Szybszy dostęp niż przeglądarce!
200 kontakty: Abraham, Acta Apostolicae Sedis, Agnieszka Rzymianka, Aleksandria, Ambroży z Mediolanu, Amida (modlitwa), Anafora Addaja i Mariego, Anamneza (liturgia), Andrzej Apostoł, Anioł, Anton Baumstark, Apostoł, Arianizm, Arystoteles, Świątynia Jerozolimska, Augustyn z Hippony, Awentyn, Łacina, Żydzi, Bazyli Wielki, Bazylika, Bazylika Grobu Świętego, Benedykt XVI, Benedyktyni, Berachot, Betlejem, Biblioteka Brytyjska, Bierzmowanie, Biskup, Boże Narodzenie, Bractwo Kapłańskie Świętego Piotra, Cherub, Chrześcijaństwo, Chrzest, Cyryl z Aleksandrii, Doksologia, Domus ecclesiae, Dorset, Dzieje Apostolskie, Egzegeza, Enchiridion symbolorum, definitionum et declarationum de rebus fidei et morum, Epikleza, Epoka hellenistyczna, Eschatologia, Eucharystia (sakrament), Ewangelia Łukasza, Ewangelia Jana, Ewangelia Marka, Felicyta z Kartaginy, Galia, ..., Graal, Grzegorz I, Herezja, Hilemorfizm, Hipolit Rzymski, Honoriusz IV, Ignacy Antiocheński, Izaak, Izrael, Jakub (postać biblijna), Jan Chrzciciel, Jan XXIII, Józef z Nazaretu, Język hebrajski, Język polski, Jerozolima, Jezus Chrystus, Jordan (rzeka), Josef Andreas Jungmann, Judaizm, Kadisz, Kain i Abel, Kanonik, Katechizm Kościoła katolickiego, Katechumenat, Katedra w Chartres, Kościół (teologia), Kościół łaciński, Kościoły wschodnie, Konstytucje apostolskie, Koptowie, Królestwo Boże, Księga Ezechiela, Księga Izajasza, Księga Kapłańska, Księga Malachiasza, Księga Tobiasza, Księga Wyjścia, Leon I (papież), List do Hebrajczyków, List do Rzymian, Liturgia chrześcijańska, Louis Bouyer, Lumen gentium, Marcin Luter, Marcin z Tours, Marek Ewangelista, Max Thurian, Melchizedek, Metafizyka klasyczna, Meteory, Mistagogia, Misterium paschalne, Modernizm katolicki, Modlitwa eucharystyczna, Mojżesz, Msza, Mszał rzymski, Niedziela, Niewola babilońska, Novus Ordo Missae, Nowe Przymierze, Ołtarz, Objawienie Pańskie, Ofiarowanie Pańskie, Ogólne wprowadzenie do mszału rzymskiego, Ojcowie Kościoła, Ojcze nasz, Ostatnia wieczerza, Papież, Papirus, Par excellence, Patriarcha, Patriarchat Konstantynopolitański, Patrologia Graeca, Patrologia Latina, Patrystyka, Paweł VI, Paweł z Tarsu, Perpetua z Kartaginy, Pesach, Piotr Apostoł, Pius V, Pomazaniec, Prawosławny patriarchat aleksandryjski, Prawosławny Patriarchat Antiocheński, Prefacja, Prezbiter, Protestantyzm, Przemienienie Pańskie, Przyimek, Psalm, Reforma liturgiczna soboru watykańskiego II, Reformacja, Rok liturgiczny, Ruch liturgiczny, Ryt aleksandryjski, Ryt gallikański, Ryt mozarabski, Rzym, Sacrosanctum concilium, Sakrament małżeństwa, Sakramentarz, Sakramentarz gelazjański, Sanctus, Scholastyka (filozofia), Seder, Septuaginta, Serafin (anioł), Serapion z Thmuis, Sobór trydencki, Sources chrétiennes, Spójnik (część mowy), Stary Testament, Stworzenie świata według Biblii, Summa theologiae, Synagoga, Syria starożytna, Szechina, Teolog, Teologia, Teologia Augustyna z Hippony, Tertulian, Tomasz z Akwinu, Tora, Tradycja apostolska, Tradycja apostolska Hipolita, Tradycjonalizm, Transsubstancjacja, Trójca Święta, Typ (teologia), Tytus Flawiusz, Wcielenie, Wiara (chrześcijaństwo), Wiara.pl, Wieczernik, Wielkanoc, Wielki Czwartek, Wigilia paschalna, Wniebowstąpienie, Wniebowstąpienie Pańskie, Wniebowzięcie, Wyznanie wiary Ludu Bożego, Zaimek, Zakon mniszy, Zesłanie Ducha Świętego, Ziemia Obiecana (Biblia), Zmartwychwstanie, Zwiastowanie Pańskie, 1570. Rozwiń indeks (150 jeszcze) »
Abraham
''Abraham ofiarowuje Izaaka'', Caravaggio Abraham (’Awrāhām, akad. A-bi-ra-mu, Ibrāhīm, dosł. „kochający ojciec”) – pierwotnie zwany Abramem, pierwszy z hebrajskich patriarchów.
Nowy!!: Kanon rzymski i Abraham · Zobacz więcej »
Acta Apostolicae Sedis
Strona tytułowa pierwszego numeru z 1909 r. Acta Apostolicae Sedis (łac. Akta Stolicy Apostolskiej, skrót AAS) – oficjalny organ prasowy Stolicy Apostolskiej, który zastąpił wychodzące od 1865 roku Acta Sanctae Sedis.
Nowy!!: Kanon rzymski i Acta Apostolicae Sedis · Zobacz więcej »
Agnieszka Rzymianka
Agnieszka Rzymianka lub Agnia (w tradycji prawosławnej) – niespełna 12-letnia dziewica i męczennica chrześcijańska, święta Kościoła katolickiego i prawosławnego z przełomu III i IV wieku, prawdopodobnie z okresu prześladowań Dioklecjana (pan. 284–305) lub Decjusza (pan. 249–251).
Nowy!!: Kanon rzymski i Agnieszka Rzymianka · Zobacz więcej »
Aleksandria
Nowy gmach Biblioteki Aleksandryjskiej Aleksandria (Al-Iskandarijja;;, Aleksandreia; kopt. ⲣⲁⲕⲟϯ, Rakodī) – drugie co do wielkości miasto w Egipcie (z liczbą4,11 mln mieszkańców w 2006) i aglomeracja z liczbą4,48 mln mieszkańców w 2008, co stawia jąna szóstym miejscu wśród wszystkich aglomeracji Afryki.
Nowy!!: Kanon rzymski i Aleksandria · Zobacz więcej »
Ambroży z Mediolanu
Ambroży z Mediolanu (ur. ok. 340 w Trewirze, zm. 4 kwietnia 397 w Mediolanie) – arcybiskup Mediolanu, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego, wyznawca, ojciec i doktor Kościoła.
Nowy!!: Kanon rzymski i Ambroży z Mediolanu · Zobacz więcej »
Amida (modlitwa)
Amida (hebr. – stanie, zwana także szmone esre – osiemnaście, lub תפילה Tefila – modlitwa) – obok Szema Jisrael jedna z dwóch głównych modlitw w judaizmie.
Nowy!!: Kanon rzymski i Amida (modlitwa) · Zobacz więcej »
Anafora Addaja i Mariego
Anafora świętych Addaja i Mariego (ang. Anaphora of Addai and Mari) – jedna z najstarszych Modlitw eucharystycznych, używanych do dziś w Kościele chaldejskim oraz malabarskim.
Nowy!!: Kanon rzymski i Anafora Addaja i Mariego · Zobacz więcej »
Anamneza (liturgia)
Anamneza (gr. anamnesis; hebr. lezikkarôn „pamiątka, wspomnienie”) – modlitewne, liturgiczne wspomnienie wydarzeń uznawanych za interwencje Boże w historię świata.
Nowy!!: Kanon rzymski i Anamneza (liturgia) · Zobacz więcej »
Andrzej Apostoł
Ikona świętego Andrzeja. Masaccio, ''Andrzej Apostoł''. Andrzej Apostoł (zm. ok. 62–70) – jeden z dwunastu apostołów, według świadectwa Ewangelii Pierwszy Powołany (Protokleros) z apostołów, rodzony brat Szymona Piotra, męczennik, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego.
Nowy!!: Kanon rzymski i Andrzej Apostoł · Zobacz więcej »
Anioł
Jakuba z Aniołem'' Anioł – byt duchowy w wielu religiach, który służy i na różne sposoby wypełnia zamysły Boga.
Nowy!!: Kanon rzymski i Anioł · Zobacz więcej »
Anton Baumstark
Anton Baumstark jr. (ur. 4 sierpnia 1872 w Konstancji, zm. 31 maja 1948 w Bonn) – niemiecki orientalista zajmujący się chrześcijaństwem przedchalcedońskim.
Nowy!!: Kanon rzymski i Anton Baumstark · Zobacz więcej »
Apostoł
Kroniki norymberskiej) Leonarda da Vinci Apostoł (gr. apostolos – wysłannik) – nazwa używana w Nowym Testamencie najczęściej na określenie najbliższych uczniów Jezusa Chrystusa powołanych przez niego osobiście i „wysłanych” do głoszenia jego nauk.
Nowy!!: Kanon rzymski i Apostoł · Zobacz więcej »
Arianizm
Jana Chrzciciela. katolików (Cesarstwo Bizantyńskie) w 495 r. Arianizm – doktryna teologiczna Ariusza (zm. 336), prezbitera Kościoła w Aleksandrii w Egipcie, odrzucająca dogmat Trójcy Świętej i wpisująca się w nurt antytrynitaryzmu, powstała w kontekście sporów o rozumienie chrześcijańskiego monoteizmu.
Nowy!!: Kanon rzymski i Arianizm · Zobacz więcej »
Arystoteles
Arystoteles (starogr., Aristotelēs, ur. 384 p.n.e. w Stagirze, zm. 322 p.n.e. w Chalkis) – filozof, jeden z trzech – obok Sokratesa i Platona – najsławniejszych filozofów starożytnej Grecji.
Nowy!!: Kanon rzymski i Arystoteles · Zobacz więcej »
Świątynia Jerozolimska
Heroda Wielkiego Model Świątyni Jerozolimskiej z czasów Heroda Wielkiego Heroda Wielkiego Świątynia Jerozolimska (Bejt Ha-Mikdasz) – jedyna świątynia judaizmu stojąca niegdyś w Jerozolimie.
Nowy!!: Kanon rzymski i Świątynia Jerozolimska · Zobacz więcej »
Augustyn z Hippony
Philippe’a de Champaigne Aureliusz Augustyn z Hippony, łac. Aurelius Augustinus (ur. 13 listopada 354 w Tagaście, zm. 28 sierpnia 430 w Hipponie) – filozof, teolog, organizator życia kościelnego, święty Kościoła katolickiego i Cerkwi PrawosławnejPor.
Nowy!!: Kanon rzymski i Augustyn z Hippony · Zobacz więcej »
Awentyn
Termy Karakalli. Awentyn (wł. Aventino) – wysunięte najbardziej na południe wzgórze w Rzymie.
Nowy!!: Kanon rzymski i Awentyn · Zobacz więcej »
Łacina
Łacina, język łaciński (łac.) – język indoeuropejski z latynofaliskiej podgrupy języków italskich.
Nowy!!: Kanon rzymski i Łacina · Zobacz więcej »
Żydzi
Żydzi (dosł. „chwalcy Jahwe” lub „czciciele Jahwe” z hebr. Jehudim, יהודים, jid. Jidn, ייִדן, ladino ג׳ודיוס Gjudios) – naród semicki, zamieszkujący w starożytności Palestynę (określany wtedy jako Hebrajczycy albo Izraelici), posługujący się wówczas językiem hebrajskim, a w średniowieczu i czasach nowożytnych mieszkający w diasporze na całym świecie i posługujący się wieloma różnymi językami, w rezultacie czego niestanowiący jednolitej grupy religijnej i etnicznej.
Nowy!!: Kanon rzymski i Żydzi · Zobacz więcej »
Bazyli Wielki
Bazyli Wielki, również Bazyli z Cezarei (ur. w 329 lub 330, zm. 1 stycznia 379) – pisarz wczesnochrześcijański zaliczany do grona ojców Kościoła, święty prawosławny i katolicki, Wyznawca, biskup i doktor Kościoła, uważany za ojca wschodniego monastycyzmu.
Nowy!!: Kanon rzymski i Bazyli Wielki · Zobacz więcej »
Bazylika
Pizie Przekrój poprzeczny bazyliki Plan bazyliki Bazylika – współcześnie tąnazwąnajczęściej określa się chrześcijańskąświątynię wielonawową(niezależnie od pełnionych funkcji kanonicznych) z nawągłównąwyższąod naw bocznych, posiadającąokna ponad dachami naw bocznych (w odróżnieniu od kościoła halowego).
Nowy!!: Kanon rzymski i Bazylika · Zobacz więcej »
Bazylika Grobu Świętego
Bazylika Grobu Świętego (hebr. כנסיית הקבר, Kenesijat ha-Kewer; łac. Sanctum Sepulchrum; w wielu językach zwana „kościołem Zmartwychwstania Pańskiego”:, Naos tes Anastaseos,, Kanisat al-Kijama, lub „Święte Zmartwychwstanie”:, Surp Harutiun) – najważniejsza świątynia chrześcijańska położona w Dzielnicy Chrześcijańskiej na Starym Mieście Jerozolimy, w domniemanym miejscu męki, ukrzyżowania, złożenia do grobu i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.
Nowy!!: Kanon rzymski i Bazylika Grobu Świętego · Zobacz więcej »
Benedykt XVI
Benedykt XVI (właśc.,; ur. 16 kwietnia 1927 w Marktl, zm. 31 grudnia 2022 w Watykanie) – niemiecki duchowny rzymskokatolicki, profesor nauk teologicznych, arcybiskup metropolita Monachium i Freising (1977–1982), kardynał od 1977 (najpierw w stopniu prezbitera, w 1993 promowany do stopnia biskupa), prefekt Kongregacji Nauki Wiary (1981–2005), dziekan Kolegium Kardynalskiego (2002–2005), 265.
Nowy!!: Kanon rzymski i Benedykt XVI · Zobacz więcej »
Benedyktyni
Benedyktyni, Zakon Świętego Benedykta (łac. Ordo Sancti Benedicti, używany skrót: OSB) − najstarszy katolicki zakon mniszy na Zachodzie, założony w 529 roku przez św.
Nowy!!: Kanon rzymski i Benedyktyni · Zobacz więcej »
Berachot
Pierwsza strona traktatu ''Berachot'' 2a Berachot (hebr. ברכות; pol. błogosławieństwa) – nazwa pierwszego traktatu Miszny, w porządku Zeraim.
Nowy!!: Kanon rzymski i Berachot · Zobacz więcej »
Betlejem
Betlejem (dosłownie „dom chleba”; nowohebrajskie Bet Lechem;,; dosłownie „dom mięsa”) – miasto w muhafazie Betlejem w Autonomii Palestyńskiej.
Nowy!!: Kanon rzymski i Betlejem · Zobacz więcej »
Biblioteka Brytyjska
Biblioteka Brytyjska (BL) – biblioteka narodowa Wielkiej Brytanii.
Nowy!!: Kanon rzymski i Biblioteka Brytyjska · Zobacz więcej »
Bierzmowanie
Biskup udzielający bierzmowania. Rogier van der Weyden, ''Siedem sakramentów'', XV wiek. ''Bierzmowanie'', Ilustracja Petrusa Canisiusa: ''Katechizm'', 1679 Bierzmowanie, chryzmacja lub miropomazanie – jeden z trzech sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego w Kościele katolickim, prawosławnym, starokatolickim i anglikańskim.
Nowy!!: Kanon rzymski i Bierzmowanie · Zobacz więcej »
Biskup
tempera na desce z XV wieku. Biskup (nadzorca, opiekun) – w Kościołach chrześcijańskich zwierzchnik kościoła partykularnego „jako zastępca i wysłannik Chrystusa”.
Nowy!!: Kanon rzymski i Biskup · Zobacz więcej »
Boże Narodzenie
Święta Bożego Narodzenia, Narodzenie Pańskie – w tradycji chrześcijańskiej – święto upamiętniające narodziny Jezusa Chrystusa.
Nowy!!: Kanon rzymski i Boże Narodzenie · Zobacz więcej »
Bractwo Kapłańskie Świętego Piotra
Bractwo Kapłańskie Świętego Piotra (FSSP), potocznie petryści – zgromadzenie zrzeszające katolickich księży tradycjonalistycznych.
Nowy!!: Kanon rzymski i Bractwo Kapłańskie Świętego Piotra · Zobacz więcej »
Cherub
sasanidzki. Emaliowana plakietka, XII wiek, Luwr Replika Arki Przymierza z dwoma cherubami amorkiem Cherub lub cherubin (l.mn. cheruby, cherubini, cherubiny, cherubinowie; hebr. l.p. כְּרוּב kərūv, l.mn. כְּרוּבִים krūvîm od akadyjskiego karābu – błogosławieństwo, modlitwa, poświęcenie) – według wierzeń, potężna nadprzyrodzona istota, stojąca bardzo wysoko w hierarchii bytów, znajdująca się często w bezpośredniej bliskości Boga.
Nowy!!: Kanon rzymski i Cherub · Zobacz więcej »
Chrześcijaństwo
Chrześcijaństwo (Christianismós), chrystianizm – religia monoteistyczna zaliczana do grupy abrahamicznej.
Nowy!!: Kanon rzymski i Chrześcijaństwo · Zobacz więcej »
Chrzest
Chrzest – w chrześcijaństwie obrzęd nawrócenia i oczyszczenia z grzechów, sprawowany na polecenie samego jego założyciela Jezusa Chrystusa (por. Mt 28,18–20).
Nowy!!: Kanon rzymski i Chrzest · Zobacz więcej »
Cyryl z Aleksandrii
Cyryl z Aleksandrii (kopt. Ⲡⲁⲡⲁ Ⲕⲩⲣⲓⲗⲗⲟⲩ ⲁ̅), także Cyryl Aleksandryjski, w Kościele koptyjskim Cyryl I (ur. ok. 378 w Theodosios, zm. 27 czerwca 444 w Aleksandrii) – egipski filozof, teolog, biblista i astronom; biskup Aleksandrii.
Nowy!!: Kanon rzymski i Cyryl z Aleksandrii · Zobacz więcej »
Doksologia
Doksologia (– „chwała”, logos – „słowo”) – pojęcie oznaczające formuły liturgiczne, które głosząchwałę Boga, Jego wielkość i moc, ujawniającąsię w tym, czego dokonał i czego nadal dokonuje dla człowieka, potwierdzane przez zgromadzenie wiernych aklamacjąamen.
Nowy!!: Kanon rzymski i Doksologia · Zobacz więcej »
Domus ecclesiae
Domus ecclesiae lub oikos ekklesias – określenie na prywatny dom, dostosowany na potrzeby kultu chrześcijańskiego, w którym gromadzili się pierwsi chrześcijanie przed 313 r.
Nowy!!: Kanon rzymski i Domus ecclesiae · Zobacz więcej »
Dorset
Dorset – hrabstwo ceremonialne i historyczne w południowej Anglii, w regionie South West England, położone nad kanałem La Manche, obejmujące dwie jednostki administracyjne typu unitary authority – Dorset oraz Bournemouth, Christchurch and Poole.
Nowy!!: Kanon rzymski i Dorset · Zobacz więcej »
Dzieje Apostolskie
Dzieje Apostolskie – księga historyczna Nowego Testamentu, zajmująca w kanonie miejsce piąte.
Nowy!!: Kanon rzymski i Dzieje Apostolskie · Zobacz więcej »
Egzegeza
Egzegeza (exḗgēsis – „wyjaśnienie, wyprowadzenie”) – badanie i krytyczna interpretacja tekstów, zwłaszcza świętych i utworów hagiograficznych (opowiadających o żywotach świętych).
Nowy!!: Kanon rzymski i Egzegeza · Zobacz więcej »
Enchiridion symbolorum, definitionum et declarationum de rebus fidei et morum
Enchiridion Symbolorum, definitionum et declarationum de rebus fidei et morum (łac. Podręcznik Symboli, definicji i deklaracji o sprawach wiary i moralności zwany również w skrócie Enchiridion Symbolorum, lub w zależności od wydania jako Denzinger, Denzinger-Schönmetzer (DS) lub Denzinger-Hünermann) jest zbiorem - rodzajem podręcznika - najważniejszych katolickich wyznań wiary oraz dokumentów Magisterium Kościoła dotyczących nauczania w sprawach wiary i moralności.
Nowy!!: Kanon rzymski i Enchiridion symbolorum, definitionum et declarationum de rebus fidei et morum · Zobacz więcej »
Epikleza
Epikleza (gr. wezwanie) – prośba skierowana do Boga, aby pobłogosławił lub uświęcił rzecz stworzoną(por. 1. List do Tymoteusza 4, 1-5).
Nowy!!: Kanon rzymski i Epikleza · Zobacz więcej »
Epoka hellenistyczna
Epoka hellenistyczna – okres w dziejach regionu Morza Śródziemnego i Bliskiego Wschodu (zwłaszcza obszarów znajdujących się pod greckim panowaniem), którego początek wyznacza śmierć Aleksandra Wielkiego w 323 roku p.n.e., a koniec – rzymskie podboje zakończone zajęciem ptolemejskiego Egiptu w 30 roku p.n.e. Niekiedy zwany hellenizmem lub epokąaleksandryjską.
Nowy!!: Kanon rzymski i Epoka hellenistyczna · Zobacz więcej »
Eschatologia
Eschatologia (gr. έσχατος.
Nowy!!: Kanon rzymski i Eschatologia · Zobacz więcej »
Eucharystia (sakrament)
Muzeum Historycznego w Sanoku Eucharystia (gr. εὐχαριστία, eucharistía, „dziękczynienie”) lub Najświętsza Ofiara, Sakrament Ołtarza, Msza Święta, Komunia (łac. communio, „współdzielić”), Najświętszy Sakrament (łac. sacramentum, „poświęcenie; przysięga”), Wieczerza Pańska, Ciało Chrystusa, Krew Chrystusa – liturgiczna celebracja Ofiary Jezusa Chrystusa – Męki i Śmierci (por. Łk 22,19-20; 1 Kor 11,26), ustanowiona podczas Ostatniej Wieczerzy, którąchrześcijanie sprawująwypełniając polecenie Mistrza: To czyńcie na mojąpamiątkę (Łk 22,19).
Nowy!!: Kanon rzymski i Eucharystia (sakrament) · Zobacz więcej »
Ewangelia Łukasza
Kodeksie Aleksandryjskim z V wieku Ewangelia Łukasza – lub Ewangelia według świętego Łukasza – Ewangelia (z gr. ευαγγελιον dobra nowina) tradycyjnie umieszczana w kanonie Nowego Testamentu jako trzecia.
Nowy!!: Kanon rzymski i Ewangelia Łukasza · Zobacz więcej »
Ewangelia Jana
Ewangelia Jana – lub Ewangelia według świętego Jana – jedna z czterech Ewangelii Nowego Testamentu, której autorstwo przypisuje się Janowi Apostołowi, Janowi prezbiterowi lub bliżej nieidentyfikowalnemu „umiłowanemu uczniowi”.
Nowy!!: Kanon rzymski i Ewangelia Jana · Zobacz więcej »
Ewangelia Marka
''PAX TIBI MARCE EVANGELISTA MEVS'' – skrzydlaty lew symbolizujący świętego, Torre dell'Orologio, Plac św. Marka, Wenecja Ewangelia Marka – lub Ewangelia według świętego Marka – druga z kolei, a zarazem najkrótsza i najstarsza Ewangelia nowotestamentowa.
Nowy!!: Kanon rzymski i Ewangelia Marka · Zobacz więcej »
Felicyta z Kartaginy
św. Perpetui i towarzyszy(św. Perpetua w środku, po lewej św. Felicyta); XIX-wieczny witraż z kościoła w Vierzon, Francja Felicyta z Kartaginy (zm. 7 marca 202 lub 203 w Kartaginie) – męczennica wraz ze św. Perpetuą(znane jako Felicyta i Perpetua, męczennice kartagińskie) w czasach panowania Septymiusza Sewera, święta Kościoła katolickiego, anglikańskiego, ewangelickiego, prawosławnego i ormiańskiego.
Nowy!!: Kanon rzymski i Felicyta z Kartaginy · Zobacz więcej »
Galia
Prowincje rzymskiej Galii ok. 58 p.n.e. Galia – kraina historyczna w Europie Zachodniej, obecnie tereny Francji, Belgii, Szwajcarii i północno-zachodnich Włoch, zamieszkana przez plemiona celtyckie.
Nowy!!: Kanon rzymski i Galia · Zobacz więcej »
Graal
''The Damsel of the Sanct Grael'', Dante Gabriel Rossetti, 1874 Graal (także Święty Graal) – tajemniczy przedmiot (najczęściej kielich lub misa) występujący w legendach arturiańskich.
Nowy!!: Kanon rzymski i Graal · Zobacz więcej »
Grzegorz I
Grzegorz I, zwany: Wielki, Dialog lub Dwojesłow, łac. Gregorius Magnus, cs. Swiatitiel Grigorij Dwojesłow, papa Rimskij (ur. ok. 540 w Rzymie, zm. 12 marca 604 tamże) – z pochodzenia rzymianin, 64.
Nowy!!: Kanon rzymski i Grzegorz I · Zobacz więcej »
Herezja
Herezja (gr. hairesis – wybierać, łac. haeresis) – doktryna religijna odrzucana przez władze kościelne lub religijne jako błędna.
Nowy!!: Kanon rzymski i Herezja · Zobacz więcej »
Hilemorfizm
Hilemorfizm (gr. ὕλη hylē – materia, μορφή morphē – kształt), hylemorfizm – stanowisko w teorii bytu (metafizyka) i filozofii przyrody dotyczące ontycznej budowy i działania ciał naturalnych.
Nowy!!: Kanon rzymski i Hilemorfizm · Zobacz więcej »
Hipolit Rzymski
Hipolit Rzymski, cs. Muczenik Ippolit (ur. przed 170, zm. w 235 na Sardynii) – pisarz wczesnego Kościoła, prezbiter, męczennik, ojciec i święty Kościoła katolickiego oraz prawosławnego; antypapież w latach 217–235.
Nowy!!: Kanon rzymski i Hipolit Rzymski · Zobacz więcej »
Honoriusz IV
Honoriusz IV (właśc. Giacomo Savelli ur. w 1210 w Rzymie, zm. 3 kwietnia 1287) – papież w okresie od 2 kwietnia 1285 do 3 kwietnia 1287.
Nowy!!: Kanon rzymski i Honoriusz IV · Zobacz więcej »
Ignacy Antiocheński
Męczeństwo Ignacego Antiocheńskiego Ignacy Antiocheński, zwany Teoforem (ur. ok. 30, zm. 20 grudnia ok. 107 w Rzymie) – biskup Antiochii, męczennik wczesnochrześcijański, święty wielu Kościołów, m.in.
Nowy!!: Kanon rzymski i Ignacy Antiocheński · Zobacz więcej »
Izaak
Ofiarowanie Izaaka'', Caravaggio Izaak (hebr. יִצְחָק Jic’chak – „śmiech”) – patriarcha biblijny, syn Abrahama i Sary, ojciec Jakuba i Ezawa.
Nowy!!: Kanon rzymski i Izaak · Zobacz więcej »
Izrael
Izrael (Jisra’el, Isrā’īl), oficjalnie Państwo Izrael (Medinat Jisra’el, Dawlat Isrā’īl) – państwo na Bliskim Wschodzie, położone w Azji Zachodniej na wschodnim brzegu Morza Śródziemnego.
Nowy!!: Kanon rzymski i Izrael · Zobacz więcej »
Jakub (postać biblijna)
''Walka Jakuba z aniołem'' – Gustave Doré, 1855 Jakub (Jaʿăqōḇ, Jaʿaqov,, Jaʿqūb, od aqeb – „pięta”), nazywany też Izraelem (hebr. יִשְׂרָאֵל – Israel „Walczący z Bogiem”) – patriarcha biblijny, którego dzieje przedstawia Księga Rodzaju.
Nowy!!: Kanon rzymski i Jakub (postać biblijna) · Zobacz więcej »
Jan Chrzciciel
meczecie Umajjadów w Damaszku Rubens, ''Salome patrzy na ścięcie Jana Chrzciciela.'' Jan Chrzciciel, Jan Baptysta (cs. Prorok, Priedtiecza i Krestitiel Gospodień Ioann, s-c-s. Іоаннъ Крестѧи,, Jehohanan,,, trl. Yaḥyā; ur. pomiędzy 6 p.n.e. a 2 p.n.e. w En Kerem, zm. ok. 32 w Macheroncie) – żydowski pustelnik, prorok dla chrześcijan, muzułmanów i mandejczyków.
Nowy!!: Kanon rzymski i Jan Chrzciciel · Zobacz więcej »
Jan XXIII
Jan XXIII (właśc. Angelo Giuseppe Roncalli; ur. 25 listopada 1881 w Sotto il Monte, zm. 3 czerwca 1963 w Watykanie) – włoski duchowny rzymskokatolicki, tercjarz franciszkański, patriarcha Wenecji w latach 1953–1958, 261.
Nowy!!: Kanon rzymski i Jan XXIII · Zobacz więcej »
Józef z Nazaretu
Krzeszowie) Józef z Dzieciątkiem Jezus Józef z Nazaretu, hebr. יוֹסֵף, gr. Άγιος Ιωσήφ ο Μνήστωρ, cs. Prawiednyj Iosif Obrucznik, Sprawiedliwy – małżonek Marii z Nazaretu, tradycyjnie nazywany jej Oblubieńcem, opiekun Świętej Rodziny, święty Kościoła powszechnego, uznany za patrona chrześcijańskich małżeństw, rodzin oraz ludzi pracy i dobrej śmierci, częstokroć porównywany do Abrahama.
Nowy!!: Kanon rzymski i Józef z Nazaretu · Zobacz więcej »
Język hebrajski
Język hebrajski (hebr., trb.) – język z grupy kananejskiej języków semickich północno-zachodnich, należących do afroazjatyckiej rodziny językowej, zapisywany przeważnie alfabetem hebrajskim.
Nowy!!: Kanon rzymski i Język hebrajski · Zobacz więcej »
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Kanon rzymski i Język polski · Zobacz więcej »
Jerozolima
Jerozolima (trl. Yerushalayim trb. Jeruszalajim; arab. القدس, trl. Al-Quds, trb. Al-Kuds oraz اورشليمtrl. Ūrushalīm, trb. Uruszalim, także بيت المقدس, trl. Bayt al-Maqdis lub Bayt al-Muqaddas, trb. Bajt al-Makdis lub Bajt al-Mukaddas, – zobacz też: nazwy Jerozolimy) – największe miasto Izraela, stolica administracyjna Dystryktu Jerozolimy i stolica państwa Izraela według izraelskiego prawa.
Nowy!!: Kanon rzymski i Jerozolima · Zobacz więcej »
Jezus Chrystus
Jezus Chrystus (ur. ok. 8–4 p.n.e. w Betlejem, zm. ok. 30Por. Nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary (381 r.): Wierzę... w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami, Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony, a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało. lub 33 n.e. w Jerozolimie) – centralna postać chrześcijaństwa Według tego autora Jezusa uważa się za założyciela religii w klasycznych teoriach religiologicznych oraz religioznawczych, które nie uwzględniająogólnych idei genezy religii.
Nowy!!: Kanon rzymski i Jezus Chrystus · Zobacz więcej »
Jordan (rzeka)
Jordan (nahar ha-jarden;, nahr al-urdun) – rzeka w Azji, na Bliskim Wschodzie, przepływająca przez Liban, Syrię, Izrael, Palestynę i Jordanię, na kilku odcinkach będąc rzekągraniczną.
Nowy!!: Kanon rzymski i Jordan (rzeka) · Zobacz więcej »
Josef Andreas Jungmann
Josef Andreas Jungmann SJ (ur. 16 listopada 1889 w Sand in Taufers, zm. 26 stycznia 1975 Innsbrucku) – austriacki jezuita i teolog.
Nowy!!: Kanon rzymski i Josef Andreas Jungmann · Zobacz więcej »
Judaizm
data.
Nowy!!: Kanon rzymski i Judaizm · Zobacz więcej »
Kadisz
Kadisz, również Kadysz, Kaddisz (hebr. קדיש – święty; jidysz: Kadesz) – jedna z najważniejszych modlitw w judaizmie, będąca składnikiem wszelkich żydowskich modłów zbiorowych.
Nowy!!: Kanon rzymski i Kadisz · Zobacz więcej »
Kain i Abel
Kain i Abel – postaci w religiach abrahamowych, synowie Adama i Ewy.
Nowy!!: Kanon rzymski i Kain i Abel · Zobacz więcej »
Kanonik
Kanonicy kapituły kolegiackiej w rodzajowych strojach chórowych św. Wojciecha, autor Giennadij Jerszow Kanonik (łac. canonicus) – wczesnośredniowieczna nazwa duchownych, żyjących według reguł kanonicznych przy kościołach biskupich (katedrach) lub kolegiatach; współcześnie – tytuł kapłanów uhonorowanych za szczególne zasługi dla kościoła lokalnego, zobowiązanych do sprawowania określonych obrzędów liturgicznych wraz z innymi kanonikami lub miejscowym biskupem.
Nowy!!: Kanon rzymski i Kanonik · Zobacz więcej »
Katechizm Kościoła katolickiego
Katechizm Kościoła katolickiego (w skrócie KKK) – oficjalna wykładnia doktryny wiary i zasad moralności Kościoła katolickiego.
Nowy!!: Kanon rzymski i Katechizm Kościoła katolickiego · Zobacz więcej »
Katechumenat
Katechumenat (od, gr. katechumenos: nauczany, instruowany) – w chrześcijaństwie przygotowanie do przyjęcia chrztu, zwane także wtajemniczeniem chrześcijańskim.
Nowy!!: Kanon rzymski i Katechumenat · Zobacz więcej »
Katedra w Chartres
Katedra w Chartres (fr. Cathédrale Notre-Dame de Chartres) – gotycka katedra pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, w Chartres, we Francji.
Nowy!!: Kanon rzymski i Katedra w Chartres · Zobacz więcej »
Kościół (teologia)
Fresk: Jezus nauczający Apostołów, Kapadocja, ok. XII w. Kościół (ekklesia „zwołanie, zgromadzenie” od ek kaleo „wołam spoza, zwołuję”) – w teologii chrześcijańskiej, wspólnota ludzi ze wszystkich narodów, zwołanych przez Apostołów posłanych przez Jezusa Chrystusa, by utworzyć zgromadzenie wybranych, stających się wolnymi obywatelami Królestwa niebieskiego.
Nowy!!: Kanon rzymski i Kościół (teologia) · Zobacz więcej »
Kościół łaciński
bazylice św. Jana na Lateranie Kościół łaciński, Kościół rzymskokatolicki – największa liczebnie część Kościoła katolickiego, mająca własną, odrębnątradycję liturgicznąoraz własnąi odrębnąstrukturę; widzialnągłowąKościoła rzymskokatolickiego jest biskup Rzymu, czyli papież.
Nowy!!: Kanon rzymski i Kościół łaciński · Zobacz więcej »
Kościoły wschodnie
Kościoły wschodnie – zbiorcza nazwa Kościołów chrześcijańskich mających swoje korzenie na terenach starożytnych patriarchatów: Konstantynopola, Aleksandrii, Antiochii i Jerozolimy.
Nowy!!: Kanon rzymski i Kościoły wschodnie · Zobacz więcej »
Konstytucje apostolskie
Konstytucje apostolskie – zbiór ośmiu ksiąg anonimowego autora, który podpisał się imieniem Piotra Apostoła.
Nowy!!: Kanon rzymski i Konstytucje apostolskie · Zobacz więcej »
Koptowie
Koptowie (Akbat) – grupa etniczno-religijna, ogólne określenie wiernych Kościołów koptyjskich: ortodoksyjnego Kościoła koptyjskiego i Kościoła katolickiego obrządku koptyjskiego.
Nowy!!: Kanon rzymski i Koptowie · Zobacz więcej »
Królestwo Boże
Perykop Henryka II. Ze zbiorów Bawarskiej biblioteki państwowej w Monachium Królestwo Boże, królestwo niebieskie − pojęcie dotyczące odnowy świata przez zapowiadanego Mesjasza w teologii judaizmu i chrzescijaństwa, m.in.
Nowy!!: Kanon rzymski i Królestwo Boże · Zobacz więcej »
Księga Ezechiela
Księga Ezechiela (Ez, hebr. יחזקאל Jichezkel) – trzecia z ksiąg proroków większych Starego Testamentu autorstwa Ezechiela, napisana w latach 593-571 p.n.e., ostatecznie zredagowana przed powrotem z niewoli babilońskiej.
Nowy!!: Kanon rzymski i Księga Ezechiela · Zobacz więcej »
Księga Izajasza
Księga Izajasza – (hebr. ישעיה Jiszaja) księga prorocka Starego Testamentu, przypisywana prorokowi Izajaszowi.
Nowy!!: Kanon rzymski i Księga Izajasza · Zobacz więcej »
Księga Kapłańska
Księga Kapłańska, Trzecia Księga Mojżeszowa, (hebr. ויקרא (Wajikra) – „zawołał" – od pierwszych słów księgi, gr. Λευιτικόν Leuitikon z Septuaginty, w nawiązaniu do Lewitów) – trzecia księga Pisma św. (przed niąjest Księga Wyjścia) i Pięcioksięgu, a tym samym Starego Testamentu.
Nowy!!: Kanon rzymski i Księga Kapłańska · Zobacz więcej »
Księga Malachiasza
Księga proroka Malachiasza (hebr. מלאכי Malachi) – jedna z ksiąg Pisma Świętego, znajdująca się wśród ksiąg prorockich Starego Testamentu.
Nowy!!: Kanon rzymski i Księga Malachiasza · Zobacz więcej »
Księga Tobiasza
Księga Tobiasza, Księga Tobita – księga dydaktyczna, wchodząca w skład katolickiego i prawosławnego kanonu Starego Testamentu.
Nowy!!: Kanon rzymski i Księga Tobiasza · Zobacz więcej »
Księga Wyjścia
Księga Wyjścia, Druga Księga Mojżeszowa, Exodus (hebr. שמות (Szemot) – „imiona" – od pierwszych słów księgi, gr. Εξοδος Exodos z Septuaginty) – druga księga Pisma Świętego.
Nowy!!: Kanon rzymski i Księga Wyjścia · Zobacz więcej »
Leon I (papież)
Leon I Wielki (cs. Swiatitiel Lew, papa Rimskij; ur. ok. 390 lub. ok. 400, zm. 10 listopada 461) – teolog, ojciec i doktor Kościoła, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego, 45.
Nowy!!: Kanon rzymski i Leon I (papież) · Zobacz więcej »
List do Hebrajczyków
List do Hebrajczyków, List do Żydów – jeden z listów Nowego Testamentu, zamieszczany w wydaniach Biblii przed Listami powszechnymi.
Nowy!!: Kanon rzymski i List do Hebrajczyków · Zobacz więcej »
List do Rzymian
List do Rzymian – jeden z listów Nowego Testamentu autorstwa apostoła Pawła.
Nowy!!: Kanon rzymski i List do Rzymian · Zobacz więcej »
Liturgia chrześcijańska
Ostatnia Wieczerza znajduje się u początków liturgii chrześcijańskiej. Liturgia chrześcijańska – liturgia sprawowana w kościelnych wspólnotach chrześcijańskich.
Nowy!!: Kanon rzymski i Liturgia chrześcijańska · Zobacz więcej »
Louis Bouyer
Louis Bouyer (ur. 17 lutego 1913, zm. 22 października 2004) – francuski teolog specjalizujący się w studiach liturgicznych.
Nowy!!: Kanon rzymski i Louis Bouyer · Zobacz więcej »
Lumen gentium
soboru watykańskiego II, 11 października 1962 r. Lumen gentium (łac. Światło narodów), pełna nazwa: Konstytucja dogmatyczna o Kościele „Lumen Gentium” – konstytucja, czyli dokument teologiczny najwyższej rangi doktrynalnej uchwalony 18 listopada 1964 roku przez sobór watykański II i oficjalnie ogłoszony przez papieża Pawła VI 21 listopada tegoż roku.
Nowy!!: Kanon rzymski i Lumen gentium · Zobacz więcej »
Marcin Luter
Marcin Luter (ur. 10 listopada 1483 w Eisleben, zm. 18 lutego 1546 tamże) – niemiecki duchowny chrześcijański i tłumacz, doktor teologii.
