Szybszy dostęp niż przeglądarce!Podobieństwa między Filozofia przyrody i Platon
Filozofia przyrody i Platon mają 54 rzeczy wspólne (w Unionpedia): Antropologia filozoficzna, Arché, Arystoteles, Arystotelizm, Astronomia, Atom, Atomizm, Augustyn z Hippony, Bóg, Chrześcijaństwo, Czas, Empiryzm, Epikureizm, Epistemologia, Etyka, Filozofia, Filozofia świata islamu, Filozofia polityczna, Filozofia starożytna, Fizyka, Georg Wilhelm Friedrich Hegel, Heraklit, Jońska filozofia przyrody, Karl Marx, Komentarz (gatunek literacki), Kosmologia, Matematyka, Materializm, Mechanicyzm, Metafizyka klasyczna, ..., Monizm, Moralność, Natura, Nauka, Nauki przyrodnicze, Neoplatonizm, Nowożytność, Panteizm, Physis, Pitagoras, Przestrzeń (filozofia), Przyczynowość, Romantyzm, Ruch (filozofia), Sofiści, Sokrates, Szkoła elejska, Szkoła w Chartres, Tales z Miletu, Teologia, Timajos (dialog), Tommaso Campanella, Wielościan foremny, William Blake. Rozwiń indeks (24 jeszcze) »
Antropologia filozoficzna
Antropologia filozoficzna (filozofia człowieka) – dział filozofii zajmujący się kwestiami natury człowieka, jego bytem osobowym, działalnością, wyjaśnieniem jego miejsca we wszechświecie, przyrodzie i społeczeństwie.
Antropologia filozoficzna i Filozofia przyrody · Antropologia filozoficzna i Platon ·
Arché
Arché, zasada, prazasada (gr. etymologicznie oznacza zasadę, przyczynę, władzę) – w filozofii przedsokratejskiej termin oznaczający praprzyczynę wszystkich bytów, zasadę oraz najbardziej zasadnicze tworzywo, prasubstancję, z której powstały wszystkie rzeczy i zarazem podstawowy składnik rzeczywistości. Pierwotna zasada kierująca światem (gr.), wszechświatem. Istnienie tej zasady postulowała jońska filozofia przyrody. Dla Talesa arché to woda, dla Anaksymandra (który jako pierwszy użył tego terminu) arché jest bezkresem (apeiron), dla Anaksymenesa – powietrzem, dla Pitagorasa – liczbą. Arché według różnych filozofów to.
Arché i Filozofia przyrody · Arché i Platon ·
Arystoteles
Arystoteles (starogr., Aristotelēs, ur. 384 p.n.e. w Stagirze, zm. 322 p.n.e. w Chalkis) – filozof, jeden z trzech – obok Sokratesa i Platona – najsławniejszych filozofów starożytnej Grecji.
Arystoteles i Filozofia przyrody · Arystoteles i Platon ·
Arystotelizm
Arystotelizm – grupa doktryn filozoficznych związanych z twórczościąArystotelesa.
Arystotelizm i Filozofia przyrody · Arystotelizm i Platon ·
Astronomia
kosmicznego teleskopu Hubble’a. Astronomia (gr. astronomía od ástron + nomos, „prawo rządzące gwiazdami”) – nauka przyrodnicza zajmująca się badaniem ciał niebieskich (np. gwiazd, planet, komet, mgławic, gromad i galaktyk) oraz zjawisk, które zachodząpoza Ziemią, jak również tych, które oddziałująw jej atmosferze, wnętrzu lub na powierzchni, a sąpochodzenia pozaplanetarnego (np. neutrina, wtórne promieniowanie kosmiczne).
Astronomia i Filozofia przyrody · Astronomia i Platon ·
Atom
fm – ok. 100 000 razy mniej od rozmiarów chmury elektronowej. Atom – podstawowy składnik materii.
Atom i Filozofia przyrody · Atom i Platon ·
Atomizm
Atomizm fizykalny – teoria o ziarnistej, nieciągłej strukturze materii, twierdzenie, że materia składa się z niepodzielnych elementów, niegdyś atomów, a współcześnie: cząstek elementarnych.
