Spis treści
100 kontakty: Alfabet łaciński, Archaizm, Australia, Łacina, École française d’Extrême-Orient, Bernhard Karlgren, Changzhou, Chińska Republika Ludowa, Chińska transkrypcja pocztowa, Chuci, Dialekt pekiński, Dialogi konfucjańskie, Doman Wieluch, Dwuznak, Dyftong, Dynastia Qing, Egzonim, Encyklopedia katolicka, Etymologia, Fonologia, Franciszek Tokarz, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Gwoyeu Romatzyh, Hanyu pinyin, Harbin, Huang Di, Hunhuzi, II wojna światowa, Jan Jaworski (sinolog), Język chiński, Język koreański, Język polski, Język rosyjski, Język tonalny, Jyutping, Klucz (pismo chińskie), Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej, Krzysztof Gawlikowski, Kuangsi, Kuejczou, Mao Zedong, Marzenna Szlenk-Iliewa, Międzynarodowy alfabet fonetyczny, Michał Boym, Mieczysław Jerzy Künstler, N, Nankin, Naxi, Neologizm, Ng, ... Rozwiń indeks (50 jeszcze) »
Alfabet łaciński
kraje, gdzie alfabet łaciński jest używany dodatkowo, obok innego oficjalnego Przykłady liter alfabetu łacińskiego Albrechta Dürera Alfabet łaciński, pismo łacińskie, łacinka, alfabet rzymski – alfabet, system znaków służących do zapisu większości języków europejskich oraz wielu innych.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Alfabet łaciński
Archaizm
Archaizm (gr. archaíos „dawny” od archē „początek”) – wyraz, konstrukcja składniowa lub związek frazeologiczny, który wyszedł z użycia w danej formie języka.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Archaizm
Australia
Australia, formalnie Związek Australijski – państwo demokratyczne, położone na półkuli południowej, obejmujące kontynent Australia, wyspę Tasmanię i inne znacznie mniejsze wyspy na Oceanach Indyjskim i Spokojnym.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Australia
Łacina
Łacina, język łaciński (łac.) – język indoeuropejski z latynofaliskiej podgrupy języków italskich.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Łacina
École française d’Extrême-Orient
École française d’Extrême-Orient (EFEO), Francuska Szkoła Dalekiego Wschodu − francuski instytut specjalizujący się w badaniu społeczności azjatyckich, założony w 1900 roku w Hanoi, w ówczesnych Indochinach Francuskich.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i École française d’Extrême-Orient
Bernhard Karlgren
Klas Bernhard Johannes Karlgren (ur. 15 października 1889 – zm. 20 października 1978) – szwedzki sinolog i lingwista, pionier badań nad starożytnymi językami chińskimi i historii fonologii chińskiej metodami porównawczymi.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Bernhard Karlgren
Changzhou
Changzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Jiangsu, port nad Wielkim Kanałem, na południowym brzegu Jangcy.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Changzhou
Chińska Republika Ludowa
Pekin Szanghaj Mount Everest Chińska Republika Ludowa, ChRL, Chiny – państwo w Azji Wschodniej, obejmujące historyczne Chiny (bez Tajwanu) oraz Tybet i inne ziemie w Azji Środkowej zamieszkane w sumie przez 56 grup etnicznych.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Chińska Republika Ludowa
Chińska transkrypcja pocztowa
Chińska transkrypcja pocztowa (chin. trad.: 郵政式拼音, chin. upr.: 邮政式拼音, hanyu pinyin: Yóuzhèngshì Pīnyīn) − system latynizacji chińskich nazw miejscowości.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Chińska transkrypcja pocztowa
Chuci
Chuci, Pieśni z Chu) – antologia chińskiej poezji autorstwa Qu Yuana i Song Yu żyjących w epoce Walczących Królestw w państwie Chu, oraz późniejszych naśladowców ich stylu. W skład Chuci wchodzi 58 krótkich i 6 długich utworów poetyckich. Jest to drugi (po ''Księdze pieśni'') zachowany zbiór chińskiej poezji, a pierwszy, którego autorzy sąznani z imienia.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Chuci
