113 kontakty: Akademia Języka Hebrajskiego, Alef, Alfabet fenicki, Alfabet hebrajski, Alfabet paleohebrajski, Alternacja (językoznawstwo), Aspekt (językoznawstwo), Żydzi, Biblia, Bliski Wschód, Czas (językoznawstwo), Dariusz I Wielki, Diaspora (naród), Dyftong, Eliezer ben Jehuda, Faryngalizacja, He (litera), Iloczas, Imiesłów, Inskrypcja Siloe, Izrael, Język (mowa), Język aramejski, Język grecki, Język judeoarabski, Język literacki, Język liturgiczny, Język nowogrecki, Język ogólny, Język urzędowy, Języki afroazjatyckie, Języki analityczne, Języki kananejskie, Języki słowiańskie, Języki semickie, Jerozolima, Jidysz, Jod (litera), Jozjasz, Judaizm, Kaf, Kalendarz z Gezer, Kanaan, Ketef Hinnom, Koniugacja (językoznawstwo), Księga Aggeusza, Księga Amosa, Księga Daniela, Księga Ezdrasza, Księga Izajasza, ..., Księga Jeremiasza, Księga Koheleta, Księga Liczb, Księga Nehemiasza, Księga Ozeasza, Księga Tobiasza, Ladino (dialekt), Lingua franca, Literatura hebrajska, Masoreci, Mądrość Syracha, Mem (litera), Midrasz, Miszna, Niewola babilońska, Nun (litera), Odmiana językowa, Olga Kapeliuk, Ostrakon, Palestyna (mandat), Pe (litera), Pierwsza Świątynia, Powstanie Bar-Kochby, Rękopisy z Qumran, Rejestr (językoznawstwo), Samogłoska, Sefardyjczycy, Spółgłoska boczna, Spółgłoska dwuwargowa, Spółgłoska faryngalna, Spółgłoska języczkowa, Spółgłoska krtaniowa, Spółgłoska miękkopodniebienna, Spółgłoska nosowa, Spółgłoska półotwarta, Spółgłoska podniebienna, Spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa, Spółgłoska szczelinowa, Spółgłoska wargowo-zębowa, Spółgłoska zadziąsłowa, Spółgłoska zwarta, Spółgłoska zwarto-szczelinowa, Stela Meszy, Substrat językowy, SVO (Subject Verb Object), Syjonizm, Sylaba, System językowy, Talmud, Taw, Teoria źródeł, Tora, Tradycja deuteronomiczno-deuteronomistyczna, Transkrypcja (językoznawstwo), Tyberiada, VSO, Waw (litera), Wikipedia hebrajskojęzyczna, Zdanie, Zohar, 1 Księga Królewska, 1 Księga Kronik, 2 Księga Kronik. Rozwiń indeks (63 jeszcze) »
Akademia Języka Hebrajskiego
Budynek Akademii Języka Hebrajskiego Akademia Języka Hebrajskiego (האקדמיה ללשון העברית, Ha-Akademja la-Laszon ha-Iwrit) – najwyższa izraelska instytucja zajmująca się wiedząo języku hebrajskim.
Nowy!!: Język hebrajski i Akademia Języka Hebrajskiego · Zobacz więcej »
Alef
Alef fenicki Alef (א) – pierwsza litera alfabetów semickich, między innymi fenickiego, aramejskiego, arabskiego, hebrajskiego i syryjskiego, odpowiadająca liczbie 1.
Nowy!!: Język hebrajski i Alef · Zobacz więcej »
Alfabet fenicki
Tabela przedstawia ewolucję pisma fenickiego w pismo neopunickie Alfabet fenicki – najstarszy zachowany linearny alfabet świata, modyfikacja istniejącego wcześniej alfabetu protokananejskiego.
Nowy!!: Język hebrajski i Alfabet fenicki · Zobacz więcej »
Alfabet hebrajski
Alfabet hebrajski, nazywany też pismem żydowskim lub pismem kwadratowym – alfabet spółgłoskowy stosowany do zapisu języka hebrajskiego, jidysz, ladino, judeo-arabskiego i innych języków żydowskich, wywodzący się z alfabetu aramejskiego, a pośrednio z fenickiego i egipskich hieroglifów.
Nowy!!: Język hebrajski i Alfabet hebrajski · Zobacz więcej »
Alfabet paleohebrajski
Diagram ukazujący pochodzenie i pokrewieństwa paleohebrajskiego Alfabet paleohebrajski określany też jako starohebrajski – odmiana alfabetu fenickiego.
Nowy!!: Język hebrajski i Alfabet paleohebrajski · Zobacz więcej »
Alternacja (językoznawstwo)
Alternacja – w dziedzinie fonetyki oznacza oboczność tematu lub rdzenia wyrazu, czyli wymianę głosek fonetycznie różnych, lecz pokrewnych pod względem etymologicznym (np. stół – stole, dwór – dworze, grób – grobie).
Nowy!!: Język hebrajski i Alternacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Aspekt (językoznawstwo)
Aspekt (postać, forma) – kategoria gramatyczna wyrażająca sposób przedstawienia czynności lub stanu.
