Szybszy dostęp niż przeglądarce!
73 kontakty: Aleksandr Hilferding, Łaba, Bóbr (dopływ Odry), Berlin, Beskid Niski, Brama Morawska, Czechy, Dialekt małopolski, Dialekt marchijsko-magdeburski, Dialekt mazowiecki, Dialekt rugijski, Dialekt wielkopolski, Dialekty języka polskiego, Dialekty zachodniolechickie, Dolny Śląsk, Etnolekt śląski, Etnolekt słowiński, Fonetyka, Germanizacja, Grupa pomorska języków lechickich, Gubin, Gwary laskie, Gwary meklemburskie, Gwary przejściowe, Gwary zachodniopomorskie, Język (mowa), Język czeski, Język dolnołużycki, Język górnołużycki, Język kaszubski, Język połabski, Język polski, Język słowacki, Język staropolski, Język wymarły, Języki łużyckie, Języki bałtosłowiańskie, Języki indoeuropejskie, Języki słowiańskie, Języki zachodniosłowiańskie, Karol Dejna, Karpaty, Kilonia, Kotlina Kłodzka, Mazury, Morze Bałtyckie, Nysa Łużycka, Odra, Ostsiedlung, Palatalizacja, ..., Połabie, Podlasie, Polska, Pomorze Zachodnie, Prusowie, Przełęcz Dukielska, Przegłos lechicki, Pustać Lüneburska, Rugia, Samogłoska nosowa, Soława, Sonant, Spółgłoska płynna, Spółgłoska zębowa, Sudety, Suwalszczyzna, Tatry, Warmia, Wisła, Wittenberga, Ziemia chełmska, Ziemia lubuska, Ziemie Odzyskane. Rozwiń indeks (23 jeszcze) »
Aleksandr Hilferding
Aleksandr Fiodorowicz Hilferding (Gilfierding) (ros. Александр Фёдорович Гильфердинг), (ur. 14 lipca 1831 w Warszawie, zm. 2 lipca 1872 w Kargopolu) był rosyjskim slawistąi folklorystą(zbieraczem i wydawcąbylin).
Nowy!!: Języki lechickie i Aleksandr Hilferding · Zobacz więcej »
Łaba
--> Łaba (lat. Albis, wym. MAF) – rzeka w Niemczech i Czechach o długości 1165 km (370 km w Czechach) i powierzchni dorzecza 144 055 km² (w Czechach 51 394 km²).
Nowy!!: Języki lechickie i Łaba · Zobacz więcej »
Bóbr (dopływ Odry)
Wojanowie Jeziorze Modrym w okolicach Siedlęcina Bolesławca. Most nad Bobrem Bóbr w Marciszowie Bóbr (czes. Bobr; niem. Bober) – rzeka w południowo-zachodniej Polsce, płynie przez województwo dolnośląskie i lubuskie, największy z lewobrzeżnych dopływów Odry.
Nowy!!: Języki lechickie i Bóbr (dopływ Odry) · Zobacz więcej »
Berlin
Berlin – stolica, największe miasto Niemiec i zarazem kraj związkowy.
Nowy!!: Języki lechickie i Berlin · Zobacz więcej »
Beskid Niski
Ropiance Nowica, Beskid Niski Młode rysie Cebulica dwulistna Beskid Niski (513.71; łem. Низкій Бескід, słow. Nízke Beskydy) – pasmo górskie w Karpatach między przełęczami Łupkowskąna wschodzie a Tylickąna zachodzie.
Nowy!!: Języki lechickie i Beskid Niski · Zobacz więcej »
Brama Morawska
Antoniego Sujkowskiego (1918). Brama Morawska oznaczona numerem 4. Brama Morawska na mapie Czech granicy polsko-czeskiej, widoczne znaczne obniżenie terenu Bramy Morawskiej Brama Morawska (czes. Moravská brána) – kraina geograficzna w Czechach i Polsce, wąskie zapadlisko między łańcuchami górskimi Sudetami i KarpatamiIlustrowana encyklopedia powszechna Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 2011, s. 623.
Nowy!!: Języki lechickie i Brama Morawska · Zobacz więcej »
Czechy
Czechy, Republika Czeska – unitarne państwo śródlądowe w Europie Środkowej.
Nowy!!: Języki lechickie i Czechy · Zobacz więcej »
Dialekt małopolski
Stanisława Urbańczyka Neon "weźże wyluzuj" Dialekt małopolski – dialekt języka polskiego, którym posługująsię mieszkańcy Małopolski.
Nowy!!: Języki lechickie i Dialekt małopolski · Zobacz więcej »
Dialekt marchijsko-magdeburski
Dialekt marchijsko-magdeburski, dialekt Starej Marchii i Magdeburga – wymarły słowiański dialekt lechicki używany przez plemiona słowiańskie zamieszkujące StarąMarchię i okolice Magdeburga.
Nowy!!: Języki lechickie i Dialekt marchijsko-magdeburski · Zobacz więcej »
Dialekt mazowiecki
Stanisława Urbańczyka Dialekt mazowiecki (dialekt mazowieski, gwara mazowiecka) – jeden z dialektów języka polskiego.
Nowy!!: Języki lechickie i Dialekt mazowiecki · Zobacz więcej »
Dialekt rugijski
Dialekt rugijski lub narzecze lechicko-rugijskie – wymarły słowiański dialekt lechicki używany przez plemię Ranów – średniowiecznych słowiańskich mieszkańców wyspy Rugii (w dialekcie rugijskim: Rȯjana, Rāna) i jej przeciwległego wybrzeża.
Nowy!!: Języki lechickie i Dialekt rugijski · Zobacz więcej »
Dialekt wielkopolski
Stanisława Urbańczyka Dialekt wielkopolski – dialekt języka polskiego, używany w Wielkopolsce.
Nowy!!: Języki lechickie i Dialekt wielkopolski · Zobacz więcej »
Dialekty języka polskiego
Karola Dejny) Zofii Kurzowej Dialekty języka polskiego – regionalne odmiany języka polskiego, używane na terenie Polski i Kresów Wschodnich.
Nowy!!: Języki lechickie i Dialekty języka polskiego · Zobacz więcej »
Dialekty zachodniolechickie
Dialekty wschodniolechickie Dialekty zachodniolechickie – grupa wymarłych dialektów lechickich, używana przez słowiańskąludność Pomorza, Brandenburgii, Meklemburgii oraz ziem nad dolnąi środkowąŁabą.
Nowy!!: Języki lechickie i Dialekty zachodniolechickie · Zobacz więcej »
Dolny Śląsk
Dolny Śląsk – część historycznej krainy Śląska, położona w południowo-zachodniej Polsce nad środkowąOdrąoraz w północnej części Czech.
Nowy!!: Języki lechickie i Dolny Śląsk · Zobacz więcej »
Etnolekt śląski
Stanisława Urbańczyka Przykład książek wydanych współcześnie po śląsku Katowicach Katowicach (2022) Chorzowie Opola Czeskiego Cieszyna Jabłonkowie (2019) Etnolekt śląski (śl., Zapis w tzw. ślabikŏrzowym szrajbōnku., Zapis w alfabecie śląskim Steuera.), także jako język śląski.
Nowy!!: Języki lechickie i Etnolekt śląski · Zobacz więcej »
Etnolekt słowiński
Etnolekt słowiński wśród gwar kaszubszczyzny na początku XX wieku Etnolekt słowiński, gwara słowińska, język słowiński – mowa zachodniosłowiańska kwalifikowana obecnie jako odrębny język, dialekt kaszubszczyzny (jeśli jąsamąuznać za język), lub jej gwarę/poddialekt (jeśli traktować jąjako dialekt języka polskiego).
Nowy!!: Języki lechickie i Etnolekt słowiński · Zobacz więcej »
Fonetyka
rezonansu magnetycznego. Daniela Jonesa. Fonetyka (dawniej głosownia) – jeden z działów lingwistyki, zajmujący się badaniem dźwięków mowy ludzkiej (zwanych głoskami) od strony ich artykulacji (tj. sposobu wytwarzania za pomocąnarządów mowy - fonetyka artykulacyjna), ich cech fizycznych (dokładniej: akustycznych – fonetyka akustyczna), ich odbierania (fonetyka audytywna).
