Szybszy dostęp niż przeglądarce!
127 kontakty: A, Aa (dwuznak), Albrecht Dürer, Alfabet, Alfabet arabski, Alfabet czeski, Alfabet etruski, Alfabet fenicki, Alfabet grecki, Alfabet węgierski, Appiusz Klaudiusz, ß, Î, Łacina, Â, Å (litera), Û, B, C, C’h (dwuznak), Cesarstwo Rzymskie, Ch (dwuznak), Chronostych, D, Dź (dwuznak), Dž, Dwuznak, Dz (dwuznak), E, Esperanto, Europa, F, Ff, G, Għ, Głoska, H, Hanyu pinyin, Hieroglify, Hiszpańska Akademia Królewska, I, I (mała litera), Ie, IJmuiden, IJssel, J, Język azerbejdżański, Język łotewski, Język bretoński, Język chiński, ..., Język czarnogórski, Język czeski, Język dolnołużycki, Język duński, Język estoński, Język farerski, Język fiński, Język górnołużycki, Język hiszpański, Język irlandzki, Język islandzki, Język japoński, Język kaszubski, Język litewski, Język maltański, Język niderlandzki, Język niemiecki, Język norweski, Język polski, Język rumuński, Język słowacki, Język słoweński, Język serbsko-chorwacki, Język szwedzki, Język turecki, Język turkmeński, Język walijski, Język węgierski, Języki celtyckie, Języki germańskie, Języki północnogermańskie, Języki romańskie, Języki słowiańskie, Języki turkijskie, K, Kabalistyczny zapis dat, Klaudiusz (cesarz), Kunrei, L, Lj, Ll, Ly, M, Majuskuła, Minuskuła, N, Ng, Nj, Ny (dwuznak), O, Ortografia, P, Ph, Pismo fonetyczne, Pismo protosynajskie, Q, R, Rōmaji, Rh (dwuznak), S, Scrabble, Shannon (rzeka), Socjaldemokracja Polska, Sz (dwuznak), T, Th (dwuznak), Transkrypcja Hepburna, Trójznak, Ty (dwuznak), U, V, W, Wade-Giles, X, Y, Z, Zs. Rozwiń indeks (77 jeszcze) »
A
A (minuskuła: a) – pierwsza litera alfabetu łacińskiego i alfabetów na nim opartych, w tym alfabetu polskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i A · Zobacz więcej »
Aa (dwuznak)
Aa – dwuznak używany w języku niderlandzkim, fińskim i estońskim na oznaczenie długiego dźwięku a /aː/.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Aa (dwuznak) · Zobacz więcej »
Albrecht Dürer
Grób artysty w Norymberdze ''Ucieczka do Egiptu'' (1494-7) ''Św. Hieronim na pustyni'' (ok. 1495) ''Siedem boleści Maryi'' (ok. 1496) ''Portret Osvolta Krela'' (1499) ''Portret młodej Wenecjanki'' (1505) ''Samobójstwo Lukrecji'' (1518) ''Święta Anna Samotrzecia'' (ok. 1519) ''Studium traw'' (1503) ''Jeźdźcy Apokalipsy'' (1497-98) ''Św. Hieronim w celi'' (1514) Albrecht Dürer (wym., ur. 21 maja 1471 w Norymberdze, zm. 6 kwietnia 1528 tamże) – niemiecki artysta: malarz, grafik i rysownik, a także teoretyk sztuki; uważany za najwybitniejszego artystę niemieckiego renesansu.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Albrecht Dürer · Zobacz więcej »
Alfabet
Alfabet polski (litery szare nie sąużywane w słowach pochodzenia polskiego) Alfabet, abecadło (od stgr. nazw pierwszych liter alfabetu: alfa i beta lub z) – najpopularniejszy system zapisywania mowy.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Alfabet · Zobacz więcej »
Alfabet arabski
Alfabet arabski Alfabet arabski – pismo będące abdżadem, używane do zapisu języka arabskiego, a także innych języków.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Alfabet arabski · Zobacz więcej »
Alfabet czeski
Alfabet czeski – alfabet oparty na alfabecie łacińskim, służący do zapisu języka czeskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Alfabet czeski · Zobacz więcej »
Alfabet etruski
Przykłady różnych wariantów liter etruskich. Inskrypcje archaiczne (VII–V w. p.n.e.) Alfabet etruski – fonetyczny system pisma wywodzący się z zachodniej odmiany alfabetu greckiego, używany w starożytności do zapisywania języka etruskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Alfabet etruski · Zobacz więcej »
Alfabet fenicki
Tabela przedstawia ewolucję pisma fenickiego w pismo neopunickie Alfabet fenicki – najstarszy zachowany linearny alfabet świata, modyfikacja istniejącego wcześniej alfabetu protokananejskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Alfabet fenicki · Zobacz więcej »
Alfabet grecki
Alfabet grecki – pismo powstałe około IX w. p.n.e., służące do zapisu języka greckiego, oraz niektórych innych języków ludów znajdujących się pod wpływem kultury greckiej.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Alfabet grecki · Zobacz więcej »
Alfabet węgierski
Alfabet węgierski – alfabet oparty na alfabecie łacińskim, służący do zapisu języka węgierskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Alfabet węgierski · Zobacz więcej »
Appiusz Klaudiusz
Pamiątkowy napis C. F. Caecus: ''Appius Claudius Caecus, syn Gaiusa'' Appiusz Klaudiusz Ślepy (łac. Appius Claudius Caecus) – rzymski polityk żyjący między IV a III wiekiem p.n.e. Najstarszy znany z imienia autor prozy łacińskiej.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Appiusz Klaudiusz · Zobacz więcej »
ß
Znak „ß” w różnych krojach pisma Przeczycy z 1732 ẞ ß (escet, lub „ostre S”) – litera występująca wyłącznie w alfabecie niemieckim, z wyjątkiem alfabetu w standardzie szwajcarskim używanym w Szwajcarii i Liechtensteinie.
Nowy!!: Alfabet łaciński i ß · Zobacz więcej »
Î
Î, Îî (I cyrkumfleks) Litera alfabetu łacińskiego używana w języku walijskim, afrikaans, języku francuskim, w języku romskim i w języku rumuńskim.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Î · Zobacz więcej »
Łacina
Łacina, język łaciński (łac.) – język indoeuropejski z latynofaliskiej podgrupy języków italskich.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Łacina · Zobacz więcej »
Â
Â, â (fr. A accent circonflexe, tur. şapkalı a) – diakrytyzowana litera alfabetu łacińskiego powstała od litery a przez dodanie cyrkumfleksu modyfikującego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i  · Zobacz więcej »
Å (litera)
znak å na klawiaturze komputera Å, å (a z kółkiem) – litera alfabetów – duńsko-norweskiego i szwedzkiego; z języków nieskandynawskich używająjej także język waloński, północnofryzyjski, istrorumuński, języki lapońskie i czamorro.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Å (litera) · Zobacz więcej »
Û
Û, Ûû - litera alfabetu łacińskiego, używana w języku walijskim, języku francuskim oraz w Jèrriais.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Û · Zobacz więcej »
B
B (minuskuła: b) – druga litera alfabetu łacińskiego, trzecia litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i B · Zobacz więcej »
C
C (minuskuła: c) – trzecia litera alfabetu łacińskiego, czwarta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i C · Zobacz więcej »
C’h (dwuznak)
C'h – w ortografii bretońskiej – dwuznak używany dla zapisu głoski (wymawianej jak polskie ''ch''), dla odróżnienia od dwuznaku ch, wymawianego jak (polskie sz), czyli jak w języku francuskim.
Nowy!!: Alfabet łaciński i C’h (dwuznak) · Zobacz więcej »
Cesarstwo Rzymskie
Cesarstwo Rzymskie – starożytne państwo obejmujące obszary basenu Morza Śródziemnego, powstałe z przekształcenia republiki rzymskiej w system monarchiczny.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Cesarstwo Rzymskie · Zobacz więcej »
Ch (dwuznak)
Ch (Ch, ch) – dwuznak występujący w języku polskim i wielu innych.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Ch (dwuznak) · Zobacz więcej »
Chronostych
Chronostych na cokole figury Świętego Jana Nepomucena przed kościołem Świętego Macieja we Wrocławiu Lądku Zdr. Chronostych lub chronogram – jeden ze sposobów zapisywania dat rocznych stosowany m.in.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Chronostych · Zobacz więcej »
D
D (minuskuła: d) – czwarta litera alfabetu łacińskiego, szósta litera alfabetu polskiego, w którym służy do oznaczania spółgłoski zwartej zębowej dźwięcznej.
Nowy!!: Alfabet łaciński i D · Zobacz więcej »
Dź (dwuznak)
Dź (Dź, dź) – polski dwuznak składający się z liter D i Ź.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Dź (dwuznak) · Zobacz więcej »
Dž
Dž, dž - jeden z dwuznaków używanych w alfabetach łacińskich języków południowosłowiańskich.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Dž · Zobacz więcej »
Dwuznak
Dwuznak, digraf – dwie litery oznaczające jednągłoskę.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Dwuznak · Zobacz więcej »
Dz (dwuznak)
Dz (Dz, dz) – dwuznak składający się z liter D i Z. Występuje w językach: polskim, słowackim i węgierskim.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Dz (dwuznak) · Zobacz więcej »
E
E (minuskuła: e) – piąta litera alfabetu łacińskiego, siódma litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i E · Zobacz więcej »
Esperanto
Flaga esperancka Ludwik Zamenhof ''Lingva Komitato'' (Komitet Językowy), poprzednik ''Akademio de Esperanto'', 1907 r. Esperanto (esperanto: osoba mająca nadzieję, pierwotnie Lingvo Internacia, w tłum. język międzynarodowy) – najbardziej rozpowszechniony na świecie międzynarodowy język pomocniczy.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Esperanto · Zobacz więcej »
Europa
Europa Mapa polityczna Europy Europa – część świata leżąca na półkuli północnej, na pograniczu półkuli wschodniej i zachodniej.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Europa · Zobacz więcej »
F
F (minuskuła: f) – szósta litera alfabetu łacińskiego, dziewiąta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i F · Zobacz więcej »
Ff
Ff – dwuznak składający się z dwóch liter F. Występuje w języku walijskim i oznacza dźwięk polskiego f, w przeciwieństwie od f, który we walijskim wymawiana jest jak w. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczany jest symbolem.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Ff · Zobacz więcej »
G
G (minuskuła: g) (gie) – siódma litera alfabetu łacińskiego, dziesiąta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i G · Zobacz więcej »
Għ
Għ, għ – dwuznak występujący na dziewiątej pozycji alfabetu maltańskiego, wymawiany przy użyciu farengalyzacji.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Għ · Zobacz więcej »
Głoska
Głoska – najmniejszy element dźwiękowej formy wypowiedzi charakteryzujący się stałym zespołem fonetycznych cech artykulacyjnych i akustycznych.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Głoska · Zobacz więcej »
H
H (minuskuła: h) (ha, często nazywana też samo ha dla odróżnienia od dwuznaku ch) jest ósmąliterąalfabetu łacińskiego, jedenastąliterąalfabetu polskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i H · Zobacz więcej »
Hanyu pinyin
Hanyu pinyin – oficjalna transkrypcja standardowego języka mandaryńskiego (putonghua, hanyu pinyin: pǔtōnghuà) – urzędowego języka Chin – na alfabet łaciński.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Hanyu pinyin · Zobacz więcej »
Hieroglify
Hieroglify ze świątyni w Kom Ombo Hieroglify (hieroglyphiká, dosł. „święte znaki”) – najstarszy rodzaj pisma starożytnego Egiptu, obok pisma hieratycznego i demotycznego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Hieroglify · Zobacz więcej »
Hiszpańska Akademia Królewska
Karta tytułowa: ''Fundación y estatutos de la Real Academia Española'' (1715) (''Fundacja i Statuty Hiszpańskiej Akademii Królewskiej'') Hiszpańska Akademia Królewska – hiszpańska instytucja odpowiedzialna za regulowanie i rozpowszechnianie języka hiszpańskiego na świecie.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Hiszpańska Akademia Królewska · Zobacz więcej »
I
I (minuskuła: i) – dziewiąta litera alfabetu łacińskiego, dwunasta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i I · Zobacz więcej »
I (mała litera)
ı (małe i bez kropki) – litera alfabetu łacińskiego stosowana w języku tureckim i azerskim.
Nowy!!: Alfabet łaciński i I (mała litera) · Zobacz więcej »
Ie
Ie - dwuznak występujący w języku angielskim, niemieckim i języku niderlandzkim.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Ie · Zobacz więcej »
IJmuiden
Położenie miasta na mapie gminy Velsen IJmuiden – miasto w północnej Holandii, w prowincji Holandia Północna, w gminie Velsen.
Nowy!!: Alfabet łaciński i IJmuiden · Zobacz więcej »
IJssel
IJssel (także Gelderse IJssel) – rzeka w środkowej Holandii (prowincje Geldria i Overijssel).
Nowy!!: Alfabet łaciński i IJssel · Zobacz więcej »
J
J (minuskuła: j) (jot, jota) – dziesiąta litera alfabetu łacińskiego, trzynasta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i J · Zobacz więcej »
Język azerbejdżański
Obszar zamieszkiwany przez ludność posługującąsię '''językiem azerbejdżańskim'''. Język azerbejdżański, także: język azerski (azer., /) – język należący do grupy języków turkijskich, używany głównie w Azerbejdżanie, północno-zachodnim Iranie, we wschodniej Turcji, a także w Gruzji, Armenii, Kazachstanie oraz na obszarze Federacji Rosyjskiej.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język azerbejdżański · Zobacz więcej »
Język łotewski
Język łotewski (łot. latviešu valoda) – język z grupy języków bałtyckich, którym posługuje się w sumie ok.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język łotewski · Zobacz więcej »
Język bretoński
Języki i dialekty Francji Dwujęzyczne drogowskazy w Quimper w Bretanii Język bretoński (Brezhoneg) – język z grupy brytańskiej języków celtyckich.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język bretoński · Zobacz więcej »
Język chiński
Zasięg geograficzny poszczególnych języków chińskich Język chiński (lub; pinyin Zhōngwén) – język lub grupa spokrewnionych języków (w klasyfikacji ISO 639-3: makrojęzyk) z rodziny języków chińsko-tybetańskich.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język chiński · Zobacz więcej »
Język czarnogórski
Język czarnogórski (czarnogórski crnogorski jezik, црногорски jeзик) – jeden z czterech wariantów standardowych policentrycznego języka serbsko-chorwackiego, oparty, podobnie jak pozostałe warianty serbsko-chorwackiego, na podstawie sztokawskiej.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język czarnogórski · Zobacz więcej »
Język czeski
Europy Środkowo-Wschodniej samogłosek według ''The Handbook of the International Phonetic Association''. Język czeski (cz.) – język z grupy zachodniosłowiańskiej, stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język czeski · Zobacz więcej »
Język dolnołużycki
Język dolnołużycki (dolnołuż.) – jeden z dwóch języków łużyckich, którym posługująsię Dolnołużyczanie na niewielkim obszarze wokół Chociebuża we wschodniej części Niemiec.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język dolnołużycki · Zobacz więcej »
Język duński
Język duński (duń.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język duński · Zobacz więcej »
Język estoński
Język estoński (est., wym.) – język należący do podgrupy języków bałtycko-fińskich, w grupie fińskiej zaliczanej do podrodziny ugrofińskiej w rodzinie uralskiej.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język estoński · Zobacz więcej »
Język farerski
izoglos w dialektach farerskich Język farerski (far.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język farerski · Zobacz więcej »
Język fiński
Język fiński na obszarze południowej Szwecji (stan na 2005) Język fiński (fiń.) – język należący do podgrupy języków bałtycko-fińskich, zaliczanej do podrodziny języków ugrofińskich z rodziny uralskiej.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język fiński · Zobacz więcej »
Język górnołużycki
Język górnołużycki (górnołuż.) – jeden z dwóch języków łużyckich, którym posługująsię Serbołużyczanie na niewielkim obszarze wokół Budziszyna we wschodniej części Niemiec (kraina historyczna Łużyce Górne).
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język górnołużycki · Zobacz więcej »
Język hiszpański
Instytut Cervantesa w Madrycie Język hiszpański (hiszp.) – język należący do rodziny romańskiej języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język hiszpański · Zobacz więcej »
Język irlandzki
Język irlandzki, język iryjski (Gaeilge, wym.) – język z grupy goidelskiej języków celtyckich, język narodowy Irlandczyków.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język irlandzki · Zobacz więcej »
Język islandzki
Język islandzki (isl. íslenska) – język z grupy języków nordyckich, którym posługująsię mieszkańcy Islandii.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język islandzki · Zobacz więcej »
Język japoński
Mapa dialektów japońskich Język japoński (jap. nihon-go) – język używany przez ok.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język japoński · Zobacz więcej »
Język kaszubski
Język kaszubski, dialekt kaszubski (kaszub.) – mowa zachodniosłowiańska i lechicka o spornym statusie – w zależności od przyjętych kryteriów uznawana za odrębny język lub dialekt języka polskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język kaszubski · Zobacz więcej »
Język litewski
Język litewski (lit.) – język z grupy języków bałtyckich, którym posługuje się ok.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język litewski · Zobacz więcej »
Język maltański
Język maltański (malt. l-Ilsien Malti) – język z grupy semickiej w ramach rodziny afroazjatyckiej.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język maltański · Zobacz więcej »
Język niderlandzki
Język niderlandzki (niderl.), język holenderski, język flamandzki – język indoeuropejski z gałęzi zachodniej w ramach języków germańskich.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język niderlandzki · Zobacz więcej »
Język niemiecki
Język niemiecki (niem.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język niemiecki · Zobacz więcej »
Język norweski
Język norweski (norw.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język norweski · Zobacz więcej »
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język polski · Zobacz więcej »
Język rumuński
Język rumuński, sporadycznie dakorumuński (rum.) – język z bałkańskiej gałęzi języków romańskich, którym posługuje się około 22,5 mln osób, zamieszkujących przede wszystkim Rumunię i Mołdawię, przyległe regiony Bułgarii, Serbii i Ukrainę, a także, w wyniku migracji w XXI wieku, Hiszpanię i Włochy.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język rumuński · Zobacz więcej »
Język słowacki
Europy Środkowo-Wschodniej Język słowacki (słow., też) – język należący do zachodniosłowiańskiej grupy językowej.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język słowacki · Zobacz więcej »
Język słoweński
Język słoweński (słoweń. lub) – język południowosłowiański, urzędowy w Słowenii i jeden z oficjalnych języków Unii Europejskiej.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język słoweński · Zobacz więcej »
Język serbsko-chorwacki
język chorwacki, język bośniacki, język serbski (2006) Język serbsko-chorwacki, serbochorwacki (serb.-chorw. /) – kontrowersyjny termin określający byty językowe używane przez Serbów, Chorwatów, Czarnogórców i Boszniaków.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język serbsko-chorwacki · Zobacz więcej »
Język szwedzki
Język szwedzki (szw.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich, ojczysty dla ponad 10 milionów osób, używany głównie w Szwecji i niektórych częściach Finlandii.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język szwedzki · Zobacz więcej »
Język turecki
Język turecki (tur., IPA:, Türk dili) – język należący do grupy oguzyjskiej języków tureckich, ojczysty dla ponad 83 mln ludzi na całym świecie, co czyni go najpowszechniejszym ze swojej rodziny językowej.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język turecki · Zobacz więcej »
Język turkmeński
Język turkmeński (türkmençe, түркменче lub türkmen dili, түркмен дили) – język z rodziny języków turkijskich.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język turkmeński · Zobacz więcej »
Język walijski
Dwujęzyczny napis na pojeździe policyjnym Dwujęzyczne napisy na dworcu Caerdydd Canolog Język walijski (wal.) – język z grupy brytańskiej języków celtyckich, którym według cenzusu z 2011 roku mówi 18% obywateli Walii (562 tys. osób), a 14% społeczeństwa potrafi w nim czytać, pisać oraz mówić.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język walijski · Zobacz więcej »
Język węgierski
Europy Środkowo-Wschodniej Język węgierski (węg.) – język należący do grupy języków ugryjskich, zaliczanej do podrodziny ugrofińskiej (w ramach rodziny uralskiej).