Dialekt pekiński
Dialekt pekiński (chin. upr.: 北京话; chin. trad.: 北京話; pinyin: Běijīnghuà) – dialekt języka chińskiego, należący do tzw.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Dialekt pekiński
Dialogi konfucjańskie
era Longji, rok drugi (czyli 890 n.e.), mógł być jednak przepisany w połowie VIII w. Bibliothèque nationale Dialogi konfucjańskie – dzieło o 20 rozdziałach i 497 wersach, zawierające aforyzmy, maksymy i krótkie przypowieści Konfucjusza (551-479 p.n.e.), spisane przez jego uczniów, prawdopodobnie przez drugie ich pokolenie.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Dialogi konfucjańskie
Doman Wieluch
Doman Wieluch (ur. 1887 w Jabłonkowie, zm. 1976 w Kopenhadze) – polski sinolog, tłumacz i urzędnik konsularny.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Doman Wieluch
Dwuznak
Dwuznak, digraf – dwie litery oznaczające jednągłoskę.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Dwuznak
Dyftong
Dyftong, dwugłoska (diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Dyftong
Dynastia Qing
Dynastia Qing, wym.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Dynastia Qing
Egzonim
Egzonim (od el ἔξω, éksō, „poza” i ὄνομα, ónoma, „nazwa”) – nazwa używana w danym języku na określenie ludów lub obiektów geograficznych występujących poza obszarem funkcjonowania danej kultury.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Egzonim
Encyklopedia katolicka
Encyklopedia katolicka – polska encyklopedia specjalistyczna wydana w latach 1973–2014 w Lublinie przez Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Encyklopedia katolicka
Etymologia
Etymologia – dział językoznawstwa badający pochodzenie wyrazów, zmiany ich znaczenia i formy w miarę upływu czasu.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Etymologia
Fonologia
Fonologia (dawniej głosownia) – nauka o systemach dźwiękowych języków.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Fonologia
Franciszek Tokarz
Franciszek Tokarz (ur. 5 lutego 1897 we Wronowicach, zm. 5 lipca 1973 w Krakowie) – ksiądz katolicki, profesor KUL, badacz historii filozofii indyjskiej i chińskiej.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Franciszek Tokarz
Główny Urząd Geodezji i Kartografii
Główny Urząd Geodezji i Kartografii (GUGiK) – urząd obsługujący i działający pod bezpośrednim kierownictwem Głównego Geodety Kraju.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Główny Urząd Geodezji i Kartografii
Gwoyeu Romatzyh
Przykłady zapisu w Gwoyeu Romatzyh czterech różnych tonów dla tej samej sylaby "guo" Gwoyeu Romatzyh (chin. trad. 國語羅馬字, chin. upr. 国语罗马字, pinyin Guóyǔ Luómǎzì, dosłownie "romanizacja języka narodowego") – system transkrypcji języka mandaryńskiego, opracowany przez Zhao Yuanrena i rozwinięty przez grupę chińskich językoznawców w latach 1925-1926.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Gwoyeu Romatzyh
Hanyu pinyin
Hanyu pinyin – oficjalna transkrypcja standardowego języka mandaryńskiego (putonghua, hanyu pinyin: pǔtōnghuà) – urzędowego języka Chin – na alfabet łaciński.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Hanyu pinyin
Harbin
(dawniej CharbinPrzed II wojnąświatowąw publikacjach krajowych oraz wśród samej Polonii mandżurskiej używano powszechnie nazwy Charbin, powstałej w wyniku transkrybowania na język polski litery Х – nie bez znaczenia była bliskość wymowy chińskiej spółgłoski, dziś zapisywanej jako h oraz polskiej głoski zapisywanej jako ch (w przeciwieństwie do dźwięcznej wymowy polskiego h).