Nowy!!: Języki lechickie i Fonetyka · Zobacz więcej »
Germanizacja
1301–1400 Germanizacja (także niemczenie) – proces przyswajania języka lub kultury niemieckiej przez jednostki i grupy społeczne funkcjonujące wcześniej w ramach innych kultur.
Nowy!!: Języki lechickie i Germanizacja · Zobacz więcej »
Grupa pomorska języków lechickich
Stefana Ramułta Dialekty wschodniolechickie Grupa pomorska języków lechickich – hipotetyczna grupa języków lub dialektów, którymi posługiwała się i nadal posługuje się autochtoniczna ludność polskiego Pomorza Zachodniego i Pomorza Gdańskiego.
Nowy!!: Języki lechickie i Grupa pomorska języków lechickich · Zobacz więcej »
Gubin
Gubin – miasto, będące jednocześnie gminąmiejskąoraz siedzibągminy wiejskiej Gubin, zlokalizowane w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, na prawym brzegu Nysy Łużyckiej i nad Lubszą.
Nowy!!: Języki lechickie i Gubin · Zobacz więcej »
Gwary laskie
gwary laskie Gwary laskie – zespół gwar zachodniosłowiańskich występujących w północno-wschodnich Czechach.
Nowy!!: Języki lechickie i Gwary laskie · Zobacz więcej »
Gwary meklemburskie
Gwary meklemburskie – wymarły zespół gwar słowiańskich, używanych w średniowieczu na obszarze dzisiejszej Meklemburgii.
Nowy!!: Języki lechickie i Gwary meklemburskie · Zobacz więcej »
Gwary przejściowe
Gwary przejściowe, także narzecza przejściowe – gwary występujące na pograniczu dwóch dialektów lub języków.
Nowy!!: Języki lechickie i Gwary przejściowe · Zobacz więcej »
Gwary zachodniopomorskie
Gwary zachodniopomorskie – etnolekt, którym posługiwano się przypuszczalnie do końca XVII wieku na Pomorzu Zachodnim i części Pomorza Gdańskiego.
Nowy!!: Języki lechickie i Gwary zachodniopomorskie · Zobacz więcej »
Język (mowa)
Język – system budowania wypowiedzi, używany w procesie komunikacji.
Nowy!!: Języki lechickie i Język (mowa) · Zobacz więcej »
Język czeski
Europy Środkowo-Wschodniej samogłosek według ''The Handbook of the International Phonetic Association''. Język czeski (cz.) – język z grupy zachodniosłowiańskiej, stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Języki lechickie i Język czeski · Zobacz więcej »
Język dolnołużycki
Język dolnołużycki (dolnołuż.) – jeden z dwóch języków łużyckich, którym posługująsię Dolnołużyczanie na niewielkim obszarze wokół Chociebuża we wschodniej części Niemiec.
Nowy!!: Języki lechickie i Język dolnołużycki · Zobacz więcej »
Język górnołużycki
Język górnołużycki (górnołuż.) – jeden z dwóch języków łużyckich, którym posługująsię Serbołużyczanie na niewielkim obszarze wokół Budziszyna we wschodniej części Niemiec (kraina historyczna Łużyce Górne).
Nowy!!: Języki lechickie i Język górnołużycki · Zobacz więcej »
Język kaszubski
Język kaszubski, dialekt kaszubski (kaszub.) – mowa zachodniosłowiańska i lechicka o spornym statusie – w zależności od przyjętych kryteriów uznawana za odrębny język lub dialekt języka polskiego.
Nowy!!: Języki lechickie i Język kaszubski · Zobacz więcej »
Język połabski
Języki serbołużyckie Rejon Lüchow-Dannenberg na mapie Niemiec język połabski, język drzewiański lub dialekt drzewiański (drzewiańsko-połabski: venskă rec, slüv́onsťĕ, slüvensťĕ lub vensťĕ – obie formy znaczyły to samo, tj. „słowiański”) – wymarły język zachodniosłowiański, należący do grupy języków lechickich.
