Szybszy dostęp niż przeglądarce!
105 kontakty: Alfabet łaciński, Archaizm, Australia, Łacina, École française d’Extrême-Orient, Bernhard Karlgren, Changzhou, Chińska Republika Ludowa, Chińska transkrypcja pocztowa, Chuci, Dialekt pekiński, Dialogi konfucjańskie, Doman Wieluch, Dwuznak, Dyftong, Dynastia Qing, Egzonim, Encyklopedia katolicka, Etymologia, Fonologia, Franciszek Tokarz, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Gwoyeu Romatzyh, Hanyu pinyin, Harbin, Huang Di, Hunhuzi, II wojna światowa, Jan Jaworski (sinolog), Język chiński, Język koreański, Język polski, Język rosyjski, Język tonalny, Jyutping, Klucz (pismo chińskie), Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej, Krzysztof Gawlikowski, Kuangsi, Kuejczou, Mao Zedong, Marzenna Szlenk-Iliewa, Międzynarodowy alfabet fonetyczny, Michał Boym, Mieczysław Jerzy Künstler, N, Nankin, Naxi, Neologizm, Ng, ..., Nicolas Trigault, Pe̍h-ōe-jī, Pekin, Pismo chińskie, Polska Akademia Umiejętności, Polski Biuletyn Orientalistyczny, Przydech, Qu Yuan, Regionalizm (językoznawstwo), Renmin Ribao, Rocznik Orientalistyczny, Roman Malek, Samogłoska półprzymknięta tylna niezaokrąglona, Samogłoska przymknięta przednia zaokrąglona, Sima Qian, Sinciang, Sinogram (językoznawstwo), Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna dźwięczna, Spółgłoska półotwarta wargowo-miękkopodniebienna, Spółgłoska szczelinowa z retrofleksją dźwięczna, Spółgłoska zwarto-szczelinowa, Standardowy język mandaryński, Stanisław Schayer, Stela z Xi’an, System Palladiusza, Szanghaj, Tadeusz Margul, Tiencin, Transkrypcja (językoznawstwo), Transkrypcja języka chińskiego, Transkrypcja na chiński, Transliteracja, Tryftong, Tygodnik Polski (Harbin), Uniwersytet Warszawski, Wacław Sieroszewski, Wade-Giles, Władysław Kotwicz, Wielka encyklopedia powszechna PWN, Witold Jabłoński (sinolog), Witold Rodziński, Xi’an, XVII wiek, Yamen, Zapiski historyka, Zhangzhou, Zhuangzi (filozof), Zhuangzi (księga), Zhuanxu, Ь, 1612, 1614, 1659, 1906, 1993. Rozwiń indeks (55 jeszcze) »
Alfabet łaciński
kraje, gdzie alfabet łaciński jest używany dodatkowo, obok innego oficjalnego Przykłady liter alfabetu łacińskiego Albrechta Dürera Alfabet łaciński, pismo łacińskie, łacinka, alfabet rzymski – alfabet, system znaków służących do zapisu większości języków europejskich oraz wielu innych.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Alfabet łaciński · Zobacz więcej »
Archaizm
Archaizm (gr. archaíos „dawny” od archē „początek”) – wyraz, konstrukcja składniowa lub związek frazeologiczny, który wyszedł z użycia w danej formie języka.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Archaizm · Zobacz więcej »
Australia
Australia, formalnie Związek Australijski – państwo demokratyczne, położone na półkuli południowej, obejmujące kontynent Australia, wyspę Tasmanię i inne znacznie mniejsze wyspy na Oceanach Indyjskim i Spokojnym.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Australia · Zobacz więcej »
Łacina
Łacina, język łaciński (łac.) – język indoeuropejski z latynofaliskiej podgrupy języków italskich.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Łacina · Zobacz więcej »
École française d’Extrême-Orient
École française d’Extrême-Orient (EFEO), Francuska Szkoła Dalekiego Wschodu − francuski instytut specjalizujący się w badaniu społeczności azjatyckich, założony w 1900 roku w Hanoi, w ówczesnych Indochinach Francuskich.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i École française d’Extrême-Orient · Zobacz więcej »
Bernhard Karlgren
Klas Bernhard Johannes Karlgren (ur. 15 października 1889 – zm. 20 października 1978) – szwedzki sinolog i lingwista, pionier badań nad starożytnymi językami chińskimi i historii fonologii chińskiej metodami porównawczymi.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Bernhard Karlgren · Zobacz więcej »
Changzhou
Changzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej we wschodnich Chinach, w prowincji Jiangsu, port nad Wielkim Kanałem, na południowym brzegu Jangcy.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Changzhou · Zobacz więcej »
Chińska Republika Ludowa