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Harbin
Huang Di
Huang Di – legendarny władca i protoplasta Chińczyków, który miał panować w latach 2697-2597 p.n.e. lub 2674-2575 p.n.e. Zaliczany do Trzech Dostojnych i Pięciu Cesarzy, uważany był za wynalazcę pisma, kompasu, koła garncarskiego, pierwszego kalendarza, astronomii, matematyki i medycyny, a w okresie rozwoju taoizmu uznawano go za jednego z głównych jego patronów (często mylono z nim mędrca tej filozofii, Laozi); jego synem był cesarz Zhuanxu.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Huang Di
Hunhuzi
Hunhuzi, także chunchuzi, chunchuzy (ros. хунху́зы) – chińscy bandyci na dalekowschodnim pograniczu Rosji, od XIX wieku do 1949 roku.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Hunhuzi
II wojna światowa
Polskiego Radia o wybuchu wojny II wojna światowa – największa i najkrwawsza wojna w dziejach, zaliczana do wojen totalnych, trwająca od 1 września 1939 roku do 2 września 1945 roku.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i II wojna światowa
Jan Jaworski (sinolog)
Jan Godzimir Jaworski, ps.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Jan Jaworski (sinolog)
Język chiński
Zasięg geograficzny poszczególnych języków chińskich Język chiński (lub; pinyin Zhōngwén) – język lub grupa spokrewnionych języków (w klasyfikacji ISO 639-3: makrojęzyk) z rodziny języków chińsko-tybetańskich.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Język chiński
Język koreański
Język koreański (kor.) – język narodowy Koreańczyków, urzędowy w Korei Południowej i Północnej, a także w chińskiej prefekturze autonomicznej Yanbian.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Język koreański
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Język polski
Język rosyjski
Język rosyjski (ros., russkij jazyk; dawniej też: język wielkoruski) – język z grupy wschodniosłowiańskiej, będący urzędowym w Rosji, Kirgistanie, Kazachstanie i na Białorusi, a także jednym z pięciu języków oficjalnych i jednocześnie jednym z sześciu języków konferencyjnych Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Język rosyjski
Język tonalny
Języki tonalne na świecie Schemat tonów w języku tajskim Schemat tonów w języku kantońskim Schemat tonów w języku wietnamskim (Hanoi) Schemat tonów w języku wietnamskim (dialekt północny) Schemat tonów w standardowym języku mandaryńskim Język tonalny − język, w którym każda sylaba ma przypisany pewien ton, polegający na odpowiedniej modulacji głosu.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Język tonalny
Jyutping
Jyutping (chiń. trad. 粵拼, chiń. upr. 粤拼, hanyu pinyin Yuèpīn, jyutping Jyut6ping3) – niezanglicyzowana transkrypcja języka kantońskiego na alfabet łaciński.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Jyutping
Klucz (pismo chińskie)
Klucze (inaczej pierwiastki) – elementy znaków chińskich, według których układane sąsłowniki pisma chińskiego i japońskiego.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Klucz (pismo chińskie)
Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej
Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej (KSNG) – komisja odpowiedzialna za ustalanie polskich nazw geograficznych świata (egzonimów) oraz za reprezentowanie Polski w kwestiach nazewnictwa geograficznego na arenie międzynarodowej.
Krzysztof Gawlikowski
Krzysztof Michał Gawlikowski (ur. 11 sierpnia 1940 w Międzyrzecu Podlaskim, zm. 2 marca 2021 w Warszawie) – polski sinolog i politolog, badacz chińskiej klasycznej myśli strategicznej, profesor zwyczajny nauk humanistycznych, założyciel i kierownik Pracowni Dziejów Azji i Afryki Północnej XIX i XX w.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Krzysztof Gawlikowski
Kuangsi
Region Autonomiczny Kuangsi-Czuang (Guangxi wym.) – region autonomiczny w południowej części Chin.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Kuangsi
Kuejczou
Kuejczou – prowincja w południowych Chinach.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Kuejczou
Mao Zedong
Mao Zedong (IPA:; ur. 26 grudnia 1893 w Shaoshan, zm. 9 września 1976 w Pekinie) – chiński polityk, dyktator, przywódca Chińskiej Republiki Ludowej w latach 1949–1976.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Mao Zedong
Marzenna Szlenk-Iliewa
Marzenna Szlenk-Iliewa (ur. 7 marca 1933 w Kościelisku) – polska sinolog, znawczyni języków i kultury chińskiej, tłumaczka literatury bułgarskiej.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Marzenna Szlenk-Iliewa
Międzynarodowy alfabet fonetyczny
Międzynarodowy alfabet fonetycznyW polskich opracowaniach często można spotkać się z angielskąnazwąInternational Phonetic Alphabet oraz skrótem IPA, czasami również z francuskąnazwąAlphabet phonétique international (API).
