Szybszy dostęp niż przeglądarce!
47 kontakty: Baling Haojian, Bao’en Xuanze, Baoci Xingyan, Baofu Congzhan, Bezbramna brama, Buddyzm w Chinach – kalendarium, Chan (buddyzm), Changlu Zongze, Chongshou Qichou, Cuiyan Lingcan, Deshan Yuanming, Fayan, Fayanzong, Fengxian Daoshen, Filozofia chińska, Fori Qisong, Guizong Cezhen, Hongzhou zong, Jingci si, Jingde chuandeng lu, Jingqing Daofu, Jiufeng Qin, Kang Senghui, Lianhua Fengxiang, Linia przekazu Dharmy zen, Longji Shaoxiu, Longtan Chongxin, Luohan Guichen, Qingxi Hongjin, Qingyuan Xingsi, Shitou Xiqian, Song gaoseng chuan, Taiyuan Fu, Tianping Congyi, Tiantai Deshao, Tiantong Rujing, Wenshu Yingzhen, Xianglin Chengyuan, Xuansha Shibei, Xuefeng Yicun, Yongming Yanshou, Yunmen Wenyan, Zapiski Błękitnej Skały, Zhimen Guangzuo, Zutang ji, 885, 958.
Baling Haojian
Baling Haojian (kor. P’arung Hogam; jap. Haryō Kōkan; wiet. Ba Lăng Hạo Giám/Ba Lăng Hảo Kiểm) – chiński mistrz chan ze szkoły yunmen.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Baling Haojian · Zobacz więcej »
Bao’en Xuanze
Bao’en Xuanze (kor. 보은현칙, Poŭn Hyŏnchik; jap. Hōon Gensoku; wiet. Báo Ân Huyền Tắc) – chiński mistrz chan ze szkoły fayan.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Bao’en Xuanze · Zobacz więcej »
Baoci Xingyan
Baoci Xingyan (kor. Poja Haengŏn; jap. Hōji Gyōgen; wiet. Báo Từ Hành Ngôn) – chiński mistrz chan ze szkoły fayan.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Baoci Xingyan · Zobacz więcej »
Baofu Congzhan
Baofu Congzhan (chiń. 保福從展 pinyin Bǎofú Cóngzhǎn; kor. 보복종전 Pobok Chongjŏn; jap. Hōfuku Jūten; wiet. Bảo Phườc Tòng Triển, zm. 928) – chiński mistrz chan Południowej szkoły chanu.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Baofu Congzhan · Zobacz więcej »
Bezbramna brama
Bezbramna brama (chiń. 無門關, pinyin Wúménguān; pol. Bezbramna brama, bezbramne przejście; kor. 무문관 Mumun kwan; jap. Mumonkan; wietn. Vô môn quan) – jeden z najważniejszych zbiorów Koanów stworzony przez mistrza chan Wumena Huikaia (1183–1260) w 1229 r.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Bezbramna brama · Zobacz więcej »
Buddyzm w Chinach – kalendarium
Szlak jedwabny Cywilizacje Indii i Chin spotykały się w Azji Środkowej.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Buddyzm w Chinach – kalendarium · Zobacz więcej »
Chan (buddyzm)
Chan (chiń. 禪 pinyin: chán; sans. ध्यान dhyāna; kor. sŏn (선), sŏn chong (선종); jap. zen (禅), zen shū (禅宗); wiet. thiền, thiền tông) – jedna z najważniejszych szkół chińskiego buddyzmu, założona w VI wieku przez Bodhidharmę.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Chan (buddyzm) · Zobacz więcej »
Changlu Zongze
Changlu Zongze (kor. 장노종? Changno Chong?; jap. Chōro Shūjaku; wiet. Trường Lư Tông Trách; ur. XI wiek, zm. XII wiek) – chiński mistrz chan szkoły yunmen, autor Chanyuan qinggui oraz Zuochan yi.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Changlu Zongze · Zobacz więcej »
Chongshou Qichou
Chongshou Qichou (kor. 숭수계조 Sungsu Kyejo; jap. Sūju Keichū; wiet. Sùng Thọ Khế Trừu, zm. 992) – chiński mistrz chan ze szkoły fayan.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Chongshou Qichou · Zobacz więcej »
Cuiyan Lingcan
Cuiyan Lingcan (pinyin Cuìyán Lìngcān; kor. 취암령삼 Ch’wiam Lyŏngsam; jap. Suigan Reisan/Yōmyō; wiet. Thuý Nham Lệnh Tham) – chiński mistrz Chan tradycji południowej szkoły Chan.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Cuiyan Lingcan · Zobacz więcej »
Deshan Yuanming
Deshan Yuanming (kor. 덕산원명Tŏksan Wŏnmyŏng; jap. Tokusan Enmyō/Emmitsu; wiet. Đức Sơn Viên Minh; ur. 908, zm. 987) – chiński mistrz chan ze szkoły yunmen.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Deshan Yuanming · Zobacz więcej »
Fayan
* Fayan (885-938) – chiński mistrz chan.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Fayan · Zobacz więcej »
Fayanzong
Fayanzong (法眼宗; kor. pŏban chong | jap. hōgen-shū | wiet. Pháp Nhãn tông) – chińska szkoła chan założona przez mistrza chan Fayana Wenyi i będąca jednąz pięciu szkół chan jego środkowego okresu rozwoju, zwanych Pięcioma domami chan.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Fayanzong · Zobacz więcej »
Fengxian Daoshen
Fengxian Daoshen (pinyin Fèngxiān Dàoshēn; kor. 봉선도심 Pongsŏn Tosim; jap. Hōsen Dōshin; wiet. Phụng Tiên Đạo Thâm) – chiński mistrz chan ze szkoły fayan.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Fengxian Daoshen · Zobacz więcej »
Filozofia chińska
Filozofia chińska – doktryny powstałe w starożytnych Chinach, których głównym tematem były zagadnienia etyczne i polityczne.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Filozofia chińska · Zobacz więcej »
Fori Qisong
Fori Qisong (chiń. 佛日契嵩, pinyin Fórì Qìsōng; kor. 불일계숭 Puril Kyesung; jap. Butsunichi Sessū; wiet. Phật Nhật Khế Tung; ur. 1007, zm. 1072) – mistrz chan, literat i uczony okresu północnej dynastii Song.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Fori Qisong · Zobacz więcej »
Guizong Cezhen
Guizong Cezhen (kor. 귀종책진(?) Kwijong Ch’aekchin; jap. Kishū Sakushin; wiet. Qui Tông Sách Chân, zm. 972) – chiński mistrz chan ze szkoły fayan.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Guizong Cezhen · Zobacz więcej »
Hongzhou zong
Hongzhou zong (chiń. 洪州宗, pinyin hóngzhōuzōng) – szkoła hongzhou - szkoła (linia przekazu Dharmy) chan, która prowadzona przez mistrza chan Mazu Daoyi (709-188) i jego uczniów, zastąpiła różnorodne tradycje wczesnego chanu i zdominowała ruch chan w okresie 100 lat, od okresu po rebelii Ana Lushana (755-763) do okresu po prześladowaniu buddyzmu przez cesarza Huichanga (會昌, pan. 841-846).
Nowy!!: Fayan Wenyi i Hongzhou zong · Zobacz więcej »
Jingci si
Jingci si (Klasztor Czystego Współczucia; chiń. 凈慈寺 Jìngcí sì) – jeden z ważniejszych klasztorów chińskich prowincji Zhejiang, szkoły chan fayan, znajdujący się w pobliżu Jeziora Zachodniego.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Jingci si · Zobacz więcej »
Jingde chuandeng lu
Jingde chuandeng lu (chiń. 景德傳燈錄, kor. Kyŏngdŏk ch'ŏndŭng lok; jap. Keitoku dentōroku; wiet. Cảnh Đức Truyền đăng lục – Księga przekazu lampy z okresu Jingde. Najstarsza historia chanu. Została napisana w 1004 r. przez Yong’ana Daoyuana ze szkoły chan fayan. Jednak ta pierwotna wersja nie przetrwała do dziś. Najwcześniejsza wersja pochodzi z 1009 r. i została wydana pod nadzorem jednego z czołowych intelektualistów i literatów tego okresu – Yang Yi (968 lub 974–1020). Praca ta kontynuuje wzór Zutang ji, czyli organizuje liczne frakcje chanu wokół wielolinearnego modelu. W związku z tym, że dzieło to powstało w kręgu szkoły fayan, wykazuje dominację tej właśnie tradycji. Ponieważ w tym wydaniu zamieszczono oryginalnąprzedmowę Daoyuana, dowiedzieć się z niej można, że oryginalne dzieło było jeszcze bardziej ukierunkowane na punkt widzenia fayan. Prawdopodobnie celem Chuandeng lu było zaprezentowanie na cesarskim dworze chanu, jako już dobrze zorganizowanego, niezależnego ruchu, jednak głównie poprzez linie przekazu szkoły fayan. Praca ta promuje więc linie przekazu związane z Fayanem Wenyi, wyliczając wielu mnichów związanych z tymi liniami. Mistrz Fayan ma 63 oświeconych uczniów, jego uczeń Tiantai Deshao (891-972) - 49. Wydaje się również, że promowano także linię mistrza Deshao, gdyż nie zanotowano żadnego spadkobiercy u mistrza Yunju Daoqi (929-997) (w drugiej generacji spadkobierca Fayana). Chuandeng lu nie wymienia nazw żadnego z "pięciu domów" (pięciu szkół). Mimo tego, wszyscy, którzy sąwymienieni w ostatnich pokoleniach linii przekazu, należąwłaśnie do owych pięciu tradycji chan. Niemniej jednak praca ta jest dużo bardziej obiektywna od Zutang ji, której celem była promocja właściwie tylko linii przekazu wiodącej do mistrza Zhaoqinga Wendenga. Oryginalny tytuł dzieła Daoyuana brzmiał Fozu tongcan ji, czyli Antologia wspólnej praktyki buddów i patriarchów. Sugerował on, że kolejnym celem było wykazanie zgodności nauk buddów i patriarchów chanu. Nowy tytuł nadany przez Yang Yi całkowicie zmienia jego zamiar, gdyż sugeruje on całkowicie niezależnątransmisję chanu. Tymczasem Daoyuan odwoływał się do dzieła Guifenga Zongmiego Chanyuan zhuquan ji (Zebrane pisma o źródle chanu), w którym Zongmi asymilował różnorakie frakcje chanu w jednązjednoczonątradycję. Daoyuan uważał, że nauki chanu zawierająmiriady buddyjskich praktyk stosowanych zgodnie z różnicami między praktykującymi. Podkreślał rolę "zręcznych środków" jako głównej metody nauczania. Tymczasem Yang Yi zestawił pracę na nowo według zupełnie innych haseł, jako "specjalnąpraktykę poza naukami" (chiń. jiaowai biexing) i jako potwierdzenie niezależnej tradycji chanu. Chuandeng lu zawiera między innymi rejestr 28 indyjskich patriarchów szkoły medytacji oraz ich gathy (skt. gāthā) wypowiadane w chwili oświecenia i przekazu Dharmy. Prezentuje zatem już ostatni etap tworzenia tożsamości chan, a więc odrębności od innych szkół buddyjskich m.in. przez ostateczne ukształtowanie listy patriarchów. Oprócz tego dzieło to zawiera biografie, mowy i czyny 1701 indyjskich i chińskich mistrzów aż do mistrza chan Fayana Wenyi. Waga tego dzieła leży w tym, że niezależnie od biografii mnichów (chanu i innych tradycji) zachowało ono dla przyszłych pokoleń zapisy ze "spotkań" mistrzów z uczniami, dialogi między nimi, kształtowanie się idei gong’anów itp. Jest to jedno z dwu głównych źródeł wczesnej historii chanu. Dzieło to dało początek nowej formie literackiej związanej z chanem i nazwanej denglu (zapisy lampy) lub chuandeng lu (zapisy przekazu lampy). Stało się również modelem nowego stylu biografii buddyjskiej, który stanie się powszechny w okresie dynastii Song. Podkreślanie linii przekazu jako sekciarskiej tożsamości różniło tę pracę od Song gaoseng chuan, napisanej w dawnym, pozbawionym nastawienia sekciarskiego, stylu.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Jingde chuandeng lu · Zobacz więcej »
Jingqing Daofu
Jingqing Daofu (chiń. 鏡淸道怤, pinyin Jìngqīng Dàofū; kor. 경청도부 Kyŏngch'ŏng Tobu; jap. Kyōsei Dōfu; wiet. Kính(Kẻng?) Thanh Đạo Phó; ur. 863, zm. 937) – chiński mistrz chan Południowej szkoły chanu.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Jingqing Daofu · Zobacz więcej »
Jiufeng Qin
