Szybszy dostęp niż przeglądarce!
165 kontakty: A, Akcent ostry, Akcent przeciągły, Alfabet łaciński, Apostrof, Ú, Ê, Średnik, Asterysk, ß, Þ, Î, Á, Łacina, Í, Ï, Ð, Ý, Š, IJ (dwuznak), Ÿ, Ž, Ü, Ì, Ã, È, Ø, Ö, Ñ, Œ, Ò, Â, Ó, Ô, Ä, Æ, Ç, Õ, Å (litera), É, Ë, Û, À, Ù, B, Bit, C, Cent, Cudzysłów, D, ..., Digital Equipment Corporation, Dolar (znak), Dwukropek, Dywiz, E, Ecma International, Et, Euro, F, Funt szterling, G, Glif (typografia), H, I, Iloczyn kartezjański, ISO 8859, ISO 8859-15, ISO 8859-2, ISO 8859-3, ISO 8859-4, J, Język afrikaans, Język albański, Język angielski, Język baskijski, Język duński, Język estoński, Język farerski, Język fiński, Język francuski, Język gaelicki szkocki, Język hiszpański, Język irlandzki, Język islandzki, Język kataloński, Język niderlandzki, Język niemiecki, Język norweski, Język portugalski, Język suahili, Język szwedzki, Język włoski, Języki retoromańskie, Jen, K, Kratka (symbol), Kreska pionowa, Kropka, Kwadrat (algebra), L, M, Małpa (znak pisarski), Makron (znak diakrytyczny), Mapowanie, Międzynarodowa Komisja Elektrotechniczna, Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna, Mikro, N, Nawias, Negacja, O, Oceania, P, Paragraf, Plus i minus, Prawo autorskie, Procent (symbol), Przecinek, Przeglądarka internetowa, Q, R, S, Spacja, Spacja niełamiąca, Stopień (symbol), Sześcian (algebra), T, Tempo (muzyka), Terminal komputerowy, Transkrypcja (językoznawstwo), Twarda spacja, Tylda, Typografia, U, UCS-2, Ukośnik, Unicode, UTF-16, UTF-8, V, W, Waluta, Windows-1252, Wykrzyknik, X, Y, Z, Zapożyczenie językowe, Znak dzielenia, Znak plus-minus, Znak podkreślenia, Znak równości, Znak towarowy, Znak zapytania, Znaki diakrytyczne, 0, 1 (liczba), 2 (liczba), 3 (liczba), 4 (liczba), 5 (liczba), 6 (liczba), 7 (liczba), 8 (liczba), 9 (liczba). Rozwiń indeks (115 jeszcze) »
A
A (minuskuła: a) – pierwsza litera alfabetu łacińskiego i alfabetów na nim opartych, w tym alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i A · Zobacz więcej »
Akcent ostry
Akcent ostry (akut, akcent silny) – znak diakrytyczny w postaci ukośnej kreski, o kształcie prostym lub nieznacznego klina, wznoszącej się od lewej do prawej (np.). Stosowany w alfabecie łacińskim, cyrylicy tylko do oznaczania akcentu i w alfabecie greckim tylko w samogłoskach.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Akcent ostry · Zobacz więcej »
Akcent przeciągły
Akcent przeciągły (cyrkumfleks, łac. circumflexus, gr. περισπωμένος / perispomenos), często nazywany daszkiem, to znak diakrytyczny używany w językach: esperanto, francuskim, greckim, rumuńskim, słowackim, portugalskim, kaszubskim i innych.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Akcent przeciągły · Zobacz więcej »
Alfabet łaciński
kraje, gdzie alfabet łaciński jest używany dodatkowo, obok innego oficjalnego Przykłady liter alfabetu łacińskiego Albrechta Dürera Alfabet łaciński, pismo łacińskie, łacinka, alfabet rzymski – alfabet, system znaków służących do zapisu większości języków europejskich oraz wielu innych.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Alfabet łaciński · Zobacz więcej »
Apostrof
Apostrof (gr. apóstrophos) – znak pisarski w kształcie przecinka, umieszczany we frakcji górnej: ’.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Apostrof · Zobacz więcej »
Ú
Ú, Úú – litera alfabetu łacińskiego stosowana m.in.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Ú · Zobacz więcej »
Ê
Ê, Êê (E cyrkumfleks) – litera alfabetu łacińskiego używana w języku walijskim, języku francuskim, języku wietnamskim, w języku portugalskim i w jèrriais.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Ê · Zobacz więcej »
Średnik
Średnik – rozdzielający znak interpunkcyjny.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Średnik · Zobacz więcej »
Asterysk
Asterysk („gwiazdka”, od asterískos „gwiazdka”) – znak pisarski w kształcie gwiazdki, najczęściej pięcio- lub sześciopromiennej, umieszczony w przybliżeniu pomiędzy średniąi górnąliniąpisma.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Asterysk · Zobacz więcej »
ß
Znak „ß” w różnych krojach pisma Przeczycy z 1732 ẞ ß (escet, lub „ostre S”) – litera występująca wyłącznie w alfabecie niemieckim, z wyjątkiem alfabetu w standardzie szwajcarskim używanym w Szwajcarii i Liechtensteinie.
Nowy!!: ISO 8859-1 i ß · Zobacz więcej »
Þ
Þ (duża litera Þ, mała litera þ), Thorn lub Þorn – alfabetyczna litera współczesnego alfabetu islandzkiego, oraz dawniej alfabetu staroangielskiego (anglosaskiego).
Nowy!!: ISO 8859-1 i Þ · Zobacz więcej »
Î
Î, Îî (I cyrkumfleks) Litera alfabetu łacińskiego używana w języku walijskim, afrikaans, języku francuskim, w języku romskim i w języku rumuńskim.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Î · Zobacz więcej »
Á
Á, á – litera diakrytyzowana alfabetu łacińskiego powstała od litery A poprzez dodanie znaku akcentu ostrego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Á · Zobacz więcej »
Łacina
Łacina, język łaciński (łac.) – język indoeuropejski z latynofaliskiej podgrupy języków italskich.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Łacina · Zobacz więcej »
Í
Í, í – litera alfabetu łacińskiego, modyfikacja litery i, polegająca na dodaniu do niej akcentu ostrego (akutu).
Nowy!!: ISO 8859-1 i Í · Zobacz więcej »
Ï
Ï, Ïï (I trema) Litera alfabetu łacińskiego odpowiadająca w języku francuskim za zachowanie wymowy w niektórych grupach samogłosek.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Ï · Zobacz więcej »
Ð
Ð (duża litera Ð, mała litera ð; nazywana eth, eð lub edh, w farerskim: edd) – litera alfabetu staroangielskiego (anglosaskiego), używana współcześnie w języku islandzkim i farerskim.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Ð · Zobacz więcej »
Ý
Litera Ý występuje m.in.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Ý · Zobacz więcej »
Š
Š – litera alfabetu łacińskiego z diakrytycznym znakiem haczek.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Š · Zobacz więcej »
IJ (dwuznak)
trémą(4) y w kroju pisma Garamond. Patrząc na kursywę, widać z jednej strony, że jest to ligatura liter '''i''' oraz '''j''', z drugiej strony staje się zrozumiałe, dlaczego ''ij'' na obszarach francuskojęzycznych jest mylone z literą''ÿ''. Na szyldzie zamieszczonym powyżej, „IJ” zajmuje tyle miejsca, co pojedyncze litery. Litera „I” jest wkomponowana dolnączęść litery „J”; takie rozwiązanie graficzne nie jest jednak jedyne, na innych szyldach można zobaczyć, że litery „I” oraz „J” sąrozdzielane. Rotterdamu z dwuznakiem IJ wielkimi literami na początku nazwy IJsselmonde. Stacja kolejowa Rijssen, po lewej starsza forma, po prawej nowoczesna pisownia. Graffiti FC Twente na estakadzie – Y zamiast IJ. IJ, ij – ligatura liter i oraz j używana w języku niderlandzkim.
Nowy!!: ISO 8859-1 i IJ (dwuznak) · Zobacz więcej »
Ÿ
Ÿ (Y z dierezą) – litera alfabetu łacińskiego, używana do zapisu ligatury Ij w języku niderlandzkim oraz języku afrikaans.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Ÿ · Zobacz więcej »
Ž
Ž, ž – litera występująca w alfabetach kilku języków słowiańskich: czeskim, słowackim, górnołużyckim, dolnołużyckim, serbsko-chorwackim (chorwackim, serbskim, bośniackim), słoweńskim, śląskim oraz bałtyckich: litewskim i łotewskim.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Ž · Zobacz więcej »
Ü
znak Ü na niemieckim układzie klawiatury Üü (niem. Uu Umlaut) – litera alfabetu łacińskiego używana między innymi w językach niemieckim, wilamowskim, francuskim, węgierskim, estońskim, tureckim, hiszpańskim, katalońskim, azerskim, a także w pinyinie i systemie Wade'a–Gilesa – łacińskich transkrypcjach języka chińskiego oraz wielu alfabetach fonetycznych.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Ü · Zobacz więcej »
Ì
Ì – litera występująca w języku włoskim, jednak nie umieszczana w jego alfabecie.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Ì · Zobacz więcej »
Ã
à (wielka litera: Ã, mała litera: ã, kasz. a z blewiązką) – litera diakrytyzowana alfabetu łacińskiego powstała na podstawie litery a posiadająca tyldę górną.
Nowy!!: ISO 8859-1 i à · Zobacz więcej »
È
È, è – litera alfabetu łacińskiego używana w języku francuskim, katalońskim, w języku włoskim – gdzie oznacza czasownik „być” w trzeciej osobie liczby pojedynczej – oraz w języku gaelickim.
Nowy!!: ISO 8859-1 i È · Zobacz więcej »
Ø
Øø – litera alfabetu łacińskiego używana między innymi w ortografii duńskiej, islandzkiej, norweskiej i farerskiej.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Ø · Zobacz więcej »
Ö
Znak ö na klawiaturze komputera Ö, Öö (O diereza lub O umlaut) – litera alfabetu łacińskiego używana między innymi w językach niemieckim, wilamowskim, szwedzkim, islandzkim, fińskim, węgierskim, estońskim, tureckim, azerskim i wielu alfabetach fonetycznych.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Ö · Zobacz więcej »
Ñ
N z tyldąto litera alfabetu łacińskiego spotykana w pisowni kilku języków na świecie.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Ñ · Zobacz więcej »
Œ
Œ – litera alfabetu łacińskiego powstała jako ligatura liter o i e. Używana często w łacińskich tekstach na oddanie częstej w łacinie grupy oe.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Œ · Zobacz więcej »
Ò
Òò - litera alfabetu łacińskiego, służąca do wydłużenia, opadnięcia tonu między innymi w języku katalońskim i włoskim.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Ò · Zobacz więcej »
Â
Â, â (fr. A accent circonflexe, tur. şapkalı a) – diakrytyzowana litera alfabetu łacińskiego powstała od litery a przez dodanie cyrkumfleksu modyfikującego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i  · Zobacz więcej »
Ó
O kreskowane, „u” lub „o” z kreską, „u” kreskowane, „u” zamknięte (majuskuła: Ó, minuskuła: ó) – dwudziesta pierwsza litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Ó · Zobacz więcej »
Ô
Ô, Ôô – litera alfabetu łacińskiego używana w: języku francuskim, kaszubskim, portugalskim, wietnamskim, słowackim, neapolitańskim, a także w tzw.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Ô · Zobacz więcej »
Ä
Ä, ä (a-umlaut, a z przegłosem) – litera powstała poprzez dodanie dwóch kropek nad łacińskąliterąA lub a. Występuje w alfabetach języków germańskich (szwedzkiego, niemieckiego), a także m.in.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Ä · Zobacz więcej »
Æ
Znak æ na klawiaturze komputera Æ, æ – litera alfabetu łacińskiego powstała jako ligatura liter a i e. Używana często w łacińskich tekstach na oddanie częstej w łacinie grupy ae.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Æ · Zobacz więcej »
Ç
150px Ç, ç (c z cedyllą) – litera alfabetu łacińskiego, powstała z połączenia litery c ze znakiem diakrytycznym – cedyllą.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Ç · Zobacz więcej »
Õ
Õ, õ – litera alfabetu łacińskiego o nazwie o tylda używana w języku estońskim, portugalskim, võro, wietnamskim oraz w etnolekcie śląskim;.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Õ · Zobacz więcej »
Å (litera)
znak å na klawiaturze komputera Å, å (a z kółkiem) – litera alfabetów – duńsko-norweskiego i szwedzkiego; z języków nieskandynawskich używająjej także język waloński, północnofryzyjski, istrorumuński, języki lapońskie i czamorro.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Å (litera) · Zobacz więcej »
É
É, é (e kreskowane) – litera używana w językach: czeskim, farerskim, francuskim, hiszpańskim, islandzkim, kaszubskim, luksemburskim, nawaho, portugalskim, słowackim, węgierskim, wietnamskim, włoskim, gwarach kociewskich i gwarze mazurskiej języka polskiego i w niektórych językach afrykańskich.
Nowy!!: ISO 8859-1 i É · Zobacz więcej »
Ë
Ë, Ëë (E trema) – litera używana w językach: kaszubskim, francuskim, albańskim, niderlandzkim oraz luksemburskim.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Ë · Zobacz więcej »
Û
Û, Ûû - litera alfabetu łacińskiego, używana w języku walijskim, języku francuskim oraz w Jèrriais.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Û · Zobacz więcej »
À
À, à – litera alfabetu łacińskiego służąca do zapisu samogłoski, wydłużenia, opadnięcia tonu w języku francuskim, katalońskim, włoskim i hanyu pinyin.
Nowy!!: ISO 8859-1 i À · Zobacz więcej »
Ù
Ù (minuskuła: ù) – litera alfabetu kaszubskiego, wymawiana jak polskie łu.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Ù · Zobacz więcej »
B
B (minuskuła: b) – druga litera alfabetu łacińskiego, trzecia litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i B · Zobacz więcej »
Bit
Bit (z ang., kawałek, także skrót od, czyli cyfra dwójkowa) – najmniejsza ilość informacji potrzebna do określenia, który z dwóch równie prawdopodobnych stanów przyjął układ.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Bit · Zobacz więcej »
C
C (minuskuła: c) – trzecia litera alfabetu łacińskiego, czwarta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i C · Zobacz więcej »
Cent
1 cent USA Cent (z łac. centum.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Cent · Zobacz więcej »
Cudzysłów
Cudzysłów – para znaków interpunkcyjnych, służących w języku polskim m.in.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Cudzysłów · Zobacz więcej »
D
D (minuskuła: d) – czwarta litera alfabetu łacińskiego, szósta litera alfabetu polskiego, w którym służy do oznaczania spółgłoski zwartej zębowej dźwięcznej.
Nowy!!: ISO 8859-1 i D · Zobacz więcej »
Digital Equipment Corporation
Komputer PDP-8e Digital Equipment Corporation (DEC) – amerykańskie przedsiębiorstwo informatyczne założone w 1957 r. przez Kena Olsena.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Digital Equipment Corporation · Zobacz więcej »
Dolar (znak)
Dolar, $ – znak pisarski stosowany do oznaczania różnych walut, m.in.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Dolar (znak) · Zobacz więcej »
Dwukropek
Dwukropek – znak interpunkcyjny w postaci dwóch umiejscowionych jedna nad drugąkropek, stosowany w środku zdania.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Dwukropek · Zobacz więcej »
Dywiz
Wszystkie dywizy: dywiza-minus - miękka dywiza U+002d lub U+00ad dywiza - U+2010 nierozdzielająca dywiza - U+2011 dywiza punktorowa ⁃ U+2043 minus - lub - U+2212 Zastosowana czcionka: Code2000. Wersja SVG Dywiz, czyli łącznik – znak pisarski oznaczony znakiem - w postaci krótkiej poziomej kreski (krótszej od pauzy i półpauzy) uniesionej ponad podstawowąliniąpisma.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Dywiz · Zobacz więcej »
E
E (minuskuła: e) – piąta litera alfabetu łacińskiego, siódma litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i E · Zobacz więcej »
Ecma International
Ecma International (dawniej) – stowarzyszenie, które powstało w 1961 roku, by ustandaryzować systemy informatyczne w Europie.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Ecma International · Zobacz więcej »
Et
Et (ang. ampersand, niem. Kaufmanns-Und), & – znak pisarski będący daleko przetworzonym symbolem łacińskiego spójnika „et”, polskiego „i” – stąd potoczna polska nazwa tego znaku – „etka”.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Et · Zobacz więcej »
Euro
Graficzny symbol euro Euro (znak: €, kod ISO 4217: EUR; bułg. евро, trb. ewro; gr. ευρώ; łot. eiro; lit. euras; malt. ewro; słoweń. evro; węg. euró) – nazwa waluty wprowadzonej w większości państw Unii Europejskiej, a także innych, w miejsce walut krajowych.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Euro · Zobacz więcej »
F
F (minuskuła: f) – szósta litera alfabetu łacińskiego, dziewiąta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i F · Zobacz więcej »
Funt szterling
Funt szterling (ang. pound sterling, £), nieoficjalna nazwa funt brytyjski, kod międzynarodowy GBP – oficjalna jednostka monetarna w Wielkiej Brytanii.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Funt szterling · Zobacz więcej »
G
G (minuskuła: g) (gie) – siódma litera alfabetu łacińskiego, dziesiąta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i G · Zobacz więcej »
Glif (typografia)
Glif (glyf) – w typografii kształt przedstawiający w określonym kroju pisma konkretny grafem lub symbol.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Glif (typografia) · Zobacz więcej »
H
H (minuskuła: h) (ha, często nazywana też samo ha dla odróżnienia od dwuznaku ch) jest ósmąliterąalfabetu łacińskiego, jedenastąliterąalfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i H · Zobacz więcej »
I
I (minuskuła: i) – dziewiąta litera alfabetu łacińskiego, dwunasta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i I · Zobacz więcej »
Iloczyn kartezjański
Iloczyn kartezjański, produkt zbiorów – dla danych zbiorów A i B zbiór wszystkich takich par uporządkowanych (a, b), że a należy do zbioru A i b należy do zbioru B. Iloczyn kartezjański zbiorów A i B oznacza się symbolem A\times B. Nazwa iloczyn kartezjański odwołuje się do pojęcia kartezjańskiego układu współrzędnych na płaszczyźnie ze względu na następującąanalogię: punkty w kartezjańskim układzie współrzędnych na płaszczyźnie opisane sąza pomocąuporządkowanych par liczb (pierwsza liczba nazywana jest odciętą, druga rzędną) – elementy iloczynu kartezjańskiego \mathbb\times \mathbb można zatem utożsamiać z punktami na płaszczyźnie.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Iloczyn kartezjański · Zobacz więcej »
ISO 8859
ISO/IEC 8859 – zestaw standardów służących do kodowania znaków za pomocą8 bitów.
Nowy!!: ISO 8859-1 i ISO 8859 · Zobacz więcej »
ISO 8859-15
ISO 8859-15, znane także jako Latin-9, bądź nieoficjalnie jako Latin-0, jest 8–bitowym kodowaniem znaków, będącym częściąstandardu ISO 8859.
Nowy!!: ISO 8859-1 i ISO 8859-15 · Zobacz więcej »
ISO 8859-2
ISO 8859-2 lub bardziej formalnie ISO/IEC 8859-2, również znane jako ISO Latin-2, bądź „środkowo–” i „wschodnioeuropejskie”, jest drugączęściąstandardu kodowania znaków zdefiniowanego przez MiędzynarodowąOrganizację Normalizacyjną(ISO).
Nowy!!: ISO 8859-1 i ISO 8859-2 · Zobacz więcej »
ISO 8859-3
ISO 8859-3, znane także jako Latin-3, bądź „południowoeuropejskie”, jest 8-bitowym kodowaniem znaków należącym do rodziny ISO 8859.
Nowy!!: ISO 8859-1 i ISO 8859-3 · Zobacz więcej »
ISO 8859-4
ISO 8859-4, znane taż jako Latin-4 bądź "północnoeuropejskie" – 8-bitowym kodowaniem znaków, będącym częściąstandardu ISO/IEC 8859.
Nowy!!: ISO 8859-1 i ISO 8859-4 · Zobacz więcej »
J
J (minuskuła: j) (jot, jota) – dziesiąta litera alfabetu łacińskiego, trzynasta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i J · Zobacz więcej »
Język afrikaans
60–80% 80–100% Tablica na pomniku języka afrikaans z napisami w języku afrikaans Język afrikaans, język afrykanerski (afr.) – indoeuropejski język należący do dolnosaksońskiej gałęzi języków zachodniogermańskich, będący językiem ojczystym południowoafrykańskich Koloredów oraz białych Afrykanerów.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Język afrikaans · Zobacz więcej »
Język albański
Mapa dialektów albańskich Język albański (alb.) – język indoeuropejski z grupy satem, którym posługuje się ok.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Język albański · Zobacz więcej »
Język angielski
Wielkiej Brytanii symbolizujące język angielski ikona symbolizująca język angielski według standardu ISO 639-1 Język angielski, angielszczyzna (ang.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich, powszechnie używany w Wielkiej Brytanii, jej terytoriach zależnych oraz w wielu byłych koloniach i dominiach, m.in.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Język angielski · Zobacz więcej »
Język baskijski
Basque Country in Spain and France Język baskijski (nazwy własne, zależnie od dialektu) – język Basków, zamieszkujących kilka prowincji i departamentów na pograniczu Hiszpanii i Francji.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Język baskijski · Zobacz więcej »
Język duński
Język duński (duń.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Język duński · Zobacz więcej »
Język estoński
Język estoński (est., wym.) – język należący do podgrupy języków bałtycko-fińskich, w grupie fińskiej zaliczanej do podrodziny ugrofińskiej w rodzinie uralskiej.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Język estoński · Zobacz więcej »
Język farerski
izoglos w dialektach farerskich Język farerski (far.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Język farerski · Zobacz więcej »
Język fiński
Język fiński na obszarze południowej Szwecji (stan na 2005) Język fiński (fiń.) – język należący do podgrupy języków bałtycko-fińskich, zaliczanej do podrodziny języków ugrofińskich z rodziny uralskiej.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Język fiński · Zobacz więcej »
Język francuski
Języki i dialekty Francji Znajomość języka francuskiego w krajach Unii Europejskiej. Język francuski (fr. lub) – język pochodzenia indoeuropejskiego z grupy języków romańskich.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Język francuski · Zobacz więcej »
Język gaelicki szkocki
Język gaelicki szkocki (gaelicki, Scottish Gaelic, Scots Gaelic, nazwa własna: Gàidhlig, wym.) – język z grupy goidelskiej języków celtyckich.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Język gaelicki szkocki · Zobacz więcej »
Język hiszpański
Instytut Cervantesa w Madrycie Język hiszpański (hiszp.) – język należący do rodziny romańskiej języków indoeuropejskich.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Język hiszpański · Zobacz więcej »
Język irlandzki
Język irlandzki, język iryjski (Gaeilge, wym.) – język z grupy goidelskiej języków celtyckich, język narodowy Irlandczyków.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Język irlandzki · Zobacz więcej »
Język islandzki
Język islandzki (isl. íslenska) – język z grupy języków nordyckich, którym posługująsię mieszkańcy Islandii.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Język islandzki · Zobacz więcej »
Język kataloński
Języki i dialekty Półwyspu Iberyjskiego Język kataloński (kat.) – język romański z grupy zachodniej, mający status języka urzędowego w Andorze i hiszpańskich wspólnotach autonomicznych: Katalonii, Balearach i Walencji.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Język kataloński · Zobacz więcej »
Język niderlandzki
Język niderlandzki (niderl.), język holenderski, język flamandzki – język indoeuropejski z gałęzi zachodniej w ramach języków germańskich.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Język niderlandzki · Zobacz więcej »
Język niemiecki
Język niemiecki (niem.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Język niemiecki · Zobacz więcej »
Język norweski
Język norweski (norw.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Język norweski · Zobacz więcej »
Język portugalski
Języki i dialekty Półwyspu Iberyjskiego Język portugalski (port.) – język z grupy romańskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się ponad 250 mln osób (jako ojczystym, zaś w ogóle po portugalsku mówi ponad 270 mln osób), zamieszkujących Portugalię oraz byłe kolonie portugalskie: Brazylię, Mozambik, Angolę, Gwineę Bissau, Gwineę Równikową, Wyspy Świętego Tomasza i Książęcą, Republikę Zielonego Przylądka, Timor Wschodni oraz Makau.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Język portugalski · Zobacz więcej »
Język suahili
Język suahili, także: swahili – język z rodziny bantu używany w Afryce Środkowej i Wschodniej (Tanzania, Kenia, Demokratyczna Republika Konga, Uganda), gdzie pełni funkcję języka kontaktowego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Język suahili · Zobacz więcej »
Język szwedzki
Język szwedzki (szw.) – język z grupy skandynawskiej języków germańskich, ojczysty dla ponad 10 milionów osób, używany głównie w Szwecji i niektórych częściach Finlandii.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Język szwedzki · Zobacz więcej »
Język włoski
Mapa zasięgu występowania języka włoskiego Język włoski (wł.) – język romański objęty statusem urzędowego we Włoszech, San Marino, Watykanie (obok łaciny), Szwajcarii (obok francuskiego, niemieckiego i romansz), Monako (obok francuskiego i monegaskiego) oraz na Istrii, należącej do Chorwacji i Słowenii.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Język włoski · Zobacz więcej »
Języki retoromańskie
Języki retoromańskie Języki retoromańskie – grupa języków romańskich, używanych przez około 700 tys.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Języki retoromańskie · Zobacz więcej »
Jen
Monety o nominałach 1, 5, 10, 50, 100 i 500 jenów – jednostka walutowa Japonii, kod walutowy według ISO 4217: JPY.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Jen · Zobacz więcej »
K
K (minuskuła: k) (ka) – jedenasta litera alfabetu łacińskiego i czternasta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i K · Zobacz więcej »
Kratka (symbol)
# (pot. kratka, krzyżyk, płotek) – symbol używany najczęściej do oznaczania komentarzy w plikach konfiguracyjnych i językach programowania.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Kratka (symbol) · Zobacz więcej »
Kreska pionowa
Kreska pionowa – znak pisarski nazywany „pipe” (z rura, rurka) stosowany jest głównie przez społeczność systemu Unix (i pokrewnych) oraz wcześniej przez systemy DOS.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Kreska pionowa · Zobacz więcej »
Kropka
Kropka – oddzielający znak przestankowy, stawiany na końcu wypowiedzenia, będący wskazówkądla czytającego na głos, że należy zniżyć głos oraz zrobić przerwę.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Kropka · Zobacz więcej »
Kwadrat (algebra)
parabola. Kwadrat – wynik wykonania pewnego działania, najczęściej mnożenia, pewnego elementu przez siebie.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Kwadrat (algebra) · Zobacz więcej »
L
L (minuskuła: l) jest dwunastąliterąalfabetu łacińskiego, piętnastąliterąalfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i L · Zobacz więcej »
M
M (minuskuła: m) – trzynasta litera alfabetu łacińskiego i siedemnasta alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i M · Zobacz więcej »
Małpa (znak pisarski)
@ (małpa) – znak pisarski, wykorzystywany głównie w adresach poczty elektronicznej oraz jako identyfikator (handle) użytkownika na mikroblogach takich jak Twitter czy Instagram.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Małpa (znak pisarski) · Zobacz więcej »
Makron (znak diakrytyczny)
Makron (gr. μακρόv / makrón, dosłownie: długi) – znak diakrytyczny umieszczany nad lub pod samogłoską, początkowo używany do zaznaczania długiej sylaby w metrum greckim lub łacińskim.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Makron (znak diakrytyczny) · Zobacz więcej »
Mapowanie
Mapowanie – przyporządkowanie jednych zasobów systemowych do drugich, często wirtualnych – zmiana przestrzeni adresowej (m.in. mapowanie plików, partycji, pamięci operacyjnej, portów I/O komputera, adresów IP, zasobów sieciowych).
Nowy!!: ISO 8859-1 i Mapowanie · Zobacz więcej »
Międzynarodowa Komisja Elektrotechniczna
Międzynarodowa Komisja Elektrotechniczna (ang. International Electrotechnical Commission, IEC) – globalna organizacja opracowująca i publikująca międzynarodowe normy z zakresu technik elektrycznych i elektronicznych oraz dziedzin z nimi związanych, będące podstawąnorm krajowych oraz odniesieniem dla przetargów i kontraktów międzynarodowych.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Międzynarodowa Komisja Elektrotechniczna · Zobacz więcej »
Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna
Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna (ang. International Organization for Standardization; International Standards Organization, ISO) – organizacja pozarządowa zrzeszająca krajowe organizacje normalizacyjne.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna · Zobacz więcej »
Mikro
Mikro (μ) (mikros – „mały”) – przedrostek jednostki miary w układzie SI, oznaczający mnożnik 0,000 001.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Mikro · Zobacz więcej »
N
N (minuskuła: n) – czternasta litera alfabetu łacińskiego i osiemnasta polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i N · Zobacz więcej »
Nawias
Nawiasy – znaki pisarskie, używane z reguły parzyście, przeznaczone do ujmowania między nie tekstu lub symboli.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Nawias · Zobacz więcej »
Negacja
Negacja (z łac. negatio), zaprzeczenie – pojęcie logiki i językoznawstwa o kilku znaczeniach.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Negacja · Zobacz więcej »
O
O (minuskuła: o) – piętnasta litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i O · Zobacz więcej »
Oceania
Australii i Oceanii Oceania – nazwa zbiorowa wysp Oceanu Spokojnego, które wraz z Australiątworząodrębnączęść świata nazywanąAustraliąi Oceanią.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Oceania · Zobacz więcej »
P
P (minuskuła: p) jest szesnastąliterąalfabetu łacińskiego, dwudziestądrugąliterąalfabetu polskiego i oznacza głoskę.
Nowy!!: ISO 8859-1 i P · Zobacz więcej »
Paragraf
Paragraf – podstawowa jednostka redakcyjna tekstu prawnego, oznaczana w tekście symbolem § (U+00A7).
Nowy!!: ISO 8859-1 i Paragraf · Zobacz więcej »
Plus i minus
Plus (+) i minus (-) – oznaczenia matematyczne stosowane do wyróżniania operacji dodawania i odejmowania.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Plus i minus · Zobacz więcej »
Prawo autorskie
Prawo autorskie (symbol: ©) – dyscyplina prawa cywilnego, zespół norm prawnych wchodzących w skład prawa własności intelektualnej, a także ogół praw przysługujących autorowi utworu (lub innemu uprawnionemu podmiotowi) upoważniających go do decydowania o eksploatacji utworu i czerpaniu z niej korzyści finansowych.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Prawo autorskie · Zobacz więcej »
Procent (symbol)
% – znak typograficzny oznaczający procent (1/100 część – Unicode U+0025 – tzn. liczba poprzedzająca znak jest dzielona przez 100).
Nowy!!: ISO 8859-1 i Procent (symbol) · Zobacz więcej »
Przecinek
Przecinek – jeden z najczęściej używanych znaków interpunkcyjnych.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Przecinek · Zobacz więcej »
Przeglądarka internetowa
Artykuł Wikipedii wyświetlony w przeglądarce internetowej Firefox Przeglądarka internetowa – program komputerowy służący do pobierania i wyświetlania stron internetowych udostępnianych przez serwery WWW, a także odtwarzania plików multimedialnych.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Przeglądarka internetowa · Zobacz więcej »
Q
Q (minuskuła: q) (ku) jest siedemnastąliterąalfabetu łacińskiego (pochodzi od greckiej litery koppa).
Nowy!!: ISO 8859-1 i Q · Zobacz więcej »
R
R (minuskuła: r) – osiemnasta litera alfabetu łacińskiego i dwudziesta trzecia alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i R · Zobacz więcej »
S
S (minuskuła: s) – dwudziesta czwarta litera polskiego i dziewiętnasta alfabetu łacińskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i S · Zobacz więcej »
Spacja
Spacja – odstęp pomiędzy dwoma wyrazami pisanymi na komputerze lub na maszynie do pisania.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Spacja · Zobacz więcej »
Spacja niełamiąca
Spacja niełamiąca, spacja niełamliwa, spacja nierozdzielająca, spacja nierozdzielna, spacja niepodzielna – znak spacji wyglądający na ekranie tak samo jak spacja zwykła, ale niepozwalający w danym miejscu przełamywać się tekstowi.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Spacja niełamiąca · Zobacz więcej »
Stopień (symbol)
Symbol stopnia (°) – znak pisarski w kształcie okręgu umieszczany w indeksie górnym.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Stopień (symbol) · Zobacz więcej »
Sześcian (algebra)
Wykres funkcji ''y''.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Sześcian (algebra) · Zobacz więcej »
T
T (minuskuła: t) jest dwudziestąliterąalfabetu łacińskiego, dwudziestąszóstąliterąalfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i T · Zobacz więcej »
Tempo (muzyka)
ósemek na minutę. Tempo (agogika) – jeden z elementów dzieła muzycznego, oznaczający, jak szybko utwór ma być wykonany.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Tempo (muzyka) · Zobacz więcej »
Terminal komputerowy
Terminal (ang. terminal – końcówka) – urządzenie pozwalające człowiekowi na pracę z komputerem lub systemem komputerowym.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Terminal komputerowy · Zobacz więcej »
Transkrypcja (językoznawstwo)
Transkrypcja, w skrócie trb. (od słowa transkrybowanie - dokonywanie transkrypcji) – system zapisu głosek (mowy) danego języka za pomocąsymboli graficznych, czyli pisownia fonetyczna lub system fonetycznej konwersji innego pisma.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Transkrypcja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Twarda spacja
Twarda spacja (ang. hard space) – znak spacji wyglądający na ekranie tak samo jak zwykła spacja, lecz niepozwalający przełamywać wiersza tekstu w danym miejscu.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Twarda spacja · Zobacz więcej »
Tylda
Tylda (łac. titulus, hiszp. tilde) – znak pisarski w formie wężyka (~), zwany również faląlub wężykiem.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Tylda · Zobacz więcej »
Typografia
Dysk z Fajstos Johannes Gutenberg Typografia (z gr. týpos „odbicie, forma”, gráphō „piszę”) – termin funkcjonujący w kilku różnych znaczeniach.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Typografia · Zobacz więcej »
U
U (minuskuła: u) (dla odróżnienia od ó nazywana często u zwykłym lub u otwartym) – dwudziesta pierwsza litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta siódma litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i U · Zobacz więcej »
UCS-2
UCS-2 – zdefiniowane w ISO 10646 16-bitowe kodowanie znaków Unicode.
Nowy!!: ISO 8859-1 i UCS-2 · Zobacz więcej »
Ukośnik
Ukośnik – znak pisarski mający postać ukośnej kreski.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Ukośnik · Zobacz więcej »
Unicode
Logo Unikodu Unicode (formalnie, pol. Unikod) – komputerowy standard kodowania zestawu znaków obejmującego litery większości używanych na świecie pism, a także symboli, emoji i kodów formatowania.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Unicode · Zobacz więcej »
UTF-16
UTF-16 – jeden ze sposobów kodowania znaków standardu Unicode.
Nowy!!: ISO 8859-1 i UTF-16 · Zobacz więcej »
UTF-8
UTF-8 – system kodowania Unicode, wykorzystujący od 1 do 4 bajtów do zakodowania pojedynczego znaku, w pełni kompatybilny z ASCII.
Nowy!!: ISO 8859-1 i UTF-8 · Zobacz więcej »
V
V (minuskuła: v) (fał) – dwudziesta druga litera alfabetu łacińskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i V · Zobacz więcej »
W
W (wu, minuskuła: w) – dwudziesta trzecia litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta ósma litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i W · Zobacz więcej »
Waluta
Waluta (wł. valuta „wartość” z łac. valere „być silnym, mieć moc”), jednostka monetarna – nazwa pieniądza obowiązującego w danym państwie.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Waluta · Zobacz więcej »
Windows-1252
Windows-1252, znane także jako CP-1252, jest 8–bitowym kodowaniem znaków będącym nadzbiorem kodowania ISO-8859-1, różniącym się od niego tym, że używane sąmiejsca znaków kontrolnych z przedziału 0x80–0x9F.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Windows-1252 · Zobacz więcej »
Wykrzyknik
Wykrzyknik, znak wykrzyknienia – jeden ze znaków pisarskich, składający się z pionowej kreski zakończonej kropką, zwykle u dołu (!), rzadziej u góry (¡).
Nowy!!: ISO 8859-1 i Wykrzyknik · Zobacz więcej »
X
X (minuskuła: x) (iks) – dwudziesta czwarta litera alfabetu łacińskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i X · Zobacz więcej »
Y
Y (minuskuła: y) (igrek) – dwudziesta piąta litera alfabetu łacińskiego, dwudziesta dziewiąta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Y · Zobacz więcej »
Z
Z (zet, minuskuła: z) – dwudziesta szósta litera alfabetu łacińskiego, trzydziesta litera alfabetu polskiego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Z · Zobacz więcej »
Zapożyczenie językowe
Zapożyczenie językowe, inaczej pożyczka, wyraz obcy – element językowy zaczerpnięty z języka obcego, który zadomowił się w mniejszym lub większym stopniu jako element języka rodzimego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Zapożyczenie językowe · Zobacz więcej »
Znak dzielenia
Znak dzielenia – znak matematyczny równoznaczny z kreskąułamkową.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Znak dzielenia · Zobacz więcej »
Znak plus-minus
Znak plus-minus jest symbolem o wielu znaczeniach.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Znak plus-minus · Zobacz więcej »
Znak podkreślenia
Znak podkreślenia (_), potocznie podkreślnik – znak mający kod ASCII dziesiętnie 95 lub 0x5F szesnastkowo.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Znak podkreślenia · Zobacz więcej »
Znak równości
Znak równości (ang. Equals sign) – symbol matematyczny używany dla oznaczenia równości.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Znak równości · Zobacz więcej »
Znak towarowy
Znak towarowy Znak towarowy – każde oznaczenie, które nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorcy od towarów innego przedsiębiorcy i jest możliwe do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielonej ochrony.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Znak towarowy · Zobacz więcej »
Znak zapytania
Znak zapytania (pytajnik) – znak interpunkcyjny, służący do określenia intencji osoby mówiącej, która chce otrzymać dane informacje od osoby pytanej (wyjątkiem jest pytanie retoryczne).
Nowy!!: ISO 8859-1 i Znak zapytania · Zobacz więcej »
Znaki diakrytyczne
Znaki diakrytyczne, diakrytyki („odróżniający”) – znaki graficzne używane w alfabetach i innych systemach pisma, umieszczane nad, pod literą, obok lub wewnątrz niej, zmieniające sposób odczytu tej litery i tworzące przez to nowąliterę.
Nowy!!: ISO 8859-1 i Znaki diakrytyczne · Zobacz więcej »
0
Zero (zapisywane jako 0) – element neutralny dodawania; najmniejsza nieujemna liczba.
Nowy!!: ISO 8859-1 i 0 · Zobacz więcej »
1 (liczba)
Każda liczba całkowita jest podzielna przez 1.
Nowy!!: ISO 8859-1 i 1 (liczba) · Zobacz więcej »
2 (liczba)
Warunek podzielności zapisanej w systemie dziesiętnym liczby przez 2 to, aby miała ona ostatniącyfrę 0, 2, 4, 6 lub 8.
Nowy!!: ISO 8859-1 i 2 (liczba) · Zobacz więcej »
3 (liczba)
3 jest jedynąliczbą, która jest sumąliczb naturalnych mniejszych od niej tzn.
Nowy!!: ISO 8859-1 i 3 (liczba) · Zobacz więcej »
4 (liczba)
4.
Nowy!!: ISO 8859-1 i 4 (liczba) · Zobacz więcej »
5 (liczba)
Zapis liczby 5 zmieniający się w czasie Warunek podzielności zapisanej w systemie dziesiętnym liczby przez 5 to, aby ostatnia cyfra była zerem lub piątką.
Nowy!!: ISO 8859-1 i 5 (liczba) · Zobacz więcej »
6 (liczba)
Warunek podzielności zapisanej w systemie dziesiętnym liczby przez 6 to, aby suma jej cyfr była podzielna przez 3 i ostatnia cyfra była podzielna przez 2.
Nowy!!: ISO 8859-1 i 6 (liczba) · Zobacz więcej »
7 (liczba)
7 jest też drugąliczbąMersenne’a oraz czwartąliczbąpierwszą.
Nowy!!: ISO 8859-1 i 7 (liczba) · Zobacz więcej »
8 (liczba)
Sama jest podstawąósemkowego systemu liczbowego.
Nowy!!: ISO 8859-1 i 8 (liczba) · Zobacz więcej »
9 (liczba)
Zapis liczby 9 zmieniający się w czasie Warunkiem podzielności liczby zapisanej w systemie dziesiętnym przez 9 jest podzielność sumy cyfr w danej liczbie przez 9, np.
Nowy!!: ISO 8859-1 i 9 (liczba) · Zobacz więcej »
Przekierowuje tutaj:
ISO-8859-1, ISO-LATIN1, Latin 1, Latin-1.
