Logo
Unionpedia
Komunikacja
pobierz z Google Play
Nowy! Pobierz Unionpedia na urządzeniu z systemem Android™!
Darmowy
Szybszy dostęp niż przeglądarce!
 

Chrześcijaństwo w późnej starożytności

Indeks Chrześcijaństwo w późnej starożytności

Chrześcijaństwo w późnej starożytności – okres historii chrześcijaństwa od 313 do 476 r. Peter Paul Rubens „Nawrócenie Konstantyna”.

68 kontakty: Aleksandria, Ambroży z Mediolanu, Anatolia, Apostoł, Arianizm, Ariusz, Atanazy Wielki, Augustyn z Hippony, Żydzi, Bóg Ojciec, Biskup, Cerkiew prawosławna, Cesarstwo Rzymskie, Cesarz, Chrześcijaństwo, Dioskur I, Dogmat, Donatyzm, Edykt mediolański, Eutyches, Grecja, Grzegorz I, Herezja, Hieronim ze Strydonu, Historia chrześcijaństwa, Jan Chryzostom, Jezus Chrystus, Katolicyzm, Klasztor, Kościół (teologia), Konstancjusz II, Konstantyn I Wielki, Konstantynopol, Monofizytyzm, Nestorianizm, Nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary, Ojcowie Kościoła, Ojcowie pustyni, Państwo Boże, Patriarcha, Pelagianizm, Pogaństwo, Protestantyzm, Sobór chalcedoński, Sobór konstantynopolitański I, Sobór nicejski I, Sobór powszechny, Starożytne igrzyska olimpijskie, Syn Boży, Teodozjusz I Wielki, ..., Ustrój polityczny, Wulgata, Wyznania, 20 maja, 313, 325, 330, 331, 339, 354, 380, 381, 394, 397, 420, 430, 540, 604. Rozwiń indeks (18 jeszcze) »

Aleksandria

Nowy gmach Biblioteki Aleksandryjskiej Aleksandria (Al-Iskandarijja;;, Aleksandreia; kopt. ⲣⲁⲕⲟϯ, Rakodī) – drugie co do wielkości miasto w Egipcie (z liczbą4,11 mln mieszkańców w 2006) i aglomeracja z liczbą4,48 mln mieszkańców w 2008, co stawia jąna szóstym miejscu wśród wszystkich aglomeracji Afryki.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Aleksandria · Zobacz więcej »

Ambroży z Mediolanu

Ambroży z Mediolanu (ur. ok. 340 w Trewirze, zm. 4 kwietnia 397 w Mediolanie) – arcybiskup Mediolanu, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego, wyznawca, ojciec i doktor Kościoła.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Ambroży z Mediolanu · Zobacz więcej »

Anatolia

data dostępu.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Anatolia · Zobacz więcej »

Apostoł

Kroniki norymberskiej) Leonarda da Vinci Apostoł (gr. apostolos – wysłannik) – nazwa używana w Nowym Testamencie najczęściej na określenie najbliższych uczniów Jezusa Chrystusa powołanych przez niego osobiście i „wysłanych” do głoszenia jego nauk.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Apostoł · Zobacz więcej »

Arianizm

Jana Chrzciciela. katolików (Cesarstwo Bizantyńskie) w 495 r. Arianizm – doktryna teologiczna Ariusza (zm. 336), prezbitera Kościoła w Aleksandrii w Egipcie, odrzucająca dogmat Trójcy Świętej i wpisująca się w nurt antytrynitaryzmu, powstała w kontekście sporów o rozumienie chrześcijańskiego monoteizmu.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Arianizm · Zobacz więcej »

Ariusz

Ariusz - fragment bizantyjskiej ikony z XVI wieku przedstawiającej pierwszy sobór powszechny Ariusz (ur. ok. 256 lub 260 w Cyrenajce, zm. 336) – wczesnochrześcijański prezbiter, teolog i poeta z Aleksandrii, Libijczyk z pochodzenia.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Ariusz · Zobacz więcej »

Atanazy Wielki

Atanazy Wielki, Atanazy Aleksandryjski (ur. ok. 295, zm. 2 maja 373) – biskup Aleksandrii, pisarz wczesnochrześcijański, teolog-apologeta, kaznodzieja, ojciec i doktor Kościoła, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Atanazy Wielki · Zobacz więcej »