Jiufeng Qin (chiń. 九峰勤, pinyin Jiǔfēng Qín; kor. 구봉근 Kubong Kŭn; jap Kyūhō Gon; wiet. Cửu Phong Cần) – chiński mistrz szkoły fayan.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Jiufeng Qin · Zobacz więcej »
Kang Senghui
Kang Senghui (data urodzenia nieznana; zm. 280);; wiet. Khương Tăng Hội; kor. Kang Sŭnghoe (강승회); jap. Kōsōkai – buddysta wietnamski i chiński, jedna z ważnych postaci wczesnego okresu rozwoju buddyzmu w Chinach, prekursor szkół thiền i chan.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Kang Senghui · Zobacz więcej »
Lianhua Fengxiang
Lianhua Fengxiang (pinyin Liánhuā Fēngxiáng; kor. 련화봉상 Lyŏnhwa Pongsang; jap. Renge Hōshō; wiet. Liên Hoa Phông Tường) – chiński mistrz chan ze szkoły yunmen.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Lianhua Fengxiang · Zobacz więcej »
Linia przekazu Dharmy zen
Linia przekazu Dharmy – ograniczona tylko do szkoły zen metoda promowania następcy lub następców z grona uczniów danego mistrza zen.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Linia przekazu Dharmy zen · Zobacz więcej »
Longji Shaoxiu
Longji Shaoxiu (pinyin Lóngjì Shàoxiū; kor. 룡제소수 Lyongje Sosu; jap. Ryūsei Jōshū; wiet. Long Tê Thiệu Tu, zm. 954) – chiński mistrz chan należący do tradycji szkoły południowej chan.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Longji Shaoxiu · Zobacz więcej »
Longtan Chongxin
Longtan Chongxin (chiń. 龍潭崇信, pinyin Lóngtán Chóngxìn; kor. 룡담숭신 Lyongdam Sungsin; jap. Ryūtan Sōshin; wiet. Long Đàm Sùng Tín) – chiński mistrz chan.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Longtan Chongxin · Zobacz więcej »
Luohan Guichen
Luohan Guichen (chiń. 羅漢桂琛, pinyin Luōhàn Guīchēn; kor. 라한계침 Lahan Kyech’im; jap. Rakan Keijin; wiet. La Hán Quế Sâm; ur. 867, zm. 928) – chiński mistrz chan.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Luohan Guichen · Zobacz więcej »
Qingxi Hongjin
Qingxi Hongjin (kor. 청계홍진 Ch'ŏnggye Hongjin; jap. Shōkei Kōjin; wiet. Thanh Khe Hồng Tiến, zm. 954) – chiński mistrz chan z południowej szkoły chanu znany także jako Jinshan.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Qingxi Hongjin · Zobacz więcej »
Qingyuan Xingsi
Qingyuan Xingsi (chiń. 青原行思, pinyin Qīngyuán Xìngsī; kor. 청원행사 Ch'ŏngwŏn Haengsa; jap. Seigen Gyōshi; wiet. Thanh Nguyên Hành Tư; ur. 660, zm. 740) – chiński mistrz chan Południowej szkoły chanu.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Qingyuan Xingsi · Zobacz więcej »
Shitou Xiqian
Shitou Xiqian (chiń. 石頭希遷, pinyin Shítóu Xīqiān; kor. 석두희천 Sŏktu Hŭich'ŏn; jap. Sekitō Kisen; wiet. Thạch Đầu Hi Thiên; ur. 700, zm. 790) – chiński mistrz chan szkoły północnej, jeden z kluczowych mistrzów w historii chanu.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Shitou Xiqian · Zobacz więcej »
Song gaoseng chuan
Song gaoseng chuan (język chiński 宋高僧傳, pinyin Sòng gāosēng zhuàn; język koreański 송고승전 Song kosŭng chŏn; język japoński Sō kōsōden; język wietnamski Tống cao tăng truyền; pol. Biografie wybitnych mnichów Song) – jedno z głównych dzieł do poznania historii wczesnego buddyzmu w Chinach i chanu poprzez biografie.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Song gaoseng chuan · Zobacz więcej »
Taiyuan Fu
Taiyuan Fu (Tàiyuán Fū; kor. 태원부 T’aewon Pu; jap. Taigen Fu; wiet. Thái Nguyên Fú; ur. 868, zm. 937) – chiński mistrz chan związany z tradycjąpołudniowej szkoły chan.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Taiyuan Fu · Zobacz więcej »
Tianping Congyi