Atomizm i Filozofia przyrody · Atomizm i Platon ·
Augustyn z Hippony
Philippe’a de Champaigne Aureliusz Augustyn z Hippony, łac. Aurelius Augustinus (ur. 13 listopada 354 w Tagaście, zm. 28 sierpnia 430 w Hipponie) – filozof, teolog, organizator życia kościelnego, święty Kościoła katolickiego i Cerkwi PrawosławnejPor.
Augustyn z Hippony i Filozofia przyrody · Augustyn z Hippony i Platon ·
Bóg
Bóg stwarzający świat'', Muzeum Brytyjskie tetragram JHWH nad obrazem Jezusa Kopia obok Wawelu. Kraków Kaligrafia słowa Allah antyczny Bóg lub bóstwo – istota nadprzyrodzona, której istnienie (jednej bądź wielu) uznaje większość religii.
Bóg i Filozofia przyrody · Bóg i Platon ·
Chrześcijaństwo
Chrześcijaństwo (Christianismós), chrystianizm – religia monoteistyczna zaliczana do grupy abrahamicznej.
Chrześcijaństwo i Filozofia przyrody · Chrześcijaństwo i Platon ·
Czas
Czas – wielkość fizyczna określająca kolejność zdarzeń oraz odstępy między zdarzeniami zachodzącymi w tym samym miejscu.
Czas i Filozofia przyrody · Czas i Platon ·
Empiryzm
Empiryzm (od empeiría – „doświadczenie”) – kierunek filozoficzny głoszący, że źródłem ludzkiego poznania sąwyłącznie lub przede wszystkim bodźce zmysłowe docierające do naszego umysłu ze świata zewnętrznego, natomiast wszelkie idee, teorie itp.
Empiryzm i Filozofia przyrody · Empiryzm i Platon ·
Epikureizm
Epikur Epikureizm – kierunek filozoficzny zapoczątkowany w starożytności przez Epikura, ok.
Epikureizm i Filozofia przyrody · Epikureizm i Platon ·
Epistemologia
Epistemologia (od, episteme – „wiedza; umiejętność, zrozumienie”; λόγος, logos – „nauka; myśl”), teoria poznania lub gnoseologia – dział filozofii, zajmujący się relacjami między poznawaniem, poznaniem a rzeczywistością.
Epistemologia i Filozofia przyrody · Epistemologia i Platon ·
Etyka
Etyka (z, ēthos – stałe miejsce zamieszkania, obyczaj, zwyczaj) – dział filozofii dotyczący powinności moralnej: moralnego dobra lub zła.
Etyka i Filozofia przyrody · Etyka i Platon ·
Filozofia
Herrada z Landsbergu, ''Hortus deliciarum'', ''Philosophia et septem artes liberales'' Rembrandt, ''Medytujący filozof'', 1632 Auguste Rodin, ''Myśliciel'', 1902 Filozofia (od: – „miły, ukochany” i – „mądrość”, tłumaczone jako „umiłowanie mądrości”) – różnie definiowany element kultury umysłowej.
Filozofia i Filozofia przyrody · Filozofia i Platon ·
Filozofia świata islamu
Filozofia świata islamu, filozofia muzułmańska (zwłaszcza dla średniowiecza używa się także niedokładnych określeń filozofia arabska, klasyczna filozofia arabska, średniowieczna filozofia arabska) – zespół tradycji filozoficznych kultywowanych na terenach objętych przez islam, przy czym nie zawsze zgodnych z islamskąortodoksjąreligijną.
Filozofia przyrody i Filozofia świata islamu · Filozofia świata islamu i Platon ·
Filozofia polityczna
Filozofia polityczna, filozofia państwa, filozofia polityki – dział filozofii praktycznej stanowiący krytycznąrefleksję nad życiem politycznym i państwem: zwłaszcza istotąpolityki, naturą, pochodzeniem i prawomocnościąwładzy, pochodzeniem, zmiennościąi wartościąmoralnąustrojów państwowych.
Filozofia polityczna i Filozofia przyrody · Filozofia polityczna i Platon ·
Filozofia starożytna
Muzeum Kapitolińskim Filozofia starożytna – dyscyplina ukształtowana w starożytnej Grecji pod koniec VII w. p.n.e., zajmująca się najbardziej fundamentalnymi pytaniami dotyczącymi rzeczywistości, człowieka i myślenia.
Filozofia przyrody i Filozofia starożytna · Filozofia starożytna i Platon ·
Fizyka
400px Krakowie Fizyka (z, physis – „natura”) – podstawowa nauka przyrodnicza badająca najbardziej fundamentalne i uniwersalne właściwości materii i energii, ich przemiany oraz oddziaływania między nimi.
Filozofia przyrody i Fizyka · Fizyka i Platon ·
Georg Wilhelm Friedrich Hegel
Georg Wilhelm Friedrich Hegel (ur. 27 sierpnia 1770 w Stuttgarcie, zm. 14 listopada 1831 w Berlinie) – niemiecki filozof, twórca nowoczesnego systemu idealistycznego.
Filozofia przyrody i Georg Wilhelm Friedrich Hegel · Georg Wilhelm Friedrich Hegel i Platon ·
Heraklit
Heraklit z Efezu (Herakleitos ho Ephesios), (ur. ok. 540 p.n.e., zm. ok. 480 p.n.e.) – presokratyczny filozof grecki, zaliczany do jońskich filozofów przyrody, urodzony w mieście Efez, w Jonii, u wybrzeży Azji Mniejszej.
Filozofia przyrody i Heraklit · Heraklit i Platon ·
Jońska filozofia przyrody
Jońska filozofia przyrody – nurt greckiej filozofii okresu przedsokratejskiego, rozwijany w Jonii w VI i V w. p.n.e., zajmujący się filozofiąprzyrody.
Filozofia przyrody i Jońska filozofia przyrody · Jońska filozofia przyrody i Platon ·
Karl Marx
Karl Marx (pol. Karol Marks; ur. 5 maja 1818 w Trewirze, zm. 14 marca 1883 w Londynie) – niemiecki filozof, socjolog, ekonomista, historyk, dziennikarz i działacz rewolucyjny.
Filozofia przyrody i Karl Marx · Karl Marx i Platon ·
Komentarz (gatunek literacki)
Metamorfoz'' Owidiusza wraz z komentarzem na marginesie (1390−1400 r. n.e.) Komentarz – gatunek literatury użytkowej, w którym autor omawia, interpretuje i opatruje szczegółowymi uwagami oraz wyjaśnieniami dzieło innego autora.
Filozofia przyrody i Komentarz (gatunek literacki) · Komentarz (gatunek literacki) i Platon ·
Kosmologia
Kosmologia (z gr. kósmos: porządek, wszechświat oraz lógos: słowo, nauka) – pierwotnie dział filozofii rozpatrujący świat materialny w świetle jego ostatecznych przyczyn.
Filozofia przyrody i Kosmologia · Kosmologia i Platon ·
Matematyka
Rafaela Santiego (XVI wiek); cyrkiel trzyma Euklides, grecki matematyk z III wieku p.n.e. Uniwersytetu Oksfordzkiego; na ziemi znajduje się parkietaż Penrose’a opisany po raz pierwszy przez jednego z pracowników tej placówki. Matematyka (z łac. mathematicus, od gr. μαθηματικός mathēmatikós, od μαθηματ-, μαθημα mathēmat-, mathēma, „nauka, lekcja, poznanie”, od μανθάνειν manthánein, „uczyć się, dowiedzieć”; prawd. spokr. z goc. mundon, „baczyć, uważać”) – nauka zaliczana do grupy formalnych, inaczej dedukcyjnych lub apriorycznych, a także do nauk ścisłych i definiująca tę grupę – matematyka stanowi ich fundament.
Filozofia przyrody i Matematyka · Matematyka i Platon ·
Materializm
Materializm – teoria filozoficzna, według której istnieje tylko materia.
Filozofia przyrody i Materializm · Materializm i Platon ·
Mechanicyzm
Mechanicyzm – pogląd wywodzący się z XVI-wiecznej filozofii przyrody, zgodnie z którym natura jest zbudowana jak mechanizm.
Filozofia przyrody i Mechanicyzm · Mechanicyzm i Platon ·
Metafizyka klasyczna
Metafizyka klasyczna albo filozofia pierwsza (gr. τα μετα τα φυσικά ta meta ta physika – „to, co po przyrodzie/ponad przyrodą”) – dziedzina wiedzy ukonstytuowana przez Arystotelesa, rozważająca byt jako byt oraz jego istotne właściwości i ostateczne przyczyny.
Filozofia przyrody i Metafizyka klasyczna · Metafizyka klasyczna i Platon ·
Monizm
Monizm (gr. mónos „jedyny”) – filozoficzny pogląd według wąskiej definicji uznający naturę wszelkiego bytu za jednorodną: materialną(materializm, monizm materialistyczny), duchową(spirytyzm, monizm spirytystyczny) lub materialno-duchową(np. panteizm, choć nie tylko).
Filozofia przyrody i Monizm · Monizm i Platon ·
Moralność
Moralność – zbiór zasad (norm), które określają, co jest dobre, a co złe.
Filozofia przyrody i Moralność · Moralność i Platon ·
Natura
SST statku kosmicznego Apollo 17 Australii Erupcja wulkanu Galunggung Przyroda, in.
Filozofia przyrody i Natura · Natura i Platon ·
Nauka
Wojciech Gerson (1831–1901), ''Nauka'' (1870) Europie Okładka ''Everyday Science and Mechanics'' z 1931 roku Nauka – różnie definiowany element kultury, odznaczający się dążeniem do wiedzy.
Filozofia przyrody i Nauka · Nauka i Platon ·
Nauki przyrodnicze
Nauki przyrodnicze – część nauk empirycznych badająca przyrodę, z wyłączeniem społeczeństwa.
Filozofia przyrody i Nauki przyrodnicze · Nauki przyrodnicze i Platon ·
Neoplatonizm
Neoplatonizm – filozofia powstała w II wieku n.e. w Aleksandrii pod wpływem myśli Platona oraz politeizmu grecko-rzymskiego.
Filozofia przyrody i Neoplatonizm · Neoplatonizm i Platon ·
Nowożytność
Upadek Konstantynopola w 1453. Data ta jest jednąz kilku podawanych jako symboliczny początek nowożytności. Nowożytność – epoka w historii następująca według tradycyjnej periodyzacji po średniowieczu i poprzedzająca XIX wiek (jako epokę).
Filozofia przyrody i Nowożytność · Nowożytność i Platon ·
Panteizm
Paralelizm Spinozy Panteizm (z gr. pan „wszystko”, theos „Bóg”) – pogląd filozoficzno-religijny (niekiedy teologiczny) utożsamiający wszystko z bogiem (lub absolutem).
Filozofia przyrody i Panteizm · Panteizm i Platon ·
Physis
Physis (gr. φύσις) jest to grecki termin teologiczny, filozoficzny i naukowy.
Filozofia przyrody i Physis · Physis i Platon ·
Pitagoras
Pitagoras (gr., Pythagóras; ur. ok. 572 p.n.e. na Samos lub w Sydonie, zm. ok. 497 p.n.e. w Metaponcie) – grecki matematyk, filozof, mistyk kojarzony ze słynnym twierdzeniem matematycznym nazwanym jego imieniem.
Filozofia przyrody i Pitagoras · Pitagoras i Platon ·
Przestrzeń (filozofia)
Przestrzeń – jedna z podstawowych kategorii epistemologiczno-ontologicznych, najczęściej pojmowana jako ogół wszelkich relacji zachodzących pomiędzy obiektami bądź zbiór owych obiektów.
Filozofia przyrody i Przestrzeń (filozofia) · Platon i Przestrzeń (filozofia) ·
Przyczynowość
Przyczynowość – kategoria filozoficzna oznaczająca jednąz form powszechnej i koniecznej zależności zjawisk, które mająmiejsce w obiektywnej rzeczywistości.
Filozofia przyrody i Przyczynowość · Platon i Przyczynowość ·
Romantyzm
Caspar David Friedrich, ''Wędrowiec nad morzem mgły'', 1818 Walenty Wańkowicz, ''Portret Adama Mickiewicza na Judahu skale'', 1827–1828 Romantyzm (z fr. romantisme, od roman – powieść, opowieść) – szeroki nurt w kulturze, który dał nazwę epoce w historii sztuki i historii literatury trwającej od lat 90.
Filozofia przyrody i Romantyzm · Platon i Romantyzm ·
Ruch (filozofia)
Ruch (łac. motus, motio) – w filozofii nowożytnej zmiana miejsca w przestrzeni względem jakiegoś punktu stałego lub uważanego za taki.
Filozofia przyrody i Ruch (filozofia) · Platon i Ruch (filozofia) ·
Sofiści
Sofiści (lp. gr. σοφιστές „mędrzec” od σοφία „mądrość”) – wędrowni nauczyciele greccy przygotowujący uczniów do życia publicznego poprzez nauczanie retoryki, polityki, filozofii oraz etyki.
Filozofia przyrody i Sofiści · Platon i Sofiści ·
Sokrates
Sokrates, (ur. 469 p.n.e. w Atenach, zm. 399 p.n.e. tamże) – grecki filozof starożytny.
Filozofia przyrody i Sokrates · Platon i Sokrates ·
Szkoła elejska
Szkoła eleacka (inaczej eleaci) – starożytna szkoła filozoficzna, biorąca swojąnazwę od greckiej kolonii w Elei.
Filozofia przyrody i Szkoła elejska · Platon i Szkoła elejska ·
Szkoła w Chartres
archiwolt nad prawymi drzwiami zachodniego portalu katedry w Chartres Szkoła z Chartres – szkoła katedralna, z którązwiązanych było wielu wybitnych filozofów średniowiecza.
Filozofia przyrody i Szkoła w Chartres · Platon i Szkoła w Chartres ·
Tales z Miletu
Tales z Miletu (gr. Thales ho Milesios; VII/VI w. p.n.e.) – grecki uczony: filozof, matematyk i astronom okresu przedsokratejskiego, przedstawiciel jońskiej filozofii przyrody.
Filozofia przyrody i Tales z Miletu · Platon i Tales z Miletu ·
Teologia
Akademii Krakowskiej Teologia (gr. θεος, theos, „Bóg”, + λογος, logos, „nauka”) lub sacra doctrina (święta nauka); bogoznawstwo – refleksja nad doktrynami religijnymi, wykraczająca poza religioznawstwo – nieoceniające ich prawdziwości – oraz poza filozofię religii, która to nie opiera się na wierze.
Filozofia przyrody i Teologia · Platon i Teologia ·
Timajos (dialog)
Timajos (gr. Τίμαιος, Timaios) jest jednym z dialogów Platona.
Filozofia przyrody i Timajos (dialog) · Platon i Timajos (dialog) ·
Tommaso Campanella
Tommaso Campanella, imiona świeckie Giovanni Domenico (ur. 5 września 1568 w Stignano w Kalabrii, zm. 21 maja 1639 w Paryżu) – włoski filozof, teolog i poeta epoki renesansu, autor dzieła pt.
Filozofia przyrody i Tommaso Campanella · Platon i Tommaso Campanella ·
Wielościan foremny
Wielościan foremny a. bryła platońska – wielościan, którego wszystkie ściany sąprzystającymi wielokątami foremnymi oraz wszystkie kąty wielościenne sąrówne.
Filozofia przyrody i Wielościan foremny · Platon i Wielościan foremny ·
William Blake
William Blake (ur. 28 listopada 1757 w Londynie, zm. 12 sierpnia 1827 tamże) – angielski artysta: poeta, pisarz, rytownik, malarz, drukarz i mistyk, prekursor romantyzmu.
Filozofia przyrody i William Blake · Platon i William Blake ·
Powyższa lista odpowiedzi na następujące pytania
- W co wygląda jak Filozofia przyrody i Platon
- Co ma wspólnego Filozofia przyrody i Platon
- Podobieństwa między Filozofia przyrody i Platon
Porównanie Filozofia przyrody i Platon
Filozofia przyrody posiada 210 relacji, a Platon ma 653. Co mają wspólnego 54, indeks Jaccard jest 6.26% = 54 / (210 + 653).
Referencje
Ten artykuł pokazuje związek między Filozofia przyrody i Platon. Aby uzyskać dostęp do każdego artykułu z którą ekstrahowano informacji, proszę odwiedzić:
