Przypadek i Wołacz

Skróty: Różnice, Podobieństwa, Jaccard Podobieństwo Współczynnik, Referencje.

Różnica między Przypadek i Wołacz

Przypadek vs. Wołacz

Przypadek – kategoria gramatyczna, przez którąodmieniająsię rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki, zaimki, imiesłowy (określane przez to zbiorczym mianem imion), a niekiedy też czasowniki (co w języku polskim nie występuje), będąca odzwierciedleniem ich różnorodnych funkcji. Wołacz (łac. vocativus) – przypadek gramatyczny, przypadek polskiej deklinacji, występuje także w wielu innych językach.

Biernik

Biernik – czwarty przypadek deklinacji.

Biernik i Przypadek · Biernik i Wołacz · Zobacz więcej »

Dopełniacz (przypadek)

Dopełniacz – drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?.

Dopełniacz (przypadek) i Przypadek · Dopełniacz (przypadek) i Wołacz · Zobacz więcej »

Język angielski

Wielkiej Brytanii symbolizujące język angielski ikona symbolizująca język angielski według standardu ISO 639-1 Język angielski, angielszczyzna (ang.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich, powszechnie używany w Wielkiej Brytanii, jej terytoriach zależnych oraz w wielu byłych koloniach i dominiach, m.in.

Język angielski i Przypadek · Język angielski i Wołacz · Zobacz więcej »

Język łotewski

Język łotewski (łot. latviešu valoda) – język z grupy języków bałtyckich, którym posługuje się w sumie ok.

Język łotewski i Przypadek · Język łotewski i Wołacz · Zobacz więcej »

Język bułgarski

Język bułgarski (bułg.) – język z grupy języków południowosłowiańskich oraz bałkańskiej ligi językowej.

Język bułgarski i Przypadek · Język bułgarski i Wołacz · Zobacz więcej »

Język czeski

Europy Środkowo-Wschodniej samogłosek według ''The Handbook of the International Phonetic Association''. Język czeski (cz.) – język z grupy zachodniosłowiańskiej, stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.

Język czeski i Przypadek · Język czeski i Wołacz · Zobacz więcej »

Język francuski

Języki i dialekty Francji Znajomość języka francuskiego w krajach Unii Europejskiej. Język francuski (fr. lub) – język pochodzenia indoeuropejskiego z grupy języków romańskich.

Język francuski i Przypadek · Język francuski i Wołacz · Zobacz więcej »

Język grecki klasyczny

Język grecki klasyczny, greka klasyczna – stadium rozwojowe języka greckiego używanego w okresie klasycznym (500 r. p.n.e. – 350 r. p.n.e.) starożytnej Grecji.

Język grecki klasyczny i Przypadek · Język grecki klasyczny i Wołacz · Zobacz więcej »

Język litewski

Język litewski (lit.) – język z grupy języków bałtyckich, którym posługuje się ok.

Język litewski i Przypadek · Język litewski i Wołacz · Zobacz więcej »

Język niemiecki

Język niemiecki (niem.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich.

Język niemiecki i Przypadek · Język niemiecki i Wołacz · Zobacz więcej »

Język nowogrecki

Język nowogrecki, język grecki nowożytny, greka nowożytna, demotyk(a) (η Ελληνική γλώσσα, i Ellinikí glóssa; τα Ελληνικά, ta Elliniká) – język indoeuropejski używany współcześnie w Grecji (ok. 11 mln mówiących) i na Cyprze (ok. 750 tys.). Jest on jednocześnie językiem urzędowym tych państw (na Cyprze obok tureckiego).

Język nowogrecki i Przypadek · Język nowogrecki i Wołacz · Zobacz więcej »

Język polski

Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.

Język polski i Przypadek · Język polski i Wołacz · Zobacz więcej »

Język praindoeuropejski

Język praindoeuropejski (skrót: pie) – prajęzyk, hipotetyczny ostatni wspólny przodek wszystkich języków indoeuropejskich.

Język praindoeuropejski i Przypadek · Język praindoeuropejski i Wołacz · Zobacz więcej »

Język rosyjski

Język rosyjski (ros., russkij jazyk; dawniej też: język wielkoruski) – język z grupy wschodniosłowiańskiej, będący urzędowym w Rosji, Kirgistanie, Kazachstanie i na Białorusi, a także jednym z pięciu języków oficjalnych i jednocześnie jednym z sześciu języków konferencyjnych Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Język rosyjski i Przypadek · Język rosyjski i Wołacz · Zobacz więcej »

Język rumuński

Język rumuński, sporadycznie dakorumuński (rum.) – język z bałkańskiej gałęzi języków romańskich, którym posługuje się około 22,5 mln osób, zamieszkujących przede wszystkim Rumunię i Mołdawię, przyległe regiony Bułgarii, Serbii i Ukrainę, a także, w wyniku migracji w XXI wieku, Hiszpanię i Włochy.

Język rumuński i Przypadek · Język rumuński i Wołacz · Zobacz więcej »

Język słowacki

Europy Środkowo-Wschodniej Język słowacki (słow., też) – język należący do zachodniosłowiańskiej grupy językowej.

Język słowacki i Przypadek · Język słowacki i Wołacz · Zobacz więcej »

Język słoweński

Język słoweński (słoweń. lub) – język południowosłowiański, urzędowy w Słowenii i jeden z oficjalnych języków Unii Europejskiej.

Język słoweński i Przypadek · Język słoweński i Wołacz · Zobacz więcej »

Język serbsko-chorwacki

język chorwacki, język bośniacki, język serbski (2006) Język serbsko-chorwacki, serbochorwacki (serb.-chorw. /) – kontrowersyjny termin określający byty językowe używane przez Serbów, Chorwatów, Czarnogórców i Boszniaków.

Język serbsko-chorwacki i Przypadek · Język serbsko-chorwacki i Wołacz · Zobacz więcej »

Język ukraiński

Język ukraiński (ukr.) – język z grupy wschodniosłowiańskiej.

Język ukraiński i Przypadek · Język ukraiński i Wołacz · Zobacz więcej »

Języki indoeuropejskie

Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.

Języki indoeuropejskie i Przypadek · Języki indoeuropejskie i Wołacz · Zobacz więcej »

Liczba mnoga

Liczba mnoga – szereg form fleksyjnych oznaczających wielość przedmiotów.

Liczba mnoga i Przypadek · Liczba mnoga i Wołacz · Zobacz więcej »

Liczebnik

Liczebnik – część mowy określająca cechy ilościowe desygnatu: liczbę, ilość, liczebność, wielokrotność lub kolejność.

Liczebnik i Przypadek · Liczebnik i Wołacz · Zobacz więcej »

Lista przypadków

Oto lista przypadków używanych w różnych językach fleksyjnych lub aglutynacyjnych posiadających deklinację.

Lista przypadków i Przypadek · Lista przypadków i Wołacz · Zobacz więcej »

Mianownik (przypadek)

Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu.

Mianownik (przypadek) i Przypadek · Mianownik (przypadek) i Wołacz · Zobacz więcej »

Przymiotnik

Przymiotnik – część mowy określająca cechy istot żywych, rzeczy, zjawisk, pojęć i stanów.

Przymiotnik i Przypadek · Przymiotnik i Wołacz · Zobacz więcej »

Rzeczownik

Rzeczownik – samodzielna składniowo i semantycznie odmienna część mowy nazywająca rzeczy, obiekty, miejsca, osoby, czynności, organizmy, zjawiska i pojęcia abstrakcyjne.

Przypadek i Rzeczownik · Rzeczownik i Wołacz · Zobacz więcej »

Synkretyzm przypadków

Synkretyzm przypadków, synkretyzm fleksyjny – zachodzące w językach fleksyjnych zjawisko przejmowania funkcji jednego przypadka deklinacji przez inny i będąca tego następstwem homonimia dwóch bądź kilku form fleksyjnych jednego leksemu.

Przypadek i Synkretyzm przypadków · Synkretyzm przypadków i Wołacz · Zobacz więcej »

Zaimek

Zaimek – część mowy zastępująca rzeczownik (np. ja), przymiotnik (np. mój), przysłówek (np. tam) lub liczebnik (np. tyle) i pełniąca ich funkcje w zdaniu.

Przypadek i Zaimek · Wołacz i Zaimek · Zobacz więcej »