Nowy!!: Język hebrajski i Aspekt (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Żydzi
Żydzi (dosł. „chwalcy Jahwe” lub „czciciele Jahwe” z hebr. Jehudim, יהודים, jid. Jidn, ייִדן, ladino ג׳ודיוס Gjudios) – naród semicki, zamieszkujący w starożytności Palestynę (określany wtedy jako Hebrajczycy albo Izraelici), posługujący się wówczas językiem hebrajskim, a w średniowieczu i czasach nowożytnych mieszkający w diasporze na całym świecie i posługujący się wieloma różnymi językami, w rezultacie czego niestanowiący jednolitej grupy religijnej i etnicznej.
Nowy!!: Język hebrajski i Żydzi · Zobacz więcej »
Biblia
Tory w języku hebrajskim LXXVTS 10a (zwój ''Proroków mniejszych'') ok. I wieku p.n.e. Wulgaty z 1407 r. do czytania na głos w klasztorze Biblia Gutenberga pierwsza książka drukowana przy użyciu ruchomej czcionki Dziesięć Przykazań) Johna Wyclifa (XIV wiek) Kodeksie Aleksandryjskim z V wieku Biblii Królowej Zofii (1455) Biblii Wujka Biblii gdańskiej Biblia (biblion – zwój papirusu, księga; l.m. βιβλία, biblia – księgi), Pismo Święte – wspólna nazwa (hiperonim) różnych dzieł literackich, zwanych kanonami.
Nowy!!: Język hebrajski i Biblia · Zobacz więcej »
Bliski Wschód
Mapa polityczna Zdjęcie satelitarne Bliski Wschód (hebr. המזרח התיכון;, Xâvar-e Miyâne; przestarzałe Lewant) – region geograficzny obejmujący głównie Azję Zachodnią, ale w pewnych kontekstach także obszary Europy i Afryki.
Nowy!!: Język hebrajski i Bliski Wschód · Zobacz więcej »
Czas (językoznawstwo)
Czas – kategoria językowa określająca w czasie czynność, zjawisko lub stan, o których mowa w zdaniu.
Nowy!!: Język hebrajski i Czas (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Dariusz I Wielki
Dariusz I Wielki (staropers. 𐎭𐎠𐎼𐎹𐎺𐎢𐏁 Dārayava(h)uš; ur. ok. 550 p.n.e., zm. 486 p.n.e.) – trzeci szachinszach Imperium Achemenidów, rządzący w latach 522–486 p.n.e. Pod jego władząperskie imperium osiągnęło największy w swojej historii zasięg terytorialny.
Nowy!!: Język hebrajski i Dariusz I Wielki · Zobacz więcej »
Diaspora (naród)
Diaspora – słowo pochodzenia greckiego, oznaczające rozproszenie członków danego narodu bądź grupy etnicznej wśród innych narodów lub też wyznawców danej religii wśród wyznawców innej, nadawane konkretnym grupom przez naukowców lub też w wyniku autodefiniowania.
Nowy!!: Język hebrajski i Diaspora (naród) · Zobacz więcej »
Dyftong
Dyftong, dwugłoska (diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski.
Nowy!!: Język hebrajski i Dyftong · Zobacz więcej »
Eliezer ben Jehuda
Grób Eliezera ben Jehudy w Jerozolimie Eliezer ben Jehuda (ur. 7 stycznia 1858 w Łużkach jako Lejzer-Icchok Perelman,; zm. 16 grudnia 1922 w Jerozolimie) – żydowski językoznawca, pisarz, działacz syjonistyczny, twórca współczesnego języka hebrajskiego.
Nowy!!: Język hebrajski i Eliezer ben Jehuda · Zobacz więcej »
Faryngalizacja
Faryngalizacja (od grec. pharynx – ‘gardło’) – proces koartykulacyjny, polegający na utworzeniu podczas artykulacji dźwięku dodatkowego przewężania pomiędzy korzeniem języka a tylnąścianągardła.
Nowy!!: Język hebrajski i Faryngalizacja · Zobacz więcej »
He (litera)
Fenickie he kroju pisma: nowoczesnym bezszeryfowym i tradycyjnym He (ה, ه) – piąta litera alfabetów semickich, m.in.
Nowy!!: Język hebrajski i He (litera) · Zobacz więcej »
Iloczas
Iloczas – zjawisko prozodyjne, charakteryzujące się różnicowaniem długości trwania sylab lub głosek.
Nowy!!: Język hebrajski i Iloczas · Zobacz więcej »
Imiesłów
Imiesłów (łac. participium) – nieosobowa forma czasownika mająca cechy składniowe i fleksyjne przymiotnika.
Nowy!!: Język hebrajski i Imiesłów · Zobacz więcej »
Inskrypcja Siloe
Inskrypcja Siloe Inskrypcja Siloe – napis w języku hebrajskim, odkryty w 1880 roku na ścianie Tunelu Ezechiasza, doprowadzającego wodę ze źródła Gichon do sadzawki Siloe w Jerozolimie.
Nowy!!: Język hebrajski i Inskrypcja Siloe · Zobacz więcej »
Izrael
Izrael (Jisra’el, Isrā’īl), oficjalnie Państwo Izrael (Medinat Jisra’el, Dawlat Isrā’īl) – państwo na Bliskim Wschodzie, położone w Azji Zachodniej na wschodnim brzegu Morza Śródziemnego.
