Szybszy dostęp niż przeglądarce!
12 kontakty: Alfabet łaciński, Alfabet husycki, Białoruś, Jan Barszczewski, Język białoruski, Mahutny Boża, N.R.M., Nasza Niwa, Rzeczpospolita Obojga Narodów, Spółgłoska półotwarta wargowo-miękkopodniebienna, Urzędowa transliteracja białoruskich nazw geograficznych alfabetem łacińskim, Wilno.
Alfabet łaciński
kraje, gdzie alfabet łaciński jest używany dodatkowo, obok innego oficjalnego Przykłady liter alfabetu łacińskiego Albrechta Dürera Alfabet łaciński, pismo łacińskie, łacinka, alfabet rzymski – alfabet, system znaków służących do zapisu większości języków europejskich oraz wielu innych.
Nowy!!: Łacinka białoruska i Alfabet łaciński · Zobacz więcej »
Alfabet husycki
Alfabet husycki – oparty na alfabecie łacińskim system zapisu dostosowany do języków słowiańskich, a w szczególności do języka czeskiego.
Nowy!!: Łacinka białoruska i Alfabet husycki · Zobacz więcej »
Białoruś
Białoruś, Republika Białorusi (biał.,, Bielarus’, Respublika Bielarus; lub Formąoficjalnie stosowanąjest według białoruskiego prawodawstwa Беларусь, natomiast Белоруссия to nazwa tradycyjnie stosowana w Rosji i uznawana za poprawnąprzez tamtejszych językoznawców.) – państwo w Europie Wschodniej.
Nowy!!: Łacinka białoruska i Białoruś · Zobacz więcej »
Jan Barszczewski
Utwór Barszczewskiego ''Szlachcic Zawalnia, czyli Białoruś w fantastycznych opowiadaniach'' Portret Barszczewskiego pracy Karola Rypińskiego Jan Barszczewski (biał.; Ян Баршчэўскі; ur. w 1790 lub 1794 w Murahach (w polskiej literaturze podaje się nazwę MoruchyEncyklopedia PWN, 1962, t.1.Przedmowa z 1844r. Romualda Podbereskiego do wyd. t. 1 Szlachcica Zawalni., w obu przypadkach chodzi o wieś nad jeziorem Nieszczerdo koło Połocka), zm. 11 marca 1851 roku w Cudnowie) – polski i białoruski pisarz, poeta, wydawca.
Nowy!!: Łacinka białoruska i Jan Barszczewski · Zobacz więcej »
Język białoruski
Karski) Zasięg języka białoruskiego jako dialektu języka rosyjskiego, 1914 spisu powszechnego 1931 roku Granica pomiędzy gwarami białoruskimi i ukraińskimi (1980, Biaŭzienka) język pomocniczy (08.02.2010). Język białoruski (biał.) – język wschodniosłowiański używany głównie na Białorusi.
Nowy!!: Łacinka białoruska i Język białoruski · Zobacz więcej »
Mahutny Boża
Ма́гутны Бо́жа / Малітва (biał. łac. Mahutny Boža / Malitva, pol. Boże Wszechmocny / Modlitwa) – pieśń uważana za nieoficjalny hymn religijny białoruskiego ruchu narodowego.
Nowy!!: Łacinka białoruska i Mahutny Boża · Zobacz więcej »
N.R.M.
N.R.M. (dosł. Niepodległa Republika Marzeń) – białoruski zespół rockowy, założony w 1994 roku przez członków zespołu Mroja.
Nowy!!: Łacinka białoruska i N.R.M. · Zobacz więcej »
Nasza Niwa
Nasza Niwa (Naša Niva) – drugi pod względem wieku tygodnik wydawany w języku białoruskim.
Nowy!!: Łacinka białoruska i Nasza Niwa · Zobacz więcej »
Rzeczpospolita Obojga Narodów
rolce sztokholmskiej z XVII wieku unii lubelskiej 1 lipca 1569 roku, akt ustanawiający RzeczpospolitąObojga Narodów Rewers 15 dukatów Zygmunta III Wazy z 1617 z herbem królewskim. W otoku napis: MAGNVS DVX LITVAniae RVSsiae PRVSsiae MASoviae SAMogitiae LIVONiae ZC Gęstość zaludnienia Rzeczypospolitej Obojga Narodów według spisu ludności z 1790 roku Zasięg terytorialny Rzeczypospolitej w 1701 roku Podział administracyjny Rzeczypospolitej, stan prawny na rok 1619 Posiadłości ziemskie polskich rodów magnackich w XVI-XVII wieku potopu rosyjskiego miasta królewskie Rzeczypospolitej Obojga Narodów Jan Matejko, Unia lubelska Jan Matejko, ''Potęga Rzeczypospolitej u zenitu. Złota wolność. Elekcja 1573'' Jan Matejko, ''Konstytucja 3 maja'' 1791 Quincunx'' z 1564 Rzeczpospolita Obojga Narodów, potocznie: Polska, I Rzeczpospolita lub Rzeczpospolita szlachecka – państwo złożone z Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego powstałe w roku 1569 na mocy unii lubelskiej, przestało istnieć w wyniku traktatów rozbiorowych w 1795 roku.
Nowy!!: Łacinka białoruska i Rzeczpospolita Obojga Narodów · Zobacz więcej »
Spółgłoska półotwarta wargowo-miękkopodniebienna
Spółgłoska półotwarta wargowo-miękkopodniebienna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego, reprezentowany w transkrypcji fonetycznej IPA i X-SAMPA symbolem (w slawistycznym alfabecie fonetycznym symbolem). Głoska ta jest niesylabicznym odpowiednikiem samogłoski u.
Nowy!!: Łacinka białoruska i Spółgłoska półotwarta wargowo-miękkopodniebienna · Zobacz więcej »
Urzędowa transliteracja białoruskich nazw geograficznych alfabetem łacińskim
Mińska z nazwami zapisanymi alfabetem cyrylickim oraz po transliteracji. Urzędowa transliteracja białoruskich nazw geograficznych – przyjęta w 2000 roku oficjalna metoda latynizacji alfabetu białoruskiego opracowana na potrzeby transliteracji nazw geograficznych.
Nowy!!: Łacinka białoruska i Urzędowa transliteracja białoruskich nazw geograficznych alfabetem łacińskim · Zobacz więcej »
Wilno
Wilno (lit. Vilnius, biał. Вільня, Вільнюс, ros. Вильнюс, Вильна, łot. Viļņa, jid. ווילנע.
Nowy!!: Łacinka białoruska i Wilno · Zobacz więcej »
