczu górnej Warty.

Nowy!!: Język polski i Małopolska · Zobacz więcej »

Mallet

Mallet – miasto i gmina w Brazylii, w stanie Parana.

Nowy!!: Język polski i Mallet · Zobacz więcej »

Marek Świdziński

Marek Rafał Świdziński (ur. 23 kwietnia 1949 w Warszawie) – polski językoznawca, gramatyk formalny, profesor doktor habilitowany nauk humanistycznych.

Nowy!!: Język polski i Marek Świdziński · Zobacz więcej »

Marek Nekula

Marek Nekula (ur. 4 marca 1965 w Brnie) – czeski językoznawca.

Nowy!!: Język polski i Marek Nekula · Zobacz więcej »

Marian Bugajski

Marian Bugajski (ur. 24 września 1949 w Boguszowie) – językoznawca, teoretyk komunikowania, medioznawca; kierownik Zakładu Komunikacji Językowej na Uniwersytecie Zielonogórskim, członek Rady Języka Polskiego przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk, przewodniczący Okręgowego Komitetu Olimpiady Literatury i Języka Polskiego w Zielonej Górze.

Nowy!!: Język polski i Marian Bugajski · Zobacz więcej »

Marian Kucała

Marian Kucała (ur. 2 marca 1927 w Więciórce, zm. 20 października 2014 w Krakowie) – polski filolog i językoznawca.

Nowy!!: Język polski i Marian Kucała · Zobacz więcej »

Meksyk

Meksyk (hiszp. México, nah. Mēxihco), oficjalnie Meksykańskie Stany Zjednoczone (hiszp. Estados Unidos Mexicanos) – państwo w Ameryce Północnej.

Nowy!!: Język polski i Meksyk · Zobacz więcej »

Merkuriusz Polski Ordynaryjny

Mały Rynek 6, tablica pamiątkowa. Merkuriusz Polski dzieje wszystkiego świata w sobie zamykający dla informacji pospolitej – najstarsza zachowana polska, periodyczna gazeta, drukowana mieszanączcionkąitalikąoraz szwabachą, wydana po raz pierwszy w Krakowie 3 stycznia 1661.

Nowy!!: Język polski i Merkuriusz Polski Ordynaryjny · Zobacz więcej »

Mianownik (przypadek)

Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu.

Nowy!!: Język polski i Mianownik (przypadek) · Zobacz więcej »

Miasto

Nowy Jork Bielsko-Biała Hamm Tachov Limanowej Miasto (od psł. *město „miejsce”) – historycznie ukształtowana jednostka osadnicza charakteryzująca się dużąintensywnościązabudowy, małąilościąterenów rolniczych, ludnościąpracującąpoza rolnictwem (w przemyśle lub w usługach) prowadzącąmiejski styl życia.

Nowy!!: Język polski i Miasto · Zobacz więcej »

Miśnia

Miśnia (niem. Meißen; górnołuż. Mišno; łac. Misena) – miasto powiatowe w południowo-wschodniej części Niemiec, w kraju związkowym Saksonia, w okręgu administracyjnym Drezno, siedziba powiatu Miśnia.

Nowy!!: Język polski i Miśnia · Zobacz więcej »

Migracja ludności

Migracja ludności – zmiana miejsca zamieszkania lub czasowego pobytu.

Nowy!!: Język polski i Migracja ludności · Zobacz więcej »

Miklós Kontra

Miklós Kontra (ur. 12 października 1950 w Budapeszcie) – węgierski językoznawca.

Nowy!!: Język polski i Miklós Kontra · Zobacz więcej »

Miron Costin

Miron Costin Miron Costin, także Kostyn (ur. 30 marca 1633, zm. w grudniu 1691 w Romanie) – kanclerz Mołdawii, poeta i kronikarz tworzący w języku mołdawskim i polskim.

Nowy!!: Język polski i Miron Costin · Zobacz więcej »

Mirosław Bańko

Mirosław Tomasz Bańko (ur. 1959) – polski językoznawca i leksykograf, profesor nauk humanistycznych, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, członek Rady Wydziału Polonistyki UW.

Nowy!!: Język polski i Mirosław Bańko · Zobacz więcej »

Mniejszość narodowa

Czechach Mniejszość narodowa – grupa ludzi zamieszkująca obszar danego państwa, odróżniająca się od większości społeczeństwa językiem, kulturą, pochodzeniem etnicznym bądź religią.

Nowy!!: Język polski i Mniejszość narodowa · Zobacz więcej »

Monitor (czasopismo)

Monitor (łac. „upominający”) – jedno z pierwszych polskojęzycznych czasopism, drukowane w latach 1765–1785Wbrew niektórym źródłom, „Monitor” nie jest pierwszym polskim czasopismem.

Nowy!!: Język polski i Monitor (czasopismo) · Zobacz więcej »

Morfologia (językoznawstwo)

Morfologia – dziedzina lingwistyki zajmująca się formami odmiennymi części mowy (fleksja) oraz słowotwórstwem.

Nowy!!: Język polski i Morfologia (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

N

N (minuskuła: n) – czternasta litera alfabetu łacińskiego i osiemnasta polskiego.

Nowy!!: Język polski i N · Zobacz więcej »

Narmeln

Narmeln, także Polsk, Polski – dawna wieś rybacka na Mierzei Wiślanej nad Zalewem Wiślanym, przy granicy z Polską, najdalej na zachód wysunięty punkt Federacji Rosyjskiej.

Nowy!!: Język polski i Narmeln · Zobacz więcej »

Nicolaus Volckmar

Nicolaus Volckmar (zm. 1601) – leksykograf pochodzenia niemieckiego działający w Polsce.

Nowy!!: Język polski i Nicolaus Volckmar · Zobacz więcej »

Niemcy

Niemcy; Republika Federalna Niemiec, RFN (niem. Deutschland; Bundesrepublik Deutschland, BRD,.

Nowy!!: Język polski i Niemcy · Zobacz więcej »

Niwelacja dialektów

Niwelacja dialektów – proces lingwistyczny polegający na redukcji zróżnicowania w danym języku.

Nowy!!: Język polski i Niwelacja dialektów · Zobacz więcej »

Norwegia

Norwegia (bokmål lub nynorsk), urzędowo Królestwo Norwegii – państwo w Europie Północnej będące monarchiąkonstytucyjną, którego terytorium obejmuje zachodniąi północnączęść Półwyspu Skandynawskiego, Jan Mayen, Svalbard, Wyspę Bouveta i Lofoty.