Nowy!!: Kanon rzymski i Marcin Luter · Zobacz więcej »
Marcin z Tours
Roz-sur-Couesnon (Francja), witraż patrona okazującego miłosierdzie ubogiemu (dzielącego się szatą) znajdujący się w kościele pw. św. Marcina z Tours El Greca (namalowany około 1597-1599). Św. Marcin ma iść do walki uzbrojony w krzyż Święty Marcin i żebrak (obraz węgierskiego malarza z końca XV wieku) Na niemieckim znaczku Marcin z Tours, także święty Marcin (ur. w 316 albo 336 w Sabarii, zm. 8 listopada 397 w Candes) – biskup Tours, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego, Wyznawca.
Nowy!!: Kanon rzymski i Marcin z Tours · Zobacz więcej »
Marek Ewangelista
Wenecji ze skrzydlatym lwem symbolizującym Marka Ewangelistę oraz tradycyjnądla tego symbolu inskrypcjąw otwartej księdze: ''PAX TIBI MARCE EVANGELISTA MEVS'' Marek Ewangelista – wedle tradycji Kościoła autor Ewangelii Marka uważanej za najstarsząi jednocześnie najkrótsząspośród ewangelii, kuzyn Barnaby, towarzysz Pawła z Tarsu, a później Apostoła Piotra, apostoł z grona siedemdziesięciu dwóch.
Nowy!!: Kanon rzymski i Marek Ewangelista · Zobacz więcej »
Max Thurian
Bracia w Kościele pojednania w Taizé Max Thurian (ur. 16 sierpnia 1921 w Genewie, zm. 15 sierpnia 1996 tamże) – szwajcarski teolog chrześcijański, członek ekumenicznej Wspólnoty Taizé.
Nowy!!: Kanon rzymski i Max Thurian · Zobacz więcej »
Melchizedek
Spotkanie Abrahama z Melchizedekiem, Dirk Bouts Spotkanie Abrahama z Melchizedekiem, Peter Paul Rubens, ok. 1625 roku, The National Gallery of Art, Washington Melchizedek (hebr. מַלְכִּי־צָדֶק) – postać biblijna pojawiająca się w Księdze Rodzaju 14,18-20, przedstawiona jako kapłan El-Eljona („Boga Najwyższego”) i król Szalemu (Salemu, prawdopodobnie obecnej Jerozolimy).
Nowy!!: Kanon rzymski i Melchizedek · Zobacz więcej »
Metafizyka klasyczna
Metafizyka klasyczna albo filozofia pierwsza (gr. τα μετα τα φυσικά ta meta ta physika – „to, co po przyrodzie/ponad przyrodą”) – dziedzina wiedzy ukonstytuowana przez Arystotelesa, rozważająca byt jako byt oraz jego istotne właściwości i ostateczne przyczyny.
Nowy!!: Kanon rzymski i Metafizyka klasyczna · Zobacz więcej »
Meteory
mały Meteory (gr. Μετέωρα (Meteora) z gr. metéoros – wzniesiony w górę, będący wysoko w powietrzu) – masyw skał z piaskowca i zlepieńca w środkowej Grecji na północno-zachodnim krańcu równiny tesalskiej w okolicy miasta Kalambaka.
Nowy!!: Kanon rzymski i Meteory · Zobacz więcej »
Mistagogia
Mistagogia (gr. μυσταγογέω, μυσταγογία od μύστης 'wtajemniczony' i άγω 'prowadzić') – pojęcie religijne oznaczające wprowadzanie w misterium – duchowątajemnicząrzeczywistość.
Nowy!!: Kanon rzymski i Mistagogia · Zobacz więcej »
Misterium paschalne
palotynów w Ołtarzewie proklamujący ''Exultet''. Misterium paschalne – nazwa centralnego dla wiary chrześcijańskiej wydarzenia męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.
Nowy!!: Kanon rzymski i Misterium paschalne · Zobacz więcej »
Modernizm katolicki
Modernizm – nurt w filozofii i teologii katolickiej przełomu XIX i XX wieku.
Nowy!!: Kanon rzymski i Modernizm katolicki · Zobacz więcej »
Modlitwa eucharystyczna
rycie bizantyjskim, cerkiew Opieki Matki Bożej, Düsseldorf. Modlitwa eucharystyczna (gr. ανάφορα, anáphora) – modlitwa zanoszona w czasie liturgii Eucharystii (mszy).
Nowy!!: Kanon rzymski i Modlitwa eucharystyczna · Zobacz więcej »
Mojżesz
Juliusza II Gotyckie popiersie Mojżesza z Dekalogiem z bazyliki katedralnej św. Janów w Toruniu Obraz ''Mojżesz'', 1638, Jusepe de Ribera. jego siostra (obraz z 1900 r.) Przejście przez Morze Czerwone (ilustracja z 1907 r.) Mojżesz i tetragram ''JHWH'' w krzewie gorejącym (obraz z 1770 r.) węża miedzianego, który chronił Izraelitów przed skutkami ukąszeń węży Mojżesz spoglądający przed śmierciąna Ziemię Obiecaną(ilustracja z 1907 r.) Rodowód Mojżesza Mojżesz (hebr. מֹשֶׁה Mosze, arab. موسى, Musa, cs. Prorok Bogowidiec Moisiej) – postać biblijna, przywódca Izraelitów w okresie ich wyjścia z Egiptu i wędrówki do Ziemi Obiecanej, święty prorok.
Nowy!!: Kanon rzymski i Mojżesz · Zobacz więcej »
Msza
Msza święta, XV w. Msza w formie posoborowej sprawowana przez Benedykta XVI Msza – w części wyznań uobecnienie ofiary krzyżowej Jezusa Chrystusa w sposób bezkrwawy na ołtarzu.
Nowy!!: Kanon rzymski i Msza · Zobacz więcej »
Mszał rzymski
Mszał rzymski – najważniejsza księga liturgiczna w Kościele katolickim obrządku rzymskiego, zawierająca teksty stałych i zmiennych części mszy.
Nowy!!: Kanon rzymski i Mszał rzymski · Zobacz więcej »
Niedziela
Niedziela (skrót ndz. lub niedz.) – dzień tygodnia występujący pomiędzy sobotąa poniedziałkiem.
Nowy!!: Kanon rzymski i Niedziela · Zobacz więcej »
Niewola babilońska
Uprowadzenie jeńców do Babilonu Niewola babilońska – zwyczajowe określenie wygnania Judejczyków z Judy, trwającego od 586 do 538 roku p.n.e.
Nowy!!: Kanon rzymski i Niewola babilońska · Zobacz więcej »
Novus Ordo Missae
mszału rzymskiego Novus Ordo Missæ, nowy porządek mszy (pot. msza posoborowa, daw. zwyczajna forma rytu rzymskiego) – w Kościele katolickim porządek celebrowania mszy obrządku łacińskiego promulgowany w 1969 przez papieża Pawła VI konstytucjąapostolską''Missale Romanum'' i przyjęty za podstawowy w Kościele zachodnim.
Nowy!!: Kanon rzymski i Novus Ordo Missae · Zobacz więcej »
Nowe Przymierze
biblijnej góry Synaj Nowe Przymierze – wydarzenie opisane w Nowym Testamencie, polegające na proklamacji przez Boga nowego przymierza przez osobę Jezusa, który odkupił ich grzechy i wskazał właściwądrogę postępowania.
Nowy!!: Kanon rzymski i Nowe Przymierze · Zobacz więcej »
Ołtarz
strony.
Nowy!!: Kanon rzymski i Ołtarz · Zobacz więcej »
Objawienie Pańskie
Podróż Magów, James Tissot Witraż Epifania (wycinek), 1902-1904, Józef Mehoffer, Katedra św. Mikołaja we Fryburgu Objawienie Pańskie, Epifania (gr. επιφάνεια epifaneia; objawienie, ukazanie się) – chrześcijańska uroczystość mająca uczcić objawienie się Boga człowiekowi (teofania), obecność Boga w historii człowieka, a także uzdolnienie człowieka do rozumowego poznania Boga.
Nowy!!: Kanon rzymski i Objawienie Pańskie · Zobacz więcej »
Ofiarowanie Pańskie
220px Hans Memling, Ofiarowanie Chrystusa w Świątyni, około 1463 Ofiarowanie Pańskie, Spotkanie Pańskie, gr. Hypa-pante oraz Heorte ton Kataroin (święto spotkania i oczyszczenia) – święto chrześcijańskie, upamiętniające ofiarowanie Jezusa Chrystusa w Świątyni Jerozolimskiej zgodnie z prawem Mojżeszowym, w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego zwane Oczyszczeniem Najświętszej Maryi Panny (w 40. dzień od Narodzenia Jezusa), czym nawiązywano do święta spotkania i święta oczyszczenia w tradycji starotestamentalnej i chrześcijańskiej.
Nowy!!: Kanon rzymski i Ofiarowanie Pańskie · Zobacz więcej »
Ogólne wprowadzenie do mszału rzymskiego
Ogólne wprowadzenie do mszału rzymskiego – dokument zawierający zbiór podstawowych norm regulujących sposoby odprawiania mszy w zwyczajnej formie rytu rzymskiego w Kościele katolickim.
Nowy!!: Kanon rzymski i Ogólne wprowadzenie do mszału rzymskiego · Zobacz więcej »
Ojcowie Kościoła
Ojcowie Kościoła – pisarze i teologowie we wczesnym chrześcijaństwie, w epoce bezpośrednio po czasach apostolskich, aż do czasów średniowiecza.
Nowy!!: Kanon rzymski i Ojcowie Kościoła · Zobacz więcej »
Ojcze nasz
Fridolin Leiber, ''Pater noster'' Zygmunta Glogera Jerozolimie kościoła Pater Noster w Jerozolimie Ojcze nasz, Modlitwa Pańska, Modlitwa wzorcowa (łac. Oratio Dominica, Pater Noster) – najstarsza, a zarazem najważniejsza, modlitwa chrześcijan.
Nowy!!: Kanon rzymski i Ojcze nasz · Zobacz więcej »
Ostatnia wieczerza
''Ostatnia wieczerza'' Leonarda da Vinci Ostatnia wieczerza – według Ewangelii wieczerza paschalna Jezusa z apostołami, która odbyła się wieczorem przed aresztowaniem Jezusa.
Nowy!!: Kanon rzymski i Ostatnia wieczerza · Zobacz więcej »
Papież
Petera Rubensa Papież (głowa Kościoła, ojciec święty, łac. summus pontifex, od starożytnego pontifex maximus; wł. papa, gr. πάπας (papas); forma funkcjonująca w języku polskim pochodzi od czeskiego papež) – biskup Rzymu, prymas Italii, zwierzchnik Kościoła katolickiego, głowa Stolicy Apostolskiej oraz suweren Państwa Miasta Watykan; od 2013 papieżem jest Franciszek.
