Szybszy dostęp niż przeglądarce!
29 kontakty: Ablatyw, Accusativus cum infinitivo, Aoryst, Apokopa (proces fonetyczny), Aspekt (językoznawstwo), Łacina, Czas (językoznawstwo), Czas zaprzeszły, Kategoria gramatyczna, Koniugacja (językoznawstwo), Liczba (językoznawstwo), Liczba podwójna, Mianownik (przypadek), Nominativus cum infinitivo, Optativus, Osoba (językoznawstwo), Plaut, Przyrostek, Reduplikacja, Rotacyzm, Rzeczownik odczasownikowy, Spójka (łacina i greka), Strona (językoznawstwo), Strona medialna, Synkopa (fonetyka), Tryb (językoznawstwo), Tryb łączący, Wulgata, Zdanie bezpodmiotowe.
Ablatyw
right Ablatyw (łac. ablativus, w języku polskim nazywany także pochodnikiem lub oddalnikiem) – przypadek w językach aglutynacyjnych i niektórych fleksyjnych, wyraża odchodzenie i oddzielanie się od czegoś (odwrotnie niż allatyw).
Nowy!!: Czasownik łaciński i Ablatyw · Zobacz więcej »
Accusativus cum infinitivo
Accusativus cum infinitivo (acc.c.inf., A.C.I., ACI) – charakterystyczny dla niektórych języków, zwłaszcza łaciny i greki klasycznej, równoważnik zdania dopełnieniowego lub podmiotowego; składa się on z wyrażenia rzeczownikowego w bierniku (łac. accusativus) oraz bezokolicznika (łac. infinitivus).
Nowy!!: Czasownik łaciński i Accusativus cum infinitivo · Zobacz więcej »
Aoryst
Aoryst (gr. aoristos – „nieokreślony” lub „nieograniczony”), czasem nazywany z łaciny aoristus – czas lub aspekt gramatyczny, występujący w niektórych językach.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Aoryst · Zobacz więcej »
Apokopa (proces fonetyczny)
Apokopa (gr. apokopḗ „odcięcie”, od apokóptō „odcinać”) – proces fonetyczny polegający na zaniku głoski lub głosek w wygłosie (na końcu wyrazu).
Nowy!!: Czasownik łaciński i Apokopa (proces fonetyczny) · Zobacz więcej »
Aspekt (językoznawstwo)
Aspekt (postać, forma) – kategoria gramatyczna wyrażająca sposób przedstawienia czynności lub stanu.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Aspekt (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Łacina
Łacina, język łaciński (łac.) – język indoeuropejski z latynofaliskiej podgrupy języków italskich.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Łacina · Zobacz więcej »
Czas (językoznawstwo)
Czas – kategoria językowa określająca w czasie czynność, zjawisko lub stan, o których mowa w zdaniu.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Czas (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Czas zaprzeszły
Czas zaprzeszły, Plusquamperfectum – czas stosowany dla podkreślenia uprzedniości czasowej danego zdarzenia, a w szczególności dla wskazania, że jakaś czynność wydarzyła się i zakończyła przed innączynnością, która również miała miejsce w przeszłości.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Czas zaprzeszły · Zobacz więcej »
Kategoria gramatyczna
Kategoria gramatyczna – typ cech semantycznych słowa, realizowanych w warstwie jego morfologii i wzajemnie wykluczających się.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Kategoria gramatyczna · Zobacz więcej »
Koniugacja (językoznawstwo)
Koniugacja (z łac.) – odmiana czasownika przez osoby, czasy, tryby, strony, liczby, aspekty i inne kategorie gramatyczne.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Koniugacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Liczba (językoznawstwo)
Liczba – kategoria gramatyczna dotycząca niektórych części mowy.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Liczba (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Liczba podwójna
Liczba podwójna (liczba mnoga podwójna, dualis) – występująca w niektórych językach (w tym w dawnej polszczyźnie i czeszczyźnie) kategoria gramatyczna, służąca wyrażaniu podwójności, parzystości.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Liczba podwójna · Zobacz więcej »
Mianownik (przypadek)
Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Mianownik (przypadek) · Zobacz więcej »
Nominativus cum infinitivo
Nominativus cum infinitivo (nom.c.inf., N.C.I.) – występująca w języku łacińskim struktura składniowa składająca się z rzeczownika lub zaimka w mianowniku (nominatiwie) i czasownika w bezokoliczniku (infinitywie) – pełniących rolę równoważnika zdania podrzędnego podmiotowego – oraz z osobowej formy czasownika w stronie biernej.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Nominativus cum infinitivo · Zobacz więcej »
Optativus
Optativus (tryb życzący) – tryb czasownika występujący w niektórych językach.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Optativus · Zobacz więcej »
Osoba (językoznawstwo)
Osoba – kategoria gramatyczna czasownika określająca, jak podmiot zdania ma się do stanu lub czynności określonej przez orzeczenie.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Osoba (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Plaut
Titus Maccius Plautus (ur. ok. 250 p.n.e. w Sarsinie, zm. ok. 184 p.n.e.) – rzymski komediopisarz, jeden z najstarszych (obok Katona Starszego) pisarzy rzymskich, których utwory zachowały się więcej niż we fragmentach, a przy tym jeden z dwóch (obok Terencjusza) komediopisarzy rzymskich, których utwory znamy z bezpośredniego przekazu.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Plaut · Zobacz więcej »
Przyrostek
Przyrostek, sufiks (z „dołączony” od „pod” i „umocowany”) – w językoznawstwie jest to każdy fragment wyrazu (jego morfem), o ile jest dodany po jego rdzeniu (czyli podstawie słowotwórczej) i jednocześnie ma właściwości słowotwórcze (czyli nie jest końcówkąfleksyjną).
Nowy!!: Czasownik łaciński i Przyrostek · Zobacz więcej »
Reduplikacja
Reduplikacja („podwojenie”) – powtórzenie całego wyrazu bądź jego części.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Reduplikacja · Zobacz więcej »
Rotacyzm
Rotacyzm (od gr. rho, „litera R”) – zjawisko fonetyczne, polegające na przejściu określonej głoski w określonej pozycji w głoskę.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Rotacyzm · Zobacz więcej »
Rzeczownik odczasownikowy
Rzeczownik odczasownikowy, rzeczownik odsłowny, gerundium, odsłownik – rzeczownik utworzony od czasownika, zwykle będący nazwączynności lub stanu.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Rzeczownik odczasownikowy · Zobacz więcej »
Spójka (łacina i greka)
Spójka – termin używany w opisie gramatyki łaciny i greki klasycznej na oznaczenie samogłoski dodawanej do tematu czasownika przed końcówkąfleksyjną.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Spójka (łacina i greka) · Zobacz więcej »
Strona (językoznawstwo)
Strona (diateza) – kategoria gramatyczna, która sygnalizuje różnice w hierarchizacji argumentów predykatu wyrażane za pomocąśrodków formalnych, tj.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Strona (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Strona medialna
Strona medialna – istniejąca w języku praindoeuropejskim strona gramatyczna.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Strona medialna · Zobacz więcej »
Synkopa (fonetyka)
Synkopa (gr. synkopḗ „obcięcie”, od synkóptō „przycinać”) – zjawisko fonetyczne polegające na zaniku śródgłosowej nieakcentowanej samogłoski lub całej sylaby z wyrazu, co pociąga za sobąjego skrócenie.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Synkopa (fonetyka) · Zobacz więcej »
Tryb (językoznawstwo)
Tryb – kategoria gramatyczna czasownika wyrażająca stosunek mówiącego do treści wypowiedzenia.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Tryb (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Tryb łączący
Tryb łączący (łac. coniunctivus, subiunctivus) – tryb gramatyczny, występujący w wielu językach indoeuropejskich, służący do wyrażania życzeń, poleceń, emocji, możliwości, osądów, potrzeb oraz stwierdzeń przeciwnych aktualnym faktom.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Tryb łączący · Zobacz więcej »
Wulgata
Wulgata (przekład rozpowszechniony, popularny) – przekład Biblii na łacinę, dokonany przez Hieronima ze Strydonu w latach 382–406 z języków oryginałów: hebrajskiego i greki.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Wulgata · Zobacz więcej »
Zdanie bezpodmiotowe
Zdania bezpodmiotowe – zdanie, w którym trudno jest ustalić wykonawcę czynności.
Nowy!!: Czasownik łaciński i Zdanie bezpodmiotowe · Zobacz więcej »
Przekierowuje tutaj:
Fleksja czasownika w języku łacińskim, Koniugacja łacińska.