Nowy!!: Język polski i Norwegia · Zobacz więcej »

Nowe dialekty mieszane

Stanisława Urbańczyka Nowe dialekty mieszane – ogólne określenie na nowsze gwary języka polskiego uformowane w wyniku wymieszania się dialektów przyniesionych przez osadników polskich na Ziemie Odzyskane po roku 1945.

Nowy!!: Język polski i Nowe dialekty mieszane · Zobacz więcej »

O

O (minuskuła: o) – piętnasta litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta litera alfabetu polskiego.

Nowy!!: Język polski i O · Zobacz więcej »

Oświecenie w Polsce

Jana Matejki z 1889 Ksiądz Stanisław Konarski Towarzystwa Naukowego Jabłonowskich w Lipsku Biskup warmiński, książę sambijski Ignacy Krasicki W Polsce idee oświecenia, którego przedstawiciele domagali się między innymi: przejęcia przez państwo dóbr biskupich, kasaty apelacji do Rzymu, likwidacji znacznej części świąt i bractw dewocyjnych, przyjęły się później niż w krajach Europy Zachodniej, co było związane z tym, że mieszczaństwo zyskało większe znaczenie dopiero w II poł.

Nowy!!: Język polski i Oświecenie w Polsce · Zobacz więcej »

Odmiana językowa

Odmiana językowa, niekiedy również lekt lub kod językowy – wyodrębniona forma realizacji języka, zbiór środków językowych wyróżnionych na podstawie określonego kryterium – funkcjonalnego, socjalnego lub terytorialnego.

Nowy!!: Język polski i Odmiana językowa · Zobacz więcej »

Ojcze nasz

Fridolin Leiber, ''Pater noster'' Zygmunta Glogera Jerozolimie kościoła Pater Noster w Jerozolimie Ojcze nasz, Modlitwa Pańska, Modlitwa wzorcowa (łac. Oratio Dominica, Pater Noster) – najstarsza, a zarazem najważniejsza, modlitwa chrześcijan.

Nowy!!: Język polski i Ojcze nasz · Zobacz więcej »

Onufry Kopczyński

Innocentego Buby Grób Onufrego Kopczyńskiego na cmentarzu Powązkowskim – alejka, pod którąznajduje się zbiorowa mogiłaZnicze oznaczająorientacyjne położenie mogiły pod alejką. Onufry Kopczyński SchP, właściwie Andrzej Kopczyński, krypt.: X. K. S. P. (ur. 30 listopada 1735 w Czerniejewie k. Gniezna, zm. 14 lutego 1817 w Warszawie) – ksiądz pijar, poeta łaciński, pedagog, językoznawca, prekursor badań nad polskągramatyką, autor pierwszego podręcznika gramatyki języka polskiego, członek konfederacji targowickiej, członek Izby Edukacyjnej Księstwa Warszawskiego w 1808 roku.

Nowy!!: Język polski i Onufry Kopczyński · Zobacz więcej »

P

P (minuskuła: p) jest szesnastąliterąalfabetu łacińskiego, dwudziestądrugąliterąalfabetu polskiego i oznacza głoskę.

Nowy!!: Język polski i P · Zobacz więcej »

Parana (stan)

Parana (port. Paraná, wym.) – jeden z 26 brazylijskich stanów, położony na południu kraju.

Nowy!!: Język polski i Parana (stan) · Zobacz więcej »

Patronat roku ustanowiony przez Senat Rzeczypospolitej Polskiej

Patronat roku ustanowiony przez Senat Rzeczypospolitej Polskiej stanowi coroczne wyróżnienie podejmowane okolicznościowo w drodze uchwały.

Nowy!!: Język polski i Patronat roku ustanowiony przez Senat Rzeczypospolitej Polskiej · Zobacz więcej »

Peter Trudgill

Peter Trudgill (wym. ur. 7 listopada 1943 w Norwich) – brytyjski socjolingwista i dialektolog.

Nowy!!: Język polski i Peter Trudgill · Zobacz więcej »

Petr Karlík

Petr Karlík (ur. 11 lutego 1951 w Uherskim Hradištu) – czeski językoznawca i bohemista.

Nowy!!: Język polski i Petr Karlík · Zobacz więcej »

Piotr Stoiński

Piotr Stoiński (także: Stojeński, w jęz. franc.: Pierre Statorius, ur. około 1530 w Thionville, zm. 1591 w Krakowie) – francuski i polski działacz reformacji (kalwiński i ariański), polemista innowierczy, pedagog, jeden z tłumaczy Biblii brzeskiej, autor pierwszego podręcznika gramatyki języka polskiego.

Nowy!!: Język polski i Piotr Stoiński · Zobacz więcej »

Poczta elektroniczna

Poczta elektroniczna, e-poczta, pot.

Nowy!!: Język polski i Poczta elektroniczna · Zobacz więcej »

Poczta Królewiecka

Poczta Królewiecka – tygodnik wychodzący w Królewcu od 6 sierpnia 1718 do 28 grudnia 1720, ogółem wydano 126 numerów.

Nowy!!: Język polski i Poczta Królewiecka · Zobacz więcej »

Polesie

Nizina Poleska na terenie Polski, Białorusi, Ukrainy i Rosji Jezioro Łukie w polskiej części Polesia Prypeć – główna rzeka Polesia Rzeka Lwa w białoruskiej części Polesia Polesie (845) – kraina geograficzna i historyczna, leżąca głównie na terytorium obecnej Białorusi i Ukrainy oraz częściowo Polski i Rosji.

Nowy!!: Język polski i Polesie · Zobacz więcej »

Polonia

Polacy na świecie Polonia (z łac. Polonia – Polska) – ogół Polaków mieszkających poza granicami Polski.

Nowy!!: Język polski i Polonia · Zobacz więcej »

Polska

Polska, Rzeczpospolita Polska (RP) – państwo unitarne w Europie Środkowej, położone między Morzem Bałtyckim na północy a Sudetami i Karpatami na południu, w przeważającej części w dorzeczu Wisły i Odry.

Nowy!!: Język polski i Polska · Zobacz więcej »

Polski język migowy

Polski język migowy (PJM) – język migowy, którym posługująsię głusi w Polsce, stanowiący ich naturalny język komunikacjiOsoby Głuche woląbyć postrzegane takie, jakie są, a nie takie, jakie nie są.

Nowy!!: Język polski i Polski język migowy · Zobacz więcej »

Polski Rejon Narodowy im. Feliksa Dzierżyńskiego

polskojęzycznym napisem ''Proletariusze wszystkich krajów, łączcie się!'' Polski Rejon Narodowy im.

Nowy!!: Język polski i Polski Rejon Narodowy im. Feliksa Dzierżyńskiego · Zobacz więcej »

Polski Rejon Narodowy im. Juliana Marchlewskiego

Polski Rejon Narodowy im.