Nowy!!: Języki lechickie i Język połabski · Zobacz więcej »
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Języki lechickie i Język polski · Zobacz więcej »
Język słowacki
Europy Środkowo-Wschodniej Język słowacki (słow., też) – język należący do zachodniosłowiańskiej grupy językowej.
Nowy!!: Języki lechickie i Język słowacki · Zobacz więcej »
Język staropolski
Język staropolski – etap rozwoju języka polskiego w tzw.
Nowy!!: Języki lechickie i Język staropolski · Zobacz więcej »
Język wymarły
języku eteocypryjskim Język wymarły – język, który nie jest już używany ani w formie pisanej, ani ustnej.
Nowy!!: Języki lechickie i Język wymarły · Zobacz więcej »
Języki łużyckie
'''Serbołużyckie''' Języki łużyckie – grupa obejmująca dwa blisko spokrewnione języki zachodniosłowiańskie: górnołużycki i dolnołużycki.
Nowy!!: Języki lechickie i Języki łużyckie · Zobacz więcej »
Języki bałtosłowiańskie
Różne schematy możliwego pokrewieństwa języków bałtyckich i słowiańskich; Van Wijk, 1923 Języki bałtosłowiańskie, języki bałtycko-słowiańskie – hipotetyczna podrodzina językowa w obrębie języków indoeuropejskich, obejmująca języki bałtyckie i języki słowiańskie.
Nowy!!: Języki lechickie i Języki bałtosłowiańskie · Zobacz więcej »
Języki indoeuropejskie
Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.
Nowy!!: Języki lechickie i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »
Języki słowiańskie
Rozprzestrzenienie języków słowiańskich w Europie Słowianie Języki słowiańskie – grupa języków w obrębie podrodziny bałtosłowiańskiej rodziny języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Języki lechickie i Języki słowiańskie · Zobacz więcej »
Języki zachodniosłowiańskie
Europy Środkowo-Wschodniej Języki zachodniosłowiańskie – jeden z trzech zespołów języków słowiańskich (obok języków wschodnio- i południowosłowiańskich), którymi posługuje się około 56 mln mówiących w Europie Środkowej.
Nowy!!: Języki lechickie i Języki zachodniosłowiańskie · Zobacz więcej »
Karol Dejna
Karol Dejna (ur. 10 listopada 1911 w Wielkich Borkach, zm. 15 kwietnia 2004 w Łodzi) – polski językoznawca, slawista.
Nowy!!: Języki lechickie i Karol Dejna · Zobacz więcej »
Karpaty
1. Zewnętrzne Karpaty Zachodnie2. Centralne Karpaty Zachodnie3. Wewnętrzne Karpaty Zachodnie4. Zewnętrzne Karpaty Wschodnie5. Wewnętrzne Karpaty Wschodnie6. Karpaty Południowe7. Góry Zachodniorumuńskie i Wyżyna TransylwańskaI. PodkarpacieII. Równiny PołudnioworumuńskieIII. Kotlina Panońska Tatry Zachodnie Góry Bukowe Trzy Korony (Pieniny) Tatry – widok z Pienin Howerla, Czarnohora Bucegi Góry Fogaraskie Pogórzanie, Doły Jasielsko-Sanockie Preszowa Górale żywieccy (2008) Rumuński zespół folklorystyczny z Kluż-Napoka, Siedmiogród Flisacy w Szczawnicy nad Dunajcem Karpaty (51-54) (ukr. i serb. Карпати; rus. Карпаты; czes. i) – łańcuch górski w środkowej Europie (jeden z największych w tej części świata), ciągnący się łukiem przez terytoria ośmiu krajówhttps://www.bdpn.pl/dokumenty/roczniki/tom17/art_02.pdf.
Nowy!!: Języki lechickie i Karpaty · Zobacz więcej »
Kilonia
Kilonia – miasto na prawach powiatu w Niemczech, stolica kraju związkowego Szlezwik-Holsztyn (Schleswig-Holstein).