Nowy!!: Kanon rzymski i Papież · Zobacz więcej »
Papirus
Papirus z zapisem tekstu Papirus (→) – materiał pisarski otrzymywany z tzw.
Nowy!!: Kanon rzymski i Papirus · Zobacz więcej »
Par excellence
(wym. uproszczona: parekselãs) – francuskie wyrażenie znaczące po polsku w dosłownym tłumaczeniu „przez doskonałość”.
Nowy!!: Kanon rzymski i Par excellence · Zobacz więcej »
Patriarcha
Patriarcha (gr. „praojciec”) – w Starym Testamencie określenie protoplastów Izraelitów (Abraham, Izaak, Jakub oraz dwunastu synów Jakuba), ale także protoplastów ludzkości, oraz protoplastów rodów, np.
Nowy!!: Kanon rzymski i Patriarcha · Zobacz więcej »
Patriarchat Konstantynopolitański
Emblemat Ekumenicznego Patriarchy Konstantynopola Bartłomieja Ekumeniczny Patriarchat Konstantynopolitański (gr. Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον Κωνσταντινουπόλεως, Oikoumenikòn Patriarcheîon Konstantinoupóleos, tur. Rum Ortodoks Patrikhanesi, İstanbul Ekümenik Patrikhanesi) – starożytny Kościół, którego początki sięgajączasów apostolskich.
Nowy!!: Kanon rzymski i Patriarchat Konstantynopolitański · Zobacz więcej »
Patrologia Graeca
Okładka 1 tomu Patrologii greckiej z 1856 r. Patrologia Graeca (lub Patrologiae Cursus Completus, Series Graeca) jest seriąwydawnicząpism Ojców Kościoła oraz różnych świeckich autorów, posługujących się starożytnąkoine lub średniowiecznymi odmianami greki.
Nowy!!: Kanon rzymski i Patrologia Graeca · Zobacz więcej »
Patrologia Latina
Okładka 5 tomu z (1844) Patrologia Latina (w skrócie PL) – zbiór pism ojców Kościoła i innych autorów chrześcijańskich piszących po łacinie, przygotowany przy współpracy z benedyktynami przez Jacques'a Paula Migne’a w latach 1844–1855, wraz z indeksami, które dodano w latach 1862–1865.
Nowy!!: Kanon rzymski i Patrologia Latina · Zobacz więcej »
Patrystyka
Justyn Męczennik – jeden z pierwszych Ojców Kościoła; portret z XVI wieku Augustyn z Hippony – jeden z najbardziej wpływowych Ojców Kościoła zachodniego; portret z XVII wieku Jan z Damaszku – jeden z ostatnich Ojców Kościoła według tradycji zachodniej Patrystyka (łac. patristica, od patres, gr. πατήρ, patēr) – termin dwuznaczny.
Nowy!!: Kanon rzymski i Patrystyka · Zobacz więcej »
Paweł VI
Paweł VI (właśc. Giovanni Battista Enrico Antonio Maria Montini; ur. 26 września 1897 w Concesio, zm. 6 sierpnia 1978 w Castel Gandolfo) – włoski duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup metropolita Mediolanu w latach 1954–1963, 262.
Nowy!!: Kanon rzymski i Paweł VI · Zobacz więcej »
Paweł z Tarsu
Paweł Apostoł'', Rembrandt, ok. 1657 Paweł z Tarsu, Paweł Apostoł, Szaweł, Szaul ha-Tarsi (ur. ok. 5–10 w Tarsie w Cylicji, zm. ok. 64–67 w Rzymie) – Żyd z Tarsu, święty chrześcijański, męczennik za wiarę.
Nowy!!: Kanon rzymski i Paweł z Tarsu · Zobacz więcej »
Perpetua z Kartaginy
św. Felicyta); XIX-wieczny witraż z kościoła w Vierzon, Francja Perpetua z Kartaginy (ur. 181, zm. 7 marca ok. 203 w Kartaginie) – męczennica razem ze św. Felicytą(znane razem jako Felicyta i Perpetua, męczennice kartagińskie) w czasach panowania Septymiusza Sewera, święta Kościoła katolickiego, anglikańskiego, ewangelickiego, prawosławnego i ormiańskiego.
Nowy!!: Kanon rzymski i Perpetua z Kartaginy · Zobacz więcej »
Pesach
Pesach (hebr. פֶּסַח najprawdopodobniej: przejść nad, ew. przejście, pominięty, oszczędzony), Pejsech (jid.), Pascha (gr.), Pasach, Święto Wiosny (hebr.: Chag ha-Awiw), Święto Przaśników lub Święto Macy (hebr. Chag ha-macot), Święto Wolności (hebr. Chag ha-Cherut –חג החרות), lokalnie w Polsce także nazywane ŻydowskąWielkanocą, a w literaturze chrześcijańskiej Paschąlub Paschążydowską– najważniejsze i najstarsze święto żydowskie cyklu rocznego obchodzone na pamiątkę wyzwolenia Izraelitów z niewoli egipskiej.
Nowy!!: Kanon rzymski i Pesach · Zobacz więcej »
Piotr Apostoł
Piotr Apostoł, Szymon Piotr (Petros – „kamień”, „fragment skały”, od, petra – „skała”, lub, Kefas od, Kefa – „skała”;; ur. w Betsaidzie, zm. 64/67 na Wzgórzu Watykańskim) – apostoł, ukazany w Ewangeliach jako mający pierwszeństwo wśród Dwunastu z ustanowienia Chrystusa.
Nowy!!: Kanon rzymski i Piotr Apostoł · Zobacz więcej »
Pius V
Pius V (łac. Pius V, właśc. Michele Ghislieri OP; ur. 17 stycznia 1504 w Bosco Marengo, zm. 1 maja 1572 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, papież w okresie od 7 stycznia 1566 do 1 maja 1572, święty Kościoła katolickiego.
Nowy!!: Kanon rzymski i Pius V · Zobacz więcej »
Pomazaniec
Namaszczenie Króla Dawida'' Pomazaniec, Namaszczony, Mesjasz (hebr. מָשִׁיחַ, trl. mäʃijχä), Chrystus (gr. χριστός), pot. Wybraniec – w judaizmie i chrześcijaństwie pierwotnie religijny tytuł królów, kapłanów-lewitów i proroków – osób namaszczonych (pomazanych) olejem.
Nowy!!: Kanon rzymski i Pomazaniec · Zobacz więcej »
Prawosławny patriarchat aleksandryjski
Podział administracyjny Patriarchatu Prawosławny patriarchat aleksandryjski – jeden z patriarchatów w Kościele prawosławnym, historycznie trzeci po Rzymie i Konstantynopolu.
Nowy!!: Kanon rzymski i Prawosławny patriarchat aleksandryjski · Zobacz więcej »
Prawosławny Patriarchat Antiocheński
Prawosławny Patriarchat Antiochii – jedna z 16 autokefalicznych Cerkwi prawosławnych (nazywana na terenie Syrii Kościołem grecko-prawosławnym).
Nowy!!: Kanon rzymski i Prawosławny Patriarchat Antiocheński · Zobacz więcej »
Prefacja
Prefacja (łac. praefatio – przedmowa) – modlitwa dziękczynna, rozpoczynająca modlitwę eucharystycznąw rzymskiej tradycji liturgicznej, przede wszystkim w Kanonie rzymskim.
Nowy!!: Kanon rzymski i Prefacja · Zobacz więcej »
Prezbiter
katakumbach Kaliksta, III w. Prawosławny prezbiter w stroju liturgicznym Prezbiter (gr. πρεσβύτερος, „starszy”; łac. presbyter) – urząd we wspólnotach chrześcijańskich.
Nowy!!: Kanon rzymski i Prezbiter · Zobacz więcej »
Protestantyzm
Protestantyzm – jedna z głównych gałęzi chrześcijaństwa, obok katolicyzmu i prawosławia, na którąskładająsię wspólnoty religijne powstałe na skutek ruchów reformacyjnych wewnątrz Kościoła rzymskokatolickiego rozpoczętych wystąpieniem Marcina Lutra w XVI wieku oraz ruchów przebudzeniowych w łonie macierzystych wyznań protestanckich w kolejnych stuleciach.
Nowy!!: Kanon rzymski i Protestantyzm · Zobacz więcej »
Przemienienie Pańskie
Przemienienie Pańskie, łac. Transfiguracja, gr. Μεταμόρφωση τουΣωτήρος – wydarzenie z życia Jezusa, opisane w Biblii przez trzech ewangelistów synoptycznych.
Nowy!!: Kanon rzymski i Przemienienie Pańskie · Zobacz więcej »
Przyimek
Przyimek – nieodmienna i niesamodzielna część mowy, która łączy się z innymi wyrazami i nadaje im inny sens.
Nowy!!: Kanon rzymski i Przyimek · Zobacz więcej »
Psalm
kości słoniowej, przełom X/XI w. Psalm (– psalmós, pochodzi od psallein i oznacza śpiew przy akompaniamencie instrumentu strunowego zwanego psalterionem) – liryczny utwór modlitewny, rodzaj pieśni religijnej o podniosłym charakterze, którego adresatem jest zazwyczaj Bóg, rzadziej człowiek.
Nowy!!: Kanon rzymski i Psalm · Zobacz więcej »
Reforma liturgiczna soboru watykańskiego II
reformy Piusa XII. Reforma liturgiczna soboru watykańskiego II – mająca miejsce w drugiej połowie XX w., zakrojona na szerokąskalę reforma liturgii rytu łacińskiego dokonana przez ogólnoświatowe zgromadzenie biskupów Kościoła katolickiego razem z papieżem, pełniącym posługę prymatu Piotrowego.
Nowy!!: Kanon rzymski i Reforma liturgiczna soboru watykańskiego II · Zobacz więcej »
Reformacja
kościoła zamkowego w Wittenberdze. bulli papieskiej. Przedstawiciele reformacji przy wspólnym stole, anonimowa rycina z XVII wieku. Jan Łaski, na Zachodzie znany jako Johannes a Lasco, był jedynym przedstawicielem polskiej reformacji, który zyskał europejski rozgłos. Reformacja – ruch religijno-polityczno-społeczny zapoczątkowany przez Marcina Lutra w XVI wieku, mający na celu odnowę chrześcijaństwa.