Augustyn z Hippony

Philippe’a de Champaigne Aureliusz Augustyn z Hippony, łac. Aurelius Augustinus (ur. 13 listopada 354 w Tagaście, zm. 28 sierpnia 430 w Hipponie) – filozof, teolog, organizator życia kościelnego, święty Kościoła katolickiego i Cerkwi PrawosławnejPor.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Augustyn z Hippony · Zobacz więcej »

Żydzi

Żydzi (dosł. „chwalcy Jahwe” lub „czciciele Jahwe” z hebr. Jehudim, יהודים, jid. Jidn, ייִדן, ladino ג׳ודיוס Gjudios) – naród semicki, zamieszkujący w starożytności Palestynę (określany wtedy jako Hebrajczycy albo Izraelici), posługujący się wówczas językiem hebrajskim, a w średniowieczu i czasach nowożytnych mieszkający w diasporze na całym świecie i posługujący się wieloma różnymi językami, w rezultacie czego niestanowiący jednolitej grupy religijnej i etnicznej.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Żydzi · Zobacz więcej »

Bóg Ojciec

Mount Vernon, Ohio, Stany Zjednoczone – witraż ''Pater'' odnoszący się do Boga Ojca w kościele pw. św. Wincentego à Paulo Bóg Ojciec, Pan Bóg (łac. Deus Pater) – jedna z Trzech Osób Boskich, czczona (łac. Latriae cultus) przez większość wyznań chrześcijańskich.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Bóg Ojciec · Zobacz więcej »

Biskup

tempera na desce z XV wieku. Biskup (nadzorca, opiekun) – w Kościołach chrześcijańskich zwierzchnik kościoła partykularnego „jako zastępca i wysłannik Chrystusa”.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Biskup · Zobacz więcej »

Cerkiew prawosławna

Cerkiew Chrystusa Pantokratora w Nesebyrze (Bułgaria) z XIV w. Cerkiew Przemienienia Pańskiego w Sasinach Helsinkach (Finlandia) Cerkiew prawosławna, Kościół prawosławny – trzecia co do wielkości chrześcijańska wspólnota wyznaniowa, zrzeszająca ponad 200 milionów chrześcijan, głosząca zasady wiary i życia określane mianem prawosławia.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Cerkiew prawosławna · Zobacz więcej »

Cesarstwo Rzymskie

Cesarstwo Rzymskie – starożytne państwo obejmujące obszary basenu Morza Śródziemnego, powstałe z przekształcenia republiki rzymskiej w system monarchiczny.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Cesarstwo Rzymskie · Zobacz więcej »

Cesarz

Cesarz (od) – monarcha, któremu przypisuje się rangę i honor wyższe od króla.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Cesarz · Zobacz więcej »

Chrześcijaństwo

Chrześcijaństwo (Christianismós), chrystianizm – religia monoteistyczna zaliczana do grupy abrahamicznej.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Chrześcijaństwo · Zobacz więcej »

Dioskur I

Dioskur I (zm. 454 albo 458) – patriarcha Aleksandrii w latach 444–451, święty kościołów przedchalcedońskich.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Dioskur I · Zobacz więcej »

Dogmat

Demre w Turcji Dogmat (gr. dógma)– termin pochodzący z języka greckiego, posiadający kilka różnych znaczeń, występujących w sferze religijnej, historycznej, politycznej czy filozoficznej,.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Dogmat · Zobacz więcej »

Donatyzm

Donatyzm – ruch kontestacyjny w IV/V w. w Kościele chrześcijańskim w prowincji Afryki północnej Cesarstwa rzymskiego, zapoczątkowany przez biskupa Donata z Kartaginy w następstwie prześladowania chrześcijan za cesarza Dioklecjana (303–305 n.e.). W 412 roku donatyści zostali skazani na banicję przez cesarza Honoriusza, zanikli całkowicie w wyniku najazdu ariańskich Wandalów, a następnie muzułmańskich Arabów.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Donatyzm · Zobacz więcej »

Edykt mediolański

Edykt mediolański (łac. Edictum Mediolanense) – edyktWg przypisu do Historii kościelnej (Poznań 1924, s. 445) właściwąnazwątego rozporządzenia był reskrypt, pisemna odpowiedź na zapytanie do cesarza.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Edykt mediolański · Zobacz więcej »

Eutyches

Eutyches (ur. ok. 378, zm. ok. 454) – archimandryta klasztoru w Konstantynopolu, twórca monofizytyzmu.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Eutyches · Zobacz więcej »

Grecja

Grecja we wschodnim basenie śródziemnomorskim (zdjęcie satelitarne) Grecja (gr. Elláda, IPA: lub Ellás, IPA), Republika Grecka (Ellinikí Dimokratía, IPA) – państwo położone w południowo-wschodniej części Europy, na południowym krańcu Półwyspu Bałkańskiego.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Grecja · Zobacz więcej »

Grzegorz I

Grzegorz I, zwany: Wielki, Dialog lub Dwojesłow, łac. Gregorius Magnus, cs. Swiatitiel Grigorij Dwojesłow, papa Rimskij (ur. ok. 540 w Rzymie, zm. 12 marca 604 tamże) – z pochodzenia rzymianin, 64.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Grzegorz I · Zobacz więcej »

Herezja

Herezja (gr. hairesis – wybierać, łac. haeresis) – doktryna religijna odrzucana przez władze kościelne lub religijne jako błędna.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Herezja · Zobacz więcej »

Hieronim ze Strydonu

Hieronim ze Strydonu (ur. między 331 a 347 w Strydonie, zm. 30 września 420 w Betlejem) – święty Kościoła katolickiego, doktor Kościoła, apologeta chrześcijaństwa; święty Kościoła prawosławnego i koptyjskiego, wyznawca.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Hieronim ze Strydonu · Zobacz więcej »

Historia chrześcijaństwa

Wczesnochrześcijański symbol Historia chrześcijaństwa – okres historii obejmujący czas od narodzin Jezusa Chrystusa (początek rozwoju religii chrześcijańskiej) aż do współczesności.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Historia chrześcijaństwa · Zobacz więcej »

Jan Chryzostom

Jan Chryzostom, Jan Złotousty (ur. przed 350 w Antiochii, zm. 14 września 407) – biskup Konstantynopola, pisarz chrześcijański, uznawany za największego kaznodzieję kościoła wschodniorzymskiego, doktor Kościoła, święty Kościoła katolickiego i prawosławnego.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Jan Chryzostom · Zobacz więcej »

Jezus Chrystus

Jezus Chrystus (ur. ok. 8–4 p.n.e. w Betlejem, zm. ok. 30Por. Nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary (381 r.): Wierzę... w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami, Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. Zrodzony, a nie stworzony, współistotny Ojcu, a przez Niego wszystko się stało. lub 33 n.e. w Jerozolimie) – centralna postać chrześcijaństwa Według tego autora Jezusa uważa się za założyciela religii w klasycznych teoriach religiologicznych oraz religioznawczych, które nie uwzględniająogólnych idei genezy religii.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Jezus Chrystus · Zobacz więcej »

Katolicyzm

Katolicyzm – jeden z głównych odłamów chrześcijaństwa, najliczniejsze wyznanie chrześcijańskie, oparte na Piśmie Świętym i Tradycji apostolskiej.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Katolicyzm · Zobacz więcej »

Klasztor

Opactwo Cystersów w Henrykowie Klasztor benedyktyński na Monte Cassino – widok z Polskiego Cmentarza Wojennego Klasztor (z, od – miejsce zamknięte) – budynek lub zespół budynków, w którym mieszkająwspólnoty religijne zakonników albo zakonnic.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Klasztor · Zobacz więcej »

Kościół (teologia)

Fresk: Jezus nauczający Apostołów, Kapadocja, ok. XII w. Kościół (ekklesia „zwołanie, zgromadzenie” od ek kaleo „wołam spoza, zwołuję”) – w teologii chrześcijańskiej, wspólnota ludzi ze wszystkich narodów, zwołanych przez Apostołów posłanych przez Jezusa Chrystusa, by utworzyć zgromadzenie wybranych, stających się wolnymi obywatelami Królestwa niebieskiego.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Kościół (teologia) · Zobacz więcej »

Konstancjusz II

Konstancjusz II (ur. 7 sierpnia 317, zm. 3 listopada 361) – cesarz rzymski od 9 września 337 do 3 listopada 361.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Konstancjusz II · Zobacz więcej »

Konstantyn I Wielki

Pomnik Konstantyna I Wielkiego w Yorku Konstantyn I Wielki, (ur. 27 lutego ok. 272 w Niszu w dzisiejszej Serbii, zm. 22 maja 337) – cesarz rzymski od 306 do 337 roku, święty Kościoła prawosławnego.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Konstantyn I Wielki · Zobacz więcej »

Konstantynopol

Hagia Sophia – symbol Konstantynopola Kościół Chrystusa Pantokratora Konstantynopol – nazwa Bizancjum nadana miastu przez Konstantyna Wielkiego, który wybrał je na swojąsiedzibę; w latach 330–395 stolica Cesarstwa Rzymskiego, w latach 395–1453 stolica Cesarstwa Bizantyńskiego i Cesarstwa Łacińskiego (1204–1261), stolica Imperium Osmańskiego w latach 1453–1922.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Konstantynopol · Zobacz więcej »

Monofizytyzm

Monofizytyzm, eutychianizm – doktryna teologiczna, według której Chrystus ma jednązłączonąnaturę bosko-ludzkąi nie istnieje w dwóch naturach, tj.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Monofizytyzm · Zobacz więcej »

Nestorianizm

Niedzielę Palmową. Fresk z VII lub VIII w. w nestoriańskim kościele w Gaochang w Chinach. Język syryjski i chrześcijaństwo syryjskie na Bliskim Wschodzie i w Azji Nestorianizm – chrześcijańska doktryna chrystologiczna zapoczątkowana w latach 428–431 w wyniku kontrowersji powstałej wokół nauczania Nestoriusza, patriarchy Konstantynopola, na temat relacji między dwiema naturami, boskąi ludzką, Jezusa Chrystusa.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Nestorianizm · Zobacz więcej »

Nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary

Grzegorza z Nazjanzu (330-390). Jako patriarcha Konstantynopola przewodniczył on Soborowi, jednak w wyniku konfliktu został na tymże Soborze usunięty ze swej katedry. Nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary, określane także jako Credo (lub wyznanie wiary) lub Symbol konstantynopolitański / Symbolum Constantinopolitanum/, dawniej nie do końca ściśle zwany też Symbolem nicejskim – chrześcijańskie wyznanie wiary najbardziej rozpowszechnione wśród tekstów credo używanych współcześnie w liturgiach.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary · Zobacz więcej »

Ojcowie Kościoła

Ojcowie Kościoła – pisarze i teologowie we wczesnym chrześcijaństwie, w epoce bezpośrednio po czasach apostolskich, aż do czasów średniowiecza.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Ojcowie Kościoła · Zobacz więcej »

Ojcowie pustyni

Ojcowie pustyniOba człony ojców pustyni piszemy małąliterą(za źródłami: i) – pierwsi mnisi chrześcijańscy, którzy od końca III wieku prowadzili życie samotne albo w niewielkich zgromadzeniach na pustyniach egipskich, a następnie w Syrii i Palestynie.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Ojcowie pustyni · Zobacz więcej »

Państwo Boże

''De civitate Dei'', krata tytułowa wydania z ok. 1470 Państwo Boże (łac. De Civitate Dei) – dzieło Augustyna z Hippony napisane w latach 413–427.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Państwo Boże · Zobacz więcej »

Patriarcha

Patriarcha (gr. „praojciec”) – w Starym Testamencie określenie protoplastów Izraelitów (Abraham, Izaak, Jakub oraz dwunastu synów Jakuba), ale także protoplastów ludzkości, oraz protoplastów rodów, np.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Patriarcha · Zobacz więcej »

Pelagianizm

Pelagianizm – we wczesnym chrześcijaństwie od początku V w. nurt teologii duchowości, którego pierwszym propagatorem był Pelagiusz (IV i V w.). Rozwijał się głównie w Italii i Północnej Afryce.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Pelagianizm · Zobacz więcej »

Pogaństwo

Poganie – deprecjonujące określenie używane przez chrześcijan wobec wyznawców religii niechrześcijańskich, głównie niemonoteistycznych, politeistycznych i animalistycznych, w Polsce od XII wieku określeniem „poganin” posługiwano się jako formązniewagi.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Pogaństwo · Zobacz więcej »

Protestantyzm

Protestantyzm – jedna z głównych gałęzi chrześcijaństwa, obok katolicyzmu i prawosławia, na którąskładająsię wspólnoty religijne powstałe na skutek ruchów reformacyjnych wewnątrz Kościoła rzymskokatolickiego rozpoczętych wystąpieniem Marcina Lutra w XVI wieku oraz ruchów przebudzeniowych w łonie macierzystych wyznań protestanckich w kolejnych stuleciach.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Protestantyzm · Zobacz więcej »

Sobór chalcedoński

monasterze terapontowskim Sobór chalcedoński – największe w starożytności zgromadzenie biskupów chrześcijańskich Cesarstwa Rzymskiego, zwołane przez cesarza Marcjana do Chalcedonu w Bitynii, trwające od 8 do 31 października 451 roku.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Sobór chalcedoński · Zobacz więcej »

Sobór konstantynopolitański I

Grzegorza z Nazjanzu (330-390)Sobór w Konstantynopolu I – sobór powszechny zwołany przez cesarza Teodozjusza I Wielkiego w 381 roku w Konstantynopolu.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Sobór konstantynopolitański I · Zobacz więcej »

Sobór nicejski I

Krecie. Przechowywana w muzeum w Heraklionie Sobór nicejski I – zgromadzenie biskupów chrześcijańskich Cesarstwa Rzymskiego zwołane przez cesarza Konstantyna do Nicei w Bitynii, trwające od 19 do 25 lipca 325 rokuWykorzystano tłumaczenia Biblii Tysiąclecia (Pismo Święte), Ewy Wipszyckiej (nicejskie wyznanie wiary, Filostorgiusz), Jana Szymusiaka (Grzegorz z Nyssy), Stefana Kazikowskiego (Sokrates Scholastyk), Arkadiusza Barona (wyznanie wiary Euzebiusza z Cezarei), Arkadiusza Lisieckiego (Życie Konstantyna).

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Sobór nicejski I · Zobacz więcej »

Sobór powszechny

Sobór powszechny, sobór ekumeniczny – spotkanie biskupów całego Kościoła w celu ustanowienia praw kościelnych (kanonów soborowych) i uregulowania spraw doktryny wiary i moralności.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Sobór powszechny · Zobacz więcej »

Starożytne igrzyska olimpijskie

Olimpia – ruiny Starożytne igrzyska olimpijskie (– święte igrzyska olimpijskie) – panhelleńskie igrzyska odbywające się w cyklu czteroletnim ku czci boga Zeusa.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Starożytne igrzyska olimpijskie · Zobacz więcej »

Syn Boży

Syn Boży - Ikona Syn Boży (Syn Boga, Słowo Boże st.pol. Bożyc) – tytuł przysługujący w Nowym Testamencie tylko Jezusowi Chrystusowi.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Syn Boży · Zobacz więcej »

Teodozjusz I Wielki

Teodozjusz I Wielki, Flavius Theodosius, Theodosius I (ur. 11 stycznia 347, zm. 17 stycznia 395) – ostatni cesarz władający zarówno wschodnią, jak i zachodniączęściącesarstwa rzymskiego.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Teodozjusz I Wielki · Zobacz więcej »

Ustrój polityczny

Brak rządu Ustrój polityczny − struktura organizacyjna, kompetencje i określone prawem wzajemne zależności organów państwa.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Ustrój polityczny · Zobacz więcej »

Wulgata

Wulgata (przekład rozpowszechniony, popularny) – przekład Biblii na łacinę, dokonany przez Hieronima ze Strydonu w latach 382–406 z języków oryginałów: hebrajskiego i greki.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Wulgata · Zobacz więcej »

Wyznania

Rękopis kodeksu „Wyznań”. Niemcy, pierwsza połowa XIII w. Ostii – obraz autorstwa Ary Scheffer, 1846. Wyznania (łac. Confessiones) – książka autorstwa św. Augustyna z Hippony, należąca do światowej klasyki literatury duchowej.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i Wyznania · Zobacz więcej »

20 maja

Bez opisu.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i 20 maja · Zobacz więcej »

313

; Europa.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i 313 · Zobacz więcej »

325

Bez opisu.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i 325 · Zobacz więcej »

330

Bez opisu.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i 330 · Zobacz więcej »

331

Bez opisu.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i 331 · Zobacz więcej »

339

Bez opisu.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i 339 · Zobacz więcej »

354

Bez opisu.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i 354 · Zobacz więcej »

380

; Europa.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i 380 · Zobacz więcej »

381

Bez opisu.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i 381 · Zobacz więcej »

394

Bez opisu.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i 394 · Zobacz więcej »

397

; Azja.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i 397 · Zobacz więcej »

420

; Azja.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i 420 · Zobacz więcej »

430

Bez opisu.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i 430 · Zobacz więcej »

540

Bez opisu.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i 540 · Zobacz więcej »

604

Bez opisu.

Nowy!!: Chrześcijaństwo w późnej starożytności i 604 · Zobacz więcej »

TowarzyskiPrzybywający
Hej! Jesteśmy na Facebooku teraz! »