Logo
Unionpedia
Komunikacja
pobierz z Google Play
Nowy! Pobierz Unionpedia na urządzeniu z systemem Android™!
Darmowy
Szybszy dostęp niż przeglądarce!
 

Język staronordyjski

Indeks Język staronordyjski

Język staronordyjski (staronordycki) – język z północnej grupy języków germańskich, używany przez mieszkańców Skandynawii i obszarów przez nich zasiedlonych między VIII i XIV wiekiem.

54 kontakty: Akcent wyrazowy, Alfabet łaciński, Anglia, Apolonia Załuska-Strömberg, Asymilacja fonetyczna, Bokmål, Danelagh, Dialekt starogotlandzki, Dyftong, Europa, Fonem, Fonologia, Fuþark, Iloczas, Irlandia, Islandia, IX wiek, Język (mowa), Język angielski, Język duński, Język farerski, Język gocki, Język islandzki, Język niemiecki, Język norn, Język norweski, Język pranordyjski, Język staroangielski, Język szwedzki, Języki germańskie, Języki indoeuropejskie, Języki północnogermańskie, Konflikt językowy w Norwegii, Kontinuum dialektalne, Lenicja, Metoda porównawcza (językoznawstwo), Monoftongizacja, Morze Północne, Nynorsk, Orkady, Półwysep Skandynawski, Przegłos, Rotacyzm, Ruś Kijowska, Runy, Samogłoska przymknięta, Samogłoska tylna, Słowianie, Skandynawia, Spółgłoska nosowa, ..., Spółgłoska zwarta, Szetlandy, Wikingowie, Wyspy Owcze. Rozwiń indeks (4 jeszcze) »

Akcent wyrazowy

Akcent wyrazowy (od „zaśpiew”) – wyróżnienie za pomocąśrodków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu lub syntagmy.

Nowy!!: Język staronordyjski i Akcent wyrazowy · Zobacz więcej »

Alfabet łaciński

kraje, gdzie alfabet łaciński jest używany dodatkowo, obok innego oficjalnego Przykłady liter alfabetu łacińskiego Albrechta Dürera Alfabet łaciński, pismo łacińskie, łacinka, alfabet rzymski – alfabet, system znaków służących do zapisu większości języków europejskich oraz wielu innych.

Nowy!!: Język staronordyjski i Alfabet łaciński · Zobacz więcej »

Anglia

Anglia – kraj stanowiący część Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

Nowy!!: Język staronordyjski i Anglia · Zobacz więcej »

Apolonia Załuska-Strömberg

Apolonia Gertruda Junosza-Załuska-Strömberg (ur. 9 lutego 1906 w Grudziądzu, zm. 25 lutego 2005) – polska i szwedzka filolog, tłumaczka, lektorka uniwersytecka.

Nowy!!: Język staronordyjski i Apolonia Załuska-Strömberg · Zobacz więcej »

Asymilacja fonetyczna

Asymilacja fonetyczna, upodobnienie fonetyczne (in. uwarunkowania pozycyjne głosek) – jeden z podstawowych zależnych procesów fonetycznych, polegający na upodobnieniu sąsiednich głosek.

Nowy!!: Język staronordyjski i Asymilacja fonetyczna · Zobacz więcej »

Bokmål

Bokmål (dosł. „język książkowy”) – jeden z dwóch oficjalnych standardów piśmienniczych języka norweskiego.

Nowy!!: Język staronordyjski i Bokmål · Zobacz więcej »

Danelagh

Anglia w roku 878 Danelagh, Danelaw – za panowania Alfreda Wielkiego, obszar jurysdykcji duńskiej w północno-wschodniej części Anglii oddzielony liniądemarkacyjnąod Wesseksu.

Nowy!!: Język staronordyjski i Danelagh · Zobacz więcej »

Dialekt starogotlandzki

Dialekt starogotlandzki – wymarły dialekt języka staronordyjskiego używany na Gotlandii.

Nowy!!: Język staronordyjski i Dialekt starogotlandzki · Zobacz więcej »

Dyftong

Dyftong, dwugłoska (diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski.

Nowy!!: Język staronordyjski i Dyftong · Zobacz więcej »

Europa

Europa Mapa polityczna Europy Europa – część świata leżąca na półkuli północnej, na pograniczu półkuli wschodniej i zachodniej.

Nowy!!: Język staronordyjski i Europa · Zobacz więcej »

Fonem

Fonem – podstawowa jednostka struktury fonologicznej mowy.

Nowy!!: Język staronordyjski i Fonem · Zobacz więcej »

Fonologia

Fonologia (dawniej głosownia) – nauka o systemach dźwiękowych języków.

Nowy!!: Język staronordyjski i Fonologia · Zobacz więcej »

Fuþark

Fuþark starszy Fuþark (fuþąrk) młodszy w dwóch odmianach: u góry - duńskiej, u dołu - szwedzko-norweskiej 300px Fuþark lub futhark – nazwa jednego z alfabetów runicznych.

Nowy!!: Język staronordyjski i Fuþark · Zobacz więcej »

Iloczas

Iloczas – zjawisko prozodyjne, charakteryzujące się różnicowaniem długości trwania sylab lub głosek.

Nowy!!: Język staronordyjski i Iloczas · Zobacz więcej »

Irlandia

Irlandia, oficjalnie Republika Irlandii (irl., ang.) – państwo wyspiarskie w zachodniej części Europy, zajmujące większość terytorium wyspy Irlandia, członek Unii Europejskiej.

Nowy!!: Język staronordyjski i Irlandia · Zobacz więcej »

Islandia

Islandia (wym.) – nordyckie państwo położone na północy Grzbietu Śródatlantyckiego, na wyspie Islandia i kilku mniejszych wyspach, m.in.

Nowy!!: Język staronordyjski i Islandia · Zobacz więcej »

IX wiek

VIII wiek X wiek 801 802 803 804 805 806 807 808 809 810 811 812 813 814 815 816 817 818 819 820 821 822 823 824 825 826 827 828 829 830 831 832 833 834 835 836 837 838 839 840 841 842 843 844 845 846 847 848 849 850 851 852 853 854 855 856 857 858 859 860 861 862 863 864 865 866 867 868 869 870 871 872 873 874 875 876 877 878 879 880 881 882 883 884 885 886 887 888 889 890 891 892 893 894 895 896 897 898 899 900.

Nowy!!: Język staronordyjski i IX wiek · Zobacz więcej »

Język (mowa)

Język – system budowania wypowiedzi, używany w procesie komunikacji.

Nowy!!: Język staronordyjski i Język (mowa) · Zobacz więcej »

Język angielski

Wielkiej Brytanii symbolizujące język angielski ikona symbolizująca język angielski według standardu ISO 639-1 Język angielski, angielszczyzna (ang.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich, powszechnie używany w Wielkiej Brytanii, jej terytoriach zależnych oraz w wielu byłych koloniach i dominiach, m.in.

Nowy!!: Język staronordyjski i Język angielski · Zobacz więcej »

Język duński

Język duński (duń.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.

Nowy!!: Język staronordyjski i Język duński · Zobacz więcej »

Język farerski

izoglos w dialektach farerskich Język farerski (far.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.

Nowy!!: Język staronordyjski i Język farerski · Zobacz więcej »

Język gocki

Srebrnej Biblii'' Język gocki – wymarły język wschodniogermański, który był używany przez germańskie plemię Gotów.

Nowy!!: Język staronordyjski i Język gocki · Zobacz więcej »

Język islandzki

Język islandzki (isl. íslenska) – język z grupy języków nordyckich, którym posługująsię mieszkańcy Islandii.

Nowy!!: Język staronordyjski i Język islandzki · Zobacz więcej »

Język niemiecki

Język niemiecki (niem.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich.

Nowy!!: Język staronordyjski i Język niemiecki · Zobacz więcej »

Język norn

Język norn – wymarły język północnogermański (wywodzący się ze staronordyjskiego), którym posługiwali się mieszkańcy dzisiejszej północnej Szkocji (przede wszystkim wysp).

Nowy!!: Język staronordyjski i Język norn · Zobacz więcej »

Język norweski

Język norweski (norw.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.

Nowy!!: Język staronordyjski i Język norweski · Zobacz więcej »

Język pranordyjski

Kopia złotego brakteatu z Vadsteny Język pranordyjski – język ludów germańskich, używany na terenach Skandynawii między III a VII w. n.e., zaświadczony w kilku inskrypcjach runicznych.

Nowy!!: Język staronordyjski i Język pranordyjski · Zobacz więcej »

Język staroangielski

Język staroangielski (stang. Ænglisc, Anglisc lub Englisc sprǣc, wym.) lub język anglosaski (stang. Ængle-Seaxisce sprǣc) – najwcześniejsza znana forma języka angielskiego używana w Anglii oraz w południowej i zachodniej Szkocji we wczesnym średniowieczu.