Nowy!!: Języki lechickie i Kilonia · Zobacz więcej »
Kotlina Kłodzka
Czech (podział na mezoregiony do 2018). Wzgórza Rogówki, na wschód od Kotliny Kłodzkiej. Kotlina Kłodzka (czes. Kladská kotlina, niem. Glatzer Kessel) (332.54) – kraina geograficzna w Sudetach.
Nowy!!: Języki lechickie i Kotlina Kłodzka · Zobacz więcej »
Mazury
(hist. Mazowsze Pruskie, Mazury PruskieAlina Naruszewicz-Duchlińska:. 2004., maz. Mazurÿ, Mazuri, niem. Masuren) – region etnograficzny i geograficzny w północno-wschodniej Polsce, będący częściąPrus.
Nowy!!: Języki lechickie i Mazury · Zobacz więcej »
Morze Bałtyckie
Rewie Jarosławcu Mielna Brzeg w Ahrenshoop Morze Bałtyckie, Bałtyk – morze śródlądowe na szelfie kontynentalnym w północnej Europie.
Nowy!!: Języki lechickie i Morze Bałtyckie · Zobacz więcej »
Nysa Łużycka
Źródło Odry Nysa Łużycka – rzeka w Czechach (kraj liberecki), Niemczech (Saksonia) i Polsce (woj. dolnośląskie i lubuskie); lewobrzeżny dopływ Odry.
Nowy!!: Języki lechickie i Nysa Łużycka · Zobacz więcej »
Odra
Odra – rzeka w Europie Środkowej, w zlewisku Morza Bałtyckiego, na terytorium Czech, Polski i Niemiec.
Nowy!!: Języki lechickie i Odra · Zobacz więcej »
Ostsiedlung
1301–1400 Sachsenspiegel Ostsiedlung, Niemieckie osadnictwo na Wschodzie – stopniowe przemieszczanie się ludności niemieckojęzycznej na obszary dotąd zamieszkane przez Rumunów, Węgrów, ludy bałtyckie, a od ok.
Nowy!!: Języki lechickie i Ostsiedlung · Zobacz więcej »
Palatalizacja
Palatalizacja (zmiękczenie) – zjawisko wymowy danej głoski z dodatkowąartykulacjąśrodkowopodniebienną(obok głównego zbliżenia narządów mowy pojawia się zbliżenie środkowej części języka do podniebienia), np.
Nowy!!: Języki lechickie i Palatalizacja · Zobacz więcej »
Połabie
Marchia Wschodnia (Marchia Saska) Lucasa Cranacha Połabie znane także jako Połabszczyzna – kraina historyczna położona na terenie dzisiejszych północno-wschodnich Niemiec, pomiędzy rzekami Łabąi Soławąna zachodzie, Odrąna wschodzie, Morzem Bałtyckim na północy i Rudawami na południu, w granicach krajów związkowych takich jak Brandenburgia, Meklemburgia-Pomorze Przednie, Saksonia, Saksonia-Anhalt, Szlezwik-Holsztyn oraz Turyngia.
Nowy!!: Języki lechickie i Połabie · Zobacz więcej »
Podlasie
Podlasie historyczne a późniejsze jednostki podziału administracyjnego Bug w okolicach Drohiczyna Podlasie (albo Podlasze;, Padlaszsza, Padlašša,, Pidlaszszia) – historyczna kraina Polski leżąca na Nizinie Podlaskiej.
Nowy!!: Języki lechickie i Podlasie · Zobacz więcej »
Polska
Polska, Rzeczpospolita Polska (RP) – państwo unitarne w Europie Środkowej, położone między Morzem Bałtyckim na północy a Sudetami i Karpatami na południu, w przeważającej części w dorzeczu Wisły i Odry.
Nowy!!: Języki lechickie i Polska · Zobacz więcej »
Pomorze Zachodnie
Bolesława III Krzywoustego (1102-1138) Pomorze Zachodnie, Pomorze Nadodrzańskie, Pomorze Szczecińskie – kraina historyczna nad dolnąOdrąi mniejszymi rzekami uchodzącymi do Zatoki Pomorskiej, między Reknicąa Łebą.
