Szybszy dostęp niż przeglądarce!
19 kontakty: Hokkien, Hoklo, Język średniochiński, Język chiński, Język minnański, Języki min, Języki tajwańskie, Międzynarodowy alfabet fonetyczny, Odmiana językowa, Pe̍h-ōe-jī, Samogłoska, Spółgłoska boczna, Spółgłoska krtaniowa, Spółgłoska nosowa, Spółgłoska szczelinowa, Spółgłoska wargowa, Spółgłoska zwarta, Spółgłoska zwarto-szczelinowa, Xiamen.
Hokkien
Kolorem czarnym zaznaczono zasięg geograficzny dialektu hokkien Hokkien (pinyin: fújiànhuà, POJ: Hok-kiàn-oē), nazywany również dialektem quanzhou-zhangzhou – odmiana języka minnańskiego, używana w południowej części prowincji Fujian, na Tajwanie, oraz przez wielu Chińczyków w krajach Azji Południowo-Wschodniej.
Nowy!!: Język tajwański i Hokkien · Zobacz więcej »
Hoklo
Struktura demograficzna Tajwanu Hoklo (endonim 福佬 Hok-ló, Hō-ló; pinyin Fúlǎo) – chińska grupa etniczna, podgrupa Chińczyków Han, pochodząca z prowincji Fujian w południowych Chinach.
Nowy!!: Język tajwański i Hoklo · Zobacz więcej »
Język średniochiński
Język średniochiński – zespół form języka chińskiego używanych między VI a X wiekiem.
Nowy!!: Język tajwański i Język średniochiński · Zobacz więcej »
Język chiński
Zasięg geograficzny poszczególnych języków chińskich Język chiński (lub; pinyin Zhōngwén) – język lub grupa spokrewnionych języków (w klasyfikacji ISO 639-3: makrojęzyk) z rodziny języków chińsko-tybetańskich.
Nowy!!: Język tajwański i Język chiński · Zobacz więcej »
Język minnański
Język minnański, minnan, min nan (min południowy) lub tajwański – język lub grupa blisko spokrewnionych języków (dialektów) wywodzących się z południa chińskiej prowincji Fujian.
Nowy!!: Język tajwański i Język minnański · Zobacz więcej »
Języki min
Główne języki min. Języki min – rodzina języków chińskich używanych przez około 60 milionów osób w prowincji Fujian oraz przez emigrantów z tej prowincji mieszkających w Guangdong (wokół Chaozhou), na wyspie Leizhou, na wyspie Hajnan, na archipelagu Zhoushan oraz na Tajwanie.
Nowy!!: Język tajwański i Języki min · Zobacz więcej »
Języki tajwańskie
Języki tajwańskie – grupa około 20 języków, w większości zagrożonych wymarciem, używanych przez aborygenów tajwańskich.
Nowy!!: Język tajwański i Języki tajwańskie · Zobacz więcej »
Międzynarodowy alfabet fonetyczny
Międzynarodowy alfabet fonetycznyW polskich opracowaniach często można spotkać się z angielskąnazwąInternational Phonetic Alphabet oraz skrótem IPA, czasami również z francuskąnazwąAlphabet phonétique international (API).
Nowy!!: Język tajwański i Międzynarodowy alfabet fonetyczny · Zobacz więcej »
Odmiana językowa
Odmiana językowa, niekiedy również lekt lub kod językowy – wyodrębniona forma realizacji języka, zbiór środków językowych wyróżnionych na podstawie określonego kryterium – funkcjonalnego, socjalnego lub terytorialnego.
Nowy!!: Język tajwański i Odmiana językowa · Zobacz więcej »
Pe̍h-ōe-jī
W niektórych publikacjach (Biblia, słowniki, poezja, prace naukowe) nadal wykorzystuje się Pe̍h-ōe-jī Biblia w grafii Pe̍h-ōe-jī IPA: peʔ˩ ue˩ dzi˨ Pe̍h-ōe-jī (POJ) (chiń. 白話字, pinyin: báihuà zì) – system zapisu języka chińskiego za pomocąalfabetu łacińskiego, wprowadzony w XIX w. przez chrześcijańskich misjonarzy w Fujian i na Tajwanie.
Nowy!!: Język tajwański i Pe̍h-ōe-jī · Zobacz więcej »
Samogłoska
Samogłoska – głoska, przy powstawaniu której uczestnicząjedynie więzadła głosowe, a strumień powietrza swobodnie przepływa przez kanał głosowy.
Nowy!!: Język tajwański i Samogłoska · Zobacz więcej »
Spółgłoska boczna
Spółgłoski boczne (spółgłoski lateralne, sonanty boczne) – ustne spółgłoski, najczęściej zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w środkowej części jamy ustnej i przepływ powietrza bokami, z jednej lub obu stron języka.
Nowy!!: Język tajwański i Spółgłoska boczna · Zobacz więcej »
Spółgłoska krtaniowa
Spółgłoska krtaniowa lub laryngalna – spółgłoska artykułowana w głośni.
Nowy!!: Język tajwański i Spółgłoska krtaniowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska nosowa
Spółgłoski nosowe (sonanty nosowe) – nosowe spółgłoski zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w jamie ustnej, jednak w odróżnieniu od spółgłosek zwartych otworzony zostaje równocześnie tor nosowy, tj.
Nowy!!: Język tajwański i Spółgłoska nosowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska szczelinowa
Spółgłoski szczelinowe (spółgłoski trące, frykatywne) powstają, gdy narządy mowy w czasie artykulacji tworządostatecznie wąskąszczelinę, by powstał szum, tarcie.
Nowy!!: Język tajwański i Spółgłoska szczelinowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska wargowa
Termin spółgłoska wargowa odnosi się do sposobu artykulacji spółgłosek polegającego na zbliżeniu warg do siebie (spółgłoska dwuwargowa) lub górnych zębów do dolnej wargi (spółgłoska wargowo-zębowa).
Nowy!!: Język tajwański i Spółgłoska wargowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska zwarta
Spółgłoski zwarte powstają, gdy w czasie artykulacji dochodzi do blokady przepływu powietrza przez jamę ustnąi nosową(zwarcia, implozji), po czym następuje gwałtowne jej przerwanie (rozwarcie, wybuch, eksplozja, plozja).
Nowy!!: Język tajwański i Spółgłoska zwarta · Zobacz więcej »
Spółgłoska zwarto-szczelinowa
Spółgłoski zwarto-szczelinowe (afrykaty) powstają, gdy w pierwszej fazie artykulacji dochodzi do blokady przepływu przez jamę ustnąi nosową(zwarcia), po czym tworzy się dostatecznie wąska szczelina, by powstał szum, tarcie.
Nowy!!: Język tajwański i Spółgłoska zwarto-szczelinowa · Zobacz więcej »
Xiamen
Xiamen (dawniej znane na Zachodzie jako Amoy od wymowy nazwy miasta w dialekcie hokkien) – miasto portowe w południowo-wschodnich Chinach, w prowincji Fujian, nad CieśninąTajwańską.
Nowy!!: Język tajwański i Xiamen · Zobacz więcej »
