Łacina i Łacina ludowa

Skróty: Różnice, Podobieństwa, Jaccard Podobieństwo Współczynnik, Referencje.

Różnica między Łacina i Łacina ludowa

Łacina vs. Łacina ludowa

Łacina, język łaciński (łac.) – język indoeuropejski z latynofaliskiej podgrupy języków italskich. Obszary łacińskojęzyczne lub pozostające pod silnym wpływem łacińskim w późnym Cesarstwie Rzymskim (zaznaczone na czerwono) Łacina ludowa, także łacina potoczna, język praromański („mowa plebejska”) – jedna z dwu odmian łaciny, która używana była na obszarze starożytnego Imperium Rzymskiego, a mianowicie ta będąca codziennym językiem mówionym przeciętnego Rzymianina (w przeciwieństwie do języka literackiego, kulturalnego).

Ablativus absolutus

Ablativus absolutus (ablatyw niezależny) – charakterystyczny dla łaciny równoważnik zdania okolicznikowego czasu, przyczyny, przyzwolenia lub warunku, tłumaczony również zdaniem współrzędnym lub wyrażeniem przyimkowym.

Ablativus absolutus i Łacina · Ablativus absolutus i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Ablatyw

right Ablatyw (łac. ablativus, w języku polskim nazywany także pochodnikiem lub oddalnikiem) – przypadek w językach aglutynacyjnych i niektórych fleksyjnych, wyraża odchodzenie i oddzielanie się od czegoś (odwrotnie niż allatyw).

Ablatyw i Łacina · Ablatyw i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Accusativus cum infinitivo

Accusativus cum infinitivo (acc.c.inf., A.C.I., ACI) – charakterystyczny dla niektórych języków, zwłaszcza łaciny i greki klasycznej, równoważnik zdania dopełnieniowego lub podmiotowego; składa się on z wyrażenia rzeczownikowego w bierniku (łac. accusativus) oraz bezokolicznika (łac. infinitivus).

Accusativus cum infinitivo i Łacina · Accusativus cum infinitivo i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Attyk

Tytus Pomponiusz Attyk, zwany Attykiem (ur. 109 p.n.e., zm. 31 marca 32 r. p.n.e.) – rzymski pisarz, historyk, przedsiębiorca i wydawca.

Attyk i Łacina · Attyk i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Augustyn z Hippony

Philippe’a de Champaigne Aureliusz Augustyn z Hippony, łac. Aurelius Augustinus (ur. 13 listopada 354 w Tagaście, zm. 28 sierpnia 430 w Hipponie) – filozof, teolog, organizator życia kościelnego, święty Kościoła katolickiego i Cerkwi PrawosławnejPor.

Augustyn z Hippony i Łacina · Augustyn z Hippony i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Biblia

Tory w języku hebrajskim LXXVTS 10a (zwój ''Proroków mniejszych'') ok. I wieku p.n.e. Wulgaty z 1407 r. do czytania na głos w klasztorze Biblia Gutenberga pierwsza książka drukowana przy użyciu ruchomej czcionki Dziesięć Przykazań) Johna Wyclifa (XIV wiek) Kodeksie Aleksandryjskim z V wieku Biblii Królowej Zofii (1455) Biblii Wujka Biblii gdańskiej Biblia (biblion – zwój papirusu, księga; l.m. βιβλία, biblia – księgi), Pismo Święte – wspólna nazwa (hiperonim) różnych dzieł literackich, zwanych kanonami.

Biblia i Łacina · Biblia i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Cesarstwo Rzymskie

Cesarstwo Rzymskie – starożytne państwo obejmujące obszary basenu Morza Śródziemnego, powstałe z przekształcenia republiki rzymskiej w system monarchiczny.

Cesarstwo Rzymskie i Łacina · Cesarstwo Rzymskie i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Cyceron

Marek Tulliusz Cyceron, inaczej Marek Tulliusz CyceroNiekiedy w literaturze polskiej można również spotkać formy Ciceron lub Cicero.

Cyceron i Łacina · Cyceron i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Czasownik łaciński

Czasownik (verbum) w języku łacińskim podlega koniugacji, tj.

Czasownik łaciński i Łacina · Czasownik łaciński i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Dyftong

Dyftong, dwugłoska (diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski.

Dyftong i Łacina · Dyftong i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Fleksja w języku łacińskim

Fleksja w języku łacińskim – odmiana rzeczownika i przymiotnika przez przypadki w języku łacińskim.

Fleksja w języku łacińskim i Łacina · Fleksja w języku łacińskim i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Horacy (poeta)

Horacy, właściwie Kwintus Horacjusz Flakkus (ur. 8 grudnia 65 p.n.e. w Wenuzji, zm. 27 listopada 8 p.n.e.) – poeta rzymski, często określany mianem największego łacińskiego liryka i mistrza satyry.

Horacy (poeta) i Łacina · Horacy (poeta) i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Język grecki

Wyraz „Grecja” napisany po nowogrecku Wyraz „Cypr” napisany po nowogrecku Język grecki, greka (Hellenikè glõtta; nowogr. ελληνική γλώσσα, ellinikí glóssa lub ελληνικά, elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego.

Język grecki i Łacina · Język grecki i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Język literacki

Język literacki – wieloznaczny termin lingwistyczny.

Język literacki i Łacina · Język literacki i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Język wernakularny

Język wernakularny – forma mowy (język, dialekt, rejestr) używana do kontaktów codziennych przez przedstawicieli pewnej wspólnoty.

Język wernakularny i Łacina · Język wernakularny i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Języki romańskie

Języki romańskie w Europie język rumuński Języki romańskie (od łacińskiego przysłówka romanice „po rzymsku, w języku wernakularnym”) – grupa języków indoeuropejskich, którymi posługuje się jako językami ojczystymi około 750 mln osób, zamieszkujących przede wszystkim Europę Południowąi Amerykę Łacińską.

Języki romańskie i Łacina · Języki romańskie i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Liczebnik

Liczebnik – część mowy określająca cechy ilościowe desygnatu: liczbę, ilość, liczebność, wielokrotność lub kolejność.

Liczebnik i Łacina · Liczebnik i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Marek Terencjusz Warron

Marek Terencjusz Warron Marcus Terentius Varro, zwany też Warronem z Reate (łac. Reatinus), w odróżnieniu od poety Warrona z Ataksu – uczony i pisarz rzymski, w karierze politycznej doszedł do urzędu pretora.

Marek Terencjusz Warron i Łacina · Marek Terencjusz Warron i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Morfologia (językoznawstwo)

Morfologia – dziedzina lingwistyki zajmująca się formami odmiennymi części mowy (fleksja) oraz słowotwórstwem.

Morfologia (językoznawstwo) i Łacina · Morfologia (językoznawstwo) i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Oktawian August

Gaius Octavius Thurinus (Gajusz Oktawiusz Turyn), po adopcji Gaius Iulius Caesar Octavianus (Gajusz Juliusz Cezar Oktawian) (ur. 23 września 63 roku p.n.e. w Rzymie, zm. 19 sierpnia 14 roku n.e. w Noli) – pierwszy cesarz rzymski, panował od 16 stycznia 27 roku p.n.e. do śmierci jako Imperator Caesar Augustus.

Oktawian August i Łacina · Oktawian August i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Plaut

Titus Maccius Plautus (ur. ok. 250 p.n.e. w Sarsinie, zm. ok. 184 p.n.e.) – rzymski komediopisarz, jeden z najstarszych (obok Katona Starszego) pisarzy rzymskich, których utwory zachowały się więcej niż we fragmentach, a przy tym jeden z dwóch (obok Terencjusza) komediopisarzy rzymskich, których utwory znamy z bezpośredniego przekazu.

Plaut i Łacina · Plaut i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Przymiotnik

Przymiotnik – część mowy określająca cechy istot żywych, rzeczy, zjawisk, pojęć i stanów.

Przymiotnik i Łacina · Przymiotnik i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Przysłówek

Przysłówek – nieodmienna część mowy, która głównie służy jako modyfikator czasownika i przymiotnika.

Przysłówek i Łacina · Przysłówek i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Synkopa (fonetyka)

Synkopa (gr. synkopḗ „obcięcie”, od synkóptō „przycinać”) – zjawisko fonetyczne polegające na zaniku śródgłosowej nieakcentowanej samogłoski lub całej sylaby z wyrazu, co pociąga za sobąjego skrócenie.

Synkopa (fonetyka) i Łacina · Synkopa (fonetyka) i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Vetus latina

Strona z ''Kodeksu Vercellensis'' jako przykład Vestus latina (Ew. Jana 16:23-30) Vetus latina – zbiorcza nazwa grupy łacińskich przekładów Pisma Świętego, dokonanych przez wielu tłumaczy, którzy pracowali niezależnie od siebie, w różnych miejscach i czasach, powstałych przed opracowaniem przez Hieronima, na zlecenie papieża Damazego I, jednolitej wersji łacińskiej nazwanej WulgatąZrewidowane i poprawione teksty Vetus latina w tym księgi deuterokanoniczne ST (poza KsięgąJudyty, KsięgąTobiasza oraz greckimi fragmentami Księgi Daniela) oraz księgi NT znalazły się w Wulgacie Hieronima.

Vetus latina i Łacina · Vetus latina i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Wergiliusz

Wergiliusz, właśc.

Wergiliusz i Łacina · Wergiliusz i Łacina ludowa · Zobacz więcej »

Zaimek

Zaimek – część mowy zastępująca rzeczownik (np. ja), przymiotnik (np. mój), przysłówek (np. tam) lub liczebnik (np. tyle) i pełniąca ich funkcje w zdaniu.

Zaimek i Łacina · Zaimek i Łacina ludowa · Zobacz więcej »