Nowy!!: Język polski i Polski Rejon Narodowy im. Juliana Marchlewskiego · Zobacz więcej »

Polskie średniowieczne roty sądowe

Tekst polskiej roty sądowej spisanej w 1702 roku we Wrocławiu. Polskie średniowieczne roty sądowe – teksty przysiąg (rot) sądowych w języku polskim, zapisane w księgach z XIV i XV wieku.

Nowy!!: Język polski i Polskie średniowieczne roty sądowe · Zobacz więcej »

Polskie elementarze

Królewcu około roku 1570) Dziewczynka z ''Elementarzem'' Polskie elementarze – elementarze do początkowej nauki języka polskiego wydane w języku polskim.

Nowy!!: Język polski i Polskie elementarze · Zobacz więcej »

Poprawność językowa

Poprawność językowa – koncepcja powstała na gruncie preskryptywnego (normatywnego) podejścia do języka, które – w przeciwieństwie do podejścia deskryptywnego (opisowego) – nakazuje oceniać środki językowe pod względem ich dopuszczalności normatywnej.

Nowy!!: Język polski i Poprawność językowa · Zobacz więcej »

Poradnik Językowy

Poradnik Językowy – jedno z najstarszych czasopism językoznawczych w Polsce, miesięcznik.

Nowy!!: Język polski i Poradnik Językowy · Zobacz więcej »

Preskryptywizm (językoznawstwo)

Preskryptywizm („przepisywać, ordynować”; także: normatywizm) – dążność do formułowania norm i innych wzorców posługiwania się językiem, z zamiarem wywarcia wpływu na jego użytkowników, aby trzymali się proponowanych środków.

Nowy!!: Język polski i Preskryptywizm (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Proletariusze wszystkich krajów, łączcie się!

republik związkowych Proletariusze wszystkich krajów, łączcie się! – fragment Manifestu komunistycznego (1848) Karola Marksa i Fryderyka Engelsa, który stał się hasłem i zawołaniem komunistów w XX w. Wezwanie to było również hasłem wszystkich republik ZSRR, a także widniało – w tłumaczeniu na odpowiednie języki narodowe – pod lub nad winietami wszystkich tych gazet, które stanowiły oficjalne organy partii robotniczych w różnych krajach.

Nowy!!: Język polski i Proletariusze wszystkich krajów, łączcie się! · Zobacz więcej »

Protestantyzm

Protestantyzm – jedna z głównych gałęzi chrześcijaństwa, obok katolicyzmu i prawosławia, na którąskładająsię wspólnoty religijne powstałe na skutek ruchów reformacyjnych wewnątrz Kościoła rzymskokatolickiego rozpoczętych wystąpieniem Marcina Lutra w XVI wieku oraz ruchów przebudzeniowych w łonie macierzystych wyznań protestanckich w kolejnych stuleciach.

Nowy!!: Język polski i Protestantyzm · Zobacz więcej »

Prusy Książęce

Prusy Książęce, oficjalnie Księstwo w Prusach, potocznie Księstwo Pruskie – państwo utworzone po sekularyzacji państwa zakonu krzyżackiego w Prusach, na podstawie traktatu krakowskiego z 1525 r., zawartego między Zygmuntem I Starym a jego siostrzeńcem Albrechtem Hohenzollernem.

Nowy!!: Język polski i Prusy Książęce · Zobacz więcej »

Przemysław Wiatrowski

Przemysław Paweł Wiatrowski – polski językoznawca, polonista.

Nowy!!: Język polski i Przemysław Wiatrowski · Zobacz więcej »

Q

Q (minuskuła: q) (ku) jest siedemnastąliterąalfabetu łacińskiego (pochodzi od greckiej litery koppa).

Nowy!!: Język polski i Q · Zobacz więcej »

R

R (minuskuła: r) – osiemnasta litera alfabetu łacińskiego i dwudziesta trzecia alfabetu polskiego.

Nowy!!: Język polski i R · Zobacz więcej »

Rada Języka Polskiego

Winieta pierwszego numeru Komunikatów Rady Języka Polskiego Rada Języka Polskiego (RJP) – instytucja opiniodawczo-doradcza w sprawach używania języka polskiego.

Nowy!!: Język polski i Rada Języka Polskiego · Zobacz więcej »

Reformacja

kościoła zamkowego w Wittenberdze. bulli papieskiej. Przedstawiciele reformacji przy wspólnym stole, anonimowa rycina z XVII wieku. Jan Łaski, na Zachodzie znany jako Johannes a Lasco, był jedynym przedstawicielem polskiej reformacji, który zyskał europejski rozgłos. Reformacja – ruch religijno-polityczno-społeczny zapoczątkowany przez Marcina Lutra w XVI wieku, mający na celu odnowę chrześcijaństwa.

Nowy!!: Język polski i Reformacja · Zobacz więcej »

Regulacja językowa

Regulacja językowa – działalność mająca na celu sprawowanie pieczy nad językiem, prowadzona przez autorytatywne gremium.

Nowy!!: Język polski i Regulacja językowa · Zobacz więcej »

Renata Grzegorczykowa

Renata Grzegorczykowa (ur. 19 czerwca 1931 w Pruszkowie) – polska językoznawczyni, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.

Nowy!!: Język polski i Renata Grzegorczykowa · Zobacz więcej »

Rio Grande do Sul

Rio Grande do Sul (wym.) – jeden z 26 stanów Brazylii, położony w południowej części kraju.

Nowy!!: Język polski i Rio Grande do Sul · Zobacz więcej »

Roczniki czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego

Roczniki czyli kroniki słynnego Królestwa Polskiego, oryginalny tytuł łaciński: Annales seu cronicae incliti Regni Poloniae – średniowieczne dzieło historyczne z gatunku annales spisane przez polskiego historyka Jana Długosza w latach 1455–1480.

Nowy!!: Język polski i Roczniki czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego · Zobacz więcej »

Rodzaj gramatyczny

Rodzaj gramatyczny – kategoria gramatyczna, która wyznacza podział rzeczowników na kilka grup.

Nowy!!: Język polski i Rodzaj gramatyczny · Zobacz więcej »

Roman Laskowski

Roman Laskowski (ur. 17 lutego 1936 w Komarnie, zm. 21 czerwca 2014) – polski językoznawca, slawista, polonista i bohemista, pionier fonologii generatywnej w Polsce.

Nowy!!: Język polski i Roman Laskowski · Zobacz więcej »

Rosja

zarchiwizowano.

