Język czeski i Języki indoeuropejskie

Skróty: Różnice, Podobieństwa, Jaccard Podobieństwo Współczynnik, Referencje.

Różnica między Język czeski i Języki indoeuropejskie

Język czeski vs. Języki indoeuropejskie

Europy Środkowo-Wschodniej samogłosek według ''The Handbook of the International Phonetic Association''. Język czeski (cz.) – język z grupy zachodniosłowiańskiej, stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej. Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.

Akcent wyrazowy

Akcent wyrazowy (od „zaśpiew”) – wyróżnienie za pomocąśrodków fonetycznych niektórych sylab w obrębie wyrazu lub syntagmy.

Akcent wyrazowy i Język czeski · Akcent wyrazowy i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »

Alfabet łaciński

kraje, gdzie alfabet łaciński jest używany dodatkowo, obok innego oficjalnego Przykłady liter alfabetu łacińskiego Albrechta Dürera Alfabet łaciński, pismo łacińskie, łacinka, alfabet rzymski – alfabet, system znaków służących do zapisu większości języków europejskich oraz wielu innych.

Alfabet łaciński i Język czeski · Alfabet łaciński i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »

Deklinacja (językoznawstwo)

Deklinacja (od „odmieniać”) – odmiana wyrazu (imienia) przez przypadki i liczby.

Deklinacja (językoznawstwo) i Język czeski · Deklinacja (językoznawstwo) i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »

Dyftong

Dyftong, dwugłoska (diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski.

Dyftong i Język czeski · Dyftong i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »

Fonetyka

rezonansu magnetycznego. Daniela Jonesa. Fonetyka (dawniej głosownia) – jeden z działów lingwistyki, zajmujący się badaniem dźwięków mowy ludzkiej (zwanych głoskami) od strony ich artykulacji (tj. sposobu wytwarzania za pomocąnarządów mowy - fonetyka artykulacyjna), ich cech fizycznych (dokładniej: akustycznych – fonetyka akustyczna), ich odbierania (fonetyka audytywna).

Fonetyka i Język czeski · Fonetyka i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »

Iloczas

Iloczas – zjawisko prozodyjne, charakteryzujące się różnicowaniem długości trwania sylab lub głosek.

Iloczas i Język czeski · Iloczas i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »

Język (mowa)

Język – system budowania wypowiedzi, używany w procesie komunikacji.

Język (mowa) i Język czeski · Język (mowa) i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »

Język kaszubski

Język kaszubski, dialekt kaszubski (kaszub.) – mowa zachodniosłowiańska i lechicka o spornym statusie – w zależności od przyjętych kryteriów uznawana za odrębny język lub dialekt języka polskiego.

Język czeski i Język kaszubski · Język kaszubski i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »

Język literacki

Język literacki – wieloznaczny termin lingwistyczny.

Język czeski i Język literacki · Język literacki i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »

Język niemiecki

Język niemiecki (niem.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich.

Język czeski i Język niemiecki · Język niemiecki i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »

Język polski

Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.

Język czeski i Język polski · Język polski i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »

Język praindoeuropejski

Język praindoeuropejski (skrót: pie) – prajęzyk, hipotetyczny ostatni wspólny przodek wszystkich języków indoeuropejskich.

Język czeski i Język praindoeuropejski · Język praindoeuropejski i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »

Język słowacki

Europy Środkowo-Wschodniej Język słowacki (słow., też) – język należący do zachodniosłowiańskiej grupy językowej.

Język czeski i Język słowacki · Język słowacki i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »

Język staro-cerkiewno-słowiański

Język staro-cerkiewno-słowiański, język scs., język starosłowiański – najstarszy literacki język słowiański, formujący się od połowy IX wieku, oparty głównie na słowiańskich gwarach okolic Sołunia (dzisiejsze Saloniki).

Język czeski i Język staro-cerkiewno-słowiański · Język staro-cerkiewno-słowiański i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »

Języki łużyckie

'''Serbołużyckie''' Języki łużyckie – grupa obejmująca dwa blisko spokrewnione języki zachodniosłowiańskie: górnołużycki i dolnołużycki.

Język czeski i Języki łużyckie · Języki indoeuropejskie i Języki łużyckie · Zobacz więcej »

Języki bałtosłowiańskie

Różne schematy możliwego pokrewieństwa języków bałtyckich i słowiańskich; Van Wijk, 1923 Języki bałtosłowiańskie, języki bałtycko-słowiańskie – hipotetyczna podrodzina językowa w obrębie języków indoeuropejskich, obejmująca języki bałtyckie i języki słowiańskie.

Język czeski i Języki bałtosłowiańskie · Języki bałtosłowiańskie i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »

Języki fleksyjne

Języki fleksyjne – języki syntetyczne cechujące się rozbudowanąstrukturąmorfologiczną, w której jednostki językowe służąjako środki wyrażające relacje syntaktyczne.

Język czeski i Języki fleksyjne · Języki fleksyjne i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »

Języki południowosłowiańskie

Kontinuum dialektów południowosłowiańskich z głównymi grupami dialektów Słowianie Języki południowosłowiańskie – jedna z trzech grup języków słowiańskich (obok zachodnio- i wschodniosłowiańskich).

Język czeski i Języki południowosłowiańskie · Języki indoeuropejskie i Języki południowosłowiańskie · Zobacz więcej »

Języki słowiańskie

Rozprzestrzenienie języków słowiańskich w Europie Słowianie Języki słowiańskie – grupa języków w obrębie podrodziny bałtosłowiańskiej rodziny języków indoeuropejskich.

Język czeski i Języki słowiańskie · Języki indoeuropejskie i Języki słowiańskie · Zobacz więcej »

Języki zachodniosłowiańskie

Europy Środkowo-Wschodniej Języki zachodniosłowiańskie – jeden z trzech zespołów języków słowiańskich (obok języków wschodnio- i południowosłowiańskich), którymi posługuje się około 56 mln mówiących w Europie Środkowej.

Język czeski i Języki zachodniosłowiańskie · Języki indoeuropejskie i Języki zachodniosłowiańskie · Zobacz więcej »

Językoznawstwo

Językoznawstwo, inaczej lingwistyka (od „język”) – nauka badająca język pod kątem jego jednostek, struktury, funkcji i rozwoju.

Język czeski i Językoznawstwo · Języki indoeuropejskie i Językoznawstwo · Zobacz więcej »

Jer (głoska)

Jer – jedna z dwóch samogłosek występujących w języku prasłowiańskim, które różniły się od wszystkich pozostałych samogłosek krótszym czasem wymawiania.

Jer (głoska) i Język czeski · Jer (głoska) i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »

Koniugacja (językoznawstwo)

Koniugacja (z łac.) – odmiana czasownika przez osoby, czasy, tryby, strony, liczby, aspekty i inne kategorie gramatyczne.

Język czeski i Koniugacja (językoznawstwo) · Języki indoeuropejskie i Koniugacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Palatalizacja

Palatalizacja (zmiękczenie) – zjawisko wymowy danej głoski z dodatkowąartykulacjąśrodkowopodniebienną(obok głównego zbliżenia narządów mowy pojawia się zbliżenie środkowej części języka do podniebienia), np.

Język czeski i Palatalizacja · Języki indoeuropejskie i Palatalizacja · Zobacz więcej »

Samogłoska

Samogłoska – głoska, przy powstawaniu której uczestnicząjedynie więzadła głosowe, a strumień powietrza swobodnie przepływa przez kanał głosowy.

Język czeski i Samogłoska · Języki indoeuropejskie i Samogłoska · Zobacz więcej »

Słowianie

południowosłowiańskim językiem urzędowym Słowianie – grupa etnolingwistyczna w obrębie ludów indoeuropejskich posługujących się językami słowiańskimi.

Język czeski i Słowianie · Języki indoeuropejskie i Słowianie · Zobacz więcej »

Słownictwo

Słownictwo, inaczej leksyka – ogół wyrazów danego języka; pojedyncza warstwa leksykalna (np. słownictwo neutralne, książkowe, ekspresywne itp.) lub wyrazy używane przez konkretnąosobę.

Język czeski i Słownictwo · Języki indoeuropejskie i Słownictwo · Zobacz więcej »

Sonant

Sonant, inaczej spółgłoska sylabiczna – spółgłoska zgłoskotwórcza, tworząca sylabę.

Język czeski i Sonant · Języki indoeuropejskie i Sonant · Zobacz więcej »

Spółgłoska

Spółgłoska – dźwięk języka mówionego powstający w wyniku całkowitego lub częściowego zablokowania przepływu powietrza przez aparat mowy (kanał głosowy).

Język czeski i Spółgłoska · Języki indoeuropejskie i Spółgłoska · Zobacz więcej »

Sylaba

Struktura sylaby Sylaba (syllabḗ), zgłoska – element struktury fonologicznej aktu komunikacyjnego, który pomimo pozornej oczywistości wciąż nie ma ustalonej jednoznacznej definicji.

Język czeski i Sylaba · Języki indoeuropejskie i Sylaba · Zobacz więcej »

Unia Europejska

Komisji Europejskiej Parlamentu Europejskiego w Strasburgu Unia Europejska, UE (ang. European Union, EU) – gospodarczo-polityczny związek 27 demokratycznych państw europejskich.

Język czeski i Unia Europejska · Języki indoeuropejskie i Unia Europejska · Zobacz więcej »

Wyraz

Wyraz – wieloznaczny termin językoznawczy; jest to wspólna nazwa (hiperonim) kilku powiązanych pojęć o różnych znaczeniach.

Język czeski i Wyraz · Języki indoeuropejskie i Wyraz · Zobacz więcej »

Zapożyczenie językowe

Zapożyczenie językowe, inaczej pożyczka, wyraz obcy – element językowy zaczerpnięty z języka obcego, który zadomowił się w mniejszym lub większym stopniu jako element języka rodzimego.

Język czeski i Zapożyczenie językowe · Języki indoeuropejskie i Zapożyczenie językowe · Zobacz więcej »