Język czeski i Język prasłowiański

Skróty: Różnice, Podobieństwa, Jaccard Podobieństwo Współczynnik, Referencje.

Różnica między Język czeski i Język prasłowiański

Język czeski vs. Język prasłowiański

Europy Środkowo-Wschodniej samogłosek według ''The Handbook of the International Phonetic Association''. Język czeski (cz.) – język z grupy zachodniosłowiańskiej, stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej. Język prasłowiański – hipotetyczny, rekonstruowany wspólny prajęzyk dawnych Słowian, z którego później wykształciły się wszystkie języki słowiańskie.

Deklinacja (językoznawstwo)

Deklinacja (od „odmieniać”) – odmiana wyrazu (imienia) przez przypadki i liczby.

Deklinacja (językoznawstwo) i Język czeski · Deklinacja (językoznawstwo) i Język prasłowiański · Zobacz więcej »

Iloczas

Iloczas – zjawisko prozodyjne, charakteryzujące się różnicowaniem długości trwania sylab lub głosek.

Iloczas i Język czeski · Iloczas i Język prasłowiański · Zobacz więcej »

Język polski

Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.

Język czeski i Język polski · Język polski i Język prasłowiański · Zobacz więcej »

Język praindoeuropejski

Język praindoeuropejski (skrót: pie) – prajęzyk, hipotetyczny ostatni wspólny przodek wszystkich języków indoeuropejskich.

Język czeski i Język praindoeuropejski · Język praindoeuropejski i Język prasłowiański · Zobacz więcej »

Język staro-cerkiewno-słowiański

Język staro-cerkiewno-słowiański, język scs., język starosłowiański – najstarszy literacki język słowiański, formujący się od połowy IX wieku, oparty głównie na słowiańskich gwarach okolic Sołunia (dzisiejsze Saloniki).

Język czeski i Język staro-cerkiewno-słowiański · Język prasłowiański i Język staro-cerkiewno-słowiański · Zobacz więcej »

Język staropolski

Język staropolski – etap rozwoju języka polskiego w tzw.

Język czeski i Język staropolski · Język prasłowiański i Język staropolski · Zobacz więcej »

Języki bałtosłowiańskie

Różne schematy możliwego pokrewieństwa języków bałtyckich i słowiańskich; Van Wijk, 1923 Języki bałtosłowiańskie, języki bałtycko-słowiańskie – hipotetyczna podrodzina językowa w obrębie języków indoeuropejskich, obejmująca języki bałtyckie i języki słowiańskie.

Język czeski i Języki bałtosłowiańskie · Język prasłowiański i Języki bałtosłowiańskie · Zobacz więcej »

Języki indoeuropejskie

Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.

Język czeski i Języki indoeuropejskie · Język prasłowiański i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »

Języki słowiańskie

Rozprzestrzenienie języków słowiańskich w Europie Słowianie Języki słowiańskie – grupa języków w obrębie podrodziny bałtosłowiańskiej rodziny języków indoeuropejskich.

Język czeski i Języki słowiańskie · Język prasłowiański i Języki słowiańskie · Zobacz więcej »

Jer (głoska)

Jer – jedna z dwóch samogłosek występujących w języku prasłowiańskim, które różniły się od wszystkich pozostałych samogłosek krótszym czasem wymawiania.

Jer (głoska) i Język czeski · Jer (głoska) i Język prasłowiański · Zobacz więcej »

Koniugacja (językoznawstwo)

Koniugacja (z łac.) – odmiana czasownika przez osoby, czasy, tryby, strony, liczby, aspekty i inne kategorie gramatyczne.

Język czeski i Koniugacja (językoznawstwo) · Język prasłowiański i Koniugacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »

Palatalizacja

Palatalizacja (zmiękczenie) – zjawisko wymowy danej głoski z dodatkowąartykulacjąśrodkowopodniebienną(obok głównego zbliżenia narządów mowy pojawia się zbliżenie środkowej części języka do podniebienia), np.

Język czeski i Palatalizacja · Język prasłowiański i Palatalizacja · Zobacz więcej »

Prelabializacja

Prelabializacja – proces fonetyczny (rodzaj protezy) polegający na pojawieniu się przed samogłoskąw nagłosie (na początku wyrazu) /u/ niezgłoskotwórczego (które mogło następnie przejść w szczelinowe /w/).

Język czeski i Prelabializacja · Język prasłowiański i Prelabializacja · Zobacz więcej »

Samogłoska

Samogłoska – głoska, przy powstawaniu której uczestnicząjedynie więzadła głosowe, a strumień powietrza swobodnie przepływa przez kanał głosowy.

Język czeski i Samogłoska · Język prasłowiański i Samogłoska · Zobacz więcej »

Samogłoska nosowa

Samogłoska nosowa – samogłoska, podczas wymawiania której strumień powietrza przepływa zarówno przez jamę ustną, jak i jamę nosową.

Język czeski i Samogłoska nosowa · Język prasłowiański i Samogłoska nosowa · Zobacz więcej »

Słowianie

południowosłowiańskim językiem urzędowym Słowianie – grupa etnolingwistyczna w obrębie ludów indoeuropejskich posługujących się językami słowiańskimi.

Język czeski i Słowianie · Język prasłowiański i Słowianie · Zobacz więcej »

Sonant

Sonant, inaczej spółgłoska sylabiczna – spółgłoska zgłoskotwórcza, tworząca sylabę.

Język czeski i Sonant · Język prasłowiański i Sonant · Zobacz więcej »

Spółgłoska

Spółgłoska – dźwięk języka mówionego powstający w wyniku całkowitego lub częściowego zablokowania przepływu powietrza przez aparat mowy (kanał głosowy).

Język czeski i Spółgłoska · Język prasłowiański i Spółgłoska · Zobacz więcej »

W

W (wu, minuskuła: w) – dwudziesta trzecia litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta ósma litera alfabetu polskiego.

Język czeski i W · Język prasłowiański i W · Zobacz więcej »

Węgrzy

Węgrzy (także Madziarzy / Madziarowie, węg. l.poj., l.mn.) – naród europejski z grupy ludów ugrofińskich, zamieszkujący głównie własne państwo narodowe – Węgry w Europie Środkowej, posługujący się językiem węgierskim.

Język czeski i Węgrzy · Język prasłowiański i Węgrzy · Zobacz więcej »