Szybszy dostęp niż przeglądarce!Podobieństwa między Język islandzki i Języki indoeuropejskie
Język islandzki i Języki indoeuropejskie mają 26 rzeczy wspólne (w Unionpedia): Alfabet łaciński, Czas (językoznawstwo), Dźwięczność, Dyftong, Iloczas, Język (mowa), Język niemiecki, Język norweski, Język pragermański, Język staronordyjski, Języki germańskie, Języki północnogermańskie, Końcówka fleksyjna, Paradygmat fleksyjny, Przydech, Przypadek, Rodzaj gramatyczny, Spółgłoska krtaniowa, Spółgłoska miękkopodniebienna, Spółgłoska nosowa, Spółgłoska szczelinowa, Spółgłoska wargowa, Spółgłoska zwarta, Strona (językoznawstwo), Strona medialna, Tryb (językoznawstwo).
Alfabet łaciński
kraje, gdzie alfabet łaciński jest używany dodatkowo, obok innego oficjalnego Przykłady liter alfabetu łacińskiego Albrechta Dürera Alfabet łaciński, pismo łacińskie, łacinka, alfabet rzymski – alfabet, system znaków służących do zapisu większości języków europejskich oraz wielu innych.
Alfabet łaciński i Język islandzki · Alfabet łaciński i Języki indoeuropejskie ·
Czas (językoznawstwo)
Czas – kategoria językowa określająca w czasie czynność, zjawisko lub stan, o których mowa w zdaniu.
Czas (językoznawstwo) i Język islandzki · Czas (językoznawstwo) i Języki indoeuropejskie ·
Dźwięczność
Dźwięczność (fonacja) – jedna z cech artykulacji głosek związana z pracąwięzadeł głosowych.
Dźwięczność i Język islandzki · Dźwięczność i Języki indoeuropejskie ·
Dyftong
Dyftong, dwugłoska (diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski.
Dyftong i Język islandzki · Dyftong i Języki indoeuropejskie ·
Iloczas
Iloczas – zjawisko prozodyjne, charakteryzujące się różnicowaniem długości trwania sylab lub głosek.
Iloczas i Język islandzki · Iloczas i Języki indoeuropejskie ·
Język (mowa)
Język – system budowania wypowiedzi, używany w procesie komunikacji.
Język (mowa) i Język islandzki · Język (mowa) i Języki indoeuropejskie ·
Język niemiecki
Język niemiecki (niem.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich.
Język islandzki i Język niemiecki · Język niemiecki i Języki indoeuropejskie ·
Język norweski
Język norweski (norw.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.
Język islandzki i Język norweski · Język norweski i Języki indoeuropejskie ·
Język pragermański
Język pragermański – rekonstruowany wspólny język ludów germańskich, wywodzący się z języka praindoeuropejskiego.
Język islandzki i Język pragermański · Język pragermański i Języki indoeuropejskie ·
Język staronordyjski
Język staronordyjski (staronordycki) – język z północnej grupy języków germańskich, używany przez mieszkańców Skandynawii i obszarów przez nich zasiedlonych między VIII i XIV wiekiem.
Język islandzki i Język staronordyjski · Język staronordyjski i Języki indoeuropejskie ·
Języki germańskie
Języki germańskie – grupa języków w obrębie języków indoeuropejskich, którymi posługuje się kilkaset milionów mówiących na całym świecie.
Język islandzki i Języki germańskie · Języki germańskie i Języki indoeuropejskie ·
Języki północnogermańskie
Języki północnogermańskie (języki nordyjskie, nordyckie, skandynawskie) – północna grupa języków germańskich, którymi posługuje się blisko 18 mln ludzi zamieszkujących kraje skandynawskie i Islandię.
Język islandzki i Języki północnogermańskie · Języki indoeuropejskie i Języki północnogermańskie ·
Końcówka fleksyjna
Końcówka fleksyjna – morfem końcowy wyrazu w językach fleksyjnych, podlegający wymianie w drodze koniugacji lub deklinacji.
Język islandzki i Końcówka fleksyjna · Języki indoeuropejskie i Końcówka fleksyjna ·
Paradygmat fleksyjny
Paradygmat fleksyjny leksemu – zbiór wszystkich form fleksyjnych danego wyrazu.
Język islandzki i Paradygmat fleksyjny · Języki indoeuropejskie i Paradygmat fleksyjny ·
Przydech
Przydech (aspiracja) – zjawisko fonetyczne polegające na energicznym rozwarciu wcześniej zwartych narządów mowy, co daje słaby dźwięk h towarzyszący artykulacji danej spółgłoski zwartej.