Nowy!!: Języki lechickie i Pomorze Zachodnie · Zobacz więcej »
Prusowie
Prusowie – ludy bałtyckie zamieszkujące w średniowieczu tereny między Pomorzem, Mazowszem, Litwą, Bałtykiem, między dolnąWisłąa dolnym Niemnem oraz Niwą.
Nowy!!: Języki lechickie i Prusowie · Zobacz więcej »
Przełęcz Dukielska
Antoniego Sujkowskiego (1918). Przełęcz Dukielska oznaczona numerem 7. Cmentarz wojskowy po słowackiej stronie, poniżej przełęczy Dukli Przełęcz Dukielska – najniżej położona (500 m n.p.m.) przełęcz w głównym grzbiecie Karpat.
Nowy!!: Języki lechickie i Przełęcz Dukielska · Zobacz więcej »
Przegłos lechicki
Przegłos lechicki (przegłos polski) – proces fonetyczny (przegłos), spowodowany zmniejszeniem znaczenia opozycji samogłoska przednia – samogłoska tylna po palatalizacji spółgłosek.
Nowy!!: Języki lechickie i Przegłos lechicki · Zobacz więcej »
Pustać Lüneburska
Krajobraz Pustaci Lüneburskiej – lasy sosnowe i wrzosowiska Pustać Lüneburska na mapie Pustać Lüneburska (niem. Lüneburger Heide) – region łąk, torfisk, wrzosowisk i lasów w północnych Niemczech (Dolna Saksonia) pomiędzy Hamburgiem, Bremąi Hanowerem.
Nowy!!: Języki lechickie i Pustać Lüneburska · Zobacz więcej »
Rugia
Rugia (wym. MAF:,, w dialekcie rugijskim Rȯjana, Rāna; pol. hist. także Roja, Ruja, Rujana) – największa wyspa Niemiec oraz Pomorza położona w południowo-zachodniej części Bałtyku.
Nowy!!: Języki lechickie i Rugia · Zobacz więcej »
Samogłoska nosowa
Samogłoska nosowa – samogłoska, podczas wymawiania której strumień powietrza przepływa zarówno przez jamę ustną, jak i jamę nosową.
Nowy!!: Języki lechickie i Samogłoska nosowa · Zobacz więcej »
Soława
Soława – rzeka w Niemczech (Turyngia).
Nowy!!: Języki lechickie i Soława · Zobacz więcej »
Sonant
Sonant, inaczej spółgłoska sylabiczna – spółgłoska zgłoskotwórcza, tworząca sylabę.
Nowy!!: Języki lechickie i Sonant · Zobacz więcej »
Spółgłoska płynna
Spółgłoski płynne – ustne spółgłoski zwarto-otwarte zaliczające się do aproksymantów.
Nowy!!: Języki lechickie i Spółgłoska płynna · Zobacz więcej »
Spółgłoska zębowa
Spółgłoski zębowe (przedniojęzykowo-zębowe) – rodzaj spółgłosek wyróżniony ze względu na miejsce artykulacji, które znajduje się przy górnych zębach – siekaczach, u ich szczytu, tuż za ich tylnąścianąlub u ich nasady na granicy z dziąsłami.
Nowy!!: Języki lechickie i Spółgłoska zębowa · Zobacz więcej »
Sudety
Śnieżka – najwyższy szczyt Sudetów Zygmuntówki Górach Stołowych Kotlinie Żytawskiej Sudety (332.2-6) – zrębowy łańcuch górski na obszarze południowo-zachodniej Polski i północnych Czech, stosunkowo niewielki skrawek znajduje się w Niemczech; najwyższy szczyt Śnieżka – 1603 m n.p.m..
Nowy!!: Języki lechickie i Sudety · Zobacz więcej »
Suwalszczyzna
Mapa polskiej Suwalszczyzny Suwalszczyzna – polsko-litewska kraina historyczna z centrum w Suwałkach i o zmiennym zasięgu terytorialnym.