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Międzynarodowy alfabet fonetyczny
Michał Boym
Michał Piotr Boym (ur. w 1612 lub 1614 we Lwowie, zm. 22 sierpnia 1659 w Guangxi) – polski orientalista, jezuita, misjonarz w Chinach, przyrodnik, kartograf, jeden z pierwszych europejskich sinologów, propagator chińskiej medycyny w Europie oraz poseł cesarza Yongli, którego ochrzcił, z Południowej dynastii Ming do papieża.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Michał Boym
Mieczysław Jerzy Künstler
Grób Künstlera na wojskowych Powązkach Mieczysław Jerzy Künstler (ur. 26 marca 1933 w Słupcy, zm. 27 grudnia 2007 w WarszawieEwa Zajdler: Mieczysław Jerzy Künstler 1933-2007. Między Paryżem a Pekinem, w: Portrety uczonych. Profesorowie Uniwersytetu Warszawskiego po 1945. A-K, Wyd.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Mieczysław Jerzy Künstler
N
N (minuskuła: n) – czternasta litera alfabetu łacińskiego i osiemnasta polskiego.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i N
Nankin
Nankin – stolica prowincji Jiangsu, port nad dolnąJangcy, dawna stolica Chin.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Nankin
Naxi
Naxi (chiń. 纳西族, Nàxī zú; nazwa własna w języku naxi: ¹na²khi) – grupa etniczna zamieszkująca przedgórze Himalajów na terenie chińskiej prowincji Junnan (głównie powiat autonomiczny Yulong na obszarze prefektury Lijiang) i w południowo-zachodniej części Syczuanu.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Naxi
Neologizm
Neologizm (z gr. νεος + λογός „nowe słowo”), innowacja językowa – nowy element wykształcony na gruncie danego języka, pewnej jego formy lub – dla celów artystycznych – w ramach tekstu literackiego.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Neologizm
Ng
Ng – dwuznak używany w języku angielskim, wietnamskim, maoryskim, niderlandzkim, malajskim, tagalog i wielu innych językach Azji Południowo-Wschodniej oraz Australii.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Ng
Nicolas Trigault
Mateusza Ricciego, w tłumaczeniu Nicolasa Trigaulta, Ausburg, rok 1615. Nicolas Trigault (ur. 3 marca 1577 w Douai, zm. 14 listopada 1628 w Hangzhou) – francuski jezuicki misjonarz w Chinach.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Nicolas Trigault
Pe̍h-ōe-jī
W niektórych publikacjach (Biblia, słowniki, poezja, prace naukowe) nadal wykorzystuje się Pe̍h-ōe-jī Biblia w grafii Pe̍h-ōe-jī IPA: peʔ˩ ue˩ dzi˨ Pe̍h-ōe-jī (POJ) (chiń. 白話字, pinyin: báihuà zì) – system zapisu języka chińskiego za pomocąalfabetu łacińskiego, wprowadzony w XIX w.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Pe̍h-ōe-jī
Pekin
Chaoyang) mały Pekin – stolica Chińskiej Republiki Ludowej oraz jedno z czterech miast wydzielonych, podlegające bezpośrednio władzom kraju.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Pekin
Pismo chińskie
Pismo chińskie (chiń. hànzì, jap. kanji, kor. hancha) – sylabowe pismo logograficzne (ideograficzno-fonetyczne), stworzone najwcześniej 8 tys.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Pismo chińskie
Polska Akademia Umiejętności
Polska Akademia Umiejętności (w skrócie PAU, do 1919 pod nazwąAkademia Umiejętności, w skrócie AU) – instytucja naukowa mająca status stowarzyszenia, korporacja uczonych skupiająca elitę kadry naukowej.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Polska Akademia Umiejętności
Polski Biuletyn Orientalistyczny
Polski Biuletyn Orientalistyczny – rocznik naukowy wydawany w latach 1937-1938 przez Instytut Orientalistyczny Uniwersytetu Warszawskiego.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Polski Biuletyn Orientalistyczny
Przydech
Przydech (aspiracja) – zjawisko fonetyczne polegające na energicznym rozwarciu wcześniej zwartych narządów mowy, co daje słaby dźwięk h towarzyszący artykulacji danej spółgłoski zwartej.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Przydech
Qu Yuan
Qu Yuan (ur. ok. 340 p.n.e., zm. ok. 278 p.n.e.) – chiński uczony, polityk i poeta, minister w państwie Chu w okresie Walczących Królestw.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Qu Yuan
Regionalizm (językoznawstwo)
