Szybszy dostęp niż przeglądarce!Podobieństwa między Język angielski i Język norweski
Język angielski i Język norweski mają 31 rzeczy wspólne (w Unionpedia): Alfabet łaciński, Czasownik posiłkowy, Dyftong, Iloczas, Język (mowa), Język polski, Język urzędowy, Języki analityczne, Języki fleksyjne, Języki germańskie, Języki indoeuropejskie, Języki północnogermańskie, Liczba mnoga, Liczba pojedyncza, Litera, Monoftong, Para minimalna, Podmiot (językoznawstwo), Rodzaj gramatyczny, Samogłoska, Słownictwo, Spółgłoska krtaniowa, Spółgłoska nosowa, Spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa, Spółgłoska szczelinowa, Spółgłoska wargowa, Spółgłoska zębowa, Spółgłoska zwarta, Wzajemna zrozumiałość języków, Zaimek, ..., Zdanie. Rozwiń indeks (1 jeszcze) »
Alfabet łaciński
kraje, gdzie alfabet łaciński jest używany dodatkowo, obok innego oficjalnego Przykłady liter alfabetu łacińskiego Albrechta Dürera Alfabet łaciński, pismo łacińskie, łacinka, alfabet rzymski – alfabet, system znaków służących do zapisu większości języków europejskich oraz wielu innych.
Alfabet łaciński i Język angielski · Alfabet łaciński i Język norweski ·
Czasownik posiłkowy
Czasownik posiłkowy – część mowy, która ma właściwości składniowe i morfologiczne czasowników danego języka, jednak w przeciwieństwie do nich nie ma żadnego znaczenia własnego, a spełnia jedynie funkcje gramatyczne (w szczególności służy do tworzenia form złożonych).
Czasownik posiłkowy i Język angielski · Czasownik posiłkowy i Język norweski ·
Dyftong
Dyftong, dwugłoska (diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski.
Dyftong i Język angielski · Dyftong i Język norweski ·
Iloczas
Iloczas – zjawisko prozodyjne, charakteryzujące się różnicowaniem długości trwania sylab lub głosek.
Iloczas i Język angielski · Iloczas i Język norweski ·
Język (mowa)
Język – system budowania wypowiedzi, używany w procesie komunikacji.
Język (mowa) i Język angielski · Język (mowa) i Język norweski ·
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Język angielski i Język polski · Język norweski i Język polski ·
Język urzędowy
Język urzędowy – język objęty wyjątkowym statusem prawnym na terenie danego państwa lub regionu administracyjnego.
Język angielski i Język urzędowy · Język norweski i Język urzędowy ·
Języki analityczne
Języki analityczne – języki, które wyrażająstosunki gramatyczne za pomocąluźnych morfemów w postaci form czasownika posiłkowego, przysłówków i przyimków.
Język angielski i Języki analityczne · Język norweski i Języki analityczne ·
Języki fleksyjne
Języki fleksyjne – języki syntetyczne cechujące się rozbudowanąstrukturąmorfologiczną, w której jednostki językowe służąjako środki wyrażające relacje syntaktyczne.
Język angielski i Języki fleksyjne · Język norweski i Języki fleksyjne ·
Języki germańskie
Języki germańskie – grupa języków w obrębie języków indoeuropejskich, którymi posługuje się kilkaset milionów mówiących na całym świecie.
Język angielski i Języki germańskie · Język norweski i Języki germańskie ·
Języki indoeuropejskie
Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.
Język angielski i Języki indoeuropejskie · Język norweski i Języki indoeuropejskie ·
Języki północnogermańskie
Języki północnogermańskie (języki nordyjskie, nordyckie, skandynawskie) – północna grupa języków germańskich, którymi posługuje się blisko 18 mln ludzi zamieszkujących kraje skandynawskie i Islandię.
Język angielski i Języki północnogermańskie · Język norweski i Języki północnogermańskie ·
Liczba mnoga
Liczba mnoga – szereg form fleksyjnych oznaczających wielość przedmiotów.
Język angielski i Liczba mnoga · Język norweski i Liczba mnoga ·
Liczba pojedyncza
Liczba pojedyncza, lp – szereg form fleksyjnych oznaczających pojedynczość przedmiotu lub osoby bez względu na to, czy jest to rzeczywiście jednostka (np. mały chłopiec biegnie), gatunek (np. pies szczeka) czy też zbiorowość (np. armia walczy).
Język angielski i Liczba pojedyncza · Język norweski i Liczba pojedyncza ·
Litera
150x150px Litera – znak graficzny charakterystyczny dla pism głoskowych, odpowiadający zwykle pojedynczemu fonemowi.
Język angielski i Litera · Język norweski i Litera ·
Monoftong
Monoftong (gr. mono „jeden” i phthóngos „dźwięk”) – prosta samogłoska bez zmiany jakości (np. „u”, „a”) w przeciwieństwie do dyftongów (np. niemieckie „au”, „ei”) i tryftongów.
Język angielski i Monoftong · Język norweski i Monoftong ·
Para minimalna
Przykład pary minimalnej ''kit'' i ''kid'' w języku angielskim Para minimalna – para wyrazów lub wyrażeń danego języka różniących się tylko jednągłoskąi mających różne znaczenia.
Język angielski i Para minimalna · Język norweski i Para minimalna ·
Podmiot (językoznawstwo)
Podmiot – część zdania, która w zdaniu w stronie czynnej oznacza wykonawcę czynności wyrażonej orzeczeniem, obiekt podlegający procesowi wyrażonemu orzeczeniem lub znajdujący się w stanie wyrażonym orzeczeniem.
Język angielski i Podmiot (językoznawstwo) · Język norweski i Podmiot (językoznawstwo) ·
Rodzaj gramatyczny
Rodzaj gramatyczny – kategoria gramatyczna, która wyznacza podział rzeczowników na kilka grup.
Język angielski i Rodzaj gramatyczny · Język norweski i Rodzaj gramatyczny ·
Samogłoska
Samogłoska – głoska, przy powstawaniu której uczestnicząjedynie więzadła głosowe, a strumień powietrza swobodnie przepływa przez kanał głosowy.
Język angielski i Samogłoska · Język norweski i Samogłoska ·
Słownictwo
Słownictwo, inaczej leksyka – ogół wyrazów danego języka; pojedyncza warstwa leksykalna (np. słownictwo neutralne, książkowe, ekspresywne itp.) lub wyrazy używane przez konkretnąosobę.
Język angielski i Słownictwo · Język norweski i Słownictwo ·
Spółgłoska krtaniowa
Spółgłoska krtaniowa lub laryngalna – spółgłoska artykułowana w głośni.
Język angielski i Spółgłoska krtaniowa · Język norweski i Spółgłoska krtaniowa ·
Spółgłoska nosowa
Spółgłoski nosowe (sonanty nosowe) – nosowe spółgłoski zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w jamie ustnej, jednak w odróżnieniu od spółgłosek zwartych otworzony zostaje równocześnie tor nosowy, tj.
Język angielski i Spółgłoska nosowa · Język norweski i Spółgłoska nosowa ·
Spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa
Spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa – sposób artykulacji spółgłosek polegający na zbliżeniu przedniej części języka do dziąseł.
Język angielski i Spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa · Język norweski i Spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa ·
Spółgłoska szczelinowa
Spółgłoski szczelinowe (spółgłoski trące, frykatywne) powstają, gdy narządy mowy w czasie artykulacji tworządostatecznie wąskąszczelinę, by powstał szum, tarcie.
Język angielski i Spółgłoska szczelinowa · Język norweski i Spółgłoska szczelinowa ·
Spółgłoska wargowa
Termin spółgłoska wargowa odnosi się do sposobu artykulacji spółgłosek polegającego na zbliżeniu warg do siebie (spółgłoska dwuwargowa) lub górnych zębów do dolnej wargi (spółgłoska wargowo-zębowa).
Język angielski i Spółgłoska wargowa · Język norweski i Spółgłoska wargowa ·
Spółgłoska zębowa
Spółgłoski zębowe (przedniojęzykowo-zębowe) – rodzaj spółgłosek wyróżniony ze względu na miejsce artykulacji, które znajduje się przy górnych zębach – siekaczach, u ich szczytu, tuż za ich tylnąścianąlub u ich nasady na granicy z dziąsłami.
Język angielski i Spółgłoska zębowa · Język norweski i Spółgłoska zębowa ·
Spółgłoska zwarta
Spółgłoski zwarte powstają, gdy w czasie artykulacji dochodzi do blokady przepływu powietrza przez jamę ustnąi nosową(zwarcia, implozji), po czym następuje gwałtowne jej przerwanie (rozwarcie, wybuch, eksplozja, plozja).
Język angielski i Spółgłoska zwarta · Język norweski i Spółgłoska zwarta ·
Wzajemna zrozumiałość języków
Wzajemna zrozumiałość języków – pojęcie oznaczające takąbliskość różnych języków, że mówiący nimi mogąsię porozumieć bez dodatkowej nauki ani szczególnego wysiłku.
Język angielski i Wzajemna zrozumiałość języków · Język norweski i Wzajemna zrozumiałość języków ·
Zaimek
Zaimek – część mowy zastępująca rzeczownik (np. ja), przymiotnik (np. mój), przysłówek (np. tam) lub liczebnik (np. tyle) i pełniąca ich funkcje w zdaniu.
Język angielski i Zaimek · Język norweski i Zaimek ·
Zdanie
Zdanie – w językoznawstwie termin ten oznacza wypowiedzenie służące do zakomunikowania jakiejś treści i podlegające ograniczeniom formalnym.
Powyższa lista odpowiedzi na następujące pytania
- W co wygląda jak Język angielski i Język norweski
- Co ma wspólnego Język angielski i Język norweski
- Podobieństwa między Język angielski i Język norweski
Porównanie Język angielski i Język norweski
Język angielski posiada 183 relacji, a Język norweski ma 225. Co mają wspólnego 31, indeks Jaccard jest 7.60% = 31 / (183 + 225).
Referencje
Ten artykuł pokazuje związek między Język angielski i Język norweski. Aby uzyskać dostęp do każdego artykułu z którą ekstrahowano informacji, proszę odwiedzić:
