Szybszy dostęp niż przeglądarce!
30 kontakty: Absolutyw, Łacina, Biernik, Celownik (przypadek), Dopełniacz (przypadek), Fleksja, Fleksja w języku łacińskim, Glosa (językoznawstwo), Homofonia (językoznawstwo), Inuktitut, Język arumuński, Język francuski, Język franko-prowansalski, Język galijski, Język istrorumuński, Język litewski, Język meglenorumuński, Język oksytański, Język polski, Język rumuński, Języki romańskie, Języki wschodnioromańskie, Końcówka fleksyjna, Mianownik (przypadek), Miejscownik, Narzędnik, Podmiot (językoznawstwo), Przypadek, Rzeczownik, Zdanie.
Absolutyw
Absolutyw (łac. absolutivus) – przypadek gramatyczny; w językach ergatywno-absolutywnych określa podmiot czasownika nieprzechodniego oraz dopełnienie czasownika przechodniego.
Nowy!!: Przypadek zależny i Absolutyw · Zobacz więcej »
Łacina
Łacina, język łaciński (łac.) – język indoeuropejski z latynofaliskiej podgrupy języków italskich.
Nowy!!: Przypadek zależny i Łacina · Zobacz więcej »
Biernik
Biernik – czwarty przypadek deklinacji.
Nowy!!: Przypadek zależny i Biernik · Zobacz więcej »
Celownik (przypadek)
Celownik – jeden z przypadków deklinacji, forma używana jako dopełnienie dalsze (Kasia dała Ali prezent) oraz do oznaczania celu pożytku lub szkody (np. dzieci zepsuły mu telewizor – mu nie dotyczy tu bezpośrednio akcji, a jedynie jej skutków).
Nowy!!: Przypadek zależny i Celownik (przypadek) · Zobacz więcej »
Dopełniacz (przypadek)
Dopełniacz – drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?.
Nowy!!: Przypadek zależny i Dopełniacz (przypadek) · Zobacz więcej »
Fleksja
Fleksja – system opozycji słów należących do jednego leksemu.
Nowy!!: Przypadek zależny i Fleksja · Zobacz więcej »
Fleksja w języku łacińskim
Fleksja w języku łacińskim – odmiana rzeczownika i przymiotnika przez przypadki w języku łacińskim.
Nowy!!: Przypadek zależny i Fleksja w języku łacińskim · Zobacz więcej »
Glosa (językoznawstwo)
Glosa (z strgr. γλῶσσα glōssa „język”) – adnotacja umieszczona w tekście, najczęściej między wierszem tekstu oryginalnego i jego tłumaczeniem, zawierająca dodatkowe objaśnienia nt.
Nowy!!: Przypadek zależny i Glosa (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Homofonia (językoznawstwo)
Homofonia – fonetyczna tożsamość różnych segmentów językowych (głosek, sylab, wyrazów itd.) przy możliwych różnicach w pisowni.
Nowy!!: Przypadek zależny i Homofonia (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Inuktitut
Dwujęzyczny znak drogowy w Iqaluit Inuktitut (ᐃᓄᒃᑎᑐᑦ inuktitut, dosł. język ludzi albo „nasz język”), język eskimoski – język z rodziny eskimo-aleuckiej, używany głównie w Kanadzie.
Nowy!!: Przypadek zależny i Inuktitut · Zobacz więcej »
Język arumuński
Język arumuński lub macedo-rumuński – język z grupy grupy romańskiej, należący do języków wschodnioromańskich.
Nowy!!: Przypadek zależny i Język arumuński · Zobacz więcej »
Język francuski
Języki i dialekty Francji Znajomość języka francuskiego w krajach Unii Europejskiej. Język francuski (fr. lub) – język pochodzenia indoeuropejskiego z grupy języków romańskich.
Nowy!!: Przypadek zależny i Język francuski · Zobacz więcej »
Język franko-prowansalski
Język franko-prowansalski (fr.-prow. lub) – zespół dialektów romańskich używanych we Włoszech (Dolina Aosty, Piemont), w Szwajcarii (kantony Fryburg, Valais, Vaud i Genewa) oraz we Francji (Rodan-Alpy, Prowansja-Alpy-Wybrzeże Lazurowe).
Nowy!!: Przypadek zależny i Język franko-prowansalski · Zobacz więcej »
Język galijski
Język galijski – zespół wymarłych dialektów celtyckich, używanych od VI wieku p.n.e. najdalej do V wieku n.e. na terenie współczesnej Francji, Szwajcarii i północnych Włoch.
Nowy!!: Przypadek zależny i Język galijski · Zobacz więcej »
Język istrorumuński
Język istrorumuński – język z grupy romańskiej (podgrupa wschodnioromańska) języków indoeuropejskich, którym posługuje się około 300 osób w wioskach Žejane, Šušnjevica i kilku innych, znajdujących się w północnej części półwyspu Istria, w Chorwacji.
Nowy!!: Przypadek zależny i Język istrorumuński · Zobacz więcej »
Język litewski
Język litewski (lit.) – język z grupy języków bałtyckich, którym posługuje się ok.
Nowy!!: Przypadek zależny i Język litewski · Zobacz więcej »
Język meglenorumuński
Język meglenorumuński (meglenicki, nazwa własna vlaheşte, gr. vlachomoglenítika) – język wschodnioromański, przez część językoznawców uznawany za dialekt języka rumuńskiego.
Nowy!!: Przypadek zależny i Język meglenorumuński · Zobacz więcej »
Język oksytański
Zasięg języka oksytańskiego Języki i dialekty Francji (oksytańskie w odcieniach czerwieni) Dialekty języka oksytańskiego Język oksytański (occitan / lenga d'òc, okcytański), w Polsce częściej nazywany językiem prowansalskim – język należący do grupy romańskiej języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Przypadek zależny i Język oksytański · Zobacz więcej »
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Przypadek zależny i Język polski · Zobacz więcej »
Język rumuński
Język rumuński, sporadycznie dakorumuński (rum.) – język z bałkańskiej gałęzi języków romańskich, którym posługuje się około 22,5 mln osób, zamieszkujących przede wszystkim Rumunię i Mołdawię, przyległe regiony Bułgarii, Serbii i Ukrainę, a także, w wyniku migracji w XXI wieku, Hiszpanię i Włochy.
Nowy!!: Przypadek zależny i Język rumuński · Zobacz więcej »
Języki romańskie
Języki romańskie w Europie język rumuński Języki romańskie (od łacińskiego przysłówka romanice „po rzymsku, w języku wernakularnym”) – grupa języków indoeuropejskich, którymi posługuje się jako językami ojczystymi około 750 mln osób, zamieszkujących przede wszystkim Europę Południowąi Amerykę Łacińską.
Nowy!!: Przypadek zależny i Języki romańskie · Zobacz więcej »
Języki wschodnioromańskie
Języki wschodnioromańskie, bałkańsko-romańskie – grupa językowa w ramach rodziny języków romańskich.
Nowy!!: Przypadek zależny i Języki wschodnioromańskie · Zobacz więcej »
Końcówka fleksyjna
Końcówka fleksyjna – morfem końcowy wyrazu w językach fleksyjnych, podlegający wymianie w drodze koniugacji lub deklinacji.
Nowy!!: Przypadek zależny i Końcówka fleksyjna · Zobacz więcej »
Mianownik (przypadek)
Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu.
Nowy!!: Przypadek zależny i Mianownik (przypadek) · Zobacz więcej »
Miejscownik
Miejscownik – forma używana do opisu miejsca akcji.
Nowy!!: Przypadek zależny i Miejscownik · Zobacz więcej »
Narzędnik
Narzędnik – w językoznawstwie przypadek używany m.in.
Nowy!!: Przypadek zależny i Narzędnik · Zobacz więcej »
Podmiot (językoznawstwo)
Podmiot – część zdania, która w zdaniu w stronie czynnej oznacza wykonawcę czynności wyrażonej orzeczeniem, obiekt podlegający procesowi wyrażonemu orzeczeniem lub znajdujący się w stanie wyrażonym orzeczeniem.
Nowy!!: Przypadek zależny i Podmiot (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Przypadek
Przypadek – kategoria gramatyczna, przez którąodmieniająsię rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki, zaimki, imiesłowy (określane przez to zbiorczym mianem imion), a niekiedy też czasowniki (co w języku polskim nie występuje), będąca odzwierciedleniem ich różnorodnych funkcji.
Nowy!!: Przypadek zależny i Przypadek · Zobacz więcej »
Rzeczownik
Rzeczownik – samodzielna składniowo i semantycznie odmienna część mowy nazywająca rzeczy, obiekty, miejsca, osoby, czynności, organizmy, zjawiska i pojęcia abstrakcyjne.
Nowy!!: Przypadek zależny i Rzeczownik · Zobacz więcej »
Zdanie
Zdanie – w językoznawstwie termin ten oznacza wypowiedzenie służące do zakomunikowania jakiejś treści i podlegające ograniczeniom formalnym.
Nowy!!: Przypadek zależny i Zdanie · Zobacz więcej »