Regionalizm – element językowy, cecha językowa (cecha wymowy, wyraz, forma wyrazowa, konstrukcja) właściwa dla mowy mieszkańców pewnego regionu, występująca poza odmianę literackądanego języka.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Regionalizm (językoznawstwo)
Renmin Ribao
Renmin Ribao (pinyin: Rénmín Rìbào – Dziennik Ludowy) – dziennik Komunistycznej Partii Chin wydawany od 1948.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Renmin Ribao
Rocznik Orientalistyczny
Rocznik Orientalistyczny (daw. Oryentalistyczny lub Orjentalistyczny) – polskie pismo naukowe wydawane od 1915 roku.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Rocznik Orientalistyczny
Roman Malek
Roman Malek (ur. 3 października 1951 w Bytowie, zm. 29 listopada 2019 w Grudziądzu) – polski ksiądz ze Zgromadzenia Słowa Bożego (werbiści), sinolog, redaktor naczelny naukowego czasopisma Monumenta Serica – Journal of Oriental Studies i dyrektor sinologicznego instytutu Monumenta Serica w Sankt Augustin koło Bonn w Niemczech, W 1976 obronił na KUL-u pracę magisterskąoraz w Pieniężnie przyjął święcenia kapłańskie.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Roman Malek
Samogłoska półprzymknięta tylna niezaokrąglona
Samogłoska półprzymknięta tylna niezaokrąglona – typ samogłoski spotykany w językach naturalnych.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Samogłoska półprzymknięta tylna niezaokrąglona
Samogłoska przymknięta przednia zaokrąglona
Samogłoska przymknięta przednia zaokrąglona – typ samogłoski spotykany w językach naturalnych.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Samogłoska przymknięta przednia zaokrąglona
Sima Qian
Sima Qian (ur. ok. 145 p.n.e., zm. ok. 86 p.n.e.; zi: 子長, Zǐcháng) – chiński historyk, urzędnik na dworze cesarza Wudi z dynastii Han, także astrolog i reformator kalendarza.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Sima Qian
Sinciang
Sinciang (wym.; pełna nazwa: Region Autonomiczny Sinciang-Ujgur, ujg. شىنجاڭ ئۇيغۇر ئاپتونومرايونى, Shinjang Uyghur Aptonom Rayoni) – region autonomiczny w Chinach.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Sinciang
Sinogram (językoznawstwo)
Napis: „sinogram” (hanzi itd.) w znakach klasycznych (漢字) i uproszczonych (汉字) Sinogram, jap. 漢字 kanji (hiragana: かんじ, katakana: カンジ), kor. hanja (한자), wietn. hán tự – znak pisma chińskiego, japońskiego, koreańskiego, wietnamskiego oraz pism pochodnych (np.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Sinogram (językoznawstwo)
Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna dźwięczna
Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych.
Spółgłoska półotwarta wargowo-miękkopodniebienna
Spółgłoska półotwarta wargowo-miękkopodniebienna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego, reprezentowany w transkrypcji fonetycznej IPA i X-SAMPA symbolem (w slawistycznym alfabecie fonetycznym symbolem). Głoska ta jest niesylabicznym odpowiednikiem samogłoski u.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Spółgłoska półotwarta wargowo-miękkopodniebienna
Spółgłoska szczelinowa z retrofleksją dźwięczna
Spółgłoska szczelinowa z retrofleksjądźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Spółgłoska szczelinowa z retrofleksją dźwięczna
Spółgłoska zwarto-szczelinowa
Spółgłoski zwarto-szczelinowe (afrykaty) powstają, gdy w pierwszej fazie artykulacji dochodzi do blokady przepływu przez jamę ustnąi nosową(zwarcia), po czym tworzy się dostatecznie wąska szczelina, by powstał szum, tarcie.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Spółgłoska zwarto-szczelinowa
Standardowy język mandaryński
Tony w standardowym języku mandaryńskim Standardowy język mandaryński (nazywany często językiem mandaryńskim lub standardowym językiem chińskim) – oficjalny standard mówionego języka chińskiego, używany jako język urzędowy w Chińskiej Republice Ludowej, Republice Chińskiej, jeden z czterech oficjalnych języków Singapuru, a także jeden z sześciu oficjalnych języków Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Standardowy język mandaryński
Stanisław Schayer
Stanisław Schayer (ur. 8 maja 1899 w Sędziszowie, zm. 1 grudnia 1941 w Otwocku) – językoznawca, indolog, filozof, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, założyciel (1932) i pierwszy dyrektor Instytutu Orientalistycznego UWSmolna 30.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Stanisław Schayer
Stela z Xi’an
Nagłówek z napisem: ''Stela upamiętniająca rozpowszechnienie w Chinach Religii Światła z Daqin'' Theophil Gottlieb Spitzel, ''De re literaria Sinensium commentarius'', 1660 Stela z Xi’an – kamienna tablica z inskrypcjąz czasów dynastii Tang, odkryta przez chińskich robotników w 1623 w okolicy dzisiejszego Xi’anu.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Stela z Xi’an
System Palladiusza
System Palladiusza (ros. транскрипционная система Палладия) lub rosyjska transkrypcja sinologiczna – transkrypcja języka chińskiego za pomocącyrylicy, używana w Rosji.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i System Palladiusza
Szanghaj
Szanghaj, dzielnica Pudong Szanghaj – miasto we wschodnich Chinach, przy ujściu rzeki Jangcy, jedno z czterech miast wydzielonych Chińskiej Republiki Ludowej.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Szanghaj
Tadeusz Margul
Tadeusz Margul (ur. 19 maja 1923, zm. 29 maja 2009) – polski religioznawca, filozof i poliglota, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie i Uniwersytetu Jagiellońskiego, specjalista w zakresie geografii religii, historii porównawczej religii i teorii religii.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Tadeusz Margul
Tiencin
Tiencin – jedno z czterech miast wydzielonych Chin, znajdujące się pomiędzy Pekinem a zatokąBohai, jeden z największych portów świata i specjalna strefa ekonomiczna ustanowiona po trzęsieniu ziemi z 1976 r.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Tiencin
Transkrypcja (językoznawstwo)
Transkrypcja, w skrócie trb. (od słowa transkrybowanie - dokonywanie transkrypcji) – system zapisu głosek (mowy) danego języka za pomocąsymboli graficznych, czyli pisownia fonetyczna lub system fonetycznej konwersji innego pisma.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Transkrypcja (językoznawstwo)
Transkrypcja języka chińskiego
piśmie phags-pa pochodzenia tybetańskiego. Zhuyin, chiński system transkrypcji języka mandaryńskiego Gazeta z lat 30 XX w. wydrukowana w całości w systemie ''latinxua sin wenz'' w grafii łacińskiej gwoyeu romatzyh języku arabskim, prawa po chińsku w arabskim systemie xiao’erjing Wyraz „Chiny” zapisany w hanyu pinyin, tongyong pinyin oraz tradycyjnymi i uproszczonymi znakami chińskimi Transkrypcja języka chińskiego – różne systemy oddania dźwięków języka chińskiego za pomocąinnych alfabetów.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Transkrypcja języka chińskiego
Transkrypcja na chiński
Transkrypcja z punktu widzenia języka chińskiego to proces odwrotny do latynizacji, który pozwala na zapisanie obcych nazw i nazwisk przy pomocy pisma chińskiego.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Transkrypcja na chiński
Transliteracja
Transliteracja, w skrócie trl. – grafemiczny sposób konwersji pisma.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Transliteracja
Tryftong
Angielskie tryftongi Tryftong (tri „trzy” i phthóngos „dźwięk”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy trzy dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski, np.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Tryftong
Tygodnik Polski (Harbin)
Tygodnik Polski – tygodnik wydawany w Harbinie (Chiny) od 1922 do 1940.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Tygodnik Polski (Harbin)
Uniwersytet Warszawski
Uniwersytet Warszawski (historyczne nazwy: Królewski Uniwersytet Warszawski, Cesarski Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet Józefa Piłsudskiego w Warszawie) – polski publiczny uniwersytet założony 19 listopada 1816 w Warszawie przez Komisję Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Uniwersytet Warszawski
Wacław Sieroszewski
Wacław Sieroszewski, grudzień 1914 Ochrany, 1910 Oficerowie Legionów, Zakopane 16 grudnia 1914. Od lewej Tytus Czaki, Wacław Sieroszewski, Józef Piłsudski, Tadeusz Kasprzycki, Walery Sławek Grób Wacława Sieroszewskiego na warszawskich Powązkach Pomnik Wacława Sieroszewskiego w Jakucku ul.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Wacław Sieroszewski