Język islandzki i Przydech · Języki indoeuropejskie i Przydech ·
Przypadek
Przypadek – kategoria gramatyczna, przez którąodmieniająsię rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki, zaimki, imiesłowy (określane przez to zbiorczym mianem imion), a niekiedy też czasowniki (co w języku polskim nie występuje), będąca odzwierciedleniem ich różnorodnych funkcji.
Język islandzki i Przypadek · Języki indoeuropejskie i Przypadek ·
Rodzaj gramatyczny
Rodzaj gramatyczny – kategoria gramatyczna, która wyznacza podział rzeczowników na kilka grup.
Język islandzki i Rodzaj gramatyczny · Języki indoeuropejskie i Rodzaj gramatyczny ·
Spółgłoska krtaniowa
Spółgłoska krtaniowa lub laryngalna – spółgłoska artykułowana w głośni.
Język islandzki i Spółgłoska krtaniowa · Języki indoeuropejskie i Spółgłoska krtaniowa ·
Spółgłoska miękkopodniebienna
Spółgłoska miękkopodniebienna lub welarna – spółgłoska, której wymowa polega na zbliżeniu języka do podniebienia miękkiego (łac. velum).
Język islandzki i Spółgłoska miękkopodniebienna · Języki indoeuropejskie i Spółgłoska miękkopodniebienna ·
Spółgłoska nosowa
Spółgłoski nosowe (sonanty nosowe) – nosowe spółgłoski zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w jamie ustnej, jednak w odróżnieniu od spółgłosek zwartych otworzony zostaje równocześnie tor nosowy, tj.
Język islandzki i Spółgłoska nosowa · Języki indoeuropejskie i Spółgłoska nosowa ·
Spółgłoska szczelinowa
Spółgłoski szczelinowe (spółgłoski trące, frykatywne) powstają, gdy narządy mowy w czasie artykulacji tworządostatecznie wąskąszczelinę, by powstał szum, tarcie.
Język islandzki i Spółgłoska szczelinowa · Języki indoeuropejskie i Spółgłoska szczelinowa ·
Spółgłoska wargowa
Termin spółgłoska wargowa odnosi się do sposobu artykulacji spółgłosek polegającego na zbliżeniu warg do siebie (spółgłoska dwuwargowa) lub górnych zębów do dolnej wargi (spółgłoska wargowo-zębowa).
Język islandzki i Spółgłoska wargowa · Języki indoeuropejskie i Spółgłoska wargowa ·
Spółgłoska zwarta
Spółgłoski zwarte powstają, gdy w czasie artykulacji dochodzi do blokady przepływu powietrza przez jamę ustnąi nosową(zwarcia, implozji), po czym następuje gwałtowne jej przerwanie (rozwarcie, wybuch, eksplozja, plozja).
Język islandzki i Spółgłoska zwarta · Języki indoeuropejskie i Spółgłoska zwarta ·
Strona (językoznawstwo)
Strona (diateza) – kategoria gramatyczna, która sygnalizuje różnice w hierarchizacji argumentów predykatu wyrażane za pomocąśrodków formalnych, tj.
Język islandzki i Strona (językoznawstwo) · Języki indoeuropejskie i Strona (językoznawstwo) ·
Strona medialna
Strona medialna – istniejąca w języku praindoeuropejskim strona gramatyczna.
Język islandzki i Strona medialna · Języki indoeuropejskie i Strona medialna ·
Tryb (językoznawstwo)
Tryb – kategoria gramatyczna czasownika wyrażająca stosunek mówiącego do treści wypowiedzenia.
Język islandzki i Tryb (językoznawstwo) · Języki indoeuropejskie i Tryb (językoznawstwo) ·
Powyższa lista odpowiedzi na następujące pytania
- W co wygląda jak Język islandzki i Języki indoeuropejskie
- Co ma wspólnego Język islandzki i Języki indoeuropejskie
- Podobieństwa między Język islandzki i Języki indoeuropejskie
Porównanie Język islandzki i Języki indoeuropejskie
Język islandzki posiada 68 relacji, a Języki indoeuropejskie ma 1027. Co mają wspólnego 26, indeks Jaccard jest 2.37% = 26 / (68 + 1027).
Referencje
Ten artykuł pokazuje związek między Język islandzki i Języki indoeuropejskie. Aby uzyskać dostęp do każdego artykułu z którą ekstrahowano informacji, proszę odwiedzić:
