Szybszy dostęp niż przeglądarce!
74 kontakty: Abessivus, Ablatyw, Adessivus, Aglutynacyjność, Allatyw, Łacina, Biernik, Celownik (przypadek), Dopełniacz (przypadek), Dopełniacz saksoński, Dopełnienie (językoznawstwo), Elativus, Essivus, Fleksja, Grecja, Grecy, Illativus, Imiesłów, Inessivus, Język angielski, Język arabski, Język łotewski, Język baskijski, Język białoruski, Język bułgarski, Język czeczeński, Język czeski, Język fiński, Język francuski, Język grecki, Język grecki klasyczny, Język lezgiński, Język litewski, Język macedoński, Język niemiecki, Język norweski, Język nowogrecki, Język polski, Język praindoeuropejski, Język pruski, Język rosyjski, Język rumuński, Język słowacki, Język słoweński, Język serbsko-chorwacki, Język tabasarański, Język ukraiński, Język włoski, Język węgierski, Język wilamowski, ..., Języki indoeuropejskie, Języki ugrofińskie, Kategoria gramatyczna, Liczba mnoga, Liczebnik, Lista przypadków, Mianownik (przypadek), Miejscownik, Narzędnik, Orzeczenie (językoznawstwo), Partitivus, Podmiot (językoznawstwo), Poimek, Prolativus, Przyimek, Przymiotnik, Przypadek (film), Rzeczownik, Sanskryt klasyczny, Synkretyzm przypadków, Translativus, Wołacz, Wrostek (językoznawstwo), Zaimek. Rozwiń indeks (24 jeszcze) »
Abessivus
Abessivus (caritivus, caritativus) – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający brak danego desygnatu.
Nowy!!: Przypadek i Abessivus · Zobacz więcej »
Ablatyw
right Ablatyw (łac. ablativus, w języku polskim nazywany także pochodnikiem lub oddalnikiem) – przypadek w językach aglutynacyjnych i niektórych fleksyjnych, wyraża odchodzenie i oddzielanie się od czegoś (odwrotnie niż allatyw).
Nowy!!: Przypadek i Ablatyw · Zobacz więcej »
Adessivus
Adessivus – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający przebywanie desygnatu na powierzchni pewnego określonego obiektu.
Nowy!!: Przypadek i Adessivus · Zobacz więcej »
Aglutynacyjność
Aglutynacyjność (dosł. sklejanie), aglutynacja – w językoznawstwie proces morfologiczny polegający na stosowaniu różnego rodzaju afiksów, określających funkcję składniowąwyrazu w wypowiedzeniu.
Nowy!!: Przypadek i Aglutynacyjność · Zobacz więcej »
Allatyw
right Allatyw (Allativus) – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający przemieszczanie się desygnatu w kierunku do i do wewnątrz pewnego określonego obiektu (odwrotnie niż ablatyw).
Nowy!!: Przypadek i Allatyw · Zobacz więcej »
Łacina
Łacina, język łaciński (łac.) – język indoeuropejski z latynofaliskiej podgrupy języków italskich.
Nowy!!: Przypadek i Łacina · Zobacz więcej »
Biernik
Biernik – czwarty przypadek deklinacji.
Nowy!!: Przypadek i Biernik · Zobacz więcej »
Celownik (przypadek)
Celownik – jeden z przypadków deklinacji, forma używana jako dopełnienie dalsze (Kasia dała Ali prezent) oraz do oznaczania celu pożytku lub szkody (np. dzieci zepsuły mu telewizor – mu nie dotyczy tu bezpośrednio akcji, a jedynie jej skutków).
Nowy!!: Przypadek i Celownik (przypadek) · Zobacz więcej »
Dopełniacz (przypadek)
Dopełniacz – drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?.
Nowy!!: Przypadek i Dopełniacz (przypadek) · Zobacz więcej »
Dopełniacz saksoński
Dopełniacz saksoński, zwany również dopełniaczem fleksyjnym lub possessive -s – sposób tworzenia dopełniacza w języku angielskim.
Nowy!!: Przypadek i Dopełniacz saksoński · Zobacz więcej »
Dopełnienie (językoznawstwo)
Dopełnienie – część zdania oznaczająca przedmiot czynności wyrażonej orzeczeniem zdania w stronie czynnej w sposób bezpośredni bądź pośredni.
Nowy!!: Przypadek i Dopełnienie (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Elativus
Elativus – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający opuszczenie przez desygnat pewnego określonego obiektu.
Nowy!!: Przypadek i Elativus · Zobacz więcej »
Essivus
Essivus – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający występowanie desygnatu w pewnym stanie, służenie w jakimś celu.
Nowy!!: Przypadek i Essivus · Zobacz więcej »
Fleksja
Fleksja – system opozycji słów należących do jednego leksemu.
Nowy!!: Przypadek i Fleksja · Zobacz więcej »
Grecja
Grecja we wschodnim basenie śródziemnomorskim (zdjęcie satelitarne) Grecja (gr. Elláda, IPA: lub Ellás, IPA), Republika Grecka (Ellinikí Dimokratía, IPA) – państwo położone w południowo-wschodniej części Europy, na południowym krańcu Półwyspu Bałkańskiego.
Nowy!!: Przypadek i Grecja · Zobacz więcej »
Grecy
Grecy – naród używający jednego z języków grupy indoeuropejskiej.
Nowy!!: Przypadek i Grecy · Zobacz więcej »
Illativus
Illativus (illatiwus) – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający kierunek ruchu przedmiotu do wewnątrz jakiegoś obiektu.
Nowy!!: Przypadek i Illativus · Zobacz więcej »
Imiesłów
Imiesłów (łac. participium) – nieosobowa forma czasownika mająca cechy składniowe i fleksyjne przymiotnika.
Nowy!!: Przypadek i Imiesłów · Zobacz więcej »
Inessivus
Inessivus - przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający przebywanie desygnatu wewnątrz pewnego określonego obiektu.
Nowy!!: Przypadek i Inessivus · Zobacz więcej »
Język angielski
Wielkiej Brytanii symbolizujące język angielski ikona symbolizująca język angielski według standardu ISO 639-1 Język angielski, angielszczyzna (ang.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich, powszechnie używany w Wielkiej Brytanii, jej terytoriach zależnych oraz w wielu byłych koloniach i dominiach, m.in.
Nowy!!: Przypadek i Język angielski · Zobacz więcej »
Język arabski
Język arabski – język z rodziny języków semickich, w której zaliczany jest do grupy języków południowo-zachodnich według klasycznego podziału, bądź grupy języków zachodnich, centralnych według podziału Hetzrona i Voigta.
Nowy!!: Przypadek i Język arabski · Zobacz więcej »
Język łotewski
Język łotewski (łot. latviešu valoda) – język z grupy języków bałtyckich, którym posługuje się w sumie ok.
Nowy!!: Przypadek i Język łotewski · Zobacz więcej »
Język baskijski
Basque Country in Spain and France Język baskijski (nazwy własne, zależnie od dialektu) – język Basków, zamieszkujących kilka prowincji i departamentów na pograniczu Hiszpanii i Francji.
Nowy!!: Przypadek i Język baskijski · Zobacz więcej »
Język białoruski
Karski) Zasięg języka białoruskiego jako dialektu języka rosyjskiego, 1914 spisu powszechnego 1931 roku Granica pomiędzy gwarami białoruskimi i ukraińskimi (1980, Biaŭzienka) język pomocniczy (08.02.2010). Język białoruski (biał.) – język wschodniosłowiański używany głównie na Białorusi.
Nowy!!: Przypadek i Język białoruski · Zobacz więcej »
Język bułgarski
Język bułgarski (bułg.) – język z grupy języków południowosłowiańskich oraz bałkańskiej ligi językowej.
Nowy!!: Przypadek i Język bułgarski · Zobacz więcej »
Język czeczeński
Język czeczeński (czecz.) – język Czeczenów, zamieszkujących głównie autonomicznąrepublikę Czeczenii, wchodzącąw skład Federacji Rosyjskiej.
