Szybszy dostęp niż przeglądarce!
22 kontakty: Andrzej Bańkowski, Bai Juyi, Baise, Chữ nôm, Codex Heidelbergensis 921, Cyzjojan płocki, Fudżi, Horta (mitologia), Język chiński, Język starochiński, Lekcja, Li Bai, Pismo chińskie, Pismo kitańskie, Pismo tanguckie, Pismo złożone, Pozi, Sifu, Standardowy język kantoński, Swastyka, Wushu, Wymowa.
Andrzej Bańkowski
Andrzej Jan Bańkowski (ur. 5 stycznia 1931 w Łodzi, zm. 28 stycznia 2014) – polski językoznawca, etymolog, filolog i onomasta.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Andrzej Bańkowski · Zobacz więcej »
Bai Juyi
Bai Juyi lub Bo JuyiZnak 白 czytany był dawniej jako bó, natomiast we współczesnym chińskim ma on lekcję bái.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Bai Juyi · Zobacz więcej »
Baise
Baise (transkrybowane również jako BósèZnak 白 czytany był dawniej jako bó, natomiast we współczesnym chińskim ma on lekcję bái.) – miasto o statusie prefektury miejskiej w południowych Chinach, w regionie autonomicznym Kuangsi, na Wyżynie Junnan-Kuejczou.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Baise · Zobacz więcej »
Chữ nôm
Chữ nôm (𡦂喃) – pismo wernakularne, pismo wietnamskie wywodzące się z pisma chińskiego (wiet. hán tự).
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Chữ nôm · Zobacz więcej »
Codex Heidelbergensis 921
Kopia fragmentu tekstu Codex Heidelbergensis zamieszczona w katalogu Friedricha Wilkena (1817) Codex Heidelbergensis 921, Heidelbergensis 921, Codex Heidelbergensis, Codex Palatinus Latinus 921 – kodeks pergaminowy datowany na VIII–IX wiek, zawierający kopię dzieł Jordanesa: Romany i Getiki, który spłonął w pożarze w nocy z 15 na 16 lipca 1880 roku.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Codex Heidelbergensis 921 · Zobacz więcej »
Cyzjojan płocki
Karta 332v kodeksu z początkiem cyzjojana płockiego Cyzjojan płocki – najstarszy znany cyzjojan w języku polskim, zachowany w rękopisie z początku XV wieku.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Cyzjojan płocki · Zobacz więcej »
Fudżi
– czynny stratowulkan i zarazem najwyższy szczyt Japonii (3776 m n.p.m.). Leży na wyspie Honsiu (Honshū), na południowy zachód od stolicy, Tokio.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Fudżi · Zobacz więcej »
Horta (mitologia)
Horta – starożytna bogini italska pochodzenia etruskiego.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Horta (mitologia) · Zobacz więcej »
Język chiński
Zasięg geograficzny poszczególnych języków chińskich Język chiński (lub; pinyin Zhōngwén) – język lub grupa spokrewnionych języków (w klasyfikacji ISO 639-3: makrojęzyk) z rodziny języków chińsko-tybetańskich.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Język chiński · Zobacz więcej »
Język starochiński
Język starochiński albo archaiczny język chiński – język używany w Chinach w okresie od XI do III wieku p.n.e., nazywanym w chińskiej historiografii okresem rządów dynastii Zhou.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Język starochiński · Zobacz więcej »
Lekcja
Lekcja – od późnołacińskiego lectio (odczytanie).
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Lekcja · Zobacz więcej »
Li Bai
Li Bo / Li Bai (李白)Znak 白 czytany był dawniej jako bó, natomiast we współczesnym chińskim ma on lekcję bái.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Li Bai · Zobacz więcej »
Pismo chińskie
Pismo chińskie (chiń. hànzì, jap. kanji, kor. hancha) – sylabowe pismo logograficzne (ideograficzno-fonetyczne), stworzone najwcześniej 8 tys.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Pismo chińskie · Zobacz więcej »
Pismo kitańskie
Pismo kitańskie – pismo złożone używane przez protomongolski lud Kitanów, który ustanowił dynastię Liao, panującąw latach 916–1125 nad Mandżurią, Mongoliąi północnączęściąChin.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Pismo kitańskie · Zobacz więcej »
Pismo tanguckie
Próbka pisma tanguckiego Pismo tanguckie lub pismo Xixia (chiń. 西夏文) – pismo używane w tanguckim państwie Zachodniego Xia między XI a XVI wiekiem.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Pismo tanguckie · Zobacz więcej »
Pismo złożone
Pismo złożone – rodzaj pisma, w którym w różnych proporacjach i na różne sposoby mieszająsię elementy fonetyczne i semantyczne (logograficzne), np.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Pismo złożone · Zobacz więcej »
Pozi
Pozi, także PuziZnak 朴 w standardowym języku mandaryńskim ma lekcję pò, natomiast w lokalnej wymowie tajwańskiej czytany jest jako pŭ.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Pozi · Zobacz więcej »
Sifu
Sifu (師傅lub 師父; Pinyin: shīfu, kant.: si1 fu6, wiet.: Sư phụ) – chiński termin, tradycyjnie oznaczający „mistrza” lub „nauczyciela”.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Sifu · Zobacz więcej »
Standardowy język kantoński
Schemat tonów w języku kantońskim Schemat samogłosek w języku kantońskim Standardowy język kantoński, yue – jeden z języków chińskich używany na południu Chin, w Hongkongu i Makau, a także przez potomków chińskich emigrantów w Azji Południowo-Wschodniej i innych rejonach świata.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Standardowy język kantoński · Zobacz więcej »
Swastyka
Swastyka (dewanagari स्वस्तिक, transliteracja svastika, transkrypcja swastika, 卐 lub 卍) – znak zazwyczaj w kształcie równoramiennego krzyża, o ramionach zagiętych pod kątem prostym.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Swastyka · Zobacz więcej »
Wushu
Wushu – chińskie sztuki walki.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Wushu · Zobacz więcej »
Wymowa
Wymowa (wym.) – sposób artykulacji dźwięków w konkretnym języku.
Nowy!!: Lekcja (językoznawstwo) i Wymowa · Zobacz więcej »