Pekin Szanghaj Mount Everest Chińska Republika Ludowa, ChRL, Chiny – państwo w Azji Wschodniej, obejmujące historyczne Chiny (bez Tajwanu) oraz Tybet i inne ziemie w Azji Środkowej zamieszkane w sumie przez 56 grup etnicznych.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Chińska Republika Ludowa · Zobacz więcej »
Chińska transkrypcja pocztowa
Chińska transkrypcja pocztowa (chin. trad.: 郵政式拼音, chin. upr.: 邮政式拼音, hanyu pinyin: Yóuzhèngshì Pīnyīn) − system latynizacji chińskich nazw miejscowości.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Chińska transkrypcja pocztowa · Zobacz więcej »
Chuci
Chuci, Pieśni z Chu) – antologia chińskiej poezji autorstwa Qu Yuana i Song Yu żyjących w epoce Walczących Królestw w państwie Chu, oraz późniejszych naśladowców ich stylu. W skład Chuci wchodzi 58 krótkich i 6 długich utworów poetyckich. Jest to drugi (po ''Księdze pieśni'') zachowany zbiór chińskiej poezji, a pierwszy, którego autorzy sąznani z imienia.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Chuci · Zobacz więcej »
Dialekt pekiński
Dialekt pekiński (chin. upr.: 北京话; chin. trad.: 北京話; pinyin: Běijīnghuà) – dialekt języka chińskiego, należący do tzw.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Dialekt pekiński · Zobacz więcej »
Dialogi konfucjańskie
era Longji, rok drugi (czyli 890 n.e.), mógł być jednak przepisany w połowie VIII w. Bibliothèque nationale Dialogi konfucjańskie – dzieło o 20 rozdziałach i 497 wersach, zawierające aforyzmy, maksymy i krótkie przypowieści Konfucjusza (551-479 p.n.e.), spisane przez jego uczniów, prawdopodobnie przez drugie ich pokolenie.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Dialogi konfucjańskie · Zobacz więcej »
Doman Wieluch
Doman Wieluch (ur. 1887 w Jabłonkowie, zm. 1976 w Kopenhadze) – polski sinolog, tłumacz i urzędnik konsularny.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Doman Wieluch · Zobacz więcej »
Dwuznak
Dwuznak, digraf – dwie litery oznaczające jednągłoskę.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Dwuznak · Zobacz więcej »
Dyftong
Dyftong, dwugłoska (diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Dyftong · Zobacz więcej »
Dynastia Qing
Dynastia Qing, wym.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Dynastia Qing · Zobacz więcej »
Egzonim
Egzonim (od el ἔξω, éksō, „poza” i ὄνομα, ónoma, „nazwa”) – nazwa używana w danym języku na określenie ludów lub obiektów geograficznych występujących poza obszarem funkcjonowania danej kultury.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Egzonim · Zobacz więcej »
Encyklopedia katolicka
Encyklopedia katolicka – polska encyklopedia specjalistyczna wydana w latach 1973–2014 w Lublinie przez Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Encyklopedia katolicka · Zobacz więcej »
Etymologia
Etymologia – dział językoznawstwa badający pochodzenie wyrazów, zmiany ich znaczenia i formy w miarę upływu czasu.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Etymologia · Zobacz więcej »
Fonologia
Fonologia (dawniej głosownia) – nauka o systemach dźwiękowych języków.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Fonologia · Zobacz więcej »
Franciszek Tokarz
Franciszek Tokarz (ur. 5 lutego 1897 we Wronowicach, zm. 5 lipca 1973 w Krakowie) – ksiądz katolicki, profesor KUL, badacz historii filozofii indyjskiej i chińskiej.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Franciszek Tokarz · Zobacz więcej »
Główny Urząd Geodezji i Kartografii
Główny Urząd Geodezji i Kartografii (GUGiK) – urząd obsługujący i działający pod bezpośrednim kierownictwem Głównego Geodety Kraju.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Główny Urząd Geodezji i Kartografii · Zobacz więcej »
Gwoyeu Romatzyh
Przykłady zapisu w Gwoyeu Romatzyh czterech różnych tonów dla tej samej sylaby "guo" Gwoyeu Romatzyh (chin. trad. 國語羅馬字, chin. upr. 国语罗马字, pinyin Guóyǔ Luómǎzì, dosłownie "romanizacja języka narodowego") – system transkrypcji języka mandaryńskiego, opracowany przez Zhao Yuanrena i rozwinięty przez grupę chińskich językoznawców w latach 1925-1926.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Gwoyeu Romatzyh · Zobacz więcej »
Hanyu pinyin
Hanyu pinyin – oficjalna transkrypcja standardowego języka mandaryńskiego (putonghua, hanyu pinyin: pǔtōnghuà) – urzędowego języka Chin – na alfabet łaciński.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Hanyu pinyin · Zobacz więcej »
Harbin
(dawniej CharbinPrzed II wojnąświatowąw publikacjach krajowych oraz wśród samej Polonii mandżurskiej używano powszechnie nazwy Charbin, powstałej w wyniku transkrybowania na język polski litery Х – nie bez znaczenia była bliskość wymowy chińskiej spółgłoski, dziś zapisywanej jako h oraz polskiej głoski zapisywanej jako ch (w przeciwieństwie do dźwięcznej wymowy polskiego h). Po II wojnie światowej wprowadzona została pisownia Harbin, zgodniejsza ze zwyczajem międzynarodowym (zob. J. Straszewski, Słownik geograficzny. Pochodzenie i znaczenie nazw geograficznych, Warszawa 1959, s. 105 i).;; mandż. ᡥᠠᡵᠪᡳᠨ) – miasto w Mandżurii, stolica chińskiej prowincji Heilongjiang, założone w 1898 w czasie budowy Kolei Wschodniochińskiej przez Adama Szydłowskiego.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Harbin · Zobacz więcej »
Huang Di
Huang Di – legendarny władca i protoplasta Chińczyków, który miał panować w latach 2697-2597 p.n.e. lub 2674-2575 p.n.e. Zaliczany do Trzech Dostojnych i Pięciu Cesarzy, uważany był za wynalazcę pisma, kompasu, koła garncarskiego, pierwszego kalendarza, astronomii, matematyki i medycyny, a w okresie rozwoju taoizmu uznawano go za jednego z głównych jego patronów (często mylono z nim mędrca tej filozofii, Laozi); jego synem był cesarz Zhuanxu.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Huang Di · Zobacz więcej »
Hunhuzi
Hunhuzi, także chunchuzi, chunchuzy (ros. хунху́зы) – chińscy bandyci na dalekowschodnim pograniczu Rosji, od XIX wieku do 1949 roku.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Hunhuzi · Zobacz więcej »
II wojna światowa
Polskiego Radia o wybuchu wojny II wojna światowa – największa i najkrwawsza wojna w dziejach, zaliczana do wojen totalnych, trwająca od 1 września 1939 roku do 2 września 1945 roku.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i II wojna światowa · Zobacz więcej »
Jan Jaworski (sinolog)
Jan Godzimir Jaworski, ps.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Jan Jaworski (sinolog) · Zobacz więcej »
Język chiński
Zasięg geograficzny poszczególnych języków chińskich Język chiński (lub; pinyin Zhōngwén) – język lub grupa spokrewnionych języków (w klasyfikacji ISO 639-3: makrojęzyk) z rodziny języków chińsko-tybetańskich.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Język chiński · Zobacz więcej »
Język koreański
Język koreański (kor.) – język narodowy Koreańczyków, urzędowy w Korei Południowej i Północnej, a także w chińskiej prefekturze autonomicznej Yanbian.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Język koreański · Zobacz więcej »
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Język polski · Zobacz więcej »
Język rosyjski
Język rosyjski (ros., russkij jazyk; dawniej też: język wielkoruski) – język z grupy wschodniosłowiańskiej, będący urzędowym w Rosji, Kirgistanie, Kazachstanie i na Białorusi, a także jednym z pięciu języków oficjalnych i jednocześnie jednym z sześciu języków konferencyjnych Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Język rosyjski · Zobacz więcej »
Język tonalny
Języki tonalne na świecie Schemat tonów w języku tajskim Schemat tonów w języku kantońskim Schemat tonów w języku wietnamskim (Hanoi) Schemat tonów w języku wietnamskim (dialekt północny) Schemat tonów w standardowym języku mandaryńskim Język tonalny − język, w którym każda sylaba ma przypisany pewien ton, polegający na odpowiedniej modulacji głosu.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Język tonalny · Zobacz więcej »
Jyutping
Jyutping (chiń. trad. 粵拼, chiń. upr. 粤拼, hanyu pinyin Yuèpīn, jyutping Jyut6ping3) – niezanglicyzowana transkrypcja języka kantońskiego na alfabet łaciński.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Jyutping · Zobacz więcej »
Klucz (pismo chińskie)
Klucze (inaczej pierwiastki) – elementy znaków chińskich, według których układane sąsłowniki pisma chińskiego i japońskiego.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Klucz (pismo chińskie) · Zobacz więcej »
Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej
Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej (KSNG) – komisja odpowiedzialna za ustalanie polskich nazw geograficznych świata (egzonimów) oraz za reprezentowanie Polski w kwestiach nazewnictwa geograficznego na arenie międzynarodowej.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej · Zobacz więcej »
Krzysztof Gawlikowski
Krzysztof Michał Gawlikowski (ur. 11 sierpnia 1940 w Międzyrzecu Podlaskim, zm. 2 marca 2021 w Warszawie) – polski sinolog i politolog, badacz chińskiej klasycznej myśli strategicznej, profesor zwyczajny nauk humanistycznych, założyciel i kierownik Pracowni Dziejów Azji i Afryki Północnej XIX i XX w. w Instytucie Historii PAN, wykładowca na wielu uniwersytetach w Europie i w Azji, założyciel Centrum Badań Azji Wschodniej w Instytucie Studiów Politycznych PAN, założyciel Centrum Cywilizacji Azji Wschodniej Uniwersytetu SWPS.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Krzysztof Gawlikowski · Zobacz więcej »
Kuangsi
Region Autonomiczny Kuangsi-Czuang (Guangxi wym.) – region autonomiczny w południowej części Chin.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Kuangsi · Zobacz więcej »
Kuejczou
Kuejczou – prowincja w południowych Chinach.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Kuejczou · Zobacz więcej »
Mao Zedong
Mao Zedong (IPA:; ur. 26 grudnia 1893 w Shaoshan, zm. 9 września 1976 w Pekinie) – chiński polityk, dyktator, przywódca Chińskiej Republiki Ludowej w latach 1949–1976.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Mao Zedong · Zobacz więcej »
Marzenna Szlenk-Iliewa
Marzenna Szlenk-Iliewa (ur. 7 marca 1933 w Kościelisku) – polska sinolog, znawczyni języków i kultury chińskiej, tłumaczka literatury bułgarskiej.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Marzenna Szlenk-Iliewa · Zobacz więcej »
Międzynarodowy alfabet fonetyczny
Międzynarodowy alfabet fonetycznyW polskich opracowaniach często można spotkać się z angielskąnazwąInternational Phonetic Alphabet oraz skrótem IPA, czasami również z francuskąnazwąAlphabet phonétique international (API).
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Międzynarodowy alfabet fonetyczny · Zobacz więcej »
Michał Boym
Michał Piotr Boym (ur. w 1612 lub 1614 we Lwowie, zm. 22 sierpnia 1659 w Guangxi) – polski orientalista, jezuita, misjonarz w Chinach, przyrodnik, kartograf, jeden z pierwszych europejskich sinologów, propagator chińskiej medycyny w Europie oraz poseł cesarza Yongli, którego ochrzcił, z Południowej dynastii Ming do papieża.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Michał Boym · Zobacz więcej »
Mieczysław Jerzy Künstler
Grób Künstlera na wojskowych Powązkach Mieczysław Jerzy Künstler (ur. 26 marca 1933 w Słupcy, zm. 27 grudnia 2007 w WarszawieEwa Zajdler: Mieczysław Jerzy Künstler 1933-2007. Między Paryżem a Pekinem, w: Portrety uczonych. Profesorowie Uniwersytetu Warszawskiego po 1945. A-K, Wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2016, s. 686-697.) – polski językoznawca, sinolog, znawca języków i kultury chińskiej.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Mieczysław Jerzy Künstler · Zobacz więcej »
N
N (minuskuła: n) – czternasta litera alfabetu łacińskiego i osiemnasta polskiego.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i N · Zobacz więcej »
Nankin
Nankin – stolica prowincji Jiangsu, port nad dolnąJangcy, dawna stolica Chin.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Nankin · Zobacz więcej »
Naxi
Naxi (chiń. 纳西族, Nàxī zú; nazwa własna w języku naxi: ¹na²khi) – grupa etniczna zamieszkująca przedgórze Himalajów na terenie chińskiej prowincji Junnan (głównie powiat autonomiczny Yulong na obszarze prefektury Lijiang) i w południowo-zachodniej części Syczuanu.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Naxi · Zobacz więcej »
Neologizm
Neologizm (z gr. νεος + λογός „nowe słowo”), innowacja językowa – nowy element wykształcony na gruncie danego języka, pewnej jego formy lub – dla celów artystycznych – w ramach tekstu literackiego.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Neologizm · Zobacz więcej »
Ng
Ng – dwuznak używany w języku angielskim, wietnamskim, maoryskim, niderlandzkim, malajskim, tagalog i wielu innych językach Azji Południowo-Wschodniej oraz Australii.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Ng · Zobacz więcej »
