Szybszy dostęp niż przeglądarce!
57 kontakty: Akad (miasto), Alfabet arabski, Alfabet hebrajski, Anatolia, Asyria, Babilonia, Biernik, Chaldejczycy, Czas (językoznawstwo), Dźwięczność, Dialekt asyryjski, Dialekt babiloński, Dialekt staroakadyjski, Dopełniacz (przypadek), Faryngalizacja, I tysiąclecie p.n.e., Iloczas, Imperium akadyjskie, Język aramejski, Język prasemicki, Język sumeryjski, Język tonalny, Języki afroazjatyckie, Języki semickie, Języki wschodniosemickie, Liczba mnoga, Liczba podwójna, Liczba pojedyncza, Logogram, Mazurzenie, Mezopotamia, Mianownik (przypadek), Osoba (językoznawstwo), Pismo klinowe, Potop, Rdzeń (językoznawstwo), Rodzaj gramatyczny, Sargon Wielki, SOV (Subject Object Verb), Spółgłoska, Spółgłoska języczkowa, Spółgłoska miękkopodniebienna, Spółgłoska nosowa, Spółgłoska półotwarta, Spółgłoska podniebienna, Spółgłoska szczelinowa, Spółgłoska wargowa, Spółgłoska zębowa, Starożytny Egipt, Starożytny Izrael, ..., Strona (językoznawstwo), Subartu, Substrat językowy, Sumer, Sylabariusz, Syria starożytna, VSO. Rozwiń indeks (7 jeszcze) »
Akad (miasto)
okresu Ur III z zaznaczonym przypuszczalnym położeniem Akadu Akad, Akkad, Agade, Akade, Akkade (zapisywane w piśmie klinowym A-ga/kà-dèki) – starożytne miasto w Mezopotamii, stolica imperium akadyjskiego za czasów panowania Sargona Wielkiego (ok. XXIV i XXIII w. p.n.e.) i jego następców; nierozpoznane archeologicznie.
Nowy!!: Język akadyjski i Akad (miasto) · Zobacz więcej »
Alfabet arabski
Alfabet arabski Alfabet arabski – pismo będące abdżadem, używane do zapisu języka arabskiego, a także innych języków.
Nowy!!: Język akadyjski i Alfabet arabski · Zobacz więcej »
Alfabet hebrajski
Alfabet hebrajski, nazywany też pismem żydowskim lub pismem kwadratowym – alfabet spółgłoskowy stosowany do zapisu języka hebrajskiego, jidysz, ladino, judeo-arabskiego i innych języków żydowskich, wywodzący się z alfabetu aramejskiego, a pośrednio z fenickiego i egipskich hieroglifów.
Nowy!!: Język akadyjski i Alfabet hebrajski · Zobacz więcej »
Anatolia
data dostępu.
Nowy!!: Język akadyjski i Anatolia · Zobacz więcej »
Asyria
Asyria (akad. māt Aššurki) – starożytne państwo semickie w północnej Mezopotamii istniejące od drugiej połowy III tysiąclecia p.n.e. do pierwszej połowy I tysiąclecia p.n.e.
Nowy!!: Język akadyjski i Asyria · Zobacz więcej »
Babilonia
Babilonia (akad. 𒆳𒆍𒀭𒊏𒆠, māt Akkadī) – starożytne państwo semickie w Mezopotamii, na terenie obecnego Iraku.
Nowy!!: Język akadyjski i Babilonia · Zobacz więcej »
Biernik
Biernik – czwarty przypadek deklinacji.
Nowy!!: Język akadyjski i Biernik · Zobacz więcej »
Chaldejczycy
Kroniki norymberskiej) Chaldejczycy – starożytny lud posługujący się dialektem języka aramejskiego.
Nowy!!: Język akadyjski i Chaldejczycy · Zobacz więcej »
Czas (językoznawstwo)
Czas – kategoria językowa określająca w czasie czynność, zjawisko lub stan, o których mowa w zdaniu.
Nowy!!: Język akadyjski i Czas (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Dźwięczność
Dźwięczność (fonacja) – jedna z cech artykulacji głosek związana z pracąwięzadeł głosowych.
Nowy!!: Język akadyjski i Dźwięczność · Zobacz więcej »
Dialekt asyryjski
pismem klinowym. Dialekt asyryjski języka akadyjskiego – odmiana języka akadyjskiego, która wykształciła się na przełomie trzeciego i drugiego tysiąclecia p.n.e. na północnych obszarach Mezopotamii.
Nowy!!: Język akadyjski i Dialekt asyryjski · Zobacz więcej »
Dialekt babiloński
Język/dialekt babiloński – jeden z głównych dialektów języka akadyjskiego, który wykształcił się na początku II tys.
Nowy!!: Język akadyjski i Dialekt babiloński · Zobacz więcej »
Dialekt staroakadyjski
Dialekt staroakadyjski – najstarszy znany dialekt języka akadyjskiego, poświadczony w mezopotamskich źródłach pisanych z 2 połowy III tys.
Nowy!!: Język akadyjski i Dialekt staroakadyjski · Zobacz więcej »
Dopełniacz (przypadek)
Dopełniacz – drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?.
Nowy!!: Język akadyjski i Dopełniacz (przypadek) · Zobacz więcej »
Faryngalizacja
Faryngalizacja (od grec. pharynx – ‘gardło’) – proces koartykulacyjny, polegający na utworzeniu podczas artykulacji dźwięku dodatkowego przewężania pomiędzy korzeniem języka a tylnąścianągardła.
Nowy!!: Język akadyjski i Faryngalizacja · Zobacz więcej »
I tysiąclecie p.n.e.
II tysiąclecie p.n.e. I tysiąclecie p.n.e. I tysiąclecie n.e.X wiek p.n.e. IX wiek p.n.e. VIII wiek p.n.e. VII wiek p.n.e. VI wiek p.n.e. V wiek p.n.e. IV wiek p.n.e. III wiek p.n.e. II wiek p.n.e. I wiek p.n.e. I tysiąclecie p.n.e. to czas epoki żelaza i powstawania imperiów.
Nowy!!: Język akadyjski i I tysiąclecie p.n.e. · Zobacz więcej »
Iloczas
Iloczas – zjawisko prozodyjne, charakteryzujące się różnicowaniem długości trwania sylab lub głosek.
Nowy!!: Język akadyjski i Iloczas · Zobacz więcej »
Imperium akadyjskie
Imperium akadyjskie (akad. 𒆳𒌵𒆠, māt Akkadi) – semickie państwo założone przez Sargona Wielkiego, istniejące w latach panowania dynastii akadyjskiej: 2334–2193 p.n.e., na terenie środkowej Mezopotamii, którego stolicąbyło miasto Akad (Agade).
Nowy!!: Język akadyjski i Imperium akadyjskie · Zobacz więcej »
Język aramejski
Język aramejski (aram. ܐܪܡܝܐ Ārāmājâ, Arāmît) – język z grupy semickiej, używany na Bliskim Wschodzie od II tysiąclecia p.n.e. do czasów dzisiejszych.
Nowy!!: Język akadyjski i Język aramejski · Zobacz więcej »
Język prasemicki
Język prasemicki – rekonstruowany wspólny prajęzyk Semitów, z którego wywodząsię wszystkie współczesne i historyczne języki semickie.
Nowy!!: Język akadyjski i Język prasemicki · Zobacz więcej »
Język sumeryjski
Język sumeryjski (sum. 𒅴𒂠, eme-gi7/gir15, akad. Ŝumeru) – język starożytnego Sumeru, używany w południowej Mezopotamii od co najmniej IV tysiąclecia p.n.e., jeden z najstarszych zapisanych języków.
Nowy!!: Język akadyjski i Język sumeryjski · Zobacz więcej »
Język tonalny
Języki tonalne na świecie Schemat tonów w języku tajskim Schemat tonów w języku kantońskim Schemat tonów w języku wietnamskim (Hanoi) Schemat tonów w języku wietnamskim (dialekt północny) Schemat tonów w standardowym języku mandaryńskim Język tonalny − język, w którym każda sylaba ma przypisany pewien ton, polegający na odpowiedniej modulacji głosu.
Nowy!!: Język akadyjski i Język tonalny · Zobacz więcej »
Języki afroazjatyckie
Rodziny językowe Afryki Języki afroazjatyckie (dawniej zwane rodzinąsemito-chamickąlub chamito-semicką) – wielka rodzina języków, zajmująca obszary od afrykańskich wybrzeży Atlantyku z językami hausa, arabskim i berberyjskimi na zachodzie po Róg Afryki (języki kuszyckie) i Bliski Wschód z językami hebrajskim i arabskim na wschodzie.
Nowy!!: Język akadyjski i Języki afroazjatyckie · Zobacz więcej »
Języki semickie
Współczesny zasięg języków semickich (kolor jasnopomarańczowy) na tle rodziny afroazjatyckiej Języki semickie – rodzina języków, należąca do języków afroazjatyckich, wywodząca się z języka prasemickiego.
Nowy!!: Język akadyjski i Języki semickie · Zobacz więcej »
Języki wschodniosemickie
Języki wschodniosemickie – grupa języków, należąca do języków semickich w wielkiej rodzinie języków afroazjatyckich.
Nowy!!: Język akadyjski i Języki wschodniosemickie · Zobacz więcej »
Liczba mnoga
Liczba mnoga – szereg form fleksyjnych oznaczających wielość przedmiotów.
Nowy!!: Język akadyjski i Liczba mnoga · Zobacz więcej »
Liczba podwójna
Liczba podwójna (liczba mnoga podwójna, dualis) – występująca w niektórych językach (w tym w dawnej polszczyźnie i czeszczyźnie) kategoria gramatyczna, służąca wyrażaniu podwójności, parzystości.
Nowy!!: Język akadyjski i Liczba podwójna · Zobacz więcej »
Liczba pojedyncza
Liczba pojedyncza, lp – szereg form fleksyjnych oznaczających pojedynczość przedmiotu lub osoby bez względu na to, czy jest to rzeczywiście jednostka (np. mały chłopiec biegnie), gatunek (np. pies szczeka) czy też zbiorowość (np. armia walczy).
Nowy!!: Język akadyjski i Liczba pojedyncza · Zobacz więcej »
Logogram
Logogramy Logogram (gr. logos „słowo” + gr. gramma „odcisk, znak”) – znak lub symbol reprezentujący słowo bądź wyrażenie.
Nowy!!: Język akadyjski i Logogram · Zobacz więcej »
Mazurzenie
Mazurzenie (także mazurowanie, rzadziej sakanie, na Śląsku sycenie) – proces fonetyczny polegający na wymawianiu zamiast spółgłosek dziąsłowych ⟨sz⟩, ⟨cz⟩, ⟨ż⟩, ⟨dż⟩ głosek zębowych: ⟨s⟩, ⟨c⟩, ⟨z⟩, ⟨dz⟩.
Nowy!!: Język akadyjski i Mazurzenie · Zobacz więcej »
Mezopotamia
Mezopotamia widoczna z satelity w 2020 roku Mezopotamia,, w znaczeniu dosłownym międzyrzecze (nazwa przejęta z Miyanrudan i Bet-Nahrain) – starożytna kraina na Bliskim Wschodzie leżąca w dorzeczu Tygrysu i Eufratu.
Nowy!!: Język akadyjski i Mezopotamia · Zobacz więcej »
Mianownik (przypadek)
Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu.
Nowy!!: Język akadyjski i Mianownik (przypadek) · Zobacz więcej »
Osoba (językoznawstwo)
Osoba – kategoria gramatyczna czasownika określająca, jak podmiot zdania ma się do stanu lub czynności określonej przez orzeczenie.
Nowy!!: Język akadyjski i Osoba (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Pismo klinowe
Mapa ważniejszych stanowisk archeologicznych na których znaleziono archiwa z tekstami zapisanymi pismem klinowym Pismo klinowe – jedna z najstarszych na świecie odmian pisma, powstała na Bliskim Wschodzie, stworzona najprawdopodobniej przez Sumerów ok.
Nowy!!: Język akadyjski i Pismo klinowe · Zobacz więcej »
Potop
Gustave Doré, ''Potop'' „Potop świata”. Rycina ze schrobenhausenowskiego warsztatu Carla Poellath Q.
Nowy!!: Język akadyjski i Potop · Zobacz więcej »
Rdzeń (językoznawstwo)
Rdzeń (niekiedy także pierwiastek; por.) – główny morfem wyrazu, który pozostaje po oddzieleniu od niego wszystkich afiksów.
Nowy!!: Język akadyjski i Rdzeń (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Rodzaj gramatyczny
Rodzaj gramatyczny – kategoria gramatyczna, która wyznacza podział rzeczowników na kilka grup.
Nowy!!: Język akadyjski i Rodzaj gramatyczny · Zobacz więcej »
Sargon Wielki
Sargon z Akadu (akad. 𒊬𒊒𒄀 Šar-ru-gi), także Sargon Wielki, w starszych pracach historycznych jako Sargon Starszy – twórca i pierwszy władca Imperium Akadyjskiego, znany z podboju sumeryjskich miast-państw w XXIV i XXIII wieku p.n.e. Był założycielem dynastii akadyjskiej, która rządziła przez około sto lat po jego śmierci, aż do podboju Sumeru przez Gutejów.
Nowy!!: Język akadyjski i Sargon Wielki · Zobacz więcej »
SOV (Subject Object Verb)
SOV (dosł. podmiot dopełnienie orzeczenie) – skrót oznaczający typ zdania, w którym podmiot występuje przed dopełnieniem, a orzeczenie występuje na końcu, a także typ języka, w którym taki szyk dominuje.
Nowy!!: Język akadyjski i SOV (Subject Object Verb) · Zobacz więcej »
Spółgłoska
Spółgłoska – dźwięk języka mówionego powstający w wyniku całkowitego lub częściowego zablokowania przepływu powietrza przez aparat mowy (kanał głosowy).
Nowy!!: Język akadyjski i Spółgłoska · Zobacz więcej »
Spółgłoska języczkowa
Spółgłoska języczkowa lub uwularna – spółgłoska atrykułowana przez uniesienie tylnej części języka tak by zetknął się on z języczkiem.
Nowy!!: Język akadyjski i Spółgłoska języczkowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska miękkopodniebienna
Spółgłoska miękkopodniebienna lub welarna – spółgłoska, której wymowa polega na zbliżeniu języka do podniebienia miękkiego (łac. velum).
Nowy!!: Język akadyjski i Spółgłoska miękkopodniebienna · Zobacz więcej »
Spółgłoska nosowa
Spółgłoski nosowe (sonanty nosowe) – nosowe spółgłoski zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w jamie ustnej, jednak w odróżnieniu od spółgłosek zwartych otworzony zostaje równocześnie tor nosowy, tj.
Nowy!!: Język akadyjski i Spółgłoska nosowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska półotwarta
Spółgłoski półotwarte (półsamogłoski) powstają, gdy dochodzi do zbliżenia narządów mowy, ale nie do powstania szczeliny.
Nowy!!: Język akadyjski i Spółgłoska półotwarta · Zobacz więcej »
Spółgłoska podniebienna
Spółgłoska podniebienna, inaczej palatalna – spółgłoska średniojęzykowa wymawiana, gdy środkowa część języka dotyka podniebienia twardego.
Nowy!!: Język akadyjski i Spółgłoska podniebienna · Zobacz więcej »
Spółgłoska szczelinowa
Spółgłoski szczelinowe (spółgłoski trące, frykatywne) powstają, gdy narządy mowy w czasie artykulacji tworządostatecznie wąskąszczelinę, by powstał szum, tarcie.
Nowy!!: Język akadyjski i Spółgłoska szczelinowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska wargowa
Termin spółgłoska wargowa odnosi się do sposobu artykulacji spółgłosek polegającego na zbliżeniu warg do siebie (spółgłoska dwuwargowa) lub górnych zębów do dolnej wargi (spółgłoska wargowo-zębowa).
Nowy!!: Język akadyjski i Spółgłoska wargowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska zębowa
Spółgłoski zębowe (przedniojęzykowo-zębowe) – rodzaj spółgłosek wyróżniony ze względu na miejsce artykulacji, które znajduje się przy górnych zębach – siekaczach, u ich szczytu, tuż za ich tylnąścianąlub u ich nasady na granicy z dziąsłami.
Nowy!!: Język akadyjski i Spółgłoska zębowa · Zobacz więcej »
Starożytny Egipt
Maska grobowa Tutanchamona – jeden z najbardziej rozpoznawalnych wytworów kultury staroegipskiej Starożytny Egipt (stegip. Kemet, Czarna Ziemia) – cywilizacja starożytnego Bliskiego Wschodu położona w północno-wschodniej Afryce w dolinie i delcie Nilu (z oazami Pustyni Libijskiej włącznie).
Nowy!!: Język akadyjski i Starożytny Egipt · Zobacz więcej »
Starożytny Izrael
Starożytne państwo żydowskie istniejące z długimi przerwami na Bliskim Wschodzie (tereny dzisiejszego Izraela i Jordanii).
Nowy!!: Język akadyjski i Starożytny Izrael · Zobacz więcej »
Strona (językoznawstwo)
Strona (diateza) – kategoria gramatyczna, która sygnalizuje różnice w hierarchizacji argumentów predykatu wyrażane za pomocąśrodków formalnych, tj.
Nowy!!: Język akadyjski i Strona (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Subartu
Subartu, Szubartu, Subir (akad. Subartu, Šubartu; sumer. su.bir4ki) – w źródłach mezopotamskich nazwa obszaru w północnej Mezopotamii, którego granice, przynależność polityczna i skład etniczny zmieniały się wraz z upływem czasu.
Nowy!!: Język akadyjski i Subartu · Zobacz więcej »
Substrat językowy
Substrat językowy („podłoże”) – pierwotne podłoże językowe (lub etniczno-językowe) na określonym obszarze zamieszkanym później przez ludność używającąinnego języka.
Nowy!!: Język akadyjski i Substrat językowy · Zobacz więcej »
Sumer
Sumer i jego miasta. W czasach jego istnienia linia brzegowa sięgała miasta Ur. Sumer (Szumer, Sumeria; sum. 𒌦 𒊕 𒈪 𒂵 Ki-en-gir, hebr. שִׁנְעָר Szinear – por. Rdz 10:10) – starożytna kraina leżąca w południowej części Mezopotamii (dzisiaj południowy Irak).
Nowy!!: Język akadyjski i Sumer · Zobacz więcej »
Sylabariusz
Część afrykańskiego sylabariusza vai Sylabariusz – system pisma, w którym pojedyncze znaki reprezentującałe sylaby, a nie pojedyncze głoski.
Nowy!!: Język akadyjski i Sylabariusz · Zobacz więcej »
Syria starożytna
Syria starożytna – terytorium, którego granice w okresie od około VII tys.
Nowy!!: Język akadyjski i Syria starożytna · Zobacz więcej »
VSO
VSO (Verb Subject Object) – typ języka, w którym zdanie zaczyna się od orzeczenia, potem następuje podmiot, a na końcu dopełnienie.
Nowy!!: Język akadyjski i VSO · Zobacz więcej »
Przekierowuje tutaj:
Język akkadzki, Język chaldejski.