Nowy!!: Alfabet łaciński i Język węgierski · Zobacz więcej »
Języki celtyckie
Współczesny zasięg języków celtyckich Języki celtyckie – grupa językowa w obrębie języków indoeuropejskich, wywodząca się z rekonstruowanego języka praceltyckiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Języki celtyckie · Zobacz więcej »
Języki germańskie
Języki germańskie – grupa języków w obrębie języków indoeuropejskich, którymi posługuje się kilkaset milionów mówiących na całym świecie.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Języki germańskie · Zobacz więcej »
Języki północnogermańskie
Języki północnogermańskie (języki nordyjskie, nordyckie, skandynawskie) – północna grupa języków germańskich, którymi posługuje się blisko 18 mln ludzi zamieszkujących kraje skandynawskie i Islandię.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Języki północnogermańskie · Zobacz więcej »
Języki romańskie
Języki romańskie w Europie język rumuński Języki romańskie (od łacińskiego przysłówka romanice „po rzymsku, w języku wernakularnym”) – grupa języków indoeuropejskich, którymi posługuje się jako językami ojczystymi około 750 mln osób, zamieszkujących przede wszystkim Europę Południowąi Amerykę Łacińską.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Języki romańskie · Zobacz więcej »
Języki słowiańskie
Rozprzestrzenienie języków słowiańskich w Europie Słowianie Języki słowiańskie – grupa języków w obrębie podrodziny bałtosłowiańskiej rodziny języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Języki słowiańskie · Zobacz więcej »
Języki turkijskie
Współczesny zasięg geograficzny języków turkijskich Eurazji Języki turkijskie albo tureckie – rodzina wśród języków ałtajskich, na początku XXI w. najliczniejsza, obejmująca około 140 mln mówiących.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Języki turkijskie · Zobacz więcej »
K
K (minuskuła: k) (ka) – jedenasta litera alfabetu łacińskiego i czternasta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i K · Zobacz więcej »
Kabalistyczny zapis dat
Kabalistyczny zapis dat stosowano, podobnie jak chronostych, w okresie baroku.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Kabalistyczny zapis dat · Zobacz więcej »
Klaudiusz (cesarz)
pałacu w Wersalu Klaudiusz, Tiberius Claudius Drusus Nero Germanicus, oficjalna tytulatura cesarska: Tiberius Claudius Caesar Augustus Germanicus (ur. 1 sierpnia 10 p.n.e. w Lugdunum w Galii, zm. 13 października 54 n.e. w Rzymie) – historyk, czwarty cesarz rzymski od 25 stycznia 41 roku do swojej śmierci, syn Druzusa Starszego i Antonii Młodszej; bratanek cesarza Tyberiusza, stryj cesarza Kaliguli, brat Germanika.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Klaudiusz (cesarz) · Zobacz więcej »
Kunrei
– system latynizacji języka japońskiego, stworzony w oparciu o starszy system i zaadaptowany przez MiędzynarodowąOrganizację Normalizacyjnąjako standard transkrypcji języka japońskiego ISO 3602.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Kunrei · Zobacz więcej »
L
L (minuskuła: l) jest dwunastąliterąalfabetu łacińskiego, piętnastąliterąalfabetu polskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i L · Zobacz więcej »
Lj
Lj jest dwuznakiem używanym do zapisu dźwięku "/ʎ/" we wszystkich językach południowosłowiańskich, do których zapisu używa się alfabetu łacińskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Lj · Zobacz więcej »
Ll
Ll – dwuznak występujący między innymi w języku hiszpańskim, gdzie do 2010 roku traktowano go jako oddzielnąliterę alfabetu.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Ll · Zobacz więcej »
Ly
Ly (elly, ejj, ellipszilon) – dwuznak w języku węgierskim.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Ly · Zobacz więcej »
M
M (minuskuła: m) – trzynasta litera alfabetu łacińskiego i siedemnasta alfabetu polskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i M · Zobacz więcej »
Majuskuła
alfabetu łacińskiego Majuskuła (wersalik, wielka litera, duża litera) – każda z dużych liter alfabetu, tj.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Majuskuła · Zobacz więcej »
Minuskuła
Minuskuła (mała litera, litera tekstowa) – każda z małych liter alfabetu.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Minuskuła · Zobacz więcej »
N
N (minuskuła: n) – czternasta litera alfabetu łacińskiego i osiemnasta polskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i N · Zobacz więcej »
Ng
Ng – dwuznak używany w języku angielskim, wietnamskim, maoryskim, niderlandzkim, malajskim, tagalog i wielu innych językach Azji Południowo-Wschodniej oraz Australii.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Ng · Zobacz więcej »
Nj
Nj – dwuznak będący fonetycznym odpowiednikiem polskiego "ń".
Nowy!!: Alfabet łaciński i Nj · Zobacz więcej »
Ny (dwuznak)
Ny ny – dwuznak złożony z liter alfabetu łacińskiego używany w języku węgierskim i katalońskim.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Ny (dwuznak) · Zobacz więcej »
O
O (minuskuła: o) – piętnasta litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i O · Zobacz więcej »
Ortografia
Wielki słownik ortograficzny PWN z zasadami pisowni i interpunkcji, wyd. 2016 Ortografia (z gr., „poprawny”,, „piszący”), inaczej pisownia (dawniej prawopis) – zbiór przepisów regulujących sposób zapisu słów danego języka za pomocąliter alfabetu lub innych symboli.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Ortografia · Zobacz więcej »
P
P (minuskuła: p) jest szesnastąliterąalfabetu łacińskiego, dwudziestądrugąliterąalfabetu polskiego i oznacza głoskę.
Nowy!!: Alfabet łaciński i P · Zobacz więcej »
Ph
Ph ph – dwuznak występujący w języku angielskim, irlandzkim, łacińskim, francuskim i niemieckim.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Ph · Zobacz więcej »
Pismo fonetyczne
Pismo fonetyczne – system pisma, które jest graficznym odpowiednikiem mowy.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Pismo fonetyczne · Zobacz więcej »
Pismo protosynajskie
Pozostałości świątyni Hathor Pismo protosynajskie – pismo alfabetyczne pochodzące z pierwszych wieków II tysiąclecia p.n.e., stanowiące pośredniąfazę rozwoju pisma między hieroglifami a alfabetem semickim.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Pismo protosynajskie · Zobacz więcej »
Q
Q (minuskuła: q) (ku) jest siedemnastąliterąalfabetu łacińskiego (pochodzi od greckiej litery koppa).
Nowy!!: Alfabet łaciński i Q · Zobacz więcej »
R
R (minuskuła: r) – osiemnasta litera alfabetu łacińskiego i dwudziesta trzecia alfabetu polskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i R · Zobacz więcej »
Rōmaji
– łacińska transkrypcja wyrazów japońskich, zapis transkrypcyjny języka japońskiego za pomocąalfabetu łacińskiego, metoda pisania po japońsku znakami rzymskimi (pismem łacińskim).