Nowy!!: Język staronordyjski i Język staroangielski · Zobacz więcej »

Język szwedzki

Język szwedzki (szw.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich, ojczysty dla ponad 10 milionów osób, używany głównie w Szwecji i niektórych częściach Finlandii.

Nowy!!: Język staronordyjski i Język szwedzki · Zobacz więcej »

Języki germańskie

Języki germańskie – grupa języków w obrębie języków indoeuropejskich, którymi posługuje się kilkaset milionów mówiących na całym świecie.

Nowy!!: Język staronordyjski i Języki germańskie · Zobacz więcej »

Języki indoeuropejskie

Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.

Nowy!!: Język staronordyjski i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »

Języki północnogermańskie

Języki północnogermańskie (języki nordyjskie, nordyckie, skandynawskie) – północna grupa języków germańskich, którymi posługuje się blisko 18 mln ludzi zamieszkujących kraje skandynawskie i Islandię.

Nowy!!: Język staronordyjski i Języki północnogermańskie · Zobacz więcej »

Konflikt językowy w Norwegii

Podział językowy współczesnej Norwegii. Jako neutralne zaznaczone sąobszary, na których żadna z odmian nie ma przewagi lub obszary bardzo słabo zaludnione Konflikt językowy w Norwegii (lub) – długotrwały i wciąż istniejący spór związany z występowaniem dwóch standardów piśmienniczych języka norweskiego: bokmål i nynorsk.

Nowy!!: Język staronordyjski i Konflikt językowy w Norwegii · Zobacz więcej »

Kontinuum dialektalne

Europejskie kontinua językowe Kontinuum dialektalne, kontinuum językowe – grupa blisko spokrewnionych bytów językowych, których formy przenikająsię nawzajem, uniemożliwiając nakreślenie ostrych granic językowych.

Nowy!!: Język staronordyjski i Kontinuum dialektalne · Zobacz więcej »

Lenicja

Lenicja (łac. lenio „łagodzę, zmiękczam”) – proces fonetyczny, zachodzący w wielu językach, w którym głoska ulega osłabieniu w określonych sytuacjach, jak na przykład spółgłoska pomiędzy samogłoskami czy w wygłosie, może także odgrywać rolę gramatyczną.

Nowy!!: Język staronordyjski i Lenicja · Zobacz więcej »

Metoda porównawcza (językoznawstwo)

Celem metody porównawczej jest ustalenie pokrewieństwa między różnymi językami i sformułowanie spójnej hipotezy na temat szczegółów tego pokrewieństwa poprzez rekonstrukcję.

Nowy!!: Język staronordyjski i Metoda porównawcza (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Monoftongizacja

Monoftongizacja (od monophthongos „jednobrzmiący”) – proces fonetyczny polegający na przekształcaniu się dyftongów w pojedyncze samogłoski (monoftongi).

Nowy!!: Język staronordyjski i Monoftongizacja · Zobacz więcej »

Morze Północne

Morze Północne – morze szelfowe przy brzegach Europy, część Atlantyku.

Nowy!!: Język staronordyjski i Morze Północne · Zobacz więcej »

Nynorsk

Geograficzny zasięg występowania odmian języka norweskiego Nynorsk („nowonorweski”) – jeden z dwóch oficjalnych standardów piśmienniczych języka norweskiego.

Nowy!!: Język staronordyjski i Nynorsk · Zobacz więcej »

Orkady

Mapa fizyczna Orkadów Latarnia Hoy na Graemsay Orkady (ang. Orkney Islands, wym.; gael. Àrcaibh) – archipelag na północ od wybrzeży Szkocji, na granicy Morza Północnego i otwartego Oceanu Atlantyckiego.

Nowy!!: Język staronordyjski i Orkady · Zobacz więcej »

Półwysep Skandynawski

Półwysep Skandynawski (11) – półwysep w Europie Północnej stanowiący zachodniączęść Półwyspu Fennoskandzkiego, a także jedna z trzech prowincji fizycznogeograficznych megaregionu o tej samej nazwie.

Nowy!!: Język staronordyjski i Półwysep Skandynawski · Zobacz więcej »

Przegłos

Przegłos, inaczej metafonia, apofonia (ablaut – z niem.) – uwarunkowana fonologicznie wymiana samogłosek w temacie (np. w języku niemieckim i praindoeuropejskim), powstała na skutek historycznych procesów fonetycznych, jak również proces fonetyczny, w wyniku którego pojawia się przegłos, np.