Nowy!!: Język hebrajski i Izrael · Zobacz więcej »
Język (mowa)
Język – system budowania wypowiedzi, używany w procesie komunikacji.
Nowy!!: Język hebrajski i Język (mowa) · Zobacz więcej »
Język aramejski
Język aramejski (aram. ܐܪܡܝܐ Ārāmājâ, Arāmît) – język z grupy semickiej, używany na Bliskim Wschodzie od II tysiąclecia p.n.e. do czasów dzisiejszych.
Nowy!!: Język hebrajski i Język aramejski · Zobacz więcej »
Język grecki
Wyraz „Grecja” napisany po nowogrecku Wyraz „Cypr” napisany po nowogrecku Język grecki, greka (Hellenikè glõtta; nowogr. ελληνική γλώσσα, ellinikí glóssa lub ελληνικά, elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego.
Nowy!!: Język hebrajski i Język grecki · Zobacz więcej »
Język judeoarabski
Fragment manuskryptu z XII wieku w języku judeoarabskim Język judeoarabski, język żydowskoarabski (ערביה יהודיה) – grupa wielu dialektów używanych dawniej przez Żydów zamieszkałych w państwach arabskich, głównie Mizrachijczyków, współcześnie w większości żyjących w Izraelu i Francji.
Nowy!!: Język hebrajski i Język judeoarabski · Zobacz więcej »
Język literacki
Język literacki – wieloznaczny termin lingwistyczny.
Nowy!!: Język hebrajski i Język literacki · Zobacz więcej »
Język liturgiczny
Język liturgiczny (język religijny, język sakralny) – język, który używany jest jako język tekstów i ceremonii religijnych.
Nowy!!: Język hebrajski i Język liturgiczny · Zobacz więcej »
Język nowogrecki
Język nowogrecki, język grecki nowożytny, greka nowożytna, demotyk(a) (η Ελληνική γλώσσα, i Ellinikí glóssa; τα Ελληνικά, ta Elliniká) – język indoeuropejski używany współcześnie w Grecji (ok. 11 mln mówiących) i na Cyprze (ok. 750 tys.). Jest on jednocześnie językiem urzędowym tych państw (na Cyprze obok tureckiego).
Nowy!!: Język hebrajski i Język nowogrecki · Zobacz więcej »
Język ogólny
Język ogólny (lub język powszechny) – zespół środków językowych (leksykalnych, gramatycznych, stylistycznych) akceptowanych i rozumianych przez ogół użytkowników języka.
Nowy!!: Język hebrajski i Język ogólny · Zobacz więcej »
Język urzędowy
Język urzędowy – język objęty wyjątkowym statusem prawnym na terenie danego państwa lub regionu administracyjnego.
Nowy!!: Język hebrajski i Język urzędowy · Zobacz więcej »
Języki afroazjatyckie
Rodziny językowe Afryki Języki afroazjatyckie (dawniej zwane rodzinąsemito-chamickąlub chamito-semicką) – wielka rodzina języków, zajmująca obszary od afrykańskich wybrzeży Atlantyku z językami hausa, arabskim i berberyjskimi na zachodzie po Róg Afryki (języki kuszyckie) i Bliski Wschód z językami hebrajskim i arabskim na wschodzie.
Nowy!!: Język hebrajski i Języki afroazjatyckie · Zobacz więcej »
Języki analityczne
Języki analityczne – języki, które wyrażająstosunki gramatyczne za pomocąluźnych morfemów w postaci form czasownika posiłkowego, przysłówków i przyimków.
Nowy!!: Język hebrajski i Języki analityczne · Zobacz więcej »
Języki kananejskie
Języki kananejskie – grupa językowa w obrębie języków semickich, obejmująca języki używane w Kanaanie.
Nowy!!: Język hebrajski i Języki kananejskie · Zobacz więcej »
Języki słowiańskie
Rozprzestrzenienie języków słowiańskich w Europie Słowianie Języki słowiańskie – grupa języków w obrębie podrodziny bałtosłowiańskiej rodziny języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Język hebrajski i Języki słowiańskie · Zobacz więcej »
Języki semickie
Współczesny zasięg języków semickich (kolor jasnopomarańczowy) na tle rodziny afroazjatyckiej Języki semickie – rodzina języków, należąca do języków afroazjatyckich, wywodząca się z języka prasemickiego.
Nowy!!: Język hebrajski i Języki semickie · Zobacz więcej »
Jerozolima
Jerozolima (trl. Yerushalayim trb. Jeruszalajim; arab. القدس, trl. Al-Quds, trb. Al-Kuds oraz اورشليمtrl. Ūrushalīm, trb. Uruszalim, także بيت المقدس, trl. Bayt al-Maqdis lub Bayt al-Muqaddas, trb. Bajt al-Makdis lub Bajt al-Mukaddas, – zobacz też: nazwy Jerozolimy) – największe miasto Izraela, stolica administracyjna Dystryktu Jerozolimy i stolica państwa Izraela według izraelskiego prawa.
Nowy!!: Język hebrajski i Jerozolima · Zobacz więcej »
Jidysz
''Elementarz'', Warszawa 1958 Jidysz (jid. jidisz, dosł. „żydowski” – od pierwotnego określenia w tym języku jidisz-tajcz „żydowsko-niemiecki”, „judeo-niemiecki”) – język Żydów aszkenazyjskich, powstały ok.
Nowy!!: Język hebrajski i Jidysz · Zobacz więcej »
Jod (litera)
kroju pisma (kolejno '''od prawej do lewej'''): nowoczesnym bezszeryfowym i tradycyjnym Jod lub jud (י) – dziesiąta litera alfabetu hebrajskiego o wartości numerycznej 10.
Nowy!!: Język hebrajski i Jod (litera) · Zobacz więcej »
Jozjasz
Jozjasz (− Joszijahu, Jahwe uzdrowił; ur. 648 p.n.e. zm. 609 p.n.e.) − król Judy, inicjator reform religijnych.
Nowy!!: Język hebrajski i Jozjasz · Zobacz więcej »
Judaizm
data.
Nowy!!: Język hebrajski i Judaizm · Zobacz więcej »
Kaf
Fenickie kaf Arabskie kaf kroju pisma (kolejno '''od prawej do lewej'''): nowoczesnym bezszeryfowym i tradycyjnym Kaf (כ/ך, ك, ܟܟ) – jedenasta litera alfabetów semickich, m.in.
Nowy!!: Język hebrajski i Kaf · Zobacz więcej »
Kalendarz z Gezer
Replika Kalendarza z Gezer w Muzeum Izraela w Jerozolimie Kalendarz z Gezer jako część pomnika stojącego w starożytnym Gezer w Izraelu Kalendarz z Gezer – wapienna tabliczka odkryta w 1908 roku w trakcie prac archeologicznych na stanowisku kryjącym pozostałości starożytnego miasta Gezer w Izraelu.
Nowy!!: Język hebrajski i Kalendarz z Gezer · Zobacz więcej »
Kanaan
Steli Merenptaha) Kanaan, Chanaan (Kənáʻan lub כְּנָעַן Kənāʻan, Chanaan, Kanʻān) – kraj niski, nizinny, lub − w oparciu o teksty z Nuzi − Mat Kinahhi (kraj purpurowej wełny), starożytna kraina na wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego (teren późniejszej Palestyny, Syrii aż do Eufratu i Fenicji).
Nowy!!: Język hebrajski i Kanaan · Zobacz więcej »
Ketef Hinnom
Dwa srebrne zwoje z Ketef Hinnom Ketef Hinnom (Ramię Hinoma) – stanowisko archeologiczne znajdujące się na południowy zachód od starego miasta w Jerozolimie.
Nowy!!: Język hebrajski i Ketef Hinnom · Zobacz więcej »
Koniugacja (językoznawstwo)
Koniugacja (z łac.) – odmiana czasownika przez osoby, czasy, tryby, strony, liczby, aspekty i inne kategorie gramatyczne.
Nowy!!: Język hebrajski i Koniugacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Księga Aggeusza
Księga proroka Aggeusza (Chagaj) – jedna z ksiąg Pisma Świętego, wchodząca w skład ksiąg prorockich Starego Testamentu.
Nowy!!: Język hebrajski i Księga Aggeusza · Zobacz więcej »
Księga Amosa
Księga Amosa, (hebr. עמוס Amos) – jedna z ksiąg prorockich Starego Testamentu, powstała około roku 765 p.n.e.
Nowy!!: Język hebrajski i Księga Amosa · Zobacz więcej »
Księga Daniela
Księga Daniela – (hebr. דניאל Daniel) księga zaliczana do Pism (Ketuwim) Biblii hebrajskiej oraz ksiąg prorockich chrześcijańskiego Starego Testamentu.
Nowy!!: Język hebrajski i Księga Daniela · Zobacz więcej »
Księga Ezdrasza
Księga Ezdrasza – (hebr. עֶזְרָא Ezra) jedna z ksiąg Starego Testamentu.
Nowy!!: Język hebrajski i Księga Ezdrasza · Zobacz więcej »
Księga Izajasza
Księga Izajasza – (hebr. ישעיה Jiszaja) księga prorocka Starego Testamentu, przypisywana prorokowi Izajaszowi.
Nowy!!: Język hebrajski i Księga Izajasza · Zobacz więcej »
Księga Jeremiasza
Księga Jeremiasza (יִרְמְיָהוּ Yirməyāhū) – księga zaliczana do ksiąg prorockich Starego Testamentu.
Nowy!!: Język hebrajski i Księga Jeremiasza · Zobacz więcej »
Księga Koheleta
Augusta Rodina Księga Koheleta, Księga Eklezjastesa, Księga Kaznodziei Salomona – (hebr. קהלת Kohelet) należy do pism dydaktycznych Starego Testamentu (w Biblii Hebrajskiej zaliczana do ketuwim – pisma).
Nowy!!: Język hebrajski i Księga Koheleta · Zobacz więcej »
Księga Liczb
hebrajsku Księga Liczb, Czwarta Księga Mojżeszowa, Numeri jest czwartąksięgąTory, a tym samym Starego Testamentu i Biblii.
Nowy!!: Język hebrajski i Księga Liczb · Zobacz więcej »
Księga Nehemiasza
Księga Nehemiasza (hebr. נְחֶמְיָה Nehemia) – jedna z ksiąg Pisma Świętego zawarta w Starym Testamencie.
Nowy!!: Język hebrajski i Księga Nehemiasza · Zobacz więcej »
Księga Ozeasza
Prorok Ozeasz, autor: James Tissot Księga Ozeasza (hebr. הושע Hoszea) – jedna z ksiąg Pisma Świętego, stanowi część ksiąg prorockich Starego Testamentu.
Nowy!!: Język hebrajski i Księga Ozeasza · Zobacz więcej »
Księga Tobiasza
Księga Tobiasza, Księga Tobita – księga dydaktyczna, wchodząca w skład katolickiego i prawosławnego kanonu Starego Testamentu.
Nowy!!: Język hebrajski i Księga Tobiasza · Zobacz więcej »
Ladino (dialekt)
Język ladino (לאדינו), język judeohiszpański (ג'ודיאו-איספאנייול), judezmo, dżudezmo, spaniolisz, spaniolin – język żydowski powstały jako dialekt języka hiszpańskiego po wygnaniu Żydów sefardyjskich z Półwyspu Iberyjskiego w latach 1492–1497.
Nowy!!: Język hebrajski i Ladino (dialekt) · Zobacz więcej »
Lingua franca
Lingua franca (wł. „język Franków”) – w wąskim ujęciu: język mieszany typu pidżynowego (zwany też sabir, od hiszpańskiego saber – „wiedzieć”), używany w basenie Morza Śródziemnego, o zredukowanej fleksji i gramatyce, powstały na bazie słownej głównie z języków: francuskiego, włoskiego, greckiego, hiszpańskiego i arabskiego.
Nowy!!: Język hebrajski i Lingua franca · Zobacz więcej »
Literatura hebrajska
Tekst modlitwy ''Kol nidrej'' („Wszystkie przyrzeczenia”) – przykład hebrajskiej literatury religijnej Literatura hebrajska – literatura żydowska w języku hebrajskim.
Nowy!!: Język hebrajski i Literatura hebrajska · Zobacz więcej »
Masoreci
Masoreci (czyt. baʽalé hammasoráh, „panowie tradycji”) – żydowscy uczeni Tory, którzy między VI a XI wiekiem stworzyli system zapisu samogłosek w alfabecie hebrajskim oraz opracowali oficjalny tekst Biblii hebrajskiej znany jako tekst masorecki.
Nowy!!: Język hebrajski i Masoreci · Zobacz więcej »
Mądrość Syracha
Mądrość Syracha, Eklezjastyka – jedna z ksiąg dydaktycznych (mądrościowych), zaliczanych przez Kościół katolicki i prawosławny do ksiąg deuterokanonicznych Starego Testamentu.
Nowy!!: Język hebrajski i Mądrość Syracha · Zobacz więcej »
Mem (litera)
Fenicka litera mem Mem (ם,מ) — jest trzynastąliterąalfabetów semickich, m.in.
Nowy!!: Język hebrajski i Mem (litera) · Zobacz więcej »
Midrasz
Karta tytułowa ''Midrasz Tehillim'' (wyd. Praga, 1613) Midrasz (midrāš, od dārāš: „szukać”, „badać”, „poszukiwać”, „śledzić”, „głosić”; l.mn. midrāšîm; jid. medresz, l.mn. medroszim) – w judaizmie wieloznaczny termin, w głównym znaczeniu określający rodzaj komentarzy rabinackich, które przyporządkowujątreść tradycji do tekstu biblijnego, nawiązujących do historycznej formy stawiania pytań i udzielania odpowiedzi jako kapłańskich pouczeń, a także do prorockiej informacji.
Nowy!!: Język hebrajski i Midrasz · Zobacz więcej »
Miszna
Struktura karty Talmudu wraz z umiejscowieniem Miszny Miszna (miszna „nauczać”, „ustnie przekazywać”, „studiować”, „badać”, od szana „powtarzać”, „różnić się”, „być odmiennym”; jid. Miszne) – w judaizmie uporządkowany zbiór tekstów ustnego prawa uzupełniający Torę (Prawo pisane).
Nowy!!: Język hebrajski i Miszna · Zobacz więcej »
Niewola babilońska
Uprowadzenie jeńców do Babilonu Niewola babilońska – zwyczajowe określenie wygnania Judejczyków z Judy, trwającego od 586 do 538 roku p.n.e.
Nowy!!: Język hebrajski i Niewola babilońska · Zobacz więcej »
Nun (litera)
Fenicka litera nun kroju pisma (kolejno '''od prawej do lewej'''): nowoczesnym bezszeryfowym i tradycyjnym Nun (נ/ן,ن) – czternasta litera alfabetów semickich, m.in.
Nowy!!: Język hebrajski i Nun (litera) · Zobacz więcej »
Odmiana językowa
Odmiana językowa, niekiedy również lekt lub kod językowy – wyodrębniona forma realizacji języka, zbiór środków językowych wyróżnionych na podstawie określonego kryterium – funkcjonalnego, socjalnego lub terytorialnego.
Nowy!!: Język hebrajski i Odmiana językowa · Zobacz więcej »
Olga Kapeliuk
Olga Kapeliuk (hebr. אולגה קפליוק; ur. 1932 w Krakowie) jest profesorem zwyczajnym lingwistyki i afrykanistyki na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie.
Nowy!!: Język hebrajski i Olga Kapeliuk · Zobacz więcej »
Ostrakon
Ostrakon (z gr.; l.poj., trl. ostrakon – skorupa; l.mn., trl. ostraka) – skorupa naczynia ceramicznego lub odłamek kamienny, służące jako materiał piśmienniczy, głównie w starożytnym Egipcie i Grecji.
Nowy!!: Język hebrajski i Ostrakon · Zobacz więcej »
Palestyna (mandat)
Brytyjski Mandat Palestyny (arab. الانتداب البريطاني على فلسطين; hebr. המנדט הבריטי על פלשתינה א”י; ang. The British Mandate for Palestine), czasami określany jako Mandat Palestyny – terytorium mandatowe istniejące w latach 1922–1948, utworzone z części terytoriów byłego Imperium Osmańskiego na Bliskim Wschodzie.
Nowy!!: Język hebrajski i Palestyna (mandat) · Zobacz więcej »
Pe (litera)
Fenickie pe kroju pisma (kolejno '''od prawej do lewej'''): nowoczesnym bezszeryfowym i tradycyjnym Pe (פ/ף) – siedemnasta litera alfabetów semickich, m.in.
Nowy!!: Język hebrajski i Pe (litera) · Zobacz więcej »
Pierwsza Świątynia
Pierwsza Świątynia (hebr. בֵּית הַמִּקְדָּשׁ, Bet ha-Mikdasz), także: Świątynia Salomona – pierwotna, opisana w Biblii i Tanachu główna świątynia Izraelitów w Jerozolimie, zbudowana przez króla Salomona na potrzeby przechowywania Arki Przymierza.
Nowy!!: Język hebrajski i Pierwsza Świątynia · Zobacz więcej »
Powstanie Bar-Kochby
Powstanie Bar-Kochby – zbrojne wystąpienie Żydów w latach 132–135 n.e., skierowane przeciwko Cesarstwu Rzymskiemu, mające na celu zrzucenie rzymskiego zwierzchnictwa nad prowincjąJudei.
Nowy!!: Język hebrajski i Powstanie Bar-Kochby · Zobacz więcej »
Rękopisy z Qumran
Grota 4 z Qumran. 200px Rękopisy z Qumran (niektóre inne stosowane nazwy: zwoje znad Morza Martwego, rękopisy znad Morza Martwego i manuskrypty znad Morza Martwego) – zbiór dokumentów spisanych po hebrajsku, aramejsku i grecku, znalezionych w latach 1947–1956 w 11 grotach niedaleko ruin Kumran na Zachodnim Brzegu.
Nowy!!: Język hebrajski i Rękopisy z Qumran · Zobacz więcej »
Rejestr (językoznawstwo)
Rejestr – forma języka zarezerwowana dla pewnych celów funkcjonalnych lub pewnej sytuacji komunikatywnej.
Nowy!!: Język hebrajski i Rejestr (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Samogłoska
Samogłoska – głoska, przy powstawaniu której uczestnicząjedynie więzadła głosowe, a strumień powietrza swobodnie przepływa przez kanał głosowy.
Nowy!!: Język hebrajski i Samogłoska · Zobacz więcej »
Sefardyjczycy
''Wygnanie sefardyjczyków'' Emilio Sala Sarajewa w tradycyjnych strojach na zdjęciu z 1900 roku Sefardyjczycy (także: Spaniolowie, Żydzi sefardyjscy;, trl. jahaˈdut s'farad) – określenie ludności żydowskiej pierwotnie zamieszkującej obszar Półwyspu Iberyjskiego.
Nowy!!: Język hebrajski i Sefardyjczycy · Zobacz więcej »
Spółgłoska boczna
Spółgłoski boczne (spółgłoski lateralne, sonanty boczne) – ustne spółgłoski, najczęściej zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w środkowej części jamy ustnej i przepływ powietrza bokami, z jednej lub obu stron języka.
Nowy!!: Język hebrajski i Spółgłoska boczna · Zobacz więcej »
Spółgłoska dwuwargowa
Spółgłoska dwuwargowa – spółgłoska wymawiana przy zbliżeniu obu warg do siebie.
Nowy!!: Język hebrajski i Spółgłoska dwuwargowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska faryngalna
Spółgłoski faryngalne (spółgłoski gardłowe) – spółgłoski szczelinowe artykułowane poprzez silne cofnięcie nasady języka, tak że powstaje szczelina między nagłośniąa tylnąściankąjamy gardłowej.
Nowy!!: Język hebrajski i Spółgłoska faryngalna · Zobacz więcej »
Spółgłoska języczkowa
Spółgłoska języczkowa lub uwularna – spółgłoska atrykułowana przez uniesienie tylnej części języka tak by zetknął się on z języczkiem.
Nowy!!: Język hebrajski i Spółgłoska języczkowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska krtaniowa
Spółgłoska krtaniowa lub laryngalna – spółgłoska artykułowana w głośni.
Nowy!!: Język hebrajski i Spółgłoska krtaniowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska miękkopodniebienna
Spółgłoska miękkopodniebienna lub welarna – spółgłoska, której wymowa polega na zbliżeniu języka do podniebienia miękkiego (łac. velum).
Nowy!!: Język hebrajski i Spółgłoska miękkopodniebienna · Zobacz więcej »
Spółgłoska nosowa
Spółgłoski nosowe (sonanty nosowe) – nosowe spółgłoski zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w jamie ustnej, jednak w odróżnieniu od spółgłosek zwartych otworzony zostaje równocześnie tor nosowy, tj.
Nowy!!: Język hebrajski i Spółgłoska nosowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska półotwarta
Spółgłoski półotwarte (półsamogłoski) powstają, gdy dochodzi do zbliżenia narządów mowy, ale nie do powstania szczeliny.
Nowy!!: Język hebrajski i Spółgłoska półotwarta · Zobacz więcej »
Spółgłoska podniebienna
Spółgłoska podniebienna, inaczej palatalna – spółgłoska średniojęzykowa wymawiana, gdy środkowa część języka dotyka podniebienia twardego.
Nowy!!: Język hebrajski i Spółgłoska podniebienna · Zobacz więcej »
Spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa
Spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa – sposób artykulacji spółgłosek polegający na zbliżeniu przedniej części języka do dziąseł.
Nowy!!: Język hebrajski i Spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska szczelinowa
Spółgłoski szczelinowe (spółgłoski trące, frykatywne) powstają, gdy narządy mowy w czasie artykulacji tworządostatecznie wąskąszczelinę, by powstał szum, tarcie.
Nowy!!: Język hebrajski i Spółgłoska szczelinowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska wargowo-zębowa
Spółgłoska wargowo-zębowa (labiodentalna) – spółgłoska wymawiana przy zbliżeniu górnych zębów do dolnej wargi.
Nowy!!: Język hebrajski i Spółgłoska wargowo-zębowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska zadziąsłowa
Spółgłoski zadziąsłowe – spółgłoski wymawiane z językiem stykającym się z tylnączęściąwałka dziąsłowego, nieco bardziej do tyłu niż zbliżone do nich spółgłoski dziąsłowe.
Nowy!!: Język hebrajski i Spółgłoska zadziąsłowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska zwarta
Spółgłoski zwarte powstają, gdy w czasie artykulacji dochodzi do blokady przepływu powietrza przez jamę ustnąi nosową(zwarcia, implozji), po czym następuje gwałtowne jej przerwanie (rozwarcie, wybuch, eksplozja, plozja).
Nowy!!: Język hebrajski i Spółgłoska zwarta · Zobacz więcej »
Spółgłoska zwarto-szczelinowa
Spółgłoski zwarto-szczelinowe (afrykaty) powstają, gdy w pierwszej fazie artykulacji dochodzi do blokady przepływu przez jamę ustnąi nosową(zwarcia), po czym tworzy się dostatecznie wąska szczelina, by powstał szum, tarcie.
Nowy!!: Język hebrajski i Spółgłoska zwarto-szczelinowa · Zobacz więcej »
Stela Meszy
Stela Meszy Stela Meszy (także Kamień Moabicki, Kamień Moabitów) – bazaltowa stela o wysokości 124 cm, zawierająca starożytnąinskrypcję.
Nowy!!: Język hebrajski i Stela Meszy · Zobacz więcej »
Substrat językowy
Substrat językowy („podłoże”) – pierwotne podłoże językowe (lub etniczno-językowe) na określonym obszarze zamieszkanym później przez ludność używającąinnego języka.
Nowy!!: Język hebrajski i Substrat językowy · Zobacz więcej »
SVO (Subject Verb Object)
SVO (Subject Verb Object) – skrót oznaczający typ zdania, w którym podmiot występuje przed orzeczeniem, a dopełnienie występuje na końcu oraz typ języka, w którym takie zdania sądominujące.
Nowy!!: Język hebrajski i SVO (Subject Verb Object) · Zobacz więcej »
Syjonizm
Syjonizm (od nazwy wzgórza Syjon w Jerozolimie, na którym stała Świątynia Jerozolimska) – ruch polityczny i społeczny, dążący do odtworzenia żydowskiej siedziby narodowej na terenach starożytnego Izraela, będących w okresie międzywojennym mandatem Wielkiej Brytanii (Brytyjski Mandat Palestyny).
Nowy!!: Język hebrajski i Syjonizm · Zobacz więcej »
Sylaba
Struktura sylaby Sylaba (syllabḗ), zgłoska – element struktury fonologicznej aktu komunikacyjnego, który pomimo pozornej oczywistości wciąż nie ma ustalonej jednoznacznej definicji.
Nowy!!: Język hebrajski i Sylaba · Zobacz więcej »
System językowy
System językowy – język jako system, czyli uporządkowany wewnętrznie i posiadający określonąstrukturę układ elementów; innymi słowy jest to język pojmowany jako zbiór elementów i zbiór relacji (wzajemnych zależności), które zachodząmiędzy tymi elementami, zgrupowanymi na różnych płaszczyznach.
Nowy!!: Język hebrajski i System językowy · Zobacz więcej »
Talmud
Talmud (talmud „nauka”) – jedna z podstawowych (choć nie jest uznawana za świętą) ksiąg judaizmu.
Nowy!!: Język hebrajski i Talmud · Zobacz więcej »
Taw
Fenickie ''taw'' kroju pisma ('''od prawej'''): nowoczesnym bezszeryfowym i tradycyjnym Taw (tav, taf) – dwudziesta druga i ostatnia litera alfabetów semickich: fenickiego, aramejskiego, hebrajskiego.
Nowy!!: Język hebrajski i Taw · Zobacz więcej »
Teoria źródeł
Diagram hipotezy czterech źródeł. * zawiera większość Księgi Kapłańskiej † zawiera większość Księgi Powtórzonego Prawa ‡ ''„Historia deuteronomiczna”'' – księgi Jozuego, Sędziów, 1-2. Samuela, 1-2. Królewskie Julius Wellhausen, najbardziej rozpoznawalny zwolennik hipotezy czterech źródeł Hipoteza czterech źródeł, hipoteza JEPD, hipoteza dokumentów – hipoteza wyjaśniająca historię powstawania Pięcioksięgu, a także innych najstarszych ksiąg biblijnych (takich jak Księga Jozuego czy Księga Sędziów), zakładająca, że Pięcioksiąg powstał w rezultacie trwającego kilka stuleci procesu łączenia i redagowania czterech niezależnych i paralelnych (a więc opowiadających o tych samych wydarzeniach) dokumentów (źródeł).
Nowy!!: Język hebrajski i Teoria źródeł · Zobacz więcej »
Tora
Zwój Tory w języku hebrajskim Tora (– wskazówka, pouczenie, wtórnie prawo) – pięć pierwszych ksiąg Biblii (stąd także Pięcioksiąg, Pentateuch), najważniejszy tekst objawiony judaizmu.
Nowy!!: Język hebrajski i Tora · Zobacz więcej »
Tradycja deuteronomiczno-deuteronomistyczna
Tradycja (szkoła) deuteronomiczno-deuteronomistyczna – pojęcie stosowane w biblistyce w odniesieniu do nurtu teologicznego w religii izraelskiej, którego myśl znalazła swoje odzwierciedlenie w niektórych księgach Starego Testamentu, w tym, zgodnie z teoriąźródeł, w Księdze Powtórzonego Prawa (od greckiej nazwy tej księgi, Deuteronomium, pochodzi nazwa tradycji).
Nowy!!: Język hebrajski i Tradycja deuteronomiczno-deuteronomistyczna · Zobacz więcej »
Transkrypcja (językoznawstwo)
Transkrypcja, w skrócie trb. (od słowa transkrybowanie - dokonywanie transkrypcji) – system zapisu głosek (mowy) danego języka za pomocąsymboli graficznych, czyli pisownia fonetyczna lub system fonetycznej konwersji innego pisma.
Nowy!!: Język hebrajski i Transkrypcja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Tyberiada
Tyberiada (Ṭabariyyah) – miasto położone w Dystrykcie Północnym w Izraelu.
Nowy!!: Język hebrajski i Tyberiada · Zobacz więcej »
VSO
VSO (Verb Subject Object) – typ języka, w którym zdanie zaczyna się od orzeczenia, potem następuje podmiot, a na końcu dopełnienie.
Nowy!!: Język hebrajski i VSO · Zobacz więcej »
Waw (litera)
Arabska litera waw Fenicka litera waw kroju pisma (kolejno '''od prawej do lewej'''): nowoczesnym bezszeryfowym i tradycyjnym Waw (wāw, و) – litera alfabetów semickich, m.in.
Nowy!!: Język hebrajski i Waw (litera) · Zobacz więcej »
Wikipedia hebrajskojęzyczna
Wikipedia hebrajskojęzyczna – hebrajskojęzyczna edycja Wikipedii, uruchomiona w lipcu 2003 roku.
Nowy!!: Język hebrajski i Wikipedia hebrajskojęzyczna · Zobacz więcej »
Zdanie
Zdanie – w językoznawstwie termin ten oznacza wypowiedzenie służące do zakomunikowania jakiejś treści i podlegające ograniczeniom formalnym.
Nowy!!: Język hebrajski i Zdanie · Zobacz więcej »
Zohar
Zohar (pełna nazwa Sefer ha-Zohar – „Księga blasku”) – mistyczny komentarz do Tory, Pieśni nad Pieśniami i Księgi Rut, powstały w XIII wieku.
Nowy!!: Język hebrajski i Zohar · Zobacz więcej »
1 Księga Królewska
Prorok Eliasz Pierwsza Księga Królewska, Pierwsza Księga Królów (hebr. מלכים א), w Septuagincie Trzecia Księga Królewska jest jednąz ksiąg historycznych Starego Testamentu.
Nowy!!: Język hebrajski i 1 Księga Królewska · Zobacz więcej »
1 Księga Kronik
Pierwsza Księga Kronik, (hebr. דִּבְרֵי הַיָּמִים א Diḇrê Hayyāmîm 1) – jedna z ksiąg Starego Testamentu, powstała aby zdopingować żydowskich repatriantów, którzy powrócili z niewoli babilońskiej.
Nowy!!: Język hebrajski i 1 Księga Kronik · Zobacz więcej »
2 Księga Kronik
Druga Księga Kronik (hebr. דִּבְרֵי הַיָּמִים ב Diḇrê Hayyāmîm 2) – biblijna księga Starego Testamentu.
Nowy!!: Język hebrajski i 2 Księga Kronik · Zobacz więcej »
Przekierowuje tutaj:
Hebr., Hebrajski, Ivrit, Język nowohebrajski, Nowohebrajski.