Nowy!!: Kanon rzymski i Reformacja · Zobacz więcej »
Rok liturgiczny
Rok liturgiczny – przyjęty w danej religii cykliczny podział roku z wyróżnieniem obchodzonych dni świątecznych, obrzędów i innych, związanych z liturgiąi teologiądanego wyznania.
Nowy!!: Kanon rzymski i Rok liturgiczny · Zobacz więcej »
Ruch liturgiczny
Ruch liturgiczny – sięgający XIX w. nurt w teologii liturgii katolickiej zmierzający do odnowienia życia modlitwy i praktyki sakramentalnej Kościoła katolickiego.
Nowy!!: Kanon rzymski i Ruch liturgiczny · Zobacz więcej »
Ryt aleksandryjski
Ryt aleksandryjski – jeden ze wschodnich obrządków (rytów) sprawowania liturgii chrześcijańskiej.
Nowy!!: Kanon rzymski i Ryt aleksandryjski · Zobacz więcej »
Ryt gallikański
Ryt gallikański (galijski) – katolicki ryt właściwy dla Galii w V–X w. Jest pokrewny z rytem mozarabskim, odrębny zaś od pozostałych rytów zachodnich – rzymskiego i ambrozjańskiego.
Nowy!!: Kanon rzymski i Ryt gallikański · Zobacz więcej »
Ryt mozarabski
Ryt mozarabski (hiszpański) – katolicki ryt właściwy dla Półwyspu Iberyjskiego w VI-XI w., w zmienionej postaci żywy również dziś głównie w Toledo i Salamance.
Nowy!!: Kanon rzymski i Ryt mozarabski · Zobacz więcej »
Rzym
() – stolica i największe miasto Włoch, położone w środkowej części kraju nad rzekąTyber i Morzem Śródziemnym, zarazem stolica regionu administracyjno-historycznego Lacjum (Lazio).
Nowy!!: Kanon rzymski i Rzym · Zobacz więcej »
Sacrosanctum concilium
Sacrosanctum concilium – konstytucja o liturgii świętej.
Nowy!!: Kanon rzymski i Sacrosanctum concilium · Zobacz więcej »
Sakrament małżeństwa
Spotkanie św. Joachima i św. Anny jest częstym małżeńskim motywem ikonograficznym w tradycji prawosławnej Małżeństwo sakramentalne – usankcjonowany religijnie związek monogamiczny mężczyzny i kobiety będący sakramentalnym znakiem miłości Chrystusa i Kościoła (por. Ef 5, 32)Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, a połączy się z żonąswoją, i będądwoje jednym ciałem.
Nowy!!: Kanon rzymski i Sakrament małżeństwa · Zobacz więcej »
Sakramentarz
Przedstawienie Chrystusa - ''Maiestas Domini'' (''Sakramentarz tyniecki'') Sakramentarz – księga liturgiczna używana przed powstaniem mszału.
Nowy!!: Kanon rzymski i Sakramentarz · Zobacz więcej »
Sakramentarz gelazjański
Sacramentarium Gelasianum. Frontispice et Incipit z manuskryptu watykańskiego Tzw.
Nowy!!: Kanon rzymski i Sakramentarz gelazjański · Zobacz więcej »
Sanctus
Sanctus (łac. święty) – aklamacja w części drugiej liturgii łacińskiej mszy wiernych, wykonywana po prefacji.
Nowy!!: Kanon rzymski i Sanctus · Zobacz więcej »
Scholastyka (filozofia)
Mistrz i uczniowie (1464) Scholastyka – termin wieloznaczny.
Nowy!!: Kanon rzymski i Scholastyka (filozofia) · Zobacz więcej »
Seder
Stół nakryty do sederu Seder – w judaizmie pierwszy wieczór święta Paschy; w diasporze pierwsze dwa wieczory sązwane Wieczorem sederowym.
Nowy!!: Kanon rzymski i Seder · Zobacz więcej »
Septuaginta
Kodeks synajski LXX z IV lub pocz. V w. – fragment ''Księgi Estery'' Septuaginta (z; oznaczana rzymskąliczbąLXX oznaczającą70, w wydaniach krytycznych przez symbol 𝔖) – pierwsze tłumaczenie Biblii hebrajskiej i innych religijnych tekstów judaizmu z hebrajskiego i aramejskiego na grekę.
Nowy!!: Kanon rzymski i Septuaginta · Zobacz więcej »
Serafin (anioł)
Petites Heures de Jean de Berry'' katedrze w Cefalù, mozaika z ok. 1150 roku Serafin lub Seraf (z hebr. l.p. שׂרף seraf, l.mn. שׂרפים serafim) – istota biblijna wymieniona w Starym Testamencie przez proroka Izajasza (Iz 6,1-3): Słowa, które wypowiadały serafiny, sączęściąhymnu Sanctus śpiewanego podczas Eucharystii w wielu obrządkach chrześcijańskich.
Nowy!!: Kanon rzymski i Serafin (anioł) · Zobacz więcej »
Serapion z Thmuis
Serapion z Thmuis (zm. po 362) – wczesnochrześcijański teolog i pisarz, zaliczany do Ojców egipskich, święty Kościoła katolickiego.
Nowy!!: Kanon rzymski i Serapion z Thmuis · Zobacz więcej »
Sobór trydencki
Sobór trydencki – sobór powszechny Kościoła katolickiego, który odbył się w Trydencie, mieście w północnych Włoszech w latach 1545–1563.
Nowy!!: Kanon rzymski i Sobór trydencki · Zobacz więcej »
Sources chrétiennes
Sources chrétiennes (fr. Źródła chrześcijańskie) – seria wydawnicza, w ramach której publikowane sąwydania krytyczne starożytnych tekstów patrystycznych greckich i łacińskich wraz z przekładem francuskim.
Nowy!!: Kanon rzymski i Sources chrétiennes · Zobacz więcej »
Spójnik (część mowy)
Spójnik – wyraz łączący dwa zdania, równoważniki zdań lub wyrażenia w jedno zdanie złożone.
Nowy!!: Kanon rzymski i Spójnik (część mowy) · Zobacz więcej »
Stary Testament
Tory w języku hebrajskim Dziesięć Przykazań) – Codex Orientales 4445 I w. p.n.e. Stary Testament – starsza część Biblii, przyjęta przez chrześcijaństwo.
Nowy!!: Kanon rzymski i Stary Testament · Zobacz więcej »
Stworzenie świata według Biblii
Stanisława Wyspiańskiego Stworzenie świata – pojęcie biblijne wyjaśniające naturę i sposób powstania wszechświata.
Nowy!!: Kanon rzymski i Stworzenie świata według Biblii · Zobacz więcej »
Summa theologiae
''Summa theologica'', 1596Tomasza z Akwinu. Summa theologiae (Suma teologii, często też Suma teologiczna) – jedno z głównych dzieł filozoficzno-teologicznych świętego Tomasza z Akwinu, a zarazem jedno z głównych dzieł średniowiecznej filozofii i teologii.
Nowy!!: Kanon rzymski i Summa theologiae · Zobacz więcej »
Synagoga
Synagoga Stara w Krakowie, najstarsza synagoga w Polsce Wielka Synagoga we Włodawie USA). proj. Erich Mendelsohn, 1922 Uniwersytecie Telawiwskim (Izrael). proj. Mario Botta, 1998 Synagoga w Pińczowie Synagoga, bożnica, bóżnica, szul (z synagoge – zgromadzenie, miejsce zebrań) – żydowski dom modlitwy; w judaizmie miejsce modlitw i zgromadzeń religijnych, również miejsce zebrań społecznych gminy żydowskiej.
Nowy!!: Kanon rzymski i Synagoga · Zobacz więcej »
Syria starożytna
Syria starożytna – terytorium, którego granice w okresie od około VII tys.
Nowy!!: Kanon rzymski i Syria starożytna · Zobacz więcej »
Szechina
Szechina (dosł. „zadomowienie”;, od rdzenia szachan.
Nowy!!: Kanon rzymski i Szechina · Zobacz więcej »
Teolog
Grzegorzowi z Nazjanzu. Teolog – osoba zajmująca się systematycznym, opartym na metodach filozoficznych, historycznych i in., studium twierdzeń religijnych uznawanych za objawione dotyczących Boga oraz Jego relacji do świata, w myśl maksymy fides quaerens intellectum - wiara szukająca zrozumienia.
Nowy!!: Kanon rzymski i Teolog · Zobacz więcej »
Teologia
Akademii Krakowskiej Teologia (gr. θεος, theos, „Bóg”, + λογος, logos, „nauka”) lub sacra doctrina (święta nauka); bogoznawstwo – refleksja nad doktrynami religijnymi, wykraczająca poza religioznawstwo – nieoceniające ich prawdziwości – oraz poza filozofię religii, która to nie opiera się na wierze.
Nowy!!: Kanon rzymski i Teologia · Zobacz więcej »
Teologia Augustyna z Hippony
bazyliki św. Jana na Lateranie. Teologia Augustyna z Hippony – refleksja teologiczna biskupa Hippony, Ojca Kościoła łacińskiego z przełomu IV i V wieku.
Nowy!!: Kanon rzymski i Teologia Augustyna z Hippony · Zobacz więcej »
Tertulian
Tertullian Quintus Septimius Florens Tertullianus (ur. pomiędzy 150 a 160 w Kartaginie, zm. 240 tamże)Stefan Swieżawski - „Dzieje Europejskiej Filozofii Klasycznej” s. 331 – łaciński teolog z Afryki Północnej, nawrócony na chrześcijaństwo w 190 roku lub około 195 roku (zobacz też Adolf Harnack, Bonwetsch i in.), stał się jego najgorliwszym w owym czasie apologetą.
Nowy!!: Kanon rzymski i Tertulian · Zobacz więcej »
Tomasz z Akwinu
Carlo Crivelli Tomasz z Akwinu, także Akwinata (ur. w 1224 albo w 1225 w Roccasecca, zm. 7 marca 1274 w Fossanuova) – włoski filozof scholastyczny, teolog, członek Zakonu Kaznodziejskiego (dominikanów).
Nowy!!: Kanon rzymski i Tomasz z Akwinu · Zobacz więcej »
Tora
Zwój Tory w języku hebrajskim Tora (– wskazówka, pouczenie, wtórnie prawo) – pięć pierwszych ksiąg Biblii (stąd także Pięcioksiąg, Pentateuch), najważniejszy tekst objawiony judaizmu.
Nowy!!: Kanon rzymski i Tora · Zobacz więcej »
Tradycja apostolska
Tradycja apostolska lub Tradycja – jedno z podstawowych pojęć w teologii chrześcijańskiej, szczególnie w tradycyjnych Kościołach głównego nurtu chrześcijaństwa jak katolicki, anglikański, bizantyjski i kościołów orientalnych.
Nowy!!: Kanon rzymski i Tradycja apostolska · Zobacz więcej »
Tradycja apostolska Hipolita
Tradycja apostolska (łac. Traditio Apostolica, gr. Αποστολική Παράδοση) lub Konstytucja Kościoła egipskiego – dokument przypisywany Hipolitowi Rzymskiemu z początku III w., należący do gatunku tzw.
Nowy!!: Kanon rzymski i Tradycja apostolska Hipolita · Zobacz więcej »
Tradycjonalizm
Tradycjonalizm – w socjologii i antropologii określenie wskazujące usposobienie, zespół nawyków i obyczajów, albo przekonań lub nawet spójnej i kompletnej doktryny, którego precyzyjniejszy sens odczytać można dopiero identyfikując jego zakres przedmiotowy (sferę religijną, filozoficzną, społeczno-polityczną, kulturalną, artystycznąetc.) bądź – w przypadku tradycjonalizmu społeczno-politycznego – sposób rozumienia tego terminu w różnych ujęciach szeroko rozumianej postawy i doktryny konserwatywnej.
Nowy!!: Kanon rzymski i Tradycjonalizm · Zobacz więcej »
Transsubstancjacja
Transsubstancjacja lub przeistoczenie – w teologii katolickiej oznacza rzeczywistąprzemianę substancji podczas Eucharystii: chleba (hostii) i wina w ciało i krew Jezusa Chrystusa.
Nowy!!: Kanon rzymski i Transsubstancjacja · Zobacz więcej »
Trójca Święta
Wyobrażenie Trójcy Świętej Trójca Święta, Święta Trójca (także Trinitas, stgr. Αγια Τριας, trb. Hágia Trías) – chrześcijański dogmat uznający, że Bóg jest Bogiem Trójjedynym, istniejącym jako trzy Osoby – po grecku hipostazy – pozostając jednocześnie jednym Bytem.
Nowy!!: Kanon rzymski i Trójca Święta · Zobacz więcej »
Typ (teologia)
ojciec złożył w ofierze Typ – określenie w teologii chrześcijańskiej oraz egzegezie biblijnej, dotyczące różnych zagadnień, wydarzeń, osób lub obiektów ze Starego Testamentu, które sątraktowane jako zapowiedź tego co miało nastąpić w Nowym Testamencie.
Nowy!!: Kanon rzymski i Typ (teologia) · Zobacz więcej »
Tytus Flawiusz
Tytus Flawiusz, Titus Flavius Sabinus Vespasianus (ur. 30 grudnia 39 n.e., zm. 13 września 81 n.e.) – urodzony w Rzymie syn cesarza Wespazjana i Domitilli Starszej.
Nowy!!: Kanon rzymski i Tytus Flawiusz · Zobacz więcej »
Wcielenie
Wcielenie (łac. incarnatio) – chrześcijańska prawda wiary głosząca, iż Druga Osoba Trójcy Świętej, Jezus Chrystus, przyjął ludzkie ciało oraz ludzkąnaturę.
Nowy!!: Kanon rzymski i Wcielenie · Zobacz więcej »
Wiara (chrześcijaństwo)
górze Moria: Abraham, „ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień – ujrzał i ucieszył się” (J 8,56). Wiara ((pi'stis),, he aman, batah) – w chrześcijańskiej refleksji jest porękątych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy (Hbr 11, 1 /BT/).
Nowy!!: Kanon rzymski i Wiara (chrześcijaństwo) · Zobacz więcej »
Wiara.pl
wiara.pl – katolicki serwis internetowy poświęcony informacjom dotyczącym religii, przede wszystkim chrześcijaństwa.
Nowy!!: Kanon rzymski i Wiara.pl · Zobacz więcej »
Wieczernik
Wieczernik Wieczernik (łac. Coenaculum), zwany także Saląna górze – według tradycji chrześcijańskiej sala, w której Jezus umył uczniom nogi, odbywała się Ostatnia wieczerza, Jezus ukazał się apostołom i gdzie nastąpiło zesłanie Ducha Świętego w dniu Pięćdziesiątnicy.
Nowy!!: Kanon rzymski i Wieczernik · Zobacz więcej »
Wielkanoc
Adama i Ewę (po lewej i prawej stronie) – pierwszych rodziców, którzy weszli w śmierć przez grzech pierworodny. Bułgaria, XVII w. kościele mariawitów w Nowej Sobótce Wielkanoc, Niedziela Wielkanocna, także: Wielka Niedziela, Zmartwychwstanie Pańskie, w prawosławiu: Pascha, mazow. Wielki Dzień – najstarsze i najważniejsze święto chrześcijańskie celebrujące misterium paschalne Jezusa Chrystusa: jego mękę, śmierć i zmartwychwstanie, obchodzone przez Kościoły chrześcijańskie zachowujące Nicejskie wyznanie wiary (325 r.). Kulminacyjny moment cyklu paschalnego.
Nowy!!: Kanon rzymski i Wielkanoc · Zobacz więcej »
Wielki Czwartek
Wielki Czwartek – święto ruchome w kalendarzu chrześcijańskim.
Nowy!!: Kanon rzymski i Wielki Czwartek · Zobacz więcej »
Wigilia paschalna
bazylikąśw. Franciszka z Asyżu w Krakowie Wigilia Paschalna – liturgia sprawowana w noc Zmartwychwstania Pańskiego.
Nowy!!: Kanon rzymski i Wigilia paschalna · Zobacz więcej »
Wniebowstąpienie
Wniebowstąpienie Jezusa, Ewangeliarz Rabuli, miniatura, VI wiek Wniebowstąpienie – przeniesienie się osoby świętej do nieba za życia (nie po śmierci) wraz z ciałem (nie sama dusza).
Nowy!!: Kanon rzymski i Wniebowstąpienie · Zobacz więcej »
Wniebowstąpienie Pańskie
Wniebowstąpienie Pańskie – wstąpienie do nieba zmartwychwstałego Jezusa Chrystusa.
Nowy!!: Kanon rzymski i Wniebowstąpienie Pańskie · Zobacz więcej »
Wniebowzięcie
Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny (Tarnobrzeg, kościół Wniebowzięcia NMP) Wniebowzięcie – według teologii chrześcijańskiej to zabranie osoby świętej przez Boga do nieba za życia lub po śmierci wraz z ciałem i dusząŚwiadkowie Jehowy odrzucająprzeniesienie do życia w niebie razem z fizycznym ciałem, które wymaga materialnego środowiska ziemskiego, żeby się utrzymać przy życiu; „ciało i krew” nie mogąodziedziczyć Królestwa Niebios (1Ko 15:42–50).
Nowy!!: Kanon rzymski i Wniebowzięcie · Zobacz więcej »
Wyznanie wiary Ludu Bożego
Papież Paweł VI (Giovanni Battista Montini) Wyznanie wiary Ludu Bożego – wyznanie wiary, które papież Paweł VI publicznie wypowiedział 30 czerwca 1968 r. na placu św.
Nowy!!: Kanon rzymski i Wyznanie wiary Ludu Bożego · Zobacz więcej »
Zaimek
Zaimek – część mowy zastępująca rzeczownik (np. ja), przymiotnik (np. mój), przysłówek (np. tam) lub liczebnik (np. tyle) i pełniąca ich funkcje w zdaniu.
Nowy!!: Kanon rzymski i Zaimek · Zobacz więcej »
Zakon mniszy
Zakon mniszy, zakon kontemplacyjny (z gr. μοναχός monachos – samotnik, z łac. contemplare – wpatrywać się) – katolicka i prawosławna forma życia zakonnego, polegająca w pierwotnej wersji na odcięciu się od świata zewnętrznego i życiu w całkowitym odosobnieniu lub w nielicznej zamkniętej wspólnocie, poświęconemu prawie wyłącznie modlitwie i kontemplacji Boga.
Nowy!!: Kanon rzymski i Zakon mniszy · Zobacz więcej »
Zesłanie Ducha Świętego
Obchody Uroczystości Zesłania w Holandii (2005) Jasna Góra Felicjanowie Zesłanie Ducha Świętego (gr. πεντηκοστή, pentekostē, łac. Pentecoste), Pięćdziesiątnica, potocznie Zielone Święta lub Zielone Świątki (lokalnie także Czerwona Pascha) – według Dziejów Apostolskich wydarzenie, które miało miejsce w pierwsze po zmartwychwstaniu Jezusa Święto Tygodni.
Nowy!!: Kanon rzymski i Zesłanie Ducha Świętego · Zobacz więcej »
Ziemia Obiecana (Biblia)
Ziemia Obiecana (hebr.: אֶרֶץ יִשְׂרָאֵל, Erec Israel, Ziemia Izraela) – biblijne miejsce, do którego Mojżesz prowadził Izraelitów po wyprowadzeniu ich z Egiptu i przeprowadzeniu przez Morze Czerwone.
Nowy!!: Kanon rzymski i Ziemia Obiecana (Biblia) · Zobacz więcej »
Zmartwychwstanie
Łazarza. Fresk malarza z Florencji, Giotto di Bondone (1266-1337) Zmartwychwstanie Pańskie Zmartwychwstanie lub wskrzeszenie zmarłych (z łac. resurrectio mortuorum; gr. ανάστασις νεκρων /anastasis nekron/) – przywrócenie do życia ciał osób zmarłych.
Nowy!!: Kanon rzymski i Zmartwychwstanie · Zobacz więcej »
Zwiastowanie Pańskie
Zwiastowanie Pańskie, Zwiastowanie Bogurodzicy (łac. Annuntiatio Domini, gr. Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου, ros. Благовещение Пресвятой Богородицы) – w wyznaniach chrześcijańskich objawienie Marii poprzez anioła Gabriela zapowiedzi narodzenia Jezusa Chrystusa, Syna Bożego.
Nowy!!: Kanon rzymski i Zwiastowanie Pańskie · Zobacz więcej »
1570
Bez opisu.
Nowy!!: Kanon rzymski i 1570 · Zobacz więcej »
