Szybszy dostęp niż przeglądarce!
85 kontakty: Ablatyw, Alofon, Azja Środkowa, Łacina, Baktryjsko-Margiański Zespół Archeologiczny, Biernik, Celownik (przypadek), Czas przeszły, Dźwięczność, Dopełniacz (przypadek), Dyftong, Fonem, Gandharwa, Gradacja (językoznawstwo), James Mallory, Język awestyjski, Język frygijski, Język perski, Język polski, Język praindoeuropejski, Język staroperski, Języki fińskie, Języki helleńskie, Języki indoaryjskie, Języki indoeuropejskie, Języki indoirańskie, Języki irańskie, Języki nuristańskie, Języki ormiańskie, Języki satem, Języki ugrofińskie, Kazachstan, Kultura andronowska, Kultura archeologiczna, Labializacja, Liczba mnoga, Liczba podwójna, Liczba pojedyncza, Mianownik (przypadek), Miejscownik, Narzędnik, Optativus, Owca i konie, Palatalizacja, Prajęzyk, Prawo Bartholomaego, Prawo Grassmanna (językoznawstwo), Przegłos, Przydech, Robert Beekes, ..., Rodzaj gramatyczny, Rodzina językowa, Rozziew, Ryszi, Samogłoska otwarta, Samogłoska przymknięta, Sanskryt, Sanskryt wedyjski, Soma (botanika), Sonant, Spółgłoska faryngalna, Spółgłoska krtaniowa, Spółgłoska miękkopodniebienna, Spółgłoska nosowa, Spółgłoska półotwarta, Spółgłoska płynna, Spółgłoska podniebienna, Spółgłoska przedniojęzykowa, Spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa, Spółgłoska szczelinowa, Spółgłoska wargowa, Spółgłoska zadziąsłowa, Spółgłoska zębowa, Spółgłoska zwarta, Temat wyrazu, Teoria laryngalna, Tryb (językoznawstwo), Tryb łączący, Tryb oznajmujący, Tryb rozkazujący, Ural (region fizycznogeograficzny), Wedy, Wielki Step, Wołacz, Zwarcie krtaniowe. Rozwiń indeks (35 jeszcze) »
Ablatyw
right Ablatyw (łac. ablativus, w języku polskim nazywany także pochodnikiem lub oddalnikiem) – przypadek w językach aglutynacyjnych i niektórych fleksyjnych, wyraża odchodzenie i oddzielanie się od czegoś (odwrotnie niż allatyw).
Nowy!!: Język praindoirański i Ablatyw · Zobacz więcej »
Alofon
Diagram samogłoskowy z zaznaczonymi alofonami w języku polskim. Na czarno zaznaczono główne alofony, a na zielono i czerwono alofony kombinatoryczne. Dodatkowo alofony zaznaczone na czerwono pojawiająsię w kontekstach podniebiennych. Alofon (allofon, z gr. ἄλλος állos „inny” i φωνή phōnē „dźwięk”) – realizacja fonemu zawierająca oprócz cech fonologicznie relewantnych również szereg cech nierelewantnych w zależności od pozycji głoski (w stosunku do innych) i mówiącego.
Nowy!!: Język praindoirański i Alofon · Zobacz więcej »
Azja Środkowa
Azja Centralna w definicji wąskiej i szerokiej Mapa polityczna państw Azji Środkowej Azja Środkowa (także Azja Centralna, Środkowy Wschód) – region wyróżniany w geografii historycznej i politycznej.
Nowy!!: Język praindoirański i Azja Środkowa · Zobacz więcej »
Łacina
Łacina, język łaciński (łac.) – język indoeuropejski z latynofaliskiej podgrupy języków italskich.
Nowy!!: Język praindoirański i Łacina · Zobacz więcej »
Baktryjsko-Margiański Zespół Archeologiczny
Zasięg kultury BMAC Baktryjsko-Margiański Zespół Archeologiczny, w skrócie BMAC (ang. Bactria–Margiana Archaeological Complex), również Cywilizacja Oxus – kultura archeologiczna rozwijająca się w okresie epoki brązu, na obszarze Azji Środkowej, datowana na 2300–1700 rok p.n.e. Obejmująca swoim zasięgiem dzisiejsze tereny północnego Afganistanu, wschodniego Turkmenistanu, południowego Uzbekistanu i zachodniego Tadżykistanu; w górnym biegu rzeki Amu-daria.
Nowy!!: Język praindoirański i Baktryjsko-Margiański Zespół Archeologiczny · Zobacz więcej »
Biernik
Biernik – czwarty przypadek deklinacji.
Nowy!!: Język praindoirański i Biernik · Zobacz więcej »
Celownik (przypadek)
Celownik – jeden z przypadków deklinacji, forma używana jako dopełnienie dalsze (Kasia dała Ali prezent) oraz do oznaczania celu pożytku lub szkody (np. dzieci zepsuły mu telewizor – mu nie dotyczy tu bezpośrednio akcji, a jedynie jej skutków).
Nowy!!: Język praindoirański i Celownik (przypadek) · Zobacz więcej »
Czas przeszły
Czas przeszły – kategoria gramatyczna (czas gramatyczny) czasownika, która najczęściej wskazuje i nazywa wcześniejszączynność lub wcześniejszy stan niż moment mówienia lub pisania o nich, np.
Nowy!!: Język praindoirański i Czas przeszły · Zobacz więcej »
Dźwięczność
Dźwięczność (fonacja) – jedna z cech artykulacji głosek związana z pracąwięzadeł głosowych.
Nowy!!: Język praindoirański i Dźwięczność · Zobacz więcej »
Dopełniacz (przypadek)
Dopełniacz – drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?.
Nowy!!: Język praindoirański i Dopełniacz (przypadek) · Zobacz więcej »
Dyftong
Dyftong, dwugłoska (diphthongos „dwubrzmiący”) – pojedyncza samogłoska (na ogół długa) o zmiennym przebiegu artykulacji, co sprawia, że ucho ludzkie słyszy dwa dźwięki, mimo że sąone zespolone niejako w jeden i mająwłaściwości pojedynczej samogłoski.
Nowy!!: Język praindoirański i Dyftong · Zobacz więcej »
Fonem
Fonem – podstawowa jednostka struktury fonologicznej mowy.
Nowy!!: Język praindoirański i Fonem · Zobacz więcej »
Gandharwa
Gandharwa i apsara Gandharwa (kinnara) Złoty gandharwa/kinnara w Bangkoku Gandharwa (sanskryt: गंधर्व, gandharva, pali: gandhabba) – w mitologii indyjskiej klasa nadnaturalnych istot, żywiących się pięknym zapachem drzew i kwiatów (गंध gandha – "zapach").
Nowy!!: Język praindoirański i Gandharwa · Zobacz więcej »
Gradacja (językoznawstwo)
Gradacja, stopniowanie – proces w morfologii, pozwalający na różnicowanie przymiotników i przysłówków pod względem intensywności danej cechy.
Nowy!!: Język praindoirański i Gradacja (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
James Mallory
James Patrick Mallory (ur. 1945) – irlandzko-amerykański profesor emeritus w Queen's University Belfast, antropolog i specjalista od języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Język praindoirański i James Mallory · Zobacz więcej »
Język awestyjski
próbka tekstu napisanego w języku awestyjskim Język awestyjski, język awestański – język klasyczny używany w starożytnej Persji, w którym został zapisany zbiór prac Zaratustry.
Nowy!!: Język praindoirański i Język awestyjski · Zobacz więcej »
Język frygijski
Język frygijski – wymarły indoeuropejski język Frygów, używany w starożytnej Anatolii.
Nowy!!: Język praindoirański i Język frygijski · Zobacz więcej »
Język perski
Język perski, nowoperski (pers. fārsī) – język z grupy irańskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się ponad 50 mln mówiących, zamieszkujących głównie Iran (40 mln), Afganistan (7 mln), Tadżykistan (6 mln) i Irak (200 tys.). Służy jednocześnie jako lingua franca dla blisko 80 mln mieszkańców Bliskiego Wschodu (po języku arabskim).
Nowy!!: Język praindoirański i Język perski · Zobacz więcej »
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Język praindoirański i Język polski · Zobacz więcej »
Język praindoeuropejski
Język praindoeuropejski (skrót: pie) – prajęzyk, hipotetyczny ostatni wspólny przodek wszystkich języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Język praindoirański i Język praindoeuropejski · Zobacz więcej »
Język staroperski
Język staroperski – wymarły język irański, wraz z awestyjskim i medyjskim, używany w okresie staroirańskim.
Nowy!!: Język praindoirański i Język staroperski · Zobacz więcej »
Języki fińskie
języki jukagirskie Języki fińskie, języki zachodniougrofińskie – jedna z dwu podgrup językowych (obok ugryjskich) wchodzących w skład ugrofińskiej grupy języków uralskich.
Nowy!!: Język praindoirański i Języki fińskie · Zobacz więcej »
Języki helleńskie
Języki helleńskie – rodzina językowa w obrębie języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Język praindoirański i Języki helleńskie · Zobacz więcej »
Języki indoaryjskie
Zasięg języków indoaryjskich Języki indoaryjskie (indyjskie) – grupa języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Język praindoirański i Języki indoaryjskie · Zobacz więcej »
Języki indoeuropejskie
Języki indoeuropejskie – rodzina językowa, największa pod względem liczby mówiących.
Nowy!!: Język praindoirański i Języki indoeuropejskie · Zobacz więcej »
Języki indoirańskie
Współczesny zasięg języków indoirańskich Języki indoirańskie – podrodzina języków indoeuropejskich, w skład której wchodzągrupy językowe: indyjska, irańska i nuristańska.
Nowy!!: Język praindoirański i Języki indoirańskie · Zobacz więcej »
Języki irańskie
języków irańskich Języki irańskie – grupa języków indoeuropejskich, którymi posługuje się około 200 mln osób zamieszkujących Bliski i Środkowy Wschód oraz Azję Środkową.
Nowy!!: Język praindoirański i Języki irańskie · Zobacz więcej »
Języki nuristańskie
Języki nuristańskie – grupa językowa w obrębie podrodziny języków indoirańskich, na którąskłada się 5 języków używanych przez górskie ludy w izolowanych rejonach Hindukuszu na granicy Afganistanu i Pakistanu.
Nowy!!: Język praindoirański i Języki nuristańskie · Zobacz więcej »
Języki ormiańskie
Kaukazu Języki ormiańskie – jedna z grup językowych w obrębie języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Język praindoirański i Języki ormiańskie · Zobacz więcej »
Języki satem
palatalizacji indoeuropejskiej. Języki satem, języki satemowe (od słowa satem „sto” w awestyjskim) – grupa języków indoeuropejskich, w których palatalizacja indoeuropejska zmieniła miękkie w, niekiedy też w (sanskryt) lub (bałtyckie).
Nowy!!: Język praindoirański i Języki satem · Zobacz więcej »
Języki ugrofińskie
języki fińskie Języki bałtycko-fińskie obecnie Północna Europa na początku IX wieku Języki ugrofińskie – grupa języków w obrębie języków uralskich lub uralsko-jukagirskich (liga uralo-ałtajska).
Nowy!!: Język praindoirański i Języki ugrofińskie · Zobacz więcej »
Kazachstan
Kazachstan, Republika Kazachstanu (kaz. Қазақстан, Қазақстан Республикасы / Qazaqstan, Qazaqstan Respublıkasy; ros. Казахстан, Республика Казахстан, trl. Kazachstan, Riespublika Kazachstan) – państwo leżące częściowo w Azji (88% powierzchni) i częściowo w Europie (12% powierzchni – tereny na zachód od rzeki Emba), powstałe w 1991 w wyniku rozpadu Związku Radzieckiego, graniczące z Chinami (1460 km granicy), Kirgistanem (980 km), Turkmenistanem (380 km), Uzbekistanem (2300 km) oraz FederacjąRosyjską(6467 km).
Nowy!!: Język praindoirański i Kazachstan · Zobacz więcej »
Kultura andronowska
Kultura andronowska, okres wczesny, ok. 2000 p.n.e. (kolor czerwony) i ok. 1800 p.n.e. (kolor pomarańczowy) Zasięg kultury andronowskiej Kultura andronowska – kultura archeologiczna epoki brązu, rozwijająca się w zachodniej Syberii i Kazachstanie w II tysiącleciu i na początku I tysiąclecia p.n.e.
Nowy!!: Język praindoirański i Kultura andronowska · Zobacz więcej »
Kultura archeologiczna
kultury bałtyjskie Kultura archeologiczna – zespół stale współwystępujących ze sobąna pewnym terytorium i w pewnym czasie charakterystycznych form źródeł archeologicznych.
Nowy!!: Język praindoirański i Kultura archeologiczna · Zobacz więcej »
Labializacja
Labializacja (uwargowienie) (labializacja od łac. labialis wargowy) – zjawisko zaokrąglenia warg przy artykulacji samogłosek lub spółgłosek.
Nowy!!: Język praindoirański i Labializacja · Zobacz więcej »
Liczba mnoga
Liczba mnoga – szereg form fleksyjnych oznaczających wielość przedmiotów.
Nowy!!: Język praindoirański i Liczba mnoga · Zobacz więcej »
Liczba podwójna
Liczba podwójna (liczba mnoga podwójna, dualis) – występująca w niektórych językach (w tym w dawnej polszczyźnie i czeszczyźnie) kategoria gramatyczna, służąca wyrażaniu podwójności, parzystości.
Nowy!!: Język praindoirański i Liczba podwójna · Zobacz więcej »
Liczba pojedyncza
Liczba pojedyncza, lp – szereg form fleksyjnych oznaczających pojedynczość przedmiotu lub osoby bez względu na to, czy jest to rzeczywiście jednostka (np. mały chłopiec biegnie), gatunek (np. pies szczeka) czy też zbiorowość (np. armia walczy).
Nowy!!: Język praindoirański i Liczba pojedyncza · Zobacz więcej »
Mianownik (przypadek)
Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu.
Nowy!!: Język praindoirański i Mianownik (przypadek) · Zobacz więcej »
Miejscownik
Miejscownik – forma używana do opisu miejsca akcji.
Nowy!!: Język praindoirański i Miejscownik · Zobacz więcej »
Narzędnik
Narzędnik – w językoznawstwie przypadek używany m.in.
Nowy!!: Język praindoirański i Narzędnik · Zobacz więcej »
Optativus
Optativus (tryb życzący) – tryb czasownika występujący w niektórych językach.
Nowy!!: Język praindoirański i Optativus · Zobacz więcej »
Owca i konie
Owca i konie (avis akvāsas ka, łac. ovis equusque) – tytuł krótkiego opowiadania w zrekonstruowanym języku praindoeuropejskim.
Nowy!!: Język praindoirański i Owca i konie · Zobacz więcej »
Palatalizacja
Palatalizacja (zmiękczenie) – zjawisko wymowy danej głoski z dodatkowąartykulacjąśrodkowopodniebienną(obok głównego zbliżenia narządów mowy pojawia się zbliżenie środkowej części języka do podniebienia), np.
Nowy!!: Język praindoirański i Palatalizacja · Zobacz więcej »
Prajęzyk
Prajęzyk – wspólny przodek rodziny językowej lub innej jednostki pokrewieństwa języków, najczęściej nie zaświadczony bezpośrednio, ale częściowo zrekonstruowany za pomocąmetody porównawczej.
Nowy!!: Język praindoirański i Prajęzyk · Zobacz więcej »
Prawo Bartholomaego
Prawo Bartholomaego – prawo głosowe sformułowane w 1885 roku przez niemieckiego indoeuropeistę i indologa Christiana Bartholomaego, opisujące rozwój sekwencji dźwięcznej spółgłoski przydechowej (aspirowanej) i bezdźwięcznej spółgłoski nieprzydechowej w sekwencję dźwięcznej spółgłoski nieprzydechowej i dźwięcznej spółgłoski przydechowej.
Nowy!!: Język praindoirański i Prawo Bartholomaego · Zobacz więcej »
Prawo Grassmanna (językoznawstwo)
Prawo Grassmanna – prawo głosowe sformułowane przez niemieckiego matematyka i indoeuropeistę Hermanna Günthera Grassmanna, opisujące utratę przydechu w pierwszej z dwóch występujących po sobie dźwięcznych spółgłoskach aspirowanych, która zachodzi w językach indoirańskich oraz w języku greckim.
Nowy!!: Język praindoirański i Prawo Grassmanna (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Przegłos
Przegłos, inaczej metafonia, apofonia (ablaut – z niem.) – uwarunkowana fonologicznie wymiana samogłosek w temacie (np. w języku niemieckim i praindoeuropejskim), powstała na skutek historycznych procesów fonetycznych, jak również proces fonetyczny, w wyniku którego pojawia się przegłos, np.
Nowy!!: Język praindoirański i Przegłos · Zobacz więcej »
Przydech
Przydech (aspiracja) – zjawisko fonetyczne polegające na energicznym rozwarciu wcześniej zwartych narządów mowy, co daje słaby dźwięk h towarzyszący artykulacji danej spółgłoski zwartej.
Nowy!!: Język praindoirański i Przydech · Zobacz więcej »
Robert Beekes
Robert Stephen Paul Beekes (ur. 2 września 1937, zm. 21 września 2017) – holenderski językoznawca.
Nowy!!: Język praindoirański i Robert Beekes · Zobacz więcej »
Rodzaj gramatyczny
Rodzaj gramatyczny – kategoria gramatyczna, która wyznacza podział rzeczowników na kilka grup.
Nowy!!: Język praindoirański i Rodzaj gramatyczny · Zobacz więcej »
Rodzina językowa
Rodzina językowa – w klasyfikacji języków jednostka obejmująca grupę (zespół) języków, co do których zakłada się, że wywodząsię one od wspólnego prajęzyka; tzw.
Nowy!!: Język praindoirański i Rodzina językowa · Zobacz więcej »
Rozziew
Rozziew (hiatus, hiat) – sąsiedztwo dwóch samogłosek bądź wewnątrz wyrazu (na przykład boa, moa – tak zwany hiatus wewnętrzny), bądź też na styku dwóch wyrazów (hiatus zewnętrzny).
Nowy!!: Język praindoirański i Rozziew · Zobacz więcej »
Ryszi
Ryszi (sanskryt ऋषि, trl. ṛṣi, ang. rishi) – tytuł hinduistyczny.
Nowy!!: Język praindoirański i Ryszi · Zobacz więcej »
Samogłoska otwarta
Samogłoska otwarta, samogłoska niska – typ samogłoski występujący niemal w każdym języku.
Nowy!!: Język praindoirański i Samogłoska otwarta · Zobacz więcej »
Samogłoska przymknięta
Samogłoska przymknięta, samogłoska wysoka – samogłoska wymawiana przy wysokim położeniu języka.
Nowy!!: Język praindoirański i Samogłoska przymknięta · Zobacz więcej »
Sanskryt
Rygwedy w sanskrycie Sanskryt (dewanagari: संस्कृतम् saṃskṛtam; sa.msk.rtā bhā.sā, od sa.m+k.r: zestawiać, składać; bhā.sā: język; język uporządkowany, w przeciwieństwie do języków naturalnych prakrytów, tzn. ludowych o nieuporządkowanej gramatyce) – język literacki starożytnych, średniowiecznych i wczesnonowożytnych Indii.
Nowy!!: Język praindoirański i Sanskryt · Zobacz więcej »
Sanskryt wedyjski
Sanskryt wedyjski – wymarły język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Język praindoirański i Sanskryt wedyjski · Zobacz więcej »
Soma (botanika)
Soma – roślina, opisywana w Wedach.
Nowy!!: Język praindoirański i Soma (botanika) · Zobacz więcej »
Sonant
Sonant, inaczej spółgłoska sylabiczna – spółgłoska zgłoskotwórcza, tworząca sylabę.
Nowy!!: Język praindoirański i Sonant · Zobacz więcej »
Spółgłoska faryngalna
Spółgłoski faryngalne (spółgłoski gardłowe) – spółgłoski szczelinowe artykułowane poprzez silne cofnięcie nasady języka, tak że powstaje szczelina między nagłośniąa tylnąściankąjamy gardłowej.
Nowy!!: Język praindoirański i Spółgłoska faryngalna · Zobacz więcej »
Spółgłoska krtaniowa
Spółgłoska krtaniowa lub laryngalna – spółgłoska artykułowana w głośni.
Nowy!!: Język praindoirański i Spółgłoska krtaniowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska miękkopodniebienna
Spółgłoska miękkopodniebienna lub welarna – spółgłoska, której wymowa polega na zbliżeniu języka do podniebienia miękkiego (łac. velum).
Nowy!!: Język praindoirański i Spółgłoska miękkopodniebienna · Zobacz więcej »
Spółgłoska nosowa
Spółgłoski nosowe (sonanty nosowe) – nosowe spółgłoski zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w jamie ustnej, jednak w odróżnieniu od spółgłosek zwartych otworzony zostaje równocześnie tor nosowy, tj.
Nowy!!: Język praindoirański i Spółgłoska nosowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska półotwarta
Spółgłoski półotwarte (półsamogłoski) powstają, gdy dochodzi do zbliżenia narządów mowy, ale nie do powstania szczeliny.
Nowy!!: Język praindoirański i Spółgłoska półotwarta · Zobacz więcej »
Spółgłoska płynna
Spółgłoski płynne – ustne spółgłoski zwarto-otwarte zaliczające się do aproksymantów.
Nowy!!: Język praindoirański i Spółgłoska płynna · Zobacz więcej »
Spółgłoska podniebienna
Spółgłoska podniebienna, inaczej palatalna – spółgłoska średniojęzykowa wymawiana, gdy środkowa część języka dotyka podniebienia twardego.
Nowy!!: Język praindoirański i Spółgłoska podniebienna · Zobacz więcej »
Spółgłoska przedniojęzykowa
Spółgłoski przedniojęzykowe – rodzaj spółgłosek wyróżniony ze względu na narząd artykulacji.
Nowy!!: Język praindoirański i Spółgłoska przedniojęzykowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa
Spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa – sposób artykulacji spółgłosek polegający na zbliżeniu przedniej części języka do dziąseł.
Nowy!!: Język praindoirański i Spółgłoska przedniojęzykowo-dziąsłowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska szczelinowa
Spółgłoski szczelinowe (spółgłoski trące, frykatywne) powstają, gdy narządy mowy w czasie artykulacji tworządostatecznie wąskąszczelinę, by powstał szum, tarcie.
Nowy!!: Język praindoirański i Spółgłoska szczelinowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska wargowa
Termin spółgłoska wargowa odnosi się do sposobu artykulacji spółgłosek polegającego na zbliżeniu warg do siebie (spółgłoska dwuwargowa) lub górnych zębów do dolnej wargi (spółgłoska wargowo-zębowa).
Nowy!!: Język praindoirański i Spółgłoska wargowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska zadziąsłowa
Spółgłoski zadziąsłowe – spółgłoski wymawiane z językiem stykającym się z tylnączęściąwałka dziąsłowego, nieco bardziej do tyłu niż zbliżone do nich spółgłoski dziąsłowe.
Nowy!!: Język praindoirański i Spółgłoska zadziąsłowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska zębowa
Spółgłoski zębowe (przedniojęzykowo-zębowe) – rodzaj spółgłosek wyróżniony ze względu na miejsce artykulacji, które znajduje się przy górnych zębach – siekaczach, u ich szczytu, tuż za ich tylnąścianąlub u ich nasady na granicy z dziąsłami.
Nowy!!: Język praindoirański i Spółgłoska zębowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska zwarta
Spółgłoski zwarte powstają, gdy w czasie artykulacji dochodzi do blokady przepływu powietrza przez jamę ustnąi nosową(zwarcia, implozji), po czym następuje gwałtowne jej przerwanie (rozwarcie, wybuch, eksplozja, plozja).
Nowy!!: Język praindoirański i Spółgłoska zwarta · Zobacz więcej »
Temat wyrazu
Temat wyrazu – część wyrazu, która zasadniczo nie uczestniczy w odmianie, pozostająca po usunięciu formantów fleksyjnych.
Nowy!!: Język praindoirański i Temat wyrazu · Zobacz więcej »
Teoria laryngalna
Teoria laryngalna – teoria, według której w języku praindoeuropejskim, oprócz zwykłych spółgłosek i samogłosek istniały trzy głoski o artykulacji gardłowej lub krtaniowej, zwane głoskami laryngalnymi lub w skrócie laryngałami (z gr. larynx „krtań”).
Nowy!!: Język praindoirański i Teoria laryngalna · Zobacz więcej »
Tryb (językoznawstwo)
Tryb – kategoria gramatyczna czasownika wyrażająca stosunek mówiącego do treści wypowiedzenia.
Nowy!!: Język praindoirański i Tryb (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Tryb łączący
Tryb łączący (łac. coniunctivus, subiunctivus) – tryb gramatyczny, występujący w wielu językach indoeuropejskich, służący do wyrażania życzeń, poleceń, emocji, możliwości, osądów, potrzeb oraz stwierdzeń przeciwnych aktualnym faktom.
Nowy!!: Język praindoirański i Tryb łączący · Zobacz więcej »
Tryb oznajmujący
Tryb oznajmujący, tryb orzekający (łac. indicativus) – podstawowy tryb gramatyczny w większości języków świata.
Nowy!!: Język praindoirański i Tryb oznajmujący · Zobacz więcej »
Tryb rozkazujący
Tryb rozkazujący (łac. imperativus) – jeden z podstawowych trybów w mowie.
Nowy!!: Język praindoirański i Tryb rozkazujący · Zobacz więcej »
Ural (region fizycznogeograficzny)
Ural ('''9'''; t. Ural i Nowa Ziemia) – megaregion fizycznogeograficzny Europy Wschodniej.
Nowy!!: Język praindoirański i Ural (region fizycznogeograficzny) · Zobacz więcej »
Wedy
Wedy, Weda (dewanagari वेद „wiedza”) – święte księgi hinduizmu, najstarsza grupa religijnych tekstów sanskryckich, które stanowiły całość ówczesnej wiedzy człowieka o świecie ludzi i bogów; antologia tekstów z różnych okresów, o różnej tematyce, budowie i przeznaczeniu.
Nowy!!: Język praindoirański i Wedy · Zobacz więcej »
Wielki Step
thumb Step zachodniego Kazachstanu wczesnąwiosnąWielki Step – ogólna nazwa obszaru geograficzno-historycznego, na który składa się ciągły pas stepu zaczynający się od ujścia Dunaju, przechodzący przez Europę południowo-wschodniąi Azję Centralną, a kończący się na pograniczu Mandżurii i Korei.
Nowy!!: Język praindoirański i Wielki Step · Zobacz więcej »
Wołacz
Wołacz (łac. vocativus) – przypadek gramatyczny, przypadek polskiej deklinacji, występuje także w wielu innych językach.
Nowy!!: Język praindoirański i Wołacz · Zobacz więcej »
Zwarcie krtaniowe
Zwarcie krtaniowe – w fonetyce określenie bezdźwięcznej zwartej spółgłoski krtaniowej.
Nowy!!: Język praindoirański i Zwarcie krtaniowe · Zobacz więcej »