Nicolas Trigault
Mateusza Ricciego, w tłumaczeniu Nicolasa Trigaulta, Ausburg, rok 1615. Nicolas Trigault (ur. 3 marca 1577 w Douai, zm. 14 listopada 1628 w Hangzhou) – francuski jezuicki misjonarz w Chinach.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Nicolas Trigault · Zobacz więcej »
Pe̍h-ōe-jī
W niektórych publikacjach (Biblia, słowniki, poezja, prace naukowe) nadal wykorzystuje się Pe̍h-ōe-jī Biblia w grafii Pe̍h-ōe-jī IPA: peʔ˩ ue˩ dzi˨ Pe̍h-ōe-jī (POJ) (chiń. 白話字, pinyin: báihuà zì) – system zapisu języka chińskiego za pomocąalfabetu łacińskiego, wprowadzony w XIX w. przez chrześcijańskich misjonarzy w Fujian i na Tajwanie.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Pe̍h-ōe-jī · Zobacz więcej »
Pekin
Chaoyang) mały Pekin – stolica Chińskiej Republiki Ludowej oraz jedno z czterech miast wydzielonych, podlegające bezpośrednio władzom kraju.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Pekin · Zobacz więcej »
Pismo chińskie
Pismo chińskie (chiń. hànzì, jap. kanji, kor. hancha) – sylabowe pismo logograficzne (ideograficzno-fonetyczne), stworzone najwcześniej 8 tys.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Pismo chińskie · Zobacz więcej »
Polska Akademia Umiejętności
Polska Akademia Umiejętności (w skrócie PAU, do 1919 pod nazwąAkademia Umiejętności, w skrócie AU) – instytucja naukowa mająca status stowarzyszenia, korporacja uczonych skupiająca elitę kadry naukowej.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Polska Akademia Umiejętności · Zobacz więcej »
Polski Biuletyn Orientalistyczny
Polski Biuletyn Orientalistyczny – rocznik naukowy wydawany w latach 1937-1938 przez Instytut Orientalistyczny Uniwersytetu Warszawskiego.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Polski Biuletyn Orientalistyczny · Zobacz więcej »
Przydech
Przydech (aspiracja) – zjawisko fonetyczne polegające na energicznym rozwarciu wcześniej zwartych narządów mowy, co daje słaby dźwięk h towarzyszący artykulacji danej spółgłoski zwartej.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Przydech · Zobacz więcej »
Qu Yuan
Qu Yuan (ur. ok. 340 p.n.e., zm. ok. 278 p.n.e.) – chiński uczony, polityk i poeta, minister w państwie Chu w okresie Walczących Królestw.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Qu Yuan · Zobacz więcej »
Regionalizm (językoznawstwo)
Regionalizm – element językowy, cecha językowa (cecha wymowy, wyraz, forma wyrazowa, konstrukcja) właściwa dla mowy mieszkańców pewnego regionu, występująca poza odmianę literackądanego języka.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Regionalizm (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Renmin Ribao
Renmin Ribao (pinyin: Rénmín Rìbào – Dziennik Ludowy) – dziennik Komunistycznej Partii Chin wydawany od 1948.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Renmin Ribao · Zobacz więcej »
Rocznik Orientalistyczny
Rocznik Orientalistyczny (daw. Oryentalistyczny lub Orjentalistyczny) – polskie pismo naukowe wydawane od 1915 roku.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Rocznik Orientalistyczny · Zobacz więcej »
Roman Malek
Roman Malek (ur. 3 października 1951 w Bytowie, zm. 29 listopada 2019 w Grudziądzu) – polski ksiądz ze Zgromadzenia Słowa Bożego (werbiści), sinolog, redaktor naczelny naukowego czasopisma Monumenta Serica – Journal of Oriental Studies i dyrektor sinologicznego instytutu Monumenta Serica w Sankt Augustin koło Bonn w Niemczech, W 1976 obronił na KUL-u pracę magisterskąoraz w Pieniężnie przyjął święcenia kapłańskie.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Roman Malek · Zobacz więcej »
Samogłoska półprzymknięta tylna niezaokrąglona
Samogłoska półprzymknięta tylna niezaokrąglona – typ samogłoski spotykany w językach naturalnych.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Samogłoska półprzymknięta tylna niezaokrąglona · Zobacz więcej »
Samogłoska przymknięta przednia zaokrąglona
Samogłoska przymknięta przednia zaokrąglona – typ samogłoski spotykany w językach naturalnych.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Samogłoska przymknięta przednia zaokrąglona · Zobacz więcej »
Sima Qian
Sima Qian (ur. ok. 145 p.n.e., zm. ok. 86 p.n.e.; zi: 子長, Zǐcháng) – chiński historyk, urzędnik na dworze cesarza Wudi z dynastii Han, także astrolog i reformator kalendarza.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Sima Qian · Zobacz więcej »
Sinciang
Sinciang (wym.; pełna nazwa: Region Autonomiczny Sinciang-Ujgur, ujg. شىنجاڭ ئۇيغۇر ئاپتونومرايونى, Shinjang Uyghur Aptonom Rayoni) – region autonomiczny w Chinach.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Sinciang · Zobacz więcej »
Sinogram (językoznawstwo)
Napis: „sinogram” (hanzi itd.) w znakach klasycznych (漢字) i uproszczonych (汉字) Sinogram, jap. 漢字 kanji (hiragana: かんじ, katakana: カンジ), kor. hanja (한자), wietn. hán tự – znak pisma chińskiego, japońskiego, koreańskiego, wietnamskiego oraz pism pochodnych (np. pismo Tangutów, pismo Kitanów, pismo Dżurdżenów, pismo dongba i in.), o postaci logograficznej: albo piktograficznej, albo ideograficznej, albo ideograficzno-fonetycznej.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Sinogram (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna dźwięczna
Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Spółgłoska nosowa tylnojęzykowo-miękkopodniebienna dźwięczna · Zobacz więcej »
Spółgłoska półotwarta wargowo-miękkopodniebienna
Spółgłoska półotwarta wargowo-miękkopodniebienna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego, reprezentowany w transkrypcji fonetycznej IPA i X-SAMPA symbolem (w slawistycznym alfabecie fonetycznym symbolem). Głoska ta jest niesylabicznym odpowiednikiem samogłoski u.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Spółgłoska półotwarta wargowo-miękkopodniebienna · Zobacz więcej »
Spółgłoska szczelinowa z retrofleksją dźwięczna
Spółgłoska szczelinowa z retrofleksjądźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Spółgłoska szczelinowa z retrofleksją dźwięczna · Zobacz więcej »
Spółgłoska zwarto-szczelinowa
Spółgłoski zwarto-szczelinowe (afrykaty) powstają, gdy w pierwszej fazie artykulacji dochodzi do blokady przepływu przez jamę ustnąi nosową(zwarcia), po czym tworzy się dostatecznie wąska szczelina, by powstał szum, tarcie.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Spółgłoska zwarto-szczelinowa · Zobacz więcej »
Standardowy język mandaryński
Tony w standardowym języku mandaryńskim Standardowy język mandaryński (nazywany często językiem mandaryńskim lub standardowym językiem chińskim) – oficjalny standard mówionego języka chińskiego, używany jako język urzędowy w Chińskiej Republice Ludowej, Republice Chińskiej, jeden z czterech oficjalnych języków Singapuru, a także jeden z sześciu oficjalnych języków Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Standardowy język mandaryński · Zobacz więcej »
Stanisław Schayer
Stanisław Schayer (ur. 8 maja 1899 w Sędziszowie, zm. 1 grudnia 1941 w Otwocku) – językoznawca, indolog, filozof, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, założyciel (1932) i pierwszy dyrektor Instytutu Orientalistycznego UWSmolna 30.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Stanisław Schayer · Zobacz więcej »
Stela z Xi’an
Nagłówek z napisem: ''Stela upamiętniająca rozpowszechnienie w Chinach Religii Światła z Daqin'' Theophil Gottlieb Spitzel, ''De re literaria Sinensium commentarius'', 1660 Stela z Xi’an – kamienna tablica z inskrypcjąz czasów dynastii Tang, odkryta przez chińskich robotników w 1623 w okolicy dzisiejszego Xi’anu.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Stela z Xi’an · Zobacz więcej »
System Palladiusza
System Palladiusza (ros. транскрипционная система Палладия) lub rosyjska transkrypcja sinologiczna – transkrypcja języka chińskiego za pomocącyrylicy, używana w Rosji.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i System Palladiusza · Zobacz więcej »
Szanghaj
Szanghaj, dzielnica Pudong Szanghaj – miasto we wschodnich Chinach, przy ujściu rzeki Jangcy, jedno z czterech miast wydzielonych Chińskiej Republiki Ludowej.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Szanghaj · Zobacz więcej »
Tadeusz Margul
