Szybszy dostęp niż przeglądarce!
22 kontakty: Archidiecezja wrocławska, Śląsk, Środa Śląska, Henryk I Brodaty, Henryk z Wierzbna (zm. 1319), Język polski, Księga elbląska, Księga henrykowska, Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis, Lokacja (historia), Lokacje łanów opuszczonych, Lubeka, Magdeburg, Prawo średzkie, Prawo chełmińskie, Prawo lubeckie, Prawo magdeburskie, Prawo Polski protofeudalnej, Prawo wołoskie, Przywilej, Wieś pruska, Zwierciadło saskie.
Archidiecezja wrocławska
Klasztor cystersów w Henrykowie Archidiecezja Wrocławska – jedna z 14 archidiecezji obrządku łacińskiego w polskim Kościele katolickim.
Nowy!!: Prawo lokacyjne i Archidiecezja wrocławska · Zobacz więcej »
Śląsk
Górny (kolor żółty) Śląsk (ang. Silesia) – kraina historyczna położona w Europie Środkowej, na terenie Polski, Czech i NiemiecJeśli uwzględniać łużyckie powiaty włączone w czasie reformy administracyjnej w 1815 roku do pruskiej prowincji śląskiej.
Nowy!!: Prawo lokacyjne i Śląsk · Zobacz więcej »
Środa Śląska
Środa Śląska (in Schlesien) – miasto w województwie dolnośląskim, w powiecie średzkim, którego jest siedzibą, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Środa Śląska.
Nowy!!: Prawo lokacyjne i Środa Śląska · Zobacz więcej »
Henryk I Brodaty
Płyta nagrobna Henryka I Brodatego w kościele cysterek w Trzebnicy, miedzioryt Bartłomieja Strachowskiego, 1733 Henryk I Brodaty (Jędrzych I Brodaty, ur. między 1165 a 1170, zm. 19 marca 1238 w Krośnie Odrzańskim) – książę wrocławski w latach 1201–1238, opolski 1201–1202, kaliski 1206–1207 i od 1234, władca ziemi lubuskiej do 1206, 1210–1218 i od 1230, od 1231 książę krakowski, od 1234 w południowej Wielkopolsce po rzekę Wartę, od 1230 opieka nad Opolem, od 1232 opieka nad Sandomierzem, od 1234 pełnia władzy nad Opolszczyzną(przekazanie Kazimierzowicom w zamian ziemi kaliskiej pod swoim zwierzchnictwem), ze śląskiej linii dynastii Piastów, założyciel tzw.
Nowy!!: Prawo lokacyjne i Henryk I Brodaty · Zobacz więcej »
Henryk z Wierzbna (zm. 1319)
Henryk z Wierzbna także Henryk z Wierzbnej (ur. pod koniec lat 60. XIII w., zm. 23 września 1319) – biskup wrocławski w latach 1302–1319.
Nowy!!: Prawo lokacyjne i Henryk z Wierzbna (zm. 1319) · Zobacz więcej »
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Prawo lokacyjne i Język polski · Zobacz więcej »
Księga elbląska
Księga elbląska (Najstarszy Zwód (Spis) Prawa Polskiego, Prawo Polaków) – pomnik prawa średniowiecznego, podstawowe źródło poznania prawa polskiego okresu rozbicia dzielnicowego.
Nowy!!: Prawo lokacyjne i Księga elbląska · Zobacz więcej »
Księga henrykowska
Księga henrykowska, właśc.
Nowy!!: Prawo lokacyjne i Księga henrykowska · Zobacz więcej »
Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis
Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) – katalog rejestrów biskupstwa wrocławskiego sporządzony na początku XIV wieku w łacinie.
Nowy!!: Prawo lokacyjne i Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis · Zobacz więcej »
Lokacja (historia)
Lokacja – forma organizacyjno-prawna, nadawana poprzez prawo lokacyjne przez właściciela ziemi, zarówno już istniejącym, jak też nowo zakładanym wsiom i miastom w jego posiadłościach.
Nowy!!: Prawo lokacyjne i Lokacja (historia) · Zobacz więcej »
Lokacje łanów opuszczonych
Locationes mansorum desertorum Lokacje łanów opuszczonych – rękopis Mikołaja Kopernika z lat 1516–1521 należący do serii kapitulnych ksiąg gospodarczych z przełomu XV i XVI wieku.
Nowy!!: Prawo lokacyjne i Lokacje łanów opuszczonych · Zobacz więcej »
Lubeka
Ratusz Lubeka (poł. Ljubice; dolnoniem. Lübeck, Lübeek) – miasto na prawach powiatu (niem. kreisfreie Stadt) w północnych Niemczech, w kraju związkowym Szlezwik-Holsztyn.
Nowy!!: Prawo lokacyjne i Lubeka · Zobacz więcej »
Magdeburg
Magdeburg – miasto na prawach powiatu w Niemczech, leżąca nad Łabąstolica kraju związkowego Saksonia-Anhalt.
Nowy!!: Prawo lokacyjne i Magdeburg · Zobacz więcej »
Prawo średzkie
Książę Kazimierz II łęczycki nadaje immunitet i prawo średzkie wsiom klasztoru sulejowskiego Górze, Puczniewowi i Kępie, dokument z 24 czerwca 1292 roku Prawo średzkie (łac. ius Novi Fori, ius sredense, niem. Neumarkt-Magdeburger Recht) – odmiana prawa niemieckiego powstała w Środzie Śląskiej na wzór praw obowiązujących w Halle na początku XIII wieku.
Nowy!!: Prawo lokacyjne i Prawo średzkie · Zobacz więcej »
Prawo chełmińskie
Prusy – obszar, na którym wykształciło się prawo chełmińskie i głównie w nim oddziaływało. zakonu krzyżackiego i pierwotny wystawca przywileju chełmińskiego w 1233 r. Łącko (1371). Prawo chełmińskie,, – odmiana prawa magdeburskiego powstała około 1233 w Chełmnie i Toruniu, używana głównie na Pomorzu, Prusach, Mazowszu, Warmii i Podlasiu.
Nowy!!: Prawo lokacyjne i Prawo chełmińskie · Zobacz więcej »
Prawo lubeckie
Prawo lubeckie (niem. Lübisches Recht) – niemieckie prawo lokacyjne, obok prawa magdeburskiego najbardziej rozpowszechnione.
Nowy!!: Prawo lokacyjne i Prawo lubeckie · Zobacz więcej »
Prawo magdeburskie
prawa polskiego na niemieckie (Archiwum Główne Akt Dawnych) Prawo magdeburskie (prawo niemieckie) – średniowieczne prawo miejskie, wzorowane na prawie Magdeburga.
Nowy!!: Prawo lokacyjne i Prawo magdeburskie · Zobacz więcej »
Prawo Polski protofeudalnej
Łącko (1371). Przydonicę z prawa polskiego na niemieckie (1336). Prawo Polski protofeudalnej (łac. iure polonico) – tradycyjne, lokalne prawo słowiańskie wywodzące się jeszcze ze wspólnotowego okresu plemiennego i działające przy niewielkim zróżnicowaniu społecznym.
Nowy!!: Prawo lokacyjne i Prawo Polski protofeudalnej · Zobacz więcej »
Prawo wołoskie
Akt sprzedaży ziemi we wsi Odrzechowa, 1549 Prawo wołoskie – prawo osadnicze; zbiór norm regulujący stosunki pomiędzy właścicielem a osadnikami (najczęściej byli to Wołosi, Górale, Rusini, Bojkowie, Huculi).
Nowy!!: Prawo lokacyjne i Prawo wołoskie · Zobacz więcej »
Przywilej
Stanisława Sarnickiego ''Statuta i metryka przywilejów koronnych'' z 1594 Przywilej, łac. privilegium – prawo (dokument) lub ugoda w prawie nadane przez monarchę określonej grupie społecznej (stanowi) obowiązujące na danej ziemi lub w całym kraju (przywilej generalny).
Nowy!!: Prawo lokacyjne i Przywilej · Zobacz więcej »
Wieś pruska
Wieś pruska – wieś służebna lokowana na prawie pruskim, będącym, obok prawa chełmińskiego i magdeburskiego, jednym z najczęstszych sposobów zakładania wsi w państwie krzyżackim oraz na Warmii (dominium biskupie).
Nowy!!: Prawo lokacyjne i Wieś pruska · Zobacz więcej »
Zwierciadło saskie
Eike von Repkow autor Zwierciadła saskiego ''Saschenspegel'', ok. 1300 Wybór króla. U góry: trzej elektorzy duchowni podczas wyboru wskazująna króla. Środek: palatyn reński jako stolnik Rzeszy przekazuje złotąmisę, za nim książę saski z berłem marszałka i margrabia brandenburski jako komornik Rzeszy trzyma misę z gorącąwodą. Na dole: nowy król przed panami Rzeszy Scena założenie wsi na podstawie Zwierciadła saskiego (lokatora/zasadźcę przedstawia postać mężczyzny z czapkąna głowie), rok 1300. Zwierciadło saskie (dolnoniemiecki Sassenspegel) – spis prawa zwyczajowego z terenu Saksonii (między Wezerąa Łabą).
Nowy!!: Prawo lokacyjne i Zwierciadło saskie · Zobacz więcej »
Przekierowuje tutaj:
Akt lokacyjny, Prawa lokacyjne, Przywilej lokacyjny, Przywilej lokujący.