Tianping Congyi (kor. 천평종의 Ch'ŏnp’yŏng Chongui; jap. Tenhei Jū’i; wiet. Thiên Bình Tòng Y) – chiński mistrz chan.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Tianping Congyi · Zobacz więcej »
Tiantai Deshao
Tiantai Deshao (chiń. 天台德韶 pinyin Tiāntái Désháo; kor. 천태덕소 Ch’ont’ae Tŏkso; jap. Tendai Tokushō; wiet. Thiên Thai Đức Thiều; ur. 891, zm. 972) – chiński mistrz chan, jeden z głównych mistrzów szkoły chan fayan, uważany za jej drugiego patriarchę.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Tiantai Deshao · Zobacz więcej »
Tiantong Rujing
Tiantong Rujing (chiń. 天童如淨, pinyin Tiāntóng Rújìng; kor. 천동여정 Ch’ŏndong Yŏjŏng; jap. Tendō Nyojō; wiet. Thiên Đồng Như Tịnh; ur. 1163, zm. 17 lipca 1228) – chiński mistrz chan szkoły caodong, znany także jako Changweng Rujing.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Tiantong Rujing · Zobacz więcej »
Wenshu Yingzhen
Wenshu Yingzhen (pinyin Wénshū Yīngzhēn; kor. 문수응진 Munsu Ŭngjin; jap. Monju Ōshin; wiet. Văn Thùa? Chân) – chiński mistrz chan ze szkoły yunmen.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Wenshu Yingzhen · Zobacz więcej »
Xianglin Chengyuan
Xianglin Chengyuan (chiń. 香林澄遠, pinyin Xiānglín Chéngyuăn; kor. 향림징원 Hyangrim Chingwŏn, jap. Kyōrin Chōon, wiet. Hương Lâm Trừng Viễn; ur. 908, zm. 987) – chiński mistrz chan szkoły yunmen.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Xianglin Chengyuan · Zobacz więcej »
Xuansha Shibei
Xuansha Shibei (chiń. 玄沙師備, pinyin Xuánshā Shībèi; kor. 현사사비 Hyŏnsa Sabi; jap. Gensha Shibi; wiet. Huyền Sa Sư Bị; ur. 835, zm. 908) – chiński mistrz chan.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Xuansha Shibei · Zobacz więcej »
Xuefeng Yicun
Xuefeng Yicun (chiń. 雪峰義存, pinyin Xuěfēng Yìcún; kor. 설봉의존 Sŏlbong Uijon; jap. Seppo Gison (Zokotsu); wiet. Tuyết Phong Nghĩa Tồn; ur. 822, zm. 908) – chiński mistrz chan.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Xuefeng Yicun · Zobacz więcej »
Yongming Yanshou
Yongming Yanshou (永明延壽, pinyin Yǒngmíng Yánshòu; kor. 영명연수 Yŏngmyǒng Yŏnsu; jap. Yōmyō Enju; wiet. Vắng Minh Dang Thọ; ur. 904, zm. 26 grudnia 975) – chiński mistrz chan szkoły fayan, uczeń mistrza chan Tiantaia Deshao.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Yongming Yanshou · Zobacz więcej »
Yunmen Wenyan
Yunmen Wenyan (雲門文偃 Wade-Giles: Yun-men Wen-yen; kor. Unmun Munyŏn; jap. Ummon Bun’en; wiet. Vân Môn Văn Yển; ur. 864, zm. 10 maja 949) – chiński mistrz chan (jap. zen), założyciel szkoły chan yunmen.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Yunmen Wenyan · Zobacz więcej »
Zapiski Błękitnej Skały
Zapiski Błękitnej Skały albo Błękitnego Urwiska (chiń. 碧巖錄, pinyin: Bìyán lù; kor. Pyŏkam lok, jap.: 碧巌録 Hekiganroku, wiet. Bích nham lục) – zw.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Zapiski Błękitnej Skały · Zobacz więcej »
Zhimen Guangzuo
Zhimen Guangzuo (kor. 지문광조 Chimun Kwangjo; jap. Chimon Kōuso; wiet. Trí Môn Quang Tộ, zm. 1031) – chiński mistrz chan ze szkoły yunmen.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Zhimen Guangzuo · Zobacz więcej »
Zutang ji
Zutang ji (祖堂集 Antologia gmachu patriarchów; kor. Chodang chip, jap. Sodōjū, wiet. Tổ Đường Tập) – jeden z pierwszych tekstów związanych z historiąchanu.
Nowy!!: Fayan Wenyi i Zutang ji · Zobacz więcej »
885
Bez opisu.
Nowy!!: Fayan Wenyi i 885 · Zobacz więcej »
958
Bez opisu.
Nowy!!: Fayan Wenyi i 958 · Zobacz więcej »