Nowy!!: Język polski i Rosja · Zobacz więcej »

Rusycyzm

Rusycyzmy (rzadko: rusyzm) – zapożyczenia rosyjskie, wyrazy, ich znaczenia i formy, związki wyrazowe i konstrukcje językowe przejęte z języka rosyjskiego lub wzorowane na jego modelach.

Nowy!!: Język polski i Rusycyzm · Zobacz więcej »

Rwanda

Juvénal Habyarimana Czaszki ofiar masakry w Rwandzie Paul Kagame Karisimbi Rwanda (Republika Rwandy, dawniej Ruanda) – państwo w środkowo-wschodniej Afryce o powierzchni 26,4 tys.

Nowy!!: Język polski i Rwanda · Zobacz więcej »

Ryszard Łużny

Ryszard Łużny, pseud.

Nowy!!: Język polski i Ryszard Łużny · Zobacz więcej »

Rzeczpospolita Obojga Narodów

rolce sztokholmskiej z XVII wieku unii lubelskiej 1 lipca 1569 roku, akt ustanawiający RzeczpospolitąObojga Narodów Rewers 15 dukatów Zygmunta III Wazy z 1617 z herbem królewskim. W otoku napis: MAGNVS DVX LITVAniae RVSsiae PRVSsiae MASoviae SAMogitiae LIVONiae ZC Gęstość zaludnienia Rzeczypospolitej Obojga Narodów według spisu ludności z 1790 roku Zasięg terytorialny Rzeczypospolitej w 1701 roku Podział administracyjny Rzeczypospolitej, stan prawny na rok 1619 Posiadłości ziemskie polskich rodów magnackich w XVI-XVII wieku potopu rosyjskiego miasta królewskie Rzeczypospolitej Obojga Narodów Jan Matejko, Unia lubelska Jan Matejko, ''Potęga Rzeczypospolitej u zenitu. Złota wolność. Elekcja 1573'' Jan Matejko, ''Konstytucja 3 maja'' 1791 Quincunx'' z 1564 Rzeczpospolita Obojga Narodów, potocznie: Polska, I Rzeczpospolita lub Rzeczpospolita szlachecka – państwo złożone z Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego powstałe w roku 1569 na mocy unii lubelskiej, przestało istnieć w wyniku traktatów rozbiorowych w 1795 roku.

Nowy!!: Język polski i Rzeczpospolita Obojga Narodów · Zobacz więcej »

S

S (minuskuła: s) – dwudziesta czwarta litera polskiego i dziewiętnasta alfabetu łacińskiego.

Nowy!!: Język polski i S · Zobacz więcej »

Samogłoska

Samogłoska – głoska, przy powstawaniu której uczestnicząjedynie więzadła głosowe, a strumień powietrza swobodnie przepływa przez kanał głosowy.

Nowy!!: Język polski i Samogłoska · Zobacz więcej »

São Mateus do Sul

São Mateus do Sul – miasto i gmina w Brazylii, w stanie Parana.

Nowy!!: Język polski i São Mateus do Sul · Zobacz więcej »

Słowacja

Słowacja, Republika Słowacka – unitarne państwo śródlądowe w Europie Środkowej.

Nowy!!: Język polski i Słowacja · Zobacz więcej »

Słownictwo

Słownictwo, inaczej leksyka – ogół wyrazów danego języka; pojedyncza warstwa leksykalna (np. słownictwo neutralne, książkowe, ekspresywne itp.) lub wyrazy używane przez konkretnąosobę.

Nowy!!: Język polski i Słownictwo · Zobacz więcej »

Słownik języka polskiego

Królewcu skryptoriach Biblioteki UAM Strona tytułowa I tomu ''Słownika języka polskiego'' Jana Karłowicza, Adama Kryńskiego i Władysława Niedźwiedzkiego”, wyd. w Warszawie w 1900 r. Słownik polsko-hiszpański i hiszpańsko-polski „Harald” Wielki słownik ortograficzny PWN, wyd. 2016 Słownik języka polskiego – wydawnictwo należące do językowych słowników ogólnych oraz jednojęzycznych słowników języka polskiego.

Nowy!!: Język polski i Słownik języka polskiego · Zobacz więcej »

Słownik języka polskiego (Samuel Bogumił Linde)

Słownik języka polskiego – słownik języka polskiego autorstwa Samuela Bogumiła Lindego w 6 tomach, wydany w Warszawie w latach 1807–1814.

Nowy!!: Język polski i Słownik języka polskiego (Samuel Bogumił Linde) · Zobacz więcej »

Sąd

Kompleks Urbanistyczny Wymiaru Sprawiedliwości (gmach Sądu Najwyższego) w Warszawie Sądu Kasacyjnego Wnętrze sądu (Old Bailey) w Londynie, XIX wiek Warszawie Limanowej Sąd – we współczesnych demokratycznych systemach prawnych niezawisły organ państwowy, powołany do stosowania prawa w zakresie rozstrzygania sporów między podmiotami pozostającymi w sporze, a także decydowania o przysługujących uprawnieniach oraz dokonywania innych czynności określonych w ustawach lub umowach międzynarodowych.

Nowy!!: Język polski i Sąd · Zobacz więcej »

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej

Sala Posiedzeń w Sejmie Jana Matejki Kazimierza Wojniakowskiego z 1806 roku Zygmunta III Wazy 1622 Augusta II Mocnego 1698 Sejmu Czteroletniego 1788-1792 Uchwała Sejmu o detronizacji Mikołaja I w 1831 Nowy gmach Sejmu 1930 Obrady Sejmu, 1931 posłowie VIII kadencji w Sali Posiedzeń (2015) Posiedzenie sejmowej Komisji Gospodarki i Rozwoju (2015) Sejm Rzeczypospolitej Polskiej (Sejm RP), Sejm – jedna z dwóch izb parlamentu Rzeczypospolitej Polskiej tradycyjnie określana jako: „izba niższa”.

Nowy!!: Język polski i Sejm Rzeczypospolitej Polskiej · Zobacz więcej »

Senat Rzeczypospolitej Polskiej

Król Aleksander Jagiellończyk w senacie, Statut Łaskiego ul. Wiejska 1930 Okręgi wyborcze w wyborach do Senatu (2011) Senat Rzeczypospolitej Polskiej – organ władzy ustawodawczej, druga izba (tradycyjnie określana jako izba wyższa) parlamentu Rzeczypospolitej Polskiej.

Nowy!!: Język polski i Senat Rzeczypospolitej Polskiej · Zobacz więcej »

Skryba

Europejski skryba przy pracy w skryptorium Skryba (łac. scriba) – osoba zajmująca się zawodowo odręcznym przepisywaniem ksiąg lub dokumentów.

Nowy!!: Język polski i Skryba · Zobacz więcej »

Skryptorium

zamku w Malborku Skryba przy pracy w skryptorium Skryptorium (łac. scriptorium od scribere „pisać”) – średniowieczna nazwa pulpitu do pisania i czytania oraz całości warsztatu pisarskiego.

Nowy!!: Język polski i Skryptorium · Zobacz więcej »

Slang młodzieżowy

Slang młodzieżowy – charakterystyczna forma slangu, właściwa środowiskom młodzieżowym.

Nowy!!: Język polski i Slang młodzieżowy · Zobacz więcej »

SMS

Redagowanie nowej wiadomości SMS na telefonie SMS (ang. Short Message Service), krótka wiadomość tekstowa – usługa przesyłania krótkich wiadomości tekstowych (esemesów) w cyfrowych sieciach telefonii komórkowej.

Nowy!!: Język polski i SMS · Zobacz więcej »

Socjolekt

Socjolekt – odmiana językowa właściwa dla danej klasy lub grupy społecznej, zawodowej lub subkultury.

Nowy!!: Język polski i Socjolekt · Zobacz więcej »

Spółgłoska

Spółgłoska – dźwięk języka mówionego powstający w wyniku całkowitego lub częściowego zablokowania przepływu powietrza przez aparat mowy (kanał głosowy).

Nowy!!: Język polski i Spółgłoska · Zobacz więcej »

Stanisław Szober

Grób Szobera na cmentarzu Powązkowskim Stanisław Józef Leonard Szober (ur. 6 listopada 1879 w Warszawie, zm. 29 sierpnia 1938 tamże) – polski językoznawca i pedagog, leksykograf.

Nowy!!: Język polski i Stanisław Szober · Zobacz więcej »

Stanisław Urbańczyk

Stanisław Urbańczyk (ur. 27 lipca 1909 w Kwaczale, zm. 23 października 2001 w Krakowie) – polski językoznawca, profesor nauk humanistycznych (1946), profesor Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, od 1956 profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek Polskiej Akademii Umiejętności (1989); redaktor Encyklopedii wiedzy o języku polskim (1978).

Nowy!!: Język polski i Stanisław Urbańczyk · Zobacz więcej »

Stanisław Zaborowski

Ortographia" autorstwa Stanisława Zaborowskiego, wydanie z 1518. Stanisław Zaborowski (ur. prawd. w 2 połowie XV wieku w województwie sieradzkim, zm. w listopadzie lub grudniu 1529) – prawnik, gramatyk i autor pierwszego drukowanego traktatu po łacinie o polskiej ortografii (około roku 1513).

Nowy!!: Język polski i Stanisław Zaborowski · Zobacz więcej »

Stany Zjednoczone

Stany Zjednoczone Ameryki, Stany Zjednoczone, potocznie Ameryka (ang. United States of America, USA; United States, US; pot. America), do 11 lipca 1778 r. Stany Zjednoczone Ameryki Północnej – państwo federacyjne w Ameryce Północnej składające się z 50 stanów, graniczące z Kanadąod północy, Meksykiem od południa, Oceanem Spokojnym od zachodu, Oceanem Arktycznym od północnego zachodu i Oceanem Atlantyckim od wschodu.

Nowy!!: Język polski i Stany Zjednoczone · Zobacz więcej »

Statuta synodalia episcoporum Wratislaviensium

Zygmunta Glogera. Statuta synodalia episcoporum Wratislaviensium (łac. Statuty synodalne biskupów wrocławskich; potocznie Statuty Elyana) – uchwała dla diecezji wrocławskiej ze zjazdu biskupów oraz kleru z synodu wrocławskiego, który odbył się w roku 1446, która została opublikowana w roku 1475 we Wrocławiu przez drukarnię Świętokrzyską.

Nowy!!: Język polski i Statuta synodalia episcoporum Wratislaviensium · Zobacz więcej »

Styl (językoznawstwo)

Styl – relacja między znaczeniem tekstu a formąwyrażenia tego sensu za pomocąśrodków językowych, zmieniającąswoje ukształtowanie w zależności od kontekstu społecznego lub zamysłu ekspresywnego.

Nowy!!: Język polski i Styl (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Styl potoczny

Styl potoczny, styl konwersacyjny, język potoczny – styl funkcjonalny języka stosowany przede wszystkim do swobodnych kontaktów językowych, opozycyjny wobec języka książkowego.

Nowy!!: Język polski i Styl potoczny · Zobacz więcej »

Styl publicystyczny

Styl publicystyczny, styl dziennikarski – styl funkcjonalny języka funkcjonujący na gruncie języka standardowego, stosowany w środkach masowego przekazu, w wypowiedziach o charakterze publicystycznym.

Nowy!!: Język polski i Styl publicystyczny · Zobacz więcej »

Styl retoryczny

Styl retoryczny – styl funkcjonalny języka stosowany w przemówieniach publicznych, którego zasadnicząfunkcjąjest wywarcie sugestywnego wpływu na odbiorcę.

Nowy!!: Język polski i Styl retoryczny · Zobacz więcej »

Styl urzędowo-kancelaryjny

Styl urzędowo-kancelaryjny (niekiedy również: administracyjno-prawny) – styl funkcjonalny mowy ukształtowany na gruncie języka standardowego, stosowany w wypowiedziach formowanych w związku z relacjami społecznymi o charakterze zinstytucjonalizowanym.

Nowy!!: Język polski i Styl urzędowo-kancelaryjny · Zobacz więcej »

SVO (Subject Verb Object)

SVO (Subject Verb Object) – skrót oznaczający typ zdania, w którym podmiot występuje przed orzeczeniem, a dopełnienie występuje na końcu oraz typ języka, w którym takie zdania sądominujące.

Nowy!!: Język polski i SVO (Subject Verb Object) · Zobacz więcej »

Sylaba

Struktura sylaby Sylaba (syllabḗ), zgłoska – element struktury fonologicznej aktu komunikacyjnego, który pomimo pozornej oczywistości wciąż nie ma ustalonej jednoznacznej definicji.

Nowy!!: Język polski i Sylaba · Zobacz więcej »

Szwecja

Szwecja, Królestwo Szwecji (Konungariket Sverige) – państwo w Europie Północnej, zaliczane zarówno do państw skandynawskich oraz krajów nordyckich.

Nowy!!: Język polski i Szwecja · Zobacz więcej »

T

T (minuskuła: t) jest dwudziestąliterąalfabetu łacińskiego, dwudziestąszóstąliterąalfabetu polskiego.

