Dynastia Ming i Powstanie Czerwonych Turbanów

Skróty: Różnice, Podobieństwa, Jaccard Podobieństwo Współczynnik, Referencje.

Różnica między Dynastia Ming i Powstanie Czerwonych Turbanów

Dynastia Ming vs. Powstanie Czerwonych Turbanów

Dynastia Ming (1368–1644) (wym.) – dynastia cesarska Chin, panująca po upadku mongolskiej dynastii Yuan. Powstanie Czerwonych Turbanów – powstanie ludowe w Chinach przeciwko rządom mongolskiej dynastii Yuan, w latach 1351–1368, w którym głównąsiłąruchów narodowych byli chłopi.

Chińczycy Han

Chińczycy Han (Hanowie) – naród zamieszkujący głównie ChińskąRepublikę Ludową, gdzie stanowiąok.

Chińczycy Han i Dynastia Ming · Chińczycy Han i Powstanie Czerwonych Turbanów · Zobacz więcej »

Dynastia Yuan

Dynastia Yuan (wym.) – mongolska dynastia władająca imperium chińsko-mongolskim w latach 1279–1368, a następnie jako dynastia północnych Yuan do 1635 w Mongolii.

Dynastia Ming i Dynastia Yuan · Dynastia Yuan i Powstanie Czerwonych Turbanów · Zobacz więcej »

Henan

Henan – prowincja ChRL w centrum kraju, na południe od Rzeki Żółtej.

Dynastia Ming i Henan · Henan i Powstanie Czerwonych Turbanów · Zobacz więcej »

Hongwu

Hongwu (ur. 21 października 1328, zm. 24 czerwca 1398) – pierwszy cesarz Chin (1368–1398) z dynastii Ming.

Dynastia Ming i Hongwu · Hongwu i Powstanie Czerwonych Turbanów · Zobacz więcej »

Huang He

Huang He, Rzeka Żółta (dosł. Żółta Rzeka) – rzeka w północnych Chinach o długości 5464 km, druga co do wielkości rzeka w państwie.

Dynastia Ming i Huang He · Huang He i Powstanie Czerwonych Turbanów · Zobacz więcej »

Stowarzyszenie Białego Lotosu

Stowarzyszenie Białego Lotosu (chiń. 白蓮教, pinyin báiliánjiào – nazwa chińskich stowarzyszeń o charakterze religijnym, a także religijno-politycznym. Pierwsze stowarzyszenie pod tąnazwąpowstało w 402 r., gdy Huiyuan (慧遠) zgromadził grupę 123 wyznawców kultu przed posągiem buddy Amitabhy, gdzie ślubowali odrodzić się w Zachodnim Raju buddy Amitabhy – Sukhawati. Była to pierwsza znana organizacja Czystej Krainy, tzw. Stowarzyszenie Białego Lotosu. Cele tej organizacji były wyłącznie religijne: wspólne kontynuowanie praktyk Szkoły Czystej Krainy oraz propagowanie kultu buddy Amitabhy. W okresie Song powstało wiele Stowarzyszeń Białego Lotosu związanych ze SzkołąCzystej Krainy. Ponieważ były to stowarzyszenia czysto religijne, nie były atakowane przez konfucjanistów czy nawet bardzo konserwatywnych, ortodoksyjnych buddystów. W czasie południowej dynastii Song niejaki Mao Ziyuan z Jiangxi, który był uczniem mistrza szkoły tiantai, związanego także z naukami Czystej Krainy – Jingfana (zm. 1128) – po ordynacji mnisiej, zaangażował się najpierw w praktyki medytacyjne w tradycji szkoły tiantai. Jednak jak i jego nauczyciel zainteresował się ideami Szkoły Czystej Krainy. Zainspirowany przykładem Huiyuana z góry Lu, zorganizował stowarzyszenie, w skład którego weszli mnisi i ludzie świeccy, oddani poskramianiu swoich namiętności i budowaniu dobrej karmy. Grupa ta spotykała się regularnie; wznoszono inwokacje i śpiewano hymny pochwalne Buddzie oraz wysłuchiwano wspólnie wyznań stowarzyszonych. Grupa ta różniła się od innych tym, że jej członkami były także kobiety i dzieci. Wszyscy byli wegetarianami. Nie spożywali wina, cebuli i mleka. Każdego ranka członkowie wyznawali swoje grzechy, co miało służyć wyplenieniu zła i usunięciu przeszkód na drodze do zbawienia. Fakt, że grupa ta łączyła zarówno mężczyzn jak i kobiety, spotkał się z atakiem zarówno konfucjanistów, jak i ortodoksyjnych buddystów, oskarżających stowarzyszenie o deprawację i kontakty z demonami. W wyniku tych oskarżeń Mao został skazany na banicję do Jiangzhou (obecny Jiujiang w Jiangxi), a stowarzyszenie uznane za nielegalne. Mimo tego, stowarzyszenie istniało dalej, a nawet się rozwijało. W okresie panowania mongolskiej dynastii Yuan zostało oficjalnie uznane dwoma dekretami z 1281 i 1308. Jednak w 1313, zapewne na skutek interwencji Xiao Jueguia i księcia koreańskiego, stowarzyszenie otrzymało zakaz propagowania swoich nauk. W 1322 jego działalność znów została zakazana. Stowarzyszenie zaczęło wtedy ulegać zmianom. Zaczęto także czcić bóstwa niebuddyjskie. Tajne stowarzyszenie rozrosło się także na teren prowincji Fujian. Przyłączały się do niego kobiety nawet ze szlachetnych rodów. Wkrótce zaczęło ono mieć także cele polityczne, czyli wypędzenie Mongołów i przywrócenie na tron dynastii Song. Pod względem religijnym jego członkowie wyznawali już wtedy synkretyczne połączenie buddyzmu i taoizmu, głosząc nadejście buddy Maitrei. W 1337 niejaki Bang Hu wzniósł pierwsząrewoltę przeciwko Mongołom w Henanie, twierdząc, że przygotowuje się na przyjęcie Maitrei. Stowarzyszenie Białego Lotosu prowadziło silnąagitację wśród chłopów, doprowadzając do wybuchu w 1351 antymongolskiego powstania Czerwonych Turbanów pod wodząHana Shantonga. Hasłem powstania był jego slogan „Kraj jest w wielkim pomieszaniu i Maitreja schodzi aby się odrodzić”. Powstanie zostało stłumione przez Mongołów w 1363, otworzyło jednak drogę do zwycięstwa powstaniu chłopskiemu Zhu Yuanzhanga (byłego członka Czerwonych Turbanów), który założył dynastię Ming. Po objęciu tronu Zhu Yuanzhang zwrócił się przeciwko Stowarzyszeniu Białego Lotosu. Jego członkowie wywołali powstanie, które zostało jednak stłumione, a przywódcy ugrupowania zostali straceni. Stowarzyszenie Białego Lotosu uaktywniło się na nowo w XVIII wieku, działając przeciwko mandżurskiej dynastii Qing i wszczynając dwa powstania: w Shandongu w roku 1774 (Powstanie Wang Luna) i na pograniczu Syczuanu, Shaanxi i Hubei w latach 1796-1805. Pomimo stłumienia powstania w 1804 nie udało się zniszczyć stowarzyszenia, które dało początek kilku niezależnym organizacjom, które także wywoływały powstania, m.in.: Stowarzyszeniu Ośmiu Trygramów, Stowarzyszeniu Niebiańskiego Porządku, czy Pięść w Imię Sprawiedliwości (bokserzy).

Dynastia Ming i Stowarzyszenie Białego Lotosu · Powstanie Czerwonych Turbanów i Stowarzyszenie Białego Lotosu · Zobacz więcej »