Szybszy dostęp niż przeglądarce!
61 kontakty: Andros (Bahamy), Bezokolicznik, Czas przeszły, Czas przyszły, Czas przyszły prosty, Czas przyszły złożony, Czas teraźniejszy, Czas zaprzeszły, Czasownik, Czasownik łaciński, Deklinacja (językoznawstwo), Deklinacja w języku niemieckim, Deklinacja w języku polskim, Dialekt mazowiecki, Edward Sapir, Gramatyka języka duńskiego, Gramatyka języka niemieckiego, Gramatyka języka szwedzkiego, Gramatyka języka ukraińskiego, Hipoteza Sapira-Whorfa, Ideologia zerowej redundancji, Imiesłów, Język aleucki, Język arabski, Język gaelicki szkocki, Język galijski, Język górnołużycki, Język gocki, Język grecki klasyczny, Język grenlandzki, Język kiribati, Język laal, Język maryjski, Język nawaho, Język niemiecki, Język norn, Język norweski, Język praindoeuropejski, Język słowacki, Język słoweński, Język staro-cerkiewno-słowiański, Język staropolski, Język sursurunga, Język typu pro-drop, Język ukraiński, Języki bantu, Języki indoeuropejskie, Języki mundajskie, Klasyfikacja części mowy, Koniugacja (językoznawstwo), ..., Korona duńska, Liczba (ujednoznacznienie), Liczba poczwórna, Liczba potrójna, Linia Massa-Senigallia, Nowy izraelski szekel, Przedimek w języku angielskim, Przymiotnik, Quenya, Rzeczownik, Supletywizm. Rozwiń indeks (11 jeszcze) »
Andros (Bahamy)
Andros (ang. Andros Island) – grupa wysp na Oceanie Atlantyckim, w archipelagu Bahamów.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Andros (Bahamy) · Zobacz więcej »
Bezokolicznik
Bezokolicznik – forma czasownika, która wyraża czynność lub stan w sposób abstrakcyjny, zazwyczaj bez określania czasu, rodzaju, liczby, osoby, trybu, strony i aspektu.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Bezokolicznik · Zobacz więcej »
Czas przeszły
Czas przeszły – kategoria gramatyczna (czas gramatyczny) czasownika, która najczęściej wskazuje i nazywa wcześniejszączynność lub wcześniejszy stan niż moment mówienia lub pisania o nich, np.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Czas przeszły · Zobacz więcej »
Czas przyszły
Czas przyszły – kategoria gramatyczna (czas gramatyczny) czasownika, która najczęściej wskazuje i nazywa późniejszączynność lub późniejszy stan niż moment mówienia lub pisania o nich, np.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Czas przyszły · Zobacz więcej »
Czas przyszły prosty
Czas przyszły prosty – jeden z dwóch (obok czasu przyszłego złożonego) rodzajów gramatycznego czasu przyszłego, jeśli za kryterium podziału przyjąć liczbę wyrazów tworzących formę czasu.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Czas przyszły prosty · Zobacz więcej »
Czas przyszły złożony
Czas przyszły złożony – jeden z dwóch (obok czasu przyszłego prostego) rodzajów gramatycznego czasu przyszłego, jeśli za kryterium podziału przyjąć liczbę wyrazów tworzących formę czasu.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Czas przyszły złożony · Zobacz więcej »
Czas teraźniejszy
Czas teraźniejszy – kategoria gramatyczna (czas gramatyczny) czasownika, która najczęściej wskazuje na równoczesność trwania czynności i mówienia lub pisania o niej, np.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Czas teraźniejszy · Zobacz więcej »
Czas zaprzeszły
Czas zaprzeszły, Plusquamperfectum – czas stosowany dla podkreślenia uprzedniości czasowej danego zdarzenia, a w szczególności dla wskazania, że jakaś czynność wydarzyła się i zakończyła przed innączynnością, która również miała miejsce w przeszłości.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Czas zaprzeszły · Zobacz więcej »
Czasownik
Czasownik – część mowy służąca do przedstawiania dziejących się czynności oraz zachodzących stanów.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Czasownik · Zobacz więcej »
Czasownik łaciński
Czasownik (verbum) w języku łacińskim podlega koniugacji, tj.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Czasownik łaciński · Zobacz więcej »
Deklinacja (językoznawstwo)
Deklinacja (od „odmieniać”) – odmiana wyrazu (imienia) przez przypadki i liczby.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Deklinacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Deklinacja w języku niemieckim
Deklinacja w języku niemieckim – odmiana rzeczownika, zaimka, rodzajnika, przymiotnika i liczebnika przez przypadki, liczby i rodzaje w języku niemieckim.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Deklinacja w języku niemieckim · Zobacz więcej »
Deklinacja w języku polskim
Deklinacja w języku polskim – odmiana rzeczownika, przymiotnika, imiesłowu przymiotnikowego, zaimka rzeczownego, przymiotnego, liczebnego i liczebnika przez przypadki i liczby w języku polskim.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Deklinacja w języku polskim · Zobacz więcej »
Dialekt mazowiecki
Stanisława Urbańczyka Dialekt mazowiecki (dialekt mazowieski, gwara mazowiecka) – jeden z dialektów języka polskiego.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Dialekt mazowiecki · Zobacz więcej »
Edward Sapir
Edward Sapir (ur. 26 stycznia 1884 w Lęborku, zm. 4 lutego 1939 w New Haven) – amerykański filolog germański i antropolog żydowskiego pochodzenia, językoznawca; krytyk literacki, muzyczny, poeta i kompozytor.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Edward Sapir · Zobacz więcej »
Gramatyka języka duńskiego
Gramatyka języka duńskiego jest bardzo podobna do gramatyki pozostałych kontynentalnych języków skandynawskich, tj.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Gramatyka języka duńskiego · Zobacz więcej »
Gramatyka języka niemieckiego
Język niemiecki reprezentuje typ fleksyjny przy stosunkowo ubogiej deklinacji rzeczownika (do oznaczania liczby i przypadka służy przede wszystkim rodzajnik).
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Gramatyka języka niemieckiego · Zobacz więcej »
Gramatyka języka szwedzkiego
Gramatyka języka szwedzkiego – opis zjawisk gramatycznych w ujęciu synchronicznym w języku szwedzkim.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Gramatyka języka szwedzkiego · Zobacz więcej »
Gramatyka języka ukraińskiego
Gramatyka języka ukraińskiego (ukr. граматика української мови) – opis zjawisk gramatycznych w języku ukraińskim.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Gramatyka języka ukraińskiego · Zobacz więcej »
Hipoteza Sapira-Whorfa
Hipoteza Sapira-Whorfa, in.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Hipoteza Sapira-Whorfa · Zobacz więcej »
Ideologia zerowej redundancji
Ideologia zerowej redundancji lub ideologia antyredundancji – pogląd językowy zakładający, że stosowanie pleonazmów i innych form nadmiarowości językowej jest niewłaściwe.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Ideologia zerowej redundancji · Zobacz więcej »
Imiesłów
Imiesłów (łac. participium) – nieosobowa forma czasownika mająca cechy składniowe i fleksyjne przymiotnika.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Imiesłów · Zobacz więcej »
Język aleucki
Język aleucki (Unangam Tunuu) – język z rodziny eskimo-aleuckiej, używany przez Aleutów mieszkających w Archipelagu Aleutów, na Wyspach Pribyłowa i Komandorskich.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Język aleucki · Zobacz więcej »
Język arabski
Język arabski – język z rodziny języków semickich, w której zaliczany jest do grupy języków południowo-zachodnich według klasycznego podziału, bądź grupy języków zachodnich, centralnych według podziału Hetzrona i Voigta.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Język arabski · Zobacz więcej »
Język gaelicki szkocki
Język gaelicki szkocki (gaelicki, Scottish Gaelic, Scots Gaelic, nazwa własna: Gàidhlig, wym.) – język z grupy goidelskiej języków celtyckich.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Język gaelicki szkocki · Zobacz więcej »
Język galijski
Język galijski – zespół wymarłych dialektów celtyckich, używanych od VI wieku p.n.e. najdalej do V wieku n.e. na terenie współczesnej Francji, Szwajcarii i północnych Włoch.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Język galijski · Zobacz więcej »
Język górnołużycki
Język górnołużycki (górnołuż.) – jeden z dwóch języków łużyckich, którym posługująsię Serbołużyczanie na niewielkim obszarze wokół Budziszyna we wschodniej części Niemiec (kraina historyczna Łużyce Górne).
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Język górnołużycki · Zobacz więcej »
Język gocki
Srebrnej Biblii'' Język gocki – wymarły język wschodniogermański, który był używany przez germańskie plemię Gotów.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Język gocki · Zobacz więcej »
Język grecki klasyczny
Język grecki klasyczny, greka klasyczna – stadium rozwojowe języka greckiego używanego w okresie klasycznym (500 r. p.n.e. – 350 r. p.n.e.) starożytnej Grecji.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Język grecki klasyczny · Zobacz więcej »
Język grenlandzki
Język grenlandzki (gren.) – język z rodziny eskimo-aleuckiej, używany na Grenlandii.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Język grenlandzki · Zobacz więcej »
Język kiribati
Język kiribati (wymawiane: kiribas, inna nazwa: język gilbertański, także: język tungaru) – język mikronezyjski (z grupy języków oceanicznych) używany przez mieszkańców wysp Kiribati oraz Fidżi, Nauru i Wysp Cooka, a także mniejszości narodowe w USA i Tokelau.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Język kiribati · Zobacz więcej »
Język laal
Język laal (nazwa własna: yəw láà:l) – niesklasyfikowany język używany przez 749 osób (dane z 2000 roku) w czadyjskim regionie administracyjnym Moyen-Chari w trzech wsiach: Gori (lá), Damtar (ual) i Mailao, położonych nad rzekąSzari.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Język laal · Zobacz więcej »
Język maryjski
Język maryjski (nazwa własna: марий йылме), także język czeremiski – język z podgrupy wołżańskiej języków ugrofińskich.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Język maryjski · Zobacz więcej »
Język nawaho
Język nawaho (nazwa własna: Diné bizaad) – język z południowej gałęzi języków atapaskańskich, używany przez ponad 100 tysięcy Nawahów, głównie w amerykańskich stanach Arizona, Nowy Meksyk, Utah i Kolorado.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Język nawaho · Zobacz więcej »
Język niemiecki
Język niemiecki (niem.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Język niemiecki · Zobacz więcej »
Język norn
Język norn – wymarły język północnogermański (wywodzący się ze staronordyjskiego), którym posługiwali się mieszkańcy dzisiejszej północnej Szkocji (przede wszystkim wysp).
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Język norn · Zobacz więcej »
Język norweski
Język norweski (norw.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Język norweski · Zobacz więcej »
Język praindoeuropejski
Język praindoeuropejski (skrót: pie) – prajęzyk, hipotetyczny ostatni wspólny przodek wszystkich języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Język praindoeuropejski · Zobacz więcej »
Język słowacki
Europy Środkowo-Wschodniej Język słowacki (słow., też) – język należący do zachodniosłowiańskiej grupy językowej.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Język słowacki · Zobacz więcej »
Język słoweński
Język słoweński (słoweń. lub) – język południowosłowiański, urzędowy w Słowenii i jeden z oficjalnych języków Unii Europejskiej.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Język słoweński · Zobacz więcej »
Język staro-cerkiewno-słowiański
Język staro-cerkiewno-słowiański, język scs., język starosłowiański – najstarszy literacki język słowiański, formujący się od połowy IX wieku, oparty głównie na słowiańskich gwarach okolic Sołunia (dzisiejsze Saloniki).
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Język staro-cerkiewno-słowiański · Zobacz więcej »
Język staropolski
Język staropolski – etap rozwoju języka polskiego w tzw.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Język staropolski · Zobacz więcej »
Język sursurunga
Język sursurunga – język z podrodziny języków oceanicznych z wielkiej rodziny języków austronezyjskich.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Język sursurunga · Zobacz więcej »
Język typu pro-drop
Język typu pro-drop – język, w którym niektóre rodzaje zaimków mogązostać ominięte, jeśli ich znaczenie lub funkcja jest możliwa do wywnioskowania w danym kontekście.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Język typu pro-drop · Zobacz więcej »
Język ukraiński
Język ukraiński (ukr.) – język z grupy wschodniosłowiańskiej.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Język ukraiński · Zobacz więcej »
Języki bantu
Rodziny językowe Afryki Języki bantu – rodzina języków afrykańskich, zaliczana do wielkiej rodziny nigero-kongijskiej.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Języki bantu · Zobacz więcej »
Języki indoeuropejskie
Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »
Języki mundajskie
Mapa języków austroazjatyckich; języki munda zaznaczono kolorem żółtym Podział języków mundajskich Języki mundajskie, także munda lub języki kolaryjskie – grupa językowa skupiająca języki używane przez około 9 mln ludzi w środkowych i wschodnich Indiach i w Bangladeszu.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Języki mundajskie · Zobacz więcej »
Klasyfikacja części mowy
Ze względów praktycznych (ale nie tylko) wyrazy w języku polskim zostały podzielone na kilka klas.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Klasyfikacja części mowy · Zobacz więcej »
Koniugacja (językoznawstwo)
Koniugacja (z łac.) – odmiana czasownika przez osoby, czasy, tryby, strony, liczby, aspekty i inne kategorie gramatyczne.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Koniugacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Korona duńska
Chrystiana X Korona duńska – jednostka monetarna w Danii oraz terytoriach zależnych Danii: Wyspach Owczych i Grenlandii.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Korona duńska · Zobacz więcej »
Liczba (ujednoznacznienie)
Bez opisu.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Liczba (ujednoznacznienie) · Zobacz więcej »
Liczba poczwórna
Liczba poczwórna – kategoria gramatyczna wyrażająca, że dana część mowy odnosi się do czterech osób lub przedmiotów.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Liczba poczwórna · Zobacz więcej »
Liczba potrójna
Liczba potrójna – kategoria gramatyczna rzeczownika, czasownika i przymiotnika, niekiedy także zaimków rzeczownych i przymiotnych, używana w niektórych językach obok liczby pojedynczej, mnogiej i podwójnej.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Liczba potrójna · Zobacz więcej »
Linia Massa-Senigallia
Dystrybucja geograficzna języków romańskich w Europie; linia Massa-Senigallia oddziela obszar zachodnioromański (ciemnoczerwony) od wschodnioromańskiego (jasnoczerwony). Linia Massa-Senigallia (dawniej także linia La Spezia-Rimini) – grupa izoglos, rozdzielająca języki romańskie na grupę wschodniąi zachodniąw następujący sposób.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Linia Massa-Senigallia · Zobacz więcej »
Nowy izraelski szekel
Nowy izraelski szekel (lm. שקלים חדשים, szkalim chadaszim;, szikel dżadid) – oficjalna jednostka walutowa Izraela od 1985 roku.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Nowy izraelski szekel · Zobacz więcej »
Przedimek w języku angielskim
Przedimek w języku angielskim – nieodmienna część mowy w języku angielskim należąca do określników.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Przedimek w języku angielskim · Zobacz więcej »
Przymiotnik
Przymiotnik – część mowy określająca cechy istot żywych, rzeczy, zjawisk, pojęć i stanów.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Przymiotnik · Zobacz więcej »
Quenya
Quenya (wym.), także język quenejski, Wysoka Mowa (qya. tarquesta), Starodawna Mowa, język eldariński, elfia łacina – sztuczny język opracowany przez J.R.R. Tolkiena.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Quenya · Zobacz więcej »
Rzeczownik
Rzeczownik – samodzielna składniowo i semantycznie odmienna część mowy nazywająca rzeczy, obiekty, miejsca, osoby, czynności, organizmy, zjawiska i pojęcia abstrakcyjne.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Rzeczownik · Zobacz więcej »
Supletywizm
Supletywizm (od „napełniam, uzupełniam”) – w językoznawstwie i etymologii zjawisko polegające na tworzeniu form fleksyjnych danego wyrazu w oparciu o odmienne tematy fleksyjne.
Nowy!!: Liczba (językoznawstwo) i Supletywizm · Zobacz więcej »
