Język grecki i Koine

Skróty: Różnice, Podobieństwa, Jaccard Podobieństwo Współczynnik, Referencje.

Różnica między Język grecki i Koine

Język grecki vs. Koine

Wyraz „Grecja” napisany po nowogrecku Wyraz „Cypr” napisany po nowogrecku Język grecki, greka (Hellenikè glõtta; nowogr. ελληνική γλώσσα, ellinikí glóssa lub ελληνικά, elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego. Koine, koinè, greka wspólna (od gr., he koine dialektos – wspólny dialekt) – określenie powszechnej formy języka greckiego, która zastąpiła klasyczny język starogrecki i pozostawała w użyciu od początków epoki hellenistycznej do czasów późnoantycznych (ok. 300 p.n.e. – 300 n.e.). Greka koine stała się lingua franca wschodniej części basenu Morza Śródziemnego i nieoficjalnie drugim po łacinie językiem cesarstwa rzymskiego.

Dialekt attycki

Zasięg dialektów języka greckiego ok. 400 r. p.n.e. Dialekt attycki – jeden z głównych dialektów klasycznego języka greckiego, w okresie klasycznym rozpowszechniony w Attyce i na północnych wybrzeżach Morza Egejskiego.

Dialekt attycki i Język grecki · Dialekt attycki i Koine · Zobacz więcej »

Epoka hellenistyczna

Epoka hellenistyczna – okres w dziejach regionu Morza Śródziemnego i Bliskiego Wschodu (zwłaszcza obszarów znajdujących się pod greckim panowaniem), którego początek wyznacza śmierć Aleksandra Wielkiego w 323 roku p.n.e., a koniec – rzymskie podboje zakończone zajęciem ptolemejskiego Egiptu w 30 roku p.n.e. Niekiedy zwany hellenizmem lub epokąaleksandryjską.

Epoka hellenistyczna i Język grecki · Epoka hellenistyczna i Koine · Zobacz więcej »

Język średniogrecki

Język średniogrecki (greka bizantyjska) – termin określający czwartąfazę w ewolucji języka greckiego, w okresie między założeniem Konstantynopola w roku 330 a jego upadkiem w roku 1453.

Język grecki i Język średniogrecki · Język średniogrecki i Koine · Zobacz więcej »

Język grecki klasyczny

Język grecki klasyczny, greka klasyczna – stadium rozwojowe języka greckiego używanego w okresie klasycznym (500 r. p.n.e. – 350 r. p.n.e.) starożytnej Grecji.

Język grecki i Język grecki klasyczny · Język grecki klasyczny i Koine · Zobacz więcej »

Język nowogrecki

Język nowogrecki, język grecki nowożytny, greka nowożytna, demotyk(a) (η Ελληνική γλώσσα, i Ellinikí glóssa; τα Ελληνικά, ta Elliniká) – język indoeuropejski używany współcześnie w Grecji (ok. 11 mln mówiących) i na Cyprze (ok. 750 tys.). Jest on jednocześnie językiem urzędowym tych państw (na Cyprze obok tureckiego).

Język grecki i Język nowogrecki · Język nowogrecki i Koine · Zobacz więcej »

Język starogrecki

Język starogrecki, greka starożytna (stgr. dialekt attycki:, he Hellenikè glõtta) – ogólna nazwa okresu w rozwoju języka greckiego, trwającego od okresu archaicznego przez okres klasyczny aż po okres hellenistyczny w dziejach starożytnej Grecji.

Język grecki i Język starogrecki · Język starogrecki i Koine · Zobacz więcej »

Języki helleńskie

Języki helleńskie – rodzina językowa w obrębie języków indoeuropejskich.

Język grecki i Języki helleńskie · Języki helleńskie i Koine · Zobacz więcej »

Morze Śródziemne

Mapa Morza Śródziemnego z zaznaczonymi ośrodkami miejskimi i infrastrukturątransportowąMorze Śródziemne – morze międzykontynentalne leżące pomiędzy Europą, Afrykąi Azją, o powierzchni około 2,5 mln km².

Język grecki i Morze Śródziemne · Koine i Morze Śródziemne · Zobacz więcej »

Nowy Testament

Kodeksie Aleksandryjskim z V wieku Johna Wyclifa (XIV wiek) Nowy Testament (gr. Ἡ Καινὴ Διαθήκη, Hē Kainē Diathēkē) – druga część Biblii chrześcijańskiej, zaraz po Starym Testamencie, stanowiąca zbiór dwudziestu siedmiu ksiąg, napisanych przez piętnastu lub szesnastu autorów między rokiem 50 a 120 po Chrystusie w formie koine języka starogreckiego.

Język grecki i Nowy Testament · Koine i Nowy Testament · Zobacz więcej »