Nowy!!: Język polski i T · Zobacz więcej »

Tatarzy

Flaga narodowa krymskich Tatarów Kobieta tatarska w stroju z XVIII wieku Tatarzy (nazwa własna: tatarlar / татарлар) – grupa ludów tureckich z Europy wschodniej oraz północnej Azji.

Nowy!!: Język polski i Tatarzy · Zobacz więcej »

Tomasz Dąbal

Tomasz Jan Dąbal (ur. 29 grudnia 1890 w Sobowie, zm. 21 sierpnia 1937 w Moskwie.) – radykalny działacz polityczny w II Rzeczypospolitej i ZSRR, poseł na Sejm Ustawodawczy (1919–1921), zastępca członka KC Komunistycznej Partii Robotniczej Polski.

Nowy!!: Język polski i Tomasz Dąbal · Zobacz więcej »

Tradycja literacka

Tradycja literacka – ogół doświadczeń oraz dokonań literackich z przeszłości, które w określonym czasie i dla określonej grupy społecznej służąza punkt odniesienia dla działalności twórczej.

Nowy!!: Język polski i Tradycja literacka · Zobacz więcej »

Turcyzm

Turcyzm – zapożyczenie językowe z języka tureckiego lub któregokolwiek z języków tureckich.

Nowy!!: Język polski i Turcyzm · Zobacz więcej »

Turyngia

Turyngia (– Wolny Kraj Turyngia) – kraj związkowy w Niemczech ze stolicąw Erfurcie.

Nowy!!: Język polski i Turyngia · Zobacz więcej »

Typologia języków

Typologia języków – dziedzina językoznawstwa zajmująca się kategoryzowaniem języków ze względu na ich cechy systemowo-strukturalne.

Nowy!!: Język polski i Typologia języków · Zobacz więcej »

U

U (minuskuła: u) (dla odróżnienia od ó nazywana często u zwykłym lub u otwartym) – dwudziesta pierwsza litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta siódma litera alfabetu polskiego.

Nowy!!: Język polski i U · Zobacz więcej »

Ukraina

Ukraina (Ukrajina,.

Nowy!!: Język polski i Ukraina · Zobacz więcej »

Unia Europejska

Komisji Europejskiej Parlamentu Europejskiego w Strasburgu Unia Europejska, UE (ang. European Union, EU) – gospodarczo-polityczny związek 27 demokratycznych państw europejskich.

Nowy!!: Język polski i Unia Europejska · Zobacz więcej »

Uniwersytet w Białymstoku

Uniwersytet w Białymstoku (UwB) – państwowa uczelnia z siedzibąw Białymstoku powstała w 1997 w wyniku przekształcenia w samodzielnąuczelnię Filii Uniwersytetu Warszawskiego założonej 15 lipca 1968 roku (z mocąobowiązującąod 1 lipca).

Nowy!!: Język polski i Uniwersytet w Białymstoku · Zobacz więcej »

V

V (minuskuła: v) (fał) – dwudziesta druga litera alfabetu łacińskiego.

Nowy!!: Język polski i V · Zobacz więcej »

Vít Dovalil

Vít Dovalil (ur. 9 lutego 1974 w Chrudimiu) – czeski językoznawca, germanista.

Nowy!!: Język polski i Vít Dovalil · Zobacz więcej »

W

W (wu, minuskuła: w) – dwudziesta trzecia litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta ósma litera alfabetu polskiego.

Nowy!!: Język polski i W · Zobacz więcej »

Wariacja (językoznawstwo)

Wariacja – zmienność języków i dialektów.

Nowy!!: Język polski i Wariacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Wielka Brytania

Wielka Brytania lub Zjednoczone KrólestwoW języku angielskim nazwąpaństwa jest (Zjednoczone Królestwo), podczas gdy nazwa (Wielka Brytania) odnosi się wyłącznie do Anglii, Szkocji i Walii (bez Irlandii Północnej) – zob.

Nowy!!: Język polski i Wielka Brytania · Zobacz więcej »

Wielka reforma ortografii w 1936 r.

Wielka reforma ortografii w 1936 r. – reforma ortograficzna języka polskiego, która w szerokim zakresie zmieniła zasady pisowni.

Nowy!!: Język polski i Wielka reforma ortografii w 1936 r. · Zobacz więcej »

Wielkie Księstwo Litewskie

Wielkie Księstwo Litewskie (rus. Велїкое кнꙗзство Лїтовское), potocznie: Litwa, w historiografii określana jako Litwa historyczna – państwo powstałe w wyniku zjednoczenia plemiennych księstw litewskich w roku 1236 przez Mendoga.

Nowy!!: Język polski i Wielkie Księstwo Litewskie · Zobacz więcej »

Wielkopolska

Wielkopolska – kraina historyczna w środkowej i zachodniej Polsce, na Pojezierzu Wielkopolskim i Nizinie Południowowielkopolskiej, w dorzeczu środkowej i dolnej Warty; dzielnica historyczna Polski.

Nowy!!: Język polski i Wielkopolska · Zobacz więcej »

Wierszyna

Wierszyna (ros. Вершина) – wieś na Syberii, nad rzeką, położona około 100 kilometrów na północ od Irkucka i 20 km na północny wschód od Tichonowki (Тихоновка), niemal w samym centrum Ust-Ordyńskiego Okręgu Buriackiego w obwodzie irkuckim.

Nowy!!: Język polski i Wierszyna · Zobacz więcej »

Wiesław Witkowski

Wiesław Witkowski (ur. 7 stycznia 1927 w Warszawie, zm. 25 lutego 2022 w Krakowie) – polski filolog, językoznawca, rusycysta i ukrainista.

Nowy!!: Język polski i Wiesław Witkowski · Zobacz więcej »

Wiesław Wydra

Wiesław Wydra (ur. 1947 w Poznaniu) – profesor zwyczajny, emerytowany pracownik Wydziału Filologii Polskiej i Klasycznej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Nowy!!: Język polski i Wiesław Wydra · Zobacz więcej »

Wikipedia polskojęzyczna

Wikipedia polskojęzyczna – edycja Wikipedii tworzona w języku polskim, powstała 26 września 2001.

Nowy!!: Język polski i Wikipedia polskojęzyczna · Zobacz więcej »

Wołoszczyzna

Dokument potwierdzający złożenie hołdu lennego z Wołoszczyzny przez Włada Uzurpatora królowi Polski Władysławowi II Jagielle w 1396 roku (widoczna pieczęć Hospodarstwa Wołoskiego) Wołoszczyzna (rum. Țara Românească albo Valahia) – kraina historyczna w Rumunii, obejmująca Nizinę Wołoską, położona pomiędzy Karpatami Południowymi a dolnym Dunajem.

Nowy!!: Język polski i Wołoszczyzna · Zobacz więcej »

Województwo inflanckie

Województwo inflanckie (Inflanty polskie) na mapie Łotwy Województwo inflanckie (Księstwo Inflanckie), zwane też Inflantami polskimi – północno-wschodnie województwo I Rzeczypospolitej.

Nowy!!: Język polski i Województwo inflanckie · Zobacz więcej »

Wrocław

(łac. Wratislavia, cz. Vratislav) – miasto na prawach powiatu w południowo-zachodniej Polsce, siedziba władz województwa dolnośląskiego i powiatu wrocławskiego.

Nowy!!: Język polski i Wrocław · Zobacz więcej »

Wulgaryzmy i przekleństwa w języku polskim

Wulgaryzmy i przekleństwa w języku polskim – grupa wyrazów i zwrotów w języku polskim powszechnie uważanych za obsceniczne, dotykających przekonań religijnych, funkcji cielesnych, seksu i prokreacji oraz części ciała uznawanych za wstydliwe.

Nowy!!: Język polski i Wulgaryzmy i przekleństwa w języku polskim · Zobacz więcej »

Wydawnictwo Naukowe PWN

Wydawnictwo Naukowe PWN (WN PWN), w latach 1951–1991 Państwowe Wydawnictwo Naukowe (PWN) – polskie wydawnictwo naukowe założone w 1951 w Warszawie jako Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Nowy!!: Język polski i Wydawnictwo Naukowe PWN · Zobacz więcej »

Wymowa krakowsko-poznańska

Wymowa krakowsko-poznańska – normatywna forma wymowy języka polskiego, opozycyjna względem ogólnopolskiej wymowy warszawskiej, charakteryzująca się.

Nowy!!: Język polski i Wymowa krakowsko-poznańska · Zobacz więcej »

Wymowa warszawska

Wymowa warszawska – normatywna forma wymowy języka polskiego, przyjęta jako wzorzec ogólnopolski, opozycyjna względem wymowy krakowsko-poznańskiej, charakteryzująca się.

Nowy!!: Język polski i Wymowa warszawska · Zobacz więcej »

X

X (minuskuła: x) (iks) – dwudziesta czwarta litera alfabetu łacińskiego.

Nowy!!: Język polski i X · Zobacz więcej »

Y

Y (minuskuła: y) (igrek) – dwudziesta piąta litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta dziewiąta litera alfabetu polskiego.

Nowy!!: Język polski i Y · Zobacz więcej »

Z

Z (zet, minuskuła: z) – dwudziesta szósta litera alfabetu łacińskiego, trzydziesta litera alfabetu polskiego.

Nowy!!: Język polski i Z · Zobacz więcej »

Zabawy Przyjemne i Pożyteczne

„Zabawy Przyjemne i Pożyteczne” – tygodnik wydawany w latach 1770–1777 w Warszawie przez Michała Grölla; pierwsze polskie czasopismo literackie, od 1771 nieoficjalny organ obiadów czwartkowych.

Nowy!!: Język polski i Zabawy Przyjemne i Pożyteczne · Zobacz więcej »

Zanik iloczasu

Zanik iloczasu – proces fonetyczny prowadzący do zaniku długości samogłosek jako cechy fonologicznej relewantnej.

Nowy!!: Język polski i Zanik iloczasu · Zobacz więcej »

Zapożyczenie językowe

Zapożyczenie językowe, inaczej pożyczka, wyraz obcy – element językowy zaczerpnięty z języka obcego, który zadomowił się w mniejszym lub większym stopniu jako element języka rodzimego.

Nowy!!: Język polski i Zapożyczenie językowe · Zobacz więcej »

Zbigniew Gołąb

Zbigniew Gołąb (ur. 16 marca 1923 w Nowym Targu, zm. 24 marca 1994 w Chicago) – polski językoznawca i slawista.

Nowy!!: Język polski i Zbigniew Gołąb · Zobacz więcej »

Zdanie

Zdanie – w językoznawstwie termin ten oznacza wypowiedzenie służące do zakomunikowania jakiejś treści i podlegające ograniczeniom formalnym.

Nowy!!: Język polski i Zdanie · Zobacz więcej »

Zdrowaś Maryjo

Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie Ołtarzewa Zdrowaś Maryjo (łac. Ave Maria), także Zdrowaś Mario lub Pozdrowienie anielskie – modlitwa chrześcijańska za wstawiennictwem Maryi, Matki Jezusa, oddająca cześć jej (wraz z prośbąo modlitwę wstawienniczą) i Jezusowi.

Nowy!!: Język polski i Zdrowaś Maryjo · Zobacz więcej »

Zjazd w Łęczycy

Jan Matejko: ''W Łęczycy pierwszy sejm. Spisanie praw. R.P. 1180.'' Polska za czasów Kazimierza II Sprawiedliwego Zjazd w Łęczycy – wielki zjazd dostojników duchownych (ośmiu biskupów) i świeckich w roku 1180 w Łęczycy.

Nowy!!: Język polski i Zjazd w Łęczycy · Zobacz więcej »

Zmiana językowa

Zmiana językowa – nowy element powstały na gruncie danego systemu językowego; zmiana w jego wewnętrznej strukturze.

Nowy!!: Język polski i Zmiana językowa · Zobacz więcej »

Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich

Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR, Związek Radziecki, również Związek Sowiecki, Związek Socjalistycznych Republik Sowieckich, skr. ZSRS,; Sowietskij Sojuz, Sojuz Sowietskich Socyalisticzeskich Riespublik, SSSR) – historyczne pierwsze państwo komunistyczne na świecie, położone częściowo w Europie wschodniej i północno-wschodniej, a częściowo w Azji, ze stolicąw Moskwie, istniejące w latach 1922–1991.

Nowy!!: Język polski i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich · Zobacz więcej »

Zygmunt Saloni

Zygmunt Adam Saloni (ur. 17 października 1938 w Warszawie) – polski językoznawca polonistyczny, profesor nauk humanistycznych.

Nowy!!: Język polski i Zygmunt Saloni · Zobacz więcej »

К

К (К, к, ka) – 12.

Nowy!!: Język polski i К · Zobacz więcej »

П

Пп – litera cyrylicy, wywodząca się od greckiego Π.

Nowy!!: Język polski i П · Zobacz więcej »

О

О (О, о, o) – 16.

Nowy!!: Język polski i О · Zobacz więcej »

Ё

Ё, ё (jo) – litera cyrylicy używana m.in.

Nowy!!: Język polski i Ё · Zobacz więcej »

А

Litera pisana А, а – pierwsza litera cyrylicy, która zazwyczaj jest przypisana dźwiękowi.