Nowy!!: Przypadek i Język czeczeński · Zobacz więcej »
Język czeski
Europy Środkowo-Wschodniej samogłosek według ''The Handbook of the International Phonetic Association''. Język czeski (cz.) – język z grupy zachodniosłowiańskiej, stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Przypadek i Język czeski · Zobacz więcej »
Język fiński
Język fiński na obszarze południowej Szwecji (stan na 2005) Język fiński (fiń.) – język należący do podgrupy języków bałtycko-fińskich, zaliczanej do podrodziny języków ugrofińskich z rodziny uralskiej.
Nowy!!: Przypadek i Język fiński · Zobacz więcej »
Język francuski
Języki i dialekty Francji Znajomość języka francuskiego w krajach Unii Europejskiej. Język francuski (fr. lub) – język pochodzenia indoeuropejskiego z grupy języków romańskich.
Nowy!!: Przypadek i Język francuski · Zobacz więcej »
Język grecki
Wyraz „Grecja” napisany po nowogrecku Wyraz „Cypr” napisany po nowogrecku Język grecki, greka (Hellenikè glõtta; nowogr. ελληνική γλώσσα, ellinikí glóssa lub ελληνικά, elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego.
Nowy!!: Przypadek i Język grecki · Zobacz więcej »
Język grecki klasyczny
Język grecki klasyczny, greka klasyczna – stadium rozwojowe języka greckiego używanego w okresie klasycznym (500 r. p.n.e. – 350 r. p.n.e.) starożytnej Grecji.
Nowy!!: Przypadek i Język grecki klasyczny · Zobacz więcej »
Język lezgiński
Język lezgiński (także: język lezgijski; lezg.) – język Lezginów, zamieszkujących południowo-wschodniączęść Dagestanu i północne rejony Azerbejdżanu.
Nowy!!: Przypadek i Język lezgiński · Zobacz więcej »
Język litewski
Język litewski (lit.) – język z grupy języków bałtyckich, którym posługuje się ok.
Nowy!!: Przypadek i Język litewski · Zobacz więcej »
Język macedoński
Język macedoński (mac.) – należy do grupy bułgarsko-macedońskiej (wschodniej) języków południowosłowiańskich.
Nowy!!: Przypadek i Język macedoński · Zobacz więcej »
Język niemiecki
Język niemiecki (niem.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich.
Nowy!!: Przypadek i Język niemiecki · Zobacz więcej »
Język norweski
Język norweski (norw.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.
Nowy!!: Przypadek i Język norweski · Zobacz więcej »
Język nowogrecki
Język nowogrecki, język grecki nowożytny, greka nowożytna, demotyk(a) (η Ελληνική γλώσσα, i Ellinikí glóssa; τα Ελληνικά, ta Elliniká) – język indoeuropejski używany współcześnie w Grecji (ok. 11 mln mówiących) i na Cyprze (ok. 750 tys.). Jest on jednocześnie językiem urzędowym tych państw (na Cyprze obok tureckiego).
Nowy!!: Przypadek i Język nowogrecki · Zobacz więcej »
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Przypadek i Język polski · Zobacz więcej »
Język praindoeuropejski
Język praindoeuropejski (skrót: pie) – prajęzyk, hipotetyczny ostatni wspólny przodek wszystkich języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Przypadek i Język praindoeuropejski · Zobacz więcej »
Język pruski
Język pruski, – wymarły język bałtyckich Prusów.
Nowy!!: Przypadek i Język pruski · Zobacz więcej »
Język rosyjski
Język rosyjski (ros., russkij jazyk; dawniej też: język wielkoruski) – język z grupy wschodniosłowiańskiej, będący urzędowym w Rosji, Kirgistanie, Kazachstanie i na Białorusi, a także jednym z pięciu języków oficjalnych i jednocześnie jednym z sześciu języków konferencyjnych Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Nowy!!: Przypadek i Język rosyjski · Zobacz więcej »
Język rumuński
Język rumuński, sporadycznie dakorumuński (rum.) – język z bałkańskiej gałęzi języków romańskich, którym posługuje się około 22,5 mln osób, zamieszkujących przede wszystkim Rumunię i Mołdawię, przyległe regiony Bułgarii, Serbii i Ukrainę, a także, w wyniku migracji w XXI wieku, Hiszpanię i Włochy.
Nowy!!: Przypadek i Język rumuński · Zobacz więcej »
Język słowacki
Europy Środkowo-Wschodniej Język słowacki (słow., też) – język należący do zachodniosłowiańskiej grupy językowej.
Nowy!!: Przypadek i Język słowacki · Zobacz więcej »
Język słoweński
Język słoweński (słoweń. lub) – język południowosłowiański, urzędowy w Słowenii i jeden z oficjalnych języków Unii Europejskiej.
Nowy!!: Przypadek i Język słoweński · Zobacz więcej »
Język serbsko-chorwacki
język chorwacki, język bośniacki, język serbski (2006) Język serbsko-chorwacki, serbochorwacki (serb.-chorw. /) – kontrowersyjny termin określający byty językowe używane przez Serbów, Chorwatów, Czarnogórców i Boszniaków.
Nowy!!: Przypadek i Język serbsko-chorwacki · Zobacz więcej »
Język tabasarański
Język tabasarański (nazwa własna: Табасаран чIал) – jeden z języków kaukaskich, używany przez Tabasaranów w południowym Dagestanie oraz w północnym Azerbejdżanie.
Nowy!!: Przypadek i Język tabasarański · Zobacz więcej »
Język ukraiński
Język ukraiński (ukr.) – język z grupy wschodniosłowiańskiej.
Nowy!!: Przypadek i Język ukraiński · Zobacz więcej »
Język włoski
Mapa zasięgu występowania języka włoskiego Język włoski (wł.) – język romański objęty statusem urzędowego we Włoszech, San Marino, Watykanie (obok łaciny), Szwajcarii (obok francuskiego, niemieckiego i romansz), Monako (obok francuskiego i monegaskiego) oraz na Istrii, należącej do Chorwacji i Słowenii.
Nowy!!: Przypadek i Język włoski · Zobacz więcej »
Język węgierski
Europy Środkowo-Wschodniej Język węgierski (węg.) – język należący do grupy języków ugryjskich, zaliczanej do podrodziny ugrofińskiej (w ramach rodziny uralskiej).
Nowy!!: Przypadek i Język węgierski · Zobacz więcej »
Język wilamowski
Język wilamowski, rzadziej też etnolekt wilamowski, błędnie język wilamowicki (nazwa własna) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich używany wyspowo w miasteczku Wilamowice koło Bielska-Białej.
Nowy!!: Przypadek i Język wilamowski · Zobacz więcej »
Języki indoeuropejskie
Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.
Nowy!!: Przypadek i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »
Języki ugrofińskie
języki fińskie Języki bałtycko-fińskie obecnie Północna Europa na początku IX wieku Języki ugrofińskie – grupa języków w obrębie języków uralskich lub uralsko-jukagirskich (liga uralo-ałtajska).
Nowy!!: Przypadek i Języki ugrofińskie · Zobacz więcej »
Kategoria gramatyczna
Kategoria gramatyczna – typ cech semantycznych słowa, realizowanych w warstwie jego morfologii i wzajemnie wykluczających się.
Nowy!!: Przypadek i Kategoria gramatyczna · Zobacz więcej »
Liczba mnoga
Liczba mnoga – szereg form fleksyjnych oznaczających wielość przedmiotów.
Nowy!!: Przypadek i Liczba mnoga · Zobacz więcej »
Liczebnik
Liczebnik – część mowy określająca cechy ilościowe desygnatu: liczbę, ilość, liczebność, wielokrotność lub kolejność.
Nowy!!: Przypadek i Liczebnik · Zobacz więcej »
Lista przypadków
Oto lista przypadków używanych w różnych językach fleksyjnych lub aglutynacyjnych posiadających deklinację.
Nowy!!: Przypadek i Lista przypadków · Zobacz więcej »
Mianownik (przypadek)
Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu.
Nowy!!: Przypadek i Mianownik (przypadek) · Zobacz więcej »
Miejscownik
Miejscownik – forma używana do opisu miejsca akcji.
Nowy!!: Przypadek i Miejscownik · Zobacz więcej »
Narzędnik
Narzędnik – w językoznawstwie przypadek używany m.in.
Nowy!!: Przypadek i Narzędnik · Zobacz więcej »
Orzeczenie (językoznawstwo)
Orzeczenie – w składni – część zdania, która wyraża czynność podmiotu.
Nowy!!: Przypadek i Orzeczenie (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Partitivus
Partitivus, partytyw, cząstkownik - przypadek występujący w niektórych grupach językowych (np. w języku fińskim).
Nowy!!: Przypadek i Partitivus · Zobacz więcej »
Podmiot (językoznawstwo)
Podmiot – część zdania, która w zdaniu w stronie czynnej oznacza wykonawcę czynności wyrażonej orzeczeniem, obiekt podlegający procesowi wyrażonemu orzeczeniem lub znajdujący się w stanie wyrażonym orzeczeniem.
Nowy!!: Przypadek i Podmiot (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Poimek
Poimek – nieodmienna część mowy, która łączy się z wyrazem i zmienia jego sens.
Nowy!!: Przypadek i Poimek · Zobacz więcej »
Prolativus
Prolativus – jeden z przypadków w deklinacji występujący przede wszystkim w językach ugrofińskich.
Nowy!!: Przypadek i Prolativus · Zobacz więcej »
Przyimek
Przyimek – nieodmienna i niesamodzielna część mowy, która łączy się z innymi wyrazami i nadaje im inny sens.
Nowy!!: Przypadek i Przyimek · Zobacz więcej »
Przymiotnik
Przymiotnik – część mowy określająca cechy istot żywych, rzeczy, zjawisk, pojęć i stanów.
Nowy!!: Przypadek i Przymiotnik · Zobacz więcej »
Przypadek (film)
Przypadek – polski film psychologiczny z 1981 roku w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego.
Nowy!!: Przypadek i Przypadek (film) · Zobacz więcej »
Rzeczownik
Rzeczownik – samodzielna składniowo i semantycznie odmienna część mowy nazywająca rzeczy, obiekty, miejsca, osoby, czynności, organizmy, zjawiska i pojęcia abstrakcyjne.
Nowy!!: Przypadek i Rzeczownik · Zobacz więcej »
Sanskryt klasyczny
Sanskryt klasyczny – język średnioindyjski, jedna z postaci sanskrytu, wywodząca się z języka wedyjskiego.
Nowy!!: Przypadek i Sanskryt klasyczny · Zobacz więcej »
Synkretyzm przypadków
Synkretyzm przypadków, synkretyzm fleksyjny – zachodzące w językach fleksyjnych zjawisko przejmowania funkcji jednego przypadka deklinacji przez inny i będąca tego następstwem homonimia dwóch bądź kilku form fleksyjnych jednego leksemu.
Nowy!!: Przypadek i Synkretyzm przypadków · Zobacz więcej »
Translativus
Translativus – przypadek w językach aglutynacyjnych i fleksyjnych oznaczający zmianę stanu.
Nowy!!: Przypadek i Translativus · Zobacz więcej »
Wołacz
Wołacz (łac. vocativus) – przypadek gramatyczny, przypadek polskiej deklinacji, występuje także w wielu innych językach.
Nowy!!: Przypadek i Wołacz · Zobacz więcej »
Wrostek (językoznawstwo)
Wrostek, śródrostek (rzad.), infiks (od „w” i „umocowany”)Wrostka (infiksu) nie należy mylić z międzyrostkiem (interfiksem).
Nowy!!: Przypadek i Wrostek (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Zaimek
Zaimek – część mowy zastępująca rzeczownik (np. ja), przymiotnik (np. mój), przysłówek (np. tam) lub liczebnik (np. tyle) i pełniąca ich funkcje w zdaniu.
Nowy!!: Przypadek i Zaimek · Zobacz więcej »
Przekierowuje tutaj:
Przypadek (gramatyka), Przypadek gramatyczny.