Nowy!!: Język staronordyjski i Przegłos · Zobacz więcej »

Rotacyzm

Rotacyzm (od gr. rho, „litera R”) – zjawisko fonetyczne, polegające na przejściu określonej głoski w określonej pozycji w głoskę.

Nowy!!: Język staronordyjski i Rotacyzm · Zobacz więcej »

Ruś Kijowska

Wielkie Księstwo Kijowskie, Ruś Kijowska (st.rus. Рѹсь / Rusĭ, рѹсьскаѧ землѧ / rusĭskaę zemlę, / Rhossía,, od XII wieku także Ruthenia, st.nord. Garðaríki) – średniowieczne państwo feudalne w Europie Wschodniej, rządzone przez dynastię Rurykowiczów pochodzenia wareskiego, oparte na plemionach wschodniosłowiańskich, z których w okresie późniejszym powstały narody rosyjski, ukraiński i białoruski.

Nowy!!: Język staronordyjski i Ruś Kijowska · Zobacz więcej »

Runy

Runy (alfabet runiczny) – alfabet używany do zapisu przez ludy germańskie zwane przez nich fuþark.

Nowy!!: Język staronordyjski i Runy · Zobacz więcej »

Samogłoska przymknięta

Samogłoska przymknięta, samogłoska wysoka – samogłoska wymawiana przy wysokim położeniu języka.

Nowy!!: Język staronordyjski i Samogłoska przymknięta · Zobacz więcej »

Samogłoska tylna

Samogłoska tylna – samogłoska wymawiana z przesunięciem języka ku tyłowi jamy ustnej.

Nowy!!: Język staronordyjski i Samogłoska tylna · Zobacz więcej »

Słowianie

południowosłowiańskim językiem urzędowym Słowianie – grupa etnolingwistyczna w obrębie ludów indoeuropejskich posługujących się językami słowiańskimi.

Nowy!!: Język staronordyjski i Słowianie · Zobacz więcej »

Skandynawia

Flaga Danii Flaga Szwecji Flaga Norwegii Unii kalmarskiej Skandynawizm – plakat propagandowy; flagi: Danii, Norwegii i Szwecji Skandynawia – region północnej Europy, obejmujący państwa: Szwecję, Norwegię oraz Danię.

Nowy!!: Język staronordyjski i Skandynawia · Zobacz więcej »

Spółgłoska nosowa

Spółgłoski nosowe (sonanty nosowe) – nosowe spółgłoski zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w jamie ustnej, jednak w odróżnieniu od spółgłosek zwartych otworzony zostaje równocześnie tor nosowy, tj.

Nowy!!: Język staronordyjski i Spółgłoska nosowa · Zobacz więcej »

Spółgłoska zwarta

Spółgłoski zwarte powstają, gdy w czasie artykulacji dochodzi do blokady przepływu powietrza przez jamę ustnąi nosową(zwarcia, implozji), po czym następuje gwałtowne jej przerwanie (rozwarcie, wybuch, eksplozja, plozja).

Nowy!!: Język staronordyjski i Spółgłoska zwarta · Zobacz więcej »

Szetlandy

Szetlandy – zdjęcie z satelity Landsat 7 Szetlandy (ang. Shetland, wym., od średnioszkockiego Ȝetland; gael. Sealtainn) – archipelag na Oceanie Atlantyckim, około 200 km na północ od wybrzeży Wielkiej Brytanii.

Nowy!!: Język staronordyjski i Szetlandy · Zobacz więcej »

Wikingowie

Festiwal wikingów Magnus Barelegs Zrekonstruowany długi dom z epoki wikingów Wikingowie – najemni wojownicy, którzy od VIII wieku podejmowali dalekie wyprawy o charakterze kupieckim, rabunkowym lub osadniczym.

Nowy!!: Język staronordyjski i Wikingowie · Zobacz więcej »

Wyspy Owcze

Wyspy Owcze (wym.;, wym.) – wulkaniczny archipelag (o powierzchni 1399 km²) położony na Oceanie Atlantyckim przy granicy (północno-wschodni kraniec wyspy Fugloy) z Morzem Norweskim, między WielkąBrytanią, Islandiąa Norwegią.

Nowy!!: Język staronordyjski i Wyspy Owcze · Zobacz więcej »

Przekierowuje tutaj:

Język nordycki, Język staronordycki, Staroislandzki, Staronordyjski.

TowarzyskiPrzybywający
Hej! Jesteśmy na Facebooku teraz! »