Podobieństwa między Język czeski i Język praindoeuropejski
Język czeski i Język praindoeuropejski mają 23 rzeczy wspólne (w Unionpedia): Akcent wyrazowy, Deklinacja (językoznawstwo), Dyftong, Fonetyka, Iloczas, Język (mowa), Język niemiecki, Język polski, Język staro-cerkiewno-słowiański, Języki bałtosłowiańskie, Języki fleksyjne, Języki indoeuropejskie, Języki południowosłowiańskie, Języki słowiańskie, Językoznawstwo, Koniugacja (językoznawstwo), Palatalizacja, Samogłoska, Słownictwo, Spółgłoska, Sylaba, Wyraz, Zapożyczenie językowe.
Akcent wyrazowy
Akcent wyrazowy (od „zaśpiew”) – wyróżnienie za pomocąśrodków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu lub syntagmy.
Akcent wyrazowy i Język czeski · Akcent wyrazowy i Język praindoeuropejski ·
Deklinacja (językoznawstwo)
Deklinacja (od „odmieniać”) – odmiana wyrazu (imienia) przez przypadki i liczby.
Deklinacja (językoznawstwo) i Język czeski · Deklinacja (językoznawstwo) i Język praindoeuropejski ·
Dyftong
Dyftong, dwugłoska (diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski.
Dyftong i Język czeski · Dyftong i Język praindoeuropejski ·
Fonetyka
rezonansu magnetycznego. Daniela Jonesa. Fonetyka (dawniej głosownia) – jeden z działów lingwistyki, zajmujący się badaniem dźwięków mowy ludzkiej (zwanych głoskami) od strony ich artykulacji (tj. sposobu wytwarzania za pomocąnarządów mowy - fonetyka artykulacyjna), ich cech fizycznych (dokładniej: akustycznych – fonetyka akustyczna), ich odbierania (fonetyka audytywna).
Fonetyka i Język czeski · Fonetyka i Język praindoeuropejski ·
Iloczas
Iloczas – zjawisko prozodyjne, charakteryzujące się różnicowaniem długości trwania sylab lub głosek.
Iloczas i Język czeski · Iloczas i Język praindoeuropejski ·
Język (mowa)
Język – system budowania wypowiedzi, używany w procesie komunikacji.
Język (mowa) i Język czeski · Język (mowa) i Język praindoeuropejski ·
Język niemiecki
Język niemiecki (niem.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich.
Język czeski i Język niemiecki · Język niemiecki i Język praindoeuropejski ·
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Język czeski i Język polski · Język polski i Język praindoeuropejski ·
Język staro-cerkiewno-słowiański
Język staro-cerkiewno-słowiański, język scs., język starosłowiański – najstarszy literacki język słowiański, formujący się od połowy IX wieku, oparty głównie na słowiańskich gwarach okolic Sołunia (dzisiejsze Saloniki).
Język czeski i Język staro-cerkiewno-słowiański · Język praindoeuropejski i Język staro-cerkiewno-słowiański ·
Języki bałtosłowiańskie
Różne schematy możliwego pokrewieństwa języków bałtyckich i słowiańskich; Van Wijk, 1923 Języki bałtosłowiańskie, języki bałtycko-słowiańskie – hipotetyczna podrodzina językowa w obrębie języków indoeuropejskich, obejmująca języki bałtyckie i języki słowiańskie.
Język czeski i Języki bałtosłowiańskie · Język praindoeuropejski i Języki bałtosłowiańskie ·
Języki fleksyjne
Języki fleksyjne – języki syntetyczne cechujące się rozbudowanąstrukturąmorfologiczną, w której jednostki językowe służąjako środki wyrażające relacje syntaktyczne.
Język czeski i Języki fleksyjne · Język praindoeuropejski i Języki fleksyjne ·
Języki indoeuropejskie
Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.
Język czeski i Języki indoeuropejskie · Język praindoeuropejski i Języki indoeuropejskie ·
Języki południowosłowiańskie
Kontinuum dialektów południowosłowiańskich z głównymi grupami dialektów Słowianie Języki południowosłowiańskie – jedna z trzech grup języków słowiańskich (obok zachodnio- i wschodniosłowiańskich).
Język czeski i Języki południowosłowiańskie · Język praindoeuropejski i Języki południowosłowiańskie ·
Języki słowiańskie
Rozprzestrzenienie języków słowiańskich w Europie Słowianie Języki słowiańskie – grupa języków w obrębie podrodziny bałtosłowiańskiej rodziny języków indoeuropejskich.
Język czeski i Języki słowiańskie · Język praindoeuropejski i Języki słowiańskie ·
Językoznawstwo
Językoznawstwo, inaczej lingwistyka (od „język”) – nauka badająca język pod kątem jego jednostek, struktury, funkcji i rozwoju.
Język czeski i Językoznawstwo · Język praindoeuropejski i Językoznawstwo ·
Koniugacja (językoznawstwo)
Koniugacja (z łac.) – odmiana czasownika przez osoby, czasy, tryby, strony, liczby, aspekty i inne kategorie gramatyczne.
Język czeski i Koniugacja (językoznawstwo) · Język praindoeuropejski i Koniugacja (językoznawstwo) ·
Palatalizacja
Palatalizacja (zmiękczenie) – zjawisko wymowy danej głoski z dodatkowąartykulacjąśrodkowopodniebienną(obok głównego zbliżenia narządów mowy pojawia się zbliżenie środkowej części języka do podniebienia), np.
Język czeski i Palatalizacja · Język praindoeuropejski i Palatalizacja ·
Samogłoska
Samogłoska – głoska, przy powstawaniu której uczestnicząjedynie więzadła głosowe, a strumień powietrza swobodnie przepływa przez kanał głosowy.
Język czeski i Samogłoska · Język praindoeuropejski i Samogłoska ·
Słownictwo
Słownictwo, inaczej leksyka – ogół wyrazów danego języka; pojedyncza warstwa leksykalna (np. słownictwo neutralne, książkowe, ekspresywne itp.) lub wyrazy używane przez konkretnąosobę.
Język czeski i Słownictwo · Język praindoeuropejski i Słownictwo ·
Spółgłoska
Spółgłoska – dźwięk języka mówionego powstający w wyniku całkowitego lub częściowego zablokowania przepływu powietrza przez aparat mowy (kanał głosowy).
Język czeski i Spółgłoska · Język praindoeuropejski i Spółgłoska ·
Sylaba
Struktura sylaby Sylaba (syllabḗ), zgłoska – element struktury fonologicznej aktu komunikacyjnego, który pomimo pozornej oczywistości wciąż nie ma ustalonej jednoznacznej definicji.
Język czeski i Sylaba · Język praindoeuropejski i Sylaba ·
Wyraz
Wyraz – wieloznaczny termin językoznawczy; jest to wspólna nazwa (hiperonim) kilku powiązanych pojęć o różnych znaczeniach.
Język czeski i Wyraz · Język praindoeuropejski i Wyraz ·
Zapożyczenie językowe
Zapożyczenie językowe, inaczej pożyczka, wyraz obcy – element językowy zaczerpnięty z języka obcego, który zadomowił się w mniejszym lub większym stopniu jako element języka rodzimego.
Język czeski i Zapożyczenie językowe · Język praindoeuropejski i Zapożyczenie językowe ·
Powyższa lista odpowiedzi na następujące pytania
- W co wygląda jak Język czeski i Język praindoeuropejski
- Co ma wspólnego Język czeski i Język praindoeuropejski
- Podobieństwa między Język czeski i Język praindoeuropejski
Porównanie Język czeski i Język praindoeuropejski
Język czeski posiada 137 relacji, a Język praindoeuropejski ma 399. Co mają wspólnego 23, indeks Jaccard jest 4.29% = 23 / (137 + 399).
Referencje
Ten artykuł pokazuje związek między Język czeski i Język praindoeuropejski. Aby uzyskać dostęp do każdego artykułu z którą ekstrahowano informacji, proszę odwiedzić: