Szybszy dostęp niż przeglądarce!
120 kontakty: Accusativus cum infinitivo, Ajschylos, Akarnania, Alkajos z Mityleny, Alofon, Aoryst, Argolida, Arkadia (kraina historyczna), Arystofanes, Aspekt (językoznawstwo), Attyka (kraina historyczna), Augment, Azja Mniejsza, Łacina, Beocja, Biernik, Celownik (przypadek), Cyklady, Cypr (wyspa), Czas (językoznawstwo), Czas przyszły, Czas teraźniejszy, Czas zaprzeszły, Demostenes, Dialekt attycki, Dialekt dorycki, Dialekt joński, Dodekanez, Dopełniacz (przypadek), Dzeta, Epir, Epoka hellenistyczna, Etolia, Eubea, Filologia klasyczna, Fleksja, Fokida, Greka homerycka, Hellada, Homer, Imperfekt, IV wiek p.n.e., Izokrates, Język angielski, Język francuski, Język grecki, Język macedoński (helleński), Język niemiecki, Język nowogrecki, Język polski, ..., Język praindoeuropejski, Języki helleńskie, Języki słowiańskie, Koine, Korfu, Korynt, Kreta, Ksenofont, Lakonia, Lesbos, Liczba (językoznawstwo), Liczebnik, Lizjasz, Macedonia (Grecja), Mesenia, Mianownik (przypadek), Morze Egejskie, Okres archaiczny (starożytna Grecja), Okres klasyczny (starożytna Grecja), Optativus, Osoba (językoznawstwo), Pamfilia, Półwysep Bałkański, Peloponez, Perfectum, Pindar, Platon, Podmiot (językoznawstwo), Proza, Przydech, Przymiotnik, Przypadek, Reduplikacja, Rho (litera), Rodzaj gramatyczny, Rodzajnik, Rzeczownik, Safona, Samogłoska otwarta, Samogłoska półotwarta, Samogłoska półprzymknięta, Samogłoska przednia, Samogłoska przymknięta, Samogłoska tylna, Sielanka, Sofokles, Spółgłoska boczna, Spółgłoska drżąca, Spółgłoska dwuwargowa, Spółgłoska krtaniowa, Spółgłoska nosowa, Spółgłoska szczelinowa, Spółgłoska tylnojęzykowa, Spółgłoska zębowa, Spółgłoska zwarta, Spójka (łacina i greka), Sporady, Starożytna Grecja, Strona (językoznawstwo), Strona medialna, Teokryt, Tesalia, Tryb (językoznawstwo), Tryb łączący, Tryb oznajmujący, Tryb rozkazujący, Tukidydes, Wołacz, Wyspy Jońskie, Zaimek. Rozwiń indeks (70 jeszcze) »
Accusativus cum infinitivo
Accusativus cum infinitivo (acc.c.inf., A.C.I., ACI) – charakterystyczny dla niektórych języków, zwłaszcza łaciny i greki klasycznej, równoważnik zdania dopełnieniowego lub podmiotowego; składa się on z wyrażenia rzeczownikowego w bierniku (łac. accusativus) oraz bezokolicznika (łac. infinitivus).
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Accusativus cum infinitivo · Zobacz więcej »
Ajschylos
Ajschylos, Aischylos z Eleusis, Eschyl (gr. Aischýlos), (ur. 525 p.n.e. w Eleusis, zm. 456 p.n.e. na Sycylii) – jeden z najwybitniejszych (obok Sofoklesa i Eurypidesa) tragików ateńskich, powszechnie uważany za rzeczywistego twórcę tragedii greckiej.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Ajschylos · Zobacz więcej »
Akarnania
Położenie starożytnej Akarnanii Akarnania (Akarnanía) – kraina historyczna w zachodniej części Grecji, między Etoliąa Epirem, rozłożona nad ZatokąAmbrakijską.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Akarnania · Zobacz więcej »
Alkajos z Mityleny
Alkajos i Safona. Strona A attyckiego kalathosu czerwonofigurowego, V w. p.n.e. Alkajos z Mityleny (zlat. Alceusz, ur. ok. 620 p.n.e. w Mitylenie, zm. ok. 550 p.n.e.) − poeta starożytnej Grecji, przedstawiciel meliki lesbijskiej.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Alkajos z Mityleny · Zobacz więcej »
Alofon
Diagram samogłoskowy z zaznaczonymi alofonami w języku polskim. Na czarno zaznaczono główne alofony, a na zielono i czerwono alofony kombinatoryczne. Dodatkowo alofony zaznaczone na czerwono pojawiająsię w kontekstach podniebiennych. Alofon (allofon, z gr. ἄλλος állos „inny” i φωνή phōnē „dźwięk”) – realizacja fonemu zawierająca oprócz cech fonologicznie relewantnych również szereg cech nierelewantnych w zależności od pozycji głoski (w stosunku do innych) i mówiącego.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Alofon · Zobacz więcej »
Aoryst
Aoryst (gr. aoristos – „nieokreślony” lub „nieograniczony”), czasem nazywany z łaciny aoristus – czas lub aspekt gramatyczny, występujący w niektórych językach.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Aoryst · Zobacz więcej »
Argolida
Współczesna prefektura Argolida Argolida (gr. Argolís) – kraina historyczna w północno-wschodniej części Półwyspu Peloponeskiego, do końca 2010 roku prefektura (nomos) w regionie administracyjnym Peloponez, ze stolicąw Nauplionie.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Argolida · Zobacz więcej »
Arkadia (kraina historyczna)
Nomos Arkadia demosy Arkadia – kraina historyczna, do końca 2010 roku prefektura w środkowej części Półwyspu Peloponeskiego (z dostępem do Morza Egejskiego), w regionie administracyjnym Peloponez, ze stolicąw Tripolisie.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Arkadia (kraina historyczna) · Zobacz więcej »
Arystofanes
Arystofanes z Aten (gr., Aristophanes) (ok. 446–385 p.n.e.) – grecki komediopisarz, jeden z twórców komedii staroattyckiej, syn średnio zamożnego chłopa o imieniu Filippos.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Arystofanes · Zobacz więcej »
Aspekt (językoznawstwo)
Aspekt (postać, forma) – kategoria gramatyczna wyrażająca sposób przedstawienia czynności lub stanu.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Aspekt (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Attyka (kraina historyczna)
Mapa fizyczna Attyki Attyka (starogr. Attikḗ, nowogr. Attikí, łac. Attica) – kraina historyczna we wschodniej starożytnej Grecji, granicząca z Beocjąoraz Megarą.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Attyka (kraina historyczna) · Zobacz więcej »
Augment
Augment – w językoznawstwie występująca w odmianie czasownika dodatkowa samogłoska na początku wyrazu, zaznaczająca czasy przeszłe w niektórych językach indoeuropejskich, charakterystyczna m.in.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Augment · Zobacz więcej »
Azja Mniejsza
Kompozycja zdjęć satelitarnych obejmująca Azję Mniejsząen Azja Mniejsza – rozległy półwysep na zachodniej granicy Azji, otoczony morzami Czarnym od północy, Marmara od północnego zachodu, Egejskim od zachodu i Śródziemnym od południa.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Azja Mniejsza · Zobacz więcej »
Łacina
Łacina, język łaciński (łac.) – język indoeuropejski z latynofaliskiej podgrupy języków italskich.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Łacina · Zobacz więcej »
Beocja
Współczesna Beocja na mapie Grecji Hegemonia Teb 371-362 p.n.e. Mapa Beocji starożytnej Beocja (gr. Βοιωτία, Boiotia, łac. Beotia) – kraina historyczna w środkowej starożytnej Grecji między ZatokąKorynckąa ZatokąEubejskąPółnocnąi Południowąoraz CieśninąEwripos.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Beocja · Zobacz więcej »
Biernik
Biernik – czwarty przypadek deklinacji.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Biernik · Zobacz więcej »
Celownik (przypadek)
Celownik – jeden z przypadków deklinacji, forma używana jako dopełnienie dalsze (Kasia dała Ali prezent) oraz do oznaczania celu pożytku lub szkody (np. dzieci zepsuły mu telewizor – mu nie dotyczy tu bezpośrednio akcji, a jedynie jej skutków).
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Celownik (przypadek) · Zobacz więcej »
Cyklady
Departament Cyklady Cyklady (gr. Κυκλάδες, Kikládes) – archipelag znajdujący się w południowo-zachodniej części Morza Egejskiego, u południowo-wschodnich wybrzeży Grecji.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Cyklady · Zobacz więcej »
Cypr (wyspa)
Cypr (ang. Cyprus, gr. Κύπρος, tur. Kıbrıs) – azjatycka wyspa we wschodniej części Morza Śródziemnego, często traktowana jako część Bliskiego Wschodu.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Cypr (wyspa) · Zobacz więcej »
Czas (językoznawstwo)
Czas – kategoria językowa określająca w czasie czynność, zjawisko lub stan, o których mowa w zdaniu.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Czas (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Czas przyszły
Czas przyszły – kategoria gramatyczna (czas gramatyczny) czasownika, która najczęściej wskazuje i nazywa późniejszączynność lub późniejszy stan niż moment mówienia lub pisania o nich, np.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Czas przyszły · Zobacz więcej »
Czas teraźniejszy
Czas teraźniejszy – kategoria gramatyczna (czas gramatyczny) czasownika, która najczęściej wskazuje na równoczesność trwania czynności i mówienia lub pisania o niej, np.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Czas teraźniejszy · Zobacz więcej »
Czas zaprzeszły
Czas zaprzeszły, Plusquamperfectum – czas stosowany dla podkreślenia uprzedniości czasowej danego zdarzenia, a w szczególności dla wskazania, że jakaś czynność wydarzyła się i zakończyła przed innączynnością, która również miała miejsce w przeszłości.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Czas zaprzeszły · Zobacz więcej »
Demostenes
Demostenes (gr. Dēmosthénēs, 384–322 p.n.e.) – mówca grecki, polityk, stanowczy przeciwnik macedońskiej dominacji w świecie greckim.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Demostenes · Zobacz więcej »
Dialekt attycki
Zasięg dialektów języka greckiego ok. 400 r. p.n.e. Dialekt attycki – jeden z głównych dialektów klasycznego języka greckiego, w okresie klasycznym rozpowszechniony w Attyce i na północnych wybrzeżach Morza Egejskiego.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Dialekt attycki · Zobacz więcej »
Dialekt dorycki
Zasięg dialektów języka greckiego Dialekt dorycki – jeden z głównych dialektów klasycznego języka greckiego, rozpadający się na kilka odmian, rozpowszechniony w okresie klasycznym na obszarze południowego i zachodniego Peloponezu (w Lakonii, Mesenii, Argolidzie i Koryncie), na wyspach Dodekanezu, niektórych wyspach południowych Cyklad (m.in. na Santorynie) i na Krecie, a także w części archipelagu Wysp Jońskich i Epiru.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Dialekt dorycki · Zobacz więcej »
Dialekt joński
Zasięg dialektów języka greckiego ok. 400 r. p.n.e. Dialekt joński – jeden z głównych dialektów klasycznego języka greckiego, rozpowszechniony w okresie klasycznym na obszarze południowo-zachodniej Azji Mniejszej (w historycznej Jonii), na Cykladach, Sporadach Północnych, Eubei, a także części wysp przybrzeżnych Azji Mniejszej, m.in.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Dialekt joński · Zobacz więcej »
Dodekanez
Dodekanez (trb. Dodekánisa; w tłum. na pol. „dwanaście wysp”) – archipelag na Morzu Egejskim i do końca 2010 roku prefektura (nomos) w regionie administracyjnym Wyspy Egejskie Południowe w Grecji ze stolicąw mieście Rodos.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Dodekanez · Zobacz więcej »
Dopełniacz (przypadek)
Dopełniacz – drugi przypadek deklinacji, odpowiada na pytania: kogo? czego?.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Dopełniacz (przypadek) · Zobacz więcej »
Dzeta
Dzeta (ζῆτα, pisana Ζζ) – szósta litera alfabetu greckiego.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Dzeta · Zobacz więcej »
Epir
Region administracyjny Epir Zamieszkiwanie epirockiej ludności grecko-prawosławnej, według źródeł greckich z 1918 r. Granicę grecko-albańskąoznaczono czerwonąliniąEpir ok. 200 r. p.n.e. Epirus vetus i Epirus nova wśród prowincji macedońskich ok. 400 n.e. Epir (grecki – Ipiros, co oznacza kontynent lub wnętrze dużego lądu) – górzysta kraina położona w północno-zachodniej części Grecji, nad Morzem Jońskim, na północy graniczy z Albanią, na wschodzie z Tesalią, a na południu z Etoliąi Akarnanią.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Epir · Zobacz więcej »
Epoka hellenistyczna
Epoka hellenistyczna – okres w dziejach regionu Morza Śródziemnego i Bliskiego Wschodu (zwłaszcza obszarów znajdujących się pod greckim panowaniem), którego początek wyznacza śmierć Aleksandra Wielkiego w 323 roku p.n.e., a koniec – rzymskie podboje zakończone zajęciem ptolemejskiego Egiptu w 30 roku p.n.e. Niekiedy zwany hellenizmem lub epokąaleksandryjską.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Epoka hellenistyczna · Zobacz więcej »
Etolia
Etolia historyczna - III/II w. p.n.e. Etolia – kraina w starożytnej Grecji, od południa ograniczona ZatokąPatraskąi Koryncką, zamieszkana przez Etolów.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Etolia · Zobacz więcej »
Eubea
left Wyspa słynie z pięknych zakątków Eubea (gr. Εύβοια – nowogr. Ewia; dawna, włoska nazwa Negroponte pojawia się jeszcze czasami w pracach historycznych) – przybrzeżna wyspa grecka w zachodniej części Morza Egejskiego, druga co do wielkości wyspa Grecji po Krecie.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Eubea · Zobacz więcej »
Filologia klasyczna
łacinie Filologia klasyczna (gr.-łac. philologia classica, zamiłowanie do języków klasycznych) – gałąź nauk humanistycznych zajmująca się badaniem języków klasycznych dla kultury europejskiej (zwanych w skrócie klasycznymi), tj.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Filologia klasyczna · Zobacz więcej »
Fleksja
Fleksja – system opozycji słów należących do jednego leksemu.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Fleksja · Zobacz więcej »
Fokida
Nomos Fokida Świątynia Apollo, Delfy, Fokida Fokida lub Focyda (nowogr. Φωκίδα, starogr.) – kraina w środkowej Grecji nad ZatokąKoryncką, w której wznosząsię góry Parnas i Kirfis.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Fokida · Zobacz więcej »
Greka homerycka
Greka homerycka – wariant języka starogreckiego, znany z tekstów Homera oraz późniejszej liryki epickiej z okresu klasycznego, nawiązującej stylem do Iliady i Odysei.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Greka homerycka · Zobacz więcej »
Hellada
Hellada (gr., Elláda, a także, Ellás) – ogólna nazwa starożytnej Grecji.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Hellada · Zobacz więcej »
Homer
''Homer i jego przewodnik'' – obraz Williama-Adolphe’a Bouguereau z 1874 roku Homer (Hómēros) (VIII wiek p.n.e.) – grecki pieśniarz wędrowny (aojda), epik, śpiewak i recytator (rapsod).
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Homer · Zobacz więcej »
Imperfekt
Imperfekt – czas przeszły prosty (niedokonany).
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Imperfekt · Zobacz więcej »
IV wiek p.n.e.
IV wiek p.n.e. VI wiek p.n.e. V wiek p.n.e. IV wiek p.n.e. III wiek p.n.e. II wiek p.n.e.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i IV wiek p.n.e. · Zobacz więcej »
Izokrates
Izokrates (Isokrates; 436-338 p.n.e.) – mówca grecki, nauczyciel wymowy, twórca teorii klasycznej prozy attyckiej.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Izokrates · Zobacz więcej »
Język angielski
Wielkiej Brytanii symbolizujące język angielski ikona symbolizująca język angielski według standardu ISO 639-1 Język angielski, angielszczyzna (ang.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich, powszechnie używany w Wielkiej Brytanii, jej terytoriach zależnych oraz w wielu byłych koloniach i dominiach, m.in.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Język angielski · Zobacz więcej »
Język francuski
Języki i dialekty Francji Znajomość języka francuskiego w krajach Unii Europejskiej. Język francuski (fr. lub) – język pochodzenia indoeuropejskiego z grupy języków romańskich.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Język francuski · Zobacz więcej »
Język grecki
Wyraz „Grecja” napisany po nowogrecku Wyraz „Cypr” napisany po nowogrecku Język grecki, greka (Hellenikè glõtta; nowogr. ελληνική γλώσσα, ellinikí glóssa lub ελληνικά, elliniká) – język indoeuropejski z grupy helleńskiej, w starożytności ważny język basenu Morza Śródziemnego.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Język grecki · Zobacz więcej »
Język macedoński (helleński)
Język macedoński (helleński), język staromacedoński – wymarły język starożytnej Macedonii, bardzo blisko spokrewniony z językiem starogreckim, przez niektórych językoznawców uważany za jego dialekt.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Język macedoński (helleński) · Zobacz więcej »
Język niemiecki
Język niemiecki (niem.) – język z grupy zachodniej rodziny języków germańskich.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Język niemiecki · Zobacz więcej »
Język nowogrecki
Język nowogrecki, język grecki nowożytny, greka nowożytna, demotyk(a) (η Ελληνική γλώσσα, i Ellinikí glóssa; τα Ελληνικά, ta Elliniká) – język indoeuropejski używany współcześnie w Grecji (ok. 11 mln mówiących) i na Cyprze (ok. 750 tys.). Jest on jednocześnie językiem urzędowym tych państw (na Cyprze obok tureckiego).
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Język nowogrecki · Zobacz więcej »
Język polski
Język polski, polszczyzna – język z grupy zachodniosłowiańskiej (do której należąrównież czeski, kaszubski, słowacki i języki łużyckie), stanowiącej część rodziny indoeuropejskiej.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Język polski · Zobacz więcej »
Język praindoeuropejski
Język praindoeuropejski (skrót: pie) – prajęzyk, hipotetyczny ostatni wspólny przodek wszystkich języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Język praindoeuropejski · Zobacz więcej »
Języki helleńskie
Języki helleńskie – rodzina językowa w obrębie języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Języki helleńskie · Zobacz więcej »
Języki słowiańskie
Rozprzestrzenienie języków słowiańskich w Europie Słowianie Języki słowiańskie – grupa języków w obrębie podrodziny bałtosłowiańskiej rodziny języków indoeuropejskich.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Języki słowiańskie · Zobacz więcej »
Koine
Koine, koinè, greka wspólna (od gr., he koine dialektos – wspólny dialekt) – określenie powszechnej formy języka greckiego, która zastąpiła klasyczny język starogrecki i pozostawała w użyciu od początków epoki hellenistycznej do czasów późnoantycznych (ok. 300 p.n.e. – 300 n.e.). Greka koine stała się lingua franca wschodniej części basenu Morza Śródziemnego i nieoficjalnie drugim po łacinie językiem cesarstwa rzymskiego.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Koine · Zobacz więcej »
Korfu
Korfu, starożytna Kerkyra (gr. Κέρκυρα Kérkira, łac. Cercyra; wł. Corfu) – górzysta wyspa w Grecji, w północnej części Morza Jońskiego u wybrzeży Albanii.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Korfu · Zobacz więcej »
Korynt
Korynt (Korinthos) – miasto portowe w środkowej Grecji, położone na półwyspie Peloponez, na Przesmyku Korynckim, w administracji zdecentralizowanej Peloponez, Grecja Zachodnia i Wyspy Jońskie, w regionie Peloponez, w jednostce regionalnej Koryntia.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Korynt · Zobacz więcej »
Kreta
Kreta (od słowa krateia – silna,,, wen. Candia) – grecka wyspa na Morzu Śródziemnym.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Kreta · Zobacz więcej »
Ksenofont
Marsz dziesięciu tysięcy. Ksenofont (Ksenophon) z Aten (ok. 430 p.n.e. – ok. 355 p.n.e.) – grecki pisarz, historyk, żołnierz.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Ksenofont · Zobacz więcej »
Lakonia
Współczesna Lakonia Lakonia (gr.) – kraina historyczna w południowej starożytnej Grecji, położona w południowo-wschodniej części Półwyspu Peloponeskiego.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Lakonia · Zobacz więcej »
Lesbos
Lesbos (gr. Λέσβος, Leswos; starogr. Lésbos) – grecka wyspa w północno-wschodniej części Morza Egejskiego, u wybrzeża Turcji, w administracji zdecentralizowanej Wyspy Egejskie, w regionie Wyspy Egejskie Północne.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Lesbos · Zobacz więcej »
Liczba (językoznawstwo)
Liczba – kategoria gramatyczna dotycząca niektórych części mowy.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Liczba (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Liczebnik
Liczebnik – część mowy określająca cechy ilościowe desygnatu: liczbę, ilość, liczebność, wielokrotność lub kolejność.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Liczebnik · Zobacz więcej »
Lizjasz
Lizjasz (gr. ur. ok. 445 p.n.e., zm. ok. 380 p.n.e.) – mówca grecki, pochodzący z rodziny metojków mieszkających w Atenach.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Lizjasz · Zobacz więcej »
Macedonia (Grecja)
Macedonia (Macedonia Grecka, Macedonia Egejska, gr. Μακεδονία Makedonia) – kraina historyczna w Grecji.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Macedonia (Grecja) · Zobacz więcej »
Mesenia
Współczesna prefektura Mesenii Fragment starożytnych fortyfikacji Messini Mesenia, Messenia (gr. Μεσσηνία - Messinia) – kraina historyczna w starożytnej Grecji w południowo-zachodniej części Półwyspu Peloponeskiego.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Mesenia · Zobacz więcej »
Mianownik (przypadek)
Mianownik (łac. nominativus) – przypadek, w którym rzeczownik występuje w roli podmiotu.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Mianownik (przypadek) · Zobacz więcej »
Morze Egejskie
Morze Egejskie (ang. Aegean Sea, gr. Αιγαίο Πέλαγος – Egeo Pelagos, łac. Mare Aegeum, tr. Ege Denizi) – morze wewnątrzkontynentalne we wschodniej części Morza Śródziemnego, położone między Półwyspem Bałkańskim, AzjąMniejsząa wyspami Kretą, Karpatos i Rodos.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Morze Egejskie · Zobacz więcej »
Okres archaiczny (starożytna Grecja)
Okres archaiczny w historii starożytnej Grecji mieści się między tzw.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Okres archaiczny (starożytna Grecja) · Zobacz więcej »
Okres klasyczny (starożytna Grecja)
Okres klasyczny – okres w dziejach starożytnej Grecji od wojen perskich do śmierci Aleksandra Wielkiego w 323 p.n.e.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Okres klasyczny (starożytna Grecja) · Zobacz więcej »
Optativus
Optativus (tryb życzący) – tryb czasownika występujący w niektórych językach.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Optativus · Zobacz więcej »
Osoba (językoznawstwo)
Osoba – kategoria gramatyczna czasownika określająca, jak podmiot zdania ma się do stanu lub czynności określonej przez orzeczenie.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Osoba (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Pamfilia
Lokalizacja prowincji w granicach rzymskiego imperium Pamfilia, Pamfylia, Pamphylia (gr. Παμφυλία Pamphylía), dawniej Mopsopia – w starożytności kraina w południowej Azji Mniejszej, pomiędzy Licjąi Cylicją, od północy granicząca z Pizydią.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Pamfilia · Zobacz więcej »
Półwysep Bałkański
Półwysep Bałkański jako region na południe od linii Triest – Odessa Historia Bałkan od 1800 do 2008 Półwysep Bałkański, skrótowo Bałkany – półwysep w Europie Południowej.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Półwysep Bałkański · Zobacz więcej »
Peloponez
Półwysep Peloponeski w Grecji Mapa fizyczna Peloponez widziany z kosmosu Peloponez (Półwysep Peloponeski, nwgr. Πελοπόννησος, Peloponnisos, w średniowieczu znany jako Morea, gr. Μωρέας lub Μωριάς) – półwysep i kraina historyczna w południowej Grecji o powierzchni 21 549 km², pomiędzy Morzem Jońskim a Egejskim.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Peloponez · Zobacz więcej »
Perfectum
Perfectum (od łac. perficio - dokonać, ukończyć) – czas lub aspekt gramatyczny wyrażający czynność przeszłąi dokonaną, ale pozostającąw związku z teraźniejszością.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Perfectum · Zobacz więcej »
Pindar
Pindar (Píndaros, ur. między 522 a 518 p.n.e. w Kynoskefalaj pod Tebami, zm. m. 443 a 438 p.n.e. w Argos) – grecki twórca liryki chóralnej (oda) – wykonywanej przez chór przy akompaniamencie instrumentów dętych (aulos) lub strunowych (kitara).
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Pindar · Zobacz więcej »
Platon
Platon (Plátōn; ur. 424/423 p.n.e., zm. 348/347 p.n.e.) – filozof grecki, Ateńczyk, twórca tradycji intelektualnej znanej jako platonizm.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Platon · Zobacz więcej »
Podmiot (językoznawstwo)
Podmiot – część zdania, która w zdaniu w stronie czynnej oznacza wykonawcę czynności wyrażonej orzeczeniem, obiekt podlegający procesowi wyrażonemu orzeczeniem lub znajdujący się w stanie wyrażonym orzeczeniem.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Podmiot (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Proza
Karta rękopisu powieści ''Biesy'' Fiodora Dostojewskiego Drukowany tekst prozatorski: fragment karty z pierwszej edycji ''Biesów'' Fiodora Dostojewskiego Proza – pojęcie z zakresu teorii literatury, mające różne znaczenia.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Proza · Zobacz więcej »
Przydech
Przydech (aspiracja) – zjawisko fonetyczne polegające na energicznym rozwarciu wcześniej zwartych narządów mowy, co daje słaby dźwięk h towarzyszący artykulacji danej spółgłoski zwartej.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Przydech · Zobacz więcej »
Przymiotnik
Przymiotnik – część mowy określająca cechy istot żywych, rzeczy, zjawisk, pojęć i stanów.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Przymiotnik · Zobacz więcej »
Przypadek
Przypadek – kategoria gramatyczna, przez którąodmieniająsię rzeczowniki, przymiotniki, liczebniki, zaimki, imiesłowy (określane przez to zbiorczym mianem imion), a niekiedy też czasowniki (co w języku polskim nie występuje), będąca odzwierciedleniem ich różnorodnych funkcji.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Przypadek · Zobacz więcej »
Reduplikacja
Reduplikacja („podwojenie”) – powtórzenie całego wyrazu bądź jego części.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Reduplikacja · Zobacz więcej »
Rho (litera)
Rho (ro, st.gr. ῥῶ, nw.gr. ρω, pisana Ρρ lub ϱϼ) – siedemnasta litera alfabetu greckiego.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Rho (litera) · Zobacz więcej »
Rodzaj gramatyczny
Rodzaj gramatyczny – kategoria gramatyczna, która wyznacza podział rzeczowników na kilka grup.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Rodzaj gramatyczny · Zobacz więcej »
Rodzajnik
Rodzajnik – specyficzny rodzaj przedimka, który oprócz właściwej przedimkowi kategorii określoności bądź nieokreśloności, wyznacza dodatkowo kategorię rodzaju gramatycznego, choć nie we wszystkich językach jest to ścisłe wyznaczenie w każdym przypadku – np.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Rodzajnik · Zobacz więcej »
Rzeczownik
Rzeczownik – samodzielna składniowo i semantycznie odmienna część mowy nazywająca rzeczy, obiekty, miejsca, osoby, czynności, organizmy, zjawiska i pojęcia abstrakcyjne.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Rzeczownik · Zobacz więcej »
Safona
Safona, Safo, Sapfo (gr., łac. Sappho) – grecka poetka, żyjąca na przełomie VII i VI wieku p.n.e., przedstawicielka poezji lirycznej (liryka eolska).
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Safona · Zobacz więcej »
Samogłoska otwarta
Samogłoska otwarta, samogłoska niska – typ samogłoski występujący niemal w każdym języku.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Samogłoska otwarta · Zobacz więcej »
Samogłoska półotwarta
Samogłoska półotwarta – typ samogłoski występujący w niektórych językach.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Samogłoska półotwarta · Zobacz więcej »
Samogłoska półprzymknięta
Samogłoska półprzymknięta – typ samogłoski występujący w niektórych językach.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Samogłoska półprzymknięta · Zobacz więcej »
Samogłoska przednia
Samogłoska przednia – samogłoska wymawiana z przesunięciem języka ku przodowi jamy ustnej.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Samogłoska przednia · Zobacz więcej »
Samogłoska przymknięta
Samogłoska przymknięta, samogłoska wysoka – samogłoska wymawiana przy wysokim położeniu języka.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Samogłoska przymknięta · Zobacz więcej »
Samogłoska tylna
Samogłoska tylna – samogłoska wymawiana z przesunięciem języka ku tyłowi jamy ustnej.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Samogłoska tylna · Zobacz więcej »
Sielanka
''Sielanka'' Witolda Pruszkowskiego, 1880) Sielanka (bukolika, idylla, ekloga, skotopaska, pasterka) – gatunek literacki, utwór poetycki, przedstawiający w sposób wyidealizowany uroki życia wiejskiego.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Sielanka · Zobacz więcej »
Sofokles
Sofokles (gr.; ur. ok. 496 p.n.e. w Kolonos, zm. 406 p.n.e. w Atenach) – największy obok Ajschylosa i Eurypidesa tragik starożytnej Grecji.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Sofokles · Zobacz więcej »
Spółgłoska boczna
Spółgłoski boczne (spółgłoski lateralne, sonanty boczne) – ustne spółgłoski, najczęściej zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w środkowej części jamy ustnej i przepływ powietrza bokami, z jednej lub obu stron języka.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Spółgłoska boczna · Zobacz więcej »
Spółgłoska drżąca
Spółgłoska drżąca – spółgłoska dźwięczna, która powstaje przez szybkie następstwo zwarć i rozwarć narządu artykulacji (dolnej wargi, końca języka lub języczka) i miejsca artykulacji w kanale głosowym.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Spółgłoska drżąca · Zobacz więcej »
Spółgłoska dwuwargowa
Spółgłoska dwuwargowa – spółgłoska wymawiana przy zbliżeniu obu warg do siebie.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Spółgłoska dwuwargowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska krtaniowa
Spółgłoska krtaniowa lub laryngalna – spółgłoska artykułowana w głośni.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Spółgłoska krtaniowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska nosowa
Spółgłoski nosowe (sonanty nosowe) – nosowe spółgłoski zwarto-otwarte, których artykulacyjnącechąjest utworzenie zwarcia w jamie ustnej, jednak w odróżnieniu od spółgłosek zwartych otworzony zostaje równocześnie tor nosowy, tj.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Spółgłoska nosowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska szczelinowa
Spółgłoski szczelinowe (spółgłoski trące, frykatywne) powstają, gdy narządy mowy w czasie artykulacji tworządostatecznie wąskąszczelinę, by powstał szum, tarcie.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Spółgłoska szczelinowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska tylnojęzykowa
Spółgłoska tylnojęzykowa, welarna – sposób artykulacji spółgłosek polegający na zbliżeniu tylnej części języka do podniebienia miękkiego.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Spółgłoska tylnojęzykowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska zębowa
Spółgłoski zębowe (przedniojęzykowo-zębowe) – rodzaj spółgłosek wyróżniony ze względu na miejsce artykulacji, które znajduje się przy górnych zębach – siekaczach, u ich szczytu, tuż za ich tylnąścianąlub u ich nasady na granicy z dziąsłami.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Spółgłoska zębowa · Zobacz więcej »
Spółgłoska zwarta
Spółgłoski zwarte powstają, gdy w czasie artykulacji dochodzi do blokady przepływu powietrza przez jamę ustnąi nosową(zwarcia, implozji), po czym następuje gwałtowne jej przerwanie (rozwarcie, wybuch, eksplozja, plozja).
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Spółgłoska zwarta · Zobacz więcej »
Spójka (łacina i greka)
Spójka – termin używany w opisie gramatyki łaciny i greki klasycznej na oznaczenie samogłoski dodawanej do tematu czasownika przed końcówkąfleksyjną.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Spójka (łacina i greka) · Zobacz więcej »
Sporady
thumb Sporady – nazwa odnosząca się do dwóch archipelagów wysp greckich na Morzu Egejskim, znanych pod nazwąSporady Południowe i Sporady Północne.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Sporady · Zobacz więcej »
Starożytna Grecja
Starożytna Grecja – cywilizacja, która w starożytności rozwijała się w południowej części Półwyspu Bałkańskiego, na wyspach mórz Egejskiego i Jońskiego, wybrzeżach Azji Mniejszej, a później także w innych rejonach Morza Śródziemnego.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Starożytna Grecja · Zobacz więcej »
Strona (językoznawstwo)
Strona (diateza) – kategoria gramatyczna, która sygnalizuje różnice w hierarchizacji argumentów predykatu wyrażane za pomocąśrodków formalnych, tj.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Strona (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Strona medialna
Strona medialna – istniejąca w języku praindoeuropejskim strona gramatyczna.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Strona medialna · Zobacz więcej »
Teokryt
Teokryt (gr. Theokritos, około 310 p.n.e. – około 250 p.n.e.) – grecki poeta z Syrakuz, uważany za twórcę sielanki.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Teokryt · Zobacz więcej »
Tesalia
Tesalia (gr. Θεσσαλία – trl. Thessalía) – kraina historyczna i region administracyjny współczesnej Grecji położona nad Morzem Egejskim na południe od Macedonii.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Tesalia · Zobacz więcej »
Tryb (językoznawstwo)
Tryb – kategoria gramatyczna czasownika wyrażająca stosunek mówiącego do treści wypowiedzenia.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Tryb (językoznawstwo) · Zobacz więcej »
Tryb łączący
Tryb łączący (łac. coniunctivus, subiunctivus) – tryb gramatyczny, występujący w wielu językach indoeuropejskich, służący do wyrażania życzeń, poleceń, emocji, możliwości, osądów, potrzeb oraz stwierdzeń przeciwnych aktualnym faktom.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Tryb łączący · Zobacz więcej »
Tryb oznajmujący
Tryb oznajmujący, tryb orzekający (łac. indicativus) – podstawowy tryb gramatyczny w większości języków świata.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Tryb oznajmujący · Zobacz więcej »
Tryb rozkazujący
Tryb rozkazujący (łac. imperativus) – jeden z podstawowych trybów w mowie.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Tryb rozkazujący · Zobacz więcej »
Tukidydes
Tukidydes Tukidydes z Aten (gr. Thukydides ho Athenaios; ur. między 471 a 460 p.n.e., zm. między 404 a 393 p.n.e.) – grecki historyk, autor monografii Wojna peloponeska.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Tukidydes · Zobacz więcej »
Wołacz
Wołacz (łac. vocativus) – przypadek gramatyczny, przypadek polskiej deklinacji, występuje także w wielu innych językach.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Wołacz · Zobacz więcej »
Wyspy Jońskie
Wyspy Jońskie (nwgr. Ιόνια Νησιά, trb. Ionia nisia; stgr. Ιόνιοι Νήσοι, trb. Ionioi Nēsoi), także: Heptanesos (gr. Επτάνησα, trb. Heptanēsa; w tłum. na pol. „Siedem wysp”) – archipelag na Morzu Jońskim, rozciągający się wzdłuż zachodnich wybrzeży Grecji i częściowo Albanii.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Wyspy Jońskie · Zobacz więcej »
Zaimek
Zaimek – część mowy zastępująca rzeczownik (np. ja), przymiotnik (np. mój), przysłówek (np. tam) lub liczebnik (np. tyle) i pełniąca ich funkcje w zdaniu.
Nowy!!: Język grecki klasyczny i Zaimek · Zobacz więcej »
Przekierowuje tutaj:
Greka klasyczna, Klasyczna greka, Klasyczny język grecki.