Nowy!!: Języki lechickie i Suwalszczyzna · Zobacz więcej »
Tatry
Tatry widoczne ze Słowacji Doliny Litworowej SRTM (wysokość zwiększona 2x). Obraz z programu NASA World Wind Mapa plastyczna Tatr wyrzeźbiona w gipsie Batyżowiec na Słowacji Gerlach – najwyższy szczyt całych Tatr Wysoka Rysy – najwyższy szczyt polskich Tatr Tatry Zachodnie zimąTatry Zachodnie i Wysokie Goryczka kropkowana Omieg kozłowiec Fiołek alpejski Szarotka alpejska Niedźwiedź brunatny Świstak tatrzański Kozica tatrzańska Płochacz halny Żmija zygzakowata Salamandra plamista Klimek Bachleda Mapa szlaków turystycznych polskich Tatr Kolej linowa „Kasprowy Wierch” Sokół – helikopter TOPR Tatry (514.5) – najwyższe pasmo w łańcuchu Karpat, również najwyższe między Alpami a Uralem i Kaukazem.
Nowy!!: Języki lechickie i Tatry · Zobacz więcej »
Warmia
Warmia (warm. Warńija, prus. *Wormyan, Wārmi), również Warmia biskupia – kraina historyczna w północno-wschodniej Polsce, stanowiąca część dawnych Prus.
Nowy!!: Języki lechickie i Warmia · Zobacz więcej »
Wisła
Wisła – najdłuższa rzeka Polski, a także najdłuższa rzeka uchodząca do Morza Bałtyckiego, o długości 1022 km.
Nowy!!: Języki lechickie i Wisła · Zobacz więcej »
Wittenberga
Wittenberga (niem. Lutherstadt Wittenberg) – miasto powiatowe w środkowych Niemczech, leżące nad Łabąw kraju związkowym Saksonia-Anhalt, siedziba powiatu Wittenberga.
Nowy!!: Języki lechickie i Wittenberga · Zobacz więcej »
Ziemia chełmska
Sztandar ziemi chełmskiej z okresu bitwy pod Grunwaldem Województwa ruskie i bełskie na tle współczesnego podziału administracyjnego Polski. Widoczne enklawy ziemi chełmskiej: hrubieszowsko-kryłowska i wokół wsi Dub Ziemia chełmska (Palatinatus chelmensis) na mapie Tabula nova totius Regni Poloniae, Amsterdam 1690 Ziemia chełmska na mapie Fredericka De Witta „Regni Poloniae et Ducatus Lithuaniae, Voliniae, Podoliae, Ucraniae, Prussiae, Livoniae et Curlandiae descriptio”, ok. 1690 Ziemia chełmska (Palatinatus chelmensis) i jej herb na mapie E. I. Dahlberga z 1696 r. Ziemia chełmska (Palatinatus chelmensis) na mapie Rzeczypospolitej z 1700 r. Ziemia chełmska na mapie Rzeczypospolitej z 1739 r. Ziemia chełmska w granicach przedrozbiorowych – Carte de la Pologne divisée par provinces et palatinats et subdivisée par districts construite par J.A.B. Rizzi Zannoni, Paryż 1772 Ziemia Chełmska na mapie Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego Nova mappa geographica Regni Poloniae, Magni Ducatus Lituaniae Regni... z 1788 r. Okrojona ziemia chełmska po III rozbiorze Polski – cyrkuł chełmski pod panowaniem austriackim, Galicja Zachodnia, 1803 r. Ziemia chełmska – w okresie I Rzeczypospolitej jednostka administracyjna Królestwa Polskiego, wchodząca w skład województwa ruskiego.
Nowy!!: Języki lechickie i Ziemia chełmska · Zobacz więcej »
Ziemia lubuska
reformacjąZiemia lubuska (Terra Lubucensis,, Lebuser Land) – kraina historyczna, położona po obu stronach środkowej Odry, między Śląskiem a Pomorzem.
Nowy!!: Języki lechickie i Ziemia lubuska · Zobacz więcej »
Ziemie Odzyskane
upright.
Nowy!!: Języki lechickie i Ziemie Odzyskane · Zobacz więcej »