Tadeusz Margul (ur. 19 maja 1923, zm. 29 maja 2009) – polski religioznawca, filozof i poliglota, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie i Uniwersytetu Jagiellońskiego, specjalista w zakresie geografii religii, historii porównawczej religii i teorii religii.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Tadeusz Margul · Zobacz więcej »
Tiencin
Tiencin – jedno z czterech miast wydzielonych Chin, znajdujące się pomiędzy Pekinem a zatokąBohai, jeden z największych portów świata i specjalna strefa ekonomiczna ustanowiona po trzęsieniu ziemi z 1976 r.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Tiencin · Zobacz więcej »
Transkrypcja (językoznawstwo)
Transkrypcja, w skrócie trb. (od słowa transkrybowanie - dokonywanie transkrypcji) – system zapisu głosek (mowy) danego języka za pomocąsymboli graficznych, czyli pisownia fonetyczna lub system fonetycznej konwersji innego pisma.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Transkrypcja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Transkrypcja języka chińskiego
piśmie phags-pa pochodzenia tybetańskiego. Zhuyin, chiński system transkrypcji języka mandaryńskiego Gazeta z lat 30 XX w. wydrukowana w całości w systemie ''latinxua sin wenz'' w grafii łacińskiej gwoyeu romatzyh języku arabskim, prawa po chińsku w arabskim systemie xiao’erjing Wyraz „Chiny” zapisany w hanyu pinyin, tongyong pinyin oraz tradycyjnymi i uproszczonymi znakami chińskimi Transkrypcja języka chińskiego – różne systemy oddania dźwięków języka chińskiego za pomocąinnych alfabetów.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Transkrypcja języka chińskiego · Zobacz więcej »
Transkrypcja na chiński
Transkrypcja z punktu widzenia języka chińskiego to proces odwrotny do latynizacji, który pozwala na zapisanie obcych nazw i nazwisk przy pomocy pisma chińskiego.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Transkrypcja na chiński · Zobacz więcej »
Transliteracja
Transliteracja, w skrócie trl. – grafemiczny sposób konwersji pisma.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Transliteracja · Zobacz więcej »
Tryftong
Angielskie tryftongi Tryftong (tri „trzy” i phthóngos „dźwięk”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy trzy dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski, np.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Tryftong · Zobacz więcej »
Tygodnik Polski (Harbin)
Tygodnik Polski – tygodnik wydawany w Harbinie (Chiny) od 1922 do 1940.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Tygodnik Polski (Harbin) · Zobacz więcej »
Uniwersytet Warszawski
Uniwersytet Warszawski (historyczne nazwy: Królewski Uniwersytet Warszawski, Cesarski Uniwersytet Warszawski, Uniwersytet Józefa Piłsudskiego w Warszawie) – polski publiczny uniwersytet założony 19 listopada 1816 w Warszawie przez Komisję Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Uniwersytet Warszawski · Zobacz więcej »
Wacław Sieroszewski
Wacław Sieroszewski, grudzień 1914 Ochrany, 1910 Oficerowie Legionów, Zakopane 16 grudnia 1914. Od lewej Tytus Czaki, Wacław Sieroszewski, Józef Piłsudski, Tadeusz Kasprzycki, Walery Sławek Grób Wacława Sieroszewskiego na warszawskich Powązkach Pomnik Wacława Sieroszewskiego w Jakucku ul. Górnośląskiej 16 w Warszawie Wacław Kajetan Sieroszewski, Wacław Sirko (ur. 24 sierpnia 1858 w Wólce Kozłowskiej, zm. 20 kwietnia 1945 w Piasecznie) – polski działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, pisarz, tworzący na pograniczu czterech epok: pozytywizmu, Młodej Polski, dwudziestolecia międzywojennego oraz współczesności, zesłaniec na Syberię, podróżnik, badacz, etnograf Syberii i działacz niepodległościowy, poseł III kadencji i senator IV kadencji w II RP.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Wacław Sieroszewski · Zobacz więcej »
Wade-Giles
Angielska transkrypcja sinologiczna Wade’a i Gilesa – transkrypcja stosowana do zapisu wymowy języka chińskiego za pomocąalfabetu łacińskiego na potrzeby użytkowników języka angielskiego.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Wade-Giles · Zobacz więcej »
Władysław Kotwicz
Fotografia portretowa Władysław Kotwicz (ur. 20 marca 1872 w Ossowie k. Lidy na Wileńszczyźnie, zm. 3 października 1944 w Czarnym Borze pod Wilnem) – polski językoznawca, orientalista.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Władysław Kotwicz · Zobacz więcej »
Wielka encyklopedia powszechna PWN
WEP PWN, tom 9, s. 104 i insert Wielka encyklopedia powszechna PWN – polska encyklopedia powszechna wydana w latach 1962–1970 przez Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Wielka encyklopedia powszechna PWN · Zobacz więcej »
Witold Jabłoński (sinolog)
Witold Andrzej Jabłoński (ur. 10 stycznia 1901 w Pniewie, powiat Łomża, zm. 23 lipca 1957 w Pekinie) – sinolog polski, historyk kultury i religioznawca, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Witold Jabłoński (sinolog) · Zobacz więcej »
Witold Rodziński
Witold Rodziński (ur. 5 października 1918 we Lwowie, zm. 18 grudnia 1997) – polski dyplomata, historyk i sinolog, ambasador PRL w Londynie (1960–1965) i Pekinie w okresie tzw.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Witold Rodziński · Zobacz więcej »
Xi’an
Xi’an – ośrodek administracyjny prowincji Shaanxi, jedno z najważniejszych historycznie miast Chin.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Xi’an · Zobacz więcej »
XVII wiek
XVI wiek XVIII wiek Lata 1600. • Lata 1610. • Lata 1620. • Lata 1630. • Lata 1640. • Lata 1650. • Lata 1660. • Lata 1670. • Lata 1680. • Lata 1690. 1601 1602 1603 1604 1605 1606 1607 1608 1609 1610 1611 1612 1613 1614 1615 1616 1617 1618 1619 1620 1621 1622 1623 1624 1625 1626 1627 1628 1629 1630 1631 1632 1633 1634 1635 1636 1637 1638 1639 1640 1641 1642 1643 1644 1645 1646 1647 1648 1649 1650 1651 1652 1653 1654 1655 1656 1657 1658 1659 1660 1661 1662 1663 1664 1665 1666 1667 1668 1669 1670 1671 1672 1673 1674 1675 1676 1677 1678 1679 1680 1681 1682 1683 1684 1685 1686 1687 1688 1689 1690 1691 1692 1693 1694 1695 1696 1697 1698 1699 1700 ---- Europa w XVII wieku.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i XVII wiek · Zobacz więcej »
Yamen
Yamen – urząd, a zarazem siedziba urzędników (mandarynów) cesarskiej administracji w Chinach, a później również administracji królewskiej w Korei; również metonimiczne określenie władz.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Yamen · Zobacz więcej »
Zapiski historyka
Pierwsza strona Zapisków Historyka Zapiski historyka lub Zapiski historyczne – jedna z najważniejszych kronik historii Chin, uważana za czołowe osiągnięcie chińskiej historiografii i wzór dla pokoleń dziejopisarzy, będąca zarazem pierwszym elementem jak i prototypem wszystkich kronik zawartych w oficjalnym zbiorze Dwudziestu czterech historii.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Zapiski historyka · Zobacz więcej »
Zhangzhou
Zhangzhou – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowo-wschodnich Chinach, w prowincji Fujian.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Zhangzhou · Zobacz więcej »
Zhuangzi (filozof)
Zhuangzi (znaczenie: Mistrz Zhuang; w Polsce obowiązuje również spolszczone określenie Czuang-tsy; ok. 369 – ok. 286 p.n.e.) – myśliciel i pisarz, którego nauka była wyższym etapem w rozwoju starożytnego taoizmu.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Zhuangzi (filozof) · Zobacz więcej »
Zhuangzi (księga)
Zhuangzi – starożytny chiński traktat filozoficzny, obok Daodejing zasadnicze dzieło filozofii taoistycznej, cenione także za walory literackie.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Zhuangzi (księga) · Zobacz więcej »
Zhuanxu
Zhuanxu (chiń. 顓頊) – pradawny władca chiński należący do grupy pięciu legendarnych cesarzy z okresu Wu Di.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Zhuanxu · Zobacz więcej »
Ь
Ь, miękki znak (Ь, ь) – znak cyrylicy służący do zmiękczania.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i Ь · Zobacz więcej »
1612
Bez opisu.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i 1612 · Zobacz więcej »
1614
Bez opisu.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i 1614 · Zobacz więcej »
1659
Bez opisu.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i 1659 · Zobacz więcej »
1906
Bez opisu.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i 1906 · Zobacz więcej »
1993
Bez opisu.
Nowy!!: Polskie transkrypcje języka chińskiego i 1993 · Zobacz więcej »
Przekierowuje tutaj:
Polska transkrypcja języka chińskiego, Polska transkrypcja sinologiczna.