Nowy!!: Język polski i А · Zobacz więcej »

А̨

А̨, а̨ – litera rozszerzonej cyrylicy, wykorzystywana dawniej w cyrylickich wariantach alfabetów litewskiego i polskiego.

Nowy!!: Język polski i А̨ · Zobacz więcej »

Н

Н, Нн (en) – 15.

Nowy!!: Język polski i Н · Zobacz więcej »

Р

Р, р – litera cyrylicy, wywodząca się od greckiego Ρ.

Nowy!!: Język polski i Р · Zobacz więcej »

С

С, с (es) – litera podstawowej cyrylicy, oznaczająca spółgłoskę.

Nowy!!: Język polski i С · Zobacz więcej »

Т

T, Tт (te) – litera alfabetu cyrylickiego oznaczająca spółgłoskę.

Nowy!!: Język polski i Т · Zobacz więcej »

У

У, у – litera cyrylicy, która w językach słowiańskich oznacza samogłoskę.

Nowy!!: Język polski i У · Zobacz więcej »

Ф

Ф, ф – 22 litera podstawowej cyrylicy.

Nowy!!: Język polski i Ф · Zobacz więcej »

Х

X, Хx (‘cha’) – litera podstawowej cyrylicy używana w języku białoruskim, w języku rosyjskim, w języku ukraińskim oraz języku serbskim, macedońskim, bułgarskim i oznaczająca spółgłoskę.

Nowy!!: Język polski i Х · Zobacz więcej »

Ц

Ц, Цц (ce) – litera cyrylicy używana w językach białoruskim, rosyjskim, ukraińskim, serbskim, macedońskim oraz bułgarskim.

Nowy!!: Język polski i Ц · Zobacz więcej »

Ч

Ч, Чч (cze) – 25.

Nowy!!: Język polski i Ч · Zobacz więcej »

Ш

Ш, Шш (sza) – 26.

Nowy!!: Język polski i Ш · Zobacz więcej »

Щ

Щ (Щ, щ, bułg. szta, ros., ukr. szcza) – 27.

Nowy!!: Język polski i Щ · Zobacz więcej »

Ъ

Ъ, Ъъ (jer, jor, twardy znak) – podstawowa litera cyrylicy, używana dzisiaj.

Nowy!!: Język polski i Ъ · Zobacz więcej »

Ы

Ы, Ыы (jery) – podstawowa litera cyrylicy, będąca pierwotnie ligaturąliter Ъ i І, później liter Ь i І.

Nowy!!: Język polski i Ы · Zobacz więcej »

Ь

Ь, miękki znak (Ь, ь) – znak cyrylicy służący do zmiękczania.

Nowy!!: Język polski i Ь · Zobacz więcej »

Э

Э, э (e abarotnaje) – litera cyrylicy używana w językach białoruskim, rosyjskim i mongolskim.

Nowy!!: Język polski i Э · Zobacz więcej »

Э̨

Э̨, э̨ – litera rozszerzonej cyrylicy, wykorzystywana dawniej w cyrylickim wariancie alfabetów litewskiego i polskiego.

Nowy!!: Język polski i Э̨ · Zobacz więcej »

Ю

Ю, Юю – podstawowa litera cyrylicy używana we wszystkich alfabetach bazowanych na cyrylicy z wyjątkiem języka serbskiego, języka macedońskiego i języka azerskiego, które wykorzystująliterę Ј.

Nowy!!: Język polski i Ю · Zobacz więcej »

Я

Я я – ostatnia litera cyrylicy, 33.

Nowy!!: Język polski i Я · Zobacz więcej »

М

М, м – litera cyrylicy używana w języku białoruskim, w języku rosyjskim, w języku ukraińskim i języku serbskim.

Nowy!!: Język polski i М · Zobacz więcej »

И

И, и – dziesiąta litera alfabetu rosyjskiego i mongolskiego, dziewiąta litera alfabetu bułgarskiego, trzynasta litera alfabetu ukraińskiego.

Nowy!!: Język polski i И · Zobacz więcej »

Ж

Ж, Жж (że) – litera podstawowej cyrylicy, oznaczająca w większości języków spółgłoskę, w języku mongolskim –.

Nowy!!: Język polski i Ж · Zobacz więcej »

З

З, 3з (ze) – dziewiąta litera podstawowej cyrylicy reprezentująca spółgłoskę.

Nowy!!: Język polski i З · Zobacz więcej »

Б

Б: 1. Majuskuła, 2. Minuskuła w rosyjskim i bułgarskim, 3. Minuskuła w serbskim i macedońskim Be (duża litera: Б, mała litera: б, nazwa cyrylicka: бэ) – druga litera podstawowej cyrylicy.

Nowy!!: Język polski i Б · Zobacz więcej »

В

В, Вв (we) – trzecia litera podstawowej cyrylicy.

Nowy!!: Język polski i В · Zobacz więcej »

Г

Г, Гг (ge) – czwarta litera podstawowej cyrylicy.

Nowy!!: Język polski i Г · Zobacz więcej »

Д

Д, Дд (de) – litera alfabetu cyrylickiego oznaczająca spółgłoskę.

Nowy!!: Język polski i Д · Zobacz więcej »

Е

Е, Ее – szósta litera podstawowej cyrylicy przypisana zwykle dźwiękowi albo.

Nowy!!: Język polski i Е · Zobacz więcej »

Е̨

Е̨, е̨ – litera rozszerzonej cyrylicy, wykorzystywana dawniej w cyrylickich wariantach alfabetów litewskiego i polskiego.

Nowy!!: Język polski i Е̨ · Zobacz więcej »

Л

Л, Лл – Litera cyrylicy używana na oznaczenie różnych spółgłosek bardziej lub mniej zbliżonych do.

Nowy!!: Język polski i Л · Zobacz więcej »

Й

Й, й (bułg. i kratko, ros. i kratkoje, ukr. jot) – jedenasta litera alfabetu rosyjskiego, białoruskiego i mongolskiego, dziesiąta litera alfabetu bułgarskiego, czternasta litera alfabetu ukraińskiego, pochodząca od litery И.

Nowy!!: Język polski i Й · Zobacz więcej »

2006

Wolfgang Amadeus Mozart.

Nowy!!: Język polski i 2006 · Zobacz więcej »

2022

Bez opisu.

Nowy!!: Język polski i 2022 · Zobacz więcej »

960

Bez opisu.

Nowy!!: Język polski i 960 · Zobacz więcej »

Przekierowuje tutaj:

Odmiany języka polskiego, Pl., Pol., Polski, Polski język, Polszczyzna.

TowarzyskiPrzybywający
Hej! Jesteśmy na Facebooku teraz! »