Szybszy dostęp niż przeglądarce!
39 kontakty: Aleksander Wsiewołodowicz, Ścibor ze Ściborzyc, Bełz, Bolesław Jerzy II, Bug, Daniel Halicki, Gródek (powiat hrubieszowski), Grody Czerwieńskie, Inkorporacja terytorium, Jadwiga Andegaweńska, Język ruski, Jerzy Narymuntowicz, Katolicyzm, Kijów, Królestwo Węgier, Księstwo, Księstwo chełmskie, Księstwo halicko-wołyńskie, Księstwo mazowieckie, Księstwo udzielne, Księstwo włodzimierskie, Lenno, Polacy, Prawosławie, Rozbicie dzielnicowe Rusi, Ruś Kijowska, Rurykowicze, Rusini, Siemowit IV, Tatarzy, Wasal, Władysław II Jagiełło, Władysław II płocki, Wielkie Księstwo Litewskie, Województwo bełskie, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Ziemia lwowska, Ziemia przemyska, Zjednoczone Królestwo Polskie.
Aleksander Wsiewołodowicz
Aleksander Wsiewołodowicz (zm. po 1234) – książę bełski i włodzimierski, najstarszy syn i następca Wsiewołoda Mścisławowicza.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Aleksander Wsiewołodowicz · Zobacz więcej »
Ścibor ze Ściborzyc
Pieczęć Ścibora Ścibor ze Ściborzyc herbu Ostoja (ur. 1347, zm. 1414) – starosta brzeski, wojewoda siedmiogrodzki, w 1387 książę bełski i komes komitatów górnowęgierskich (słowackich), w tym Bratysławy.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Ścibor ze Ściborzyc · Zobacz więcej »
Bełz
Herb Bełza, 1508 Herb Bełza, 1772 Bełz (jid. בעלז) – miasto na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie czerwonogrodzkim, położone nad rzekami Sołokijąi Rzeczycą, 4 km w linii prostej od granicy z Polską.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Bełz · Zobacz więcej »
Bolesław Jerzy II
Jerzy II, znany także jako Bolesław Jerzy II, Bolesław Trojdenowicz, Bolesław Jurij, (łac. Georgius Dei gratia Rex Russiae,, ur. ok. 1310, zm. 21 marca 1340) – książę halicko-wołyński w latach 1325-1340.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Bolesław Jerzy II · Zobacz więcej »
Bug
Wyszkowie Bug (biał. Заходні Буг, Zachodni Buh; ukr. Західний Буг, Zachidnyj Buh) – czwarta pod względem długości rzeka w Polsce, będąca dopływem Narwi, przepływająca przez zachodniąUkrainę, zachodniąBiałoruś i wschodniąPolskę.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Bug · Zobacz więcej »
Daniel Halicki
Daniel I Romanowicz, zwany Halickim (Danyło Hałyckij, ur. 1201, zm. 1264) – książę Rusi Halickiej, król Rusi w latach 1253–1264.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Daniel Halicki · Zobacz więcej »
Gródek (powiat hrubieszowski)
Gródek (Gródek Nadbużański, dawniej: Gródek Nadbużny) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Hrubieszów.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Gródek (powiat hrubieszowski) · Zobacz więcej »
Grody Czerwieńskie
Grody Czerwieńskie, Ziemia czerwieńska – przyjęta w historiografii nazwa ziem stanowiących w X i XI wieku przedmiot rywalizacji polsko-ruskiej.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Grody Czerwieńskie · Zobacz więcej »
Inkorporacja terytorium
Inkorporacja (łac. incorporatire 'wcielenie') – pojęcie prawa międzynarodowego, zbliżone do pojęcia zjednoczenia.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Inkorporacja terytorium · Zobacz więcej »
Jadwiga Andegaweńska
Jadwiga Andegaweńska, również królowa Jadwiga (ur. między 3 października 1373 a 18 lutego 1374 w Budzie, zm. 17 lipca 1399 w Krakowie) – królowa Polski z dynastii Andegawenów, córka Ludwika Węgierskiego i Elżbiety Bośniaczki, w 1384 koronowana na króla Polski, pierwsza żona króla Władysława Jagiełły, apostołka Litwy, święta Kościoła katolickiego.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Jadwiga Andegaweńska · Zobacz więcej »
Język ruski
Statutu Wielkiego Księstwa Litewskiego z 1588 Język ruski (nazywany od XIX wieku także starobiałoruskim albo staroukraińskim, a jego wczesna forma staroruskim; jego nazwąwłasnąjest руский ѧзыкъ lub русский языкъ, podobnie jak języka staroruskiego i współczesnego rosyjskiego) – wymarły język wschodniosłowiański, którym posługiwano się na ziemiach dawnej Rusi Kijowskiej zajętych przez Wielkie Księstwo Litewskie, a także Hospodarstwie Mołdawskim.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Język ruski · Zobacz więcej »
Jerzy Narymuntowicz
Jerzy Narymuntowicz (łac. Georgius, ukr. Юрій Наримунтович, lit. Jurgis Narimantaitis; ur. ok. 1326, być może niedługo wcześniej, zm. 1398 lub wkrótce potem) – książę litewski na Bełzie (dowodnie w latach 1352–1377 i prawdopodobnie 1382–1387) i Chełmie (dowodnie w latach 1359–1377), następnie prawdopodobnie na Pińsku (w latach 90. XIV w.), najpewniej trzeci w kolejności syn Narymunta, z dynastii Giedyminowiczów.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Jerzy Narymuntowicz · Zobacz więcej »
Katolicyzm
Katolicyzm – jeden z głównych odłamów chrześcijaństwa, najliczniejsze wyznanie chrześcijańskie, oparte na Piśmie Świętym i Tradycji apostolskiej.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Katolicyzm · Zobacz więcej »
Kijów
Logotyp Kijów (Kyjiw) – stolica i największe miasto Ukrainy (pod względem liczby ludności oraz powierzchni), leżące nad rzekąDniepr.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Kijów · Zobacz więcej »
Królestwo Węgier
Królestwo Węgier – państwo istniejące w Europie Środkowej od roku 1000 do 1918.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Królestwo Węgier · Zobacz więcej »
Księstwo
Księstwo – państwo, którego panujący monarcha nosi tytuł księcia lub księżnej królewskiej krwi (łac. Princeps).
Nowy!!: Księstwo bełskie i Księstwo · Zobacz więcej »
Księstwo chełmskie
Chorągiew księstwa chełmskiegoKsięstwo chełmskie – część księstwa halicko-włodzimierskiego, po walkach z Litwinami lenno Królestwa Polskiego od 1366, w 1378 r. utracone na rzecz Węgier, odzyskane i inkorporowane do Polski w 1387.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Księstwo chełmskie · Zobacz więcej »
Księstwo halicko-wołyńskie
Rusi Kijowskiej po śmierci Jarosława Mądrego w 1054 roku Bolesława Jerzego II, ostatniego suwerennego księcia halicko-włodzimierskiego Władysława Opolczyka z 1379 z herbami Śląska i Rusi Księstwo Halicko-Wołyńskie lub Księstwo Halicko-Włodzimierskie (st.rus. Галицко-Волинскоє князство), znane również jako Ruś Halicko-Wołyńska lub Ruś Halicko-Włodzimierska, a także jako Królestwo Rusi (od 1253 roku,, Regnum Rusie) – jednostka polityczna (dzielnica) powstała w wyniku rozpadu Rusi Kijowskiej z głównymi ośrodkami w Haliczu i Włodzimierzu.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Księstwo halicko-wołyńskie · Zobacz więcej »
Księstwo mazowieckie
Księstwo mazowieckie – księstwo dzielnicowe państwa polskiego utworzone w wyniku rozbicia dzielnicowego.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Księstwo mazowieckie · Zobacz więcej »
Księstwo udzielne
Księstwo udzielne – w średniowieczu (ale także w epoce nowożytnej) księstwo dzielnicowe uniezależnione faktycznie od władzy zwierzchniej.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Księstwo udzielne · Zobacz więcej »
Księstwo włodzimierskie
Księstwo włodzimierskie – księstwo ruskie powstałe w 1154 roku z podziału księstwa wołyńskiego.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Księstwo włodzimierskie · Zobacz więcej »
Lenno
Lenno (łac. feudum) – w ustroju lennym majątek będący przedmiotem kontraktu lennego, czyli nadawany przez seniora wasalowi w użytkowanie i pobieranie części pożytków w zamian za wsparcie militarne lub finansowe.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Lenno · Zobacz więcej »
Polacy
Polacy – naród zachodniosłowiański (lechicki) zamieszkujący głównie obszar Rzeczypospolitej Polskiej i będący jej głównym składnikiem ludnościowym, a poza granicami Polski tworzący Polonię.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Polacy · Zobacz więcej »
Prawosławie
Cerkiew Świętego Ducha w Białymstoku Cerkiew cmentarna w Lublinie Prawosławie – jeden z głównych odłamów chrześcijaństwa, opierający swądoktrynę na Piśmie Świętym i Tradycji Kościoła Wschodniego (istniejąrównież wspólnoty prawosławne rytu zachodniego).
Nowy!!: Księstwo bełskie i Prawosławie · Zobacz więcej »
Rozbicie dzielnicowe Rusi
Rusi Kijowskiej po śmierci Jarosława Mądrego w 1054 roku Rozbicie dzielnicowe Rusi – okres rozdrobnienia feudalnego w historii ziem ruskich, trwający od 1054 roku.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Rozbicie dzielnicowe Rusi · Zobacz więcej »
Ruś Kijowska
Wielkie Księstwo Kijowskie, Ruś Kijowska (st.rus. Рѹсь / Rusĭ, рѹсьскаѧ землѧ / rusĭskaę zemlę, / Rhossía,, od XII wieku także Ruthenia, st.nord. Garðaríki) – średniowieczne państwo feudalne w Europie Wschodniej, rządzone przez dynastię Rurykowiczów pochodzenia wareskiego, oparte na plemionach wschodniosłowiańskich, z których w okresie późniejszym powstały narody rosyjski, ukraiński i białoruski.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Ruś Kijowska · Zobacz więcej »
Rurykowicze
Ruryk – założyciel rodu Rurykowiczów (pośrodku) na ''Pomniku tysiąclecia Rosji'' z 1862 roku. Włodzmierza. Iwan IV Groźny – pierwszy Rurykowicz, który przyjął tytuł cara. Fiodor I Iwanowicz – car Rosji, przedostatni Rurykowicz zasiadający na tronie. Gieorgij Lwow – premier Rosji w 1917 roku pochodzący z rodu Rurykowiczów Rurykowicze – ród ruski wywodzący się od legendarnego wodza Waregów – Ruryka I, pochodzącego najprawdopodobniej z Półwyspu Jutlandzkiego.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Rurykowicze · Zobacz więcej »
Rusini
Imperium Rosyjskim przedstawiająca zasięg terytorialny „trójjedynego narodu ruskiego” z Rusinami w znaczeniu Ukraińców (''Małorusowie albo Rusini'')Polska mapa etniczna z 1927 r. przedstawiająca zasięg terytorialny Rusinów (w znaczeniu Ukraińców) Rusini (Rusnacy, Ruśniacy, dawniej też Rusacy) – historyczne narody wschodniosłowiańskie na ziemiach dawnej Rusi Kijowskiej, wchodzące później w skład: Wielkiego Księstwa Litewskiego, Królestwa Polskiego (Ruś Czerwona) i Wielkiego Księstwa Moskiewskiego, a od drugiej połowy XVI wieku: Rzeczypospolitej Obojga Narodów i Carstwa Rosyjskiego.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Rusini · Zobacz więcej »
Siemowit IV
Podobizna Aleksandry Olgierdówny (rys. Jan Matejko) Pieczęć książęca Siemowita IV Podział Mazowsza pomiędzy braci (1381-1426) Siemowit IV (Ziemowit) (ur. ok. 1352, zm. styczeń 1426) – syn Siemowita III, od 1373/1374 w Rawie, od 1381 r. w wyniku podziału, książę na Rawie, Płocku, Sochaczewie, Gostyninie, Płońsku i Wiźnie, od 1386 r. dziedziczny lennik Polski, od 1388 r. w Bełzie, strata ziemi wiskiej w latach 1382-1401, strata Zawkrza w latach 1384-1399 i 1407-1411, strata Płońska w latach 1384-1399 na rzecz zakonu krzyżackiego.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Siemowit IV · Zobacz więcej »
Tatarzy
Flaga narodowa krymskich Tatarów Kobieta tatarska w stroju z XVIII wieku Tatarzy (nazwa własna: tatarlar / татарлар) – grupa ludów tureckich z Europy wschodniej oraz północnej Azji.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Tatarzy · Zobacz więcej »
Wasal
Wasal (łac. vassus, z celt. gwas „sługa”) – we wczesnym średniowieczu osoba wolna oddająca się pod opiekę seniora w akcie komendacji.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Wasal · Zobacz więcej »
Władysław II Jagiełło
240x240px Pieczęć majestatyczna duża Władysława II Jagiełły z 1389 roku Wyobrażenie Władysława Jagiełły. Rys. Jan Matejko (XIX w.). Aleksandra Lessera z XIX w. Władysław II Jagiełło (ur. ok. 1362 lub ok. 1352, zm. 1 czerwca 1434 w Gródku) – wielki książę litewski i książę witebski w latach 1377–1381 i 1382–1401, iure uxoris król Polski, najwyższy książę litewski 1401–1434.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Władysław II Jagiełło · Zobacz więcej »
Władysław II płocki
Władysław II płocki (ur. zap. 1448, zm. 27 lutego 1462) – książę mazowiecki na Płocku, Rawie Mazowieckiej, Bełzie, Płońsku, Zawkrzu i Wiźnie w latach 1455-1462 (do 1459 i w 1462 rządy w jego imieniu sprawowała regencja, w latach 1459-1461 starszy brat Siemowit VI), od 1459 na ziemi gostynińskiej. Władysław II był młodszym synem księcia płockiego Władysława I i Anny oleśnickiej. Nie wiadomo kiedy dokładnie się urodził. W każdym razie w chwili śmierci w 1455 r. ojca był jeszcze małoletni i znalazł się pod opiekąrady regencyjnej kierowanej przez biskupa płockiego Pawła Giżyckiego i Annę oleśnicką. Regencja formalnie zakończyła swoje rządy w 1459 r., kiedy starszy brat Władysława Siemowit VI osiągnął wiek, który zgodnie z prawem uważano za sprawny do objęcia władzy (na Mazowszu było to 14 lat). W tym samym roku do księstwa młodych Władysławowiczów przyłączono ziemię gostynińskąstanowiącądotąd oprawę wdowiąciotki książąt – Małgorzaty (wdowy po Siemowicie V). Rządy Siemowita VI trwały tylko do nocy sylwestrowej 1461 na 1462 r., kiedy to starszy syn Władysława I niespodziewanie zmarł. Śmierć brata uczyniła Władysława II jedynym spadkobiercąMazowsza Płockiego i ziemi bełskiej. Z powodu jego małoletniości rządy przejęła na powrót regencja pod przewodnictwem biskupa. Niestety niespełna dwa miesiące po zgonie brata, śmierć dosięgła także Władysława. Tak nagłe zgony młodych książąt (liczących 16 i 14 lat w chwili śmierci) spowodowało rozszerzanie się pogłosek, że Piastów otruto. Podejrzenia kierowano głównie w kierunku kasztelana sochaczewskiego Gotarda z Rybna, który miał się poczuć obrażony próbąodebrania mu przez książąt jakiejś wsi. Obecnie przyjmuje się jednak, że zgon obu książąt był naturalny, o czym świadczy nie podjęcie tego tematu przez na ogół dobrze poinformowanego o stosunkach panujących na Mazowszu Jana Długosza. Najprawdopodobniej przyczynąśmierci w tak młodym wieku Siemowita i Władysława była dziedziczna choroba tej linii Piastów – gruźlica. Śmierć Władysława II Płockiego i wymarcie na nim linii książąt mazowieckich wywodzących się od Siemowita IV spowodowała, że Kazimierz Jagiellończyk zgodnie z prawem lennym chciał przyłączyć całość jego władztwa do korony polskiej. Energiczne działania ciotki ostatnich książąt Katarzyny, oraz niechęć możnowładztwa mazowieckiego do zmiany suwerena skłoniła ostatecznie Jagiellona do inkorporacji tylko ziemi bełskiej na Rusi Halickiej, oraz ziem rawskiej i gostynińskiej na Mazowszu Płockim. W 1476 roku dodatkowo inkorporowano do Korony ziemię sochaczewską. Pozostałe terytoria trafiły jeszcze na jakiś czas w ręce książąt mazowieckich linii warszawskiej, pomimo że król zajął zamek płocki i odebrał tam przysięgę płockiej szlachty. Nie potrafił jednak w pokojowy sposób przełamać oporu możnych przywiązanych do lokalnej dynastii piastowskiej, a przymusu militarnego Kazimierz Jagiellończyk wykorzystywać nie zamierzał.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Władysław II płocki · Zobacz więcej »
Wielkie Księstwo Litewskie
Wielkie Księstwo Litewskie (rus. Велїкое кнꙗзство Лїтовское), potocznie: Litwa, w historiografii określana jako Litwa historyczna – państwo powstałe w wyniku zjednoczenia plemiennych księstw litewskich w roku 1236 przez Mendoga.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Wielkie Księstwo Litewskie · Zobacz więcej »
Województwo bełskie
Województwo bełskie w składzie małopolskiej prowincji Korony Polskiej, 1635 Województwo bełskie – województwo Korony Królestwa Polskiego I Rzeczypospolitej, część prowincji małopolskiej Zostało utworzone w 1462 r. przez Kazimierza IV Jagiellończyka po przyłączeniu ziemi bełskiej do Korony Polskiej.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Województwo bełskie · Zobacz więcej »
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Zakład Narodowy im.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Zakład Narodowy im. Ossolińskich · Zobacz więcej »
Ziemia lwowska
Herb ziemi lwowskiej Sztandar ziemi lwowskiej z okresu bitwy pod Grunwaldem Po lewej stronie herb Ziemi lwowskiej na zbudowanej w latach 1554-1560 renesansowej bramie zamku w Brzegu na Dolnym Śląsku. mały Ziemia lwowska (łac. terra Leopoliensis; ukr Львівська земля) – jednostka administracyjna Królestwa Polskiego, część województwa ruskiego w okresie I Rzeczypospolitej, 1340-1772.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Ziemia lwowska · Zobacz więcej »
Ziemia przemyska
Herb ziemi sanockiej i przemyskiej Ziemia przemyska – jednostka administracyjna Korony Królestwa Polskiego, (województwa ruskiego) w okresie I Rzeczypospolitej, 1434–1772.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Ziemia przemyska · Zobacz więcej »
Zjednoczone Królestwo Polskie
Zjednoczone Królestwo Polskie, inaczej odrodzone Królestwo Polskie – państwo polskie w okresie od 20 stycznia 1320 do 4 marca 1386, czyli za panowania dwóch ostatnich Piastów i Andegawenów.
Nowy!!: Księstwo bełskie i Zjednoczone Królestwo Polskie · Zobacz więcej »
Przekierowuje tutaj:
Księstwo Bełskie, Ziemia bełska.