Nowy!!: Alfabet łaciński i Rōmaji · Zobacz więcej »
Rh (dwuznak)
Rh (RH, Rh, rh) – dwuznak używany w wielu językach indoeuropejskich (język angielski, łacina).
Nowy!!: Alfabet łaciński i Rh (dwuznak) · Zobacz więcej »
S
S (minuskuła: s) – dwudziesta czwarta litera polskiego i dziewiętnasta alfabetu łacińskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i S · Zobacz więcej »
Scrabble
Scrabble – gra w układanie słów wymyślona przez Alfreda Buttsa w 1931.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Scrabble · Zobacz więcej »
Shannon (rzeka)
Shannon (irl. Abha na Sionainne lub an tSionna lub an tSionainn, łac. Juernus, Senus) – najdłuższa rzeka Irlandii.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Shannon (rzeka) · Zobacz więcej »
Socjaldemokracja Polska
Była siedziba Socjaldemokracji Polskiej przy ulicy Mokotowskiej w Warszawie Socjaldemokracja Polska (SDPL) – polska centrolewicowa partia polityczna o programie socjaldemokratycznym.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Socjaldemokracja Polska · Zobacz więcej »
Sz (dwuznak)
Sz (Sz, sz) – dwuznak występujący w językach polskim oraz węgierskim.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Sz (dwuznak) · Zobacz więcej »
T
T (minuskuła: t) jest dwudziestąliterąalfabetu łacińskiego, dwudziestąszóstąliterąalfabetu polskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i T · Zobacz więcej »
Th (dwuznak)
Th – dwuznak używany w łacinie, języku angielskim i języku albańskim.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Th (dwuznak) · Zobacz więcej »
Transkrypcja Hepburna
– nosząca nazwisko Jamesa Curtisa Hepburna transkrypcja pisma i dźwięków języka japońskiego na alfabet łaciński, którąwykorzystał w trzecim wydaniu swojego słownika japońsko-angielskiego z 1886 roku.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Transkrypcja Hepburna · Zobacz więcej »
Trójznak
Trójznak, trigraf – trzy litery oznaczające jednąlub dwie głoski.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Trójznak · Zobacz więcej »
Ty (dwuznak)
Ty, ty głoska oznaczana w piśmie zespołem składającym się z dwóch liter (dwuznakiem), używana w języku węgierskim.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Ty (dwuznak) · Zobacz więcej »
U
U (minuskuła: u) (dla odróżnienia od ó nazywana często u zwykłym lub u otwartym) – dwudziesta pierwsza litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta siódma litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i U · Zobacz więcej »
V
V (minuskuła: v) (fał) – dwudziesta druga litera alfabetu łacińskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i V · Zobacz więcej »
W
W (wu, minuskuła: w) – dwudziesta trzecia litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta ósma litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i W · Zobacz więcej »
Wade-Giles
Angielska transkrypcja sinologiczna Wade’a i Gilesa – transkrypcja stosowana do zapisu wymowy języka chińskiego za pomocąalfabetu łacińskiego na potrzeby użytkowników języka angielskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Wade-Giles · Zobacz więcej »
X
X (minuskuła: x) (iks) – dwudziesta czwarta litera alfabetu łacińskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i X · Zobacz więcej »
Y
Y (minuskuła: y) (igrek) – dwudziesta piąta litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta dziewiąta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Y · Zobacz więcej »
Z
Z (zet, minuskuła: z) – dwudziesta szósta litera alfabetu łacińskiego, trzydziesta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Z · Zobacz więcej »
Zs
Zs (Zs, zs) – węgierski dwuznak składający się z liter Z i S oznaczający spółgłoskę szczelinowąz retrofleksjądźwięczną.
Nowy!!: Alfabet łaciński i Zs · Zobacz więcej »
Przekierowuje tutaj:
Alfabet rzymski, Pismo łacińskie.
