Szybszy dostęp niż przeglądarce!
20 kontakty: Czasownik, Exclusivus, Gramatyka opisowa, Inclusivus, Język czeczeński, Język indonezyjski, Język keczua, Język kri, Język polski, Język tok pisin, Języki algonkiańskie, Języki autochtoniczne Ameryk, Języki eskimo-aleuckie, Języki indoeuropejskie, Kategoria gramatyczna, Orzeczenie (językoznawstwo), Osoba, Podmiot (językoznawstwo), Zaimek, Zdanie.
Czasownik
Czasownik – część mowy służąca do przedstawiania dziejących się czynności oraz zachodzących stanów.
Nowy!!: Osoba (językoznawstwo) i Czasownik · Zobacz więcej »
Exclusivus
Exclusivus a inclusivus Exclusivus („my” ekskluzywne) – forma językowa pierwszej osoby liczby mnogiej, odpowiadająca polskiemu „my” z wykluczeniem odbiorcy (słuchacza) – my bez ciebie.
Nowy!!: Osoba (językoznawstwo) i Exclusivus · Zobacz więcej »
Gramatyka opisowa
Gramatyka opisowa (deskrypcyjna, deskryptywna, synchroniczna) – gramatyka prezentująca mechanizm, w oparciu o który dany język funkcjonuje w jednej wyróżnionej epoce jego rozwoju, lub formalnąkonfigurację, jaka w tym czasie go charakteryzuje.
Nowy!!: Osoba (językoznawstwo) i Gramatyka opisowa · Zobacz więcej »
Inclusivus
Inclusivus a exclusivus Inclusivus („my” inkluzywne) – forma językowa pierwszej osoby liczby mnogiej, odpowiadająca polskiemu „my” z uwzględnieniem odbiorcy (słuchacza) – ja (lub my) wraz z tobą.
Nowy!!: Osoba (językoznawstwo) i Inclusivus · Zobacz więcej »
Język czeczeński
Język czeczeński (czecz.) – język Czeczenów, zamieszkujących głównie autonomicznąrepublikę Czeczenii, wchodzącąw skład Federacji Rosyjskiej.
Nowy!!: Osoba (językoznawstwo) i Język czeczeński · Zobacz więcej »
Język indonezyjski
Język indonezyjski (indonez.) – język z rodziny austronezyjskiej, od 1949 roku objęty statusem języka urzędowego w Indonezji.
Nowy!!: Osoba (językoznawstwo) i Język indonezyjski · Zobacz więcej »
Język keczua
Język keczua, kiczua (runa simi – „język ludzi”) – język z rodziny keczua, którym posługująsię Indianie Keczua.
Nowy!!: Osoba (językoznawstwo) i Język keczua · Zobacz więcej »
Język kri
Język kri (nazwa własna: nêhiyawêwin, nîhithawîwin a. nêhinawêwin; ang. Cree) – kontinuum dialektów (kri-montagnais-naskapi) z rodziny algonkiańskiej, używanych przez ok.
Nowy!!: Osoba (językoznawstwo) i Język kri · Zobacz więcej »
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Osoba (językoznawstwo) i Język polski · Zobacz więcej »
Język tok pisin
Język tok pisin – język kreolski na bazie angielskiego, rozpowszechniony w Papui-Nowej Gwinei, gdzie jest jednym z języków urzędowych.
Nowy!!: Osoba (językoznawstwo) i Język tok pisin · Zobacz więcej »
Języki algonkiańskie
Języki algonkiańskie – wielka rodzina języków w Ameryce Północnej, którymi posługująsię ludy algonkiańskie.
Nowy!!: Osoba (językoznawstwo) i Języki algonkiańskie · Zobacz więcej »
Języki autochtoniczne Ameryk
Rozmieszczenie języków w Ameryce Północnej przed przybyciem Europejczyków język mapudungun (mapucze) Grupę języków rdzennej ludności obu Ameryk wydziela się ze względów czysto geograficznych, jak dotąd nie udało się bowiem ustalić ich wzajemnego pokrewieństwa.
Nowy!!: Osoba (językoznawstwo) i Języki autochtoniczne Ameryk · Zobacz więcej »
Języki eskimo-aleuckie
Języki eskimo-aleuckie – rodzina językowa obejmująca kilka języków, używanych przez Inuitów i Aleutów na północnych krańcach Ameryki (Alaska, Grenlandia, północna Kanada) i Syberii (Półwysep Czukocki, Wyspa Beringa).
Nowy!!: Osoba (językoznawstwo) i Języki eskimo-aleuckie · Zobacz więcej »
Języki indoeuropejskie
Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.
Nowy!!: Osoba (językoznawstwo) i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »
Kategoria gramatyczna
Kategoria gramatyczna – typ cech semantycznych słowa, realizowanych w warstwie jego morfologii i wzajemnie wykluczających się.
Nowy!!: Osoba (językoznawstwo) i Kategoria gramatyczna · Zobacz więcej »
Orzeczenie (językoznawstwo)
Orzeczenie – w składni – część zdania, która wyraża czynność podmiotu.
Nowy!!: Osoba (językoznawstwo) i Orzeczenie (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Osoba
Osoba (łac. persona) – Podmiot o rozumnej naturze.
Nowy!!: Osoba (językoznawstwo) i Osoba · Zobacz więcej »
Podmiot (językoznawstwo)
Podmiot – część zdania, która w zdaniu w stronie czynnej oznacza wykonawcę czynności wyrażonej orzeczeniem, obiekt podlegający procesowi wyrażonemu orzeczeniem lub znajdujący się w stanie wyrażonym orzeczeniem.
Nowy!!: Osoba (językoznawstwo) i Podmiot (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Zaimek
Zaimek – część mowy zastępująca rzeczownik (np. ja), przymiotnik (np. mój), przysłówek (np. tam) lub liczebnik (np. tyle) i pełniąca ich funkcje w zdaniu.
Nowy!!: Osoba (językoznawstwo) i Zaimek · Zobacz więcej »
Zdanie
Zdanie – w językoznawstwie termin ten oznacza wypowiedzenie służące do zakomunikowania jakiejś treści i podlegające ograniczeniom formalnym.
Nowy!!: Osoba (językoznawstwo) i Zdanie · Zobacz więcej »
