Szybszy dostęp niż przeglądarce!
18 kontakty: Dyftong, Fujian, Hanyu pinyin, Hokkien, Język chiński, Język hakka, Język mindong, Język tajwański, Kuomintang, Samogłoska, Sandhi tonalne, Spółgłoska nosowa, Spółgłoska zwarta, Sylaba, Tajwan (wyspa), Teochew, Tryftong, Zwarcie krtaniowe.
Dyftong
Dyftong, dwugłoska (diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski.
Nowy!!: Pe̍h-ōe-jī i Dyftong · Zobacz więcej »
Fujian
Fujian – prowincja w południowo-wschodnich Chinach nad cieśninąTajwańską.
Nowy!!: Pe̍h-ōe-jī i Fujian · Zobacz więcej »
Hanyu pinyin
Hanyu pinyin – oficjalna transkrypcja standardowego języka mandaryńskiego (putonghua, hanyu pinyin: pǔtōnghuà) – urzędowego języka Chin – na alfabet łaciński.
Nowy!!: Pe̍h-ōe-jī i Hanyu pinyin · Zobacz więcej »
Hokkien
Kolorem czarnym zaznaczono zasięg geograficzny dialektu hokkien Hokkien (pinyin: fújiànhuà, POJ: Hok-kiàn-oē), nazywany również dialektem quanzhou-zhangzhou – odmiana języka minnańskiego, używana w południowej części prowincji Fujian, na Tajwanie, oraz przez wielu Chińczyków w krajach Azji Południowo-Wschodniej.
Nowy!!: Pe̍h-ōe-jī i Hokkien · Zobacz więcej »
Język chiński
Zasięg geograficzny poszczególnych języków chińskich Język chiński (lub; pinyin Zhōngwén) – język lub grupa spokrewnionych języków (w klasyfikacji ISO 639-3: makrojęzyk) z rodziny języków chińsko-tybetańskich.
Nowy!!: Pe̍h-ōe-jī i Język chiński · Zobacz więcej »
Język hakka
Język hakka (chiń. trad. 客家話, chiń. upr. 客家话, pinyin: Kèjiāhuà; język hakka: Hak-kâ-fa) – jeden z języków chińskich, używany głównie w południowych Chinach, w wielu lokalnych wersjach dialektalnych, w prowincjach Guangdong, Fujian, Jiangxi, Kuangsi, Syczuan, Hunan i regionie autonomicznym Kuejczou, a także na wyspie Hajnan i na Tajwanie.
Nowy!!: Pe̍h-ōe-jī i Język hakka · Zobacz więcej »
Język mindong
Język mindong lub min dong (min wschodni) – język lub grupa blisko spokrewnionych języków (dialektów) wywodzących się z południa Chin – prowincji Fujian.
Nowy!!: Pe̍h-ōe-jī i Język mindong · Zobacz więcej »
Język tajwański
Publikacje w języku tajwańskim (w różnych systemach pisma) Język tajwański (chiń. 臺灣語, POJ: tâi-oân-oē) – tajwańska odmiana języka minnan (dialekt hokkien), używana jako język ojczysty przez około 70% mieszkańców wyspy, głównie przez członków największej chińskiej grupy etnicznej, zwanej Hoklo lub Hō-ló.
Nowy!!: Pe̍h-ōe-jī i Język tajwański · Zobacz więcej »
Kuomintang
Hymn Republiki Chińskiej Kuomintang (KMT) lub Guomindang (GMD) – partia utworzona w Chinach w 1912 przez Sun Jat-sena i oddana w sprawowanie przez Song Jiaorena.
Nowy!!: Pe̍h-ōe-jī i Kuomintang · Zobacz więcej »
Samogłoska
Samogłoska – głoska, przy powstawaniu której uczestnicząjedynie więzadła głosowe, a strumień powietrza swobodnie przepływa przez kanał głosowy.
Nowy!!: Pe̍h-ōe-jī i Samogłoska · Zobacz więcej »
Sandhi tonalne
Sandhi tonalne, następstwo tonów – w językach tonalnych zjawisko polegające na zmianie tonu danej sylaby pod wpływem danego tonu sąsiedniej sylaby.
Nowy!!: Pe̍h-ōe-jī i Sandhi tonalne · Zobacz więcej »
Spółgłoska nosowa
Spółgłoski nosowe (sonanty nosowe) – nosowe spółgłoski zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w jamie ustnej, jednak w odróżnieniu od spółgłosek zwartych otworzony zostaje równocześnie tor nosowy, tj.
Nowy!!: Pe̍h-ōe-jī i Spółgłoska nosowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska zwarta
Spółgłoski zwarte powstają, gdy w czasie artykulacji dochodzi do blokady przepływu powietrza przez jamę ustnąi nosową(zwarcia, implozji), po czym następuje gwałtowne jej przerwanie (rozwarcie, wybuch, eksplozja, plozja).
Nowy!!: Pe̍h-ōe-jī i Spółgłoska zwarta · Zobacz więcej »
Sylaba
Struktura sylaby Sylaba (syllabḗ), zgłoska – element struktury fonologicznej aktu komunikacyjnego, który pomimo pozornej oczywistości wciąż nie ma ustalonej jednoznacznej definicji.
Nowy!!: Pe̍h-ōe-jī i Sylaba · Zobacz więcej »
Tajwan (wyspa)
Tajwan, hist.
Nowy!!: Pe̍h-ōe-jī i Tajwan (wyspa) · Zobacz więcej »
Teochew
Zasięg dialektu teochew Teochew, tiochiu, diojiu (潮州話, teoch. Dio5 ziu1 uê7, pinyin Cháozhōuhuà) – dialekt należący do grupy języków minnańskich, używany w regionie Chaoshan we wschodniej części prowincji Guangdong w Chinach.
Nowy!!: Pe̍h-ōe-jī i Teochew · Zobacz więcej »
Tryftong
Angielskie tryftongi Tryftong (tri „trzy” i phthóngos „dźwięk”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy trzy dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski, np.
Nowy!!: Pe̍h-ōe-jī i Tryftong · Zobacz więcej »
Zwarcie krtaniowe
Zwarcie krtaniowe – w fonetyce określenie bezdźwięcznej zwartej spółgłoski krtaniowej.
Nowy!!: Pe̍h-ōe-jī i Zwarcie krtaniowe · Zobacz więcej »
Przekierowuje tutaj:
POJ.