Wade-Giles
Angielska transkrypcja sinologiczna Wade’a i Gilesa – transkrypcja stosowana do zapisu wymowy języka chińskiego za pomocąalfabetu łacińskiego na potrzeby użytkowników języka angielskiego.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Wade-Giles
Władysław Kotwicz
Fotografia portretowa Władysław Kotwicz (ur. 20 marca 1872 w Ossowie k. Lidy na Wileńszczyźnie, zm. 3 października 1944 w Czarnym Borze pod Wilnem) – polski językoznawca, orientalista.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Władysław Kotwicz
Wielka encyklopedia powszechna PWN
WEP PWN, tom 9, s. 104 i insert Wielka encyklopedia powszechna PWN – polska encyklopedia powszechna wydana w latach 1962–1970 przez Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Wielka encyklopedia powszechna PWN
Witold Jabłoński (sinolog)
Witold Andrzej Jabłoński (ur. 10 stycznia 1901 w Pniewie, powiat Łomża, zm. 23 lipca 1957 w Pekinie) – sinolog polski, historyk kultury i religioznawca, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Witold Jabłoński (sinolog)
Witold Rodziński
Witold Rodziński (ur. 5 października 1918 we Lwowie, zm. 18 grudnia 1997) – polski dyplomata, historyk i sinolog, ambasador PRL w Londynie (1960–1965) i Pekinie w okresie tzw.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Witold Rodziński
Xi’an
Xi’an – ośrodek administracyjny prowincji Shaanxi, jedno z najważniejszych historycznie miast Chin.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Xi’an
XVII wiek
XVI wiek XVIII wiek Lata 1600. • Lata 1610. • Lata 1620. • Lata 1630. • Lata 1640. • Lata 1650. • Lata 1660. • Lata 1670. • Lata 1680. • Lata 1690. 1601 1602 1603 1604 1605 1606 1607 1608 1609 1610 1611 1612 1613 1614 1615 1616 1617 1618 1619 1620 1621 1622 1623 1624 1625 1626 1627 1628 1629 1630 1631 1632 1633 1634 1635 1636 1637 1638 1639 1640 1641 1642 1643 1644 1645 1646 1647 1648 1649 1650 1651 1652 1653 1654 1655 1656 1657 1658 1659 1660 1661 1662 1663 1664 1665 1666 1667 1668 1669 1670 1671 1672 1673 1674 1675 1676 1677 1678 1679 1680 1681 1682 1683 1684 1685 1686 1687 1688 1689 1690 1691 1692 1693 1694 1695 1696 1697 1698 1699 1700 ---- Europa w XVII wieku.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i XVII wiek
Yamen
Yamen – urząd, a zarazem siedziba urzędników (mandarynów) cesarskiej administracji w Chinach, a później również administracji królewskiej w Korei; również metonimiczne określenie władz.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Yamen
Zapiski historyka
Pierwsza strona Zapisków Historyka Zapiski historyka lub Zapiski historyczne – jedna z najważniejszych kronik historii Chin, uważana za czołowe osiągnięcie chińskiej historiografii i wzór dla pokoleń dziejopisarzy, będąca zarazem pierwszym elementem jak i prototypem wszystkich kronik zawartych w oficjalnym zbiorze Dwudziestu czterech historii.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Zapiski historyka
Zhangzhou
Zhangzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowo-wschodnich Chinach, w prowincji Fujian.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Zhangzhou
Zhuangzi (filozof)
Zhuangzi (znaczenie: Mistrz Zhuang; w Polsce obowiązuje również spolszczone określenie Czuang-tsy; ok. 369 – ok. 286 p.n.e.) – myśliciel i pisarz, którego nauka była wyższym etapem w rozwoju starożytnego taoizmu.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Zhuangzi (filozof)
Zhuangzi (księga)
Zhuangzi – starożytny chiński traktat filozoficzny, obok Daodejing zasadnicze dzieło filozofii taoistycznej, cenione także za walory literackie.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Zhuangzi (księga)
Zhuanxu
Zhuanxu (chiń. 顓頊) – pradawny władca chiński należący do grupy pięciu legendarnych cesarzy z okresu Wu Di.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Zhuanxu
Ь
Ь, miękki znak (Ь, ь) – znak cyrylicy służący do zmiękczania.
Zobaczyć Polskie transkrypcje języka chińskiego i Ь
Znany jako Polska transkrypcja języka chińskiego, Polska transkrypcja sinologiczna.